Don DeLillo

[BladeRunner 4,933]

Ο Αμερικανός συγγραφέας Ντον Ντελίλο γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 1936, στην Νέα Υόρκη. Είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς συγγραφείς της σύγχρονης αμερικανικής πεζογραφίας, έχοντας στο ενεργητικό του πολλά ξεχωριστά μυθιστορήματα, όπως τα White Noise, Underworld και Cosmopolis. Συνολικά έχει γράψει πάνω από 15 μυθιστορήματα, δεκάδες διηγήματα, καθώς και κάποια θεατρικά έργα.

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα παρακάτω βιβλία:

01. White Noise - Λευκός θόρυβος (Εστία)
02. Underworld - Υπόγειος κόσμος (Εστία)
03. Libra - Ζυγός (Χατζηνικολή)
04. Mao II - Μάο ΙΙ (Χατζηνικολή)
05. The Names - Τα ονόματα (Εστία)
06. Cosmopolis - Κοσμόπολις (Εστία)
07. The Body Artist - Οι χρόνοι του σώματος (Εστία)
08. Falling Man - Άνθρωπος σε πτώση (Εστία)
09. Point Omega - Σημείο Ωμέγα (Εστία)
10. The Angel Esmeralda - Άγγελος Εσμεράλντα (Εστία)
11. Zero K - Zero K (Εστία)
12. The Silence - Η σιωπή (Gutenberg)
------------------------------------------------

Το 2010 διάβασα το "Λευκός θόρυβος", που είναι και με διαφορά το πιο πολυδιαβασμένο έργο του, για το οποίο δυστυχώς τότε δεν έγραψα κάποια κριτική. Θυμάμαι όμως ότι μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση. Σίγουρα στο μέλλον θα το ξαναδιαβάσω. Στην βιβλιοθήκη μου έχω 4-5 βιβλία του, σίγουρα θα αποκτήσω και άλλα, και θα εμβαθύνω περισσότερο στο έργο του.

Edited October 19, 2020 by BladeRunner

[rolandofgileaad 66]

Καιρός να ξεσκονίσω λίγο το θέμα μιάς και είμαι καινούργιος στο φόρουμ.

 

Έχω διαβάσει το 2012 τον Ζυγό-αναφέρεται στα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του Τζον Κένεντυ αλλά από την οπτική σκοπιά του Λη Χάρβεη Όσβαλντ.Επειδή ανέκαθεν με ενδιέφερε το θέμα, έχοντας δει μικρός και το J.F.K του Oliver Stone, πάντα με ενδιαφέρει οτιδήποτε σχετικό. Για όσους λοιπόν έχουν διαβάσει τα μυθιστορήματα Ελρόι ή Κινγκ-αν και το δικό του είναι επ.φαντασίας-  για τη δολοφονία του Τζον Κένεντυ, πιστεύω είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να καταπιαστούν με τον Ζυγό.

[BladeRunner 4,933]

Zero K

Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Ντον Ντελίλο που διαβάζω, μετά το πάρα πολύ καλό και ιδιαίτερο "Λευκός θόρυβος", που διάβασα το μακρινό 2010, όταν ήμουν σχετικά άγουρος σαν αναγνώστης. Θυμάμαι ότι μου είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις, έστω και αν τότε δεν ήμουν και τόσο συνηθισμένος σε τέτοιου είδους λογοτεχνικά έργα. Από τότε μέχρι σήμερα μάζεψα κάμποσα από τα μεταφρασμένα βιβλία του και είπα τώρα να διαβάσω το πιο φρέσκο εξ αυτών, γιατί τον έχω παραμελήσει σαν συγγραφέα.

Λοιπόν, δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Χωρίς αμφιβολία, η γραφή του Ντελίλο έχει μια δυναμική, μια τάση για φιλοσοφική ενδοσκόπηση, όμως δεν με κέρδισε. Ίσως δεν είχα την κατάλληλη διάθεση, ίσως δεν είχα την απαραίτητη προσήλωση για το συγκεκριμένο βιβλίο, το θέμα είναι ότι λίγα πράγματα κατανόησα σε βάθος, ενώ αμφιβάλλω αν έπιασα το γενικό νόημα της όλης ιστορίας. Μάλιστα, σε ορισμένα σημεία "χάθηκα" εντελώς. Βέβαια, υπήρξαν στιγμές μαγείας και σοφίας που πραγματικά θαύμασα, που πραγματικά μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, όμως σαν σύνολο δεν μου έκανε ούτε κρύο ούτε ζέστη. Μπορεί να φταίει και η μυστηριώδης φύση του βιβλίου, η αποσπασματική και κάπως χαοτική πλοκή, η φιλοσοφική διάθεση του Ντελίλο που περνάει στη γραφή και την ιστορία.

Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν αναγνώστες που θα το απολαύσουν, απλά γιατί σκέφτονται διαφορετικά, αλλά και γιατί διάβασαν το βιβλίο με μεγαλύτερη προσοχή. Πάντως μπορώ να πω ότι μου άρεσε η γενικότερη αισθητική του βιβλίου, καθώς επίσης και η κάπως... παράξενη ατμόσφαιρά του. Και δεν νιώθω ότι σπατάλησα άδικα τον χρόνο μου. Λίαν συντόμως θα διαβάσω και άλλο βιβλίο του Ντελίλο (δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιο), απλά και μόνο για να τον... τεστάρω. 

6.5/10

Edited October 9, 2019 by BladeRunner

[BladeRunner 4,933]

Η σιωπή

Τρίτο βιβλίο του Ντον Ντελίλο που διαβάζω ("Λευκός θόρυβος" και "Zero K" τα δυο προηγούμενα), σίγουρα το πιο αδύναμο και άνευρο. Ουσιαστικά πρόκειται για μικρή νουβέλα και όχι μυθιστόρημα, που δυστυχώς δεν κατάφερε να με εντυπωσιάσει παρά μονάχα σε ελάχιστα σημεία, ενώ γενικά μάλλον με κούρασε. Τι να σας πω, αγγίζει κάποια θέματα των ημερών μας, έχει μια φιλοσοφική τάση, με την ιδιαίτερη γραφή του καταφέρνει και δημιουργεί μια παράξενη ατμόσφαιρα (αν μη τι άλλο υπάρχουν πολλές ωραίες προτάσεις), αλλά σαν ιστορία μου φάνηκε ασύνδετη και επιδερμική, σε σημεία μάλιστα και ολίγον τι ασυνάρτητη. Μάλλον δεν υπάρχει καν ιστορία εδώ που τα λέμε, ουσιαστικά είναι ένας φιλοσοφικός στοχασμός για την ανθρωπότητα, τις νέες τεχνολογίες και το περιβάλλον, με κάποιους μονοδιάστατους χαρακτήρες και πολλούς διαλόγους και μονολόγους. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να πιάσω κάποιο από τα δυνατά του έργα, γιατί έτσι όπως πάει δεν θα έχω και την καλύτερη εικόνα για τον Ντον Ντελίλο, και θα είναι κρίμα. Τρία αστεράκια γιατί είμαι στις καλές μου.

6/10

[Solonor 812]

Blade, δοκίμασε και το Underworld. Είναι το μόνο δικό του που μου άρεσε πολύ.

[BladeRunner 4,933]

5 hours ago, Solonor said:

Blade, δοκίμασε και το Underworld. Είναι το μόνο δικό του που μου άρεσε πολύ.

Το 2021 που έχω σκοπό να διαβάσω πολλά μικρά και μεγάλα τούβλα (οπότε θα διαβάσω σαφώς λιγότερα βιβλία σε σχέση με φέτος και όλα τα προηγούμενα χρόνια), είναι πάρα πολύ πιθανό να διαβάσω το Underworld. Ουσιαστικά είμαι ανάμεσα σε αυτό και το "Ζυγός", αν και δεν είναι απίθανο να διαβάσω και τα δυο τελικά.

[Solonor 812]

Το "Ζυγός" ενώ ξεκινούσε σχετικά οκ, στο τέλος το βρήκα ανυπόφορο.