Συμβουλές περί συγγραφής από τον Chuck Palahniuk

[Oberon]

Λοιπόν, ένας φίλος Αυστραλός, συγγραφέας ε.φ. που έχει εκδόσει 1-2 βιβλία, μου έστειλε αυτό το λινκ με συμβουλές από τον γνωστό Chuck Palahniuk περί συγγραφής.

 

http://1000wordseveryday.tumblr.com/post/54758529019/writing-advice-by-chuck-palahniuk-in-six

 

Να ένα μικρό απόσπασμα του παραπάνω άρθρου (που αξίζει να διαβαστεί):
 

Writing Advice: by Chuck Palahniuk

In six seconds, you’ll hate me.
But in six months, you’ll be a better writer.

From this point forward—at least for the next half year—you may not use “thought” verbs. These include: Thinks, Knows, Understands, Realizes, Believes, Wants, Remembers, Imagines, Desires, and a hundred others you love to use.

The list should also include: Loves and Hates.
And it should include: Is and Has, but we’ll get to those later.

Until some time around Christmas, you can’t write: Kenny wondered if Monica didn’t like him going out at night…”

Instead, you’ll have to Un-pack that to something like: “The
mornings after Kenny had stayed out, beyond the last bus, until he’d had to bum a ride or pay for a cab and got home to find Monica faking sleep, faking because she never slept that quiet, those mornings, she’d only put her own cup of coffee in the microwave. Never his.”

 

 

O Aυστραλός φίλος μου, μου ζήτησε να το διαβάσω, αν και από ό,τι κατάλαβα είναι απόσπασμα από κάτι μεγαλύτερο που ο Mr. Palahniuk έχει γράψει με συγγραφικές συμβουλές. Στον φίλο μου άρεσαν πολλά από όσα λέει ο γνωστός συγγραφέας. Άλλά όμως όχι. Χαρακτηριστικά μου είπε πως εν συνόλω αυτά που προτείνει ο Palahniuk αν εφαρμοστούν συνεχώς τότε κάθε ιστορία, κάθε μυθιστόρημα, θα είναι να ζει κάποιος σε μια ταινία του Woody Allen.

 

Kατανοώ αυτό που λέει ο Mr. Palahniuk περί unpacking και περί του περιορισμού χρήσης ρημάτων σκέψης, συναισθημάτων και άλλων τινών και τυπικών. Αλλά και σε μένα, μου φαίνονται όσα λέει, μερικές φορές - το τονίζω, μερικές φορές - σαν να γράφει κάποιος με πολλά λόγια κάτι που μπορεί να ειπωθεί με πολύ λιγότερα, χωρίς να χάσει τίποτα από μία ουσία που τελικά δεν υπάρχει όταν πρόκειται για μια περιγραφή περιβάλλοντος κ.ο.κ. Moυ αρέσει όμως αυτή η σύγχρονη, post modern, αίσθηση που μια τέτοια γραφή δίνει και σαν δείγμα γραφής είναι πολύ ωραίο.

 

Δεν είμαι όμως σίγουρος για το τι γνώμη έχω τελικά και κατά πόσο θα ήθελα να εφαρμόσω συγγραφικά τις συμβουλές του στο σύνολό τους. Οπότε θέλω να ρωτήσω τη δική σας γνώμη για το θέμα αφού διαβάσετε το, όχι και πολύ μεγάλο, άρθρο.

Edited October 19, 2015 by Oberon

[WILLIAM]

Εντάξει να το κάνεις σε κάποια σημεία αλλά αν το κάνεις συνέχεια θα γίνει κουραστικό το κείμενο πιστεύω.

[wordsmith]

Το έχω διαβάσει το παραπάνω απόσπασμα και συμφωνώ μαζί σας ότι έτσι γίνεται πολύ μακρύ και βαρετό το κείμενο, υπερβολικά show και όχι αρκετά tell, και στο κάτω κάτω δεν είναι τόσο σημαντικές όλες αυτές οι πληροφορίες που να φας τόσο κείμενο για να τις δώσεις πλαγίως αντί ευθέως. Πάντως είναι μια πολύ καλή άσκηση για όσους δεν ξέρουν καθόλου από show.

[Oberon]

Συμφωνώ και με τους δύο σας. Πράγματι τα παραδείγματά του στο απόσπασμα (πολύ θα ηθελα να βρω το πλήρες κείμενο αλλά ο φίλος μου δεν το είχε) αφορούν περισσότερο το "show, don't tell". Οι συμβουλές του Palahniuk μπορούν να εφαρμοστούν και σε πολλά άλλα συγγραφικά ζητήματα, νομίζω. Ωστόσο παρατήρησα και γω πως σε όλα τα παραδείγματά του, η λύση του για να αποφύγει κάποιος να χρησιμοποιήσει τους τύπους των ρημάτων που αναφέρει, είναι να τα πει με πολύ περισσότερες λέξεις. Αυτό το τελευταίο είναι "good news/bad news" για έναν (επίδοξο) συγγραφέα.

[elgalla]

Γι' αυτό ο Palahniuk στο Haunted επαναλαμβάνει το μισό του βιβλίο, προφανώς. Επειδή θεώρησε ότι το decompression κάνει κάποιον καλύτερο συγγραφέα