makis.politis Posted March 25, 2016 Share Posted March 25, 2016 (edited) Εξάγγελος (για τον Ανδρέα από το Βύρωνα που έφυγε 17 χρονών παιδί,μόνος με την ηρωίνη και γύρω του ένα διαλυμένο σπιτικό) Από τη μέρα που γεννήθηκε,διωγμένο κι ανυπόταχτο ζαρκάδι,ταμένο το ‘χαν οι θεοί του Άδηκι από τα βέλη τους νικήθηκε. Μα θα ξανάρθειμε δυο γαλάζια φτερά. Μικρό παιδί που δε μεγάλωσεσε φωτεινό και στοργικό σπιτάκι,της πίκρας και της δίψας αδερφάκι,τρανή πληγή κρυφά τ' ανάλωσε. Μα θα ξανάρθεικρατώντας στα χέριαφονική ρομφαία. Της εφηβείας του αιμάτωμα! Των φίλων του η αλήθεια και η τρέλα! Τον έρωτα μαθαίναν στα μπορντέλα. Της κόλασης μαύρο ξεφάντωμα! Μα θα ξανάρθειμε την καρδιά τουακάνθινο ρόδο. Να φύγει, κι η ψυχή κι η ποίησηκράζουν απ’ του τροχού το κατακάθινα φύγει, κι η ζωή του έν’ αγκάθι,καμένης γης νερό και θύμηση. Μα θα ξανάρθειμε δυο γαλάζια φτερά,κρατώντας στα χέριαφονική ρομφαίακαι την καρδιά τουακάνθινο ρόδο. Edited March 25, 2016 by makis.politis 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted March 31, 2016 Share Posted March 31, 2016 (edited) Αυτό το ποίημα μου θύμισε, δυστυχώς, κάποιες περιπτώσεις παρόμοιων συμφορών. Είναι όμορφο. Ομορφότερα θαρρώ βρήκα τα μη έμμετρα ποιήματά σας, και σαφώς πιο περιεκτικά σε νόημα. Ίσως γιατί, αν και δεν υπάρχει φοβερότερο πράγμα από έναν νέο άνθρωπο που χάνει τη ζωή του, τελικά, ναι, υπάρχουν και πολλά φοβερότερα (πολλοί άνθρωποι που πεθαίνουν καθημερινά, όπως στην Ακουαρέλα, για παράδειγμα.) Αγαπημένοι στίχοι: Μα θα ξανάρθειμε δυο γαλάζια φτερά,κρατώντας στα χέριαφονική ρομφαίακαι την καρδιά τουακάνθινο ρόδο. Ευχαριστούμε! edit: Εξάγγελος, να υποθέσω, όπως στα παλιά δράματα, όπου ερχόταν ο εξάγγελος να αναγγείλει τη συμφορά, το χαμό του Αίμονα, την αυτοκτονία της Ιοκάστης.... Edited March 31, 2016 by Ιρμάντα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
makis.politis Posted April 12, 2016 Author Share Posted April 12, 2016 Αυτό το ποίημα μου θύμισε, δυστυχώς, κάποιες περιπτώσεις παρόμοιων συμφορών. Είναι όμορφο. Ομορφότερα θαρρώ βρήκα τα μη έμμετρα ποιήματά σας, και σαφώς πιο περιεκτικά σε νόημα. Ίσως γιατί, αν και δεν υπάρχει φοβερότερο πράγμα από έναν νέο άνθρωπο που χάνει τη ζωή του, τελικά, ναι, υπάρχουν και πολλά φοβερότερα (πολλοί άνθρωποι που πεθαίνουν καθημερινά, όπως στην Ακουαρέλα, για παράδειγμα.) Αγαπημένοι στίχοι: Μα θα ξανάρθει με δυο γαλάζια φτερά, κρατώντας στα χέρια φονική ρομφαία και την καρδιά του ακάνθινο ρόδο. Ευχαριστούμε! edit: Εξάγγελος, να υποθέσω, όπως στα παλιά δράματα, όπου ερχόταν ο εξάγγελος να αναγγείλει τη συμφορά, το χαμό του Αίμονα, την αυτοκτονία της Ιοκάστης.... Ακριβώς αυτό εννοούσα. Το άγγελμα της κάθαρσης στην τραγωδία. Σ' ευχαριστώ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.