Κατσαρίδες

[giorgos lagonas]

Όνομα Συγγραφέα: Γιώργος Λαγκώνας
Είδος:  τρόμος
Βία; όχι
Σεξ; όχι
Αριθμός Λέξεων: 3850
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: για τον 42ος Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Τρόμος, Θέμα: Φοβίες

 

Κατσαρίδες revised.docx

Κατσαρίδες revised.doc

Edited May 8, 2016 by Mesmer

[elgalla]

Λοιπόν, γιατρέ, αυτή είναι με μεγάλη διαφορά η αγαπημένη μου δική σου ιστορία.

Περιγράφεις άψογα τον ψυχαναγκασμό του Νικολή - όχι πως περίμενα κάτι λιγότερο, βέβαια, είναι ολοζώντανος και τρισδιάστατος και η αφήγηση παίρνει τον αναγνώστη και τον πάει βόλτα (το ζούσα το διήγημα, το έβλεπα). Από τη στιγμή που είχα δει τον τίτλο περίμενα πως αυτό το διήγημα θα με επηρέαζε - έχω μεγάλο θέμα με τα σιχαμένα πλάσματα, αλλά πραγματικά δεν περίμενα ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ. Ακροβατεί ανάμεσα στον τρόμο και την κωμωδία τρόμου, έχει καλό ρυθμό, καλή κλιμάκωση και, αν και προβλέψιμη, ήταν τόσο καλογραμμένη που πραγματικά δεν με ένοιαξε καθόλου. Δύο ενστάσεις έχω και τις έχω μόνο στα πλαίσια του διαγωνισμού, γιατί εκτός αυτών των πλαισίων μου αρέσει πάρα πολύ και δεν έχω καμία παρατήρηση ή πρόταση για διόρθωση: 1) ποια ακριβώς είναι η φοβία, εφόσον ο Νικολής καθόλου δεν φοβάται τις κατσαρίδες; Έχω την εντύπωση πως ίσως αυτό που είχες στο μυαλό σου ήταν πως η πραγματική φοβία ήταν της μάνας που έτρεμε μην και χάσει τον γιο, αλλά, αν ισχύει κάτι τέτοιο, μόνο δια της ατόπου το συμπεραίνει ο αναγνώστης. 2) Μου φαίνεται πως μάλλον ρεαλιστικός τρόμος είναι αυτό το διήγημα, παρά υπερφυσικός. Πετάς ένα-δυο τυράκια στον αναγνώστη, όπως η κατσαρίδα που λιώνει και θεραπεύεται ή όπως το τέλος-τέλος, αλλά αυτά εύκολα μπορούν να ερμηνευθούν με καθαρά ρεαλιστικό, επιστημονικό τρόπο. Δεν με χαλάει τίποτε από τα δύο ούτε και πιστεύω πως πρέπει να αλλάξεις κάτι, απλά τα επισημαίνω πιο πολύ εγκυκλοπαιδικά. Να ξέρεις πάντως πως, έχοντας διαβάσει όλες τις ιστορίες, αν ήταν πιο εντός θέματος και πιο υπερφυσική, θα ήταν σίγουρα πρώτη στην κατάταξή μου.

 

Μπράβο και καλή επιτυχία!

[SymphonyX13]

Καλογραμμένη ιστορία με  ολοζώντανο πρωταγωνιστή που όμως κάπου με κούρασε με την τόσο σχολαστική περιγραφή των εμμονών του. Από κάποιο σημείο και μετά ο ρυθμός με παρέσυρε, αν και πρόβλεψα σχετικά γρήγορα τι παίχτηκε με τα άλλα δύο βασικά πρόσωπα στην ζωή του ήρωα. Οι περιγραφές πολύ καλές, μέχρι που έφτασα στο σημείο με το φρεάτιο που με μπέρδεψε αφάνταστα και δεν μπόρεσα να σχηματίσω την εικόνα στο μυαλό μου. Ευτυχώς όμως που η επίγευση που μου άφησε η ιστορία είναι του υπέροχα δοσμένου, τρομακτικού τέλους. Τα δύο βασικά μειονεκτήματα της ιστορίας για μένα σε σχέση με τον διαγωνισμό, τα έχει ήδη αναφέρει πιο πάνω η Αταλάντη. Καμία σχέση με φοβία, κάτι που αναφέρεται ευθαρσώς με τον ήρωα που δεν φοβάται, αλλά σιχαίνεται τις κατσαρίδες και η απουσία υπερφυσικού στοιχείου.

 

Καλή επιτυχία...

[MadnJim]

Ωραία γραμμένη ιστορία, που εκτός διαγωνισμού είναι πάρα πολύ καλή! Στιβαρή ροή, δυνατό χτίσιμο του χαρακτήρα, ενδιαφέρουσα πλοκή. Όμως, για τον διαγωνισμό, είναι δυστυχώς εκτός θέματος. Ο τύπος είναι εμμονικός με την τάξη, και οι κατσαρίδες απλά του χαλάνε αυτή την αίσθηση και τον ενοχλούν γι' αυτό. Δεν υπάρχει φοβία σ' αυτό. Επίσης, δεν είδα τίποτα το υπερφυσικό που απαιτεί ο κανονισμός ως υποχρεωτικό στους διαγωνισμούς τρόμου. Είναι ολοκάθαρα ρεαλιστικού τρόμου, μια ιστορία που θα μπορούσε να παίξει σε επεισόδιο του Κοκκινόπουλου. Είναι πολύ καλογραμμένη, πλην της σκηνής της εισόδου στο φρεάτιο, εκεί χάθηκα, οι εικόνες στο μυαλό μου έγιναν θολές. Γι' αυτό και δεν κατάλαβα

τι δουλειά είχε αυτό το φρεάτιο στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας που οδηγούσε σε έναν κρυφό θάλαμο, και πώς κατάφερε η μάνα του να κατεβάσει τα δύο πτώματα εκεί κάτω;

 

Ανατριχιαστική η τελική σκηνή-αποκάλυψη, αλλά με είχες χάσει ακριβώς πιο πριν, και δεν κατάφερε να με αγγίξει όσο θα έπρεπε.

 

Καλή επιτυχία συμπαίκτη!

[Eugenia Rose]

Δεν το έχω διαβάσει ακόμα (αν και σκοπεύω σύντομα όταν έχω πάρει δυο-τρία ηρεμιστικά), αλλά μου θύμισε μια άλλη ιστορία που θέλει επίσης ηρεμιστικά (αν είσαι εγώ) για να διαβαστεί: Η κατσαριδομάνα.

Edited May 12, 2016 by Eugenia Rose

[Morfeas]

Ενδιαφέρουσα ιστορία, που παίζει με την εντομοφοβία, κάτι που θα αγγίξει πολύ κόσμο.

 

 

Μου άρεσε πολύ το πώς αποτύπωσες τον κεντρικό σου χαρακτήρα (είναι ο πιο καλογραμμένος σου χαρακτήρας, κατά τη γνώμη μου), καλογραμμένη ιστορία με λίγα θεματάκια επιμέλειας. Η αρχή ήταν πολύ καλή.

Από την άλλη, κι εγώ χάθηκα στο σημείο με το φρεάτιο, εκεί η περιγραφή γίνεται υπερβολικά αφαιρετική και νομίζω ότι δεν βγάζει και πολύ νόημα (για ποιον λόγο να υπάρχει, πώς ακριβώς είναι, πώς μπαίνει το φως και καταφέρνει να δει τους νεκρούς, πώς κατεβαίνει η μάνα - αν είναι η μάνα που κατεβαίνει). Όσον αφορά το τέλος, δεν με πολυάγγιξε, επειδή το περίμενα - μου φάνηκε πολύ προβλέψιμο ως εξέλιξη (το φαντάστηκα από την πρώτη αναφορά στη λέξη "εκείνη"), κάτι που οφείλεται αφενός στο ότι το προοικονόμησες εμφανώς κι αφετέρου επειδή είναι ένα μοτίβο που το έχω ξαναπετύχει σε διηγήματά σου. Δεν λέω ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό, αλλά από τη στιγμή που είχα χάσει την αίσθηση του τι συνέβαινε, δεν λειτούργησε καθόλου το εφέ της ανατροπής, κάτι που ακόμη κι αν το περίμενα, θα μπορούσε να με σοκάρει. Ίσως θα είναι καλύτερα αν έκανες πιο διακριτική την προοικονομία κι αν περιέγραφες λίγο καλύτερα τη σκηνή στο φρεάτιο. Το σημείο που φωνάζει τη μητέρα του είναι κάπως κωμικοτραγικό -πάλι όχι απαραίτητα κακό- που όμως στερεί από τη συνέχεια την αξιοπιστία της αφήγησης (σαν να τρελάθηκε).

Όσον αφορά τον διαγωνισμό, ο πρωταγωνιστής φοβάται τις κατσαρίδες, τις σιχαίνεται (που πρακτικά είναι το ίδιο), έχει εμμονές μαζί τους (να 'ναι καλά και το ocd του), και αν και δεν είναι τόσο καλά κεντραρισμένο, θεωρώ ότι είσαι οριακά εντός θέματος.

Όσον αφορά όμως το είδος, δυστυχώς, δεν είδα πουθενά φανταστικό στοιχείο, ακόμη και κάποιες υπερβολές είτε μπορούν να εξηγηθούν ρεαλιστικά είτε οφείλονται στην παράνοια του κεντρικού χαρακτήρα, που στο τέλος τρελαίνεται.

Πέραν αυτών, όμως, είναι μια αξιοπρεπής ιστορία. Από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες τρόμου που έχω διαβάσει από εσένα.

 

 

Καλή επιτυχία!

[mariosdimitriadis]

Καλησπέρα Γιώργο!

 

Αρκετά καλό διήγημα με πολλές έντονες εικόνες και συναισθήματα. Ο λόγος σου είναι πολύ ωραίος και γενικά η ιστορία διαβάστηκε πολύ άνετα.

Από την άλλη θα έλεγα ότι περισσότερο γενικά επικεντρώνεσαι στον ψυχαναγκασμό του πρωταγωνιστή παρά στη φοβία του για τις κατσαρίδες, η οποία ίσως δεν είναι ακριβώς και φοβία. Το υπερφυσικό στοιχείο έλειπε αλλά πέρα από τους κανονισμούς του διαγωνισμού δε με χάλασε. Επίσης ήταν λίγο ασαφές το θέμα του φρεατίου. Μου φάνηκε κάπως παράξενο να υπάρχει κάτι τόσο μεγάλο στο υπόγειο της πολυκατοικίας και να καταλήγει σε ένα τέτοιο χώρο. Επίσης δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες οι κινήσεις του καθώς κατέληγε σταδιακά στον πάτο του και μπερδεύτηκα λιγάκι.
Γενικά ένα πολύ καλό διήγημα αλλά που μάλλον δε πληρούσε κάποιους κανόνες του διαγωνισμού.

 

Καλή επιτυχία!

[Ballerond]

Καλησπέρα αγαπητέ Γιώργο!
Ζωντανή, ευκολοδιάβαστη και πειστική η ιστορία σου. Ο κεντρικός χαρακτήρας σου τραβάει τα βλέμματα και τον παρουσιάζεις αρκετά ρεαλιστικά. Μου θύμισε άλλες ιστορίες αντίστοιχες που ο ψυχαναγκασμός του πρωταγωνιστή σε βάζει να τον βιώσεις στο πετσί σου.

Ενώ με κερδίζεις πολύ στον πρωταγωνιστή, στην αφήγηση του, στο πως ταράζεται όταν οι κατσαρδίες εισβάλλουν στο σπίτ του, στο βασίλειο του, στο οχυρό του...με χάνεις κι εμένα στο τέλος.

Δεν είδα φοβία όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω αλλά μία "έχθρα" ας το πούμε έτσι στον εισβολέα που είναι τα σιχαμερά έντομα.
Βγάζεις την σιχαμάρα και τον εκνευρισμό του. Αλλά δεν βγάζεις κάποια φοβία.

Η σκηνή στο φρεάτιο θα μπορούσε να είναι απόλυτα φρικιαστική και μεγαλειώδης αλλά χάθηκε κάπου στην μετάφραση. Ούτε εγώ κατάλαβα απόλυτα τι έγινε να σουπ ω την αλήθεια και όσο κι αν αφέθηκα στην ιστορία, εκεί με σκάλωσες.
Λίγο δουλειά αν του ρίξεις νομίζω ότι μπορείς να το κάνεις πολύ καλύτερο σε εκείνο το σημείο.
Σε γενικά πλαίσια πάντως μου άρεσε ειδικά η σκηνή του χωρισμού με την κοπέλα του λόγω της μητέρας του.
Πολύ ρεαλιστικό.

Καλή επιτυχία!

[Natasha]

Ήταν μια πολύ καλογραμμένη ιστορία με έναν τρισδιάστατο χαρακτήρα, στην ελληνικη πραγματικοτητα. Πολύ λίγα αρνητικά έχω και τα γράφω σε σπόιλερ.

 

 

 

Το χαστούκι που έριξε στην πρώην του μου φάνηκε μη ρεαλιστικό για τον χαρακτήρα, γιατί ως εκείνη τη στιγμή φαίνεται μη βίαιο άτομο.

Για την τρύπα που περιγράφεις στο φρεάτιο πρέπει πριν να πέσει μέσα ο Νικολής να διευκρινίσεις ότι χωράει άνθρωπο -εγώ τουλάχιστον φαντάστηκα ένα μεγάλο σιφόνι οπότε μπερδεύτηκα.

Η φράση "Το σκοτάδι βάφτηκε μολυβένιο" μου φάνηκε λίγο μπερδεμένη.

Η τελευταία πρόταση του Νικολή προσωπικά μου κλώτσησε άσχημα, σαν να μη χρειάζεται, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς γιατί ένιωσα έτσι.

 

 

 

Δεν νομίζω ότι έχει κάποιο υπερφυσικό στοιχείο, ούτε ότι έχει φοβία λόγω του ότι το γράφεις ξεκάθαρα μέσα στο κείμενο ότι δεν τις φοβάται τις κατσαρίδες, αλλά γενικά πέρασα πολύ καλά 

[jjohn]

Καλησπέρα,

 

 Γενικά με έχουν καλύψει οι προηγούμενοι, οπότε δεν θα πω πολλά!

 

Ενδιαφέρουσα ιστορία με κάποια πολύ καλα ατμοσφαιρικά κομμάτια  εκεί στο τέλος

 

Προσωπικά ,  βρήκα την αρχή του διηγήματος κάπως εκτός κλίματος. Δηλαδή,  Ο τρόπος με τον οποίο ξεκινάει με έκανε να πιστέψω πως το κείμενο επρόκειτο για κάποια κωμωδία (και καλή κωμωδία μαλιστα ). Φυσικά, το ανάλαφρο κλίμα   εξαφανίζεται σταδιακά, αλλά δεν  είμαι και σίγουρος για το πόσο αναγκαίο ήταν

 

Μου φάνηκε ακόμα μερικές φορές κάπως κουραστική  η  συνεχή  υπενθύμιση για την εμμονή του Νικόλα με την τάξη.  Καταλαβαίνω ότι χρειάζεται σε έναν βαθμό για να χτίσεις τον χαρακτήρα του, αλλά  σημεία όπως το πώς  βουρτσίζει τα δόντια του ή πώς ξεπλένει τα πιάτα του  δεν  προσφέρουν κάτι σε ένα διήγημα με  τόσο μικρό αριθμό λέξεων.    

 

Κλείνοντας,  νομίζω το  πρώτο μέρος του διηγήματος  τρώει  πάρα πολύ χρόνο  από το  δεύτερο μέρος.  Δεν σου έφτασε με τίποτα ο χώρος και φαίνεται αυτό άλλωστε  στο ότι το έκλεισες ακριβώς επάνω  στο όριο.  Το δεύτερο μέρος, παρότι καλογραμμένο,   δεν προλαβαίνει να αναπνεύσει τόσο όσο του αναλογεί και κάποια πράματα δεν εξηγούνται τόσο καλά όσο πρέπει ή αφήνονται ελαφρώς  'ασαφή'  Αν είχε συμβεί το  αναποδο,  νομίζω, θα μου είχε αφήσει πραγματικά πολύ καλή εντύπωση.

 

Έχεις καλά υλικά. Δώσε τους τον χώρο  σε επόμενες διορθώσεις

 

 

A,  μου αρέσει η προοικονομία σου!

 

Καλή επιτυχία!

Edited May 27, 2016 by jjohn

[DinMacXanthi]

Καλησπέρα και πολύχρονος, Γιώργο

Η ιστορία είναι υψηλού επιπέδου και δείγμα των δυνατοτήτων σου. Πολύ καλή γραφή και σε συνδυασμό με την προσήλωσή σου στις διορθώσεις και την επιμέλεια, έχει μεγάλες πιθανότητες να γίνει ακόμα καλύτερη όταν θα ανασάνει πέρα από το όριο των λέξεων. Παρά την προσωπικότητα του χαρακτήρα που απέχει αρκετά από τους περισσότερους αναγνώστες, έγινε πιστευτός και συμπαθής ακόμα. Τα πάθη του λειτουργούν υπέρ του διηγήματος. Οι περιγραφές ήταν ισχυρές δίχως ιδιαίτερες υπερβολές, γενικά τον σκοπό που είχες το πέτυχε το διήγημα. Και είναι ένα καλό δείγμα του πόσο αναδεικνύεται μια ιστορία όταν ο συγγραφέας γνωρίζει καλά το μέρος το οποίο περιγράφει, όχι μόνο σαν χώρο αλλά και σαν μέρος όπου συνέβησαν πράγματα. Οι βάσεις έτσι γίνονται τόσο σταθερές για να εισέλθει το fiction κομμάτι μέσα στην ιστορία.
Δυσκολεύομαι να την κρίνω με βάση τα ζητούμενα του διαγωνισμού, γι'αυτό θα το αποφύγω. Έχω μόνο καλά να σκεφτώ για την ιστορία, άλλη μια απόδειξη του τι μπορείς να κάνεις. Το τέλος μπορεί να ανασάνει με μερικές έξτρα φράσεις, ξέρουμε όλοι οτι αυτο το 3850 is a bitch, αλλά τι να κάνεις. Είμαι σίγουρος ότι θα βρει τον δρόμο της σε κάποια συλλογή στο μέλλον, και θα λειτουργεί πολύ καλά πέρα από τα πλαίσια ενός διαγωνισμού με ζητούμενο τον υπερφυσικό τρόμο.

[Silvertooth]

Μπορώ να πω ότι συμπάθησα ιδιαίτερα τον πρωταγωνιστή ετούτο.

 

 

 

Οι σχέσεις του με τις γυναίκες στη ζωή του, ήταν επίσης ενδιαφέρουσες.

 

Το τέλος φαίνεται από νωρίς - χωρίς αυτό να είναι αρνητικό, ίσα ίσα που ήλπιζα να γίνει η αποκάλυψη. Αλλά στοιχίζει κάπως από την ένταση της αποκάλυψης, γι αυτό και πιθανόν το τέλος να χρειάζεται λίγη δουλειά στο θέμα της παρουσίασης. Είναι καλό φυσικά, απλά επειδή το υπόλοιπο διήγημα το βρήκα πολύ καλό, αξίζει και το τέλος να φτάσει σε παρόμοιο επίπεδο.

 

 

 

Καλή συνέχεια.

[Mesmer]

 

 

Μπορεί να καταπιάστηκες με ένα θέμα σχετικά συνηθισμένο, αλλά είναι κάτι που κάνει τους περισσότερους να κοιτάζουν τις γωνίες του σπιτιού τους απ’ τον τίτλο ακόμα.

 

Πολύ καλογραμμένο το διήγημα. Είχε μόνο καμιαδυό εκφράσεις που θα μπορούσαν να είχαν γραφεί λίγο διαφορετικά για να ταιριάζουν καλύτερα στο ύφος του διηγήματος, αλλά, στο σύνολό της, η ανάγνωση ήταν απολαυστική.

 

 Ο χαρακτήρας και η ψυχολογία του Νικόλα ήταν πολύ σωστά σκιαγραφημένα. Οι εμμονές του, οι ανησυχίες του, οι προσκολλήσεις του, όλα δίνονται όπως πρέπει για να μας κάνουν να κατανοήσουμε ποιος είναι και πώς σκέφτεται, που ίσως είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι για την εξέλιξη του διηγήματος.

 

Μοναδικό σημείο που θέλει λίγο προσοχή είναι εκεί που δίνονται μαζεμένες όλες οι πληροφορίες για την πρώην του Νικόλα, τον πατέρα του, τη μητέρα του. Χάνεται η ροή της βασικής ιστορίας και χαλάς κάπως την ατμόσφαιρα. Μάλλον φταίει κι ο περιορισμός των λέξεων γι’ αυτό, αλλά πιστεύω πως με ανοιχτό όριο μπορείς να το κάνεις να δουλέψει καλύτερα. Επίσης, προς το τέλος σουρεαλίζει λιγάκι. Όλα γίνονται γρήγορα και δεν ξέρουμε αν είναι η πραγματικότητα ή τίποτα παραισθήσεις από τη βουτιά και τα εντομοκτόνα. Ίσως να χρειάζονταν περισσότερες πληροφορίες για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που θες να πεις, από την άλλη ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του διηγήματος.

 

Η φοβία, για μένα, δεν βρίσκεται τόσο στις κατσαρίδες, όσο στη μητέρα του Νικόλα. Εκείνη φοβόταν τόσο πολύ ώστε να παραμελήσει την υπόλοιπη ζωή του. Φοβόταν την κρίση της, φοβόταν μην του πάθει κάτι. Και γι’ αυτό εκείνη ήταν που, στο τέλος, γεννούσε τους δήθεν(;) φόβους του.

 

Η φοβία σου, φυσικά: Katsaridaphobia

 

Καλή επιτυχία!

 

 

[Γιώργος77]

 

 

τα θετικά:

• Η υπέροχη ατμόσφαιρα παράνοιας. Πολύ καλή περιγραφή του μουρλού πρωταγωνιστή.

• Αγαπημένη φράση: Από μέσα του, το πουλί του κρεμόταν άκεφο, στηριγμένο σε δυο σουφρωμένα μαξιλάρια σαν αποξηραμένα δαμάσκηνα μασώντας βρισιές με σφιγμένα χείλη Γιατί βγαίνουν κατσαρίδες από το σκοτάδι ανάμεσα στα πόδια σου;

• Είναι μικροαστός, φροντίζει τη μαμά του, είναι προσκολλημένος σ’ αυτή, φοβάται να βγει στον έξω κόσμο. Φχαριστιόμαστε πολύ για το καθετί που του συμβαίνει. Ολοζώντανος χαρακτήρας.

• Το φρεάτιο που συμβολίζει την κάθοδο στα άδυτα του μυαλού.

 

Στα αρνητικά (που δυσκολεύομαι να βρω):

• Ο πρωταγωνιστής δεν έχει κανένα θετικό στοιχείο που θα μας έκανε να του δείξουμε μια κάποια συμπάθεια.

 

 

 

 

 

 

Καλή επιτυχία Γιώργο!!!

Edited May 31, 2016 by Γιώργος77

[Ιρμάντα]

Τι να πω τώρα εγώ. Δεν ξέρω αν ο τύπος ήταν φοβικός ή υποχονδριακός ή ποια άλλη ψυχοπαθογένεια τον ταλάνιζε, αλλά πάντως ο συγγραφέας πάτησε πάνω στη δική μου φοβία, τις (ω τι έκπληξη) κατσαρίδες. Υπήρχαν στιγμές, όταν έλιωσε το έντομο στα δάχτυλά του για παράδειγμα, που μου ήρθε εμετός. Άρα αποστολή εξετελέσθη κατ' εμέ.

Αν έχω κάποια αντίρρηση; Ναι, ίσως η φράση Είχε μετανοιώσει πριν της δώσει το χαστούκι να με μπέρδεψε κάπως. Αφού μετάνοιωσε πριν, είχε όλο τον καιρό να μην της το δώσει. Εγώ θα προτιμούσα κάτι του στυλ Είχε μετανοιώσει πριν καλά-καλά της δώσει το χαστούκι, που εννοεί μία δράση σε εξέλιξη. Κατά τα άλλα, ίσως θα ήθελα κάπως περισσότερη φρίκη στο τέλος, ή σωστότερα υπερφυσική φρίκη. Από τις καλύτερές σου ιστορίες, και καλή σου επιτυχία.

[Björne]

Καλησπέρα κι από μένα Γιώργο,

 

δεν έχω να πω κάτι διαφορετικό, με κάλυψαν οι προλαλήσαντες.

 

 

 

Τη φοβία με τις κατσαρίδες τη βρήκα αηδιαστική κι αυτό μου άρεσε! Μπράβο σου!! 

Και για το χρώμα προσωπικά προτιμώ ΒΕΡΝΙΛΑΚ   

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Disco_Volante]

Γιώργο καλησπέρα,

 

Η ιστορία σου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και το πρόσημο είναι σαφώς θετικό. Διαβάζεται πολύ εύκολα καθώς έχει σωστό ρυθμό. Το μόνο που με μπέρδεψε, όπως και άλλους, είναι εκεί στο τέλος με την πτώση του πρωταγωνιστή.

 

Προσωπικά αυτό που απολαμβάνω σε μια ιστορία είναι η δράση και η πλοκή. Στο διήγημά σου υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με τον πρωταγωνιστή και τον τρόπο ζωής του. Και οι μισές θα μου έφταναν! Έτσι θα είχες πολύ περισσότερο χώρο και λέξεις για να αναπτύξεις το τέλος και τη δράση σε αυτό.

 

Σε κάποιο σημείο γράφεις: «Ο παππούς, του πατέρα του ο πατέρας,» Μη με παρεξηγήσεις αλλά ο παππούς του τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από πατέρας του πατέρα του;

[giorgos lagonas]

 ο παππούς του τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από πατέρας του πατέρα του;

θα μπορούσε να είναι πατέρας της μητέρας του! 

ευχαριστώ για τον χρόνο και τις σκέψεις σου!