Μαρίσα Πέσλ (Marisha Pessl)

[BladeRunner]

(Night Film)

Το βιβλίο το ξεκίνησα το Σάββατο, έχοντας σκοπό να κρατήσει τουλάχιστον έξι μέρες, όντας χαλαρός, χωρίς να νοιάζομαι που σ'αυτές τις μέρες θα μπορούσα να διαβάσω τρία βιβλία. Ε, λοιπόν, δεν τα κατάφερα, μόνο χαλαρός δεν ήμουν. Η ιστορία ήταν ήταν τόσο απίστευτα ενδιαφέρουσα, καλογραμμένη και εθιστική, που δεν μπορούσα ν'αφήσω από τα χέρια μου το βιβλίο. Τέσσερις μέρες κράτησε η ανάγνωσή του.

Μιλάμε για ένα τούβλο 800 σελίδων, μ'ένα κάρο λεπτομέρειες και περιγραφές, που θα έλεγε κανείς ότι ως ένα σημείο θα με κούραζαν. Αμ δε. Σε κανένα σημείο δεν κουράστηκα, ούτε βαρέθηκα. Ήμουν συνεχώς στην τσίτα και ήθελα να δω που θα καταλήξει η όλη υπόθεση. Η περίληψη στο οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης τα λέει μια χαρά, οπότε δεν γράφω δική μου. Ουσιαστικά πρόκειται για μια έρευνα-οδύσσεια του δημοσιογράφου Σκοτ ΜακΓκράθ για να ανακαλύψει και να αποκαλύψει την αληθινή ιστορία πίσω από τον αινιγματικό και σκοτεινό σκηνοθέτη ταινιών τρόμου, Στάνισλας Κορντόβα, με αφορμή την φαινομενική αυτοκτονία της κόρης του σκηνοθέτη.

Πρόκειται για ένα πολυσχιδές αστυνομικό θρίλερ, γεμάτο αναφορές και συμβολισμούς, ενταγμένο σ'ένα δικό του σύμπαν. Πραγματικά, κάποια στιγμή πίστεψα ότι όντως υπήρχαν οι ταινίες αυτές, το Κρόουθορπ Φολς, η Βουνοκορφή, όλα αυτά. Τα άρθρα, τα σημειώματα, οι φωτογραφίες και τα έγγραφα που ήταν ανάμεσα στο κείμενο, βοήθησαν ώστε να προσδώσουν μια αληθοφάνεια και ταίριαξαν απόλυτα με το ύφος της ιστορίας. Όσον αφορά την γραφή, οπωσδήποτε πολύ καλή και άκρως ευκολοδιάβαστη, λογοτεχνική και με ξεχωριστό στιλ. Οι χαρακτήρες μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέροντες στην πλειοψηφία τους. Η ατμόσφαιρα σε σημεία σκοτεινή και συνολικά εξαιρετική.

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα ξεχωριστό λογοτεχνικό θρίλερ, που αξίζει μια ανάγνωση. Μπορεί σε σημεία να πολυλογεί και το τέλος να φανεί κάπως σε μερικούς (ούτε εμένα με ενθουσίασε, από την άλλη μου φάνηκε ταιριαστό κατά πολλούς τρόπους), όμως σίγουρα είναι ένα βιβλίο που τραβάει την προσοχή, που ξεχωρίζει από τον σωρό. Θυμίζει ταινίες του Λιντς, μόνο που είναι αρκετά πιο προσιτό.

Υ.Γ. 1: Του βάζω 9/10, ήτοι 4.5/5, όμως στρογγυλοποιώ προς τα πάνω ελέω τρομερής αναγνωστικής εμπειρίας και απόλαυσης. 

Υ.Γ. 2: Η μετάφραση του Κορτώ πραγματικά εξαιρετική.

9/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Mictantecutli]

Μία από τα ίδια. Το ξεκίνησα χαλαρά όταν ήμουν στο χωριό αρχές του χρόνου και το διάβασα σε 2 μέρες! Πάρα πολύ καλό βιβλίο! Ακόμα και για το τέλος, έχω ακριβώς την ίδια άποψη.

[BladeRunner]

Στην παγίδα του χρόνου (Neverworld Wake, 2018)

Τέλη Σεπτεμβρίου του 2015 διάβασα και απόλαυσα το πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο "Το τελευταίο αίνιγμα", σκηνές του οποίου ακόμα θυμάμαι. Έτσι, έχοντας μείνει ιδιαίτερα ικανοποιημένος από εκείνο το βιβλίο, θα ήταν μάλλον απίθανο να μην αγοράσω και να μην διαβάσω άμεσα το ολοκαίνουργιο στα ελληνικά "Στην παγίδα του χρόνου". Αλλά έτσι κι αλλιώς θα το αγόραζα, γιατί η περίληψη μου φάνηκε αρκούντως ιντριγκαδόρικη.

Λοιπόν, είναι σαφώς κατώτερο του προηγούμενου βιβλίου της Πεσλ και μάλλον λιγότερο πειστικό και ρεαλιστικό από τη φύση του, πάντως κατάφερε να με κρατήσει από την αρχή μέχρι το φινάλε, προσφέροντας μου μυστήριο, εκπλήξεις, ορισμένες δυνατές σκηνές, λίγη αγωνία και μια κάποια ένταση. Το θέμα είναι ότι κάποια πράγματα στην πλοκή δεν πείθουν και τόσο, ενώ επίσης δεν δέθηκα με κανέναν από τους χαρακτήρες (ούτε καν με την αφηγήτρια της ιστορίας). Επίσης το τέλος με... προσγείωσε κάπως στην πραγματικότητα (για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να πω περισσότερα) και είναι κάτι που έχω ξαναδεί σε ταινίες (δεν λέω ποιες).  Όσον αφορά τη γραφή, είναι αρκετά καλή, ευκολοδιάβαστη και εθιστική, βοηθάει πολύ στη γρήγορη και χαλαρή ανάγνωση του βιβλίου. Είναι της ίδιας λογικής με πολλά άλλα ψυχολογικά θρίλερ που έχουν κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό, δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα, αλλά κάνει ικανοποιητικά τη δουλειά της. Άλλωστε, ουσιαστικά μιλάμε για young adult θρίλερ, όχι για υψηλή λογοτεχνία.

Επιγραμματικά, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον βιβλίο που μου προσέφερε λίγες ώρες ψυχαγωγίας και αγωνίας, και επειδή είμαι καλόβολος και πάντα δίνω μεγαλύτερη σημασία στα θετικά παρά στα αρνητικά (στην τελική, έχω πληρώσει για να το διαβάσω και δεν θέλω να νιώθω κορόιδο, έτσι δεν είναι;), του βάζω τέσσερα αστεράκια, έστω και την τελευταία στιγμή. Εξάλλου, τώρα που το σκέφτομαι, μου άρεσε πολύ η όλη ατμόσφαιρα, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα. Κάποιοι πιο αυστηροί, όμως, ίσως βρουν μεγαλύτερο πεδίο δράσης για θάψιμο!

7.5/10