Τσακ Πόλανικ (Chuck Palahniuk)

[Alucard]

Ο τίτλος τα λέει όλα. Μιλήστε πρώτα εσείς και τα λέμε...

Edited May 19, 2011 by Alucard

[northerain]

Όχι, εσύ να μιλήσεις πρώτος, μιας και άνοιξες το τοπικ

 

Το νανούρισμα είναι αρκετά καλό, ακόμα και να έχεις βαρεθεί τον Palahniuk. Η πλοκή θα δούλευε για τρόμο αλλά δεν το πάει ακριβώς εκεί (καλώς ή κακώς). Εγώ το προτείνω άνετα πάντως.

[reigninblood]

Ηλία, για εμένα πάντος, ήταν απο τα χειρότερα βιβλία που διάβασα γενικώς! Μην πω το χειρότερο! Θα ρωτήσεις μάλλον, γιατί; Δεν ξέρω πραγματικά, δεν είμαι και ο πιο κατάλληλος να το κρίνω απο συγγραφικής απόψεως. Αυτό που μου έβγαλε το βιβλίο προσωπικά, είναι πρώτον οτι δεν είχε πλοκή και δεύτερον οτι δεν είναι τρόμου, λόγος για τον οποίο το αγόρασα κιόλας.

[Alucard]

Araya, πραγματικά δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου! Τα είπες τέλεια! Εύγε!!!!

 

Νομίζω και εγώ πως είναι ό,τι χειρότερο έχω διαβάσω, ίσως εν μέρει γιατί ενώ πλασάρεται ως τρόμου (τουλάχιστον, σύμφωνα με το οπισθόφυλλο) μόνο τρόμου δεν είναι. Όσο για το τί είναι; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα, και πραγματικά δε με νοιάζει! Κρίμα τα λεφτά μου (και τα δικά σου μάλλον, Araya) κρίμα...

Edited May 20, 2011 by Alucard

[Solonor]

Αν και είμαι fan ούτε εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα.

 

 

[Anwrimos23]

Παιδιά πείτε 5-6 πραγματάκια παραπάνω για να δικαιολογήσετε την άποψή σας και να βγάλουν συμπεράσματα

και αυτοί που δεν το έχουν διαβάσει.

Εξηγήστε λίγο καλύτερα τι δεν σας άρεσε,γιατί το βαρεθήκατε κλπ

 

Εγώ έλεγα μετά την εξεταστική να το αρχίσω,γιατί μου φαινόταν πολύ ενδιαφέρον!

Γενικότερα ο Πόλανικ είναι πολύ αμφιλεγόμενος συγγραφέας,όλα του τα βιβλία σε πολλούς δεν αρέσουν,με αποκορύφωμα

το : "Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι".

Edited June 1, 2011 by Anwrimos23

[Solonor]

Αντιπαθητικός, τζάμπα ακραίος χαρακτήρας, τζάμπα ακραία ζωή, μαύρο χιούμορ που δεν με κέρδισε, γενικά βαρετό βιβλίο.

Το haunted και μόνο για το guts αξίζει να το διαβάσεις.

[Anwrimos23]

Τόσο άσχημα?!

Και περίμενα πως και πως να το αρχίσω,γιατί μου άρεσε πολύ το στόρι.

Βασικά,φαίνεται σαν μια τυπική pulp ιστορία τρόμου,το ερώτημα είναι πόσο παραπέρα το πάει.

Πάντως ακόμα και "Ο Επιζών" ή το fight club,σε αρκετούς δεν άρεσαν...

Τον Πνιγμό πώς το βρήκατε?

Edited June 1, 2011 by Anwrimos23

[Alucard]

Ανώριμε, όντως η ιστορία φαντάζει πάρα πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα...Το κακό είναι πως το βιβλίο δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που φαίνεται από το οπισθόφυλλο! Πραγματικά, είναι κακό, απλώς κακό! Πλοκή μηδέν, χαρακτήρες καρικατούρες, τίποτα, τίποτα! Μακριά και αγαπημένοι!!! Διάβασε οτιδήποτε άλλο και δεν θα χάσεις!

[northerain]

Εγώ γιατί διαφωνώ ρε παιδί μου...ανώμαλος είμαι?

 

Προσωπικά το προτίμησα από το Haunted. Ίσως λίγο χειρότερο από το Invisible Monsters και πολύ καλύτερο από το Diary.

 

Μήπως παίζει ρόλο και η μετάφραση?

[Alucard]

Norterain, να το κοιτάξεις...

Βέβαια, όπως ξέρεις πολύ καλά, περί ορέξεως...

Σίγουρα, η μετάφραση παίζει σημαντικό ρόλο σε ένα βιβλίο. Εγώ το διάβασα όντως από Οξύ. Αν και, πραγματικά, δεν πιστεύω πως φταίει αυτό. Το βιβλίο, για τα δικά μου γούστα πάντα, είναι απλά κακό. Κακό και ανούσιο. Δεν καταλαβαίνω τι θέλει να περάσει ο συγγραφέας. Αν θέλει το κλισέ 'with great power, comes great responsibility' τότε ψηφίζω δαγκωτό Spiderman!

[Anwrimos23]

Αντιπαθητικός, τζάμπα ακραίος χαρακτήρας, τζάμπα ακραία ζωή, μαύρο χιούμορ που δεν με κέρδισε, γενικά βαρετό βιβλίο.

Το haunted και μόνο για το guts αξίζει να το διαβάσεις.

 

Solonor Το Haunted θα είναι το επόμενο που θα διαβάσω,με φαντάζομαι στην ξαπλώστρα οι άλλοι να διαβάζουν Dan Brown και King και εγώ να διαβάζω για βίαια ατυχήματα, κατά την διάρκεια του αυνανισμού.

Απ' ότι είδα είναι και τουβλάκι,θα πήξω στο αίμα και στο σπέρμα καλοκαιριάτικα...λολ

Το Guts,το διάβαζε μπροστά σε κοινό και μερικοί λιποθύμησαν ,αλλά αυτός συνέχισε να διαβάζει κανονικά.χαχαχα

Πρέπει να είσαι πολύ μεγάλος,για να συμβαίνει αυτό και να 'σαι στ' @@ σου.

 

 

Εμένα πάλι-χωρίς να το έχω διαβάσει ακόμα- μου φαίνεται πολύ υποκριτικό, όταν ενώ συμβαίνουν πολύ χειρότερα γύρω μας,στο παγκόσμιο χωριό και είμαστε σταρχιδιστές...του στυλ ε και τι έγινε?Αλλά όταν μας τα πετάνε όλα αυτά στη μάπα:βλέπε ταινίες,ντοκιμαντέρ,βιβλία κλπ μας πιάνουν ξαφνικά οι ευαισθησίες μας.Και λέμε πολύ αρρωστημένο το ένα-πολύ αρρωστημένο το άλλο.Ξέρεις δε φταίει το βιβλίο,έτσι και ακόμα χειρότερος είναι ο κόσμος που ζεις,απλά δε σε ενδιαφέρει να το μάθεις,γιατί αδιαφορείς.

Edited June 8, 2011 by Anwrimos23

[Anwrimos23]

Eπιτέλους το διάβασα (το νανούρισμα)!

Καταρχάς, για όποιον σκέφτεται να το αγοράσει: δεν έχει καμία σχέση με λογοτεχνία τρόμου, αν και ξεγελάει η θεματολογία.

Επίσης μου έκανε εντύπωση, ότι είναι αρκετά φαντασίας-για την ακρίβεια φανταστικός ρεαλισμός-σε σχέση με τα άλλα βιβλία του συγγραφέα. Αλλά πιο πολύ χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη θεματολογία ως αφορμή για να κάνει τη συνηθισμένη του καυστική κριτική στον δυτικό κόσμο.

Αν και θα μπορούσαν να σοκάρουν κάποιον: Μαγεία wicca, Nανουρίσματα- κατάρες, οικοτρομοκρατία, real estate με στοιχειωμένα σπίτια, νεκρά μωρά, κεφάλια που πέφτουν από σκάλες, γέλια νεκρών... Επίσης το στυλ γραφής μου φάνηκε αρκετά δημοσιογραφίστικο με ενδιάμεσες πληροφορίες από μαγεία στην αρχαία Ελλάδα, μέχρι τη βιομηχανία του θεάματος, την κτηνοτροφία κλπ

 

Μου άρεσε αρκετά αυτό που λέει για τον Μεγάλο Αδερφό της Εποχής μας: την διασκέδαση, την ενημέρωση, την διαρκή πληροφόρηση που δε σ' αφήνουν να σκεφτείς λεπτό. Αυτό το συνεχές τάισμα του μυαλού με (άχρηστες) πληροφορίες. Επίσης, κατέταξα τον εαυτό μου στους ησυχοφοβικούς, αφού συνεχώς ψεκάζω την ατμόσφαιρα με τη διάθεσή μου (κυρίως στο σπίτι μου).

 

Είναι διαμαντάκι αυτό το βιβλίο, αν και θέλουν αρκετή σκέψη αυτά που γράφει (θίγει πάααρα πολλά). Δεν είναι ανάγκη να συμφωνείς με όλα όσα προσπαθεί πολύ έξυπνα να περάσει ο ιδιοφυής συγγραφέας. Σίγουρα όμως ο καθένας θα βρει ιδέες, καταστάσεις, γεγονότα που το έχουν προβληματίσει αρκετές φορές στο παρελθόν, να σατιρίζονται απολαυστικά.

 

Εν τέλει δεν με απογοήτευσε καθόλου το βιβλίο, αντίθετα είχε ό,τι ζητάω από τον συγκεκριμένο συγγραφέα.

Edited September 9, 2011 by Anwrimos23

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Fight Club'' το οποίο και συνιστά τον πρώτο μου Παλάνιουκ. Δεν μου άρεσε. Είχα δει την ταινία αλλά ευτυχώς πολύ παλαιότερα και δεν θυμόμουν τίποτα. Μπόρεσα έτσι να διαβάσω με την ησυχία μου γιατί δεν μου αρέσει να ξέρω εκ των προτέρων τι γίνεται. 

 

Το λοιπόν είναι ότι έχουμε να κάνουμε με τον Τάιλερ Ντάρντεν, έναν παλαβιάρη τύπο που εργάζεται ως σερβιτόρος και μηχανικός προβολής σε κινηματογράφους. Η γνωριμία του με έναν νέο που μάλλον βρίσκεται σε αδιέξοδο στη ζωή του, θα σημάνει την υλοποίηση ενός σχεδίου που έχει στο μυαλό του. Την διοργάνωση κάθε Σαββατοκύριακου αγώνων πάλης που διέπονται από ορισμένους αυστηρούς κανόνες και οι οποίοι έχουν σαν έπαθλο οι συμμετέχοντες να ξεδώσουν. Και να δημιουργήσουν αναρχία. Στο παραπάνω δίδυμο προστίθεται και μία κοπέλα με το όνομα Μάρλα Σίνγκερ, για να δημιουργήσουν όλοι τους ένα ερωτικό τρίγωνο.

 

Αν έπρεπε να περιγράψω το βιβλίο με μία λέξη θα έλεγα ότι είναι αυτό που λέμε παρακμιακό και καμένο. Αν και μου αρέσει που και που να διαβάζω τέτοια, το συγκεκριμένο ωστόσο δεν με κέρδισε. Γραμμένο με ένα περίεργο και αντισυμβατικό στυλ, αποδείχθηκε πολύ παράξενο για τα γούστα μου. Η υπόθεση ήταν ωραία, αλλά αυτό ήταν και το μόνο του πλεονέκτημα. Και γενικά διαβάζοντας και το topic, θα έλεγα ότι ο Παλάνιουκ μάλλον δεν είναι για όλα τα γούστα. Έχω την περιέργεια να δω πως θα μου φανούν τα άλλα δικά του, όταν με το καλό τα πιάσω.

 

Α, να πω επίσης ότι στα συν βάζω την αναφορά στον μεγάλο Θανάση Βέγγο όπως και κάποια hints για το ότι ο συγγραφέας έχει διαβάσει το αριστούργημα του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ ''Ο Φύλακας στη Σίκαλη''

Edited March 26, 2014 by Δημήτρης

[giorgos lagonas]

δεν ήταν κακό. Απλά είναι ένα ΠΟΛΥ ιδιαίτερο βιβλίο, πολύ πρωτότυπο και (όπως τα περισσότερα του συγκεκριμένου) σε άλλους θα αρέσει πολύ, σε άλλους καθόλου. Ο τύπος είναι από αυτούς που ή τους αγαπάς ή τους μισείς. 

 

όπως ειπώθηκε, πλασάρεται σαν ιστορία τρόμου, που ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ

 

ωστόσο, νομίζω ότι για αυτό δεν φταίει ο συγγραφέας, αλλά το όλο promotion

 

το διάβασα μετά από το HAUNTED (που είναι αριστούργημα), για αυτό και μου φάνηκε κάπως... λίγο. Δεν ξέρω... μου φάνηκε σαν να είχε πολύ περισσότερο στυλ παρά ουσία. Από την άλλη, προσπαθεί να πει ταυτόχρονα πάρα πολλά πράγματα με αποτέλεσμα κάποια από αυτά να παραμένουν αναπόφευκτα ξεκρέμαστα...

[BladeRunner]

Αγαπημένος συγγραφέας ο Τσακ Πόλανικ, το στιλ γραφής του ταιριάζει απόλυτα στα γούστα μου και ο τρόπος που σχολιάζει τα πάντα επίσης με ξετρελαίνει. Έχω διαβάσει τέσσερα βιβλία του στα ελληνικά, συν το Guts από το βιβλίο Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι (το οποίο βέβαια δεν έχω διαβάσει ακόμα ολόκληρο). 

 

Τον Απρίλιο του 2009 γνωρίστηκα με τον εκκεντρικό αυτό τύπο, με το βιβλίο Ο επιζών, και όταν το τελείωσα κατάλαβα ότι είχα να κάνω με κάτι ξεχωριστό. Την ίδια χρονιά, τον Οκτώβριο, διάβασα το Πνιγμός, που ενώ μου φάνηκε κατώτερο από το προηγούμενο, όπως και να το κάνουμε είχε πολλά ωραία πραγματάκια που δεν με άφησαν αδιάφορο. Και τον Φεβρουάριο του 2010 ήρθε επιτέλους η ώρα να διαβάσω το αριστούργημά του, βάση για μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ: Fight Club. Είναι από τα βιβλία που ακόμα θυμάμαι, τέσσερα χρόνια μετά την ανάγνωσή του, ένα βιβλίο που με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και παραμένει ακόμα μέσα στα 20 πιο ξεχωριστά βιβλία που έχω διαβάσει. Τον Απρίλιο του 2012 διάβασα και το Νανούρισμα, για το οποίο τότε είχα γράψει και το παρακάτω σχόλιο:

 

Είναι το τέταρτο βιβλίο του Πόλανικ που διαβάζω, μετά το αριστουργηματικό Fight Club, το πολύ καλό Ο επιζών και το απλώς καλό Πνιγμό. Το Νανούρισμα πιάνει την τρίτη θέση, με μικρή διαφορά από το Επιζών που πιάνει την δεύτερη. Ένα απλό τετράστιχο τραγουδάκι που το σιγοτραγουδάνε οι γονείς στα παιδιά τους για να κοιμηθούν, μπορεί τελικά να σκοτώσει. Αφηγητής της ιστορίας είναι ο Καρλ Στρίτορ, σαραντάρης και μοναχικός δημοσιογράφος που ερευνά το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου και συν-πρωταγωνίστρια η Έλεν Χούβερ Μπόιλ, μεσίτρια που πουλάει "στοιχειωμένα" σπίτια. Συμμαχούν απρόθυμα για να βγάλουν από την κυκλοφορία το θανατηφόρο ποίημα. Θα αντιμετωπίσουν την νεοπαγανίστρια γραμματέα της Έλεν και τον οικοτρομοκράτη φίλο της ονόματι Στρείδη, αλλά και έναν δολοφόνο που χρησιμοποιεί το ποίημα για να σκοτώνει (χε, χε, και όχι μόνο) νεαρές στάρλετ. Δεν είναι το κλασικό βιβλίο τρόμου και είναι άδικο να διαβαστεί και να βαθμολογηθεί μόνο για τον τρόμο που προσφέρει ή δεν προσφέρει. Είναι ένα θρίλερ (και πάλι όχι με την κλασική έννοια) με μπόλικες ανατροπές και ένα (για μένα) γαμάτο τέλος. Η γραφή του Πόλανικ ταιριάζει 100% στα δικά μου γούστα. Αιχμηρή, ισοπεδωτική, κόβει σαν ξυράφι. Με μαύρο χιούμορ και μηδενισμό. Και φυσικά με ατελείωτη σάτιρα. Θα μπορούσα να γράψω εδώ κάποια κομμάτια γραφής/σκέψης του Πόλανικ, αλλά θα αδικούσα πολλά άλλα. Πιστεύω ότι ο Πόλανικ χρησιμοποίησε την όλη ιστορία με τα διάφορα υπερφυσικά μέσα, για να τα βάλει με τον σύγχρονο πολιτισμό και την βαβούρα που επικρατεί, που μας απασχολεί τον εγκέφαλο χωρίς διάλειμμα και δεν μας αφήνει σε ησυχία. Τέλος πάντων, σαν φαν του Πόλανικ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μου αρέσει ένα βιβλίο του, και η ιστορία να μην μου κάνει κλικ (στο νανούρισμα μου έκανε κλικ), θα μου κάνει σίγουρα κλικ η γραφή του και ο τρόπος σκέψης του. Οπότε, σε αντίθεση με άλλους συμφορουμίτες, το βιβλίο μου άρεσε πολύ.

 

 

Ξέρω ότι ήταν να κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ το Rant, αλλά δυστυχώς δεν προχώρησε η έκδοση του. Δόθηκε isbn για το βιβλίο το 2010, αλλά δεν έγινε τίποτα... Γαμώτο!

 

Πρόκειται για έναν συγγραφέα που είτε θα γουστάρεις τον τρόπο γραφής και σκέψης του, είτε όχι. Έτσι απλά. 

Edited March 26, 2014 by BladeRunner

[Trison]

Μετά από πολύ προσπάθεια τελείωσα το Fight Club το οποίο είναι και το πρώτο βιβλίο του Palahniuk που διαβάζω.  Δεν μπορώ να ορίσω γιατί συνέβηκε, αλλά το βαριόμουν.  Πρέπει να ξαναδώ την ταινία  γιατί θυμάμαι ότι όταν την είχα δει σε πρώτη προβολή με είχε κάνει πολύ θετική εντύπωση.  Και γιατί σαν να έχω την εντύπωση ότι το βιβλίο πρέπει να είναι πολύ πιο ανατρεπτικό από την ταινία.

Edited January 30, 2015 by Trison

[BladeRunner]

Ο Τσακ Πόλανικ είναι Αμερικανός συγγραφέας με καταγωγή από την Ουκρανία, γεννημένος στις 21 Φεβρουαρίου του 1962 στο Πάσκο της Ουάσινγκτον.

Είναι γνωστός για τα αντισυμβατικά και ανατρεπτικά μυθιστορήματα του, που είναι γεμάτα με ανελέητη σάτιρα απέναντι στην σύγχρονη κοινωνία και αυτοκαταστροφικούς και εντελώς ακραίους χαρακτήρες. Δεν είναι μόνο η θεματολογία που τον κάνει σαν συγγραφέα εντελώς ξεχωριστό και ιδιαίτερο, είναι και ο τρόπος γραφής του, που ανάλογα με το βιβλίο και αυτά που θέλει να πει είναι μεταμοντέρνα, περίεργη, πολλές φορές φευγάτη.

Το πλέον γνωστό του μυθιστόρημα είναι, φυσικά, το Fight Club, που αποτελεί την βάση για την κλασική ομότιτλη ταινία, τα περισσότερα βιβλία του όμως είναι ιδιαίτερα πολυδιαβασμένα και έχουν συζητηθεί πολύ. Επίσης άλλη μια ταινία βασίζεται σε μυθιστόρημα του, Choke λέγεται και προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 2008.

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

1. Fight Club - Fight Club (Οξύ/Αίολος)
2. Survivor - Ο επιζών (Οξύ)
3. Choke - Πνιγμός (Οξύ/Αίολος)
4. Haunted - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι (Οξύ)
5. Lullaby - Νανούρισμα (Οξύ)
6. Beautiful You - Είσαι όμορφη (Αίολος)
7. Make Something Up: Stories You Can't Unread - Σκαρφίσου κάτι! (Αίολος)

-----------------------------------------------------------------

Το 2009 τον γνώρισα με τα βιβλία "Ο επιζών" και "Πνιγμός", που μου άρεσαν πολύ και ήταν εντελώς διαφορετικά από τα βιβλία που συνήθιζα να διαβάζω τότε, το 2010 συνέχισα με το κλασικό και απίστευτο "Fight Club", ενώ το 2012 διάβασα το πολύ καλό και ιδιαίτερο "Νανούρισμα", για το οποίο υπάρχει και ξεχωριστό τόπικ στον Τρόμο (και δική μου κριτική).

Πριν λίγο τελείωσα και το "Είσαι όμορφη", που κυκλοφόρησε στα ελληνικά λίγο πριν το τέλος του 2015, οπότε να περιμένετε λίαν συντόμως κριτική.

Edited February 24, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Είσαι όμορφη

Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Τσακ Πόλανικ ήταν τον Απρίλιο του 2012, τότε που απόλαυσα σε μεγάλο βαθμό το "Νανούρισμα" του. Επιτέλους ξαναπιάνω βιβλίο του στα χέρια μου, το πέμπτο κατά σειρά, ένα απ'τα καινούργια του. Το βιβλίο παίρνει εξαιρετικά μέτριες κριτικές στο Goodreads (και αλλού). Ίσα που αγγίζει το 3 στα 5 με κάτι χιλιάδες αξιολογήσεις. Όμως εγώ το βιβλίο το αγόρασα με το που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αίολος, δίχως δεύτερη σκέψη, γιατί πρόκειται για βιβλίο του Τσακ Πόλανικ, ενός συγγραφέα που θαυμάζω για τα ανατρεπτικά, διαφορετικά, βρώμικα βιβλία του.

Καταλαβαίνω αυτούς που απογοητεύτηκαν από το βιβλίο, το σιχάθηκαν, το μίσησαν. Έχουν αρκετούς και σημαντικούς λόγους. Επίσης δεν ξέρω πως θα νιώσουν πολλές γυναίκες, όταν το διαβάσουν. Θέλω να πω, αυτά που συμβαίνουν μέσα στο βιβλίο είναι θεόμουρλα. Έχουμε την επαρχιωτοπούλα Πηνελόπη Χάριγκαν, από την Νεμπράσκα, που προσπαθεί να πάρει άδεια δικηγόρου, όντας ασκούμενη σ'ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης. Στο γραφείο θα γνωριστεί με τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου, τον Κορνίλιους Λάινους Μάξγουελ, ο οποίος έχει πλούσια ερωτική δράση ανάμεσα στις πλουσιότερες και πιο δυναμικές γυναίκες του πλανήτη. Τι θα συμβεί όταν οι δυο γνωριστούν καλύτερα και δημιουργήσουν σχέση μεταξύ τους; Και ποιοι είναι οι στόχοι του Μάξγουελ με τα αφροδισιακά προϊόντα της φίρμας "Είσαι όμορφη";

Η περίληψη δεν λέει και πολλά για την τρέλα, την παράνοια, την βρωμιά της ιστορίας. Θυμίζει μάλιστα ένα χαζό και εύπεπτο ρομαντικό μυθιστόρημα. Ε, καμία σχέση! Πρόκειται για μια ανελέητη και ανατρεπτική σάτιρα απέναντι στην σύγχρονη κοινωνία, τον έρωτα, τις ανθρώπινες σχέσεις, την τεχνολογία και την καταναλωτική μανία. Φέρνει πολύ σε μια δυστοπία. Ειλικρινά, αυτά που συμβαίνουν κατά την διάρκεια της πλοκής είναι πέρα από κάθε περιγραφή. Οι πρώτες σελίδες σε βάζουν για τα καλά στο κλίμα, πάντως. Όσον αφορά την γραφή, είναι λιγότερο πειραματική, λιγότερο μεταμοντέρνα σε σχέση με άλλα βιβλία του συγγραφέα, πραγματικά παρακολουθείται πολύ εύκολα. Είναι όμως εξαιρετική, με έντονη ειρωνική διάθεση και μπόλικο μαύρο χιούμορ, με τις περιγραφές των διαφόρων τραγελαφικών καταστάσεων να είναι απίθανες.

Με λίγα λόγια το βιβλίο (σχεδόν) με ενθουσίασε. Βέβαια δεν του βάζω πέντε αστεράκια, γιατί κάποια πράγματα μου φάνηκαν ιδιαίτερα τραβηγμένα, μην πω σιχαμερά, ενώ κάποια άλλα δεν με έπεισαν. Όμως απόλαυσα θεόμουρλες, παρανοϊκές καταστάσεις και εικόνες, με την γραφή να είναι εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη και άκρως εθιστική. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα κάτι το διαφορετικό και το ξεχωριστό, όμως δεν περίμενα ότι ένα βιβλίο με έντονες ερωτικές και σεξουαλικές προεκτάσεις θα μου άρεσε τόσο πολύ. Φυσικά δεν είναι όποιος και όποιος ο συγγραφέας. Το βιβλίο προτείνεται μόνο για συγκεκριμένα γούστα.

Υ.Γ. Πολύ ωραία η έκδοση από τον Αίολο, με προσεγμένη μετάφραση και εξαιρετικά ταιριαστό εξώφυλλο.

8.5/10

Edited February 24, 2018 by BladeRunner

[Mictantecutli]

Ερώτηση για όσους έχουν διαβάσει τον Επιζών:

Μόλις το πήρα από ιδιώτη και παρατήρησα πως η μέτρηση των σελίδων και των κεφαλαίων πάει ανάποδα. Έτσι είναι ή είναι λάθος τυπωμένο;  Μην μου πείτε άλλες λεπτομέρειες, μόνο αυτό θέλω να μάθω

 

Edited January 26, 2016 by Mictantecutli

[Blacksword]

Ερώτηση για όσους έχουν διαβάσει τον Επιζών:

 

Μόλις το πήρα από ιδιώτη και παρατήρησα πως η μέτρηση των σελίδων και των κεφαλαίων πάει ανάποδα. Έτσι είναι ή είναι λάθος τυπωμένο;  Μην μου πείτε άλλες λεπτομέρειες, μόνο αυτό θέλω να μάθω

 

 

Δεν το έχω διαβάσει αλλά το αναφέρουν έτσι και στο goodreads, οπότε είναι σωστό.

[wordsmith]

Προς DinMcXanthi: Θυμάσαι που λέγαμε, σε άλλο τόπικ, ότι το δήγημα "Guts" έχει το ρεκόρ λιποθυμιών κατά τις δημόσιες αναγνώσεις του; Νόμιζα ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι πολύ αηδιαστικό. Αλλά, απ'ό,τι λέει η wikipedia εδώ, συμβαίνει επειδή πριν αρχίσει την ανάγκωση ο Π. λέει στους ακροατές να κρατήσουν την αναπνοή τους. 

 

While on his 2003 tour to promote his novel, Diary, Palahniuk read to his audiences a short story entitled, "Guts," which appears in his book, Haunted.

The story begins with the author telling his listeners to inhale deeply and that "this story should last about as long as you can hold your breath." It was reported that forty people had fainted listening to the readings while holding their breath.^[19]Playboy magazine later published the story in their March 2004 issue and Palahniuk offered to let them publish another story along with it, but the publishers found the second work too disturbing to publish. On his tour to promote Stranger than Fiction: True Stories during the summer of 2004, he read "Guts" to audiences again, bringing the total number of fainters up to 53 (and later up to 60 while on tour to promote the softcover edition of Diary). In the fall of that year, he began promoting Haunted, and continued to read "Guts". In June 2005, Palahniuk noted that his number of fainters was up to 67.^[20] The last fainting occurred on May 28, 2007, in Victoria, British Columbia, Canada, where 5 people fainted, one of whom fell and hit his head on the door while trying to leave the auditorium. Since then audio recordings of his readings of the story have been circulated on the Internet. In the afterword of the latest edition of "Haunted", Palahniuk reported that "Guts" had been responsible for 73 fainting events.

 

(Το να καταλήξεις, βέβαια, να λιποθυμάς επειδή σου είπαν να κρατήσεις την αναπνοή σου επ'αόριστον μου θυμίζει ανέκδοτο για Πόντιους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα )

Bladerunner: δεν κατάλαβα πώς θεωρείται δυστοπία το "Είσαι όμορφη". Συμβαίνει σε κόσμο που δεν υπάρχει; Ή απλώς περιγράφει τον σημερινό κόσμο σαν εντελώς χάλια; Μου κάνει εντύπωση που είναι του φανταστικού ένα βιβλίο όπως το περιγράφεις.

[BladeRunner]

 

Bladerunner: δεν κατάλαβα πώς θεωρείται δυστοπία το "Είσαι όμορφη". Συμβαίνει σε κόσμο που δεν υπάρχει; Ή απλώς περιγράφει τον σημερινό κόσμο σαν εντελώς χάλια; Μου κάνει εντύπωση που είναι του φανταστικού ένα βιβλίο όπως το περιγράφεις.

 

Το έβαλα στην κατηγορία "Δυστοπία/Ουτοπία" του SFF Bingo, γιατί έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα στην πλοκή, μου φάνηκε απόλυτα ταιριαστό το βιβλίο με αυτή την κατηγορία (στο Goodreads το έχω με την ταμπέλα "21st Century"). Δεν μπορώ να πω περισσότερα, γιατί μπορεί να μαρτυρήσω άθελά μου πράγματα από την πλοκή. Ο Πόλανικ ΔΕΝ έγραψε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, αν αυτή είναι η ένσταση σου. Απλώς ο κόσμος του, που είναι περίπου στο σήμερα, εξελίσσεται σε κάτι... απερίγραπτο. Θα σου έλεγα να το διαβάσεις για να δεις με τα ίδια σου τα μάτια, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα σου αρέσει. Είναι πραγματικά περίεργο και "βρόμικο" βιβλίο...

Edited March 15, 2016 by BladeRunner

[Anwrimos23]

Λίγο σε παρωδία του 50 shades of grey μου κανει ετσι οπως τα λες.

To αγορασα στα αγγλικα αλλα δεν το ξεκινησα

 

Το goodreads, δεν το εμπιστευομαι απόλυτα στις κριτικές, πολλά βιβλία με χαμηλές σχετικά αξιολογήσεις μου άρεσαν και το αντιθετο

 

Επισης, πολύ που διαβάζουν κάποιον συγγραφεα δεν ειναι εξοικειωμενοι με αυτόν, αλλά από αυτα που βλέπω δεν εχουν ανοιχτο μυαλό σε αυτα που περιμένουν να διαβασουν και θα σου πω κατι,

φαντασου μια κοπέλα ή εναν τυπακο να αγοράζει το εισαι όμορφη και να περιμενει ενα 2ο fight club ή μια ιστορια αγάπης τύπου 50 shades of grey. Ε μετά δε θα το τσεκουρώσει στο goodreads;

Aν θες αντικειμενικές κριτικές ψάξε σε blogs άλλων ξενων συγγραφέων, που τουλαχιστον εχουν διαβάσει και 5 πράγματα πέρα από τα καθιερωμενα και ο λόγος τους έχει μια κάποια βαρύτητα

Edited March 16, 2016 by Anwrimos23

[yanni]

Ο επιζών.

Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο 300 σελίδων σε μια ήμερα πάει να πει ότι σου αρέσει, ταξιδεύεις και χανεσε!

Αμέσως μετα το fight club ο συγγραφέας βγαζει αυτό εδω, στέκεται αξιοπρεπώς δίπλα στη μεγάλη του επιτυχία!

Ο Chuck και αυτή τη φορά κάνει κοινωνική κριτική και καταπιάνεται με το σύγχρονο τυποποιημένο τρόπο ζωης!

Edited March 6, 2017 by yanni