Ντέιβ Έγκερς (Dave Eggers)

[BladeRunner]

Ο Αμερικανός συγγραφέας Ντέιβ Έγκερς, γεννήθηκε στην Βοστόνη το 1970 και είναι από τα πιο "καυτά" ονόματα της σύγχρονης Αμερικάνικης λογοτεχνίας. Το πιο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του είναι το A Heartbreaking Work of Staggering Genius, ενώ και τα The Circle, What Is The What και Zeitoun δεν πάνε πίσω.

Έχει γράψει και screenplays για τις ταινίες Where the Wild Things Are (2009), Away We Go (2009) και Promised Land (2012).

Επίσης θα δούμε και τρεις μεταφορές βιβλίων του στην μεγάλη οθόνη, η μια ήδη προβάλλεται στο εξωτερικό και μέσα στον Ιούλιο θα προβληθεί και στην Ελλάδα, η άλλη αναμένεται να προβληθεί μέσα στο 2016, ενώ η τρίτη είναι ακόμα στα σκαριά. Με σειρά: A Hologram For The King (σκην. Tom Tykwer, πρωτ. Tom Hanks), The Circle (σκην. James Ponsoldt, πρωτ. Emma Watson, Tom Hanks, John Boyega, Bill Paxton), Zeitoun (έχει μέλλον ακόμα...).

Στα ελληνικά, μέχρι στιγμής, έχουν μεταφραστεί τα παρακάτω:

1. What Is The What - Τότε που σκοτείνιασε ο ουρανός (Μεταίχμιο, 2008)
2. Where The Wild Things Are - Τα αγρίμια (Τόπος, 2010)
3. The Circle - Ο Κύκλος (Κέδρος, 2014)
4. A Hologram For The King - Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά (Κέδρος, 2016)

Πριν λίγο τελείωσα το "Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά", οπότε θα ακολουθήσει κριτική του. 

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά

Το ωραίο αυτό βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά πριν λίγες μέρες, δεν άργησα να το αγοράσω και τελικά να το πιάσω στα χέρια μου. Αυτή είναι η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα, αν και τα άλλα τρία βιβλία του που είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά βρίσκονται αρκετό καιρό στην βιβλιοθήκη μου. Λοιπόν, το "Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά" έχει μια σχετικά μέτρια βαθμολογία στο Goodreads, όπως επίσης και στο Amazon.com. Έλα όμως που εμένα μου άρεσε πολύ. Έως ένα σημείο καταλαβαίνω τις αντικρουόμενες απόψεις για το βιβλίο, τις ενστάσεις και τις παρατηρήσεις, προσωπικά όμως μου φάνηκε ένα ωραίο, ευκολοδιάβαστο, ευχάριστο και ελαφρά φιλοσοφικό μυθιστόρημα, μ'ένα ενδιαφέρον κεντρικό θέμα.

Πρωταγωνιστής μας είναι ο Αμερικανός υπεύθυνος πωλήσεων Άλαν Κλέι, που παίζει το τελευταίο χαρτί της επαγγελματικής του καριέρας, στην Σαουδική Αραβία. Δουλεύει για λογαριασμό μιας μεγάλης Αμερικάνικης εταιρείας που παρέχει τεχνολογίες πληροφορικής, και έχει σκοπό να πείσει τον Σαουδάραβα βασιλιά να επιλέξει την εταιρεία του για το μεγαλεπήβολο εγχείρημα του μονάρχη: μια ολοκαίνουργια πόλη-οικονομική ζώνη στην μέση της ερήμου (περίπου). Και αυτό θα προσπαθήσει να το πετύχει με μια πρωτοποριακή ολογραφική παρουσίαση. Όμως οι ρυθμοί είναι εντελώς διαφορετικοί στην Σαουδική Αραβία, όπως και πολλά άλλα πράγματα, έτσι ο Κλέι θα βρεθεί αντιμέτωπος με την απραξία, την ασφυξία, το άγχος, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Το μυθιστόρημα σατιρίζει και θίγει με έξυπνο τρόπο την σύγχρονη επιχειρηματικότητα και τον κόσμο των επιχειρήσεων. Η πλοκή είναι απλή, έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον από μόνη της, αλλά δεν συγκλονίζει κιόλας. Το βιβλίο μου άρεσε κυρίως χάρη στις περιγραφές της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και λόγω του πρωταγωνιστή, ενός καημένου και ξεπεσμένου υπεύθυνου πωλήσεων που έχει ένα κάρο βάρος στον σβέρκο του (μεταφορικά και κυριολεκτικά), ο οποίος προσπαθεί μάταια να ορθοποδήσει στην μέση της ερήμου. Όμως και η γραφή με ικανοποίησε, αυτός ο τρόπος περιγραφής των τοπίων, των διαφόρων καταστάσεων και των συναισθημάτων/σκέψεων του πρωταγωνιστή, το λεπτό χιούμορ και η έντονη ειρωνεία. Βέβαια μπορεί να μην είναι για όλα τα γούστα, εμένα μου έκανε πολύ καλή αίσθηση όμως.

Τέλος πάντων, αυτά είχα να πω. Η βαθμολογία του βιβλίου στο Goodreads χαμήλωσε κάπως τις προσδοκίες μου πριν αρχίσω να το διαβάζω -δεν με εμπόδισε από το να το αγοράσω πάντως-, τελικά όμως έμεινα ικανοποιημένος σε πολύ μεγάλο βαθμό, τόσο από την ιστορία, όσο κυρίως από την γραφή και τα μηνύματα του συγγραφέα. Σίγουρα θα δω και την ολοκαίνουργια ταινία που βασίζεται στο βιβλίο, αν και ούτε αυτή παίρνει τίποτα τρομερές κριτικές. Τι με νοιάζει όμως;

8.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο Κύκλος

Δεύτερο βιβλίο του Ντέιβ Έγκερς που διαβάζω, μετά το πολύ καλό "Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά" που διάβασα τον Ιούνιο του 2016, και δηλώνω ξανά ικανοποιημένος. Και αυτή τη φορά κρατούσα μικρό καλάθι πριν ξεκινήσω το βιβλίο, έχοντας τσεκάρει τις διάφορες μέτριες κριτικές αριστερά και δεξιά, αλλά και τη σχετικά μέτρια βαθμολογία του βιβλίου στο Goodreads, όμως τελικά πέρασα καλά, όπως και τότε που διάβασα το "Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά", ένα βιβλίο με εξίσου μέτριες κριτικές.

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα (κατά κάποιο τρόπο) δυστοπικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, το οποίο παρουσιάζει ένα αρκετά πιθανό μέλλον, αν λάβει κανείς υπόψιν τη μανία που διακρίνει εκατομμύρια ανθρώπους για τα (αντί)σόσιαλ μίντια. Μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για ένα "1984" της γενιάς του διαδικτύου και των μέσων (αντί)κοινωνικής δικτύωσης. Τι γίνεται αν μια πολυεθνική εταιρεία τεχνολογίας μαζέψει όλα τα μεγάλα μυαλά και αρχίσει να δημιουργεί το ένα πρότζεκτ μετά το άλλο, τα οποία θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα με μαθηματική ακρίβεια στην απολυταρχία, με επικάλυψη όμως τη δημοκρατία και την πλήρη και ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε πληροφορία; 

Εντάξει, το βιβλίο τείνει λιγάκι προς την υπερβολή και δεν γίνεται απόλυτα πειστικό, μιας και αδυνατώ να πιστέψω ότι κυβερνήσεις αλλά και δισεκατομμύρια άνθρωποι θα δεχτούν έτσι απλά όλα αυτά τα πράγματα που αναφέρονται στο βιβλίο, και ας μοιάζουν κάπως λογικά και χρήσιμα στην αρχή. Όμως, ο συγγραφέας καταφέρνει να προβληματίσει τους σκεπτόμενους αναγνώστες, δίνει λίγη τροφή για σκέψη σχετικά με το πού οδηγείται η σύγχρονη κοινωνία, ενώ λέει και κάποιες αλήθειες για τη γενιά των "Likes". Η όλη πλοκή είναι σχετικά απλή και γραμμική, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, ενώ και οι χαρακτήρες είναι αρκετά μονοδιάστατοι και όχι ιδιαίτερα συμπαθητικοί (π.χ. η Μέι Χόλαντ με εκνεύρισε αφάνταστα, αλλά ίσως αυτός ήταν και ο σκοπός του συγγραφέα). Η γραφή είναι απλή, ευκολοδιάβαστη και οπωσδήποτε εθιστική, αλλά δεν εντυπωσιάζει.

Γενικά, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και καλογραμμένο μυθιστόρημα, το οποίο διαβάζεται πολύ εύκολα και είναι ικανό να προβληματίσει και να βάλει σε κάποιες σκέψεις τους αναγνώστες σχετικά με την ποιότητα της σύγχρονης δημοκρατίας, τα όρια της ανθρώπινης γνώσης και το μέλλον της ανθρωπότητας. Βέβαια, σε σημεία η πλοκή μπορεί να κουράσει λόγω επαναλήψεων, ενώ δύσκολα θα δεθεί κανείς με κάποιον από τους χαρακτήρες, όμως νομίζω ότι τα θετικά υπερτερούν σε σχέση με τα αρνητικά. Κάποια στιγμή στο μέλλον θα δω και την ομότιτλη ταινία του 2017, αν και αυτή έχει δεχτεί ακόμα πιο μέτριες κριτικές!

8/10

Edited September 1, 2019 by BladeRunner