Νικολό Αμανίτι (Niccolò Ammaniti)

[BladeRunner]

Ο Νικολό Αμανίτι είναι Ιταλός συγγραφέας, γεννημένος το 1966 στην Ρώμη, και είναι από τα μεγάλα ονόματα της σύγχρονης Ιταλικής λογοτεχνίας. Έχει γράψει κάπου στα επτά μυθιστορήματα/νουβέλες και δυο συλλογές διηγημάτων. Το πιο γνωστό του βιβλίο είναι το "Io non ho paura" aka "I'm Not Scared", που το 2003 έγινε και ταινία. Τα βιβλία του χαρακτηρίζονται από στοιχεία δράματος, μαύρης κωμωδίας, σάτιρας και εγκλήματος.

Ταινίες που βασίζονται σε μυθιστορήματα/διηγήματα του Αμανίτι:

(1998) L'ultimo capodanno (σκην. Marco Risi, πρωτ. Monica Bellucci)
(2003) Io non ho paura (σκην. Gabriele Salvatores)
(2008) Come Dio comanda (σκην. Gabriele Salvatores)
(2012) Io e te (σκην. Bernardo Bertolucci)

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

1. Fango - Λάσπη (2000, Καστανιώτης)
2. Ti prendo e ti porto via - Θα σε πάρω να φύγουμε (2002, Καστανιώτης)
3. Io non ho paura - Εγώ δεν φοβάμαι (2003, Καστανιώτης)
4. Come Dio comanda - Με τις ευλογίες του Θεού (2008, Καστανιώτης)
5. Io e te - Εγώ κι εσύ (2011, Καστανιώτης)
6. Che la festa cominci - Ας αρχίσει η γιορτή (2016, Καστανιώτης)
7. Anna - Άννα (2016, Μεταίχμιο)

----------------------------------------------------------------------------

Τον Φεβρουάριο του 2015 ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Αμανίτι, διαβάζοντας το "Εγώ δεν φοβάμαι". Κριτική εδώ.

Χθες το βράδυ τελείωσα το "Ας αρχίσει η γιορτή", που κυκλοφόρησε πριν λίγες βδομάδες στα ελληνικά. Θα γράψω μια κριτική σε λίγο.

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[wordsmith]

Ωωω, τι ωραία, θα μεταφραστεί το "Άννα"!   Το λέει και στο site του Μεταίχμιου. Άντε, να μην πετσοκόβομαι με το αμετάφραστο. Αλλά κυρίως μου είπαν πρόσφατα την υπόθεση και η ιδέα είναι άκρες μέσες ίδια με αυτό. Ανυπομονώ να δω πώς θα τα πάει από πωλήσεις κι από κριτικές.

[BladeRunner]

Ας αρχίσει η γιορτή

Δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω, μετά το πολύ καλό και ιδιαίτερο "Εγώ δεν φοβάμαι" που διάβασα τον Φεβρουάριο του 2015. Εκείνο ήταν ένα δραματικό βιβλίο, μια ιστορία ενηλικίωσης με στοιχεία εγκλήματος και μυστηρίου, με τον συγγραφέα να είναι σοβαρός, αυτό που μόλις τελείωσα είναι ένας συνδυασμός κοινωνικής σάτιρας, μαύρης κωμωδίας και περιπέτειας, με τον συγγραφέα να έχει κάμποση όρεξη για πλάκα και υπερβολές. 

Ο Ιταλός μεγιστάνας Σασά Κιάτι διοργανώνει στην Βίλα Άντα -ένα άλλοτε δημόσιο πάρκο της Ρώμης και τώρα η μεγαλύτερη ιδιωτική κατοικία της πόλης- μια χλιδάτη γιορτή, ένα εκκεντρικό σαφάρι, ευελπιστώντας να μείνει στην ιστορία ως το σπουδαιότερο κοσμικό γεγονός του αιώνα. Καλεσμένοι είναι ένα κάρο διάσημοι - πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκδότες, γιατροί, ποδοσφαιριστές, μοντέλα, διάφορες τηλεοπτικές γλάστρες. Καλεσμένος είναι και ο μεγάλος Ιταλός συγγραφέας Φαμπρίτσιο Τσίμπα. Σ'αυτή την γιορτή θα βρεθούν ως εργαζόμενοι και τέσσερα μέλη της σατανικής αίρεσης Τα Κτήνη του Αββαδώνα, η οποία βρίσκεται υπό διάλυση, με τον αρχηγό της να ονειρεύεται να γίνει η διασημότερη σατανική αίρεση παγκοσμίως. Η όλη βραδιά θα καταλήξει σ'ένα πραγματικά αποκαλυπτικό χάος...

Το βιβλίο δεν έχει και την καλύτερη βαθμολογία στο Goodreads, κάτι που πιστεύω ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι το βιβλίο απλά δεν είναι για όλα τα γούστα και όχι γιατί δεν είναι καλογραμμένο, ενδιαφέρον και σχετικά πρωτότυπο. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ, τόσο η ίδια η ιστορία, που ήταν γεμάτη τρελές σκηνές, λίγη καφρίλα, πολλές υπερβολές και αρκετή πλάκα, όσο και η γραφή του συγγραφέα, που μου φάνηκε εξαιρετική, άκρως ευκολοδιάβαστη και εθιστική, με όρεξη για σάτιρα και μαύρο χιούμορ. Επίσης οι χαρακτήρες δεν ήταν όσο καρικατούρες περίμενα ότι θα ήταν, είχαν βάθος και ενδιαφέρον, μπορώ να πω ότι συμπάθησα τους περισσότερους (σίγουρα τους δυο πρωταγωνιστές). 

Το βιβλίο δεν το αγόρασα με το που κυκλοφόρησε στα ελληνικά στις αρχές Μαΐου, γιατί κάτι στην βαθμολογία του με κράτησε μακριά. Όμως το βρήκα με ένα δεκάρικο σε άριστη κατάσταση πριν λίγες μέρες και είπα "δεν πάει στο παλιάμπελο"... το αγόρασα. Έτσι και αλλιώς η περίληψη μου είχε κινήσει από την αρχή την προσοχή. Χάρηκα πολύ που το αγόρασα και το διάβασα, μιας και πέρασα πολύ ωραία. Όμως δεν το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους, γιατί δεν είναι για όλα τα γούστα. Έχω δυο αδιάβαστα βιβλία του συγγραφέα στην βιβλιοθήκη μου ("Λάσπη", "Με τις ευλογίες του Θεού") και σίγουρα θα αγοράσω το "Άννα", που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μεταίχμιο γύρω στον Οκτώβριο.

Υ.Γ. Ωραία η έκδοση του Καστανιώτη, με προσεγμένη μετάφραση.

8.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Άννα

Δεύτερο βιβλίο του Νικολό Αμανίτι που διαβάζω φέτος, τρίτο συνολικά. Τον Ιούνιο διάβασα το πολύ καλογραμμένο και ενδιαφέρον "Ας αρχίσει η γιορτή", μια κατάμαυρη κωμωδία με στοιχεία εγκλήματος και σάτιρας, τώρα αυτό που μόλις τελείωσα είναι ένα αρκετά ωμό και μαύρο μετά-αποκαλυπτικό μυθιστόρημα, η ιστορία του οποίου διαδραματίζεται στην Σικελία κατά το 2020.

Το 2016, ένας τρομερός ιός εξολόθρευσε μέσα σε λίγες εβδομάδες όλους τους ανθρώπους ηλικίας άνω των δεκατεσσάρων ετών. Τέσσερα χρόνια αργότερα, παρακολουθούμε τον αγώνα επιβίωσης της δεκατριάχρονης Άννας, σ'έναν κόσμο εγκαταλελειμμένο και απόκοσμα ήσυχο, όπου από το ανθρώπινο γένος απέμειναν μόνο μικρά παιδιά, τα περισσότερα στα όρια της πείνας, άρρωστα και ψυχικά ασταθή. Η Άννα έχει να φροντίσει και τον μικρό της αδερφό, τον Άστορ, που δεν μπορεί με τίποτα να τα καταφέρει μονάχος του. Υπάρχει, άραγε, ελπίδα;

Το βιβλίο δεν έχει και την καλύτερη βαθμολογία στο Goodreads. Ίσως γιατί πρόκειται για ένα ακόμα μετά-αποκαλυπτικό μυθιστόρημα στα χνάρια του "The Road", ίσως γιατί δεν εξηγεί τα γιατί και τα πως του ιού, ίσως γιατί δεν έχει μια συγκεκριμένη κατάληξη. Προσωπικά, πάντως, άφησα στην άκρη τις όποιες ατέλειες (που σίγουρα υπάρχουν και που μπορεί ορισμένους να τους ενοχλούν περισσότερο), και "απόλαυσα" μια αρκετά ωμή και μαύρη ιστορία επιβίωσης, με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά. Η ατμόσφαιρα είναι γκρίζα και αρκετά σκοτεινή και οι περιγραφές των τοπίων και των διαφόρων καταστάσεων ρεαλιστικές και φορές-φορές καταθλιπτικές. Οι δυο βασικοί χαρακτήρες με έπεισαν, ο συγγραφέας μ'έκανε να ενδιαφερθώ για τα προβλήματά τους, ενώ οι υπόλοιποι απλώς έκαναν την δουλειά τους. Η γραφή γενικά μου άρεσε πάρα πολύ, θα έλεγα ότι είναι και το πιο δυνατό "χαρτί" του βιβλίου.

Αν και δεν θα έλεγα ότι ξετρελάθηκα από το βιβλίο ή ότι διάβασα κάτι το καινούργιο και το πρωτότυπο στο είδος, σίγουρα πάντως έμεινα ικανοποιημένος, "χάθηκα" στο μαύρο σύμπαν του βιβλίου. Καταλαβαίνω όσους δεν τους άρεσε και τόσο πολύ, όμως χαίρομαι που εμένα δεν με απογοήτευσε. Έζησα έντονες στιγμές μαζί του, ενώ σίγουρα θα μου λείψουν τα δυο πιτσιρίκια που ήταν πρωταγωνιστές της ιστορίας. Ο Αμανίτι είναι σίγουρα ένας πολύ καλός συγγραφέας. Ανυπομονώ να διαβάσω και άλλα βιβλία του.

8/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Εγώ κι εσύ

Σχεδόν δυόμισι χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Νικολό Αμανίτι. Κακώς, πολύ κακώς, μιας και είναι ένας συγγραφέας που μου αρέσει αρκετά. Αλλά τα βιβλία του στα ελληνικά δεν είναι και άπειρα, οπότε εκ των πραγμάτων πρέπει να είμαι κάπως συγκρατημένος. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του που διαβάζω και μου φάνηκε εξίσου καλό με τα προηγούμενα. Η ιστορία είναι μικρή σε μέγεθος και αρκετά απλή, όμως περνάει κάποια σημαντικά μηνύματα για την εφηβεία, την ενηλικίωση και την ανθρώπινη ανάγκη για κοινωνικοποίηση και δημιουργία σχέσεων. Χάρη στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση -που είναι άμεση και ρεαλιστική-, κατανόησα και εντέλει συμπάθησα τον νεαρό πρωταγωνιστή. Γενικά ο Αμανίτι έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα με τους χαρακτήρες του, και ειδικότερα με τους νέους σε ηλικία. Επίσης το φινάλε είναι μάλλον σκληρό, αλλά συνάμα ρεαλιστικό. Πολύ ωραίο βιβλιαράκι, ό,τι πρέπει για μια πρώτη επαφή με το έργο του συγγραφέα. Κάποια στιγμή θα δω και την ομότιτλη ταινία του 2012, σε σκηνοθεσία Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.

8/10

[yanni]

Ας αρχίσει η γιορτή

Το "Ντόλτσε βίτα" αναμφισβήτητα άλλαξε για πάντα την ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου. Το μυθιστόρημα του Αμανιτι δεν πρόκειται να αλλάξεις την ιστορία της ιταλικής λογοτεχνίας. Το βρήκα διασκεδαστικό, ειρωνικό και αιχμηρό όσο ένα κοκτέιλ campari. 

Όταν πρόκειται για την κοινωνική περιγραφή  και την εμμονή με τις διασημότητες, showbiz η σάτιρα του συγγραφέα αναμφίβολα το καταφέρνει πολύ καλά. Ίσως σε ορισμένα σημεία να το παρακάνει με κάπως προσβλητικό τρόπο, αλλά το κωμικό στοιχείο γεμίζει τις δυσάρεστες ρωγμές.

Η ραφή του Αμανιτη κάνει κυριολεκτικά το βιβλίο να πετάει στα χέρια. Συνολικά έμεινα ευχαριστημένος αλλά όχι εντυπωσιασμένος, είναι κάτι το διαφορετικό που αξίζει την προσοχή.