Write off #84 (Nienor vs Morfeas)

[elgalla]

Και τις πουτίγκες, Κιάρα μου, μην ξεχνάμε τις πουτίγκες! Η κάλπη θα κλείσει μεσάνυχτα πρώτης προς δεύτερη Ιανουαρίου. Όσοι διαβάσετε, αφήστε και ένα σχόλιο, θα είναι το καλύτερο γιορτινό δώρο για τους συγγραφείς.

[Old man & SiFi]

Καλά περάσαμε ως εδώ, ευχαριστηθήκαμε το (παρ ολίγον) μυθιστόρημα και τα διηγήματα, αλλά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

Έτσι όπως είναι το poll δεν μπορείς να δώσεις σωστή απάντηση. Δεν θα έπρεπε να μείνει κανείς χωρίς κάποιο βραβείο,

ούτε καν η πυργοδέσποινα. (Κάτι τις και για τους αναγνώστες σε γλυκό και όχι σε γραπτό δεν θα μας έβλαφτε…)
Η ερώτηση θα έπρεπε να είναι διπλή (τουλάχιστον):
α)Ποιός παίρνει τα τρουφάκια
β)Ποιος παίρνει τις πουτίγκες

[white_unicorn]

@Nienor: αν είναι έτσι να μας δώσει τη συνταγή.. όχι τίποτα άλλο, απλά να δίνω σε όσους βαριέμαι να ακούω αν είναι να τους κόβετε η μιλιά και η σκέψη - το τι σκέφτονται ακόμα το ψάχνει το πλήρωμα του διαστημοπλοίου που στείλαμε χρόνια πριν για εξερεύνηση... 

 

@old man: οι πουτίγκες στην Nienor που τις θυμάται τόσο συχνά και τα τρουφάκια στον Μορφέα... ;) 

[MadnJim]

Τις διάβασα τις ιστορίες σας, και θα ψηφίσω οσονούπω, μόλις αποφασίσω ποια από τις δύο να προτιμήσω. Στα σημεία νομίζω πως κλίνω προς αυτήν του Νικόλα, πιο στρωτή, καλύτερες εξηγήσεις, Αθηναϊκό περιβάλλον, αλλά από την άλλη μου άρεσε η σκοτεινή ατμόσφαιρα της Κιάρας, κι επιπλέον θα ήθελα να δω την Αταλάντη να την παντρεύεται (είναι και της μοδός τώρα με τα σύμφωνα συμβίωσης ). Μου έκανε εντύπωση όμως το πόσο ίδιες είναι οι ιστορίες σας, σαν να τις γράφατε μαζί γύρω από το ίδιο τραπέζι, σαν να γράψατε την ίδια ιδέα αλλαγμένη στις λεπτομέρειες. Δηλαδή, διάβασα πρώτα της Κιάρας και μετά συνέχισα με του Νικόλα και νόμιζα πως ακόμη διαβάζω την ίδια ιστορία.

 

Όπως και να 'χει ήταν ωραίες και οι δύο, κι αν και πολύ έξω από τα δικά μου γούστα το urban fantasy, ούτε που κατάλαβα πως κυλούσαν. Μπράβο παιδιά! Επί μέρους σχόλια θα κάνω όταν τις διαβάσω και δεύτερη φορά, εντός των ημερών, εδώ να πω μόνο πως θα ήθελα μια ιστορία ενός κλασικού βρυκόλακα σε σύγχρονο σέτινγκ, και κάτι τέτοιο έλπιζα και περίμενα αλλά δυστυχώς δεν.

 

Υ.Γ.: Παρότι γλυκατζής, ούτε τα τρουφάκια ούτε οι πουτίγκες μου αρέσουν. Να ήταν καμιά σοκολατίνα να το κουβεντιάζαμε, εσείς δηλαδή γιατί εγώ θα ήμουν πολύ απασχολημένος με το να την τσακίζω.

[Sonya]

Διάβασα κι εγώ, τ' άφησα να "καθίσουν", τα ξαναδιάβασα (γιατί the stakes are high, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε έτσι χωρίς σκέψη, είναι πολλά τα τρουφάκια -και οι πουτίγκες) και θαρρώ πως είμαι έτοιμη.

 

Κιάρα, στα πολύ θετικά είναι ότι

 

πήρες την εισαγωγή και της άλλαξες τα πετρέλαια, την πήρες απ' τα σκοτεινά βρικολακολημέρια και την μπογιάτισες με φάντασι, την πασπάλειψες με αστρόσκονη και την έκανες δική σου. Κι όλα αυτά χωρίς ουσιαστικά να παρεκκλίνεις. Στα αρνητικά είναι ότι πράγματα που ανήκουν στη δική μας "πραγματικότητα" (λιβάνια, αγιασμοί κλπ), δεν είχαν λόγο να βρίσκονται σ' αυτό το διήγημα. Ξέρεις πολύ καλά να φτιάχνεις ξόρκια και τελετουργικά, μπορούσες να παίξεις με μια άλλη σημασία του σταυρού και να την απογειώσεις την ιστορία σε άλλους γαλαξίες γαματοσύνης.

 

 

 

Νικόλα, στα πολύ θετικά είναι ότι

έπαιξες υπέροχα με την ιδέα της αντανάκλασης του ειδώλου και του τι είναι αυτό που τελικά είναι επικίνδυνο για τους βουρμπούλιακες. Επίσης το setting το βρήκα πολύ καλοδουλεμένο. Στα αρνητικά είναι ότι κάποια πράγματα (το χάσιμο της ελπίδας και η επανάκτηση αυτής) δίνονται λίγο πιο εύκολα απ' οσο θα τα ήθελα (έχω και τις παραξενιές μου σ' αυτά, bear with me ).

 

 

Και οι δύο εκμεταλλεύτηκαν εξαιρετικά την εισαγωγή, και νομίζω πως η πυργοδέσποινα θα πρέπει να φτιάξει στον χαμένο τουλάχιστον ένα μεγάλο ταπεράκι τρουφάκια για την παρηγοριά. Θα δώσω την ψήφο μου στον Μορφέα.

[WILLIAM]

Ακόμα δεν έχω αποφασίσει ποιος θα κερδίσει την χείρα της όμορφης πυργοδέσποινας.

Και οι δύο ιστορίες ήταν ωραίες οπότε δυσκολεύει το έργο μου.

[Ιρμάντα]

Οσονούπω σχολιάζω και εγώ. Αλλά αγόρια μην μασάτε: σιγά μην παντρευτούνε αυτές οι παμπόνηρες, διαφημιστικό κόλπο μυρίζομαι!

[jjohn]

Διάβασα, σχολίασα και  μετά από ώριμη σκέψη(=δεν με λάδωσε κανείς ), έδωσα την ψήφο μου στον κύριο Μορφέα.

Τα σέβη μου στην Αταλάντη για την εξαιρετική της  εισαγωγή!

Θα συμφωνήσω  με τον Σπύρο σε αυτό που είπε:Όντως έχουν αρκετά όμοια στοιχεία οι ιστορίες!

 

Καλή συνέχεια παιδιά!

Edited December 28, 2015 by jjohn

[wordsmith]

ΑΑΑΑΧΑΧΑ! Δεν το είχα διαβάσει το "μυθιστόρημα", τώρα το είδα!   Τι τρουφάκια, τι πουτίγκες, τι βρικόλακες, τι αυγά και πασχάλια, τι σκιές και όνειρα και άγγελοι... Πάντως τα κεράσια (#25) είναι δικά μου (σιγανοπαπαδιές, που κάνατε ότι δε σας άρεσαν στο εργαστήριο ). Προτείνω να διευρυνθεί το "μυθιστόρημα" με μια νότα εορταστική, στο πνεύμα των ημερών: μην ξεχνάτε ότι ο Άγιος Βασίλης λέγεται σε κάποιες χώρες και Saint Nicholas.

[alkinem]

Διάβασα και σχολίασα. η ψήφος θα περιμένει μέχρι την Τετάρτη.

Πολύ καλές και οι δύο ιστορίες. Συγχαρητήρια στους συγγραφείς, κι ένα μεγάλο μπράβο στην Αταλάντη για την πολύ καλή εισαγωγή που έδωσε το έναυσμα για να γραφτούν οι δύο ιστορίες.

Μπράβο και πάλι. Τα λέμε λίαν συντόμως.

[Ιρμάντα]

Ψήφισα και εγώ. Οι ιστορίες όμορφες και αρκετά παρόμοιες κατά τόπους, τελικώς με κέρδισε η μετα-τραυματική και στα όρια του εφιάλτη Αθήνα του Μορφέα (επίσης το όνομα Μυρτώ: είναι από τα αγαπημένα μου, Νίκολας.)

Ευχαριστούμε παιδιά, ευχαριστούμε Αταλάντη! :give_rose:   (Από ένα λουλουδάκι στον καθένα σας!)

[alkinem]

Έριξα κι εγώ την ψήφο μου.

Και οι δύο ιστορίες ήταν αρκετά δυνατές και τις ευχαριστήθηκα. Προτίμησα αυτή του Νικόλα. Αν και η Κιάρα είχε καλύτερη ιδέα και δημιούργησε έναν πιο πλούσιο κόσμο, εντούτοις η ιστορία της αδικούταν από την ελλειπή ανάπτυξη που την χαρακτήριζε. Αντιθέτως, η ιδέα του Νικόλα ήταν πιο επίπεδη, πιο μονοδιάστατη, όμως ο ονειραφέντης του SFF είχε κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό του. Το ανέπτυξε άκρως ικανοποιητικά και δεν παρέκκλινε ούτε βήμα από το να μας δώσει ακριβώς αυτό που είχε σκεφτεί.

 

Συγχαρητήρια παιδιά κι ευχαριστούμε για τις ωραίες ιστορίες που μας χαρίσατε. Και μπράβο στην Αταλάντη για την πολύ ωραία εισαγωγή.

Edited December 30, 2015 by alkinem

[WILLIAM]

Ο Ονειραφέντης ήταν σε μέρα δημιουργίας εφιαλτών προφανώς, η Κιάρα μας έδωσε ένα πιο φωτεινό τέλος αν και μερικές εξηγήσεις θα τις ήθελα.

Τελικά έριξα και εγώ την δική άποψη στην κάλπη.

[Tiessa]

Δύσκολη η επιλογή. Και οι δυο εκμεταλλευτήκατε πολύ καλά την ιδέα, και οι δυο δώσατε ανατροπές, κι όπως παρατηρεί και ο Σπύρος-MadnJim παραπάνω, από κάποιο σημείο και μετά κάνατε παρόμοιες ανατροπές, λες και διάβαζα την ίδια ιστορία! (Και τις είχα διαβάσει και με μιάμιση μέρα διαφορά).

Μου άρεσαν οι περιγραφές και το περιβάλλον. Θα έδινα την ψήφο στην Κιάρα για την ενδιαφέρουσα φανταστική Σενάχ, αλλά τελικά έκλεψε την επιλογή μου ο Νικόλας επειδή μου τα εξήγησε λίγο καλύτερα στο τέλος.

 

Αλλά, μόλις έμαθα μια καλή συνταγή για τρουφάκια και μπορώ να προσφέρω κι εγώ μερικά σε χαμένους-κερδισμένους για τις ενδιαφέρουσες ιστορίες και το ακόμα πιο καλό εισαγωγικό παιχνίδι πριν ανέβουν. (Κρίμα που δεν το είχα πάρει είδηση από την αρχή, να διασκεδάσω τόσες μέρες!)

 

Αταλάντη, πολύ καλή εισαγωγή! Ευχαριστούμε.

 

 

[Nienor]

Σας ευχαριστούμε πολύ πολύ που διαβάζετε, σχολιάζετε και ψηφίζετε

 

Μπορείτε να συνεχίσετε να ψηφίζετε όπως ψηφίζετε μέχρι στιγμής και μη σας νοιάζει, θα τα βρούμε εμείς (είπαμε, ας την πάρει επισήμως ο Μορφέας, εγώ μετά το κορίτσι θα το κλέψω!) να βρείτε συνταγές για να με παρηγορήσετε και τέτοια. Κι ακόμα κι αν δεν κλέψω τελικά το κορίτσι, θα φάω την πουτίγκα του Νικόλα. Έτσι κι αλλιώς, όλο την ξεχνάει

[elgalla]

Σας ξαναδιάβασα και σας άφησα και σχόλια. Πράγματι είχε πλάκα το πόσο έμοιαζαν οι ιστορίες σε κάποια πράγματα, όμως ήταν και τελείως διαφορετικές ταυτόχρονα. Μου άρεσαν και οι δύο πάρα πολύ, για διαφορετικούς λόγους κάθε μία. Είμαι πανευτυχής που έδωσα μια εισαγωγή ικανή να εμπνεύσει αυτές τις δύο ιστορίες, πραγματικά. Μη σας πω και ψέματα, δεν ξέρω ακόμη τι να ψηφίσω. Θα το σκεφτώ, μέχρι τη λήξη της ψηφοφορίας.

[Morfeas]

Καλή χρονιά, παιδιά, με υγεία και όνειρα εκπληρωμένα! Εύχομαι ο καθένας μας να ξεπεράσει τον εαυτό του και το 2016 να είναι καλύτερο από τον προκάτοχό του.

Ευχαριστούμε πολύ για αναγνώσεις, σχόλια, ψήφους.

 

@Κιάρα, μωρέ ας το πάρω εγώ το κορίτσι, να κάνω ένα σύμφωνο συμφαγίασης, και βλέπουμε μετά για τα περί καταμερισμού. Κι εγώ μπορεί να ξεχνάω την πουτίνγκα, αλλά κι εσύ ξεχνάς τα υπόλοιπα φαγιά, για τα οποία η πυργοδέσποινα δηλώνει περισσότερο περήφανη (σε σύγκριση με τα γλυκά της).

 

Και σκάει μέσα μου. Ιδρώνω, το πρόσωπό μου βρεγμένο, λες και κάποιος αποφάσισε -στα καλά καθούμενα- να με λούσει με αγιασμό - τι μυρωδιά είναι αυτή, λιβανιού, βασιλικού ή απλού αλατόνερου;

Παραλογίζομαι, το ξέρω, μα δεν εξηγείται διαφορετικά. Πλέον ο Μορφέας δεν είναι μέσα μου, όχι τελείως. Ίσως να έχει αφήσει κάποιον σπόρο στο σώμα μου, αλλά είναι μακριά μου. Κι αν δεν είναι μέσα μου, αν αυτός δεν είναι το δικό μου σκοτάδι, τότε πού βρίσκεται; Εφτά άνθρωποι μου επέτρεψαν να το πάρω το κορίτσι, εφτά όσο ο αγαπημένος μου αριθμός. Πάλι.

Κι αν η Αταλάντη είχε δίκιο; Αν δεν ήταν ένα παιχνίδι ανάμεσα σ' εμένα και την Κιάρα, αλλά μια μάχη ανάμεσα στην πυργοδέσποινα κι όσες αξίες συμβόλιζε και σ' Εκείνον. Αν Εκείνος θέλει να την κερδίσω εγώ, να την κάνω δικιά μου και σε ανύποπτο χρόνο να με καταλάβει πάλι, για να την αποκτήσει; Κι αν ο william, εκείνος που είναι μονίμως χαμένος στις δικές του δεκάδες ιστορίες, είναι ο μόνος τον οποίο ο Μορφέας δεν κατάφερε να γητέψει;

Δεν είναι αργά ακόμη. Υπάρχει χρόνος να εμποδιστούν τα σχέδιά του...

 

Όχι, αυτη η ιστορία δεν θα έχει ευτυχισμένο τέλος, william. Ο πραγματικός ονειραφέντης δεν θα σου κάνει τη χάρη.

Ή μήπως...

Edited January 1, 2016 by Morfeas
typo

[elgalla]

Η ψηφοφορία έληξε, ο κύβος ερίφθη και η πυργοδεσποινα μετά από λαική (δεν έχω διαλυτικά στο τάμπετ) απαίτηση θα παντρευτεί τον Ονειραφέντη και θα του μαγειρεύει για το υπόλοιπο της ζωής της.

 

Ευχαριστούμε όσους διαβάσατε, σχολιάσατε και ψηφίσατε, αν και εν μέσω γιορτών, δεν εγκαταλείψατε τους διαγωνιζόμενους.

 

Ένα προσωπικό ευχαριστώ στον Νικόλα και στην Κιάρα που έκαναν αυτό το παιχνίδι τόσο ευχάριστο και διασκεδαστικό και που μας έγραψαν δύο θαυμάσιες ιστορίες.

 

Και, βέβαια, θερμά συγχαρητήρια στον νικητή, που θα λάβει το χέρι μου και τις κατσαρόλες μου.

[Morfeas]

Ας το πω και με την επίσημη φωνή μου: Ευχαριστώ πολύ παιδιά για τα σχόλια και τις ψήφους. Καλά μπήκε το 2016

Επίσης ευχαριστώ, @αδελφή_μου_από_άλλη_διάσταση_και_μέλλουσα_γυναίκα_μου, για την εισαγωγή, πραγματικά τη χάρηκα πολύ την ιστορία και όλο το παιχνίδι στο οποίο μας οδήγησε (κι ήταν και μια καλή εισαγωγή ούτως ή άλλως). Αν και μας άφησες με το ερωτηματικό: "ποιον να ψήφισε η πυργοδέσποινα; Άραγε τι ήταν δυνατότερο: το εσθίρ της μάγισσας ή η υπνωτιστική γοητεία Εκείνου;" και τέτοια μυστήρια καλό είναι να μην μένουν αναπάντητα όταν πας να ανοίξεις σπίτι (για να είμαι τουλάχιστον προετοιμασμένος αν θα κλεφτείς με καμιά ταξιδεύτρα).

Που μου θυμίζει να ευχαριστήσω και την Κιάρα για τη συντροφιά και για τη φιλότιμη προσπάθειά της (αν και το παιχνίδι ήταν στημένο από Εκείνον, όπως εμπεδώσαμε όλοι). Θέλω να δω περισσότερα από την πόλη της και να μάθω περισσότερα για το πλάσμα της.

 

Και γενικώς, Κιάρα και Αταλάντη, αυτό με το μυθιστόρημα λέω να μην το διαγράψουμε από το κεφάλι μας (όχι απαραίτητα το συγκεκριμένο, δεν πιστεύω άλλωστε να δυσκολευτούμε να βρούμε κάτι άλλο). Στη χειρότερη περίπτωση θα περάσουμε φανταζτικά.

[Old man & SiFi]

Και τώρα δηλαδή τι να πω; Ας προσπαθήσω να δικαιολογηθώ λέγοντας ότι δούλευα πολύ (εορταστικό ωράριο το λένε χαριτολογώντας), ότι λόγω ηλικίας και..και… και… (όχι δεν το λένε Γκούντα πιθανόν το λένε Αλτσχάιμερ), δεν θυμόμουνα τον χρονικό περιορισμό για την ψηφοφορία, δεν πρόλαβα να γράψω κριτικές κλπ κλπ. Καλύτερα όμως, γιατί αν ψήφιζα την Nienor θα παρεξηγιόταν ο Μορφέας και αν ψήφιζαν τον Μορφέα θα παρεξηγιόταν (πάλι) ο Μορφέας γιατί δεν έχει καμιά εκτίμηση στο γούστο μου. Χώρια που υπήρχε και (έμμεση αλλά έντονη) πολιτική χροιά στην ψηφοφορία: Ψηφίζω Nienor σημαίνει εγκρίνω το σύμφωνο συμβίωσης και πώς να το πω αυτό μετά στον εξομολογητή μου; Οπότε γλύτωσα από το ηθικό και λογοτεχνικό δίλλημα. Από την πρώτη ανάγνωση μάλλον (συγνώμη Μορφέα ΚΑΙ Nienor) προς τον Μορφέα έκλινα. Πάντως είσαστε και οι τρείς εκπληκτικοί!
Το (συγκεκριμένο και όχι άλλο) μυθιστόρημα το θέλουμε και το θέλουμε ΣΥΝΤΟΜΑ!

[Nienor]

Να 'μαι κι εγώ (το καθυστερημένο όπως πάντα). Και μιας που αυτό είναι το πρώτο μου ποστ για τη χρονιά, να ευχηθώ:

Μορφέας, να κερδίζεις πάντα σε ό,τι δούλεψες με αγάπη   

Elgalla, να εμπνέεις πάντα σε ό,τι αγαπάς   

Και για μένα, ας χάνω πάντα έτσι: έχοντας προσπαθήσει για κάτι κανούργιο, μαθαίνοντας δυο τρία πραγματάκια, περνώντας υπέροχα στη διαδικασία, παρέα με φίλους.

 

Για όσους ασχοληθήκατε μαζί μας: να βρίσκετε όλη τη χρονιά κάτι ενδιαφέρον για να ξεσκάτε, αλλά να μη σας είναι απαραίτητο ανάμεσα στα όμορφα άλλα που θα έχετε. Ευχαριστούμε πολύ

 

 

Υ.Γ. Η κουμπάρα μίλησε και τώρα πάει να σας βγάλει άδειες - Νικόλα, όχι αυτό καθόλου δε σημαίνει πως θα σου την αφήσω ήσυχη, κάποια στιγμή θα την κλέψω, τα παμε αυτά.

[elgalla]

Ε, ξέρεις τι λένε, αγαπημένη: η κουμπάρα την κουμπάρα...

[Morfeas]

Επειδή η Κιάρα μπήκε για ν' ανάψει φωτιές χειμωνιάτικα, εδώ έχω να δηλώσω ότι στα της κουμπαριάς υπάρχει κι άλλο ένα άτομο που έδειξε εξαρχής ενδιαφέρον (και μετά από απειλές και από παρ' όλίγον ξύλο εξ αποστάσεως οφείλω να αναφέρω δημοσίως): η Sonya. Είναι εκείνη που με παρηγόρησε όταν η Αταλάντη έβγαζε καρδούλες από τα μάτια (και τα δάχτυλα) για τη "λατρεμένη" της, εκείνη που μου υποσχέθηκε το καλύτερο μπάτσελορ πάρτι του αιώνα, εκείνη που θα μου φέρει κάποια στιγμή να δοκιμάσω τζιντζερμπρεντόσπιτο (ή κάτι αντίστοιχο, δεν τα συγκρατώ αυτα τα ξενόφερτα γλυκά) για να δω τι εστί τζιντζερμπρεντόσπιτο.

 

Οπότε φίλες είστε, φαντάζομαι δεν θα βγάλετε τίποτα μαχαίρια να το λύσετε. Όλες οι καλές κουμπάρες χωράνε.

Και, @Αταλάντη, τα κουμπαρικά καθήκοντα σ' αυτόν τον γάμο θα είναι αρκετά περίπλοκα όπως το κόβω.

[elgalla]

Όλοι οι καλοί χωράνε, μην ανησυχείς. Πάω να φτιάξω τιραμισού τώρα.

[Sonya]

Όλοι οι καλοί χωράνε, μην ανησυχείς. Πάω να φτιάξω τιραμισού τώρα.

Μια μικρή πρόταση, κουμπάρα προς κουμπάρα: δοκίμασε να μουλιάσεις τα σαβουαγιάρ σε λικέρ σοκολάτας (το σκούρο Μότσαρτ είναι εξαιρετικό γι' αυτή τη δουλειά).