FFL #13 (Cassandra Gotha vs Eugenia Rose vs Elli Sketo vs elgalla vs Lady Nina vs MadnJim vs Mesmer vs Morfeas vs Nihilio vs Nienor vs Sonya vs jjohn)

[Sonya]

Είπα κι εγώ να αυτώσω τα αυτά, γιατί έχω να παίξω απ' την πρώτη πλειστόκαινο. Βέβαια, ούτε να την κοιτάξω έχω προλάβει και δεν ξέρω τι έχει βγει, αλλά ας πάει και το παλιάμπελο...

 

Κόκκινο Χιόνι.docx

[Lady Nina]

Καμώματα από Χιόνι

 

Ο Ουμπάτ δεν μπορούσε να δει στο σκοτάδι. Κι ας λένε πως τα ξωτικά έχουν γατίσια μάτια και μπορεί το βλέμμα τους να τρυπάει τη μαυρίλα. Τα μάτια του τοσοδούλη γεράκου έμοιαζαν περισσότερο με βατράχου παρά με γάτας. Ήταν μεγάλα και υγρά. Πιο μεγάλα σχεδόν κι από την μανταρινόφλουδα που φορούσε σαν κράνος. Και πιο υγρά κι απ’ το μπαστούνι του όταν το βύθιζε στον χυμό ροδιού και ρουφούσε μ’ αυτό το λαχταριστό υγρό.

Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του παιχνιδιάρη γέρου, γι’ αυτό και τρύπωνε στα σπίτια των ανθρώπων τις χρονιάρες μέρες. Πάντα έβρισκε λίγο χυμό από ρόδι ή έστω ένα μελομακάρονο για να τσιμπήσει. Αλλά το καλύτερό του αυτές τις μέρες ήταν οι κουραμπιέδες. Του θύμιζαν την ολόχιονη πατρίδα του και γι’ αυτό με την πρώτη ευκαιρία περπατούσε πάνω τους κι έτρεχε και κυλιόταν. Γιατί ήταν η ζάχαρη άχνη σαν χιόνι και του Ουμπάτ του άρεσε το χρώμα του χιονιού.

Κάπως έτσι περνούσαν οι γιορτές του ξωτικού – κι είχε πολλές μαζεμένες στη σκυφτή του πλάτη – και χρόνο τον χρόνο, πολλοί άνθρωποι γυρνούσαν στα σπίτια τους από τα ψώνια κι έβρισκαν τα απομεινάρια του ξεφαντώματός του. Έβρισκαν χνάρια από χυμό ροδιού εκεί που ακουμπούσε το μπαστούνι του. Έβρισκαν μισοδαγκωμένα μελομακάρονα και τραπεζομάντηλα γεμάτα ζάχαρη άχνη. Έβρισκαν κουραμπιέδες κρεμασμένους από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και τις κάλτσες στο τζάκι αναποδογυρισμένες.

Κι όλοι μα όλοι τα απέδιδαν σε κάποιο άτακτο νήπιο ή σε κάποιο ζημιάρικο κατοικίδιο. Μα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως, παραφυλάγοντας στις πιο σκοτεινές γωνίες του σπιτιού τους, παραμόνευε ένα μικρό στο μέγεθος, μα μεγάλο στην ηλικία ξωτικό. Για να πάρει μερικά από τα υπάρχοντά τους και να τους δώσει καλοτυχία. Για να ζήσει λίγη από την θαλπωρή των Χριστουγέννων και να τους επιστρέψει αγάπη, κρυφή μα αποτελεσματική αγάπη.

Αυτά τα Χριστούγεννα όμως, κάτι διαφορετικό συνέβη. Το σπίτι στο οποίο βρέθηκε ο Ουμπάτ έμοιαζε πολύ διαφορετικό από τα άλλα που είχε επισκεφθεί στην μακρά ζωή του. Έμοιαζε γυμνό, μόνο, κρύο. Δεν είχε δέντρο στολισμένο, ούτε και φωτάκια για να φωτίζουν το σαλόνι και να το γεμίζουν με μελωδίες. Δεν είχε μελομακάρονα ή κουραμπιέδες. Δεν είχε γέλια παιδικά, δεν είχε παιχνίδια, δεν είχε δώρα. Δεν είχε ούτε χυμό από ρόδι.

Όταν τα είδε όλα αυτά ο Ουμπάτ απογοητεύτηκε.

«Τι σόι σπίτι είναι αυτό;» σκέφτηκε. «Γιατί να είμαι τόσο άτυχος;» Και κίνησε να φύγει.

Τελευταία στιγμή όμως, είδε κάτι που έμοιαζε να τον καλεί, το μόνο πράγμα που έμοιαζε να δίνει φως στο μουντό δωμάτιο.

Ένα ρόδι.

Ένα κατακόκκινο, υπέροχο ρόδι, με όλες τις υπέροχες κιτρινο-πορτοκαλο-κόκκινες αποχρώσεις που θα μπορούσε να ζητήσει το ξωτικό.

«Εδώ είμαστε», σκέφτηκε.

Και βούτηξε με επιδεξιότητα το μπαστούνι του μέσα στο λαχταριστό φρούτο και ρούφηξε και ρούφηξε ώσπου το ήπιε όλο και δεν έμεινε ούτε σταγόνα. Η τελευταία ρουφηξιά μάλιστα έκανε τόσο θόρυβο, που το ξωτικό ούτε που άκουσε το τρίξιμο της μπροστινής πόρτας. Τελευταία στιγμή κατάφερε να κρυφτεί σε μια γωνιά, προτού εμφανιστεί μια σκεβρωμένη φιγούρα κρατώντας ένα αναμμένο κερί.

Το κερί αυτό ήταν το μοναδικό φως σε ολόκληρο το φτωχικό δωμάτιο. Η φιγούρα το απίθωσε επάνω στο κουτσό τραπέζι κι έβγαλε το τρύπιο σάλι από το κεφάλι. Στα ρουθούνια του Ουμπάτ ήρθε μια μυρωδιά κρύου και καπνού από καυσόξυλα, που μαρτυρούσε πως η γυναίκα με το σταφιδιασμένο πρόσωπο είχε μόλις επιστρέψει μετά από μια μακριά ημέρα στους δρόμους της πόλης. Άνοιξε μιαν άλλη πόρτα, που έβγαζε στην πίσω αυλή, και φώναξε μέσα δυο, πέντε, εφτά γούνινες μπαλίτσες.

«Για δείτε τι σας έφερα», ακούστηκε η φωνή της, βραχνή, αλλά και γεμάτη ευγνωμοσύνη στην τύχη της που βρήκε μερικά κομμάτια μπαγιάτικου ψωμιού πεταγμένα στον δρόμο.

Έξω είχε μόλις αρχίσει να πέφτει το πρώτο χιόνι.

«Ωχ, μπελάδες», σκέφτηκε το γέρικο ξωτικό, όταν συνειδητοποίησε πως οι γούνινες μπάλες δεν ήταν τίποτα άλλο παρά γάτες. Και οι γάτες πάντα τον έβαζαν στο στόχαστρο με την ανεπτυγμένη τους οσμή.

Ετοιμάστηκε λοιπόν για να φύγει, όταν είδε με την άκρη του ματιού του την γριούλα που είχε καθίσει στην μοναδική της καρέκλα και είχε απλώσει το χέρι να πιάσει το ρόδι.

«Ώρα να φάω κι εγώ», είπε μονολογώντας η γυναίκα, και ο Ουμπάτ ένιωσε τόσο άσχημα όσο δεν είχε νιώσει ποτέ στην ζωή του – και είχε κάνει πολλές σκανταλιές ως τα τώρα.

Το χιόνι είχε αρχίσει έξω να πέφτει πιο πηχτό, αλλά η γριούλα είχε μάτια μόνο για το ρόδι που είχε μυστηριωδώς χάσει όλους τους καρπούς του. Ανοιγόκλεινε τα μάτια και τα ανοιγόκλεινε και πάλι, αλλά δεν μπορούσε καθόλου να εξηγήσει το συμβάν. Ώσπου άκουσε έναν χτύπο στην μπροστινή πόρτα και σηκώθηκε για να ανοίξει. Και το ανοιγοκλείσιμο των ματιών την συνόδευσε ακόμα κι εκεί.

Γιατί μπροστά στην πόρτα της, στημένο, υπήρχε ένα τραπέζι με όλα τα καλούδια που μπορούσε κανείς να φανταστεί. Γαλοπούλα γεμιστή και μελομακάρονα, ζεστό κρέας και πατάτες και ρύζι, με σάλτσα ζεστή και κουραμπιέδες. Μόλις η γριά γυναίκα συνήλθε από την έκπληξη, αφού κοίταξε τριγύρω ξανά και ξανά και βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε κανείς εκεί για να τον ευχαριστήσει, βάλθηκε να φέρει τα φαγητά μέσα, για να τα απολαύσει με την συντροφιά των τετράποδων που είχε υπό την προστασία της.

Ο Ουμπάτ το ξωτικό κρύφτηκε στην πιο σκοτεινή και απομακρυσμένη γωνία για να μην τον μυρίσουν οι γάτες, και γελούσαν ακόμα και τα μουστάκια του. Μουστάκια βέβαια δεν είχε, αλλά το στόμα του κόντευε να ξεχειλίσει από την ευχαρίστησή του για την χαρά που είχε δώσει σε αυτή την γιαγιούλα.

Και οι εκπλήξεις για την τελευταία δεν είχαν τέλος, γιατί μέχρι να μπει ξανά στο σπίτι με τα ολόφρεσκα φαγητά, το δωμάτιο είχε όλο στολιστεί από την κορφή ως τα νύχια.  Ένα τεράστιο δέντρο δέσποζε στην μία πλευρά του δωματίου και στην κορφή του είχε κουρνιάσει το ξωτικό, παίρνοντας την μορφή του λαμπρού αστεριού.

Η γυναίκα σταυροκοπιόταν κι ευχαριστούσε την καλή της τύχη που κάποιος την θυμήθηκε χρονιάρες μέρες. Φώναξε μέσα τις γάτες και καθίσανε όλες μαζί, γάτες και κυρά, να περιδρομιάζουν το ασφυκτικά φορτωμένο τραπέζι.

Ήτανε μια από τις μικρότερες γάτες που πάγωσε πρώτη. Κι έπειτα πάγωσαν και όλες οι υπόλοιπες, με την σειρά, εξ’ αιτίας του φαγητού που ξαναγινόταν χιόνι μες στο στομάχι τους. Γιατί ο Ουμπάτ είχε φτιάξει όλο αυτό το φαγητό και μόνο από χιόνι μπορούσε ο Ουμπάτ να φτιάξει μαγεμένα πράγματα.

Η γριά γυναίκα, που νόμιζε πως ήταν δικό της το φταίξιμο επειδή τις είχε αφήσει όλη μέρα μες στο κρύο, βάλθηκε να τις ζεστάνει με το σώμα της, για να τις επαναφέρει. Η ίδια δεν είχε προλάβει να φάει τόσο πολύ για να παγώσει, αλλά η χαμηλή θερμοκρασία των τετράποδων ζώων που είχε υπό την προστασία της, την πάγωσαν και την ίδια σταδιακά.

Ο Ουμπάτ, που μετάνιωνε οικτρά για όλες τις ιδέες που είχε εκείνο το βράδυ, σκέφτηκε πως ο μόνος τρόπος για να ζεστάνει την γριούλα θα ήταν να κατέβει ο ίδιος από την Χριστουγεννιάτικη δεντροκορφή και να την βοηθήσει. Έβαλε λοιπόν το μπαστούνι μέσα στον λαιμό του κι έβγαλε όλον τον χυμό από ρόδι που είχε πιει. Και τον έβαλε μέσα σε ένα δοχείο που βρήκε και το έβαλε κοντά στο στόμα της γυναίκας. Η γλυκιά του μυρωδιά την ξύπνησε και η ζεστή του γεύση τής έδωσε τη δύναμη που χρειαζόταν για να συνέλθει.

Από τότε, ο Ουμπάτ έμεινε μαζί με την γριούλα και της έφτιαχνε στολίδια από χιόνι, κι εκείνη του έφτιαχνε χυμό από ρόδι για να τον ευχαριστήσει. Αλλά το χιόνι έφυγε από τις καρδιές τους, γιατί πια είχαν ο ένας τον άλλο.

[Eugenia Rose]

Που πάω με το 370αρι

Edited December 15, 2015 by Eugenia Rose

[Morfeas]

Για μια Χούφτα χιόνι. 1624 λέξεις.

Για μια χούφτα χιόνι.doc

[elgalla]

Εδώ είμαστε. Λευκά Χριστούγεννα.doc

[Natasha]

Τέλος! Χαμός!

 

Με τρομάξατε στην αρχή, λέω ψυχή δεν θα γράψει απόψε. Κι όμως βγήκανε 12 ιστορίες αν μέτρησα σωστά. Ουάου! 

[jjohn]

Και νόμιζα ότι με 1.200 λέξεις είχα κάνει ρεκόρ

 

Καλή επιτυχία σε όλους

Edited December 15, 2015 by jjohn

[Natasha]

Με μια ματιά στους κανόνες όπως τους έχει γράψει ο αγαπητός Mesmer πιστεύω ότι κάθε μέλος θα έχει 4 ψήφους να ρίξει όταν φτιαχτεί το πολ (από έναν φανταστικό μοντεράτορα, τον οποίο ευχαριστούμε προκαταβολικά).

 

Και αν ισχύει και η μία εβδομάδα ψηφοφορίας, λογικά έχουμε μέχρι την επόμενη Τρίτη μέχρι τις έντεκα και μισή το βράδυ για να αποφασίσουμε

[Cassandra Gotha]

Πω πω, Νατάσα, τι ωραίο θέμα, ευχαριστώ. Πέρασα μία (και μισή) από τις πιο ευχάριστες, απελευθερωτικές συγγραφικές μου  ώρες.

Ζητώ συγγνώμη για τα τυπογραφικά λάθη, αλλά έγραφα μέχρι το τελευταίο λεπτό, σχεδόν.

[Morfeas]

12; Είμαστε όντως τόσοι πολλοί; Μπράβο μας!

Ευχαριστούμε για το θέμα! Στην αρχή σκάλωσα λίγο, αλλά κάτι έγραψα - α, και είστε τύχεροί που δεν έγραψα για βρικόλακες, σε τέτοιο mood που με έβαλε σήμερα η elgalla Ήταν όντως πολύ των ημερών

 

Καλή επιτυχία παιδιά, χαίρομαι που μαζευτήκαμε και ανυπομονώ για τις ιστορίες σας

[elgalla]

Ω, ουάου, μόλις συνειδητοποίησα ότι έγραψα 1.913 λέξεις. Βλακεία θα είναι, είμαι σίγουρη. Πολύ ωραίο θέμα όμως, Νατάσα, έγραφα κι εγώ μέχρι 11:29 ασταμάτητα, ακούγοντας Ataraxia, έτσι για το μουντ. Μορφέα, όταν κατέβασα τα αρχεία δεν είδα ποιο ήταν ποιανού και τυχαία άνοιξα ένα κι άρχισα να διαβάζω κι είπα "ωχ, κάποιος αντιγράφει τον Μορφέα και τα Λείψανα του Χρόνου". Μάντεψε τίνος η ιστορία ήταν

[Lady Nina]

Ένα έχω να πω: από την ταραχή μου στο τέλος ξέχασα πώς ανεβάζουμε αρχεία κι έτσι έκανα απλά αντιγραφή-επικόλληση!

 

Μάλλον έχω χάσει την φόρμα μου (λέει αυτή που ολοκλήρωσε το NaNoWriMo) και το τέλος μού βγήκε πιο βιαστικό από ότι το ήθελα. Ήταν πάντως μια ιστορία που ήθελα καιρό να γράψω - όχι η ιστορία αυτή καθεαυτή, αλλά μια οποιαδήποτε ιστορία με το συγκεκριμένο ξωτικό.

 

Σ' ευχαριστώ, Νατάσα, που με βοήθησες να συμπληρώσω την εικόνα το χιονοξωτικού μου!

 

Edit: Καλή επιτυχία σε όλους! Και κυρίως, καλή απόλαυση των ιστοριών μας!

Edited December 15, 2015 by Lady Nina

[alkinem]

Δώδεκα!!!

Μπράβο ρε παιδιά, χαρά στο κουράγιο σας. Από αύριο(σήμερα δηλαδή, αλλά τέλος πάντων) θα έχετε και τα πρώτα μου σχόλια.

Πάντως ήταν πολύ ενδιαφέρον το θέμα, και πραγματικά λυπήθηκα που δεν μπόρεσα να συμμετάσχω. Next time, maybe.

[elgalla]

Έχω διαβάσει τις μισές και κόβω το χέρι μου ότι έχω βρει ήδη τις 3 από τις 4 ψήφους μου, αλλά θα δούμε. Μέχρι στιγμής έχω περάσει πάρα πολύ ευχάριστα μαζί σας, πάντως

[MadnJim]

Τις διάβασα όλες, μπράβο παιδιά! Μία ξεχώριζε σαν τριαντάφυλλο ανάμεσα σε μαργαρίτες, ήταν πάρα πολύ καλή, και δεν έδειχνε καθόλου ότι γράφτηκε έτσι στο μπαμ, σε μιάμιση ώρα (δίνω κλου: ήταν πάνω από 1900 λέξεις ). Σχόλια από αύριο, αφού τις ξαναδιαβάσω πάλι μία μία, γιατί τώρα έγιναν καλειδοσκόπιο στο μυαλό μου.

Edited December 15, 2015 by MadnJim

[jjohn]

Παιδιά!!! Εγώ θα αργήσω λίγο να σας διαβάσω, γιατι μέχρι την Κυριακή θα είμαι λίγο στο πόδι(Διαγωνίσματα/ταξίδια κτλπ), αλλά θα σας διαβάσω

[elgalla]

Σας διάβασα. Ακολουθούν σχόλια-σφηνάκια, με δωράκι χριστουγεννιάτικο από μία λογοτεχνική πρόταση σε μορφή διηγήματος για κάθε έναν από εσάς. Καλή επιτυχία σε όλους, αγκαλιές, φιλιά, λουλούδια και αρκούδια.

 

 

 

Ο Αδάμ

Το καλό: Καθόλου άσχημη ιδέα, καθόλου άσχημα γραμμένη.

Το κακό: Υπερβολικά μικρό και υπερβολικά ασαφές, δεν έχει καθόλου την αίσθηση της ιστορίας αλλά περισσότερο αυτήν ενός στιγμιότυπου παγωμένου στο χρόνο. Υπάρχει στην ιδέα κάτι που αξίζει ίσως να δουλέψεις παραπάνω, αλλά αυτό το μέγεθος δεν την αναδεικνύει, κατά τη γνώμη μου.

Το homework: Neil Gaiman – And Weep, Like Alexander

 

 

Η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας

Το καλό: Η επιστημονική φαντασία ήταν αρκετά πρωτότυπη ως επιλογή και, ειδικά, το σκληρό σκίφι στο οποίο στόχευσες. Η ιδέα ήταν καλή και έχει μια αίσθηση πληρότητας το κείμενο.

Το κακό: Σίγουρα έχω διαβάσει καλύτερα κείμενά σου. Οι διάλογοι δεν ήταν πολύ αληθοφανείς και το ύφος του φλασακίου ήταν γενικά κάπως ουδέτερο. Το τέλος θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα αν μας είχες κάνει να νοιαστούμε παραπάνω για κάποιον από τους χαρακτήρες.

Το homework: Karl Edward Wagner – Two Suns Setting

 

 

Γκρίζο χιόνι

Το καλό: Είναι καλογραμμένο και στήνεις μέσα σε πολύ λίγες λέξεις ένα setting που φαντάζει εντυπωσιακά απτό και πλήρες.

Το κακό: Ε, δεν έχει ιστορία, το ξέρεις. Κι η τελευταία φράση θα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο αν κάπως, με κάποιον τρόπο υπήρχε προοικονομία. Αν π.χ. τα μάτια του Εκείνου έμοιαζαν με ερπετού αντί γάτας.

Το homework: Ray Bradbury – Jack-in-the-box

 

 

Κοινωνική εργασία

Το καλό: Έξυπνη ιστοριούλα, ανάλαφρη, με ωραίο χιούμορ.

Το κακό: Το τέλος. Με άφησε με μια απορία, με ένα «ε, γιατί;» να κρέμεται πάνω απ’ το κεφάλι μου με μεγάλα, νέον γράμματα. Λίγο βιάστηκες; Λίγο το ξεπέταξες; Δεν ξέρω, αλλά δούλεψέ το όπως και να ’χει γιατί είναι πολύ ευχάριστο.

Το homework: Jonathan L. Howard – Johannes Cabal and the Blustery Day

 

 

Snieg

Το καλό: Πολύ ζωντανός διάλογος, πολύ αυθεντικός και απολαυστικός, ρεαλιστική η σχέση των δύο αδερφών.

Το κακό: Ειλικρινά, δεν κατάλαβα τίποτα από το τέλος. Είναι ο αδερφός και γουστάρει την Πολωνέζα κι η αδερφή του λέει να της την πέσει, αλλά αυτός είναι ρομαντικός και δεν της την πέφτει κι η Πολωνέζα είναι πλάσμα αιθέριο από κάπου αλλού; Το έπιασα; Δεν το έπιασα; Δεν ξέρω. Ερωτηματικά συνοδεύουν τα νέον γράμματα της προηγούμενης ιστορίας.

Το homework: George R. R. Martin - The Lonely Songs of Laren Dorr, το βρίσκεις στα ίντερνετς δωρεάν και νόμιμα.

 

 

Το δώρο του χιονιού

Το καλό: Άχου τοοοοοοο! Γούτσου-γούτσου μωρέεεεε! Όμορφη ιστορία πολύ, καλογραμμένη πολύ, γλυκιά, μελένια, ζαχαρένια πολύ, γενικά την ολοκλήρωσα με ένα μεγάλο-μεγάλο χαμόγελο.

Το κακό: Μου φαίνεται πως μπορεί να έχεις και ένα-δυο τυπογραφικά. Πέρα απ’ αυτό δεν έχω κάτι άλλο.

Το homework: Η Φεγγαρογεννημένη είναι Ιαπωνικό παραμύθι και κυκλοφορεί στα Αγγλικά με τίτλο The Bamboo-Cutter and the Moon-Child.

 

 

Κυρά του χιονιού

Το καλό: Η ιδέα είναι καλή και η ανατροπή με τη μάνα μη αναμενόμενη.

Το κακό: Θέλει χώρο για να δουλέψει αυτή η ιστορία. Επίσης, σαν συμβουλή σου λέω να σβήσεις τα ονόματα απ’ τον παλιό θρύλο γιατί θα του δώσεις περισσότερη αυθεντικότητα. Γενικά το άπλωμα θα του κάνει καλό πάντως.

Το homework: The Drifting Snow – August Derleth

 

Ο Χιονιάς

Το καλό: Μια καλογραμμένη ιστορία που πετυχαίνει να χτίσει καλή ατμόσφαιρα δεδομένων των λίγων λέξεών της.

Το κακό: Πολυφορεμένη ιδέα και χαλαρή σύνδεση με το θέμα. Όχι εκτός, αλλά δεν πατάει και πολύ γερά πάνω σ’ αυτό. Ίσως αν την απλώσεις, δεν ξέρω.

Το homework: Johann Ludwig Tieck – Wake not the Dead

 

 

 

Κόκκινο Χιόνι

Το καλό: Πολύ καλογραμμένη ιστορία, που ανασαίνει και δεν δείχνει κανέναν κόπο και καμία βιασύνη, κοσμοπλασία που κεντρίζει και ωραία υπόθεση.

Το κακό: Έχει κι άλλο. Το ξέρεις πως έχει. Δεν τελειώνει εδώ, δεν τελειώνει έτσι.

Το homework: Tanith Lee – The Origin of Snow. Το βρίσκεις τσαμπέ online στη σελίδα της.

 

 

Καμώματα από χιόνι

Το καλό: Γλυκύτατη ιστορία, παραμυθένια, όμορφη και εντός εποχής.

Το κακό: Δεν νομίζω πως έχω κάτι, την ευχαριστήθηκα πολύ.

Το homework: The Happy Prince ή The Nightingale and the Rose του Oscar Wilde. Όποιο από τα δύο (αν κάποιο) δεν έχεις διαβάσει. Αν δεν έχεις διαβάσει κανένα, τότε το πρώτο.  

 

 

Για μια χούφτα χιόνι

Το καλό: Καλογραμμένη ιστορία που με τράβηξε, ωραίο setting, αυθεντική φωνή χαρακτήρα.

Το κακό: Μου άφησε πολύ όμοια αίσθηση με τα Λείψανα. Δεν είναι ακριβώς κακό αυτό, αλλά αν κάτι είχα να παρατηρήσω ως ίσως αρνητικό θα ήταν αυτό.

Το homework: Harlan Ellison – I have no mouth and I must scream

 

 

[Cassandra Gotha]

"Το homework";  Ελγκάλλα, κόψε κάτι. (Για όλα τα σχόλια μιλάω, όχι για το διήγημά μου).

 

Πάω να διαβάσω κι εγώ όσες δεν διάβασα χτες.

Edited December 16, 2015 by Cassandra Gotha

[elgalla]

Αχμ. Αφησα μια προταση για διαβασμα θεωρωντας οτι ειμαστε ολοι ανθρωποι που τους αρεσει το διαβασμα. Την ονομασα ετσι επειδη η Νιενορ μου εκανε πλακα καποια στιγμη οτι της βαζω συνεχεια homework και μου φανηκε αστειο. Δεν υπαρχει καποια αρνητικη χροια σε αυτο και επισης θεωρω αυταποδεικτο οτι δεν ειμαι ελεφαντας. Εναμιση χρονο γραφω εδω, δεν την ειδα ξαφνικα μεγαλη δασκαλα και γκουρου. :Ρ

[jjohn]

Εγώ το homework δεν το έπιασα ομολογουμένως. Για να γίνω δηλαδής σοβαρός συγγραφέας πρέπει να κάτσω να διαβάσω κι άλλους; Εμένα με ρώτησε κανείς; Είμαστε με τα καλά μας;;;;

:p :p

----

Καλημέρα & καλή ψήφο που λέει και ο Χάρρυ Κλυνν

[WILLIAM]

Σας συγχαίρω που γράψατε τόσες ιστορίες. Εμένα η ιδέα μου ήρθε στις 23:05 οπότε ήταν πια αργά για να κάνω κάτι.

[Morfeas]

Παιδιά, μην λέμε βλακείες... Ο καλός ο συγγραφέας δεν διαβάζει βιβλία για να μην επηρεαστεί και αλλοιώσει το στυλ του.

 

Στα του FFL: Έχω διαβάσει κάμποσα και γενικά το επίπεδο ήταν αναμενόμενα καλό για μιάμιση ώρα. Μέχρι στιγμής βασιλεύει το φάντασυ και λογικά θα συνεχίσει αυτό, κρίνοντας από το ποια μου μένουν.

 

Υ.Γ.: Προφανώς και κατάλαβα το homework (η συζήτηση είχε γίνει στο ΝαΝοφόρουμ, για όποιον έχει πρόσβαση κι ενδιαφέρεται) και μου άρεσε πολύ (x3) ως ιδέα

[Eugenia Rose]

Εγώ θέλω να σχολιάσω, προς το παρόν, μια απο τις αγαπημένες μου ιστορίες στο διαγωνισμό.

 

Καμώματα από Χιόνι-Lady Nina

 

Την ονομάζω και ιστορία μελομακάρονο. Με το που τη διάβασα έπαθα αυτό που το στόμα μου γέμισε από μια γεύση μελιού και τώρα θέλω να μπω στο πρώτο ζαχαροπλαστείο και να το αδειάσω. Και μετά να χτυπήσω και ένα χυμό ρόδι. Και μόνο γι' αυτό το συναισθητικό αποτέλεσμα πάρε μια ψήφο.

Homework: Να φτιάξεις ένα κιλό μελομακάρονα και να μου το φέρεις μέχρι το μεσημέρι.

Edited December 16, 2015 by Eugenia Rose

[Cassandra Gotha]

Μορφέα, δεν χρειάζεται η ειρωνία, ούτε να σου πω ότι διαβάζω ή πόσο διαβάζω, εγώ ή κανείς άλλος εδώ.

Έχω τη συνήθεια να λέω αμέσως ό,τι με πειράζει αλλιώς να το αφήνω. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαλιόμαστε.

 

Αταλάντη, δεν βλέπουμε όλοι τα αστεία που γίνονται, δεν διαβάζουμε όλα τα ποστ που γίνονται.Το "homework" δεν μου φάνηκε καλός τρόπος να κλείσεις το κάθε σχόλιο. Οι προτάσεις για ανάγνωση, εδώ που τα λέμε, επίσης δεν είναι αναγκαίες. Ο καθένας μας διαβάζει ό,τι θέλει και κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο σ' εμένα ίσως να μην κάνει για 'σένα, και το ανάποδο. Το διάβασμα είναι προσωπική υπόθεση του καθένα, σαν τα βιώματα.

Η γνώμη μου για τις ιστορίες.

 

Eugenia Rose - Ο Αδάμ

Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό, αλλά μου άρεσε, με την ανατριχιαστική τρυφερότητά του, με τη λιτότητα και τη βιασύνη του.

 

MadnJim - Η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας

Συμφωνώ, όταν τα πάντα είναι χιονισμένα, μοιάζει σαν να είσαι σε άλλο πλανήτη (μια φίλη μου το εξέφρασε αυτό, δεν είναι δικό μου). Καλό αυτό που πήγες να κάνεις, αλλά δεν πρόλαβες. Ήθελε πολλές λέξεις, χρόνο, να γίνει μια διαστημική περιπέτεια με τα όλα της.

 

Nihilio – Γκρίζο Χιόνι

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό, αλλά μου άρεσε. (Ναι, όπως της Ευγενίας). Το χιόνι μας οδηγεί σε παράξενους δρόμους, κι εσύ αφέθηκες, μια χαρά τα πήγες.

 

Elli Sketo – Κοινωνική Εργασία

Το λάτρεψα! Ρε ανάποδο πλάσμα, που ξεκινάς με ζέστη και ιδρώτες σε θέμα το χιόνι και πάνω που μπαίνουμε στο θέμα μας κόβεις, πάνω στο καλύτερο, ρε τι να σου πω; Γράφε, όποτε γουστάρεις, όποτε έχεις χρόνο, γράφε και δίνε μου να διαβάζω, να χαρείς, να χαρώ κι εγώ, να χαρούμε όλοι.

 

Nienor - Το δώρο του χιονιού

*Πραγματικός αναστεναγμός εδώ* Κιάρα, επιτέλους! Επιτέλους, το πρώτο διήγημα που μου έβγαλε την αίσθηση που περίμενα από αυτό το θέμα. Να είσαι καλά.

 

Jjohn – Η Κυρά του Χιονιού

Το δέυτερο διήγημα που μου έβγαλε αυτή την αίσθηση που περίμενα! Γιάννη, η ιστορία σου με συγκίνησε, ευχαριστώ που μου τη διηγήθηκες έτσι, ειλικρινά, τίμια, χωρίς να προσπαθήσεις να την πας αλλού, να την κάνεις κάτι άλλο. (Διακρίνω μία ομοιότητα με τη δική μου. )

 

Mesmer – Ο Χιονιάς

Πράγματι, πολύ παράξενο πράγμα έγραψες. Τι εφιάλτης ήταν αυτός βρε παιδί μου; (Θα ήθελε λίγο παραπάνω χιόνι, αέρα και παγωμάρα, τώρα δεν βγάζει αυτό που πρέπει να βγάλει).

 

Sonya – Κόκκινο Χιόνι

Η ιστορία, (το θέμα), είναι πολύ δυνατή, αλλά δεν τα κατάφερε να με κερδίσει, να νοιαστώ για αυτό το παιδί που κρατάει τον κόσμο στα χέρια του και που η ίδια του η μάνα έγινε σφάγιο (πολύ καλό αυτό το σημείο), όχι μόνο γιατί ήταν το παιδί της, αλλά και γιατί ήταν αυτός που ήταν. Νομίζω ότι δεν ήταν ιδέα για φλας αυτή. Και το χιόνι έμεινε λίγο παραπονεμένο.

 

Lady Nina – Καμώματα από Χιόνι

Έλα ρε Έλενα, γιατί; Πάνω που με είχε μέσα στη γλύκα και την ευγνομωσύνη για αυτό το καλό, το γύρισες στην κακία. Αναίτια, έτσι μου φάνηκε. Δεν χρειαζόταν, ήταν δυνατό έτσι κι αλλιώς. (Θα μπορούσε να πεθάνει το γερο-ξωτικό, με ξοδεμένες τις δυνάμεις του για να δώσει χαρά στο κρύο σπιτάκι).

 

Morfeas – Για μια χούφτα χιόνι

Νομίζω ότι δεν μου άρεσε επειδή δεν χρειαζόταν το θέμα χιόνι για να γραφτεί κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε θηρία κάτω από οποιεσδήποτε ακραίες συνθήκες. Αλλά το χιόνι βγάζει άλλα, ιδιαίτερα πράγματα, μοναδικά.

 

Elgalla – Λευκά Χριστούγεννα

Άργησες πάρα πολύ να μπεις, ξοδεύοντας τον χρόνο σου σε κουβέντες που δεν χρειάζονταν, και τελικά δεν πρόλαβες να αναπτύξεις το θέμα σου και να χτίσεις ατμόσφαιρα.

 

Ψήφισα κιόλας.

Edited December 16, 2015 by Cassandra Gotha

[elgalla]

Οι προτάσεις για ανάγνωση προφανώς και δεν είναι αναγκαίες. Προφανώς και οποιοσδήποτε μπορεί να διαβάσει ή να μη διαβάσει αυτό που πρότεινα (και που δεν το πρότεινα για να "μορφώσω" κανέναν, αλλά επειδή όντως θεώρησα ότι μπορεί αυτή η συγκεκριμένη ιστορία σε αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο να αρέσει). Δεν νομίζω πως υπήρχε κάτι μεμπτό ή προσβλητικό στον τρόπο που έγραψα ό,τι έγραψα, ξεκαθάρισα εξαρχής ότι

 

Ακολουθούν σχόλια-σφηνάκια, με δωράκι χριστουγεννιάτικο από μία λογοτεχνική πρόταση σε μορφή διηγήματος για κάθε έναν από εσάς.

 

Όπως παίρνω δώρα στους φίλους μου βιβλία, θέλησα να αφήσω κι ένα λογοτεχνικό δωράκι για τους φίλους μου στο sff. Read it or not, be offended or not. Όπως και να 'χει, ούτε θα παρεξηγηθώ ούτε θα τσακωθώ γι' αυτό ούτε και θα γράψω τίποτε άλλο επί του θέματος γιατί θα βγούμε off-topic. Peace. Καλές γιορτές να έχουμε και καλή επιτυχία σε όλους τους συμμετέχοντες.