Björne Posted May 5, 2016 Share Posted May 5, 2016 Όνομα Συγγραφέα: Βασίλης ΔερήςΕίδος: φαντασία, τρόμοςΒία: ΝαιΣεξ: ΌχιΑριθμός Λέξεων: 1381Αυτοτελής: ΝαιΣχόλια: Για τον 42ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας με θέμα Φοβίες Αρχείο: επισυνάπτεται Εαυτοφοβία.pdf 9 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted May 11, 2016 Share Posted May 11, 2016 (edited) Καλημέρα Βασίλη και καλώς μας ήρθες στο sff! Οι διάλογοί σου είναι, ως επί το πλείστον, καλοί και αρκετά ζωντανοί/πειστικοί, οι περιγραφές σου όμως είναι κάπως άτσαλες και με περιττές λέξεις. Για παράδειγμα: Ο δείκτης από το χέρι του ψυχολόγου τράβηξε το δέρμα κάτω από το μάγουλο και τέντωσε το ‘πόδι της χήνας’, ενώ ο αντίχειράς του έμεινε να στηρίζει το πιγούνι του. Πήρε δυο κανονικές αναπνοές και είπε Έχεις κάποια λαθάκια επιμέλειας που διορθώνονται εύκολα, οπότε δεν στέκομαι σε αυτό ιδιαίτερα. Μικρές παρατηρήσεις: το νιώθω το γράφουμε με γιώτα πλέον και ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός. Κατά την άποψή μου, δύο είναι τα βασικά μειονεκτήματα του διηγήματος: 1) ούτε φοβία είδα, ούτε ιδιαίτερο τρόμο και 2) ο θρησκευτικός του προσανατολισμός. Για να εξηγήσω καλύτερα, όσον αφορά το (1), βλέπω έναν άνθρωπο με εφιάλτες που λέγονται, κυρίως, αντί να δείχνονται και, όταν τελικά δείχνονται, δεν είναι ιδιαίτερα τρομαχτικοί. Δεν βλέπω έναν άνθρωπο με κάποια φοβία απέναντι σε κάτι, με αποφυγή και τρόμο απέναντι στο φοβογόνο αντικείμενο. Αν ξαναδουλέψεις το διήγημα στο μέλλον, νομίζω πως πρέπει να δοκιμάσεις να του δώσεις αρκετές λέξεις παραπάνω και να κάνεις περισσότερο show αντί για tell, αν θέλεις να γίνει τρόμου. Προχωρώντας στο (2), θα προσπαθήσω να το εξηγήσω όσο καλύτερα γίνεται, μιας και ζητήματα θρησκείας είναι αρκετά ευαίσθητα. Αυτό, λοιπόν, το οποίο δεν μου άρεσε ήταν το πόσο "παλιό" μυρίζει αυτή η εξέλιξη: το να βλέπει ο πρωταγωνιστής μια θεία παρουσία, δηλαδή, και μαγικά να ξεπερνάει τους φόβους του, να ξεκινάει μια νέα ζωή και να του πηγαίνουν όλα καλά επειδή βρήκε την πίστη του. Είναι κάτι που θα περίμενα να δω σε μια κλασσική γοτθική/ρομαντική ιστορία όπως, ας πούμε το "Castle of Otranto", αλλά σε κάτι σύγχρονο μου μοιάζει εντελώς παρωχημένο. Δεν ξέρω, ίσως να μπορείς να σκεφτείς κάποιον τρόπο να το εκμοντερνίσεις ή να του δώσεις μια πιο ενδιαφέρουσα τροπή - άλλωστε εγώ δεν μπορώ να γνωρίζω πώς το σκέφτεσαι και είναι και το πρώτο σου κείμενο που διαβάζω, οπότε δεν έχω πρότερη επαφή με το πώς γράφεις γενικά. Σε κάθε περίπτωση, μπράβο σου που συμμετείχες στον διαγωνισμό, ελπίζω να σε διαβάσουμε και στους επόμενους. Καλή επιτυχία! Edited May 11, 2016 by elgalla Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 11, 2016 Share Posted May 11, 2016 Βασίλη, στους διαγωνισμούς συνηθίζεται (κι έχουμε δει ότι δουλεύει καλύτερα έτσι) οι συγγραφείς να μην απαντούν στα σχόλια των διηγημάτων τους μέχρι τη λήξη του διαγωνισμού. Θα λάβεις αρκετά σχόλια, και θα είναι πιο ωφέλιμο για σένα να ακούσεις τις απόψεις όλων, χωρίς να είναι επηρεασμένοι από τις δικές σου εξηγήσεις για το διήγημά σου. Με το πέρας του διαγωνισμού μπορείς να απαντήσεις συγκεντρωτικά σε όλους και να δώσεις τις εξηγήσεις που θέλεις. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Björne Posted May 11, 2016 Author Share Posted May 11, 2016 Βασίλη, στους διαγωνισμούς συνηθίζεται (κι έχουμε δει ότι δουλεύει καλύτερα έτσι) οι συγγραφείς να μην απαντούν στα σχόλια των διηγημάτων τους μέχρι τη λήξη του διαγωνισμού. Θα λάβεις αρκετά σχόλια, και θα είναι πιο ωφέλιμο για σένα να ακούσεις τις απόψεις όλων, χωρίς να είναι επηρεασμένοι από τις δικές σου εξηγήσεις για το διήγημά σου. Με το πέρας του διαγωνισμού μπορείς να απαντήσεις συγκεντρωτικά σε όλους και να δώσεις τις εξηγήσεις που θέλεις. Έγινε τα έσβησα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted May 11, 2016 Share Posted May 11, 2016 H πρώτη σου ιστορία που διαβάζω, η πρώτη του διαγωνισμού καθώς την διάβασα όταν την πρωτοανέβασες και το ξανάκανα τώρα για να σχολιάσω. Και η δεύτερη ανάγνωση μου άφησε την ίδια εντύπωση με την πρώτη. Ενώ οι διάλογοι που πάνω τους στηρίζεται η ιστορία είναι καλογραμμένοι, δεν μπόρεσα να μπω στην ψυχολογία του ήρωα, αφού δεν κατάλαβα την φοβία, που έπρεπε να είναι το βασικό θέμα του διηγήματος. Πιο πολύ μου έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να επιλύσει ψυχολογικά η υπαρξιακά θέματα, παρά φοβίες. Το υπερφυσικό στοιχείο επίσης υφίσταται χαλαρά ή και επιδερμικά θα έλεγα, και νομίζω πως ήθελε περισσότερο χώρο για να μεγαλώσει η ιστορία, που δεν κατάφερε να με τρομάξει κάπου. Η σχεδόν θαυματουργή, ευτυχής κατάληξη, νομίζω ότι έρχεται επίσης πολύ εύκολα, χωρίς να προοικονομείται από κάπου.. Καλή επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted May 12, 2016 Share Posted May 12, 2016 Φίλε Βασίλη καλώς ήρθες στο φόρουμ! Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να διαβάσω κι άλλες δικές σου ιστορίες στο μέλλον. Επί του παρόντος όμως, και στα του διαγωνισμού. Διάβασα δύο φορές την ιστορία σου, και αυτό που εισέπραξα και τις δύο ήταν το ίδιο: ο ήρωάς σου δεν παλεύει με κάποια φοβία, αλλά με έντονα υπαρξιακά προβλήματα -λόγω της σχέσης του με τη μητέρα του; Λόγω των προσωπικών του επιλογών στη ζωή του; -, που του δημιουργούν εφιάλτες, και τελικά -κατά τη δική μου αντίληψη- παραισθήσεις. Ο πρωταγωνιστής σου έχει πείσει τον εαυτό του ότι έχει μπλέξει σε κάποια βιβλική διαμάχη, και ότι τον διεκδικεί ο διάβολος ενώ τον προστατεύει ο Χριστός. Όμως, όλο αυτό δεν έχει να κάνει με υπερφυσικό στοιχείο, αν και οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι και θέμα οπτικής του καθένα μας από τη στιγμή που έχει να κάνει με θέματα πίστης και θρησκείας. Ψιλομπέρδεμα, θα μπορούσες να μου πεις ότι όντως τον κυνηγούν οι σκιές και τα δαιμόνια, και πράγματι εμφανίστηκε ο Χριστός και τον έσωσε, οπότε να και το υπερφυσικό που απαιτεί ο κανονισμός. Είναι μάλλον πως το εκλαμβάνει κανείς τελικά. Η γεύση που μου άφησε, και που έχει σημασία, δεν ήταν αυτή ενός διηγήματος τρόμου. Επίσης η ροή του κειμένου μου άφηνε πολλά κενά που έπρεπε να συμπληρώνω μόνος μου για να μπορώ να καταλάβω τη συνέχεια. Καλή επιτυχία συμπαίκτη! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted May 15, 2016 Share Posted May 15, 2016 Καλησπέρα Βασίλη! Ασχέτως των όσων θα πω παρακάτω, θέλω να κρατήσεις κυρίως αυτό: Διαβάζοντας την πρώτη σελίδα του διηγήματος, άρχισα να μουρμουρίζω συχνά: “Χμμ, ωραία… Χμμ, ευανάγνωστο… Μμμ, ενδιαφέρον…” Για να το πω λοιπόν και χωρίς άναρθρες κραυγές, η γραφή σου μού φάνηκε να τσουλάει, (κυρίως οι διάλογοι), κάτι που είναι σημαντικό μιας και ήταν η πρώτη μου αναγνωστική επαφή μαζί σου. Στα της ιστορίας τώρα, αυτό που θα ήθελα να επισημάνω κυρίως είναι ότι ενώ ξεκινάς μεστά και συγκροτημένα, στα δικά μου μάτια μοιάζει να υπάρχει ένα ξαφνικό άλμα μετά. Θέλω να πω ότι μού φάνηκε σαν το πρόβλημα να λύθηκε υπερβολικά πανεύκολα και με τρόπο απρόσμενο. Δεν έχω θέμα με τη θεϊκή παρέμβαση, –αυτή έβλεπες στο μυαλό σου και αυτή μας έδωσες–, απλά είναι σαν να ήρθε από το πουθενά. Σαν ο θεός εδώ να ήταν… από μηχανής –όπως στην αρχαία Ελλάδα. Και αυτό ίσως να μπορούσες να το αποφύγεις αν είχες χρησιμοποιήσει επιπλέον εφόδια –λέξεις δηλαδή. Σταμάτησες κάπου κοντά στις 1400, άρα είχες τις ακόμα τις διπλάσιες και βάλε. Με τη χρήση τους, θα μπορούσες πιστεύω να δώσεις στον αναγνώστη να καταλάβει ευκολότερα γιατί συνέβη ό,τι συνέβη στο τέλος. Να το είχες προοικονομήσει. Συνοψίζοντας, έχεις καλό υλικό εδώ που σου προτείνω ανεπιφύλακτα να το δουλέψεις κι άλλο μετά το πέρας του διαγωνισμού. Να κάνεις το φλασάκι σου διήγημα. Αν το κάνεις, θα ήθελα πολύ να το διαβάσω κι αυτό. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted May 15, 2016 Share Posted May 15, 2016 Πρώτο σου διήγημα που διαβάζω, πρώτο του διαγωνισμού, πρώτο σχόλιο κλπ. Καταρχάς, εγώ διάβασα τελείως διαφορετικά το διήγημα από τους υπόλοιπους αναγνώστες. Δεν είδα πουθενά το θρησκευτικό στοιχείο (ίσως το κεφάλι μου ψάχνει πάντα άλλου είδους εξηγήσεις όταν διαβάζει τέτοια κείμενα), παρά καταλαβα ότι υπήρξε μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στον "καλό του εαυτό" και στον "κακό του, που τον τραβά πίσω, θύμα των γονιών". Διαβάζοντας τα σχόλια ξανακοίταξα ορισμένα σημεία και ναι, έτσι όπως τον παρουσιάζεις στα λευκά μπορεί κανείς να σκεφτεί τον Τζίζους (αυτά τα Του, Εκείνος κλπ), αν και σ' αυτή την περίπτωση μοιάζει τελείως ξεκάρφωτο να εμφανίζεται Εκείνος, καθώς δεν είχες προοικονομήσει καθόλου ότι τον είχε "αποκλείσει από τη ζωή του". Εγώ μένω με την άλλη θεωρία, που μου φαίνεται και πιο ενδιαφέρουσα. Σ' αυτή την περίπτωση, όμως, δεν υπάρχει υπερφυσικό στοιχείο (αυτό είναι πρόβλημα αποκλειστικά στο πλαίσιο του διαγωνισμού). Εκείνος βλέπει όνειρο και ξεδιαλύνει μέσα από αυτό τι θέλει να κάνει. Η φοβία για μένα υπάρχει, φοβάται τις σκιές στον ύπνο του, και γι' αυτό δεν θέλει να κοιμηθεί, αν και συμφωνώ με όσα σου λέει παραπάνω η elgalla περί show και tell. Τέλος, πολύ εύκολα αντιμετωπίζει τους δαίμονές του, κάτι που ξεφουσκώνει άδοξα το διήγημα. Και το ξαφνικό happy end δεν μου ταίριαξε καθόλου, θα μπορούσες να μας αφήσεις με την ελπίδα του ότι ακόμη και τώρα, δεν είναι αργά για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.. Στα θετικά, οι διάλογοι είναι ζωντανοί και η αρχική σκηνή με τον ψυχολόγο ενδιαφέρουσα (η οποία ίσως να θέλει λίγες ακόμη περιγραφές για να αποκτήσει ατμόσφαιρα). Επίσης μου άρεσε ο τίτλος (αν και με προετοίμαζε για κάτι ψυχολογικά εντονότερο), από τους πιο ελκυστικούς του διαγωνισμού. Γενικά καλή αρχή έκανες στο φόρουμ, η γραφή σου δείχνει ενδιαφέρουσα, κι άμα δεν βιαζόσουν εκεί στο τέλος, θα μιλούσα για ένα πολύ ενδιαφέρον διήγημα. Καλή σου επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariosdimitriadis Posted May 15, 2016 Share Posted May 15, 2016 Καλησπέρα Βασίλη! Το διήγημά σου βασικά ξεκίνησε πολύ ωραία: γραφείο, λακωνική συζήτηση, ρολόι να χτυπάει, πολύ ατμοσφαιρικό! Το βαρύ του κλίμα με επηρέασε για να πω την αλήθεια και περίμενα ακόμη καλύτερη συνέχεια αλλά αργότερα μου το χάλασες λίγο. Βασικά όλα έγιναν πολύ γρήγορα και θα μπορούσες άνετα να το μεγαλώσεις κι άλλο ώστε να δώσεις πολλά περισσότερα και να εντείνεις φυσικά και την αγωνία. Φοβία ουσιαστικά δεν υπήρχε, ήταν περισσότερο κάποιο τραύμα που τον ταλαιπωρούσε με τη μορφή του εφιάλτη. Επίσης το θέμα του θεϊκού στοιχείου που εμφανίστηκε μου φάνηκε ότι ίσως τελικά δε κολλούσε τόσο πολύ με το θέμα των δαιμόνων (στα δικά μου τα μάτια πάντα). Τέλος θα ήθελα να έχει και το στοιχείο του τρόμου λίγο περισσότερο. Γενικά αν διορθώσεις μερικά πράγματα θα γίνει πολύ καλή ιστορία. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 16, 2016 Share Posted May 16, 2016 (edited) Καλησπέρα Βασίλη, Σε γενικές γραμμές, το διήγημα σου είναι καλό. Σε επίπεδο γραφής, δεν υπάρχει κάποιο τρανταχτό ελάττωμα.Η γλώσσα είναι απλή, κάποιες φορές ατμοσφαιρική. Την δουλειά της την κάνει μια χαρά. Το μεγαλύτερο θέμα μου λίγο πολύ το ανέλυσαν οι προηγούμενοι. Η λύση επέρχεται πολύ γρήγορα. Είχες άλλες 2.500 λέξεις για να μας παρουσιάσεις την ιστορία σου. Θα ήθελα να δω ορισμένες από αυτές π.χ να αφιερώνονται περισσότερο στο τι περνούσε ο Βασίλης( π.χ να του παρουσιάσεις παραπάνω περιστατικά, να τον βάλεις να έχει μία πιο 'έντονη' συζήτηση με τον ψυχολόγο ή γενικότερα το ο,τιδήποτε θα με έφερνε πιο κοντά στα προβλήματα του). Επίσης, ένα άλλο σημείο που με προβλημάτισε είναι η τελευταία παράγραφος. Δεν ταιριάζει καθόλου το υπόλοιπο ύφος του κειμένου. Για μένα ιδανικό κλείσιμο θα ήταν το εξής : Αντί να μας λες ότι ο φίλος μας έγινε πετυχημένος, να το άφηνες να αιωρείται λίγο π.χ να τελείωνες με τον Βασίλη να γράφει κάποιο τραγούδι ή -ακόμα καλύτερα για μένα- να έπαιζε κάτι στο πιάνο, να το άκουγε η μητέρα του και να του έλεγε πόσο όμορφο ακουγότανε Νομίζω ένα τέτοιο κλείσιμο είναι πιο 'κοντά' στο υπόλοιπο ύφος του κειμένου. Τώρα για το θέμα του Χριστού εμένα δεν μου δημιούργησε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Συνολικα, καλή προσπάθεια. Δεν κατάφερε να με τρομάξει, αλλά είχε το ενδιαφέρον της. Καλή σου επιτυχία! Α, και ένα τραγούδακι που μου ήρθε στον νου με την εν λόγω ιστορία https://www.youtube.com/watch?v=uwufE08Cex8 Edited May 16, 2016 by jjohn 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted May 17, 2016 Share Posted May 17, 2016 Βασίλη καλησπέρα. Ενδιαφέρουσα ανθρωποκεντρική ιστορία που θα έλεγα ότι μπορεί να κρύβει και στοιχεία από δικές σου εμπειρίες. Όπως ακριβώς το λέει και ο τίτλος, μιλάς αποκλειστικά για εσωτερική αναζήτηση και τις φοβίες που προκύπτουν από εκεί. Δυνατή εισαγωγή με ένα λίγο...ξαφνικό τέλος. Λεπτομέρειες παρακάτω ;) Τι μου άρεσε περισσότερο: - Η περιγραφή λίγο πριν το τέλος με το πως έβλεπε τον εαυτό του στο κρεβάτι. Ο παραλληλισμός με "Εκείνον" όποιον κι αν εννοείς.- Η περιγραφή του ονείρου και το πως απανταέι ο Βασίλης στον ψυχολόγο.- Ήταν αρκετά ζωντανό κείμενο και με ωραίες παρομοιώσεις. Τι μου άρεσε λιγότερο: - Γιατί μόνο τόσες λέξεις; Το έκοψες αρκετά απότομα και έκανες μεγάλο άλμα από την περιγραφή της κατάστασης στην λύση. Δεν ξέρω αν ήταν αυτός ο πρωταρχικός σκοπός σου αλλά σίγουρα θα μπορούσε να αξιοποιήσεις τουλάχιστον άλλες 1000 λέξεις.- Το τέλος. Δεν μας δείχνει κάποια "θεραπεία" της Φοβίας αν αυτό ήταν ο σκοπός σου. Πιο απλά συνειδητοποίηση. Σαν έναν έφηβο που κάνει step up στους γονείς του και ακολουθεί το όνειρο του.- Εφόσον το πήγες αρκετά φιλοσοφικά με το θέμα του εαυτού και της αυτοπεποίθησης έπρεπε να μείνεις λίγο παραπάνω εκεί. Πιστεύω ότι επέλεξες το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της φοβίας όλων μας αλλά το πέρασες αρκετά επιφανειακά. Καλή επιτυχία ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted May 21, 2016 Share Posted May 21, 2016 (edited) Καλή αρχή στο φόρουμ, Βασίλη! Τα σχόλια μου δε θα διαφέρουν ιδιαίτερα από των υπολοίπων. Οι διάλογοι σε μεγάλο βαθμό τσουλάνε και η αρχή της ιστορίας είναι πιο δυνατή από το τέλος της. Το θέμα με το τέλος είναι ότι έχει μια κάθαρση απρόσμενη και υπεραισιόδοξη (αναφέρομαι στην τελευταία πρόταση κυρίως). Δεν ξέρω αν ζορίζεσαι γενικά με τα τέλη των ιστοριών, εγώ τουλάχιστον πάντα τα έβρισκα το πιο ψυχοβγαλτικό κομμάτι του γραψίματος, αλλά εφόσον βρεις ένα τρόπο να κλείσεις την ιστορία πιο ρεαλιστικά θα έχεις κάτι στα χέρια σου αρκετά καλό ώστε να οδηγήσει σε ένα αυριανό διήγημα ακόμη πιο βελτιωμένο. Χρόνος υπάρχει, κίνητρο για γράψιμο το σφφ δίνει συνέχεια, είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα διαβάζουμε ιστορίες σου πραγματικά καλές Edited May 21, 2016 by Natasha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted May 30, 2016 Share Posted May 30, 2016 (edited) Καλώς ήρθες στο φόρουμ Βασίλη Το θέμα που πραγματεύεται η ιστορία είναι πράγματι ενδιαφέρον - η καταπίεση του εαυτού λόγω των προσδοκιών των γονιών. Οι διάλογοι κυλήσανε ομαλά και ευχάριστα. Ωστόσο είναι ένα διήγημα που χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα... Θα μπορούσε για αρχή να σταθεί λίγο παραπάνω στο πως καταλήγει στο τελικό συμπέρασμα ο πρωταγωνιστής και να έχει πιο ομαλό τέλος. Επίσης, η ουσία του διηγήματος δε βασίζεται στον τρόμο, και είναι κάπως παραπλανητικό να το εντάσσουμε σε αυτή την κατηγορία. Δεν είναι κακό φυσικά η ιστορία να μην είναι τρόμου, αλλά πρέπει να το διευκρινίσουμε. Καλή συνέχεια. Edited May 30, 2016 by Silvertooth Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 31, 2016 Share Posted May 31, 2016 (edited) Βασίλη, καταρχάς, καλωσόρισες στους διαγωνισμούς του φόρουμ. Να ξεκινήσω από τη γραφή, στην ιστορία σου, η οποία δείχνει την ικανότητα του συγγραφέα στην έκφραση, με ελάχιστες παραφωνίες όσον αφορά το ύφος και τη ροή της ιστορίας. Πολύ ωραία δοσμένη είναι η σκηνή στο γραφείο του ψυχολόγου, τόσο με τους διαλόγους, όσο και με το κλίμα που επικρατεί. Από άποψη πλοκής τα πράγματα είναι σχετικά απλά και γενικότερα χρησιμοποιημένα στη λογοτεχνία. Υπάρχουν ευκολίες, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο έκπληξης/ανατροπής. Θα μπορούσες να παίξεις αρκετά με την πλοκή σου, να την μπερδέψεις λίγο περισσότερο, να μας κάνεις να αναρωτηθούμε. Προτίμησες να ακολουθήσεις μια πιο σίγουρη οδό, όπου όλα, λίγο-πολύ, ακολουθούν μια ομαλή πορεία προς τη λύση. Ίσως να θέλαμε περισσότερα, αλλά αυτό που έκανες, το έκανες καλά. Οι τελευταίες προτάσεις, πάντως, είναι κάπως παράταιρες από το υπόλοιπο κείμενο και είναι ένας λίγο άκομψος τρόπος να τελειώσεις την ιστορία σου. Του τύπου, κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Δεν υπάρχει λόγος να το προχωρήσεις τόσο πολύ για να δώσεις ένα οριστικό κλείσιμο. Πχ, αν τελειώσεις την ιστορία γράφοντας ότι το ίδιο κιόλας απόγευμα ο Βασίλης πήγε στο βιβλιοπωλείο και αγόρασε τετράδια πενταγράμμου, καταλαβαίνουμε ότι έχει ξεπεράσει τις φοβίες/ανησυχίες του και αποφάσισε να κάνει αυτό που πάντα ήθελε. Το αν έγινε διάσημος ή όχι, είναι μια άλλη ιστορία. Το στοιχείο του τρόμου υπάρχει, αλλά είναι κάπως δευτερεύον. Καταλαβαίνουμε τις ανησυχίες του ήρωα, αυτά που περνάει, αλλά δεν τα νιώθουμε και τόσο ώστε να νοιαστούμε περισσότερο για κείνον. Εδώ μάλλον θα ήθελε πιο πολύ βάθος, ίσως και διαφορετική εστίαση στην αφήγηση, για να έρθουμε πιο κοντά στον ήρωά σου. Η φοβία υπάρχει. Ίσως όχι αυτή καθεαυτή, αλλά η αντίληψή της, ή η επίδρασή της στους άλλους. Παρόμοια προσέγγιση υπάρχει και σε άλλα διηγήματα του διαγωνισμού, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, κάπως έτσι είναι και τα πράγματα στις αληθινές φοβίες. Για παράδειγμα, για κάποιον που έχει φοβία στα έντομα ο φόβος και ο κίνδυνος είναι πραγματικά, άσχετα αν οι υπόλοιποι το βλέπουν ως παράλογο και προσπαθούν να το γιατρέψουν. Φοβία: Autophobia Καλή επιτυχία! Edited May 31, 2016 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιώργος77 Posted May 31, 2016 Share Posted May 31, 2016 (edited) Είναι ένας χριστιανικός μύθος, κάτι πρωτότυπο μέσα στο αίμα, στη σκοταδίλα και στη σατανίλα των υπόλοιπων διηγημάτων. Στα θετικά: Καλογραμμένο και στρωτό. Στα αρνητικά: Αδόκιμες φράσεις όπως το ποιες συνέπειες καταλογίζεις στον εαυτό σου. Ο πρωταγωνιστής σώζεται κάπως αυτόματα, χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα, χωρίς να ανταγωνιστεί τις δυνάμεις του Κακού. Δεν κατάλαβα τι είναι ακριβώς η εαυτοφοβία. Καλή επιτυχία Βασίλη!!! Edited May 31, 2016 by Γιώργος77 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 1, 2016 Share Posted June 1, 2016 Φίλε μου Βασίλη (Βασίλης λέγεται και ο ήρωάς σου) Είναι η πρώτη ιστορία σου που διαβάζω. Οι διάλογοί σου είναι ρεαλιστικοί και πολύ ζωντανοί, βάζουν τον αναγνώστη στη θέση του ήρωα, αλλά τα υπόλοιπα κομμάτι θέλουν δουλίτσα. Δεν είδα ξεκάθαρα το στοιχείο της φοβίας, με την έννοια του φοβογόνου αντικειμένου, όπως πολύ επιστημονικά το έθεσε η Αταλάντη παραπάνω. Είδα απλώς έναν άνθρωπο διχασμένο μεταξύ της επιθυμίας του να ευχαριστήσει τους γονείς του και των προσωπικών του, καταπιεσμένων του θέλω. Το θρησκευτικό στοιχείο που προσπάθησες να εισάγεις νομίζω θα λειτουργούσε καλύτερα σε συνάρτηση με κάποια ιδιομορφία του ήρωα, ή κάποιο χαρακτηριστικό του: αν ήταν γιος παπά. Αν τον είχε κακοποιήσει ιερέας. Αν είχε βιώσει κάποια εμπειρία μικρότερος, να έχει παραστεί σε εξορκισμό για παράδειγμα, (live εννοώ, όχι στο youtube), να είναι μεγαλωμένος σε χέρια αυστηρών θρησκόληπτων ανθρώπων. Οπότε έχει δημιουργήσει ένα πλασματικό κατασκεύασμα που ταυτίζει με το Θεό (Θεός ίσον θέλημα γονιών), το θέλημα των γονιών του τον βασανίζει και κάνει μετάθεση αυτού του τραύματος στο Θεό. Σε τέτοιο πλαίσιο και φοβία θα μπορούσες να χειριστείς και υπερφυσικό και όλα. Είχες περιθώριο λέξεων, μπορούσες να το κάνεις άνετα.Επίσης το τέλος της ιστορίας μου φάνηκε πολύ διεκπεραιωτικό. Ήθελε περισσότερο χώρο η ιδέα σου. Κατά τα άλλα, καλώς όρισες κι από μένα και καλή σου επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted June 11, 2016 Share Posted June 11, 2016 Βασίλη καλησπέρα, Νομίζω ότι αδίκησες κάπως την ιστορία σου. Εννοώ ότι ενώ είχες στη διάθεσή σου 3850 λέξεις δεν χρησιμοποίησες ούτε καν τις μισές από αυτές! Γιατί; Ακόμα και έτσι όμως κατάφερες να δώσεις μια ολοκληρωμένη ιστορία και αυτό είναι επιτυχία. Αν υπάρχει κάτι αρνητικό στην ιστορία σου, αυτό είναι το τέλος. Η λύση στο πρόβλημα έρχεται πολύ εύκολα και δεν δημιουργεί την απαιτούμενη ένταση για μια σωστή κορύφωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.