Τι κάνει έναν καλό αντιήρωα;

[Carolus Rex]

Γκέραλτ, ήρωας ή αντιήρωας?

[Nihilio]

Γκέραλτ, ήρωας ή αντιήρωας?

Στα βιβλία αντιήρωας.

 

Στα παιχνίδια... Δεν είμαι σιγουρος

[Nostalgist]

Ναι αλλά τουλάχιστον στην αρχή και ο Walter είχε τα δίκια του.

 

Να το κρατήσουμε αυτό λίγο

Η δόμηση της φιγούρας του Γουόλτερ ως ενός τύπου καταπιεσμένου, προδομένου, σε οικογενειακό περιβάλλον με αγάπη μεν αλλά έντονα νευρωτικό και πιεστικό (η φιγούρα της γυναίκα του πχ το πρόβλημα υγείας του παιδιού του), η ιδιοφυία του μεν αλλά η αποτυχία του να κάνει κάτι με αυτήν και τέλος, η ανίατη μορφή καρκίνου που τον χτυπάει δημιουργούν επίσης μια φιγούρα συμπαθητική. 

 

Σε έναν κόσμο, όπως δομείται στο σύμπαν του μπρέικιν μπαντ, όπου οι περισσότεροι έχουν ως κίνητρο τους τη δίψα για κέρδος και ως ενα βαθμό τον απλό κυνισμό etc etc etc, το να μαζέψει κάποιος λεφτά για τη θεραπεία του σε συνδιασμό με το να πατσίσει όλα τα απωθημένα της ζωής του (αυτό είναι στην πραγματικότητα του μπρέικινγκ μπάντ και αυτό καταφέρνει ο γουόλτερ) τον κάνει τουλάχιστον πιο συμπαθή, πιο δίκαιο στα μάτια μας. Αν το έγκλημα του ήταν άλλο όπως πχ ληστείες σε τράπεζες και όχι κατασκευή και διάθεση ναρκωτικών, στα μάτια των περισσότερων η ηθική κριτική θα είχε καταρρεύσει. 

[Björne]

Προσωπικά βρίσκω πιο εφικτό να βάζω τα πράγματα σε μια πιο απλή σειρά.

 

Για παράδειγμα, η περσόνα που χρησιμοποιώ για να περιγράψω σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση είναι ο ήρωας και ο εχθρός του αντιήρωας. Ακόμα και το PoV να γίνεται από τον κακό της ιστορίας, αυτός είναι ο ήρωας και ο καλός είναι ο αντιήρωας.

 

Αν τώρα υπάρχει Γ' πρόσωπη αφήγηση, τότε τα πράγματα περιπλέκονται.

Αν κλίνουμε προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα, τότε εκείνος είναι ο ήρωάς μας -αναπόφευκτα.

Στην αντικειμενική παντογνωστική Γ' πρόσωπη αρχίζω να πιστεύω πως δεν υπάρχει πραγματικά "ήρωας" ή "αντιήρωας". Είναι απλώς άνθρωποι που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και ο αναγνώστης ταυτίζεται με όποιον θέλει.

 

Τώρα για να συμπαθήσει γρηγορότερα το κοινό κάποιον, συνήθως καλό είναι να ακολουθούμε τη -δοκιμασμένη πια- συνταγή του Walt Disney.

Ο "καλός" αντιήρωας για μένα είναι εκείνος που σε όλη την πλοκή θέτει εμπόδια στον ήρωα με σκοπό να τον εκλεπτύνει, να τον κάνει πιο λεπτοφυή (to be finer). Σαφώς έχει δική του φωνή και το δίκιο με το δικό του μέρος.

Μπορεί να είναι ο πιο μοχθηρός άνθρωπος στον κόσμο, αλλά ο ήρωας πρέπει να έχει την νοοτροπία/στάση ζωής να γίνεται πάντοτε καλύτερος, ή να αλλάζει τρόπο σκέψης ή ζωής πάντα προς το καλύτερο για κείνον.

 

Αν τώρα θέλουμε κάτι λιγότερο "διδακτικό", νομίζω πως η Α'πρόσωπη και Γ'πρόσωπη με στενότερη λήψη σε κάποιον χαρακτήρα δε βοηθούν και πολύ. Εκτός και αν θέλουμε για μια φορά να νικήσει το κακό και ο ήρωας να πάρει την κάτω βόλτα και ν' αυτοκτονήσει πχ.

Edited May 15, 2016 by Björne