Γύρω απ' τη φλόγα

[makis.politis]

Όνομα Συγγραφέα: Μάκης Πολίτης
Είδος ποιήματος: ωδή
Αριθμός Στίχων: 16

 

 

Γύρω απ’ τη φλόγα

 

Πες μου ποιο φως τρελά σε μαγνητίζει
και σαν νυχτοπετάλουδο πετάς;
Καίγεσαι στην αλήθεια π’ αναβλύζει
πηγή της λάβας χρόνια που κεντάς.

 

Πες μου γιατί η γενιά μας πήγε στράφι
στρατός που δεν τον ‘μάθαν να νικά;
Αζήτητα που μείνανε στο ράφι
αγώνες, στόχοι και ιδανικά.

 

Κλειστό το στόμα, γέλιο νεκρωμένο,
πού πήγες κι έμεινε κορμί λεπρό;
Δεν είσ’ εσύ. Πεθαίνεις και πεθαίνω.
Όλα τελειώσαν, τι να καρτερώ;

 

Αχ, νιάτα, νάματα που ματωθήκαν,
που σε γευτήκαν άχραντε λωτέ,
μικρούληδες Χριστοί που σταυρωθήκαν
και δεν αναστηθήκανε ποτέ.

[Ιρμάντα]

Μπράβο. Όμορφο. Νοηματικά με λύπησε, πολύ, αυτό για το οποίο μιλάει. Το χαμένο όνειρο του ότι, τάχα, ζούμε για πάντα και μπορούμε τα πάντα. Όμορφο πολύ, η σταύρωση χωρίς ανάσταση που τραγουδιέται στο τέλος.

Θα ήθελα να μην υπήρχε λόγος να γράφονται τέτοια ποιήματα. Να μην υπήρχε αίτιο.