Ιάπωνες Συγγραφείς Αστυνομικού

[jjohn]

Σκέφτηκα να ανοίξω ένα  topic ειδικά αφιερωμένο στους Ιάπωνες φίλους μας.  Δεν έχουν μεταφραστεί πάρα πολλά έργα στα Αγγλικά/Ελληνικά, οπότε  είναι μάλλον υπερβολή να ανοιχθούν πέντε τοπικ για τους πέντε-έξι μεταφρασμένους συγγραφείς και το ένα βιβλίο που μεταφράστηκε. Και   πανάθεμα τους είναι αρκετά  ιδιαίτεροι για να χωρέσουν σε κάποιο από τα  πιο γενικά topics.

----

Εδώ θα μιλάμε για  συγγραφείς όπως  : Edogawa Rampo, Seichi Matsumoto,Soji  Shimada, Natsuo Kirino(που έχει δικό της topic εδώ ), Keigo Higashino etc..

------

Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει δύο έργα του Edogawa Rampo και ένα του Matsumoto.

Rampo

1. Το Θυμα  και η Σκιά του

Με είχε αφήσει με πολύ ωραίες εντυπώσεις. Δυστυχώς, δεν μπορώ να γράψω πολλά γι' αυτό καθότι πέρασαν και 4(!) χρόνια από τότε που το διάβασα. Ο BladeRunner έχει αφήσει αναλυτικό σχόλιο εδώ  

2. The Fiend With Twenty Faces

Αυτό το διάβασα χθες. Μικρό βιβλιαράκι των 170 περίπου σελίδων. Διηγείται  ένα battle of wits μεταξύ του διαβόητου  κλέφτη Fiend With Twenty Faces( ο  Παλαιοκώστας της Ιαπωνιας) εναντιόν του  Kobayashi Yoshio.   Τώρα, ο Kobayashi είναι  ο δεκάχρονος  βοηθός του master Detective Akechi Kogoro, αλλά μην σας  ξεγελάει η ηλικία του. Ο Kogoro του έχει τόσο πολύ εμπιστοσύνη που    τον αφήνει υπεύθυνο για να λύσει διάφορες υποθέσεις όταν αναγκάζεται να φεύγει  από το Tokyo για δουλειές. Φυσικά, στο τέλος θα κάνει την εμφάνιση του και ο  Akechi (τι master detective είναι άλλωστε;).

    Γενικά, μία ωραία περιπέτεια γραμμένη κυρίως για παιδιά. Δεν έχω διαβάσει  παιδική αστυνομική λογοτεχνία όπως  Nancy Drew, μυστικοί εφτά, ο αλφρεντ χιτσκοκ και οι 3 ντετεκτιβ κτλπ, αλλά υποθέτω θα μοιάζει αρκετά μαζί τους.   Η γραφή είναι απλή και η πλοκή έξυπνη και κατάλληλη για το αναγνωστικό κοινό(όχι πτώματα, βία δηλαδή).

    Το μόνο παράπονο(που δεν ξέρω εάν κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί παράπονο βέβαια- είπαμε το κοινό δεν είναι ένας 23χρόνος μαντράχαλος σαν και του λόγου μου) είναι ότι τα  twists τα καταλαβαίνεις γρήγορα. Και αν δεν τα καταλάβεις, τότε στα  αποκαλύπτει ο Rampo μέσω της γραφής πριν  φανερωθούν στην ροή της ιστορίας.

   Εν πάση περιπτώσει, μου άνοιξε την  όρεξη για περισσότερο Rampo και  δεν υπάρχει πολύς διαθέσιμος είναι η αλήθεια...

 

Βαθμολογία: 7.5/10

 

Matsumoto

Τόκιο Εξπρές

Σχόλιο από το σεντούκι των αναμνήσεων στο sff.gr

 

Ένα ζευγάρι βρίσκεται νεκρό σε μία παραλία. Και οι δύο φαίνεται πως έχουν πιει κυάνιο. Μία απλή αυτοκτονία ή κάτι παραπάνω; Ο επιθεωρητής Μιχάρα αναλαμβάνει την υπόθεση και σύντομα ανακαλύπτει πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου μα καθόλου απλά.Πρόκειται για καλούτσικο βιβλιαράκι,με όμορφη υπόθεση που είναι και η τρίτη αστυνομική υπόθεση που βρήκα πρωτότυπη και ενδιαφέρων μέσα στο 2012¹ . Σαν κεντρική ιδέα δεν είναι τίποτε το τρομερό, αλλά είναι τα επιμέρους κομάτια που την κάνουν πραγματικά ξεχωριστή. Γενικά, είναι μικρούλι σε μέγεθος και έχει εύκολη γραφή, οπότε, με εξαίρεση τα κομάτια όπου αναφέρονται κάτι δρομολόγια(τα οποία είναι αρκετά βέβαια), που με ψιλομπέρδεψαν, φεύγει νεράκι. Το συλλογιστικό στοιχείο είναι αρκετά έντονο, σε βαθμό που αρκετές φορές ο Matsumoto βάζει σε λίστα τις σκέψεις/ενέργειες που θέλει να κάνει ο Μιχάρα.Το δε τελευταίο κεφάλαιο είναι ένας θρίαμβος της συλλογιστικής, μιας και όλα εξηγούνται τελεία και ικανοποιητικά και -για να πούμε και την αλήθεια- νιώθεις κάποια και χαρά για τον Μιχάρα που τελικά κατόρθωσε το ακατόρθωτο.

 

Επίσης αγόρασα μαζί με το βιβλιο του Rampo, το 'Tokyo Zodiac Murders' του Shimada .   Είναι, λέει, κατά την γνώμη του Adrian McKinty(που και αυτουνού έχω έαν βιβλίο να με κοιτάζει επίμονα) , ένα από τα  top 10 Impossible  murder mystery βιβλία.  

Συνεπώς, μάλλον θα επιστρέψω στο topic! 

-------------------

Επίσης, όσοι θέλουν κάτι σε manga  ή anime, τσεκάρετε τα εξής δύο:

• Detective Conan
• Kindaichi Case Files

Και τα δύο ειδικεύονται σε impossible murder mysteries(locked room murders,  όλοι είχαν άλλοθι κτλπ) και αμφότερα είναι εξωτερικά. Γενικά, αυτά τα δύο έργα είναι η μόνη σύγχρονη Γιαπωνέζικη  Αστυνομική λογοτεχνία που έχω διαβάσει(προς το παρών) και  είναι σαφές ότι,  ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος  γράφει ένα άλλου είδους αστυνομικό πλέον, αυτοί έχουν παραμείνει στάσιμοι στο Golden Age Crime. Δεν είναι κακό!  

 

Στο κάτω κάτω της γραφής,   πόσα σύγχρονα αστυνομικά έργα σας έχουν κάνε να νιώθετε τελείως ηλίθιος;

 

 

 

 

 

 

[BladeRunner]

Μεταφρασμένα στα ελληνικά υπάρχουν και τα "Το τσεκούρι, το κότο και το χρυσάνθεμο" (aka The Inugami Clan) του Seishi Yokomizo, από τις εκδόσεις Άγρα, και "Πύρινη άμαξα" (aka All She Was Worth) της Miyuki Miyabe, από τις εκδόσεις Printa.

 

Και, προσωπικά, έχω κάνει και μια μικρή λίστα με αστυνομικά μυθιστορήματα Γιαπωνέζων συγγραφέων, περισσότερο ή λιγότερο γνωστά, που είναι μεταφρασμένα στ'αγγλικά και φαίνονται ενδιαφέροντα (τώρα, αν θα τα διαβάσω ποτέ, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο). Ενδεικτικά:

 

*Akimitsu Takagi - The Informer
*Akimitsu Takagi - The Tattoo Murder Case
*Fuminori Nakamura - The Thief
*Fuminori Nakamura - Evil and the Mask
*Fuminori Nakamura - Last Winter We Parted
*Fuminori Nakamura - The Gun
*Shūichi Yoshida - Villain
*Shūichi Yoshida - Parade
*Kotaro Isaka - Remote Control
*Kenzo Kitakata - The Cage
*Kenzo Kitakata - Ashes
*Kenzo Kitakata - City of Refuge
*Kenzo Kitakata - Winter Sleep
*Akira Yoshimura - On Parole
*Asa Nonami - The Hunter

 

(είναι και κάποια άλλα, που όμως έχουν μπόλικα στοιχεία τρόμου και φαντασίας)

 

Υπάρχει και τόπικ με τον τίτλο Ιαπωνική λογοτεχνία, αλλά είναι για γενική λογοτεχνία και όχι για αστυνομικά ή βιβλία του Φανταστικού.
 

[jjohn]

Μόλις τελείωσα το 'Tokyo Zodiac Murders' του  Soji Shimada.

 

Δύο  ερευνητές ψάχνουν να βρουν τον δολοφόνο για ένα έγκλημα το οποίο συνέβη πριν από περίπου σαράντα χρόνια:

 

Ένας   καλλιτέχνης βρίσκεται νεκρός σε ένα άτελιε.  Στο δωμάτιο  όπου έγινε το κακό, η αστυνομία  εντοπίζει   ένα σημείωμα  γραμμένο από τον ίδιο τον νεκρό,  στο οποίο αναφέρει τις αρρωστημένες σκέψεις του. Πιο συγκεκριμένα,  έχει σκοπό να σκοτώσει τις  έξι κόρες του και να  φτιάξει από τα μέλη των κορμιών τους  την τέλεια γυναίκα που εμφανιζεται στα όνειρα του, την λεγόμενη Azoth( η οποια θα σώσει και την Ιαπωνία )  

   Μέχρι αυτό το σημείο τα πράματα είναι -ας πούμε- φυσιολογικά, σωστά;

Αμ δε...

Βλέπετε:

• Ο Umezawa  βρέθηκε νεκρός σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο από το οποίο φαινομενικά δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής, αφού η πόρτα ήταν κλειδωμένη με τον σύρτη  βαλμένο( locked room mystery!)
• Πολύ σύντομα, οι σκέψεις του  γίνονται  πραγματικότητα.  Οι έξι κόρες  εξαφανίζονται και  βρίσκονται τεμαχισμένες σε διαφορετικά μέρη, όπως έλεγε  το σημείωμα.

Κοινώς, αγνή Γιαπωνέζικη παράνοια!

 

Γενικά,  έχουμε να κάνουμε με ένα καλό βιβλιαράκι!

 

Στο πρώτο μέρος, οι δύο ήρωες συζητάνε τα της υποθέσης, ενώ σε μετέπειτα κεφάλαια το  σκηνικό  αλλάζει αφού ξεκινάει η έρευνα και οι   συνομιλίες για περισυλλογή  πληροφοριών.  Εκεί  -κατ' εμέ τουλάχιστον- το βιβλίο χάνει λίγο. Αυτές οι 'ανακρίσεις'  δεν προσφέρουν κάτι στην ιστορία και  μου  έδωσαν  την εντύπωση πως μπήκαν στο βιβλίο, απλά για να καλυφθεί  ένας συγκεκριμένος αριθμός σελίδων.  Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Sherlock Holmes της δυάδας( τον οποίον Sherlock  ο Kiyoshi(o ντετέκτιβ εκ των δύο)  τον τρολλάρει κάποια στιγμή μες στο βιβλίο btw)  απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά  από τα συγκεκριμένα κεφάλαια και όλη η δράση είναι από τον  Watson της παρέας.

 

 Η λύση του μυστηριού είναι πάντως ευφάνταστη και αξίζει κανείς να διαβάσει την ιστορία μόνο και μόνο για να δει  την λύση που δίνεται. Το εξωφρενικό είναι πάντως ότι ζητούσε από εμάς να του λύσουμε την ιστορία:

 

Ο συγγραφέας  κυριολεκτικά εισβάλλει στο  ίδιο του το βιβλίο και μας λέει  ' Στα  ειπα όλα, κάνε την προσπάθεια να το λύσεις'.

 

 Δεν λέω, όντως τα δίνει όλα, αλλά ο συγκεκριμένος αναγνώστης  δεν μπορεί να λύσει  ούτε τα κορδόνια του.  

(Προς υπεράσπισην μου, πάντως,  σε όσες κριτικές  διάβασα και αυτοί μαύρα μεσάνυχτα είχανε!)

 

Αυτά!

Βαθμολογία; 7/10

 

εδιτ: Α ναι. Σύμφωνα με τον Adrian McKinty( Ο οποίος μάλλον θα είναι το επόμενο θύμα μου ) , αυτό είναι το 2ο καλύτερο locked-room mystery  βιβλίο  όλων των εποχών( πίσω από το Hollow Man του Carr που επίσης έχω διαβάσει).  Δεν συμφωνώ με την τόσο υψηλή θέση, αλλά, όπως είπα, είναι καλό βιβλίο. Τα υπόλοιπα της λίστας μπορείτε να τα βρείτε εδώ 

 

Για μένα τα καλύτερα locked room mysteries τα έχει το Detective Conan, που ανέφερα στο παραπάνω post 

Edited March 12, 2016 by jjohn

[jjohn]

Σήμερα παρέλαβα το Malice του Keigo Higashino.   Το τελείωσα πριν από μερικά λεπτά. Έπος...

 

Η κριτική μου μπορεί να   συμπιεστεί σε μία μόνο πρόταση:   ΤΑ ΕΣΠΑΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

 

Τόσο απλά.  Ούτε υπόθεση χρειάζεται να ξέρετε ούτε τίποτα. Το αγοράζετε και λατρεύετε.

 

10/10 

 

εδιτ: αφαίρεσα την αρχικη μου κριτικη γιατι από τον ενθουσιασμό μου  δεν το γλίτωνα το "μπαν"άκι.  

Edited June 27, 2016 by jjohn

[jjohn]

Alice Arisugawa -  The Moai Island Puzzle (σελ 240~)

 

Έχω εκφράσει πολλάκις  μέσα στο forum την αγάπη μου για το είδος του honkaku, ήτοι του 'Ορθόδοξου' αστυνομικού. Πρόκειται για το είδος στο οποίο βασιλεύει  όχι τόσο το κίνητρο, αλλά το  ίδιο το παζλ του φόνου. Δηλαδή, η αναγνώριση του δολοφόνου  μετατρέπεται σε ένα λογικό παιχνίδι, το οποίο, ως αναγνώστης, καλείσαι να λύσεις. Παρόλα αυτά, θα  πω ότι, προσωπικά  σαν είδος το απολαμβάνω περισσότερο να το παρακολουθώ  μέσω της οθόνης. Ο λόγος, θα έλεγα, είναι απλός.  Οι  εξαιρετικές τους  ιδέες  υποβαθμίζονται κάπως  από την  μέτρια ή αδύναμη  γραφή.    Το πρόβλημα αυτό ξεπερνιέται, εν μέρει, σε τηλεοπτικές ή κινηματογραφικές μεταφορές  και γι' αυτό λίγο-πολύ έχω κολλήσει με αντίστοιχα  J-Dorama.

          Ας πάρουμε για παράδειγμα το εν λόγω βιβλίο. Ο αφήγητής, Alice Arisugawa*,  είναι δευτεροετάκι φοιτητής Νομικής. Μαζί με κάτι φίλους του έχουνε ιδρύσει μία λέσχη μυστηρίου(= λέσχη ανάγνωσης αστυνομικών) στο πανεπιστήμιο, μάλλον γιατί εκεί στην Ιαπωνία  είναι αρκετά χαζοί για να κατανοήσουν το μεγαλείο της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ, ξέρω 'γω. Εν πάση περιπτώσει, μία κοπελίτσα, η Maria, από  αυτή την  ιδιότυπη λέσχη προσκαλει αυτόν και τον τεταρτοετή senpai  τους(= κάτι σαν αρχηγό)   για να βρουν  έναν θησαυρό που έχει κρύψει ο παππούς της σε ένα νησί, στο οποίο υπάρχουν διάσπαρτα αγάλματα  μερικά αγάλματα  Μοάι .  Εκεί, στο νησί θα γνωρίσουν κάποια μέλη της  οικογένειας της Maria και, εντάξει, προφανώς καταλαβαίνετε πού πάει το πράγμα...    Δύο  άτομα βρίσκονται νεκροί σε ένα  κλειδωμένο εκ των έσω δωμάτιο και δεν θα αργήσουν να πεθάνουν και μερικοί ακόμα.

        Ας αρχίσω λέγοντας ότι το locked room aspect του βιβλίου είναι λίγο απογοήτευση.  Έχω συνηθίσει τις απαντήσες μου σε αυτά τα προβλήματα να έιναι εξωφρενικές (βλέπε το βιβλίο του Shimada παραπάνω) και με χάλασε λίγο η απλότητα της λύσης. Τέλος πάντων, το locked room   δεν είναι το βασικό κομμάτι της υπόθεσης. Ελάχιστα αγγίζεται σε όλο το βιβλίο.  Το βασικό κομμάτι της ιστορίας είναι πώς ο  Egami, ο τεταρτοετής, σταδιακά  συλλέγει πληροφορίες και καταλήγει στο συμπέρασμα όσον αφορά το ποιος είναι ο ένοχος. Πριν την αποκάλυψη, ο συγγραφέας, μάλιστα, μας προσκαλεί να προσπαθήσουμε να δώσουμε την δική μας απάντηση. Το να βρεις τον δολοφόνο είναι μάλλον πανεύκολο, αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία δεν τα είχα συλλέξει. Ένα μάλιστα το είχα ξεχάσει κιόλας  (και ήταν και το βασικό ) 

    Έξυπνη λύση, αλλά νομίζω ότι   σαν βιβλίο είναι λίγο υπερεκτιμημένο. Θα μπορούσε εύκολα να είναι κάποια από τις 'απλά' καλές υποθέσεις στο  Kindaichi Case Files.

 

 

Συνοψίζοντας, πέρασα καλά μαζί του, αλλά δεν είχε αυτό το κάτι  που νιώθω όταν   μία υπόθεση στο Κιντάιτσι φτάνει στην κάθαρση της.

 

 Για να αποδώσω καλύτερα αυτό που θέλω να πω. Όταν βλέπω υποθέσεις με τέτοιο κίνητρο, πάντα θέλω στο τέλος να ακούω ένα σπαρακτικό μονόλογο από τον  ένοχο.  Ένα καλό honkaku γίνεται ακόμα καλύτερο όταν ο   ένοχος έχει και  ένα καλό λόγο για να κάνει ό,τι κάνει.

 

Εδώ είχε, αλλά δεν μου τον έδωσε...

 

Για να δανειστώ μια εικόνα από το blog του μεταφραστή του εν λόγω βιβλίου(Ηο-Li Wong):

Κάπως έτσι  θέλω να τελειώνει το κάθε honkaku. Με εμένα να βουρκώνω μαζι με τον δολοφόνο...

 

Πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί το παραπάνω βιβλίο; Με έναν καλύτερο  αφηγητή  σίγουρα.  Και ίσως θα ήταν καλύτερα να συνέβαινε το έγκλημα  λίγο νωρίτερα... 

Θα του δώσω όμως του συγγραφέα σαν άλλοθι ότι αυτή ήταν μία από τις πρώτες του προσπάθειες.

 

Βαθμολογία: 7.5/10

---------------------------

*Ναι, ο Alice Arisugawa  γράφει για τον Alice Arisugawa. Ποιος είναι όμως ο Alice Arisugawa;

Όχι πάντως ο παρακάτω:

Τι εννοώ; Το Arisugawa σαν όνομα προφανώς είναι ψευδώνυμο. Ο πραγματικός τύπος  έχει τουλάχιστον δύο σειρές που πρωταγωνιστεί ο "Alice Arisugawa".  Και μάλιστα πρόκειται για δύο διαφορετικά άτομα. Ναι αμέ! Και όχι  μόνο αυτό αλλά ο ένας γράφει τα βιβλία στα οποία πρωταγωνιστεί ο άλλος;

Έτσι φαίνεται να  συμβαίνει σύμφωνα πάλι με το blog του μεταφραστή:

Γενικά περίεργα πράματα, αλλά  σίγουρα λιγότερο περίεργα από το jjohn γράφει για jjohn  

Τέλος πάντων. Ο Arisugawa που σας έδειξα  είναι από μία φετινή  αστυνομική σειρά με τίτλο  Criminologist Himura and Mystery Writer Arisugawa που είχα την χαρά να παρακολουθήσω  τον Απρίλιο. Πολύ καλή σειρά. Αξίζει να την δείτε μόνο και μόνο για την  εκπληκτική λύση που δίνει στο γνωστό   γρίφο του Monty Hall στο τελευταίο επεισόδιο....

---------------------

EDIT:

Ας βάλω μια λίστα με  μερικά ακόμη μεταφρασμένα Γιαπωνέζικα ββλιαράκια ακόμα

Edited August 4, 2016 by jjohn

[jjohn]

The Ginza Ghost - Keikichi Osaka

Η εξερεύνηση από την μεριά μου στα άδυτα του Ιαπωνικού Αστυνομικού  καλά κρατεί! Αυτή τη φορά, έχουμε  μία συλλογή ιστοριών   από τον Osaka έναν συγγραφέα που έγραψε μερικές ιστορίες  στην δεκατία του  30 προτού τον πόλεμο δηλαδή. Ο Osaka δεν  έχει λάβει την ίδια αναγνώριση  με άλλους συγγραφείς της ίδιας περιόδου (π.χ τον Rampo που αναφέρθηκε πιο πάνω ), αλλά  αυτό δεν σημαίνει πως είναι κακός!

       Κι όμως παρότι  η σοδειά των ιστοριών δεν είναι κακή,  συλλογή δεν με ενθουσίασε  τόσο  όσο θα ήθελα. Υπάρχει γενικά ένα καλό επίπεδο στις ιστορίες, αλλά  ένιωσα σε κάποιες παρά την  ευστροφία τους κάτι να  λείπει. Ο Osaka έχει ενα ιδιαίτερο στυλ σε όλες τις ιστορίες του και στη γραφή(ατμοσφαιρικό γράψιμο) και στις λύσεις που δίνονται. Εμένα μου έκατσαν λίγο σε κάποια σημεία οι λύσεις ορισμένων ιστοριών.

      Έχει κάποιες ιστορίες που ωστόσο πραγματικά αξίζει να τις διαβάσει κανείς. Ειδική μνεία στο 'The Mourning Locomotive'  με ένα τραίνο που  έχει το κακο συνήθειο να πέφτει απάνω σε πρόβατα στο ίδιο  πάντα σημείο και  που  τελειώνει σαν μία πολύ ανθρώπινη/τραγική   ιστορία, στο   'Monster Of The Lighthouse' που   διαπραγματεύεται  ένα 'πελώριο χταπόδι' που πετάει  μια γιγάντια πέτρα σε έναν φάρο και σκοτώνει   τον φαροφύλακα  και το μεγαλεπήβολο κόλπο που χρησιμοποιείται και στο 'Guardian Of The Lighthouse' που   η αναζήτηση για τον εξαφανισμένο γιο του φαροφύλακα οδηγεί σε   ένα πολύ-πολύ τραγικό τελείωμα.

    Κοινώς, όταν ο Osaka ποντάρει στο συναίσθημά, τα  καταφέρνει  αρκετά καλά. Από την άλλη, υπάρχουν ιστορίες όπως το 'The Hungry Letter Box'  με  ένα γράμμα που εξαφανίζεται με ενα και που δεν προσφέρει κατι, το 'The Demon Of The Demon Mine'  που μιλάει για μια σειρά φόνων σ'ένα  ορυχείο και που δείχνει να καταρρέει  ελαφρώς από το μεγάλο της μέγεθος,   ή  το 'The Phantom Wife'  που  είναι απλώς  ό,τι  να'ναι...

   Οι υπόλοιπες ιστορίες   είναι σχετικά καλές. Προσωπικά ξεχωρίζω το 'The Three Madmen'  που  μιλάει για τρεις τρελούς που  δραπετεύουν από το  τρελοκομείο αφήνοντας πίσω τους έναν γιατρό νεκρό.

Εν ολίγοις,  πρόκειται για μία κλασική συλλογή ιστοριών με την έννοια ότι κάποιες είναι πολύ καλές, κάποιες είναι κακές και όλες οι υπόλοιπες  κινούνται  σε ένα καλό επίπεδο.  Δυστυχώς, η τιμή είναι λίγο τσουχτερή αφού πρόκειται για αυτοέκδοση  από το Locked Room International και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι λίγο κατά πόσο άξιζε τα λεφτά της εν τέλει, αλλά όπως και να έχει  τώρα δεν έχει λόγο να παραπονιέμαι.

Μέχρι το επόμενο γιαπωνεζοβιβλιο!

~~~~

Επίσης, ψάξτε να βρείτε την ταινία  The Devil's Ballad/Akuma no temari-uta  του 1977 που είναι μεταφορά  βιβλίου του Σεϊσι Γιοκομίζο  και που δεν βλέπω να μεταφράζεται στα Ελληνικά (ή και στα Αγγλικά). Ο Κιντάιτσι(ο παππούς, όχι ο εγγονός) φτάνει  σ'ένα απομακρυσμένο χωριό  μετά από προσκληση ενός φίλου-αστυνομικού για να λύσουν μια παλιά υπόθεση  και    φυσικά μπλέκουν σε μία νέα υπόθεση.

Πολύ καλή προσπάθεια, το είδα πρόσφατα και μου άρεσε αρκετά. Ωραία υπόθεση. Έχουν γυριστεί κι άλλες  μεταφορές του Γιοκομίζο, με γνωστότερη αυτή για το 'The Inugami Clan',  αλλά δεν  έχω καταφέρει να την βρω. Αν κάποιος θέλει να δει πάντως την ταινία που ανέφερα μόλις τώρα ας ψαχτεί σε κάποια σελίδα  με γρήγορα ντράμα 

Edited February 5, 2018 by jjohn

[jjohn]

Συνεχίζουμε τονο αναγνωστικό μαραθώνιο για το 2018 με Γιαπωνέζικο shin-honkaku δηλαδή νέο-ορθόδοξο αστυνομικό αφήγημα.

Διάβασα το The 8 Mansion Murders του Takemaru Abiko που κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες από το Locked Room International.

Πρόκειται για το ντεμπούτο του Abiko ο οποίος μαζί με τον Arisugawa(δες δύο ποστ πιο πάνω)  και τον Ayatsuji (άστο μην ψάξεις τσάμπα τα παραπάνω ποστ :P) κι ίσως κι άλλους, απλά λέω αυτούς επειδή υπάρχουν μεταφράσεις(όλα από LRI)  ως μέλη του Kyoto Mystery Club    έχουν ένα μερίδιο ευθύνης για την αναγέννηση του κλασικού αστυνομικού (μαζί με τον Soji Shimada(κοίτα  τέσσερα ποστ πιο πάνω)

Τέλος πάντων,  η υπόθεση σε αυτό το βιβλιαράκι  δεν αφορά κάποιο μακελειό με οχτώ νεκρούς σε κάποια έπαυλη,  η έπαυλη στην οποία διαδραματίζεται   έχει χτιστεί  ώστε να θυμίζει τον αριθμό 8.(εγώ πάντως το έγραψα στο blog του μεταφραστή ότι το 8-shaped θα ήταν προτιμότερο σαν τίτλος :P)

Κατά τις μία το βράδυ, Η Yukie μαζί με την δασκάλα της νοηματικής της ακούν θόρυβους  απ'έξω. Ανοίγουν το παράθυρο και βλέπουν κάποιον να εκτοξεύει με μία  βαλλίστρα ένα βέλος  που σκοτώνει ακαριαία τον πατέρα της Yukie. Το βέλος φαίνεται να έχει φύγει από το δωμάτιο του Yusaku,  του γιου  από το ζευγάρι των υπηρέτων, ο οποίος ωστόσο ορκίζεται ότι κοιμόταν του καλού καιρού.

Λίγο αργότερα θα συμβεί κι ένας ακόμα φόνος,  όπου το θύμα θα βρεθεί κολλημένο με ένα βέλος στην πόρτα και ο  δολοφόνος θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει αυτό μοναχά αν ήξερε να αιωρείται...

Αυτά τα ωραία διαδραματίζονται στις 150~ κάτι σελίδες που μου κράτησε συντροφιά το βιβλίο. Διαβάζεται γρήγορα, η γραφή είναι  αρκετά εύκολη, χωρίς ίχνος λογοτεχνικότητας,  χωρίς περιγραφές, έχει και κάνα δυο-τρία αστεία σκηνικά. Με κράτησε και το διάβασα σε μία ανάγνωση, παρότι νύσταζα(και τώρα νυστάζω, αλλά έχω το κακό συνήθειο να θέλω να μιλώ για βιβλλία αμέσως μόλις τα τελειώνω :P) . Οι χαρακτήρες είναι στα γνωστά πρότυπα του είδους,   ελαφρώς αδιάφοροι αν και εδώ ήταν λίγο ευχάριστοι ελέω του πιο θετικού κλίματος.

 Στα της πλοκής,  ο πρώτος φόνος μάλλον δεν θα ζορίσει  όποιον έχει διαβάσει δύο με τρία βιβλία με απίθανα εγκλήματα. Τον  έλυσα γύρω στις πέντε σελίδες αφότου είδα το διάγραμμα. Ο δεύτερος φόνος έχει πιο πολύ ενδιαφέρον -κατ'εμέ-  και εκεί  έχασα την λύση τελείως, αν και  έχει κάποια θεματάκια αληθοφάνειας.  Υπάρχει λόγος πάντως που γίνεται έτσι το πράγμα και είναι ...περίεργος. Γενικά το whodunit μέρος δεν με έπεισε και δεν το βρήκα τόσο πειστικό. 

Συνολικά ένα αξιόλογο βιβλίο αστυνομικού με μία καλή ιδέα(τον δεύτερο φόνο) και ένα ένα αμφιλεγόμενο κομμάτι όσον αφορά το whodunit.

Σίγουρα παίρνει το 8/10   εύκολα και   κοιτάζοντας τα εφτάρια που έβαζα πιο πάνω(εποχές 2016 etc) σκέφτομαι ότι ίσως ήμουν λίγο άτυχος που διάβασα  κάποια από τα  βιβλία σε περίοδο που δεν ήμουν ακόμα εκατό τοις εκατό αφοσιωμένος στο είδος του Χονκάκου.

Το καλοκαίρι θα κοιτάξω να προμηθευτώ σίγουρα Το τσεκούρι, το κότο και το χρυσάνθεμο  που ανέφερε πιο πάνω ο Γιώργος και που είναι το ίδιο με το Inugami Clan που ανέφερα εγώ σαν ταινία στην προηγούμενη μου ανάρτηση. Και το βιβλίο του Ayatsuji με ενδιαφέρει αλλά η τιμή είναι τσιμπημένη  στα 19.36 ευρώ, η διαφορά είναι 2.25 ευρώ περίπου από το βιβλίο του Abiko, δηλαδή αμελητέα αλλά    αλλιώς κάθεται στο μάτι το 19.36  ευρώ και αλλιώς το 17.11  εύρω 

[jjohn]

Παιδιά διάβασα το Journey Under The Midnight Sun του Keigo Higashino. Το τελείωσα σε ένα βράδυ και λίγο από το πρωί και δεν  μιλάμε πάλι για κάνα από 'κείνα τα κούτσικα που διαβάζω φέτος, αλλά για ένα  κοτζαμάν  θηρίο 530 σελίδων.

Ουσιαστικά είναι αστυνομικό όσο πατάει η γάτα ή το νέκο όπως  αποκαλούμε εμείς  οι Γιαπωνέζοι τα  συμπαθέστατα αυτά αιλουροειδή. Ξεκινάει μεν με αφετηρία ένα έγκλημα αλλά στην ουσία παρακολουθεί τις ζωές του γιου του θύματος και της κόρης της υπόπτου καθώς αυτές αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου.  Εν ολίγοις το βιβλίο  ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του 70 και  η πορεία του ξετυλίγεται μέχρι τις αρχές τους δεκαετίας του 90. Πάντα στο κείμενο υπάρχουν κάποιες ποπ αναφορές  για να καταλαβαίνει κανείς που βρισκόμαστε. Κάποιες  αναφέρονται σε πιο Γιαπωνέζικα συμβάντα, αλλά υπάρχουν και  αναφορές που θα γίνουν  πιο εύκολα αντιληπτές  π.χ το Ρόκι από τον Δυτικό αναγνώστη( για σας δηλαδή, εγώ είπαμε είμαι Γιαπωνέζος τις έπιασα όλες :P) 

Αναφορικά με την πλοκή εκεί έχουμε κατά την ταπείνη μου άποψη  έχουμε το  μεγάλο αρνητικό της όλης ιστορίας. Είναι εξαιρετικά απλή και προσωπικά  πιστεύω  θα μπορούσε να ειπωθεί με πολύ πολύ λιγότερες λέξεις. Ουσιαστικά από την αρχή καταλαβαίνεις τι θα παιχτεί, απλά ο συγγραφέας μπερδεύει δεκάδες πρόσωπα και υποπλοκες. Αυτό ουσιαστικά  γίνεται γιατί το βιβλίο δημοσιεύτηκε σε συνέχειες σε περιοδικό  και άρα κάθε κεφάλαιο έχει πάνω κάτω την δική του πλοκή που συνδέεται με την κυρία αφήγηση.

Οι χαρακτήρες είναι μεν δουλεμένοι αλλά στην πλειοψηφία τους είναι 'ελαττωματικοι' και ελαφρώς αντιπαθέστατοι. Προσωπικά μου έλειψαν κάποιες σκηνές μεταξύ συγκεκριμένων χαρακτήρων που απλώς υπονοούνται. Θα έδιναν καλύτερη κατανόηση χαρακτήρων και πιθανώς λίγο συναίσθημα που έλειπε. Προσωπικά δεν ένιωσα να νοιάζομαι πολύ για τους χαρακτήρες, αλλά παρακολούθησα την ζωή τους με ενδιαφέρον. 

Παρόλα αυτά το βιβλίο με κόλλησε.Ο Χιγκασίνο ξέρει να γράφει. Αυτό μόνο. Παρά τα ελαττώματα  μιλάμε για ένα βιβλίο που στην κυριολεξία το έλιωσα στο αεροδρόμιο.

8.5/10 γιατί έλειπε το ουαου στο τέλος όπως στο malice ή στα Galileo 

Αυτά για να μην λέτε ότι δεν διαβάζω και βιβλία με χαρακτήρες ?

Edited June 6, 2018 by jjohn

[jjohn]

Και τώρα κάτι διαφορετικό που λέει κι ο Ζουγανέλης:

Διάβασα σε μορφή μάνγκα το Summer Of Ubume από τον Natsuhiko Kyogoku. Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει και στα Αγγλικά σε κανονκή έκδοση, αλλά πλέον είναι εξαντλημένο και  δεν  ήμουν διαθετημένος να δώσω 200 ευρώ για χρησιμοποιημένη έκδοση οπότε διάβασα την μετάφραση του manga που υπάρχει ελεύθερη στο διαδίκτυο.  Απ'όσο κατάλαβα   πρόκειται για αρκετά πιστή μεταφορά των όσων συμβαίνουν στο βιβλίο οπότε δεν παίζει να έχασα  κάτι από την ιστορία.

Όλα περιστρέφονται γύρω από μία οικογένεια, της οποίας η μία κόρη είναι έγκυος  εδώ και 20 μήνες! Ο  άντρας της εξαφανίστηκε μυστηριωδώς  από ένα κλειδωμένο δωμάτιο ενώ εκείνη ήταν τριών  μηνών. Τον ρόλο του Watson  τον έχει ένας δημοσιογράφος ενώ Sherlock είναι ένας ιερέας/βιβλιοπώλης/εξορκιστής.

Η ιστορία έχει έντονα μεταφυσικά στοιχεία, πολλές μυθολογικές αναφορές,  συζητήσεις για υποσυνείδητα/ψυχολογία και  έχει  φιλοσοφικές προεκτάσεις. Οι οποίες για να πω την αλήθεια δεν με πολυενδιαφέρουν και ιδιαίτερα.  Παρ' αυτά   έχει όμορφα σκίτσα και η πληροφορία είναι καλά μοιρασμένη στα πάνελς και δεν με δυσκόλεψε καθόλου στην ανάγνωση π.χ ο Κιντάιτσαρος με ζορίζει πολύ περισσότερο στην ανάγνωση παρότι μιλάμε για ιστορίες 100-150 σελίδων ενώ αυτή εδώ είναι γύρω στις 600-700. 

Αναφορικά με την ιστορία αυτή καθ' αυτή. Ο έμπειρος αναγνώστης αστυνομικού λογικά θα καταλάβει κάποια πράματα. Όμως  το κλειδωμένο δωμάτιο   είναι απλώς παράξενο και η τελική πλοκή ξεπερνάει τα δικά μου όρια.  Επίσης η όλη ιστορία βασίζεται  σε κάτι το οποίο θεωρώ  απίστευτα ό,τι να'ναι.

Συνοψίζοντας, μιλάμε  ένα καλό ανάγνωσμα  το οποίο για μένα απλώς φάνηκε  ότι  καταντάει πολύ υπερβολικό  και 'τρελό' όσο πλησιάζουμε στο τέλος. 

7/10

Τα υπόλοιπα βιβλία της σειρά έχουν μείνει αμετάφραστα στα Αγγλικά. Παρ' αυτά το δεύτερο έχει βγει σε άνιμε και το τρίτο υπάρχει ολοκληρωμένο κι αυτό σε μάνγκα μορφή. Το δεύτερο μεταφράζεται και αυτό σε μάνγκα, αλλά  είναι παρόν μεταφρασμένο κατά το ήμισυ. Το τέταρτο δεν το έχει αγγίξει κανείς για μετάφραση. Θα σκεφτώ αν θα συνεχίσω, αφού  τέτοιες ιστορίες δεν είναι ακριβώς στο στυλ μου, αλλά άμα υπάρχει  αναγνωστική ξηρασία,  όλα τα διαβάζουμε/βλέπουμε... 

[jjohn]

The Decagon House Murders- Yukito Ayatsuji (σελ 220~)

Τελικά  δεν κρατήθηκα, ενέδωσα στον πειρασμό και έδωσα  τα σχεδόν είκοσι ευρώ που κόστισε το εν λόγω βιβλίο. Υπενθυμίζω ότι  ο Ayatsuji άνηκε στην ίδια φοιτητική λέσχη  με Arisugawa, Abiko   για τα ντεμπούτα των οποίων αναφερθήκαμε πιο πάνω  και  πως οφείλονται σε μεγάλο βαθμό για την αναγέννηση του κλασικού αστυνομικού στη Ιαπωνία το οποίο είχε ψιλοεξαφανιστεί   για χάρην του "κοινωνικού" αστυνομικού. Φυσικά όλα αυτά τα λέει καλύτερα από μένα ο Soji Shimada (δες παραπάνω) στην εισαγωγή του βιβλίου όπου και εκφράζει την  ελπίδα του πως κάποια στιγμή το αγαπημένο μας είδος θα  επιστρέψει δυναμικά και στην  πολιτισμένη (τρομάρα της) δύση.

 Τέλος πάντων. Στα του βιβλίου τώρα  η πλοκή σε πρώτη φάση θυμίζει  τους Δέκα Μικρούς Νέγρους  από Agatha Christie.  Εφτά φοιτητές που ανήκουν σε μία λέσχη μυστηρίου  και που ο καθένας έχει κι από ένα επώνυμο αστυνομικού συγγραφέα καταφτάνουν σε ένα νησί όπου πριν μερικούς μήνες είχε γίνει ένα τετραπλό μακελείο γιατί τέτοια τους εμπνέουν. Το νησί άνηκε σε έναν εκκεντρικό αρχιτέκτονα και η βασική έπαυλη κάηκε κατά την διάρκεια του μακελειού, οπότε οι φίλοι μας θα μείνουν σ'ένα μικρότερο σπιτάκι  που έχει το σχήμα δεκάγωνου. Μην τα πολυλογώ, ένας προς έναν σταδιακά αρχίζουν να πεθαίνουν.

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για αντιγραφή του βιβλίου της Christie, αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι  εξελίσσονται τελείως διαφορετικά. Η λύση δίνεται με πολύ διαφορετικό τρόπο και πραγματικά με έπιασε απροετοίμαστο (και απ'ό,τι κατάλαβα δεν ήμουν μόνος!) .  Ο Ayatsuji παίζει πολύ όμορφα με τα δεδομένα και στο τέλος σου ρίχνει μία ωραία κατραπακιά.   Του βγάζω  λοιπόν το καπέλο όχι τόσο για την ιδέα αυτή καθ' αυτή(όχι πως δεν είναι έξυπνη) αλλά  κυρίως για την υλοποίηση!

Αλλά υπάρχει και ένα μελανό σημείο. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη γραφή η οποία κάνει τον αγαπημένο μου Paul Halter να δείχνει @Morfeas.    Είναι τελείως  διεκπεραίωτικη, παντελώς   άχρωμη κι εμφανέστατα  άγουρη. Αυτό οφείλεται στο ότι   όταν ξεκίνησε να το γράφει δεν πρέπει να ήταν πάνω από 22.  Ο Ho-ling Wong που το μετάφρασε στο τέλος αναφέρει ότι η αρχική μορφή της ιστορίας  ήταν γραμμένη το 1983 και  μερικά χρόνια αργότερα  επεκτάθηκε στην τελική της  μορφή. Επίσης  το αρχικό μέρος του βιβλίου θα μπορούσε να είχε συρρικνωθεί λίγο.

Νταξ για τους χαρακτήρες ας μην τα πούμε καλύτερα Ήδη από την εισαγωγή καταλαβαίνεις την δουλειά μια που ο  Shimada αναφέρεται στο ότι ο Ayatsuji   έχει ρομποτικούς χαρακτήρες και προσπαθεί στην συνέχεια να δικαιολογήσει το γιατί 

Κοντολογοίς,  μία πέρα για πέρα αξιόλογη προσπάθεια  ιδίως αν πάρουμε υπόψιν μας πως έχουμε να κάνουμε με ντεμπούτο. Ωραίο σύντομο ανάγνωσμα, ανάλαφρο και με ωραία κεντρική ιδέα για να σας πέσει το σαγόνι στο τέλος.  Αν  σας  ενδιαφέρει περισσότερο η ίδια η ιστορία από την πρόζα, θα περάσετε καλά...

8/10 

Γενικά μόνο ρισπέκτ για τα Γιαπωνέζικα αλάνια.

Edited June 28, 2018 by jjohn

[jjohn]

Διάβασα χθες και σήμερα το Το τσεκούρι, το κότο και το χρυσάνθεμο  του Σεϊσι Γιοκομίζο. Στην ουσία βέβαια,   χθες διάβασα μοναχά το 1/4 και σήμερα τα υπόλοιπα 3/4 αφού δεν μπορούσα να το αφήσω.

Πρόκειται για το μοναδικό μεταφρασμένο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον παππού Κιντάιτσι  και είναι  ένα από τα πιο διάσημα. Χαρακτηριστικό είναι το  ότι έχει  μεταφερθεί  όχι μία αλλά δύο φορές στον κινηματογράφο!

Η υπόθεση αφορά ουσιαστικά  την οικογένεια Ινουγκάμι και τα μπερδέματα που προκύπτουν όταν  η κεφαλή  της -ο Ινουγκάμι  Σάχεε- πεθαίνει. Το άνοιγμα της διαθήκης το μόνο που κάνει είναι να σπείρει έριδες μεταξύ των μελών της οικογένειας  και τα πράγματα δεν αργούν να ξεφύγουν και καταλαβαίνετε όλοι τι περίπου εννοώ

Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο μου άρεσε το βιβλίο. Δεν είναι μόνο η εξαιρετική υπόθεση, αλλά είναι και η όλη ατμόσφαιρα, πραγματικά  ενώ έχω διαβάσει τόσα και τόσα αστυνομικά από Γιαπωνέζους, εδώ ένιωσα πρώτη φορά πως βρίσκομαι στην Ιαπωνία και δη στην Ιαπωνία λίγο μετά το τέλος του Β'ΠΠ.  Αξίζει δηλαδή να διαβαστεί μόνο και μόνο για να δει κανείς την κουλτούρα της τότε εποχής.

Η γραφή  επίσης  κυλάει εξαιρετικά  και σε αυτό πρέπει να τονίσουμε την εξαιρετική δουλειά της μεταφράστριας αφού βασίστηκε στην Γαλλική έκδοση κι όχι στο  πρωτότυπο.

Κι ένα σχόλιο για την υπόθεση. Ακολουθεί το πρότυπο του closed-circle ήτοι λίγοι ύποπτοι σε μία  έπαυλη. Η τελική λύση που δίνεται είναι αρκετά καλή και βγάζει νόημα! Την βασική ιδέα της λύσης την  κατάλαβα λίγο πριν τις αποκαλύψεις,  αν και ένα-δυο πραγματάκια μου ξέφυγαν. Χορταστική  ιστορία δεν μπορώ να πω. Στις πρώτες ~100 σελίδες περίπου έχουμε το build-up και μετά ξεκινάνε οι φόνοι που  όχι μόνο είναι μπόλικοι, αλλά είναι και ευφάνταστοι.

Γενικά, τελειώνοντας το βιβλίο καταλαβαίνω τόσο γιατί  το  ίδιο το βιβλίο έχει τόσο καλή φήμη όσο και το γιατί ο Yokomizo θεωρείται τόσο καλός συγγραφέας.  Όπως έγραψα πάντως πιο πάνω,  είχα δει  πριν από μερικούς μήνες μία ταινία που βασιζόταν σε ένα από τα βιβλία του, που επίσης ήταν αρκετά καλή αν και θεωρώ  τούτο εδώ ήταν καλύτερο.

Το μόνο αρνητικό που εντοπίζω αφορά στην βιβλιοδεσία, αφού  είναι από εκδόσεις Άγρα  δεκαετίας 90~ και οι σελίδες πάνω είναι κολλημένες μεταξύ του, που σημαίνει ότι άθελα μου τραυμάτισα  πολλές σελίδες καθώς τις χώριζα.

Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικά αξιόλογο βιβλίο αστυνομικού στο παλιό στυλ.  Το βιβλίο  έχει μεταφραστεί και στα Αγγλικά, αλλά έχει εξαντληθεί και για να  το βρεις χωρίς υπερβολή θα πρέπει να ματώσει η τσέπη του.  Πραγματική ευλογία λοιπόν να  είσαι Έλληνας αφού το βρίσκεις σε τιμή κάτω των 10 ευρώ

9/10

Και για το ευτυχές, καταπώς έμαθα  του χρόνου  θα κυκλοφορήσει  στα Αγγλικά το ντεμπούτο του παππού Κιντάιτσι  ( Honjin satsujin jiken )  που έχει να κάνει με   ένα έγκλημα σε κλειδωμένο δωμάτιο    όπου το φονικό όπλο βρίσκεται αργότερα πεταμένο στο χιονισμένο έδαφος χωρίς αποτυπώματα τριγύρω!

Μακάρι να  πουλήσει καλά για να δούμε και άλλα έργα

Edited July 21, 2018 by jjohn

[jjohn]

Για διάφορους λόγους, φέτος δεν έχω διαβάσει σχεδόν καθόλου (αυτό είναι μόλις το 4ο), αλλά  τελείωσα πριν μια εβδομάδα στο αεροδρόμιο του Newcomer  του  Keigo Higashino.

Ο Kaga εξερευνά τον φόνο μίας νεοφερμένης σε μία περιοχή του Tokyo, αλλά μην περιμένετε αστυνομική υπόθεση. Πρόκειται κατά βάση για συλλογή μικρών -ανθρώπινων- ιστορίων. Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου, ο Higashino εστιάζει σε ένα μικρό κύκλο ανθρώπων (2-4)  που διατηρούν κάποιο μαγαζί στη περιοχή, με την οπτική γωνία να είναι στραμμένη σε αυτούς κι όχι στον Kaga.  Στο τέλος κάθε ιστορίας αποκαλύπτεται μία μικρή αλήθεια, άσχετη βέβια με το φόνο.

Σίγουρα όχι συμβατικό βιβλίο, αλλά το διάβασα πολύ ευχάριστα και η αλλαγή θέματος ανά 30-40 σελίδες κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη. Καλή και η λύση στο φόνο, αν και όπως είπα δεν είναι αστυνομικό βιβλίο.

Πέρασα καλά 8/10 

[jjohn]

On 7/21/2018 at 10:59 PM, jjohn said:

 

Και για το ευτυχές, καταπώς έμαθα  του χρόνου  θα κυκλοφορήσει  στα Αγγλικά το ντεμπούτο του παππού Κιντάιτσι  ( Honjin satsujin jiken )  που έχει να κάνει με   ένα έγκλημα σε κλειδωμένο δωμάτιο    όπου το φονικό όπλο βρίσκεται αργότερα πεταμένο στο χιονισμένο έδαφος χωρίς αποτυπώματα τριγύρω!

Μακάρι να  πουλήσει καλά για να δούμε και άλλα έργα

Βγήκε και το διάβασα μόλις τώρα . Η πρώτη περιπέτεια του  παππού  Κιντάιτσι από τον Γιοκομιζο είναι το ιδανικό βιβλίο για να σας πιάσει  πονοκέφαλος. 

Το βιβλίο αυτό κατ'αυτό είναι εξαιρετικό και διαβάζεται  μονορούφι,  αλλά  το τρικ του φόνου  είναι τόσο απίστευτα μπερδεμένο που απλά τα παράτησα  είπα μέσα μου  αυτό  έγινε  κάάάπως έτσι και προχώρησα παρακάτω στη πλοκή. 

8/10

Περισσότερο  Κιντάιτσι, λιγότερο πονοκέφαλο νεξτ τάιμ!