Brian Staveley-Chronicle of Unhewn Throne

[Mhtsos]

****Είδα ότι δεν υπάρχει θέμα για τον συγκεκριμένο και είπα να ανοίξω ένα.

 

 

Λοιπόν τελείωσα το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, The Emperor's Blade, και είμαι γενικά πολύ ευχαριστημένος.

Είναι grim-high fantasy σαν και του Cook - Erikson.Θα έλεγα ότι είναι άξιος συνεχιστής του εν λόγω genre.

Η πλοκή είναι πολύ καλή και διαβάζεται πολύ ευχάριστα δίχως ιδιαίτερες κοιλιές. Δεν έχει την πολυπλοκότητα του Erikson,αλλά ούτε είναι απλοϊκό.

Βέβαια ένα μεγάλο μείον είναι ότι σε πολλά σημεία γίνεται προβλέψιμο, τόσο που βλέπεις τις "εκπλήξεις" από κανά δύο χλμ μακρυά...

Αλλά παρόλα αυτά πάλι είναι ευχάριστο να τα διαβάζεις.

Η γραφή του επίσης είναι βατή και ευχάριστη,δεν βλαστημάς να καταλάβεις τι λέει,ούτε είναι όμως παιδιάστικη.

 

Οι χαρακτήρες θα έλεγα ότι είναι συμπαθητικοί, αν και προβλέψιμοι και μερικοί τελείως κλισέ.Το κακό είναι ότι δεν είδα μεγάλη διαφορά στην συμπεριφορά μετά από γεγονότα,αλλά ίσως είναι επειδή η πλοκή λαμβάνει χώρα σε διάστημα λίγων μηνών.Γενικά είναι θετική η εμπειρία στο θέμα.

 

Η κοσμοπλασία είναι σχετικά απλή,αλλά λειτουργεί καλά μέχρι τούδε,δίχως να βγάζει μάτι ή να γίνεται γελοία από τις φανφάρες(βλέπε Sanderson).Από ότι φαίνεται ξέρει τα όρια του και το δίνει καλά.

 

Η μαγεία του είναι περίεργη, με την καλή έννοια. Δεν είναι ούτε τελείως OP,ούτε κλισεδιάρικη.Είναι κάτι που το αφήνει στο ψιλοφλου, εκτός από μερικές έννοιες-"κανόνες" και λειτουργεί ωραία στην πλοκή του.Ίσως το εξηγήσει καλύτερα στα άλλα βιβλία.

 

Μεγάλο μείον είναι ότι για να βγάλει αυτό το grim dark και την βαρβατίλα των "επίλεκτων" έχει πάρει το Manual των US Marines και το έβαλε στο βιβλίο με μόνες αλλαγές κάποιες, γελοίες πραγματικά, σκηνές που προσθέτει τρελές απαιτήσεις-επιτεύγματα για να το κάμει πιο hardcore.Μόνο γέλιο σε εκείνα, τα λίγα ευτυχώς, σημεία.

Πέρα από τούτα, τίποτα έξω από την πεπατημένη στο θέμα.

 

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι είναι από τα καλύτερα φάνταζι που έχω διαβάσει τελευταία και τάξεις ανώτερο από άλλα πιο γνωστά και overhyped του χώρου, όπως το WoT-Abercobrie-Sanderson-Rothfus κ.ο.κ.

Δεν είναι Erikson δυστυχώς,αλλά είναι ο μόνος που επιτυγχάνει την αίσθηση που δίνει το Malazan(σε κάποια σημεία).

[Naroualis]

Το 'χω κι αναρωτιόμουν αν αξίζει να το διαβάσω... Εντάξει, αν είναι καλύτερο από Αμπερκρόμπι, με έπεισες. 

[Mhtsos]

Το 'χω κι αναρωτιόμουν αν αξίζει να το διαβάσω... Εντάξει, αν είναι καλύτερο από Αμπερκρόμπι, με έπεισες. 

Εντάξει γούστα είναι αυτά,αλλά είναι πολύ καλό φάντασι με προοπτικές,εάν μας το χαλάσει σαν και το Prince of Nothing,που πήρε την κατιούσα μετά το δεύτερο, δεν ξέρω.

Σήμερα θα ξεκινήσω και το δεύτερο βιβλίο-The Providence of Fire.

[Mhtsos]

Ετελείωσα και το δεύτερο της σειράς, The Providence of Fire.

 

Θα έλεγα ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος,αν και θεωρώ ότι έπεσε στα σημεία σε σχέση με το πρώτο.

Συνεχίζει τον καλό δρόμο με την πλοκή,την κοσμοπλασία και τους χαρακτήρες.

 

Έχει μερικές ευχάριστες ανακατατάξεις και ανατροπές που αλλάζουν την δυναμική του κόσμου του και της πλοκής του.

Βέβαια όλα δεν είναι ιδανικά, οι αλλαγές άρχισαν να γίνονται πολλές και μερικές φορές αντιφάσκουν δίχως να εξηγεί την "αλήθεια". 

Ακόμη για να "βγάλει" την πλοκή έχει κάνει αρκετά λογικά άλματα στην "λογική" πίσω από τις πράξεις των ηρώων, σε μερικά σημεία δεν έχει καμία συνέπεια του τι κάμουν οι ήρωες με το τι θα ήταν λογικό να κάμουν και φαίνεται πολύ "πιεσμένο" το αποτέλεσμα.

 

Επίσης χρησιμοποιεί πάρα πολλές φορές τον από μηχανή θεό, όταν η κατάσταση πάει να χαλάσει πολύ την σώζει έτσι. Δηλαδή ο εύκολος και απλός τρόπος,αλλά δυστυχώς χαλάει την αίσθηση "αγωνίας" και κάμει κάθε δύσκολη στιγμή για τους "βασικούς" απλό πισωγύρισμα.

 

Οι νέοι χαρακτήρες είναι ψιλοαδιάφοροι.

 

 

Ξεκίνησα το τρίτο, The Last Mortal Bond

Edited July 7, 2016 by Mhtsos

[Mhtsos]

Τελείωσα και το τελευταίο. 

Είναι περίπου 20+% μεγαλύτερο από τα άλλα.

Η πλοκή είναι γενικά καλή, με μερικές κοιλιές και μερικά λογικά άλματα,όπως δηλαδή τα προηγούμενα.

Το τέλος λίγο...περίεργο και προσωπικά περίμενα κάτι άλλο,ιδίως όταν υπήρχαν τόσα ανοικτά "μέτωπα".

Αυτό επίσης σημαίνει ότι κανά δύο πλοκές έμειναν ή τελείως ή ψιλοφλου.

 

Επαναλαμβάνει πολλά σημεία με ίδια ακριβώς λόγια-περιγραφή.

Η υπερβολή και o από μηχανής θεός είναι εμφανή σε πολλά σημεία, αλλά τίποτα παραπάνω από τα προηγούμενα.

 

Συμπερασματικά είναι καλή σειρά, πολύ καλύτερη από πολλά άλλα "διάσημα" και θεωρώ ότι της αξίζει περισσότερη αναγνώριση.

[Jaqen H'Gar]

Ξεκινησα και εγω το πρωτο. Ρεει ευκολα, αλλα φοβαμαι οτι παρα ειναι κλισαρισμενο. Τουλαχιστον στις πρωτες 100 σελιδες που χω διαβασει. Επισης με ενοχλει πραγματικα η χρηση των τοπικων, και καλα, βρισιων. Δεν ειχα φτασει ουτε καν στις 70σελ και ενιωθα ηδη οτι αμα ξαναδιαβασω αυτο το Kent-Kissing θα πεταγα το βιβλιο απο το παραθυρο.