Αντρέα Καμιλλέρι (Andrea Camilleri)

[BladeRunner]

Ο Αντρέα Καμιλέρι ήταν Ιταλός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο οποίος γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1925 στην Σικελία και πέθανε στις 17 Ιουλίου του 2019 στη Ρώμη, σε ηλικία 93 ετών. Είναι κυρίως γνωστός για τη δημιουργία του επιθεωρητή Μονταλμπάνο, που έχει αγαπηθεί τόσο στην Ιταλία, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης στην Ελλάδα έχει ένα αρκετά φανατικό κοινό.

Στην Ιταλία υπάρχει και ολόκληρη τηλεοπτική σειρά με ήρωα τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο, τον οποίο υποδύεται ο Ιταλός ηθοποιός Luca Zingaretti. Νομίζω ότι κάποια στιγμή κυκλοφόρησαν και στην Ελλάδα dvd με επεισόδια της σειράς (τα έχω πετύχει στο Μοναστηράκι). 

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα περισσότερα βιβλία του (κάπου στα 40), κυρίως από τις εκδόσεις Πατάκη. Εδώ μπορείτε να τα δείτε όλα.

Edited September 22, 2019 by BladeRunner

[Eugenia Rose]

Έχω διαβάσει πολλά από τα βιβλία και δει και τη σειρά χρόοονια πριν, είμαι πολύ φαν. Το αγαπημένο μου ήταν το Σκύλος απο Τερακότα

[jjohn]

Είχα διαβάσει τα τέσσερα πρώτα του Καμιλλέρι κάμποσα χρόνια πριν(κοινώς, όταν ακόμα ...διάβαζα).

Τα οποία είναι:

1. Το σχήμα του Νερού

2. Σκύλος Από Τερακότα

3.Ο κλέφτης Της Μεσημβρίας.

4. Η φωνή του βιολιού

 

Δεν έχω αναλυτικά σχόλια στο σεντούκι του sff.gr  αλλά απ'ό,τι θυμάμαι:

1-3: αρκετά καλά

2-4: όχι και τόσο(σόρρυ Ευγενία ) 

 

Επίσης  100%  έχουν κυκλοφορήσει DVD με τον Μονταλμπάνο αφού θυμάμαι το Alter να τα διαφημίζει σαν συνοδευτικό στον Κόσμο Του Επενδυτή.

Και   μιας και πιάσαμε τα τηλεοπτικά, να προσθέσω  ότι τώρα πρόσφατα είχε βγει μία νέα Ιταλική σειρά  The Young Montalbano ή κάπως έτσι.

[BladeRunner]

Το σχήμα του νερού

Πρώτη μου γνωριμία με τον Επιθεωρητή Μονταλμπάνο και γενικά πρώτη μου επαφή με το έργο του Αντρέα Καμιλέρι, δύσκολα θα μπορούσε να γίνει καλύτερη αρχή. Το βιβλίο το άρχισα σήμερα το πρωί και το τελείωσα πριν από λίγο, αν και είχα να κάνω διάφορα πράγματα στο μεταξύ. Πολύ ευκολοδιάβαστο και ψυχαγωγικό, με ικανοποιητική πλοκή, ευχάριστη ατμόσφαιρα, ωραία σκηνικά και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Στα θετικά βάζω και το γεγονός ότι μου θύμισε λιγάκι από το ύφος του Λεονάρντο Σάσα, ο οποίος είναι ένας πραγματικά εξαιρετικός συγγραφέας που προτείνω (και ας έχω διαβάσει μόνο δυο βιβλία του).

Δεν θα πω και πολλά για την ιστορία, ο Μονταλμπάνο καλείται να ερευνήσει τον θάνατο ενός μηχανικού και τοπικού πολιτικού, που βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητο του, σε ένα κακόφημο μέρος, στο οποίο νταραβερίζονται πόρνες και κωλομπαράδες με πελάτες. Το περίεργο για την Σικελία, είναι ότι ο μηχανικός αυτός πέθανε από φυσικά αίτια. Υπάρχουν όμως μεγάλα "αλλά", τα οποία ο Μονταλμπάνο θέλει οπωσδήποτε να μάθει... Ικανοποιητική πλοκή, με λίγο μυστήριο και τις απαραίτητες ανατροπές/εκπλήξεις, ωραίες περιγραφές της τοπικής κοινωνίας αλλά και των διαφόρων σκηνικών, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, σούπερ ατμόσφαιρα. Η γραφή μου άρεσε πολύ, θα την χαρακτήριζα άνετη, άκρως ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη.

Γενικά είναι ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, ό,τι πρέπει για μια ευχάριστη και ξεκούραστη ανάγνωση στην παραλία. Εκτός, όμως, από το αστυνομικό κομμάτι, ενδιαφέρον έχουν και οι διάφορες αναφορές στην σύγχρονη Σικελία, με τα συμφέροντα, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τους Μαφιόζους. Ο Καμιλέρι τα θίγει όλα αυτά με έξυπνο τρόπο και με ειρωνική διάθεση. Έχω και το δεύτερο βιβλίο της σειράς στην βιβλιοθήκη μου (αγορασμένο όπως και το πρώτο από το Μοναστηράκι), και έχω σκοπό να διαβάσω περισσότερα βιβλία του συγγραφέα αυτού. 

8/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Eugenia Rose]

Έμενα το μόνιμο παράπονό μου ήταν πως τελειώναν τόσο εύκολα τα βιβλία του και μέσα σε μια μέρα δεν είχα τίποτα άλλο να διαβάσω.

Τα φαγητά σου αρέσανε; Έχει έναν τρόπο να περιγράφει τα φαγητά ο άτιμος. Και πολλές φορές κάνει και αναφορές στον Μανουέλ Βάσκεζ Μονταλμπαν (τυχαίο;) που ήταν ένας ισπανός συγγραφές αστυνομικών με ήρωα των βιβλίων του τον Πέπε Καρβάλιο όπου πέρα από αστυνομικό ήταν και κοινωνικό-πολιτικό κάτι που προσπαθεί να κάνει και ο ίδιος ο Καμιλέρι στα βιβλία του, ειδικά στα τελευταία. Ο Μονταλμπάν επίσης περιγράφει πολύ λεπτομερώς τα φαγητά της ισπανική κουζίνας, καθότι και γαστρονόμος και γι αυτό και τον αναφέρει ο Μονταλμπάνο στο βιβλίο και γιατί είναι συνονόματοι επίσης.

[BladeRunner]

Το ολόδικό μου (Il Tuttomio, 2013)

Δεύτερο βιβλίο του Αντρέα Καμιλέρι που διαβάζω, μετά το "Το σχήμα του νερού" που διάβασα τον Ιούλιο του 2016. Και ενώ θα μπορούσα κάλλιστα τόσα χρόνια να έχω διαβάσει μερικά από τα βιβλία της σειράς με ήρωα τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο ή ακόμα και κάποια άλλα αυτοτελή, τελικά έπιασα το συγκεκριμένο, που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά.

Η βαθμολογία του στο Goodreads είναι αρκετά μέτρια, αλλά αυτό δεν με απέτρεψε από την αγορά και την ανάγνωσή του. Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο έπαιξε σημαντικό ρόλο (και δεν μιλάω για το γκομενάκι, αλλά για τα χρώματα και τη γενικότερη παλπ αισθητική), αλλά και οι λέξεις-κλειδιά "ωμό" και "διαστροφικό" που υπάρχουν στην περίληψη. Λοιπόν, υποθέτω ότι πολλοί έθαψαν το βιβλίο γιατί ίσως είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που είχαν συνηθίσει από τον Καμιλέρι, όπως επίσης γιατί το ύφος της γραφής και η ιστορία αυτή καθαυτή δεν είναι για όλα τα γούστα.

Το βιβλίο θα το χαρακτήριζα σαν ένα παλπ ερωτικό θρίλερ, με τις απαραίτητες δόσεις ωμότητας και διαστροφής, με την (όποια) πλοκή να εξελίσσεται υπερβολικά γρήγορα και τους χαρακτήρες να μην έχουν ιδιαίτερο βάθος. Η γραφή είναι απλή και κοφτή, με λιτές περιγραφές και δίχως φτιασίδια, ενώ ο Καμιλέρι παίζει λίγο με την αφήγηση, μιας και παράλληλα με την ιστορία που διαδραματίζεται "τώρα", βλέπουμε και γεγονότα από το παρελθόν της πρωταγωνίστριας.

Το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί άνετα σε μια καθισιά, μέσα σε δυο-τρεις ώρες, ανεξάρτητα αν στο τέλος ο αναγνώστης το ευχαριστηθεί ή όχι. Οριακά τσιμπάει τέταρτο αστεράκι από μένα, γνωρίζοντας ότι ίσως αδικώ πολλά άλλα καλύτερα βιβλία, που τους έβαλα τον ίδιο βαθμό. Όμως δεν μου πάει η καρδιά να του βάλω τρία αστεράκια, αν και μάλλον θα του ταίριαζαν περισσότερο!

7.5/10

Edited June 8, 2019 by BladeRunner

[jjohn]

Δυστυχώς ο συμπαθής Ιταλός αυτός συγγραφέας πέθανε στις 17 Ιουλίου

[BladeRunner]

Η πινακίδα (La targa, 2011)

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα σχετικά μεγάλο διήγημα, και όχι με νουβέλα. Άνετα θα χωρούσε σε κάποια συλλογή ή ανθολογία διηγημάτων, αντί να εκδοθεί ξεχωριστά. Όπως και να'χει, πρόκειται για ένα αρκετά ψυχαγωγικό και διασκεδαστικό διήγημα, με έντονη σατιρική διάθεση απέναντι στον Ιταλικό Φασισμό. Όσον αφορά τη γραφή, είναι πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, γεμάτη σαρκαστικό χιούμορ. Σίγουρα τούτο το βιβλιαράκι είναι ό,τι πρέπει για την αναμονή σε κάποιο ιατρείο ή για μια σύντομη διαδρομή με το λεωφορείο ή το τρένο.

8/10

[Maevius]

Υπάρχει η σειρά συγγραφής των βιβλίων του;

[BladeRunner]

2 hours ago, Maevius said:

Υπάρχει η σειρά συγγραφής των βιβλίων του;

Στη Wikipedia και στο Goodreads μπορείς να δεις τη σειρά με την οποία κυκλοφόρησαν τα βιβλία με ήρωα τον Μονταλμπάνο, αλλά και τα αυτοτελή του. Στο Goodreads έχουν "ανεβάσει" όλες τις ελληνικές εκδόσεις των βιβλίων του Μονταλμπάνο, οπότε είναι εύκολο να δεις ποιος ελληνικός τίτλος αντιστοιχεί στον ιταλικό/αγγλικό.

[yanni]

Η εξαφάνιση της Λάουρα

Αυτό το σύντομο μυθιστόρημα δεν είναι μυθιστόρημα για την εξαφάνιση μιας νεαρής γυναίκας, αλλά μια απόπειρα να ζωγραφιστεί με απλά μέσα, ένα περίπλοκο γυναικείο πορτρέτο, αλλά όχι και τόσο ασυνήθιστο όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Επένδυσα δύο ώρες σε αυτό το βιβλίο και αποζημιωθηκα με το παραπάνω. 

Edited October 27, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

123ο χιλιόμετρο (Km 123)

Τέταρτο βιβλίο του Αντρέα Καμιλέρι που διαβάζω, το πιο αδύναμο μέχρι στιγμής, αλλά και πάλι αρκετά ενδιαφέρον και οπωσδήποτε ψυχαγωγικό. Λοιπόν, η όλη ιστορία παρουσιάζεται αποκλειστικά και μόνο μέσω διαλόγων (πρόσωπο με πρόσωπο ή τηλεφωνικά), άρθρων εφημερίδων, αστυνομικών αναφορών και γραμμάτων. Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος που αφηγείται μια ιστορία, που περιγράφει τοπία και σκηνικά, πολλά αφήνονται απλώς στην (όποια) φαντασία του αναγνώστη μέσω των διαλόγων κ.λπ. Αν μη τι άλλο, ιδιαίτερος τρόπος παρουσίασης μιας αστυνομικής ιστορίας, με τον Καμιλέρι να καταφέρνει να μην τα κάνει σαλάτα, αντίθετα το όλο στιλ λειτουργεί μια χαρά. Η ιστορία αυτή καθαυτή είναι αρκετά καλή αλλά τίποτα το φοβερό και τρομερό από άποψη εκπλήξεων και ανατροπών, ενώ φυσικά οι χαρακτήρες είναι τελείως επιδερμικοί, χωρίς βάθος. Το γνωστό ειρωνικό χιούμορ του Καμιλέρι είναι και πάλι παρόν, και σπάει κόκαλα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προτείνεται για μια γρήγορη και ευχάριστη ανάγνωση, εγώ προσωπικά πέρασα ωραία διαβάζοντάς το. Υ.Γ. Στο τέλος υπάρχει και ένα σύντομο δοκίμιο του συγγραφέα προς υπεράσπιση της αστυνομικής λογοτεχνίας.

7/10