BladeRunner Posted May 20, 2016 Share Posted May 20, 2016 Το αμόνι που τραγουδά Συγγραφέας: Ανδρέας Μιχαηλίδης Εκδόσεις: Mamaya, Σειρά: Άρπη ISBN: 978-618-5224-04-2 Σελίδες: 192 Τιμή: €9,90 Όλα αρχίζουν ένα καλοκαίρι περασµένο. Σ’ ένα ακρογιάλι της Χίου, γύρω από µια φωτιά, ακούγεται µια ιστορία. Ένας εφιάλτης γεννιέται, ένας παραµυθάς ξυπνά και παίρνει το µακρύ δρόµο προς τις ιστορίες. Από τις κρυφές γωνιές της πόλης, µέσα από τη Γη του Ονείρου, φτάνει στη βαθιά σπηλιά. Εκεί ένα αµόνι τραγουδά το τότε και το τώρα, σαν το πλησιάζουν µε πρόθεση τα χέρια του τεχνίτη. Μια ιστορία θα µείνει ξεχασµένη κι από ένα γκρίζο µαχαίρι θα φιλιώσουν το παρελθόν µε το παρόν. Ο παραµυθάς πατά εκεί που ο χρόνος δαγκώνει την ουρά του, το ταξίδι τελειώνει εκεί που άρχισε κι όλα έχουν αλλάξει, σαν τις ιστορίες από στόµα σε στόµα... «Όλα όσα μας συμβαίνουν, μόλις περάσει η στιγμή τους, είναι απλά ιστορίες, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο». ---------------------------------------------------------------------------- Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του Ανδρέα Μιχαηλίδη. Αν σας λέει κάτι το όνομα, είναι επειδή έχει μεταφράσει κάποια βιβλία του Φανταστικού, όπως το "Ο ιππότης των Επτά Βασιλείων" του G. R. R. Martin, το "Ο μισός βασιλιάς" του Joe Abercrombie και το "Απόδραση από το χρόνο" του Gregory Benford. Έχει μεταφράσει, επίσης, και αρκετά άλλα λογοτεχνικά βιβλία, όπως και μη λογοτεχνικά, τόσο από τα αγγλικά όσο και από τα γαλλικά. Από την περίληψη δεν μπορώ να βγάλω και πολλά συμπεράσματα, όμως θα εμπιστευτώ τις εκδόσεις και θα αγοράσω το βιβλίο όταν κυκλοφορήσει (μαζί με αυτό της Ευθυμίας), στις 23 Μαΐου. Άλλωστε η τιμή είναι εξαιρετικά προσιτή. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 20, 2016 Share Posted May 20, 2016 Έι, με πρόλαβες! (τι παράξενο... ) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 22, 2016 Share Posted May 22, 2016 Ο Αντρέας είναι επίσης αφηγητής ιστοριών και έχει κάνει σενάρια για κομιξ 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted May 23, 2016 Share Posted May 23, 2016 Ο Αντρέας είναι επίσης αφηγητής ιστοριών και έχει κάνει σενάρια για κομιξ Και τί αφηγητής.... :clap: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 24, 2016 Share Posted May 24, 2016 Ο Αντρέας είναι επίσης αφηγητής ιστοριών και έχει κάνει σενάρια για κομιξ Και τί αφηγητής.... :clap: Δε λες τίποτα... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MountainRoot Posted May 31, 2016 Share Posted May 31, 2016 (edited) Από την περίληψη δεν μπορώ να βγάλω και πολλά συμπεράσματα, όμως θα εμπιστευτώ τις εκδόσεις Αυτό πάλι δεν το καταλαβαινω. Το βλέπω και σε άλλα βιβλία. Μιλάω για την ποιητική περιγραφή στο πίσω μέρος ενός βιβλίου χωρίς να μας λέει τι είναι το βιβλίο. Δηλαδή για να μάθω εγώ αν μου κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο πρέπει να περιμένω να το αγοράσει κάποιος άλλος, να το διαβάσει και μετά να γράψει περιγραφή με το τι παίζει. Προσωπική πάντα γνώμη αλλά όταν βλέπω τέτοια ΜΟΝΟ καχύποπτα μπορώ να το εκλάβω, οτι και καλά πάνε να πιάσουνε μερικούς έτσι. Σε λίγο δεν θα έχουν καν εξώφυλλο και θα σου λένε μόνο ένα "Τολμάς?" απέξω. Ωραία σου αρέσει το να γράψεις κάτι τέτοιο. Καλά κάνεις και μπράβο σου. Μπορείς όμως να το γράψεις και λίγο πιο κάτω να πεις και 1-2 πραγματάκια για το τι είναι το συγκεκριμένο...πχ εγώ δεν ξέρω αν είναι ένα βιβλίο ή συλλογή ιστοριών και αυτό με τσαντίζει. (Κρατάω μια επιφύλαξη αν το γράφει σε ένα απο τα εσωτερικά "αυτάκια του βιβλίου" μιας και δεν το εχω πιάσει στα χέρια μου). Περισσότερο ακόμα όταν προέρχετε απο έναν καινούργιο (είτε εντελώς είτε με μερικά βιβλία στην πλάτη του) συγγραφέα. Και τα γράφω αυτά γιατί και την Mamaya συμπαθώ αρκετά ως εκδότης αλλά και το βιβλίο απο το εξώφυλλο τουλάχιστον μου φαίνετε ωραίο....(έχει αμόνι και αν δείτε και στο avatar μου έχω ένα θέμα). Ειλικρινά αν δεν μου το πρότεινε άνθρωπος δεν θα το κοίταζα 2η φορά λόγω αυτής της πρακτικής. Ελπίζω να κοπεί αυτό το συνήθειο που το κάνουν και άλλα βιβλία απλά το γράφω στο συγκεκριμένο γιατί μου τράξηξε την προσοχή. Οπότε αναμένω..... Υ.Γ. Με φαντάζομαι να παίρνω τηλέφωνο στην Mamaya και να ρωτάω την γραμματεία να μου κάνει περιγραφή του τι παίζει Υ.Γ. Υπάρχει βέβαια μία περιγραφή στο blog του συγγραφέα αλλά μιλάω για την περίπτωση που απλά θα το πετύχαινα σε ένα βιβλιοπωλείο https://andymichaelides.wordpress.com/tag/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC/ Edited May 31, 2016 by MountainRoot Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 31, 2016 Share Posted May 31, 2016 Πρόκειται για ένα αφήγημα, σπονδυλωτό θα το έλεγα, που ωστόσο κάθε μία ιστορία έχει σχέση με την κεντρική και την οδηγεί στο τέλος. Αγγίζει πάρα πολύ την πραγματικότητα, αλλά δε δεύτερο επίπεδο. Ένας άνδρας αφηγείται την ιστορία του από την εποχή που ξεκίνησε να αφηγείται τις πρώτες του ιστορίες. Ένας μάλλον απροσδόκητος εχθρός θα σταθεί στο δρόμο του. Ο άνδρας καλείται να τον αντιμετωπίσει, και τα όπλα που αποκτά στο δρόμο είναι πολλά και παράξενα. Το κλίμα είναι έντονα παραμυθιακό, αλλά η φύση και η αντιμετώπιση του εχθρού είναι επικών διαστάσεων. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MountainRoot Posted June 5, 2016 Share Posted June 5, 2016 Έφτασα μέχρι την 95 σελίδα απο τις 184. Το παρατάω το βιβλίο. Συμβουλή ΠΡΙΝ το αγοράσετε: Πηγαίνετε σε ένα βιβλιοπωλείο βρείτε το και διαβάστε απο μερικές σελίδες ή έστω μερικές τυχαίες παράγραφους για να καταλάβετε τον τρόπο γραφής. Δεν είναι φυσιολογική γραφή και ειλικρινά θεωρώ σκόπιμο το ότι δεν μιλάει κανείς γι αυτό. Είναι ένα απο τα πιο ιδιαίτερα και περίεργα κομμάτια του βιβλίου. Δεν γίνεται να ξεχνάς να το αναφέρεις αυτό το πράγμα. Δεν λέω να το αγοράσετε ή όχι αλλά ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσετε απόσπασμα πριν για να δείτε αν σας κάνει. Αν το είχα κάνει εγώ δεν θα το είχα αγοράσει ποτέ γιατί θα καταλάβαινα οτι δεν μου αρέσει. Ας πω τι εννοώ. Η γραφή του κυρίου Μιχαηλίδη στο Αμόνι που τραγουδά είναι ένα, πως να το πω, ποιητική; θεατρινίστικη; κατι σαν αρχαιο δράμα ένα πράγμα? Δεν ξερω πως είναι ο επίσημος όρος για τέτοιου είδους γραφή (αν υπάρχει ευχαρίστως να την μάθω). Το πιο κοντινό που έχω σε δείγμα είναι το τι έχει στο οπισθόφυλλο γραμμένο. Όλα αρχίζουν ένα καλοκαίρι περασµένο. Σ’ ένα ακρογιάλι της Χίου, γύρω από µια φωτιά, ακούγεται µια ιστορία. Ένας εφιάλτης γεννιέται, ένας παραµυθάς ξυπνά και παίρνει το µακρύ δρόµο προς τις ιστορίες. Από τις κρυφές γωνιές της πόλης, µέσα από τη Γη του Ονείρου, φτάνει στη βαθιά σπηλιά. Εκεί ένα αµόνι τραγουδά το τότε και το τώρα, σαν το πλησιάζουν µε πρόθεση τα χέρια του τεχνίτη. Μια ιστορία θα µείνει ξεχασµένη κι από ένα γκρίζο µαχαίρι θα φιλιώσουν το παρελθόν µε το παρόν. Ο παραµυθάς πατά εκεί που ο χρόνος δαγκώνει την ουρά του, το ταξίδι τελειώνει εκεί που άρχισε κι όλα έχουν αλλάξει, σαν τις ιστορίες από στόµα σε στόµα... Ακριβώς έτσι είναι γραμμένο ΟΛΟΚΛΗΡΟ το βιβλίο (εντάξει για να είμαι ειλικρινής μεχρι την μέση που διαβασα και απο ότι είδα με διαγώνιο διάβασμα μεχρι το τέλος). Για την ακρίβεια το απο πάνω θα μπορούσε κάλιστα να είναι μία παράγραφος σε μία ιστορία του βιβλίου. Οι ιστορίες είναι ¨περίεργες¨ απο μόνες τους και με το είδος αυτό της γραφής τις κάνεις ακόμα πιο περίεργες να τις κατανοήσεις αλλά και να θυμάσαι λεπτομέρειες για την συνέχεια και που το πάει ο συγγραφέας. Δεν υπάρχει το παραμικρό δέσιμο με χαρακτήρες (χαρακτήρα) και η ιστορία είναι λίγο οτι να ΄ναι. Αλλά θυμίζω οτι το παράτησα στην μέση. Αρκετές φορές χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω παραγράφους για να καταλάβω τι έγινε και 1-2 ιστορίες τις διάβασα πάλι απο την αρχή μπας και πιάσω το νόημα. Καλά αν αφήσεις ιστορία στην μέση και την πιάσεις λίγο πιο μετά το έχασες το παιχνίδι. Οχι δεν με χάλασε μόνο το ότι δεν περίμενα έναν τέτοιο γραφής. Δεν είναι μόνο αυτό. Ακόμα και έτσι το βρήκα κουραστικό, δεν το διασκέδασα καθόλου και δεν βρήκα και κανένα νόημα στην ιστορία. Δεν ξέρω καν σε ποιον απο τους γνωστούς μου να το προτείνω ή να το δώσω γιατί δεν ξέρω κανέναν που να του αρέσει κάτι τέτοιο (λόγω γούστου το τονίζω). Είναι το βιβλίο κακό; ΟΧΙ. Είναι το βιβλίο άσχημο;ΟΧΙ Λέγοντας αυτά να πω οτι είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο λόγω της γραφής του και υπάρχουν σίγουρα άτομα εκεί έξω που θα τους αρέσει παααρα πολύ αυτός ο τροπος γραφής και καλά κάνουν. Μπορεί να είναι πιο ¨ρομαντικοί¨ ή ΄¨ανοιχτοί¨ δεν ξέρω και να ευχαριστηθούν τις εικόνες που δημιουργεί ο κος Μιχαηλίδης και την λυρικότητά του. Ωωωωω ναι ο άθρωπος το έχει. Αυτό του το αναγνωρίζω. Αλλά με το να χαρακτηρίζουμε το συγκεκριμένο βιβλίο όταν ρωτάμε κάποιον και να σου το περιγραφει απέξω απέξω χωρίς να μιλάει για τον ελέφαντα στο δωμάτιο (τον τρόπο γραφής) εεεε με συγχωρείτε τότε. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted June 7, 2016 Share Posted June 7, 2016 Έφτασα μέχρι την 95 σελίδα απο τις 184. Το παρατάω το βιβλίο. Συμβουλή ΠΡΙΝ το αγοράσετε: Πηγαίνετε σε ένα βιβλιοπωλείο βρείτε το και διαβάστε απο μερικές σελίδες ή έστω μερικές τυχαίες παράγραφους για να καταλάβετε τον τρόπο γραφής. Δεν είναι φυσιολογική γραφή και ειλικρινά θεωρώ σκόπιμο το ότι δεν μιλάει κανείς γι αυτό. Είναι ένα απο τα πιο ιδιαίτερα και περίεργα κομμάτια του βιβλίου. Δεν γίνεται να ξεχνάς να το αναφέρεις αυτό το πράγμα. Δεν λέω να το αγοράσετε ή όχι αλλά ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσετε απόσπασμα πριν για να δείτε αν σας κάνει. Αν το είχα κάνει εγώ δεν θα το είχα αγοράσει ποτέ γιατί θα καταλάβαινα οτι δεν μου αρέσει. Ας πω τι εννοώ. Η γραφή του κυρίου Μιχαηλίδη στο Αμόνι που τραγουδά είναι ένα, πως να το πω, ποιητική; θεατρινίστικη; κατι σαν αρχαιο δράμα ένα πράγμα? Δεν ξερω πως είναι ο επίσημος όρος για τέτοιου είδους γραφή (αν υπάρχει ευχαρίστως να την μάθω). Το πιο κοντινό που έχω σε δείγμα είναι το τι έχει στο οπισθόφυλλο γραμμένο. Όλα αρχίζουν ένα καλοκαίρι περασµένο. Σ’ ένα ακρογιάλι της Χίου, γύρω από µια φωτιά, ακούγεται µια ιστορία. Ένας εφιάλτης γεννιέται, ένας παραµυθάς ξυπνά και παίρνει το µακρύ δρόµο προς τις ιστορίες. Από τις κρυφές γωνιές της πόλης, µέσα από τη Γη του Ονείρου, φτάνει στη βαθιά σπηλιά. Εκεί ένα αµόνι τραγουδά το τότε και το τώρα, σαν το πλησιάζουν µε πρόθεση τα χέρια του τεχνίτη. Μια ιστορία θα µείνει ξεχασµένη κι από ένα γκρίζο µαχαίρι θα φιλιώσουν το παρελθόν µε το παρόν. Ο παραµυθάς πατά εκεί που ο χρόνος δαγκώνει την ουρά του, το ταξίδι τελειώνει εκεί που άρχισε κι όλα έχουν αλλάξει, σαν τις ιστορίες από στόµα σε στόµα... Ακριβώς έτσι είναι γραμμένο ΟΛΟΚΛΗΡΟ το βιβλίο (εντάξει για να είμαι ειλικρινής μεχρι την μέση που διαβασα και απο ότι είδα με διαγώνιο διάβασμα μεχρι το τέλος). Για την ακρίβεια το απο πάνω θα μπορούσε κάλιστα να είναι μία παράγραφος σε μία ιστορία του βιβλίου. Οι ιστορίες είναι ¨περίεργες¨ απο μόνες τους και με το είδος αυτό της γραφής τις κάνεις ακόμα πιο περίεργες να τις κατανοήσεις αλλά και να θυμάσαι λεπτομέρειες για την συνέχεια και που το πάει ο συγγραφέας. Δεν υπάρχει το παραμικρό δέσιμο με χαρακτήρες (χαρακτήρα) και η ιστορία είναι λίγο οτι να ΄ναι. Αλλά θυμίζω οτι το παράτησα στην μέση. Αρκετές φορές χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω παραγράφους για να καταλάβω τι έγινε και 1-2 ιστορίες τις διάβασα πάλι απο την αρχή μπας και πιάσω το νόημα. Καλά αν αφήσεις ιστορία στην μέση και την πιάσεις λίγο πιο μετά το έχασες το παιχνίδι. Οχι δεν με χάλασε μόνο το ότι δεν περίμενα έναν τέτοιο γραφής. Δεν είναι μόνο αυτό. Ακόμα και έτσι το βρήκα κουραστικό, δεν το διασκέδασα καθόλου και δεν βρήκα και κανένα νόημα στην ιστορία. Δεν ξέρω καν σε ποιον απο τους γνωστούς μου να το προτείνω ή να το δώσω γιατί δεν ξέρω κανέναν που να του αρέσει κάτι τέτοιο (λόγω γούστου το τονίζω). Είναι το βιβλίο κακό; ΟΧΙ. Είναι το βιβλίο άσχημο;ΟΧΙ Λέγοντας αυτά να πω οτι είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο λόγω της γραφής του και υπάρχουν σίγουρα άτομα εκεί έξω που θα τους αρέσει παααρα πολύ αυτός ο τροπος γραφής και καλά κάνουν. Μπορεί να είναι πιο ¨ρομαντικοί¨ ή ΄¨ανοιχτοί¨ δεν ξέρω και να ευχαριστηθούν τις εικόνες που δημιουργεί ο κος Μιχαηλίδης και την λυρικότητά του. Ωωωωω ναι ο άθρωπος το έχει. Αυτό του το αναγνωρίζω. Αλλά με το να χαρακτηρίζουμε το συγκεκριμένο βιβλίο όταν ρωτάμε κάποιον και να σου το περιγραφει απέξω απέξω χωρίς να μιλάει για τον ελέφαντα στο δωμάτιο (τον τρόπο γραφής) εεεε με συγχωρείτε τότε. Τι εννοείς, κανείς δε μιλά γι` αυτό; Αφού είσαι ο πρώτος από το sff που το διάβασε! Επίσης, πολύ σπάνια αναφέρεται κανείς στον τρόπο γραφής, εκτός κι αν δεν του αρέσει. Μην παρεξηγηθώ, μπράβο σου και πολύ καλά κάνεις που το αναφέρεις, και μας προειδοποιείς. Απλώς για να καταλάβω λίγο αν 'στοχοποιείς' κάποιον από εδώ μέσα ή αν θεωρείς πως κάποιος σε κορόιδεψε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MountainRoot Posted June 7, 2016 Share Posted June 7, 2016 Οχι ρε συ....σε καμία περίπτωση δεν μιλάω για κάποιον συγκεκριμένα. Ειδικά απο εδώ μέσα. Είπαμε. Δεν ξέρω αν είμαι ο πρώτος που το διάβασε βέβαια αλλά αν είμαι τότε ΟΚ αλλά αν το είχε διαβάσει και κάποιος άλλος και δεν το ανέφερε οτι έχει αυτή την ιδιαιτερότητα (του λόγου) θα με στεναχωρούσε αν το έλεγε να το έχουμε υπόψιν μας και οι υπόλοιποι. Αυτό είναι όλο ΑΛΛΑ αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Γενικότερα μίλαγα....εξάλλου συνδέεται και με το πρώτο ποστ μου που δεν αναφέρει στο οπισθόφυλλο τι ακριβώς πραγματεύετε το βιβλίο και πως το καταφέρνει. Εξάλλου γι αυτό έγραψα και τόσο γρήγορα ώστε να μπορέσουν να το δουν πρώτα όλοι πριν το επιλέξουν. ΑΛΛΑ σε καμία περίπτωση δεν στοχοποιώ άτομα και δεν θεωρώ οτι με κοροιδεψε κάποιος άλλος απο δω μέσα (ίσως λίγο ο εκδοτικός οίκος λόγω marketing). 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted June 7, 2016 Share Posted June 7, 2016 Ωραία, φίλε μου, ελπίζω κι εγώ με τη σειρά μου να μη σε προσέβαλα. Και πάλι μπράβο που μας προειδοποίησες και τώρα σίγουρα θα το ξεφυλλίσουμε προτού το αγοράσουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 8, 2016 Share Posted June 8, 2016 Επειδή ο συγγραφέας είναι και αφηγητής ιστοριών (και πολύ καλός μάλιστα και με πολύ χαρακτηριστικό στυλ) υποθέτω ότι το ύφος γραφής είναι πολύ κοντά στα όσα αφηγείται. Σίγουρα το πώς γράφει θα διαβάζεται περίεργο, αφού είναι γραμμένο για να ακούγεται (πολύ πολύ πολύ διαφορετικές δυναμικές στα δύο είδη αφήγησης) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted June 9, 2016 Share Posted June 9, 2016 Λοιπόν, δεν το έχω διαβάσει, μα έτσι όπως το περιέγραψε ο φίλος παραπάνω, ακούγεται σαν ένα λυρικό αίνιγμα, και μάλιστα καλογραμμένο. Εγώ προσωπικά θεωρώ πως καλό είναι να υπάρχουν και τα τέτοια βιβλία στον χώρο, που ξεπερνούν τις συμβατικές μεθόδους γραφής και προσφέρουν κάτι πιο ψαγμένο, που μπορεί να σε παιδέψει λίγο. Φυσικά, όλα είναι θέμα γούστου, και ανάλογης διάθεσης, οπότε... Προσωπικά εύχομαι καλή επιτυχία στον συγγραφέα, όπως άλλωστε και σε όλους τους συγγραφείς που κατορθώνουν και εκδίδουν το πόνημα τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 9, 2016 Share Posted June 9, 2016 Ναι, και σε μένα, η γνώση του ότι το βιβλίο είναι γραμμένο όπως η παράγραφος του οπισθόφυλλου μάλλον είχε το αντίθετο αποτέλεσμα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
4of7 Posted June 13, 2016 Share Posted June 13, 2016 Καλησπερονύχτα, Να πω μόνο για τον εκδοτικό οίκο ότι είναι περισσότερο στέγη παρά οίκος. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά της ομάδας ΑΡΠΗ κάνουν, να το πω επιστημονικά, ό,τι γουστάρουν. Δεν τους γράφουμε τα οπισθόφυλλα και δεν τα αλλάζουμε. Απλά τα βγάζουμε σε τιμές λογικές, τα διακινούμε και πιστεύουμε ότι μέσα απ´ όλα αυτά που δεν καταλαβαίνουμε ούτε εμείς οι ίδιοι και μας φαντάζουν παράξενα θα προκύψει κάτι που το 2040 θα διαβάζεται σε κάθε βιβλιοθήκη, σε κάθε γωνιά της γης. Έςτω και σ´ ένα παράλληλο σύμπαν. Γιατί; Ποιο; Δεν ξέρω. Ό,τι διαβάζετε είναι δημιουργία ΑΡΠΗ μπροουτ του γιου μπαι mamaya 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 26, 2016 Share Posted August 26, 2016 Εγώ θέλω να πω ότι το ξεκίνησα και το πάω σιγά-σιγά για δύο λόγους: 1) Είναι θεραπευτικό, (οπότε, δεν θέλω να τελειώσει γρήγορα). Πραγματικά, χθες το βράδυ που το ξεκίνησα, είχα τα διαόλια μου και, ενώ στην αρχή με δυσκόλεψε πολύ, μου πήρε ώρα να συγκεντρωθώ και να βουλιάξω στην αφήγηση, τελικά όχι απλώς τα καταφέραμε, αλλά όταν το άφησα ήμουν ένας ήρεμος και χαρούμενος άνθρωπος. 2) Είναι πυκνό σε εικόνες. Πολύ. Δεν έχω μάθει σε τέτοιο διάβασμα. Επειδή θέλω τις κατάλληλες συνθήκες (όχι ομιλίες γύρω μου, όχι τραγούδια, πόσο μάλλον θόρυβο), το αφήνω αμέσως μόλις αντιληφθώ ότι χάνω έστω και για μια σειρά τη συγκέντρωσή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν να τις άκουγα, πάντως, αυτές τις ιστορίες. Νομίζω ότι θα μου ήταν πιο δύσκολο. Περισσότερα όταν θα το τελειώσω, αλλά μέχρι στιγμής είναι μία ευχάριστη έκπληξη. Και πρόκληση. Καλό είναι να βάζω το μυαλό μου να λειτουργεί και αλλιώς, πού και πού, και σε αυτό ο κύριος Μιχαηλίδης με βοηθάει πολύ. Και κάτι άλλο: η κάθε λέξη βρίσκεται εκεί που πρέπει, δεν υπάρχουν ασάφειες, όλα κάτι λένε, κάτι ζωγραφίζουν. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 15, 2016 Share Posted October 15, 2016 Διάβασα και το άλλο μισό, το ρούφηξα, για την ακρίβεια -επιτέλους, φθινόπωρο, τώρα είναι η εποχή για τέτοια βιβλία! Δεν μπορώ να σας πω πόσο σημαντικό είναι για 'μένα, τι χορδές άγγιξε και τι με έκανε να νιώσω, αλλά είμαι σίγουρη ότι, σε κάποια φάση της ζωής του, κάθε άνθρωπος θα το χρειαστεί αυτό το βιβλίο. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να το εμπιστευτείτε, και αυτό θα σας πάει στα πιο βαθιά σκοτάδια σας, χωρίς να φοβηθείτε -γιατί δεν θα είστε μόνοι- και θα βγείτε ευτυχισμένοι στο φως. Όχι, δεν είναι πνευματικός οδηγός για μια ήρεμη ζωή, είναι κάτι πολύ σημαντικότερο: είναι το προσωπικό παραμύθι του καθενός από εμάς. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 30, 2016 Share Posted October 30, 2016 ΟΚ το ξεκίνησα σήμερα, μετά από ξενύχτι, το διαβάζω και είναι γεμάτο ιδιαιτερότητες σαν λόγος και σαν αφηγηματική ροή. Ακόμη δεν έχω καταλήξει αν αυτό είναι καλό ή κακό, μολονότι θεωρητικά η κατάκτηση ενός ύφους προσωπικού από τον κάθε συγγραφέα είναι το ζητούμενο. Σκοπός βέβαια είναι να μπορούμε και να παρακολουθήσουμε την αφηγηματική ροή που έχει επιλέξει. Με άλλα λόγια, ο Μιχαηλίδης έχει πολύ ιδιόμορφο αφηγηματικό "ρολόι." Αλλά επίσης έχει και εξαιρετικές στιγμές. Περισσότερα όταν το τελειώσω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Starlord Posted October 30, 2016 Share Posted October 30, 2016 Ναι είναι ιδιαίτερη η αφηγηματική ροή και μετά τα μισά "κούμπωσε" μέσα μου και μπόρεσα να εκτιμήσω και το πρώτο μισό! Το σχολιάσαμε και με το συγγραφέα στο podcast που κάναμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted November 7, 2016 Share Posted November 7, 2016 (edited) Προσπαθώ απελπισμένα να το κάνω να κρατήσει παραπάνω. Δυστυχώς, δεν τα καταφέρνω πολύ καλά κι όπου να 'ναι θα μου τελειώσει. Και δεν έχει άλλο... Αντρέα, please, γράφε. edit (γιατί δεν είχα τελειώσει τελικά ) Ναι, λοιπόν, δεν είναι ένα καθόλου φυσιολογικό βιβλίο. Είναι ένα αντικείμενο που έχει επάνω μου την ίδια επίδραση που είχε το κουτί με τα παραμύθια (κι ο Ρούχλας είναι λα) όταν ήμουνα παιδί: το ανοίγεις και ξεχύνονται μάγια. Edited November 7, 2016 by Nienor 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 29, 2017 Share Posted April 29, 2017 (edited) Θέλω να κάνω μια υπενθύμιση εδώ: Κέλλυ, έχω γράψει σε αυτό το τόπικ. http://community.sff.gr/topic/16809-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC-%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82/?do=findComment&comment=300811 και http://community.sff.gr/topic/16809-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC-%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82/?do=findComment&comment=302580 Edited April 29, 2017 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 15, 2017 Share Posted October 15, 2017 Ναι, οκέι, έπρεπε να 'χα γράψει κι εγώ κάτι για Αμόνι τότε. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ένας παραμυθάς αφηγείται την ιστορία του από την εποχή που ξεκίνησε να αφηγείται τις πρώτες του ιστορίες. Ένας μάλλον απροσδόκητος εχθρός θα σταθεί στο δρόμο του. Ο παραμυθάς καλείται να τον αντιμετωπίσει, και τα όπλα που αποκτά στο δρόμο είναι πολλά και παράξενα. Θα μπορούσε κανείς να το πει coming of age, αλλά δεν είναι, όχι ακριβώς. Είναι περισσότερο συνειδητοποίηση ενός ενήλικα, ενός ανθρώπου που έχει από καιρό βγει από τον δρόμο του εφήβου. Τα μάτια μέσα από τα οποία βλέπουμε τον κόσμο είναι σκιαγμένα από την ωριμότητα, τα λόγια που ακούμε όχι εκείνα ενός παιδιού. Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης ανέλαβε το τιτάνιο έργο να μιλήσει με λόγια προφορικά στο χαρτί. Δυσκολεύεσαι να τον ακολουθήσεις, αλλά δε θέλεις και να τον αφήσεις, εκεί που τελικά σε πηγαίνει η ιστορία του είναι μέρος μαγικό και μαγεμένο. Ο λυρισμός πάει χέρι με χέρι μ’ εκείνο το σκιαγμένο ενήλικο βλέμμα του. Και ταυτόχρονα, η τρυφεράδα για τα όσα συμβαίνουν ξεχειλίζει, στάζει από την άκρη των χειλιών-γραμμάτων και γλυκαίνει τη στιγμή, την ώρα, τη μέρα. Πρώτη φορά θα διαβάσεις παραμύθια για ενήλικες για ενήλικες, με τέτοιον τρόπο γραμμένο. Ένα αφήγημα, σπονδυλωτό το λες, που ωστόσο κάθε μία ιστορία έχει σχέση με την κεντρική και την οδηγεί στο τέλος. Ένας αφηγητής, που αν τον ακούσεις ν’ αφηγείται, θα καταλάβεις γιατί γραφεί έτσι, πώς ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ να γράψει έτσι. Πώς καταφέρνει να μας κάνει να τον ζηλεύουμε, ανάξιοι εμείς της μαγείας που φέρει. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.