Γουίλμπουρ Σμιθ (Wilbur Smith)

[Δημήτρης]

Ο Γουίλμπουρ Σμιθ είναι Νοτιοαφρικανός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1933 στη Ζάμπια με το ντεμπούτο του στα λογοτεχνικά πράγματα να χρονολογείται στην ηλικία των τριανταενός χρονών με το ''Στα Νύχια του Λιονταριού''. Η έκδοση τον ενθάρρυνε να παρατήσει την δουλειά του ως λογιστής και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο γράψιμο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Σμιθ έκανε με την Αφρική, ότι και ο Τζέιμς Κλαβέλ με την Ασία ανάγοντας την ήπειρο σε έπος. Νίντζα, Σαμουράι, κώδικες τιμής και κιμονό ο ένας, Σφίγγες, Φαραώ, λαθρεμπόριο και αδυσώπητες ερήμους ο άλλος. Μεγάλο εύρος της θεματολογίας του καλύπτουν οι διεθνείς εξελίξεις στη Νότια Αφρική τους τελευταίους τρεις αιώνες, ιδωμένες από την σκοπιά λευκών και μαύρων.  

 

Πραγματοποιεί συχνά ταξίδια σε όλο τον κόσμο αντλώντας υλικό για τις ιστορίες του και διεξάγοντας έρευνες. Η επιτυχία του οφείλεται εν πολλοίς στον εκδότη του που τον συμβούλεψε να γράφει για ότι γνωρίζει καλύτερα. Έτσι και έκανε με πολλές από αυτές να έχουν ως φόντο τα περίφημα σαφάρι και τις ζωές των μεταλλωρύχων σε απρόσιτα μέρη με τις επακόλουθες ίντριγκες. Αναγνωρίζει ως επιρροές του τους Χένρυ Ράιντερ Χάγκαρντ, Έρνεστ Χέμινγουεϊ και Τζον Στάιμπεκ μεταξύ άλλων.

 

Αρκετά βιβλία του, ίσως και όλα, κυκλοφορούν στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Bell. Δύο λόγια για το ''Κυνηγοί Διαμαντιών'' που μόλις τελείωσα: 

Μπένεντικτ βαν ντερ Μπιλ, Τρέισι βαν ντερ Μπιλ και Τζόνι Λάνς. Αδέρφια τα πρώτα και θετός αδερφός ο τρίτος, είναι τρία μικρά παιδιά που μεγαλώνουν στη Ναμακουαλάνδη κάτω από την φροντίδα του Γέρου. Ευτυχισμένα, ως την στιγμή που θα χτυπήσει φλέβα χρυσού. Το δηλητήριο που φέρνει το χρήμα σε συνδυασμό με ένα αθώο αλλά ασυγχώρητο παιδικό λάθος, θα στείλει την όποια ανεμελιά οριστικά και αμετάκλητα στο παρελθόν. Από τότε σκοπός της ζωής του Γέρου θα γίνει να τσακίσει τον θετό του γιο. Χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τον πραγματικό του, θα τον βρει σύμφωνο μιας και ο Μπέντεντικτ φοβάται και ζηλεύει τον Τζόνι θανάσιμα. Πεδίο αρένας πλέον δεν είναι οι παραλίες και τα βουνά που έπαιζαν μικροί, αλλά η εταιρία κολοσσός των διαμαντιών της οποίας είναι συνιδιοκτήτες. Με τους μεγαλοκαρχαρίες και τις πισώπλατες μαχαιριές τους, όπου τελικός νικητής αναδεικνύεται πάντοτε εκείνος που πατάει στα περισσότερα πτώματα. 

 

Κάπως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα με σκηνικό άλλοτε αίθουσες συνεδριάσεων, και άλλοτε τις εσχατιές του Ατλαντικού Ωκεανού. Καλή περιπέτεια που αυτή καθαυτή μου άρεσε. Δεν μπορώ να πω όμως ότι ξετρελάθηκα κυρίως επειδή ήταν κάτι διαφορετικό από αυτό που περίμενα. Με κάποιες λίγες εξαιρέσεις δεν υπήρχε κάποιο από τα άνωθεν ''Αφρικανικά'' χαρακτηριστικά. Με λίγη έρευνα λόγω της ειδικής ορολογίας που υπάρχει, θα μπορούσε να είχε γραφτεί και από κάποιον που δεν ασχολείται με την Μαύρη ήπειρο. Ενώ παράλληλα ήταν και πολύ εύπεπτο. Καλογραμμένο αλλά αρκετά απλοϊκό, φεύγει γρήγορα σε δύο μέρες και ξεχνιέται το ίδιο γρήγορα σε άλλες τόσες. 

 

            

Δεν μου πολυαρέσει αυτό το στυλ αλλά δεν απογοητεύομαι. Έχω αρκετά άλλα δικά του που φαντάζουν πιο μεγαλεπήβολα. ''Ο Θεός Ποταμός'', ''Ο Έβδομος Πάπυρος'', ''Οι Κουρσάροι'', ''Μουσώνας'' κλπ. Θα τα διαβάσω σιγά- σιγά για να βγάλω ασφαλέστερο συμπέρασμα. 

Edited July 1, 2021 by Spark
Προστέθηκε η εικόνα του συγγραφέα και των βιβλίων του.

[BladeRunner]

   

Ένα βιβλίο του έχω διαβάσει μόνο, το "Σκοτάδι μέσα στο φως" (aka The Dark Of The Sun), το μακρινό 2011. Ωραία και αρκετά δυνατή περιπέτεια, με φόντο το Βελγικό Κονγκό, μόνο που μου τα χάλασε με το βλαμμένο love story και κάποιους χαζούς διαλόγους. Κατά τ'άλλα θυμάμαι ότι είχα περάσει ωραία. Στην βιβλιοθήκη μου έχω άλλα δέκα αδιάβαστα βιβλία του, από τα οποία μόνο ένα παίζει να ανήκει σε κάποια από τις σειρές του. Σίγουρα μέσα στην χρονιά θα διαβάσω κάποιο βιβλίο του.

Edited July 1, 2021 by Spark
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Mictantecutli]

Από biblionet, οπότε πιθανό να λείπουν κάποια:
 

 

 

(2015) Κυνηγοί διαμαντιών, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2014) Ο θεός της ερήμου, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2011) Βαθιά, άγρια νερά, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2010) Ασεγκάι, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2008) Γαλάζιος ορίζοντας, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2008) Η κατάρα του Νείλου, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2006) Η κραυγή του λύκου, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2006) Τα πέτρινα γεράκια, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2005) Η χρυσή αλεπού, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2005) Ο θρίαμβος του ήλιου, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2005) Οργή, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2005) Ώρα να πεθάνεις, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2004) Η δύναμη των όπλων, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2004) Ο ήχος της βροντής, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2004) Στα νύχια του λιονταριού, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2004) Χρέος αίματος, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2003) Γαλάζιος ορίζοντας, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2003) Δύο για την κόλαση, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2003) Στην καυτή άμμο, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2002) Άγρια δικαιοσύνη, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2002) Οι γιοί του Νείλου, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2002) Οργισμένος σαν τη θάλασσα, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2001) Το μάτι του τίγρη, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2001) Το πουλί του ήλιου, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2001) Χρυσωρυχείο, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2000) Μουσώνας, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(1999) Η λεοπάρδαλη κυνηγά στο σκοτάδι, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(1999) Ο έβδομος πάπυρος, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(1999) Το τραγούδι των ελεφάντων, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(1998) Οι κουρσάροι, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(1993) Ο Θεός Ποταμός, Bell / Χαρλένικ Ελλάς

 
Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο του και κάποια στιγμή θέλω να πιάσω κάποιο.

Edited March 9, 2016 by Mictantecutli

[WILLIAM]

Οι Κυνηγοί Διαμαντιών είναι επανέκδοση, η πρώτη έκδοση ήταν αρκετά παλιά.

Μη διαβάσεις τον έβδομο Πάπυρο πριν τον Θεό Ποταμό. Ο Θεός Ποταμός τοποθετείται στην αρχαία Αίγυπτο, ενώ ο έβδομος πάπυρος στο τώρα με μια αρχαιολογική έρευνα για εκείνη την εποχή και έχει spoiler για το άλλο βιβλίο αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει.

 

Έχω όπως έκανα ήδη φανερό τα δύο βιβλία αυτά, ακόμα το τραγούδι των Ελεφάντων και το Οργισμένος σαν τη Θάλασσα. Είναι από τους συγγραφείς που μου αρέσουν και για τη δράση τους και για τις ειδικές λεπτομέρειες.

[WILLIAM]

   

Ο Θεός Της Ερήμου

   Περίπου 1600 έτη προ Χριστού, η Αίγυπτος βρίσκεται κατά το ήμισυ υπό τον σκληρό ζυγό των Υξώς, των λαών της θάλασσας που έχουν εισβάλλει σε αυτή. Στο ελεύθερο μέρος της ο σοφός Τάιτα, σύμβουλος του Φαραώ συλλαμβάνει ένα σχέδιο για να ισχυροποιήσει την πατρίδα του και να διώξει τους εισβολείς. Στο σχέδιο περιλαμβάνεται η συμμαχία με τη Σουμμέρια και την Μινωική Κρήτη. Ανάμεσα σε μάχες και κινδύνους ο Τάιτα και οι δικοί του ταξιδεύουν στην Βαβυλώνα και την Κρήτη μόνο που εκεί ελλοχεύει ένας κίνδυνος που δε φαντάζονται. Γιατί αυτές είναι οι τελευταίες μέρες της Μινωικής Εποχής.

   Παρά τα κάποια ιστορικά λάθη όσον αφορά την Κρήτη, κυρίως για να κάνει πιο έντονο το σασπένς είναι ένα καλό ιστορικό μυθιστόρημα. Συνίσταται ωστόσο μόνο στους φανατικούς του είδους. Είναι το τέταρτο της σειράς μετά το Θεό Ποταμό, τους Γιους του Νείλου και την Κατάρα του Νείλου.

Edited July 1, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[volyros]

Τελειωσα το Οργισμενος σαν την θάλασσα πρωτο του Smith που διαβαζω.Πολυ ωραια ναυτικη περιπετεια που ασχολείται με τον αδιστακτο τροπο λειτουργιας των ναυτιλιακων εταιριων και την συγκρουση τους με τους οικολογους που παλευουν για την προστασια του περιβάλλοντος απο τα δεναμενοπλοια που μεταφερουν πετρελαιο.Το βιβλιο ειναι καλογραμμενο και ο smith περιγραφει πολυ καλα ολα τα θεματα που καταπιάνεται,απο την ζωη των ναυτικων μεχρι τις κομπινες των ναυτιλιακων εταιριων και απο τις ερωτικες περιπετειες των πρωταγωνιστων μεχρι τις επιστημονικες ερευνες των επιστημονων-οικολογων.Εξισου πολυ καλογραμμένοι ειναι και οι χαρακτήρες του βιβλιου και πραγματικα δενεσαι μαζι τους και αγωνιας για την τυχη τους.

9/10

Edited July 1, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Δημήτρης]

 

Δεύτερο του που διαβάζω με το ''Χρυσωρυχείο''.

Φόντο -τι άλλο- η Νότια Αφρική με τα πάμπολλα της χρυσωρυχεία. Μέρη θα μπορούσε να πει κανείς διφορούμενα. Που κρύβουν ευκαιρίες γρήγορου πλουτισμού. Αν είναι κανείς ικανός, τυχερός και πρόθυμος να ρισκάρει. Ή να στέλνει άλλους να ρισκάρουν και αυτός να περιμένει στο ωραίο του γραφείο. Αλλά και θανάσιμου κινδύνου μιας και η Γη δεν παραχωρεί πρόθυμα τα καλούδια της. Πόσο μάλλον όταν δεν λαμβάνονται υπόψιν ο ανθρώπινος πόνος και αξιοπρέπεια, όσο και στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Έτσι θα γίνει και στη προκειμένη καλογραμμένη περιπέτεια που προσφέρει όλα όσα υπόσχεται. Ίντριγκες μεταξύ των στελεχών στα γραφεία και εκτός αυτών. Αλλά και εκεί, χιλιόμετρα κάτω από το έδαφος. Όπου το παραμικρό λάθος μπορεί να αποδειχθεί υπεραρκετό. Υπάλληλοι να κλέβουν την εταιρεία και μετά να σφάζονται μεταξύ τους για την μοιρασιά. Πισώπλατα μαχαιρώματα και συζυγικές ατασθαλίες. 

Ωραίο ήταν. Πάει πολύς καιρός και η θύμηση είναι θολή, αλλά μου φάνηκε λίγο καλύτερο από το ''Κυνηγοί Διαμαντιών''. Έφυγε ευχάριστα και γρήγορα με τα μικρά του κεφάλαια και την αέναη δράση. 

Edited July 1, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[WILLIAM]

Είναι πιθανό να είναι πιο καλό μιας και οι Κυνηγοί Διαμαντιών ήταν από τα πρώτα βιβλία του Σμιθ. Κινούνται στο ίδιο στυλ και χώρο μόνο που στους κυνηγούς έχουμε κυρίως θαλάσσια εξόρυξη.

[Δημήτρης]

1 hour ago, WILLIAM said:

Είναι πιθανό να είναι πιο καλό μιας και οι Κυνηγοί Διαμαντιών ήταν από τα πρώτα βιβλία του Σμιθ. Κινούνται στο ίδιο στυλ και χώρο μόνο που στους κυνηγούς έχουμε κυρίως θαλάσσια εξόρυξη.

Ε τότε αυτός θα είναι ο λόγος επειδή όσο να 'ναι, θα έχει βελτιώσει το γράψιμο του. Έχω αρκετά, γύρω στα 15. Θα τελειώσω μία με τα stand alone και μετά θα καταπιαστώ με τις σειρές. 

[WILLIAM]

Σου προτείνω το Τραγούδι των Ελεφάντων αν δεν το έχεις διαβάσει.

[Δημήτρης]

40 minutes ago, WILLIAM said:

Σου προτείνω το Τραγούδι των Ελεφάντων αν δεν το έχεις διαβάσει.

Όχι, μόνο τα άνωθεν. Ευχαριστώ, θα το διαβάσω 

[BladeRunner]

    

Δυο για την Κόλαση (Shout at the Devil, 1968)

Ενώ έχω κάμποσα βιβλία του Γουίλμπουρ Σμιθ στη συλλογή μου, αυτό είναι μόλις δεύτερο βιβλίο του που διαβάζω, μετά το καλό αλλά όχι φοβερό "Σκοτάδι μέσα στο φως" (aka "The Dark of the Sun") που διάβασα τον μακρινό Οκτώβριο του 2011 (η ταινία που βασίστηκε στο συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε λιγάκι παραπάνω!). Λοιπόν, το "Δυο για την Κόλαση" πραγματικά με ικανοποίησε, τόσο με τη γραφή του, όσο κυρίως με τη δράση του και τα φοβερά Αφρικανικά σκηνικά του. Λατρεύω, πραγματικά λατρεύω τις κλασικές περιπέτειες σε μέρη εξωτικά και επικίνδυνα -και ειδικά όταν αυτές διαδραματίζονται σε παλαιότερες εποχές-, και τούτο το βιβλίο είναι από τις πολύ καλές περιπέτειες του είδους που έχω διαβάσει ποτέ μου. Πρόκειται για ένα κατά τη γνώμη μου απολαυστικό και άκρως ψυχαγωγικό περιπετειώδες μυθιστόρημα, που προσφέρει απλόχερα δράση, ένταση, αγωνία και ορισμένες σκληρές σκηνές και εικόνες, χωρίς ο συγγραφέας να χαρίζεται ιδιαίτερα στους κεντρικούς χαρακτήρες του. Μάλιστα, κάπου στα μισά της ιστορίας, λίγο πριν το δεύτερο μέρος, υπάρχει μια σοκαριστική σκηνή που πραγματικά με ταρακούνησε, όπως, βέβαια, συνέβη το ίδιο και με το δυνατό φινάλε. Όσον αφορά τη γραφή, είναι πολύ καλή και άκρως εθιστική, με γλαφυρές περιγραφές και ζωντανούς διαλόγους. Γενικά είναι ένα μυθιστόρημα που προτείνω με κλειστά μάτια στους λάτρεις των κλασικών περιπετειών, και νομίζω ότι είναι ένα άκρως ιδανικό ανάγνωσμα για το καλοκαίρι.

Υ.Γ. Η ομότιτλη ταινία του 1976, με τους Λι Μάρβιν, Ρότζερ Μουρ και Ίαν Χολμ ανήκει στη συλλογή μου, και λίαν συντόμως θα τη δω.

9/10

Edited July 1, 2021 by Spark
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Δημήτρης]

Τρίτο με ''Το Τραγούδι των ελεφάντων'', ύστερα από προτροπή του WILLIAM  Και με διαφορά το καλύτερο.

Ο Ντάνιελ Άρμστρονγκ είναι κινηματογραφιστής, ειδικευμένος σε ντοκιμαντέρ για την Αφρική την οποία έχει κάνει δεύτερο σπίτι του. Θα δει φίλο του να σφαγιάζεται με σκοπό την αρπαγή ελεφαντόδοντου και θα ορκιστεί εκδίκηση. Έχοντας όμως απέναντι του μεγαλοκαρχαρίες, μόνο εύκολη δεν θα είναι. Θα βρει ωστόσο απρόσμενους συμμάχους και έχοντας το δίκιο με το μέρος του, θα αρχίσει να ψάχνει. Και να βρίσκει. Καλό ήταν, δυνατό. Ως πολύ δυνατό μπορώ να πω. Αν το υποείδος των περιπετειών που διαδραματίζονται στην μαύρη ήπειρο βρισκόταν στο top των προτιμήσεων μου, δεν θα δίσταζα να το χαρακτηρίσω αριστούργημα. Αλλά το ότι παρ' όλο που δεν συμβαίνει αυτό, συνέχισα ωστόσο να διαβάζω αβίαστα, νομίζω ότι τα λέει όλα για την ποιότητα του. 

Μου άρεσε που για κάθε καινούργιο μέρος που ερχόταν στο προσκήνιο, έδινε και λίγες πληροφορίες. Οικολογικής φύσεως, χλωρίδας και πανίδας, όσο και βιοτικού επιπέδου. Αναφορικά με -τι άλλο;- την άκρατη φτώχια. Στο βαθμό ακριβώς που χρειαζόταν. Όχι δηλαδή μόνο πιστολίδι ή να αποβαίνουν εις βάρος της δράσης. Χυδαίο δε εξτραδάκι, μία- δύο σκηνές που προσέφεραν ένοχη απόλαυση. Με το τραγικό να έγκειται δυστυχώς στο ότι δεν συμβαίνουν μονάχα στα πλαίσια των βιβλίων, τουναντίον.   

Μου ανέβασε κατακόρυφα την ήδη καλή εκτίμηση που του είχα. Και έγινε από τις χαρακτηριστικές εκείνες περιπτώσεις που με κάνουν να θλίβομαι για τη μία μόνο ζωή που έχω να ζήσω. Για το ότι δεν θα μπορέσω να γνωρίσω όλο του το έργο. Παρά μόνο τα καμιά δεκαπενταριά που έχω μαζέψει, τα οποία όμως θα διαβάσω όλα. Αφήνοντας τη σειρά των Φαραώ για το τέλος, με ιντριγκάρει για τα καλά.

Edited December 23, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[WILLIAM]

Γνώρισα τον Σμιθ σαν συγγραφέα από το Τραγούδι των Ελεφάντων, οπότε καταλαβαίνεις γιατί έγινε από τους συγγραφείς που προτιμώ. 

[Δημήτρης]

14 minutes ago, WILLIAM said:

Γνώρισα τον Σμιθ σαν συγγραφέα από το Τραγούδι των Ελεφάντων, οπότε καταλαβαίνεις γιατί έγινε από τους συγγραφείς που προτιμώ. 

Ε ναι, πλέον καταλαβαίνω  Θυμάμαι προ αμνημονεύτων χρόνων που αγόραζα κατά σωρηδόν Bell από τα περίπτερα, τον έβλεπα παντού. Δεν σεβόταν τον εαυτό του τέτοιο αν δεν είχε τουλάχιστον μία ντουζίνα. 

Πέθανε πριν ένα χρόνο οπότε και διάβασα το λήμμα του στη Wikipedia. Μου άρεσε όταν αναφέρθηκε στον πατέρα του. Λέγοντας ότι δεν είχε διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή του, συμπεριλαμβανομένων και των δικών του χαχα! Δες αν θέλεις και το site του, πολύ ωραίο είναι. 

Edited December 23, 2022 by Δημήτρης

[Δημήτρης]

 

Διάβασα το ''Άγρια δικαιοσύνη''. Θέλω να τελειώσω μία με τα αυτοτελή του που έχω, πριν καταπιαστώ με τις σειρές των Φαραώ, Κόρτνεϊ. Υπάρχουν btw μερικά αμετάφραστα, δεν το ήξερα.

Ξεκίνησε ωραία με την σκηνή με την αεροπειρατεία. Και όχι, δεν είναι spoiler, αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Η συνέχεια όμως δεν θα έλεγα ότι ήταν ανάλογη. Δεν με κούρασε τόσο το μελό γιατί ναι μεν τραβούσε αρκετά, πλην όμως ήταν ωραία δοσμένο. Όσο το ότι όλοι οι πρωταγωνιστές ήταν απίστευτα επιδέξιοι με ότι και αν καταπιάνονταν. Και σε πολλούς ετερόκλητους τομείς. Είναι κάτι που αρχίζει να κουράζει αν και ok. Υποθέτω ότι είναι κλισέ με το οποίο θα πρέπει να μάθω να ζω. Να μην δώσω όμως και την εντύπωση ότι ήταν μάπα, κάθε άλλο. Είχε κατασκοπευτική χροιά που προσέδωσε ξεχωριστό τόνο όσο και αγωνία. Όπως επίσης και οι αποκαλύψεις στο τέλος, ήταν δυνατές. 

Καλό σε γενικές γραμμές αλλά ως εκεί, ξεχνιέται με το πέρας της ανάγνωσης. 

Edited August 6, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Η Κραυγή του λύκου''.

Βρισκόμαστε στην Αιθιοπία, λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β' Π. Π. Και ενώ οι Ιταλικές στρατιές αρχίζουν να προελαύνουν, ως στόχος της επεκτατικής της πολιτικής, αργά πλην όμως σταθερά. Και όπου πόλεμος, ευκαιρίες για εύκολο πλουτισμό για τους τυχοδιώκτες Τζέικ Μπάρτον και Γκάρετ Σουέιλς. Τουλάχιστον φαντάζει τέτοιος στην αρχή, πριν κάνουν την εμφάνιση τους ορισμένες ''τεχνικές'' δυσκολίες. Την όλη δε λανθάνουσα κατάσταση, θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο η έλευση της σαγηνευτικής δημοσιογράφου Βίκι Κάμπεργουελ. Πολεμική ανταποκριτής, θέλει με τα άρθρα της να κάνει γνωστό το τι συμβαίνει στον έξω κόσμο. Παράλληλα μπαίνει άθελα της -στην αρχή- ανάμεσα τους, κάνοντας την σχέση τους ακόμη πιο love-hate. 

Όχι, δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος. Καλογραμμένο με ένα- δύο καλά σκηνικά με μαύρο χιούμορ, αλλά θα έλεγα ότι ισχύει πάνω- κάτω ότι και με το προηγούμενο. Διαβάστηκε ευχάριστα αλλά ως εκεί. Θα δω αν μπορέσω πριν το τέλος της χρονιάς να πιάσω και άλλο, σε θαλασσινό φόντο αυτή την φορά. 

Edited August 18 by Δημήτρης

[Spyrex]

Διάβασα την "Άγρια δικαιοσύνη".

Συνιστά και την πρώτη μου επαφή με τον κύριο και σίγουρα μου άρεσε πολύ. Βρήκα τις 100 πρώτες σελίδες φωτιά. Η συνέχεια, αν και όχι ανάλογη, είναι αρκετά ικανοποιητική, έστω κι αν οι ιθύνοντες πίσω από τις τρομοκρατικές ενέργειες μπορούν να προβλεφθούν χαλαρά πριν αποκαλυφθούν. Θα ήθελα να τον ξαναδιαβάσω και ειδικά να πιάσω κάποιο από τα βιβλία του που αφορούν την Αίγυπτο. Νομίζω ότι έχει να μας προσφέρει πολλές ευχάριστες αναγνωστικές στιγμές ο εν λόγω κύριος!

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Βαθιά, άγρια νερά''. 

Η Χέιζελ Μπάνοκ, μεγιστάνας των πετρελαϊκών εταιριών, θα δει να απάγεται από την θαλαμηγό της η αγαπημένη της κόρη. Στον Ινδικό ωκεανό, κοντά στα παράλια της Αφρικής. Μην έχοντας άλλη επιλογή, θα στραφεί προς βοήθεια στον υπεύθυνο ασφαλείας της, με τον οποίο πάντως δεν διατηρεί και τις καλύτερες σχέσεις. 

Θα αρχίσει λοιπόν ο εν λόγω σκληραγωγημένος στρατιωτικός να ψάχνει, και να βρίσκει. Πειρατές που λυμαίνονται την εν λόγω αχανή περιοχή. Κρατούν ομήρους τα πληρώματα, και μετά απαιτούν υπέρογκα λύτρα. Στην αρχή τουλάχιστον γιατί στη πορεία τα πράγματα αλλάζουν, οπότε και δείχνει να υπάρχει βεντέτα στη μέση. Με τον έναν όμως ή τον άλλο τρόπο, θα αναλάβει δράση. Και ενώ τα πράγματα δείχνουν να βαίνουν καλώς, νέα δεδομένα θα εισέλθουν στο παιχνίδι. 

Καλό ήταν, ωραίο. Κάπου έκανε μία κοιλιά στη μέση, αλλά μικρή. Έντονα πολεμικό, θα αρέσει μία φορά περισσότερο σε όσους αρέσκονται σ' αυτό το στυλ. Είχα καλό ένστικτο όταν το ξεκινούσα και επιβεβαιώθηκα, όντας το δεύτερο καλύτερο του μέχρι τώρα.