H Αυτοκρατορία του Φεγγαριού - Γιώργος Αγγελίδης

[Nihilio]

Νέα σειρά βιβλίων φαντασίας μάλλον για εφήβους.

 

Το πρώτο βιβλίο έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Anima και είναι το "Η Καρδιά του Δαίμονα"

Μια προφητεία κρυμμένη στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης.
Ένα αεροπλάνο που εξαφανίζεται δίχως ίχνος.
Μια συνωμοσία σφυρηλατημένη στις σκιές.
Κι ο Άλφρεντ.
Ένας έφηβος όπως όλοι οι άλλοι.
Ή τουλάχιστον αυτό νομίζει, μέχρι που τα πάντα καταστρέφονται σε μια στιγμή.
Οι γονείς του βρίσκονται νεκροί, ο αδερφός πέφτει θύμα απαγωγής κι ο Άλφρεντ είναι ο μόνος που μπορεί να τον σώσει. Τι όμως μπορεί να κάνει όταν ανακαλύπτει πως τίποτε δεν είναι όπως πίστευε; Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Όλα αποτελούν μέρος ενός σχεδίου που έχει παραμείνει μυστικό μέσα στους αιώνες , ικανό είτε να σώσει τον κόσμο, είτε να τον οδηγήσει στο χαμό του. Όλες οι απαντήσεις που αναζητά τον περιμένουν εκεί. Σε μια πανάρχαια Αυτοκρατορία κρυμμένη στο εσωτερικό της σελήνης. Την Αυτοκρατορία του Φεγγαριού.

----

Θα ξεκινήσω με τον ελέφαντα στο δωμάτιο: ο συγγραφέας εξέδωσε το βιβλίο όταν ήταν 20 χρόνων. Που σημαίνει ότι το έγραψε γύρω στα 16 του (όπως μας έλεγε και στην παρουσίαση του βιβλίου). Όσο ταλαντούχος και να είναι, είναι απόλυτα κατανοητό ότι δεν έχει φτάσει σε καμία περίπτωση το βέλτιστο των δυνατοτήτων του, αντίθετα ακόμα ψάχνει να βρει το ύφος και την πένα του. Αν ψάχνετε ένα μεστό και ώριμο έργο, μην ψάχνετε εδώ.

Για το βιβλίο τώρα: είναι το λιγότερο αξιοπρεπές ανάγνωσμα.
Η ιστορία ξεκινάει ως εξής: ένας νεαρός χάνει την οικογένειά του και μπλέκει σε μία πλεκτάνη που τον οδηγεί σε μία κρυμένη αυτοκρατορία στη Σελήνη και από εκεί σε ένα κυνήγι σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το στόρυ και το πώς ανοίγει μου θύμισε αρκετά κείμενα που έχω διαβάσει στο ίντερνετ από συνομίλικους του συγγραφέα, έτσι όπως το βιβλίο έμοιαζε με ένα κράμα Χάρυ Πόττερ, Τριλογίας του Κόσμου, απογευματινής σαπουνόπερας και άνιμε.

 

Όμως κάθε άλλο παρά άσχημο βιβλίο θα το χαρακτήριζα, είναι αρκετά κλικ πιο πάνω από το "εξέδωσα το βιβλίο που έγραψα έφηβος".

Καταρχήν, με εντυπωσιάσε το πόσο προσηλωμένος είναι στην πλοκή του ο συγγραφέας: δεν ξεφεύγει στιγμή από το αφήγημα, δεν πλατειάζει, όλες οι πληροφορίες που χρειάζεσαι είναι εκεί όταν τις χρειάζεσαι. Έχω διαβάσει πολύ πιο έμπειρους συγγραφείς που δεν καταφέρνουν να έχουν τόσο καλή οργάνωση του υλικού τους. Ακόμα και μία ανατροπή που έρχεται προς το τέλος είναι τόσο καλά στημένη καθ όλη τη διάρκεια του βιβλίου που εντυπωσιάζει με την εκτέλεσή της.
Μου άρεσε ακόμα η κοσμολογία του συγγραφέα, δεν με εντυπωσίασε, όμως είναι εμφανώς δουλεμένη και, εξαιτίας ίσως και της σε σημεία αφέλειάς της, δουλεύει εξαιρετικά.
Δεν με εντυπωσιάσαν οι χαρακτήρες, είχαν προοπτικές που όμως δεν εξερευνούνται κυρίως εξαιτίας του πώς είναι γραμμένη η ιστορία (διάλογοι και αφήγηση)
Γούσταρα πολύ το ότι, παρόλο που ο επίλογος είναι ένα τεράστιο συνεχίζεται... εντούτοις το βιβλίο σχεδόν τελειώνει τις πλοκές που έχει ανοίξει ικανοποιητικά, υπάρχει δηλαδή κάθαρση του κυρίως δράματος.

Σαφέστατα και το βιβλίο προδίδεται από το νεαρό της ηλικίας του συγγραφέα, η γραφή έχει τα θεματάκια της (ειδικά στο πρώτο μισό ένιωσα κάμποσές φορές ότι διάβαζα μετάφραση βιβλίου του genre - αλλά όσο πάμε προς το τέλος η γραφή στρώνει)  και η πλοκή έχει ευκολίες. Αυτό ενδεχομένως να μην πειράξει νεότερους (και σε ηλικία και στο είδος) αναγνώστες, μη σας πω ότι ίσως και να τους αρέσει, αν όμως είστε απαιτητικοί γεροπαράξενοι όπως εγώ παίζει και να μην ενθουσιαστείτε.

Το σίγουρο πάντως ότι με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον, όταν "ψηθεί" και βρει τη δική του φωνή.