Cassandra Gotha Posted January 28, 2016 Share Posted January 28, 2016 Είχα την πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα Ίαν Ράνκιν πριν ένα χρόνο περίπου, με το βιβλίο "Επικίνδυνες αποστολές στο Εδιμβούργο για τον επιθεωρητή Ρέμπους". Μου άρεσε, βρήκα τις ιστορίες διασκεδαστικές, ανάλαφρες, γρήγορες και με χιούμορ. Το επόμενο βιβλίο με τον Ρέμπους που διάβασα, όμως, το μυθιστόρημα "Υπόθεση Αίματος", με απογοήτευσε. Βαρέθηκα να παρακολουθώ ανθρώπους να κάθονται σε μια παμπ με ένα ποτήρι μπροστά τους και να μιλάνε. Πραγματικά, σε όλο το βιβλίο πηγαίνουν (ο επιθεωρητής και η συνεργάτης του) σε διάφορους ανθρώπους και παίρνουν καταγγελίες. Η μόνες σκηνές δράσεις έρχονται στο τέλος, όπου κράτησα την αναπνοή μου για μια στιγμή και έκλεισε η υπόθεση ικανοποιητικά. Το βιβλίο είναι πολύ μεγάλο, θα μπορούσε να είναι μικρότερο, η υπόθεση δεν είναι ακριβώς ενδιαφέρουσα και οι χαρακτήρες δεν με κέρδισαν (και μιλάνε συνέχεια με ατάκες, είναι κουραστικό). Ο Ρέμπους δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ο πρωταγωνιστής, καν. Το διάβασα με άνεση, απλά επειδή γνωρίστηκα με τους πρωταγωνιστές και ένιωθα άνετα μαζί τους με την οικειότητα ενός βολέματος όμως, όχι αληθινής φιλίας. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψαν στο ελάχιστο όταν έκλεισα, με ανακούφιση, το βιβλίο. Μάλλον στα διηγήματα ο Ράνκιν δεν προλαβαίνει να γίνει βαρετός, γι' αυτό μου άρεσαν οι "επικίνδυνες αποστολές στο Εδιμβούργο". 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted January 28, 2016 Share Posted January 28, 2016 (edited) Έχω διαβάσει 6+1(τα πρώτα έξι του Ρέμπους και το πρώτο με τον Φοξ) βιβλία από τον Σκωτσέζο και μάλλον θα συμφωνήσω με την φίλη μου την Άννα. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να γίνει απάλευτος με την φλυαρία του.. Αν και στο αστυνομικό κομμάτι δεν είναι κακός( εκτός από το The Complaints στο οποίο πρόκειται για ένα βιβλίο με υπόθεση που απλούστατα δεν βγάζει κανένα νόημα), αλλά συγγραφικά περιγράφει τα πάντα και καταντάει κουραστικός. Φαίνεται το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν δεν τους το μάθανε στο σχολείο εδώ πάνω. Δύο σχόλια από το αρχείο του jjohn στο sff.gr Mortal Causes-Ian Rankin(σελ 320)Το βιβλίο αυτό το'χω από το περσινό Μάρτιο, αλλά ύστερα από κάτι αποτυχημένες απόπειρες, το άφησα στην άκρη και το έπιασα τώρα που μας τελείωσαν τα βιβλία. Η γνώμη μου δεν άλλαξε και το ολοκλήρωσα με δυσκολία. Ήταν ένα αρκετά κουραστικό βιβλίο, σίγουρα το χειρότερο(μαζί με το tooth & nail, το οποίο είχε και το ελαφρυντικό πως ασχολούταν με serial killer, οπότε είχε κάθε δικαίωμα να είναι βαρετό) του Rankin που έχω διαβάσει . Η ιστορία έχει ως εξής: Ο επιθεωρητής Rebus καλείται να βρει ποιος σκότωσε τον γιο ενός τοπικού γκαγκστερ και εμπλέκεται στις διαμάχες μεταξύ καθολικών και Προτεστάντων. Η ιστορία προσωπικά μου φάνηκε κάπως αφελής σε σημεία, αλλά την δουλειά της την κάνει. Δύο είναι οι λόγοι που το βιβλίο με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Ο πρώτος λόγος είναι φυσικά η γνωστή φλυαρία του Rankin . Ο άλλος λόγος είναι πως δεν ξέρω και πολλά σχετικά με την διαμάχη καθολικών-Προτεστάντων και πως αυτή εμπλέκεται με παραστρατιωτικές οργανώσεις και ένιωθα χαμένος και εκτός κλίματος. Το ευχάριστο είναι πως υπάρχει αρκετό χιούμρο μες στο κείμενο, αλλά αυτό από μόνο του δεν κατάφερε να σώσει τη κατάσταση. και το εξής από το 'Τι Διαβάζετε': Ian Rankin-The Complaintsείναι το πρώτο βιβλίο της νέας σειράς του με πρωταγωνιστή τον Malcom "Foxy" Fox που δουλεύει στο τμήμα Complaints and Conducts(ερευνάνε εάν άλλοι αστυνομικοί είναι διεφθαρμένοι και έτσι).Γενικά είναι καλό και σήμερα θα το τελειώσω αλλά έχει πολύ μπερδευμένη υπόθεση(Το τελευταίο Rankin που διάβασα ήταν ένα του 93 και εκεί η υπόθεση ήταν απλή,καμμια σχέση με τούτη).Το πρόβλημα του Rankin είναι ότι ψιλοφλυαρεί και αυτό κουράζει σε κάποια σημεία.Ελπίζω πως στο τέλος θα καταλάβω τι στο διάολο γίνεται γιατί τώρα είμαι υπερμπερδεμένος Edited January 28, 2016 by jjohn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted January 29, 2016 Share Posted January 29, 2016 Διάβασα για πρώτη φορά βιβλία του Ίαν Ράνκιν το περασμένο καλοκαίρι (5 με ήρωα τον Τζον Ρεμπούς και 2 με τον Μάλκομ Φοξ) και σε γενικές γραμμές μου άρεσαν. Τον θεωρώ καλύτερο από τον Τζο Νέσμπο ή τον Άρνε Νταλ τους οποίους διάβαζα παράλληλα. Άυτο που διαπίστωσα είναι ότι δίνει περισσότερη βαρύτητα στο περιβάλλον όπου κινούνται οι ήρωές του, παρά στο καθ' αυτό αστυνομικό κομμάτι του βιβλίου. Αν σκεφτεί κανείς τα εκατοντάδες βιβλία που έχουν γραφεί στο παρελθόν (και τα δεκάδες σύγχρονα αστυνομικά σίριαλ) είναι δύσκολο να βρεί κάποιος νέες πρωτότυπες αστυνομικές ιστορίες, (στο τέλος όλες οι υποθέσεις αρχίζουν να μοιάζουν λίγο-πολύ μεταξύ τους). Στις συγχρονες αστυνομικές ιστορίες προτιμώ αυτές που δίνουν περισσότερο βάρος στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και λιγότερο στη δράση και το αστυνομικό μυστήριο να είναι η αφορμή για να ξεκινήσει μια ωραία ιστορία παρά όλο το βιβλίο να ασχολείται με αυτό. Τα αρνητικά του Ράνκιν είναι η φλυαρία του ώρες-ώρες και ότι επαναλαμβάνει τις ίδιες φράσεις-κλισέ σχεδόν σε όλα τα βιβλία του. Αν ψάχνετε δράση, αίμα, πυροβολισμούς, κυνηγητό, μην τον προτιμήσετε . Αν όμως θέλετε κάποιον να διηγηθεί μια καλή ιστορία είναι ότι πρέπει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 11, 2016 Author Share Posted August 11, 2016 (edited) Διάβασα άλλο ένα μυθιστόρημα με ήρωα τον Τζον Ρέμπους, και ομολογώ ότι έχω αρχίσει να τον συμπαθώ τον τύπο. Το βιβλίο είναι οι Αναστημένοι. Το στυλ του είναι ίδιο με το προηγούμενο βιβλίο που διάβασα (πρώτο ποστ), όλο κουβέντα και πιώμα και κουβέντα, (και τραβηγμένες απ' τα μαλλιά εκφράσεις, παρομειώσεις, γκριμάτσες και δήθεν αστεία με το χιούμορ του '90, σαν να διαβάζω για τον Μώλντερ ή τον Μακ Γκάιβερ), όμως τώρα ήμουν προετοιμασμένη και ίσως να το απόλαυσα λίγο περισσότερο. Τουλάχιστον, βρήκα και θετικά στοιχεία: Ο χαρακτήρας του Ρέμπους έχει αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον. Δηλαδή, το ότι είναι αυτός που είναι (δεν του καίγεται καρφάκι για την ιεραρχία στο Σώμα, για την εξουσία, γενικά, και έχει τάσεις αυτοκαταστροφής) χρησιμεύει κάπου. Η παρούσα υπόθεση δεν θα λυνόταν αν δεν υπήρχε ένας Ρέμπους να τα κάνει σκατά για να πετύχει τον σκοπό του (τους). Αν και με κούρασε, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να ξαναδιαβάσω στο μακρινό μέλλον Ράνκιν, αλλά στο πολύ μακρινό... Edited August 11, 2016 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted July 21, 2017 Share Posted July 21, 2017 Μετά από πολλή καιρό είπα να διαβάσω ένα ακόμα βιβλίο του Ράνκιν και αυτό είναι "Οι καταρράκτες", με την υπόθεση να ξεκινάει όταν μια φοιτήτρια που σπουδάζει στο Εδιμβούργο εξαφανίζεται και η πλούσια οικογένειά της βάζει όλη την αστυνομική δύναμη της πόλης να την ψάχνει, προκειμένου να την βρούν άμεσα και ζωντανή. Στις έρευνες για την κοπέλα συμμετέχει και ο Τζον Ρέμπους ο οποίος συνδυάζοντας φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους στοιχεία και εκνευρίζοντας του προϊστάμενούς του, που νομίζουν ότι απλώς χάνει τον χρόνο του, προσπαθεί να βρεί την λύση.Αυτό που μου αρέσει στον Ράνκιν είναι ότι δίνει την ίδια σημασία τόσο στο αστυνομικό κομμάτι όσο και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και κυρίως στην δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Φυσικά δεν έχει πυροβολισμούς, καταδιώξεις ή αιμοσταγείς σκηνές, όπως σε άλλα σύγχρονα αστυνομικά, αλλά αυτό προσωπικά δεν με ενοχλεί καθώς δεν είναι κάτι που ψάχνω απαραίτητα σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αρκετά καλό, έχει τις σωστές δόσεις χιούμορ, η υπόθεση έχει αρκετό μυστήριο που κρατάει μέχρι τέλους, παρουσιάζει αρκετά καλά την πόλη του Εδιμβούργου και κυρίως παρουσιάζει τους ήρωές του όπως ακριβώς είναι, με όλα τα προσόντα και ελαττώματά τους. 8,5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted July 24, 2017 Share Posted July 24, 2017 Tο "Άγιος ή αμαρτωλός;" που τελείωσα χτες βράδυ, έχει ως κύριο πρωταγωνιστή τον Τζον Ρέμπους ο οποίος έχοντας πάρει σύνταξη λόγω ηλικίας, αλλά μην αντέχοντας την απραξία, υποβάλει αίτηση και επανέρχεται στην αστυνομία του Εδιμβούργου, με μικρότερο όμως βαθμό. Η υπόθεση στο βιβλίο ξεκινάει όταν ένα αυτοκίνητο, που το οδηγεί μια φοιτήτρια, ξεφεύγει από το δρόμο και πέφτει σε ένα δέντρο, χωρίς όμως η ίδια να τραυματιστεί πολύ σοβαρά. Αλλά ενώ όλα φαίνονται απλά στην αρχή, όσο προχωράει η έρευνα τόσο περισσότερα ερωτηματικά προκύπτουν, μέχρις ότου αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα πτώματα και τα πράγματα αρχίζουν να σοβαρεύουν. Ταυτόχρονα η υπόθεση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν ίδιος ο Ρέμπους τίθεται υπό έρευνα από την Εισαγγελία για έναν ύποπτο θάνατο πριν από τριάντα χρόνια, όταν ο ίδιος ήταν απλός αστυνομικός. Την δεύτερη έρευνα την αναλαμβάνει ο Μάλκολμ Φοξ (πρωταγωνιστής του Ράνκιν σε άλλα βιβλία του) και έτσι ο Ρέμπους μεταξύ των δύο ερευνών και ενώ τα πτώματα αυξάνονται πρέπει να βρεί τον ένοχο χωρίς ο ίδιος να κατηγορηθεί για οτιδήποτε. Το βιβλίο είναι γενικά πολύ καλό, με αρκετή και σφικτή δράση, δεν του λείπει το χιούμορ, η πλοκή είναι αρκετά καλή, ενώ μαθαίνουμε και ορισμένα πράγματα από το παρελθόν του Ρέμπους όταν ο ίδιος ήταν ακόμα νεαρός αστυνομικός.8,5/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted July 26, 2017 Share Posted July 26, 2017 Το "Με τις πόρτες ανοιχτές" είναι αστυνομικό με πρωταγωνιστές όμως τους εγκληματίες και όχι τους αστυνομικούς. Κύριο πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Μάικ Μακένζι, πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας του Εδιμβούργου, που αφού πούλησε την επιχείρησή του, έχει άφθονο χρόνο για να ασχοληθεί με την συλλογή έργων τέχνης που είναι το μεγάλο του πάθος. Ο ελεύθερος χρόνος του όμως είναι τόσος πολύς που για να τον γεμίσει αρχίζει να σχεδιάζει, στα αστεία, με δύο φίλους του πως να κλέψει μερικούς πίνακες από μια αποθήκη με τέτοιον τρόπο ώστε οι αρχές να μην καταλάβουν καν ότι κλάπηκαν.Τελικά το αστείο θα σοβαρέψει, ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της κλοπής θα γίνουν πραγματικότητα, οι πίνακες θα κλαπούν χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό, αλλά τότε είναι που θα αρχίσουν και τα πραγματικά προβλήματά τους, μιας και η απληστία, η ανοησία, αλλά και διάφορα περίεργα γεγονότα που θα αρχίσουν να κάνουν την εμφανισή τους, θα τους δείξουν ότι δεν ήταν οι μόνοι που είχαν την έμπνευση να κλέψουν την ίδια αποθήκη.Το βιβλίο στην αρχή μου φάνηκε λίγο ανιαρό, καθώς ασχολείται κυρίως με την σχεδίαση της ληστείας και την παρουσίαση των διαφόρων πρωταγωνιστών, αλλά από την ληστεία και μετά αρχίζει να παίρνει τα πάνω του, όταν και μπαίνουν στη μέση διάφοροι μαφιόζοι και αστυνομικοί που υποψιάζονται ότι δεν είναι όλα όπως φαίνονται, με το τέλος να βρίσκει τους πρωταγωνιστές να προσπαθούν να σώσουν την ζωή τους από τους μαφιόζους και ταυτόχρονα να μην τους συλλάβει η αστυνομία.Γενικά είναι αρκετά καλό, με ενδιαφέροντα πλοκή, αγωνία μέχρι το τέλος, αλλά θα προτιμούσα να είχε λίγο περισσότερο χιούμορ.8/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Iceman Posted January 30, 2022 Share Posted January 30, 2022 Υπάρχει η δυνατότητα αν γνωρίζει κάποιος, να παραθέσει την σωστή σειρά των βιβλίων με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ρέμπους;(στην ελληνική έκδοση). Ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 30, 2022 Share Posted January 30, 2022 2 hours ago, Iceman said: Υπάρχει η δυνατότητα αν γνωρίζει κάποιος, να παραθέσει την σωστή σειρά των βιβλίων με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ρέμπους;(στην ελληνική έκδοση). Ευχαριστώ. #09. Ο κρεμαστός κήπος (εκδ. Τραυλός) #12. Οι καταρράκτες #13. Οι αναστημένοι #14. Υπόθεση αίματος #15. Σκελετοί στο κελάρι #16. Μνήμη νεκρών #17. Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους #18. Στον τάφο κάποιου άλλου #19. Άγιος ή αμαρτωλός; #20. Ακόμα και τα άγρια σκυλιά #21. Ο διάβολος μόνο ξέρει #22. Στον οίκο των ψεμάτων #23. Ένα τραγούδι για δύσκολους καιρούς Επίσης κυκλοφορούν δυο συλλογές διηγημάτων: "Επικίνδυνες αποστολές στο Εδιμβούργο για τον επιθεωρητή Ρέμπους" και "Φάκελος Ρέμπους". 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Iceman Posted January 30, 2022 Share Posted January 30, 2022 2 hours ago, BladeRunner said: #09. Ο κρεμαστός κήπος (εκδ. Τραυλός) #12. Οι καταρράκτες #13. Οι αναστημένοι #14. Υπόθεση αίματος #15. Σκελετοί στο κελάρι #16. Μνήμη νεκρών #17. Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους #18. Στον τάφο κάποιου άλλου #19. Άγιος ή αμαρτωλός; #20. Ακόμα και τα άγρια σκυλιά #21. Ο διάβολος μόνο ξέρει #22. Στον οίκο των ψεμάτων #23. Ένα τραγούδι για δύσκολους καιρούς Επίσης κυκλοφορούν δυο συλλογές διηγημάτων: "Επικίνδυνες αποστολές στο Εδιμβούργο για τον επιθεωρητή Ρέμπους" και "Φάκελος Ρέμπους". Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!(Ξέρουμε τον λόγο που η μετάφρασή τους ξεκίνησε από το 9ο βιβλίο;Αν μη τι άλλο,μου φαίνεται κάπως...) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.