Η ΜΑΚΑΒΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΕΚΑΤΡΙΑ

[Αμνός]

Όνομα Συγγραφέα: Σούπερ Λέιζερ

Είδος:Κωμικό διήγημα φαντασίας
Βία; Όχι
Σεξ; Ναι
Αριθμός Λέξεων: 1.714
Αυτοτελής; Ναι
 

 

Ο Κύριος αριθμός δεκατρία γεννήθηκε ως το δέκατο τρίτο παιδί που ήρθε στον κόσμο εκείνη την βροχερή μέρα που αποφάσισε να γεννηθεί. Που σημαίνει τι; Ότι δώδεκα παιδιά και αξιέπαινοι άνθρωποι πριν από αυτόν, πρόλαβαν και γεννήθηκαν πρώτα. Έτσι πέτυχε γρουσούζη αριθμό και μακάβρια ύπαρξη. Όταν ήταν μικρός, πέθανε η μητέρα του. Περιττό να πω ότι ο πατέρας του τον κατηγορούσε και ξεσπούσε πάνω του άνευ λόγου και αιτίας καθώς η μητέρα του απλώς τράκαρε ενώ γυρνούσε μεθυσμένη σπίτι από ένα μπαρ που είχε συνήθεια να τα τσούζει. Όπως και να ‘χει. Μετά πέθανε και ο πατέρας του όπως φαντάζεστε. Άμαθος, βάρβαρος, μπεκρής δαμαστής λιονταριών σε τσίρκο, κατέληξε να τον φάει ένα πεινασμένο λιοντάρι που χτύπησε υπερβολικά με το μαστίγιο του. Ο καημένος μας ήρωας, ο αριθμός δεκατρία απέμεινε μονάχος στον κόσμο, άπειρος από την κακία και το ψέμα που κυριαρχούσε. Τουλάχιστον δεν ένιωθε πλέον τόσες τύψεις για την μητέρα του.

 

 

 

Λίγο πολύ μεγάλωσε έπειτα ζητιανεύοντας δεκάρες και μετά από αυτό, σε τσίρκο, θέλοντας να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του ώστε να κρατήσει ζωντανό το πνεύμα του. Αλλά αυτός, δεν έγινε θηριοδαμαστής.

 

 

 

Είχε πάρει το μάθημα του και το στομάχι ενός λιονταριού δεν του φαινόταν τόσο υπέροχη θέση να βρεθεί. Αλλά έγινε ακροβάτης. Έπαιζε με ένα σκοινί και λικνιζόταν μπροστά στο κοινό όλο χάρη, γιατί βλέπετε ο κύριος αριθμός δεκατρία είχε γίνει καλός ακροβάτης. Και τραβούσε πολύ κόσμο. Στην συνέχεια όμως, το κακό τον ξαναχτύπησε. Ένα ζεστό Αυγουστιάτικο βράδυ, πριν βγει να κάνει τα κόλπα του, έτοιμος να πηδήξει, να χορέψει στον αέρα και να πιαστεί απο τους συνεργάτες ακροβάτες του, συνέβη ένα ατύχημα. Οι φίλοι του χοροπηδούσαν όλο χαρά και χάρη όταν έσπασε το σκοινί που τους κρατούσε, και επειδή μιλάμε για τσίρκο με αρκετά υψηλό εισιτήριο(για το οποίο απαιτείς και υψηλής ποιότητας θέαμα), προς κακή τύχη των ακροβατών, δεν υπήρχε δίχτυ. Έτσι όλοι έπεσαν και τσακίστηκαν και απέμειναν ματωμένες μάζες στο έδαφος με παιδάκια παντού τριγύρω να κλαίνε από το θέαμα και με τους ενηλίκους να ουρλιάζουν γεμάτοι φρίκη.Φαντάζομαι ότι είναι περιττό να σας πω ότι ο υπεύθυνος του τσίρκου επέστρεψε τα λεφτά σε όλους τους θεατές και κέρασε ποπ κόρν για να καθησυχάσει τα παιδάκια. Αυτές ήταν οι χρυσές μέρες της διασκέδασης. Έπειτα το τσίρκο άρπαξε φωτιά. Ο λόγος; Ένας νάνος που έκανε τον κλόουν, ξέχασε το τσιγάρο του πάνω σε χαρτί υγείας την ώρα που κάπνιζε κρυφά στην τουαλέτα και έτσι άρπαξε φωτιά πρώτα η σκηνή της τουαλέτας και μετά απλώθηκε σε όλον τον θίασο. Το αποτέλεσμα; Σαράντα νεκροί και εικοσιτρία άτομα με εγκαύματα πρώτου και δευτέρου βαθμού. Οι μόνοι που απέμειναν αλώβητοι, ήταν ο υπεύθυνος και ο ακροβάτης μας, που στο μεταξύ έμεινε άνεργος. Ο υπεύθυνος τρία χρόνια αργότερα, γλίστρησε στο ντους και χτύπησε τον αυχένα του με αποτέλεσμα να μείνει ανάπηρος και φυτό. Τον σκότωσε η γυναίκα του τέσσερα χρόνια μετά το ατύχημα γιατί είχε κουραστεί να τον φροντίζει, θέλοντας να ζήσει τα ερωτικά απωθημένα της με μελαμψούς άνδρες, που έφθαναν κατά συρροήν με την περιουσία του άνδρα της.

 

 

Ο αριθμός δεκατρία έπειτα απο αυτό το τραγικό γεγονός, αποφάσισε να ταξιδέψει στον κόσμο για να βρει τον εαυτό του. Έτσι κατέληξε ταξιδιώτης πάνω σε τρένα, να κάνει παρέα με άλλους αλήτες που είχαν προορισμό το πουθενά και και ζητούσαν το τίποτα με ένα εναρμονισμένο πανέμορφο στυλ.

 

 

 

Τα χρόνια που ταξίδεψε του έμαθαν πολλά πράγματα. Και ο ίδιος θεωρούσε πάντοτε τυχερό τον εαυτό του. Είχε γλιτώσει φυσικά από τόσους μπελάδες και ενώ ο θάνατος επικρατούσε γύρω του, αυτόν έδειχνε να μην το αναγνωρίζει καν. Αφού βρήκε τον εαυτό του ανάμεσα σε μπουκάλες αλκοόλ και μέρες απλυσιάς, αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι άλλο και βάλθηκε να τζογάρει.

 

 

Τζόγαρε συνήθως την ζωή του. Ότι τα πράγματα κατά κάποιον περίεργο τρόπο θα κατέληγαν υπέροχα για αυτόν. Και είχε δίκιο. Όλα πήγαιναν καλά στο τέλος. Και παρόλο που έκανε πολλές ανοησίες, γκάφες και αταξίες, ο ίδιος βρέθηκε να είναι ο καλύτερος τζογαδόρος της ζωής που γνώρισα στην ταπεινή μου ύπαρξη.

 

 

Για πέντε χρόνια μετά το ατύχημα, ο ίδιος ζούσε υπέροχα, έχοντας γίνει βοηθός σε μπακάλικο που ο μόνος κίνδυνος για τον ίδιο ήταν να βρεθεί κάποιο άτακτο κουτί με φρούτα, να πέσει και να χτυπήσει το πόδι του. Το αφεντικό του, ένας υπέροχος άνθρωπος που πίστεψε σε αυτόν και τον πήρε στην δουλειά ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος που έδινε ψιλά σε ζητιάνους και πάντα έκανε κοπλιμέντα στους ανθρώπους. Το μόνο ελάττωμα του; Ο τζόγος. Ο πραγματικός τζόγος. Τα ζάρια και το πόκερ. Πέθανε δύο χρόνια αφού γνώρισε τον αριθμό δεκατρία σε έναν καυγά για στημένο παιχνίδι.

 

 

 

Αλλά ο αριθμός δεκατρία, ανέλαβε ο ίδιος το μπακάλικο μετά τον θάνατο του, οπότε συνειδητοποίησε με κάποια πικρία, ότι και αυτός, τυχερό ήταν για τον ίδιο. Και έτσι δούλεψε το μπακάλικο για έναν χρόνο ακόμη, όταν όλοι οι πελάτες του έπαθαν τροφική δηλητηρίαση από κάτι άνοστες άγουρες μπανάνες που αποδείχθηκε ότι το φυτοφάρμακο σε μεγάλες δόσεις, δεν κάνει καλό ούτε για τα σπαρτά, αλλά ούτε για τον άνθρωπο. Παρόλα αυτά, δεν κατηγορήθηκε ο ίδιος, αλλά ο καλλιεργητής, που κατέληξε στην αγχόνη. Ένα κεφάλι λιγότερο.

 

 

Βεβαίως πλέον, κανείς δεν αγόραζε από το μπακάλικο του, οπότε αναγκάστηκε να το κλείσει από τα χρέη και να φύγει νύχτα κυνηγημένος με το φως της νύχτας με τον φόβο της φυλάκισης. Και τότε ήταν που συνάντησε τον έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο μιας αόμματης γλυκιάς κοπέλας την οποία γνώρισε τυχαία σε ένα δυστύχημα, στο οποίο, κανένας από τους δύο δεν ήταν θύμα. Και έτσι, την γνώρισε, την αγάπησε και την παντρεύτηκε και αυτή, του χάρισε έναν μπόμπιρα, με χρυσά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Και έτσι ο αριθμός δεκατρία ήταν ευτυχισμένος.

 

 

Η αλήθεια όμως έλαμψε όταν, γυρίζοντας απο την δουλειά του ένα βράδυ βρήκε την γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν κουφό ξάδερφο της που τελικά αποδείχθηκε πως δεν ήταν ξαδέρφια εξ’ αίματος. Και κατέληξε στο να την χωρίσει και αυτόν να τον ξυλοκοπήσει μέχρι που αίμα ανάβλυζε από την μύτη του και τα δόντια του είχαν μειωθεί κατά το ήμισυ. Ο κουφός λοιπόν θέλησε να τον μηνύσει, για ξυλοδαρμό ανάπηρου, κάτι που θα του χάριζε ό,τι δεκάρα είχε στην άκρη ο αριθμός δεκατρία. Και σίγουρα η υπόθεση ήταν υπέρ του. Σπασμένα δόντια, σπασμένη μύτη και άνεργα αυτιά, ήταν τα καίρια σημεία που θα εξασφάλιζαν την καταδίκη. Όμως, ενώ ο κουφός ξάδερφος πήγαινε προς την αστυνομία με τον δικηγόρο του, γλίστρησε σε παγωμένο νερό που κάλυπτε το πεζοδρόμιο και έπεσε και έσπασε το πόδι του.

 

 

Οπότε κατέληξε  ο ήρωας μας να το σκάσει για ακόμα μια φορά καβάλα στα αγαπημένα του τρένα με τον μπόμπιρα του στα χέρια του. Και βγήκε καταγγελία εναντίον και για ξυλοδαρμό ανάπηρου, αλλά και για απαγωγή ανηλίκου. Και έτρεξε, έτρεξε, έτρεξε. Και έφθασε αρκετά μακριά έτσι ώστε το μακρύ χέρι του νόμου να μην είναι αρκετά μακρύ γι’ αυτόν. Και το παιδί του μεγάλωσε και μεγάλωσε και γίνηκε άνδρας δυνατό και γερός.

 

 

 

Και τότε αφού ρωτούσε για την μητέρα διαρκώς, ο ήρωας μας του είπε την αλήθεια. Μια μάσκα δυσαρέσκειας και αηδίας στόλισε το πρόσωπο του μικρού και έφυγε απο κοντά του αφήνοντας σύξυλο τον δυστυχισμένο πατέρα. Ο μπόμπιρας κατέληξε στην φυλακή για ληστεία τράπεζας και εκεί έμαθε να κάνει τατουάζ με μελάνι απο στυλό σε άλλους κατάδικους και η ποινή του διαρκώς να αυξάνεται καθώς έμπλεκε σε καυγάδες και βιασμούς άλλων φυλακισμένων. Τα ίχνη του παιδιού τα χάσαμε κάπου στην ομίχλη της φυλακής όταν έμπλεξε σε καυγά με μερικούς φρουρούς που έχασαν στα ζάρια. Πιθανότατα το έσκασε σύμφωνα με τους φύλακες και το έγγραφο της αστυνομίας, κι ας έσκαβαν μια τρύπα εκείνο το βράδυ ένας χοντρός κύριος με γκρίζο μουστάκι και στολή φύλακα έξω από εκείνο το μέρος.

 

 

 

Πίσω στον δεκατρία. Συνέχισε την ζωή του ως υπάλληλος σε σιδηροδρομικές γραμμές μέχρι που από λάθος εκτροχίασε ένα τρένο και αυτό έγινε πρωτοσέλιδο και δυστυχές ατύχημα με αναζήτηση των υπευθύνων. Λίγο πολύ, με ένα ψέμα ή δύο, ή με πολλά περισσότερα, την γλίτωσε και την πλήρωσε ένας οικογενειάρχης, που μεγάλωνε δύο κοριτσάκια και είχε κι αυτός κατάληξη  την αγχόνη. Τα κοριτσάκια του γίνανε κυρίες του δρόμου, υπέροχα φασκιωμένες. Τότε ήταν σε ηλικία 59 ετών που ο αριθμός δεκατρία κατάλαβε τι συνέβαινε, την καλή του τύχη και το κάθε λάθος του που κατέληγε για κάποιον περίεργο λόγο να γίνεται σωστό αν και μονάχα ο ίδιος γλίτωνε από αυτό. Και ανάμεσα σε τόσο θάνατο, αυτός επιζούσε. Και συνέχιζε.

 

 

 

Έφυγε από τον σιδηροδρομικό, καθώς ο διευθυντής απέλυσε όλους τους υπαλλήλους που ενεπλάκησαν στο δυστύχημα και προσέλαβε άλλους. Η επόμενη ενασχόληση του ήταν εκφορτωτής. Και σήκωνε και σήκωνε και σήκωνε κασόνια ώσπου ένα κασόνι μία μέρα έπεσε και τσάκισε το πόδι του, κάτι που στην αρχή ναι μεν του φάνηκε τρομερή ατυχία αλλά στην συνέχεια βρέθηκε με ένα κάρο λεφτά από την ασφάλεια του και κατάλαβε οτι στο κάτω κάτω της γραφής, όλα για καλό γίνονται. Και συνέχισε να βλέπει την ζωή με καλό μάτι και κατέληξε στο γεγονός ότι ήταν ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο, και ότι όλα για ένα τίποτα γίνονται στην τελική και δεν έχει τίποτα να χάσει. Έτσι αποφάσισε να στραφεί στα λαχεία. Και στο πρώτο λαχείο που έπαιξε κέρδισε μια γριά κυρία από την άλλη άκρη της χώρας η οποία έπαθε ανακοπή από την χαρά της και  τα λεφτά τα κληρονόμησαν τα παιδιά της. Το δεύτερο λαχείο το κέρδισε ένας νεαρός που είχε πεθάνει το προηγούμενο βράδυ από ναρκωτικά. Και το τρίτο, το κέρδισε ο ίδιος.

 

 

Και πέταξε από την χαρά του και έφυγε τρεχάτος να βρει τα λεφτά του. Αγόρασε ένα μεγάλο σπίτι και δεν χρειάστηκε να ξαναδουλέψει μέχρι τα βαθιά γεράματα όπου απόμεινε μόνος να βλέπει τηλεόραση και να ξεχνάει να φάει απο το αλτσχάιμερ. Κακοτυχία, ποια κακοτυχία σε μια ζωή γεμάτη τύχη που ενώ τριγύρω πέφτουν ερείπια, ο ίδιος μένει αλώβητος και αν όχι ευτυχισμένος, ικανοποιημένος τουλάχιστον. Και συνέχισε να ζει να ανασαίνει μέχρι που η καρδιά του πετάρισε και βρέθηκε να πετάει στον ουρανό προς τον παράδεισο ανάμεσα στα αστέρια. Και τότε κατάλαβε ότι πέθαινε. Και έβρισε την τύχη του που δεν του έδωσε να χαρεί τουλάχιστον ακόμα μια φορά την αγαπημένη του εκπομπή στην τηλεόραση.

 

 

Ξαφνικά προσγειώθηκε πίσω στο νοσοκομείο με το στήθος του να καίει και τον ηλεκτρισμό να τον διαπερνά, με έναν γιατρό από πάνω του. Επέζησε κι από αυτό. Είδε την εκπομπή του άλλες τέσσερις φορές και έπειτα σαν σωστό νούμερο δεκατρία, όπως γεννήθηκε δέκατος τρίτος, ήταν το δέκατο τέταρτο άτομο που πέθανε εκείνη τη γκρίζα ημέρα στο νοσοκομείο.

 

 

ΤΕΛΟΣ

Edited January 3, 2016 by Super Lazer Dude

[Ιρμάντα]

Γεια super lazer dude! Διάβασα την ιστορία σου και θα ήθελα να ρωτήσω πώς ακριβώς την εμπνεύστηκες. Δεν είναι φαντασίας νομίζω. Και σίγουρα όχι κωμική. Μάλλον μοιάζει με κείνες τις παραδοξότητες που κατά καιρούς διαβάζουμε από καταξιωμένους συγγραφείς, από Τένεσσυ Γουίλιαμς μέχρι Χωμενίδη.

Στα τεχνικά: πρόσεξε λίγο τη γραφή σου. Υπάρχουν σημεία, όπως αυτό με το φύλακα, που δεν κατάλαβα τι εννοείς. Τον θάψανε τον γιο; Τί έπαιξε; Η στο τέλος που πεθαίνει δέκατος τέταρτος. Είσαι κάπως ασαφής, αυτό είναι το μόνο αρνητικό που βρήκα. Κατά τα άλλα η ιστορία ήταν ωραία. Αλλόκοτη. Οχι χιουμοριστική. Συγαρητήρια και ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες!

Edited January 4, 2016 by Ιρμάντα

[Αμνός]

Γεια super lazer dude! Διάβασα την ιστορία σου και θα ήθελα να ρωτήσω πώς ακριβώς την εμπνεύστηκες. Δεν είναι φαντασίας νομίζω. Και σίγουρα όχι κωμική. Μάλλον μοιάζει με κείνες τις παραδοξότητες που κατά καιρούς διαβάζουμε από καταξιωμένους συγγραφείς, από Τένεσσυ Γουίλιαμς μέχρι Χωμενίδη.

Στα τεχνικά: πρόσεξε λίγο τη γραφή σου. Υπάρχουν σημεία, όπως αυτό με το φύλακα, που δεν κατάλαβα τι εννοείς. Τον θάψανε τον γιο; Τί έπαιξε; Η στο τέλος που πεθαίνει δέκατος τέταρτος. Είσαι κάπως ασαφής, αυτό είναι το μόνο αρνητικό που βρήκα. Κατά τα άλλα η ιστορία ήταν ωραία. Αλλόκοτη. Οχι χιουμοριστική. Συγαρητήρια και ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες!

Γειά σου Ιρμάντα! Καλή χρονιά! Η αλήθεια είναι πως η ιστορία είναι αυτοσχέδια, δεν την εμπνεύστηκα τόσο, με την άποψη ότι ήθελα να γράψω κάτι και βγήκε αυτή η ιστορία. Δεν ήξερα όταν την ξεκίνησα πως θα την τελειώσω! Χμ, αυτό με τις παραδοξότητες των καταξιωμένων συγγραφέων είναι καλό έτσι δεν είναι;; Έχεις δίκιο για το κομμάτι με τον φρουρό, θα το διορθώσω! Για το δέκατος τέταρτος τώρα, ο αριθμός 13 ήταν τυχερός και έμεινε στην ζωή για να δει την αγαπημένη του σειρά ξανά, αλλά αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνει καποιος άλλος άτυχος πριν απο αυτόν! Έτσι  ο άτυχος που πέθανε πριν απο αυτόν, έχασε την σειρά του για να την δει ο νο 13! Τώρα για το κωμικό, νομίζω οτι είναι κάπως αστεία με όλα αυτά που πάνε στραβά. (μαύρο χιούμορ)

[jjohn]

Καλησπέρα,

 

 

Σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα ιστορία, μου θύμισε μάλιστα   τα αστυνομικά  βιβλία ή σειρές όπου ένας φόνος  πρέπει αναγκαστικά  να συμβεί όποιο μέρος και να επισκεφτεί ο πρωταγωνιστής. Τώρα,  με εξαίρεση το  τελευταίο σημείο όπου θέλει επειγόντως επιμέλεια,  εγώ προσωπικά άλλα προβλήματα δεν εντόπισα( ή δεν τα κατάλαβα ). Αυτό πάντως που με κούρασε είναι η συνεχή επανάληψη του "Ο 13 κάνει κάτι, την πληρώνουν οι άλλοι". Θα λειτουργούσε, πιστεύω,   πολύ καλύτερα  αν είχες μικρότερο κείμενο ή αν δεν το επαναλάμβανες τόσες πολλές φορές.

Επίσης, θα συμφωνήσω με την Ειρήνη. Δεν την λες και κωμική. Ίσως είναι του μαύρου είδους, που λες κι εσύ, αλλά dunno. Γέλασα σε κάνα δυο σημεία, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίστει ολόκληρο κωμωδία Συμβαίνουν κάποια πραγματικά άσχημα γεγονότα

Εν πάση περιπτώσει, καλό κειμενάκι.

Καλή συνέχεια!

[Αμνός]

Καλησπέρα,

 

 

Σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα ιστορία, μου θύμισε μάλιστα   τα αστυνομικά  βιβλία ή σειρές όπου ένας φόνος  πρέπει αναγκαστικά  να συμβεί όποιο μέρος και να επισκεφτεί ο πρωταγωνιστής. Τώρα,  με εξαίρεση το  τελευταίο σημείο όπου θέλει επειγόντως επιμέλεια,  εγώ προσωπικά άλλα προβλήματα δεν εντόπισα( ή δεν τα κατάλαβα ). Αυτό πάντως που με κούρασε είναι η συνεχή επανάληψη του "Ο 13 κάνει κάτι, την πληρώνουν οι άλλοι". Θα λειτουργούσε, πιστεύω,   πολύ καλύτερα  αν είχες μικρότερο κείμενο ή αν δεν το επαναλάμβανες τόσες πολλές φορές.

Επίσης, θα συμφωνήσω με την Ειρήνη. Δεν την λες και κωμική. Ίσως είναι του μαύρου είδους, που λες κι εσύ, αλλά dunno. Γέλασα σε κάνα δυο σημεία, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίστει ολόκληρο κωμωδία Συμβαίνουν κάποια πραγματικά άσχημα γεγονότα

Εν πάση περιπτώσει, καλό κειμενάκι.

Καλή συνέχεια!

Φίλε jjohn σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Φαντάζομαι έχεις δίκιο, τώρα για το χιούμορ, νομίζω πως έχω μια αρρωστημένη αίσθηση περί του τι είναι αστείο εν τέλει. Όπως και να 'χει σε ευχαριστώ για τα σχόλια!