Natasha Posted May 10, 2016 Share Posted May 10, 2016 (edited) Όνομα Συγγραφέα:Νατάσα ΠαυλίτσεβιτςΕίδος: τρόμοςΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 3845Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Για τον 42 διαγωνισμό, κατηγορία τρόμοςΑρχείο:σκοτεινο-δωματιο-Natasha-διαγωνισμός-τρόμου-Μάιος-2016.doc Είμαι τόσο excited! Και ξύπνησα στις πέντε το πρωί Ευχαριστώ για τον αναγνωστικό χρόνο, καλή επιτυχία παιδιά! Edited May 10, 2016 by Natasha 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Björne Posted May 11, 2016 Share Posted May 11, 2016 (edited) Κατ' αρχάς ΑΓΑΠΩ Σουηδία. Μου άρεσαν οι μικρές αναφορές στον πολιτισμό και το σύστημα της Σουηδίας όπως και η δυσκολία στη γλώσσα. Οι περιγραφές ήταν πολύ όμορφα διατυπωμένες, όπως επίσης η ιδέα και η πλοκή καθώς εξελίσσονταν. Με κράτησε ως το τέλος, αν και διατηρώ μια αμφιβολία σχετικά με το point of view που χρησιμοποιήθηκε. Αφού η περσόνα πεθαίνει στο τέλος, μου έμεινε ένα αναπάντητο ερώτημα, του πώς έγραψε την ιστορία στο χαρτί. Ίσως αν υπήρχε μια άλλη περσόνα που θα διηγούνταν την ιστορία της συγκεκριμένης περσόνας με κάποιου είδους ύπνωση ή κάτι τέτοιο. Θα μπορούσε π.χ να είχε επισκεφθεί η χαροκαμένη μάνα ένα μέντιουμ που θα της εξιστορούσε το τί συνέβη στην κόρη της. Εκτός κι αν πέθανε και τα διηγείται πχ καθισμένη πάνω στον τάφο της και σε μερικά σημεία να χανόταν αόριστα μερικές λεπτομέρειες με την δικαιολογία ότι 'πονά το κεφάλι μου' (μιας που το έσπασε) ή κάτι τέτοιο. Οι λέξεις που χρησιμοποίησες, στο χωροχρόνο που τις χρησιμοποίησες είχαν lift-ups στην αγωνία (κάτι που δεν πέτυχα στη δική μου ιστορία) και αυτό μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, ενώ μου έδειχναν την αγωνία χωρίς να μου την περιγράφουν. Είναι πολύ θετικό αυτό. Το κείμενο έρεε γρήγορα, δεν χρειαζόταν δεύτερη ανάγνωση. Επίσης πολύ θετικό. Μετά θα πρότεινα κάποιες μικροδιορθωσούλες -αν μου επιτρέπεται: γύρισε η κόρη του από τις σπουδές της ένα χρόνο γρηγορότερα και με πετάει έξω στα χιόνια, κι εμένα και τη γάτα που κουβάλησα μαζί μου. γύρισε η κόρη του από τις σπουδές της ένα χρόνο γρηγορότερα και με πετάει έξω στα χιόνια, μαζί με τη γάτα που κουβάλησα μαζί μου. «Παρακαλώ» του λέω και στην πραγματικότητα παρακαλάω να κάνω λάθος. Αυτό το σημείο θα το προτιμούσα με μια αναφορά στη στάση/γλώσσα του σώματος. Πχ ξεροκατάπιε ή ένοιωσε το σάλιο να κατεβαίνει στο γυαλόχαρτο που είχε για λαιμό ή κτ τέτοιο. Μόλις τελειώνω την πρότασή μου αναρωτιέμαι αν είναι το πιο σοφό πράγμα στον κόσμο να εξηγώ στον νοικάρη μου ότι το κατοικίδιο μου προκαλεί θόρυβο. Μόλις τελειώνω την πρότασή μου αναρωτιέμαι αν ήταν το πιο σοφό πράγμα στον κόσμο να εξηγήσω στον νοικάρη μου ότι το κατοικίδιο μου θα προκαλούσε θόρυβο. Προσθέτω βιαστικά: «Αστειεύομαι, δεν είναι τόσο σοβαρό, λίγο γκρινιάζει και μετά κοιμάται κι αυτή». Κι αυτό το σημείο θα το ήθελα με κάποια αναφορά στη γλώσσα του σώματος ή με κάποιο characterization. Από [Το απόγευμα περιμένω στη γραμμή ...«Καληνύχτα, μαμά»] Η συζήτηση με τη μάνα σε κάποια σημεία είναι περιγραφική και εξηγεί στο κοινό, ενώ θα ήθελα να τα συζητούν αποκλειστικά οι δυο τους, διατηρώντας τον '4ο τοίχο'. Περίμενα η περσόνα να δράσει σε αυτό το σημείο μιλώντας ανοιχτά για την ευθύνη της στο γεγονός, 'χαστουκίζοντας' τη νοοτροπία της μάνας. Η σκηνή προσφέρονταν για πολλά...! Τέλος, κάπου πέτυχα το 'νάτο', αλλά είναι νά 'το. Γενικά είναι πάρα πολύ καλό κείμενο και σε εμπνέει να φαντάζεσαι διάφορα..! Edited May 11, 2016 by elgalla προσθήκη spoiler tag 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted May 12, 2016 Share Posted May 12, 2016 Νατάσα χάρηκα που διάβασα πάλι κάτι δικό σου. Ωραία ατμόσφαιρα, ρεαλισμός, όμορφος λόγος και αυθεντική η φωνή της ηρωίδας σου. Τα ανθρώπινα μικροπροβλήματά της χτίζουν τον χαρακτήρα και μα κάνουν να τον συμπαθήσουμε. Μου άρεσε κι η αναφορά στα οικονομικά προβλήματα του αδερφού, στο πώς βλέπει το πράγμα η μητέρα - γενικά μας δείχνεις μια ολόκληρη οικογένεια και μας τη δείχνεις με τρισδιάστατο τρόπο, αφιερώνοντας σε αυτό λίγες μόνο γραμμές. Αν κατάλαβα καλά, συσχετίζεται στην ιστορία το μνημόσυνο του αδερφού με τη "μετακόμιση" του φαντάσματος στη Σουηδία. Δεν μου φαίνεται πολύ στέρεα βάση αυτή. Θα σου πρότεινα, αντ' αυτού, η μητέρα να στέλνει κάποιο αντικείμενο του Αντώνη στην πρωταγωνίστρια και τότε να ξεκινάει το στοίχειωμα. Μου άρεσε πάρα πολύ πάντως κι αυτό είναι κάτι πολύ μικρό. Φυσικά, ούτε κι εσύ έχεις γράψει για φοβία. Τόσο η γάτα όσο και η πρωταγωνίστρια, εν καιρώ, φοβούνται μια πραγματική, υπαρκτή, υπερφυσική παρουσία. Λογικό, οποιοσδήποτε θα φοβόταν στη θέση τους. Καλή επιτυχία! Υ.Γ. Ένα σχόλιο άνευ spoilers περί PoV. Το ότι μια ιστορία είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο δεν σημαίνει ότι κάποιος έκατσε και την έγραψε. Το πρώτο πρόσωπο χρησιμοποιείται για αμεσότητα και, βασικά, εκτός αν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ή αναφορές ότι ο αφηγητής έχει καταγράψει τη συγκεκριμένη ιστορία ή ότι είναι κάποιου τύπου ημερολόγιο, συλλογή από γράμματα κτλ (όπως στο επιστολογραφικό στυλ), δεν θεωρούμε ότι ο αφηγητής έκατσε κάποια στιγμή στον υπολογιστή του και έγραψε αυτό που διαβάζουμε. Για να έχουμε στο νου μας και την αναλογία: όταν σε μια ταινία ο πρωταγωνιστής αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο, θεωρούμε ότι ο πρωταγωνιστής γύρισε την ταινία; Nope. Το ίδιο ισχύει και για τη λογοτεχνία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted May 18, 2016 Share Posted May 18, 2016 (edited) Ωραία ιστορία με καλό ρυθμό, έντονη σε σημεία ατμόσφαιρα, και πολύ καλά σκιαγραφημένους χαρακτήρες. Μου άρεσε που αν και υπερφυσική, την έβαλες να έχει βάση στις δύσκολες καταστάσεις που όλοι περνάμε. Φυσικά, η κατάληξη που είχαν οι ήρωες σου, με βάση αυτές τις καταστάσεις, καθέ άλλο παρά αισιόδοξη είναι, αλλά δυστυχώς συμβαίνουν στην πραγματικότητα δίπλα μας.Όμορφη γραφή και περιγραφές και ο πιο πρωτότυπος χαρακτήρας του διαγωνισμού που υποφέρει από φοβία, αφού πρόκειται για γάτα. Φυσικά όπως αναφέρει και η Αταλάντη, δεν πρόκειται για φοβία, αλλά για φόβο σε υπαρκτή, έστω και υπερφυσική οντότητα. Καλή επιτυχία... Edited May 18, 2016 by SymphonyX13 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariosdimitriadis Posted May 18, 2016 Share Posted May 18, 2016 Καλησπέρα Νατασα! Πολύ όμορφη ιστορία στην οποία κλιμάκωσες τον τρόμο πολύ ομαλά. Οι χαρακτήρες ωραία σκιαγραφημένοι και μέσα από σχετικά λίγες λέξεις έδωσες την πλήρη εικόνα της οικογένειάς της. Φοβία δεν υπήρχε ακριβώς αλλά μου άρεσε το ότι με κατεύθυνες στο εξής: πήγε σταδιακά να ξεκινήσει μια φοβία για το σκοτάδι αλλά τελικά ήταν ο φόβος για μια παρουσία που κρυβόταν εκεί, του χαμένου αδερφού της. Δε μπορώ να πω ότι πέρα από το κομμάτι του θέματος υπήρχε κάτι μεμπτό.Μου άρεσε αρκετά! Καλογραμμένη και προσεγμένη. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted May 18, 2016 Share Posted May 18, 2016 Νατάσα, πολύ μου άρεσε η ιστορία σου. Πολύ καλογραμμένη (funny fact: οι φράσεις που αναφέρει ο Bjorne για διόρθωση –το κι εμένα και τη γάτα που κουβάλησα μαζί μου ή το «Παρακαλώ» του λέω και στην πραγματικότητα παρακαλάω να κάνω λάθος– ήταν από τις αγαπημένες μου), με χιούμορ και ζωντανούς διαλόγους, εξαιρετικά σκιαγραφημένος κεντρικός χαρακτήρας, τρομαχτική ατμόσφαιρα. Με ρούφηξε. Είμαι κι εγώ της άποψης ότι χρειάζεται λίγο καλύτερη δικαιολόγηση το πώς πήγε το φάντασμα από τη μάνα στην κόρη (ή γιατί τα φαντάσματα να έχουν θέμα με απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων και να μην βρίσκονται το πρωί Ελλάδα, το βράδυ Στοκχόλμη). Επίσης θα ήθελα λίγα περισσότερα για το πώς πέθανε ο αδελφός της. Αρχικά νόμιζα ότι είχε αυτοκτονήσει λόγω χρεών, πέφτοντας από την πολυκατοικία του (γι’ αυτό κι η ηρωίδα -πίστευα ότι- ανέπτυξε φοβία με τα ύψη). Εκεί το χάνω λίγο, δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που το προσπέρασα. Όσον αφορά το διαγωνισμό, όντως η γάτα δεν ανέπτυξε φοβία, αν και η ηρωίδα σου το βλέπει ως φοβία και ως φοβία παίζει ρόλο στην αρχή (δηλαδή εμείς οι αναγνώστες ξέρουμε ότι κάτι βλέπει, αλλά η ηρωίδα σου δεν το καταλαβαίνει). Επίσης η ηρωίδα αρχικά νόμιζα ότι είχε υψοφοβία, αλλά τελικά μάλλον όχι (γιατί πολύ εύκολα ανεβαίνει στην ταράτσα για τη γάτα), αν και θα ταίριαζε (δεδομένου του φινάλε) και θα ήσουν πιο μέσα στο θέμα. Γενικά παίζεις κι εσύ πολύ οριακά. Δεν θυμάμαι αν στο έχω ξαναπεί, αλλά η πένα σου μου εμπνέει εμπιστοσύνη ότι αυτό που θα διαβάσω θα είναι στη χειρότερη καλό. Αυτή τη φορά ήταν πολύ καλό. Καλή σου επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted May 19, 2016 Share Posted May 19, 2016 Καλησπέρα Νατάσα! Το δεύτερο διήγημα σου που διαβάζω και πιστεύω ότι έχεις μία πένα πολύ υποσχόμενη ;). Μου άρεσε πολύ σαν ιστορία, λάτρεψα την κεντρική ηρωίδα (έχεις ένα ταλέντο στην σκιαγράφηση ρεαλιστικών χαρακτήρων) και πολύ καλή η επιλογή τοποθεσίας. Μου άρεσε πολύ η Στάχτη και γενικά η σχέση πυο είχε η ηρωίδα με την γάτα της. Η εισαγωγή προμηνύει κάτι αρκετά έντονο και οφείλω να ομολογήσω ότι ενώ μπορούσες να το αναπτύξεις τέλεια, δεν εκμεταλλεύτηκες τα όπλα σου. Είχες μία χώρα που βγάζει απύθμενα περιβάλλοντα φόβου και κλειστοφοβίας. Είχες μία ζωντανή ηρωίδα με αρκετά δραματικό background.Ένα κλειστό διαμέρισμα, ένα σκοτάδι που τυλίγει τα πάντα και έναν έξυπνο τίτλο.Αυτό που μου έλειπε ήταν ένα καλοσχεδιασμένο τέλος. Εκεί μόνο λίγο μου τα χάλασες. Ενώ στο προηγούμενο διήγημα σου το τέλος ήταν έξοχο, εδώ κάπου έχασε. Μου άρεσε το σύνολο απλά ήθελε ένα "τσαφ" παραπάνω στο τέλος για να γίνει το κάτι άλλο.Μπράβο πάντως! Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted May 23, 2016 Share Posted May 23, 2016 Καλησπέρα κι από μένα Νατάσα. Και η δική σου ιστορία με κέρδισε. Υπάρχουν μικρά αλλά σημαντικά συστατικά επιτυχίας εδώ, που σου τα λέω συνοπτικά: Μου άρεσε που ανέφερες πολύ τη Σουηδία. Εκεί ζεις τώρα, και κατά μια έννοια με την ιστορία αυτή μιλάς και στον εσωτερικό σου κόσμο. Αυτό τη δυναμώνει από μόνο του. Έπραξες πολύ σωστά που επέλεξες το πρωτοπρόσωπο. Κουμπώνει στην ιστορία, κουμπώνει και στο παραπάνω. Προσωποποιεί κάπως το όλο concept, του βγάζει κάτι το ανθρώπινο. Η ηρωίδα. Επίσης πολύ ανθρώπινη, άνθρωπος που συμπαθείς και θες να μάθεις την κατάληξή του. Και τα προβλήματά της ανθρώπινα. (Κάναμε καρέ μόλις;) Αυτό ήταν νομίζω το κέρδος του στοιχήματός σου εδώ. Ήθελα να μάθω την τύχη της. Ενδιαφερόμουν γι' αυτή. Καλή επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 27, 2016 Share Posted May 27, 2016 Για άλλη μια ιστορία, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για διαγωνισμό, δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι έχουν να πούνε για το αληθοφανές των χαρακτήρων, βασικών και μη. Αυτό είναι ένα από τα δυνατά σου συγγραφικά σημεία και πιστεύω ότι δίνει βάθος σε κάθε διήγημά σου. Έτσι κι εδώ. Αυτά τα μικρά πράγματα που δεν φωνάζουν αλλά κάνουν ρεαλιστικό το κείμενο για να διατηρείται το suspension of disbelief στον αναγνώστη.Μου άρεσε ιδιαίτερα το οτι ενώ η χαρακτήρας δουλεύει και ζει στη Σουηδία, δεν συναλλάσεται με Σουηδούς αλλά με άλλους μετανάστες όπως ο Μπάμπακ και η Ντόνια, ενώ οι ξανθοί γαλανομάτηδες Σουηδοί είναι μάλλον το φόβητρο (πόσο μάλλον όταν παρουσιάζονται σαν βλοσυροί αστυνομικοί), κάτι φυσιολογικό για μια που ήρθε κακήν-κακώς σε μια ξένη χώρα χωρίς κανέναν άλλο.Θέλω λίγο να επικεντρωθώ σε μια σκηνή που τη θεωρώ ως τη σκηνή-κλειδί της ιστορίας και είναι καλό παράδειγμα για όλους. Μιλάω για την συζήτηση στο τηλέφωνο. Καταρχάς, η μάνα στο τηλέφωνο είναι άλλος ένας πειστικός χαρακτήρας. Βγάζει θυμό στην κόρη της ενώ ο καημός της είναι στην πραγματικότητα άλλος. Ξεφουσκώνει θαρρείς όταν της επιτίθεται και βγαίνει από μέσα της η αληθινή θλίψη που προκαλεί αυτή την επίθεση. Δεν θα εστιάσω στο πόσο ρεαλιστικός φαίνεται ο χαρακτήρας, το κάνεις να φαίνεται απλό. Μιλάμε για μια σκηνή που 1) προχωράει την ιστορία μπροστά, 2) δίνει το υπόβαθρο του τι συνέβη στη χαρακτήρα και 3) δίνει στον αναγνώστη την ιδέα του τι έπεται. Όλες οι ιστορίες απογειώνονται από μια τέτοια σκηνή και πονοκεφαλιάζουν τους συγγραφείς όταν πρέπει να τη στήσουν. Εδώ λοιπόν λειτούργησε εξαιρετικά. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 30, 2016 Share Posted May 30, 2016 Καλησπέρα Νατάσα, Αυτή είναι η δεύτερη ιστορία σου που διαβάζω ( Διάβασα πριν από μερικούς μήνες την 'Γραφίδα' του προηγούμενου διαγωνισμού πριν μερικούς μήνες, αλλά δεν είχα κάτι να προσθέσω και δεν έκανα κάποιο σχόλιο). Πάνω κάτω τα κείμενα μου άφησαν την ίδια πολύ καλή εικόνα Το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω είναι κάτι σχετικά με τo στυλ αφήγησης που χρησιμοποιείς. Ενώ η αφήγηση κυλάει καλά και το πρώτο πρόσωπο προσθέτει βάθος στην Ηρωίδα σου, κάποιες φορές ο λόγος σου γίνεται -κατ'εμέ- αρκετά προφορικός και αυτό παρότι κάνει το κείμενο πιο ζωντανό, μειώνει ελαφρώς και την λογοτεχνικότητα του(σε εκείνα τα σημεία ) Αυτά! Καλή σου επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted May 30, 2016 Share Posted May 30, 2016 Πάνω κάτω αυτά που ήθελα να πω ειπώθηκαν ήδη. Οι προτάσεις "με πετάει έξω στα χιόνια, κι εμένα και τη γάτα που κουβάλησα μαζί μου" και "αναρωτιέμαι αν είναι το πιο σοφό πράγμα στον κόσμο να εξηγώ στον νοικάρη μου ότι το κατοικίδιο μου προκαλεί θόρυβο" και μένα μ' αρέσουν ως έχουν. Μ' άρεσε η σχέση της πρωταγωνίστριας με τη γάτα, η μάνα της, το μυστήριο. Και το σκοτεινό δωμάτιο ήταν ένα παιχνίδι που αγαπούσαμε να παίζουμε μικρά. Ίσως να μου άρεσε να ήξερα ότι το φάντασμα του αδερφού ήθελε να την σκοτώσει πριν όντως γίνει. Διακριτικά... Αλλά και τίποτα να μην πειράξεις, είναι μια πολύ καλή ιστορία, μπράβο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 31, 2016 Share Posted May 31, 2016 Ενδιαφέρουσα η ιδέα να δώσεις τη φοβία σε μια γάτα. Και δουλεύει αρκετά καλά. Ίσως για τη Στάχτη να μην είναι απλώς μια φοβία, αλλά από την Κατερίνα έτσι αντιμετωπίζεται. Γενικότερα, μου άρεσε αρκετά το διήγημα. Μας γνώρισες πολύ καλά την Κατερίνα, καταλάβαμε τι περνάει με το θέμα της μετανάστευσης, κι οι πληροφορίες για το παρελθόν της γέμιζαν σιγά-σιγά τα κενά. Και ταυτόχρονα υπήρχαν εκείνες οι ατμοσφαιρικές σκηνές, με τα σκοτάδια και τα νιαουρίσματα. Αν θα έπρεπε να αλλάξεις κάτι για να δυναμώσεις το διήγημα είναι ο λόγος για τον ο οποίο ο Αντώνης ψάχνει να βρει την αδερφή του και για τον οποίο τη σκοτώνει στο τέλος. Αυτό το «Με εγκατέλειψες»/«Κοιτούσες μόνο τον εαυτό σου» είναι λίγο για εξήγηση. Μια μικρολεπτομέρεια: συνήθως, το κλειδί της του μπάνιου βρίσκεται από τη μέσα μεριά. Για τη γραφή να πω ότι ήταν πολύ καλή και συνεπής. Επίσης, πολύ καλή και η χρήση του ενεστώτα. Για τη φοβία της Στάχτης, που είπαμε και πιο πάνω, ενώ το ξεκινάς καλά και επικεντρώνεσαι σε αυτήν, όσο προχωράει το διήγημα την ξεχνάς και ασχολείσαι μ’ αυτά που γίνονται στα σκοτάδια. Αυτό για τη συνέπεια στο διαγωνισμό. Φοβία: Achluophobia Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιώργος77 Posted May 31, 2016 Share Posted May 31, 2016 (edited) Στα θετικά: Αγαπημένες φράσεις: Κρυψώνες στα σπίτια των φτωχών δεν υπάρχουν. Κανένα χέρι δεν ορμάει μέσα από τα σκοτάδια για να αρπάξει τον αστράγαλό μου Το πώς περιγράφονται απλές, καθημερινές φοβίες. Το σκοτάδι, η αγωνία πως κάποιος είναι μέσα στο σπίτι σου. Το μεγάλο προτέρημα του διηγήματος είναι η αίσθηση μελαγχολίας και μοναξιάς που σου μεταφέρει. Κι αυτό γιατί μιλάει για το πικρό θέμα της μετανάστευσης που η γενιά μας αντιμετωπίζει. Στα αρνητικά: Το φάντασμα που έρχεται από το παρελθόν και εκδικείται είναι ένα μοτίβο συνηθισμένο. Μήπως ένα τρελαμένο δαιμόνιο από το Ιράν, για παράδειγμα, έκανε πιο πρωτότυπη την ιστορία; Καλή επιτυχία Νατάσσα!!! Edited May 31, 2016 by Γιώργος77 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 1, 2016 Share Posted June 1, 2016 Ακόμη μία ωραία ιστορία. Αλλά δεν βρήκα φοβία ξεκάθαρη, αν και ίσως μπορείς να θεωρήσεις φοβία τον ξαφνικό πανικό της γάτας για το σκοτάδι; Συνήθως η φοβία είναι κάτι εντελώς παράλογο που έχει μέσα μας μια άλλη, ολότελα άσχετη και αναπάντεχη εξήγηση. Σαν τις καραμέλες στην ιστορία της Αταλάντης, για παράδειγμα. Τέτοια φοβία δεν είδα εδώ, είδα μάλλον ένα στοίχειωμα, ένα φάντασμα.Στα επιμέρους, πολύ σωστά φτιαγμένη ιστορία, ωραίοι ρυθμοί, προσωπικά βέβαια έχω αντίρρηση κάποιος να διηγείται σε πρώτο πρόσωπο και στο τέλος να πεθαίνει. Αντιλαμβάνομαι ότι η αφήγηση αυτή είναι στην πραγματικότητα οι σκέψεις της ηρωίδας, η φωνή μέσα στο κεφάλι της, αλλά στο τέλος δεν απέφυγα την αντανακλαστική ερώτηση: μα καλά, ποιος διηγείται την ιστορία βρε Κατερινάκι;Μία ή δύο φορές ίσως ξέφυγες με τον χρόνο, αλλά πταίσμα, η αφήγηση κυλάει αβίαστα. Μου άρεσε τρελά το όνομα της γάτας. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 1, 2016 Share Posted June 1, 2016 Πολύ καλός χειρισμός της πληροφορίας. Στα συν και η επιτυχημένη ατμόσφαιρα και η προσπάθεια για τρισδιάστατους χαρακτήρες με παρελθόν και σχέσεις. Υπάρχουν μερικά σκηνογραφικά ζητηματάκια που παίρνουν βελτίωση, αλλά τίποτα σημαντικό. Γενικά, προσπάθησε να βοηθάς τον αναγνώστη να ζωντανεύει τη σκηνή στο μυαλό του. Πρόσεχε τη σειρά με την οποία δίνεις τις χωροταξικές πληροφορίες. Τα τελικά ν δεν είναι πρώτη προτεραιότητα, αλλά πάντα δείχνουν σοβαρότητα κειμένου και συγγραφέα. Μάθε τα (online) από το βιβλίο της Γ' Γυμνασίου (αν θυμάμαι καλά). Ελάχιστοι τα ξέρουν -θα κάνεις τη διαφορά. :-) Γενικά μια καλή προσπάθεια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted June 11, 2016 Share Posted June 11, 2016 Νατάσα καλησπέρα, Μια αρκετά καλογραμμένη ιστορία που δείχνει ξεκάθαρα ότι ξέρεις πολύ καλά πως να χειρίζεσαι το γραπτό λόγο. Προσωπικά όπως δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε όμως. Ίσως γιατί τα γούστα μου είναι διαφορετικά. Μερικές παρατηρήσεις: Αφού αποφάσισες να τοποθετήσεις την ιστορία σου στη Σουηδία, νομίζω πως θα ήταν καλύτερα η πρωταγωνίστρια να ήταν Σουηδέζα και όχι Ελληνίδα. Προσωπικά δεν είμαι φαν των χαρακτήρων. Όλες αυτές οι πληροφορίες για την Κατερίνα και τη γάτα της ήταν όντως απαραίτητες; Πιστεύω ότι έκοψαν πολύ χώρο από την πλοκή και τη δράση. Η ιστορία δεν έχει καθόλου βίαιες σκηνές τρόμου με αίμα. Το τέλος είναι κάπως ισχνό. Πέφτει απλά από την ταράτσα. Εγώ θα έβαζα το πνεύμα του αδερφού της να την κατακρεουργεί και στη συνέχεια να κρεμάει τα μέλη του σώματός της σε όλες της κεραίες της ταράτσας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted June 12, 2016 Author Share Posted June 12, 2016 Ευχαριστώ όλες κι όλους που μπήκαν στη διαδικασία να διαβάσουν και να σχολιάσουν το Σκοτεινό Δωμάτιο Επισημαίνω λίγα πράγματα κατά το τυπικό, αλλά γενικά οι αντιδράσεις σας ήταν to the point και με χαροποίησαν: Σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση μπορεί να υπάρχει θάνατος του χαρακτήρα, σας παραπέμπω στο σχόλιο της Αταλάντης επί του θέματος που καλύπτει περαιτέρω απορίες. Η καρδιά της ιστορίας είναι η μετανάστευση και οι ενοχές για αυτούς που αφήνεις πίσω. Για αυτό το λόγο η κεντρική χαρακτήρας είναι Ελληνίδα. Θα σκεφτώ παραπάνω τον λόγο που την επισκέπτεται το φάντασμα σε περίπτωση που βρεθεί κάτι πιο ταιριαστό. Θα μάθω τα τελικά -ν. Καιρός μου είναι αφού θυμάμαι ότι στην τετάρτη δημοτικού, (τότε τα κάναμε εμείς πρώτη φορά) τα είχα κάνει λάθος και είχα εκνευριστεί απίστευτα Βίαιες σκηνές με αίμα δε θα δείτε από εμένα, εκτός αν το γράψω ξεκάθαρα επάνω στο βία/σεξ. Αν αυξηθούν τα σχόλια, και ελπιζω όντως να το κάνουν, θα επανέλθω με κατάλληλο edit. Μέχρι τότε, κι εγώ και η Κατερίνα και η Στάχτη σας ευχαριστούμε πολύ 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.