FFL #14 (Ballerond vs elgalla vs MountainRoot vs MadnJim vs Morfeas vs Nienor vs Γιώργος77)

[elgalla]

Σπύρο δεν είμαι σίγουρη αν αυτό επιτρέπεται. Θα πρέπει να μας πει κάποιος παλιότερος μοντ μάλλον γιατί εγώ πραγματικά δεν ξέρω.

[MadnJim]

Σπύρο δεν είμαι σίγουρη αν αυτό επιτρέπεται. Θα πρέπει να μας πει κάποιος παλιότερος μοντ μάλλον γιατί εγώ πραγματικά δεν ξέρω.

 

Ακριβώς, συμφωνώ, κανονικά δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται.

[elgalla]

Δεν μπορει να κλεισει απο το poll, δεν υπαρχει τετοια δυνατοτητα οποτε θα πρεπει να βασιστουμε στην ευγενη αμιλλα ☺

[Ballerond]

Ψήφισα κι εγώ...Σπύρο με πέθανε το δικό σου γιατί σύντομα θα έχω επίσκεψη στον οδοντίατρο και ήδη τρέμω σαν το ψάρι, αλλά για ελάχιστους πόντους με κέρδισε το απλό μαγικό σφηνάκι της Κιάρας.
Πολύ καλή δουλειά από όλους

[elgalla]

Να πω επισης πως αν και τα σχολια δεν ειναι υποχρεωτικα, συνιστανται και ειναι παντα εκτιμητεα απο τους συγγραφεις.

[jjohn]

Έ, έτσι γίνεται σε όλα τα  polls.

Δεν άλλαξε το σύστημα, εσείς πονηρέψατε     

 

Επίσης, είστε γρήγοροι εσείς!

Edited July 14, 2016 by jjohn

[MadnJim]

Μα, αφού η δική μου ιστορία μου άρεσε περισσότερο, να μη την ψηφίσω;

[Sonya]

Να θεωρήσεις ότι δεν υπάρχει. Όπως βάζουμε τις ιστορίες μας τελευταίες στους διαγωνισμούς, ανεξάρτητα απ' το πόσο μας αρέσουν σε σχέση με των άλλων. Για να μην καρφωνόμαστε.

[MadnJim]

Χεχεχε, είπα να κάνω λίγη πλάκα, μη βαράτε ρε σεις! :lol:

Οκέι, τώρα οι ψήφοι μου είναι εκεί που ήθελα εξαρχής να είναι.

[elgalla]

Σας διάβασα όλους, ώρα για τα σχόλια και ελπίζω, γράφοντάς τα, να καταλήξω και ποιους θα ψηφίσω.

 

 

 

Ballerond: τι κουλή τηλεπάθεια μας χτύπησε δεν ξέρω, πάντως βαδίσαμε κι οι δύο προς παρόμοια κατεύθυνση με τις ιστορίες μας. No pun intended, αλλά νομίζω πως μπορείς να ζωντανέψεις λίγο τη γραφή σου εδώ πέρα. Είναι κάτι που γενικά κάνεις καλά κι εδώ μάλλον σε καταπίνουν τα πολλά επίθετα, οι μεταφορές και οι παρομοιώσεις. Καλή ιδέα, χρειάζεται λίγη δουλίτσα για να λειτουργήσει απόλυτα. Π.χ. αν έδινες ένα στοιχείο ότι ο πατέρας του πρωταγωνιστή του ζητούσε να κάθεται όσο το δυνατόν πιο ακίνητος όταν τον κακοποιούσε - κάτι που να προδιαθέτει για τη νεκροφιλία πλην της παιδοφιλίας. Επίσης, ξανασκέψου τον χώρο όπου βρίσκεται το πτώμα - δεν μπορεί ο αυτόχειρας να έχει μείνει μια μέρα σπίτι του. Στην αρχή φαντάστηκα πως μίλαγες για νεκροτομείο, μετά είδα το "κομοδίνο" και κατάλαβα ότι όχι, όντως είναι σπίτι του. Με την πρώτη ευκαιρία, γυάλισέ την, δεν θέλει πολλή δουλειά και σίγουρα μπορείς να τη βελτιώσεις.

 

MountainRoot: έχω την αίσθηση πως είχες μια ωραία ιδέα που, δυστυχώς, λόγω συγκυριών, δεν πρόλαβες να αναπτύξεις. Να το κάνεις οπωσδήποτε, όμως, γιατί θα ήθελα να διαβάσω την ολοκληρωμένη ιστορία αντί της περίληψης.

 

Nienor: Κιάρα, είμαι βέβαιη πως δεν είμαι η μόνη στην οποία έλειψες. Μικροσκοπικό, αλλά τόσο συγκινητικό, μαγικό και ονειρικό σχεδόν όσο είναι και σπαρακτικό, μου ράγισε λίγο την καρδούλα. Πολύ ευαίσθητο και όμορφο. Ψήφος.

 

Γιώργος77: πολύ καλή, ζωντανή γραφή, όπως έχω συνηθίσει από εσένα. Σύγχρονο γράψιμο με πολύ καλό ρυθμό κι ένα τέλος που πλησιάζει το σουρεαλιστικό. Είναι σχεδόν στα όρια του bizarro fiction. Πιθανόν αυτή η ιδέα δεν θα δούλευε σε μεγαλύτερο κείμενο, όμως σε τέτοιο σφηνάκι όπως αυτό λειτουργεί καλά. Ψήφος.

 

MadnJim: πραγματικά το τέλος δεν το φανταζόμουν και γέλασα αφάνταστα (από ανακούφιση) όταν κατάλαβα πως όλο αυτό ήταν μια επίσκεψη στον οδοντίατρο. Κατάφερες να αποδώσεις με αγωνία και τρόμο κάτι απλό και καθημερινό. Επίσης, είναι από τα πολύ καλογραμμένα κείμενά σου και μπράβο σου. Όταν έφτασα, τελικά στον οδοντίατρο, είχα την ελπίδα πως θα μας αποκάλυπτες ότι ο πρωταγωνιστής ήταν βρικόλακας και είχε πάει να κάνει σφράγισμα στον κυνόδοντα γιατί "αυτοί οι νέοι δεν προσέχουν καθόλου τι τρώνε και το αίμα τους είναι γεμάτο ζάχαρη". Βέβαια είδα ότι το κείμενο τελείωνε, αλλά, σοβαρά, σκέψου το. Είσαι ο μόνος που θα μπορούσε να γράψει κάτι τέτοιο. Κάπως οι σκέψεις περί Αλίκης μου φάνηκαν περιττές, εν τέλει. Θα μπορούσαν και να λείπουν.

 

Morfeas: με κίνδυνο να γίνω κλισέ και να κάνω τους νεανίες του φόρουμ να κοκκινίσουν με τις εκδηλώσεις αγάπης μου, θα το πω για άλλη μια φορά: σ' αγαπώ. Εξαιρετική ιδέα που ασφυκτιά στις λίγες λέξεις της. Σου προτείνω να βρεις έναν τρόπο να το δέσεις με τον Αντιρρησία Συνείδησης (θυμάμαι ότι εκεί το love story δεν με είχε πείσει, εδώ έχεις ένα εξαιρετικά δυνατό και οι δύο ιστορίες έχουν πολύ κοινή βάση, σκέψου το). Θέλω να το κάνεις τουλάχιστον 10.000 λέξεις και να μάθω τα πάντα γι' αυτόν τον κόσμο, τα πειράματα, τους ανθρώπους που επικοινωνούν μέσα από τον πόνο τους, την επανάστασή τους, τα πάντα. Ψήφος.

 

 

[jjohn]

MountainRoot,  Nienor  και elgalla από μένα.

 

Μπράβο για τις ιστορίες σας

Καλή επιτυχία!

 

edit: Πάρε και  σχόλια σφηνάκια για τις ιστοριούλες σας.

 

• Ballerond:  Καλό σαν σκέψη, αλλά η υλοποιήση χωλαίνει ελαφρώς.  Θα βάλω το χέρι μου στην φωτιά και θα πω ότι αυτό είναι μια από τις πρώτες σου προσπάθειες στην πρώτο-πρόσωπη αφήγηση.  Συμβουλή: Διάβασε νουάρ για να βελτιώσεις την πρωτοπρόσωπη αφήγηση σου
• MountainRoot: Οκ, τεχνικά έχει μπόλικα θεματάκια, αλλά μπορώ να πω ότι  λάτρεψα την ανατροπή στο τέλος. Αυτό ακριβώς ψάχνω όταν διαβάζω ένα φλασάκι
•  Nienor:   Ωραίο ρε συ, συγκινητικούλι....
• Γιώργος77:  Έχεις θα έλεγα καλή αφήγηση, αλλά το τέλος το βρήκα αρκετά σουρρεαλιστικό για τα γούστα μου. -1 που δεν έβαλες αυτό  όταν περιέγραψες τον: πόνο  σαν κάτι να σε καίει   από το τραγούδι του Μάλαμα
• MadnJim:  Άποψη μου: Το 'punchline' είναι λίγο για  μία τέτοια φορτωμένη  εισαγωγή.
• Elgalla:  Πράγματι, η ιδεά έχει κάποια κοινά με του συνονόματου, αλλά εσένα δεν σε προδίδει το πρώτο πρόσωπο αφού είσαι μαστόρισσα.
• Morfeas:  Μου άρεσε, δεν λέω, αλλά  είναι πολύ-πολύ-πολύ μικρό και γι' αυτό   ψήφο από μένα δεν παίρνεις.  Η ιστορία   κάνει μπαμ πως θέλει να επεκταθεί κι άλλο. Στρώσου

Επίσης αναφορικά με το επόμενο  ποστ της Αταλάντης

Μόνο μπλακαμπίλι

 

ME SPELAR SVART METALL!

Edited July 15, 2016 by jjohn

[Ballerond]

Σας διάβασα κι εγώ και ψήφισα εψές, οπότε ορίστε και μερικά σχόλια

Mountainroot: Όπως ανέφερε και η Αταλάντη, μία ενδιαφέρουσα ιδέα που προκύπτει αρκετά εύκολα από τα παραδείγματα της Χριστίνας στην ανακοίνωση τιου θέματος.

Κάτι προφανώς σε ανάγκασε να την διακόψεις, οπότε αναμένω την συνέχεια με ενδιαφέρον ;)

Nienor: Δεν έχω να πω πολλά. Σφηνάκι μικρό αλλά θαυματουργό. Σε λίγες γραμμές με μετέφερες αλλού. Μου μετέδωσες συναισθήματα που δεν χρειάζονται σελίδες για να βγουν.
Δεν ξέρω αν θα ήθελα παραπάνω. Σίγουρα δε θα ήθελα λιγότερο. Μου άρεσε πολύ. Ακόμα και έτσι. +1

Madnjim: Αδερφέ εντάξει τον ένιωσα τον πόνο πραγματικά. Βέβαια κι εγώ περίμενα κάτι ίσως διαφορετικό αν και φαντάζομαι ο σκοπός του να δώσεις "υπερφυσικό" τόνο στον πόνο ήταν ακριβώς αυτό.
Ο οδοντίατρος και πόσο τον φοβόμαστε γενικά. Πολύ καλή γραφή αλλά ήθελα ένα "τσακ" παραπάνω για να με τραβήξει περισσότερο.

elgalla: Πολύ ωραίος τίτλος, ωραίο όνομα και φυσικά αξιολάτρευτη η κοπελίτσα. Η ιδέα όντως είναι παρόμοια και θεωρώ ότι τα τελευταία μας αναγνώσματα το επηρρέασαν ;) Μου άρεσε η ζωντανή γραφή της πρωταγωνίστριας όπως και η εξήγηση που έδωσες.
Θα μπορούσε να λειτουργήσει και σε μεγαλύτερο κείμενο και να αναπτύξεις παραπάνω τους χαρακτήρες. Κράτα το για μελλοντική χρήση ;) +1

Γιώργος77: Μου άρεσε η εισαγωγή, μου άρεσε το σουρεαλιστικό τέλος αλλά κάτι με τραβούσε πίσω στην γραφή σου. Από την μία ρεαλιστική από την άλλη λίγο...ψυχρή. Μπαλαντζάρισα στο αν θα μπορούσα να διαβάσω κάτι τέτοιο σε μεγάλο κείμενο, πάντως πιστεύω ότι αν είχες παραπάνω χρόνο ίσως να το πρόσεχες περισσότερο.
Ο τίτλος είναι πολύ καλός και ο πόνος μεταφέρεται απευθείας αν κάποιος το κάνει εικόνα (καρφί στο κεφάλι; άουτς!)

Morfeas: Νικόλα δεν ξέρω τι κάνεις, τι θα κάνεις ή τι έχεις σχεδιάσει να κάνεις. Γράψε. Φίλε μόνο αυτό έχω να σου πω. Γράψε.
Αν σε μίαμιση ώρα σκέφθηκες και υλοποίησες κάτι ΤΟΣΟ υπέροχο, δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να κάνεις σε ώρες, μέρες μήνες. Η Αταλάντη με κάλυψε απόλυτα.
ΓΡΑΨΕ!! WE NEED YOU!
+2 αν μπορούσα, η καλύτερη ιστορία.

 

Edited July 15, 2016 by Ballerond

[MountainRoot]

Ναι η αλήθεια είναι οτι δεν είχα χρόνο καθόλου να το σενιάρω αλλά δεν ήθελα και να σας κρεμάσω.

Αν και ωραία η εμπειρία του flash με έκανε περισσότερο να αγχώνομαι παρά να το διασκεδάσω οπότε ή πρέπει να αλλάξω μυαλά ή να μην το ξαναδοκιμάσω (εννοώ το να γράψω κάτι με τόσο πολύ περιορισμένο χρόνο το οποίο αργότερα θα το διαβάσουν άλλοι άνθρωποι). Προφανώς και το δικό μου ήταν το χειρότερο με διαφορά αλλά δεν πειράζει. Πρώτη φορά έγραψα στο sff τι περίμενα????

 

Ψηφισα χθες κιόλας το βράδυ επειδή έκατσα και τα διάβασα όταν γύρισα και τα αποτελέσματα είναι τα εξής. Επίσης ζητώ συγγνώμη αλλα άλλαξα πριν λίγο έναν ψήφο μου γιατί το είχα βάλει σε λάθος μέρος και το είδα σήμερα.

 

 

Τα 3 που ψήφισα ήταν τα Αίμα στα Χείλη, Αλγώ και τέλος το Ανώνυμο με αυτή την σειρά προτεταιότητας.

Σιωπηλός Παρατηρητής: Ωραία η ιστορία και μου άρεσε αλλά για κάποιον περίεργο λόγο δεν μου κόλησε στο θέμα με τον ΠΟΝΟ. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον δικό μου κόλλημα θα είναι το πως την αντιλήφθηκα. Αν ήταν σε άλλη κατηγορία σίγουρα θα την ψήφιζα γιατί μου άρεσε και την βρήκα ενδιαφέρουσα.

 

Ανώνυμος: Εντάξει με κέρδισε με την γραφή της....τι άλλο να πω και με handicap 45 λεπτών. Οι εικόνες πολύ ωραίες αν και το θέμα ήταν όντως λίγο abstract…..Μπράβο.

 

Καρφί σου κεφάλι μου: Το έχασα στο τέλος και δεν κατάλαβα καλά τι είχε γίνει οπότε αναγκάστηκα να ξαναδιαβάσω 2-3 φορές το τέλος. Δεν είναι οτι δεν μου άρεσε απλά αυτό το τελευταίο μου χάλασε το όλο κείμενο. Αρκετά ζωντανές επιλογές λέξεων....το χάρηκα.

 

Ηρθε η σειρά του: Ολα καλά. Όλα τέλεια. Φοβερό κειμενάκι αλλά όταν κατάλαβα τι γινότανε και για τι μιλούσες αντί να πω ουαου ξενέρωσα με την ζωή μου. Γιατί το έκανες αυτό βρε? Ε? Όσο το διάβαζα έλεγα πω πω πάει για την καλύτερη ιστορία....μα οδοντογιατρό?

 

Αλγώ: Ομορφιά. Φοβερή χαρακτήρας. Ωραία υπόθεση....Μόνο καλά έχω να πω και την βάζω στο ίδιο επίπεδο με το Αίμα στα Χείλη ως τα καλύτερα για μένα στο διαγωνισμό. Εύγε.

 

Αίμα στα Χείλη: Η καλύτερη ιστορία για μένα. Ωραία ιδέα και ευχάριστο ανάγνωσμα. Κερδίζει την Αλγώ στα σημεία γιατί δεν το περίμενα και με εξέπληξε ευχάριστα σαν ιδέα. Μεγάλο μπράβο.

 

[elgalla]

Πάρτε και λίγο gothabilly, για όσους έχουν την απορία δηλαδής.

 

https://www.youtube.com/watch?v=ROzPzfONo9c

[Γιώργος77]

Σε κάποια εκφραστικά ή ορθογραφικά λάθη δεν έδωσα σημασία, λόγω του περιορισμένου χρόνου που δεν επέτρεπε και πολλές διορθώσεις. Αρκετές ιστορίες μού φάνηκαν σκληρές και μελαγχολικές.

 

 

Διαχωρισμός: Μια χιουμοριστική ιστορία επιστημονικής φαντασίας μόνο που δεν κατάλαβα τι έγινε στο τέλος. Δεν ήξεραν ήδη οι μοχθηροί εισβολείς ότι οι δικοί τους ήταν μέσα στα σώματα των κακομοιριασμένων γήινων;

Ανώνυμο: Μελαγχολική ιστορία με ωραία ατμόσφαιρα, αναμενόμενα καλογραμμένη, αλλά μου μένει μια απορία. Ποιος ήταν αυτός που ρώτησε το κορίτσι αν θέλει να πονά ή αν θέλει να χορεύει και να πετά;

Ήρθε η σειρά του: Είμαι βέβαιος ότι περιγράφεις οδοντιατρείο του ΙΚΑ. Μοιάζει ανέκδοτο, αλλά είναι ένα ειρωνικό, δηκτικό σχόλιο πάνω στη λογοτεχνία του τρόμου.

Αίμα στα Χείλη: Πρωτότυπη ιδέα η εκ του μακρόθεν επικοινωνία μέσω του πόνου. Είναι μια ιστορία αγάπης και μια ιστορία πολιτικής επιστημονικής φαντασίας ταυτόχρονα. Και το σκέλος της πολιτικής και το σκέλος της επιστημονικής φαντασίας θα έπρεπε να περιγραφούν καλύτερα, αλλά ο χρόνος συγγραφής ήταν πολύ περιορισμένος.

Σιωπηλός παρατηρητής: Σκληρή ιστορία, όχι η πλέον πρωτότυπη του διαγωνισμού. Με ενόχλησε η τελευταία φράση «η εκδίκηση μόλις είχε ξεκινήσει». Μου φαίνεται βγαλμένη από τρέιλερ ταινίας αμερικάνικης (vengeance has just begun) και νομίζω ότι κάπως χαλάει την μελαγχολική ατμόσφαιρα που είχες δημιουργήσει.

Αλγώ: Η ψυχοβρυκόλακας που ρουφάει τον πόνο είναι ενδιαφέρουσα ιδέα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, όμως, είναι η αφηγήτρια και ο άμεσος, σκληρός τρόπος που διηγείται τη ζωή της. Αυτά τα δύο στοιχεία αναδεικνύουν την Αλγώ στην κορυφαία ιστορία του διαγωνισμού. (σημείωση: για δεύτερη συνεχόμενη φορά δεν μπορώ να βρω ψεγάδι σε διήγημα της elgalla) .

 

 

Καλή επιτυχία σε όλες και όλους !!!

[Nienor]

Τα διάβασα από χτες και σας παραθέτω και σφηνάκια σχολιασμού Λίγες ιστοριες ήτανε αυτή τη φορά, αλλά μέσα στις ζέστες τώρα... τι να λέμε;

 

Λουθάκι, το θέμα ήτανε πολύ καλό τελικά. Γκοθιά, αλλά πολύ καλό. Και δυστυχώς δεν το εξαντλήσαμε. Θα μπορούσε να κάνει ίσως ακόμα έναν ή δύο γύρους σε κάτι άλλο. Ευχαριστούμε

 

Ψήφοι: Μορφέας, Ελγκάλα, Γιώργος77

 

Αυτή τη φορά οι ψήφοι πάνε ακριβώς στους μισούς. Πλάκα έχει.

 

Σιωπηλός Παρατηρητής (Ballerond): Αυτό εδώ είναι αρκετά ολοκληρωμένο, νομίζω πως το μόνο που έχασα λίγο είναι το πώς ακριβώς βοηθάει το φάντασμα τη μάνα του. Καλή δουλειά για το χρόνο της και μάλλον είναι και με έναν αφηρημένο τρόπο πρωτότυπο.
Διαχωρισμός (MountainRoot): Σαφέστατα πρέπει να κάτσεις να το γράψεις αυτό. Σε μας φαίνεται πως υπάρχουνε πολύ περισσότερα για το όλο θέμα στο μυαλό σου, αλλά ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει κλείνοντας θέματα και μόνο θα έχεις μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Καρφί στο Κεφάλι μου (Γιώργος77): Πολύ καλά τοποθετημένο, εντυπωσιακό για τον χρόνο που του δόθηκε. Δεν ξέρω αν θα δούλευε καλύτερα χωρίς την τελευταία φράση. Νομίζω πως κάπως αλλοιώνει λίγο το νόημα: καταλαβαίνω πως το καρφί στο κεφάλι του συμβολίζει την εμμονή του με την κοπέλα (που τον έχει χωρίσει, έχει πεθάνει, μας είναι μάλλον λίγο αδιάφορο). Αν εννοείς αυτό, τότε το καρφί δεν έπρεπε να βγει τη στιγμή που τη σκότωσε; Δεν ξέρω κι εγώ, μου πέφτει μάλλον βαρύ. Όμως χωρίς την τελευταία φράση έχεις το εξής: το κείμενο αρχίζει τη στιγμή που του ήρωα του τελειώνει η "άρνηση", περνάει στον "θυμό" και τον πόνο - το καρφί - και τελειώνει με την αρχή του σταδίου της "διαπραγμάτευσης". Δεν ξέρω αν τα στάδια έχουν εφαρμογή και στον φόνο είναι η αλήθεια. Όπως και να έχει είναι μια πολύ καλή οπτικοποίηση, ένα δυνατό σχόλιο.
Ήρθε η Σειρά του (MadnJim): Πολύ ωραία γραμμένο, έχω να σε διαβάσω και καιρό και κάθε φορά πιστεύω πως η γραφή σου ανεβαίνει σκαλιά Έχει την πλάκα του το θέμα σου, αν και αυτό το "όλοι έχουν παρόμοιες εμπειρίες" ξέρεις, ντας νοτ κομπιούτ πάντα Επίσης, ρε συ, δεν είναι φανταστικό. Έχεις πιάσει όλα τα υπόλοιπα νομίζω, μάθε και αυτό. Λίγο άμα ασχοληθείς κανονικά θα τα ξεχωρίζεις στο μπαμ
Αλγώ (elgalla): Ντάξει. Οκ, ντάξει! Τι να σου πω τώρα; Έχει δύναμη, συνέπεια (ντόινγκ, ούτε που ξέρω πώς το κάνεις αυτό), ένα φοβερό πλασματάκι (τίγκα γκοθιά, αλλά φοβερό) και μια ηρωίδα που μάλλον έχει και χαρακτήρα. Δεν έχω ιδέα πότε προλαβαίνεις, σκέφτομαι μόνο καμιά φορά πως είσαι μινιμόι (ή κάπως έτσι) ένα από εκείνα τα πλασματάκια που κινούνται στον μισό χρονο από τον άνθρωπο Θα ήτανε το αγαπημένο μου, αν δεν ήτανε ο σύζυγος. Είναι σίγουρα το αρτιότερο όμως κι ευτυχώς που δεν πρέπει να διαλέξω έναν από τους δυο σας. Πολύ ωραίος τίτλος-όνομα, επίσης.
Αίμα στα Χείλη (Morfeas): Ρε Νικόλα, σοβαρά τώρα; Νομίζω πως μου ξεχείλωσες το σαγόνι. Τι ωραίο που είναι αυτό! Και να το ξαναπώ άλλη μία; Τι ωραίο που είναι αυτόοοο! Ντάξει, προφανώς πρέπει να το κάνεις κανονικό κείμενο, αλλά ρε συ, είναι όλα εκεί νομίζω, όλα τα απαραίτητα συστατικά σου κι ούτε καν σε μορφή σημειώσεων, με πανέμορφες φράσεις και περιόδους. Το αγαπώ ήδη.

 

[Morfeas]

Αφού ήπια κι εγώ τα 6 σφηνάκια μου -χικ χικ- ορίστε ορισμένα σχόλια. Έχω καταλήξει στις 2 μου ψήφους, και 2 ιστορίες παλεύουν για την τρίτη. Λίγα βιαστικά σχόλια γιατί πρέπει να φύγω

 

 

Σιωπηλός Παρατηρητής (Ballerond)

Με διχάζει η συγκεκριμένη ιστορία. Από τη μία, με χτύπησε με δύναμη η σκηνή με τον πατέρα και το σεντόνι, εκεί που δεν την περίμενα, ενώ ξεκίνησε δυνατά. Από την άλλη με έχασες κάπως στη σκηνή με τη μάνα, που αμέσως πείθεται από τα λόγια του γιου της, χωρίς να δώσει καν μια ευκαιρία στον άνδρα της (θα μου ταίριαζε περισσότερο ως πρώτη αντίδραση η άρνηση ή η δυσπιστία, σε φάση "όχι, γιε μου, δεν κατάλαβες καλά" αντί να πάει κατεθείαν να τον σκοτώσει). Για τη γραφή καλή, με ωραία σημεία, αν και  νομίζω ότι μπορείς και να τη ζωντανέψεις κι άλλο. Ειδικά σε πρώτο πρόσωπο, που είναι πιο προσωπικό (σε κάποια σημεία είναι αποστασιοποιημένη η γραφή, κάτι που ταιριάζει αφού είναι νεκρός και αυτόχειρας, αλλά θα ήθελα κάποιες πινελιές μπαχαρικών ).

 

Διαχωρισμός (MountainRoot)

Αν και ως ιστορία δεν φαίνεται ολοκληρωμένη, είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα ιδέα του παιχνιδιού (φράγμα του πόνου) και νομίζω ότι αν την αξιοποιήσεις και την εντάξεις σε μια ιστορία (με αρχή, μέση, τέλος), μπορείς να βγάλεις ενδιαφέροντα πράγματα.

 

Ανώνυμο (Nienor)

Καλογραμμένο, με ενδιαφέρουσα θεματολογία. Θα το ήθελα, όμως, λιγότερο αφηρημένο στο κομμάτι της ιστορίας, χάθηκα κάπως (μετά τον τραυματισμό της μπορούσε να πετάει;) και δεν ξέρω τι συνέβη τελικά. Θετική η τελική εικόνα αλλά κάτι μου λείπει (που είναι λογικό, για 45 λεπτά και πολύ είναι).

 

Καρφί στο Κεφάλι μου (Γιώργος77)

Μου άρεσε και ως γραφή πολύ και ως συμβολισμός στο τέλος. Εντάξει, είναι πολύ σουρεάλ η τελευταία εικόνα, κι ίσως η τελευταία φράση θα ήθελα να είναι περισσότερο υπαινιχτική (όχι τοσο στο πιάτο, άλλωστε φαινόταν), αλλά συνολικά με κέρδισε.

 

Ήρθε η Σειρά του (MadnJim)

Καλογραμμένο, που όμως βασίζεται σε υπερβολικές περιγραφές στο πρώτο μέρος, κι έτσι η ανατροπή φαίνεται κάπως σαν κλεψιά ("τέτοιος πανικός και λυγμοί για έναν οδοντίατρο;" Δεν του φαίνεται πάντως η βιασύνη. Τέλος, νομίζω ότι δεν ανήκει στα είδη του φανταστικού, αλλά αυτό δεν έχει πολλή σημασία έξω από το πλαίσιο του παιχνιδιού.

 

Αλγώ (elgalla)

Πολύ όμορφο, εξαιρετικό όνομα (πραγματικά, είτε το δεις ετυμολογικά είτε ακουστικά), όμορφη ιδέα, ολοκληρωμένη ιστορία, σοκαριστική (και σε σένα) η ανατροπή (εκτός αν έχω πάθει τίποτα τελευταία και με πιάνουν εύκολα θέματα παιδοφιλίας, τι να πω). Δεν έχω να προτείνω τίποτα, μπράβο!

 

 

[MadnJim]

Μια χαρά νομίζω πήγε το σπριντάκι μας, παρά τη ζέστη. Λίγες αλλά καλές συμμετοχές, και το θέμα ανοιχτό και με αμέτρητες επεκτάσεις προς κάθε κατεύθυνση. Μπράβο σε όλους!

 

Φλασάκια σχόλια κι από μένα:

 

 

Balleront (ψήφος)

Βαρύ πολύ, αλλά καλοδοσμένο, μου άρεσε. Το τέλος μόνο με προβλημάτισε λίγο, τι είδους εκδίκηση θα έπαιρνε πια το ένα “φάντασμα” από το άλλο;

 

MountainRoot

Αν ήταν κανονική ιστορία κι όχι τόσο σύντομο φλασάκι, θα μου άρεσε πολύ. Ωραία η ιδέα, και ενδιαφέρουσα η ανατροπή, έχει και δόσεις χιούμορ, θα ήθελα να το διαβάσω ολοκληρωμένο.

 

Nienor

Κι αυτό το φλασάκι θα ήταν υπέροχο αν ήταν κανονική ιστορία. Τώρα είναι σαν νόστιμο ορεκτικό, σαν τρέιλερ από ταινία που θέλω πολύ να δω.

 

Γιώργος77 (ψήφος)

Μου αρέσει πολύ η φυσικότητα στη γλώσσα σου. Στο φλασάκι δυσκολεύτηκα λίγο να συνδέσω το καρφί με το τι έγινε, αλλά αυτό μάλλον έχει να κάνει με μένα. Το τέλος ήταν δυνατό, και με κάλυψε μια χαρά.

 

Elgalla (ψήφος)

Εντάξει, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από σένα Αταλάντη. Με έβαλες στο κλίμα, είδα αυτά που ήθελες να δω, απόλαυσα τη γραφή σου. Μπράβο!

 

Morfeas

Ενδιαφέρουσα ιδέα για ένα διαφορετικό σέτινγκ που θα μπορούσε να βγάλει κάτι πραγματικά δυνατό. Το φλασάκι όμως δε φτάνει, είναι πολύ γενικό και αόριστο για το δικό μου μυαλό. Μου θύμισε "σκελετό", προσχέδιο για κάτι μεγάλο. Θα το διάβαζα όμως αν ήταν κανονική ιστορία, θα 'θελα να δω τι συμβαίνει σ' αυτόν τον κόσμο.

 

 

[Old man & SiFi]

Σας διάβασα και ψήφισα βρωμο-πονολάγνοι.

Αν δεν πνιγώ (ως συνήθως σε καμιά κουταλιά νερό) θα επανέλθω και με σχόλια.

Συνοπτικά: καλές ιδέες (κάποιες απαιτούν επέκταση και να την κάνετε σας περικαλώ θερμώς), γενικά όλες ήταν καλές ιστορίες.

[Old man & SiFi]

Τα κατάφερα! Φόρεσα τα μπρατσάκια μου και το σωσίβιό μου και δεν πνίγηκα. (Ευτυχώς το κουτάλι ήταν του γλυκού και όχι της σούπας…) Δύο (στις επτά) ιστορίες με κακοποίηση παιδιών, μου μαυρίσατε τη ψυχή.

Ελάχιστοι ασχοληθήκατε με τον ψυχολογικό πόνο που νομίζω ότι μπορεί να είναι χειρότερος και να βγάλει πιο ζουμερές ιστορίες.
Λοιπόν, αρχίζοντας με αυτά που ψήφισα. Με (*) αυτά που πιστεύω ότι απαιτείται να επεκταθούν σε κάτι πιο μεγάλο και πιο πλήρες (Η σειρά είναι τυχαία, απλά τα τρία πρώτα είναι αυτά που ψήφισα):

 

 

Morfeas*: Όπως πιστεύει έχει καταλάβει και ο ίδιος, υπάρχει μια εγγενής αντιπάθεια μεταξύ μας. Ίσως να φταίει το ότι καταφέρνει (με έναν μοναδικό τρόπο) να γράφει τρυφερά και ανθρώπινα αλλά και πολύ καυστικά ταυτόχρονα. (Ως γνωστόν, τα καυστικά δεν μου αρέσουν ) Δύσκολο αυτό, αλλά του βγαίνει άνετα. Μπράβο!
Kiara: Η “Νονά” μπορεί να γράψει συνταγές μαγειρικής, ίσως και τον τηλεφωνικό κατάλογο, με τόσο ποιητικό τρόπο που το ακόμα και το “Τάδε Ταδόπουλος 219 9999999” ή το “100 γραμμάρια αλεύρι” να σε συγκινήσει. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο.
Elgala*: Ωραία ιδέα, πολύ καλογραμμένη. Θα μπορούσε (θα έπρεπε;) να γίνει μια σειρά ή κάτι μεγαλύτερο με κεντρικό χαρακτήρα (και ίσως από την δική της οπτική γωνία) την Αλγώ (φοβερό όνομα!).
MountainRoot*: Καταπληκτική ιδέα, καλογραμμένη, αλλά σίγουρα αδικείται από το μέγεθος. Θα το ήθελα πιο απλωμένο και αναλυτικό και περιμένω να το δω…(And this is an order!)
Ballerond: Καλογραμμένη και δύσκολη ιστορία, θα ήθελα κάτι παραπάνω για την εκδίκηση ή να λείπει η τελευταία πρόταση και να με αφήσει εμένα (σαν αναγνώστη) να αποφασίσω…
Γιώργος77: Το ψυχολογικό θρίλερ της παρέας, καλογραμμένο αλλά με κάποιες ευκολίες στην ροή του. Δεν δικαιολογείται το γιατί είχε μείνει το κοριτσάκι να προσέχει την γιαγιά (λίγο αφύσικο νυχτιάτικα) ούτε γιατί μετά από την “μαστουρωτική” ένεση η νοσοκόμα αρνείται να του δώσει έστω και κάποιο παυσίπονο. Λίγη περισσότερη αληθοφάνεια-ρεαλισμός στα τετριμμένα θα του έδινε άλλη δύναμη.
MadnJim: Πάντα διασκεδάζω (πολύ μάλιστα) με τις ιστορίες σου και αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση, αν και (λόγω πίεσης χρόνου) δεν είναι από τις καλύτερές σου. Όμως, (όπως είπαν και άλλοι) το στοιχείο του φανταστικού απουσιάζει. Σε μία δεύτερη ανάγνωση (γνωρίζοντας δηλαδή το τέλος), οι αντιδράσεις των ασθενών δεν είναι καθόλου ρεαλιστικές αλλά δικαιολογούνται για να δώσουν την έκπληξη του τέλους.

 

Να σας βάλω και ένα “ανέκδοτο” που σκέφτηκα (με την ησυχία μου και αφού διάβασα τις ιστορίες σας):

 

«Τι γίνεται η αναφορά; Ακόμα να βγάλετε συμπέρασμα; Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι πρωτάκουστο αλλά είμαστε κάμποσο καιρό εδώ και ακόμα να καταλάβουμε γιατί η θνησιμότητα σε αυτόν τον πλανήτη είναι πολύ μεγαλύτερη στις πλούσιες ομάδες από ότι στις φτωχές;»
«Ξέρουμε το γιατί, η αναφορά είναι έτοιμη κυβερνήτη, απλά πρέπει να την καθαρογράψουμε.»
«Δεν μπορώ να περιμένω, με έχει φάει η περιέργεια. Πες μου το ζουμί προφορικά και την διαβάζω μετά με την ησυχία μου.»
«Κυβερνήτη, θα σου φανεί παράλογο, αλλά όσοι έχουν την οικονομική άνεση πηγαίνουν σε κλινικές και τους μπλοκάρουν τα κέντρα πόνου.»
«Και τότε πως υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά στο σώμα τους;”
«Δεν το αντιλαμβάνονται…»
(The use of pain)

Edited July 15, 2016 by Old man & SiFi

[Ιρμάντα]

Ballerond

 

Πολύ δυνατή και πολύ τολμηρή ιστορία. Θέλει ρετούς, όπως βέβαια ξέρεις, αλλά πράγματι με συγκλόνισε το θέμα της και το φχαριστήθηκα τρελά που στο τέλος τον γέρο τον σκότωσε η μάνα. Δεν ξέρω αν πρέπει να προϊδεάσεις ότι ο πατήρ είναι και νεκρόφιλος, δεν ξέρω αν στέκει να κρατήσουν σώμα ένα 24ωρο στο σπίτι. Τραβηγμένο αυτό, αλλά νομίζω φτιάχνεται. Μπορεί όλα αυτά να γίνουν πριν περάσει πολύ ώρα. Την πρώτη ώρα π.χ., όσο περιμένει η οικογένεια να έρθει η νεκροφόρα. Λέω τώρα εγώ. Καλή επιτυχία!

[Ιρμάντα]

MountainRoot

 

Να μία πολύ πολύ ωραία ιδέα που δεν αναπτύχθηκε επαρκώς σε καμία περίπτωση. Συν η ανατροπή στο τέλος, που μπορεί να αποδώσει (με κατάλληλη επεξεργασία) ένα αρκετά δυνατό Ε.Φ. διήγημα. Θέλει περισσότερες εξηγήσεις, περιγραφές πιο σαφείς και σίγουρα ορθογραφικό έλεγχο (τα δύο φύλα δεν γράφονται δύο φύλλα) -αλλά η ιδέα στον πυρήνα της είναι δυνατή. Καλή επιτυχία!

[Ιρμάντα]

Nienor

 

Αυτό ήταν όμορφο αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν κατάλαβα τι ακριβώς συμβαίνει. Ο θάνατος τη ρωτά αν προτιμά να πετά ή να πονάει; Όραμα δεν είναι το πέταγμα; Και αφού έτσι κι αλλιώς πονάει, ποιο το νόημα της επιλογής; Και γιατί είναι λάθος η απάντηση που του δίνει; Γιατί στην αρχή είναι ωραία, μετά τι αλλάζει;

Θα καταλάβαινα αν ο θάνατος τη ρωτούσε, προτιμάς να πεθάνεις, ή να πετάς; Κι εκείνη να έχει διαλέξει να πετάει, πράγμα το οποίο συνεπάγεται την παραμονή της στη ζωή και την κατάκοιτη κατάστασή της και στον πόνο της. Αυτά. Καλή σου επιτυχία!

[Ιρμάντα]

Γιώργος77

Δεν ξέρω γιατί, αλλά η λέξη "ρεκλαντάν" με μάγεψε.

Ωραία ιστορία, ωραίος τίτλος, κομμάτι άρρωστος αλλά στο πνεύμα, και αν ήθελα κάτι παραπάνω θα ήταν λίγο πιο "καλοφτιαγμένο" τέλος, ώστε να έρθει, πώς να το πω, πιο φυσικά η αποκάλυψη. Δυσκολεύτηκα να οπτικοποιήσω μια γυναίκα ως καρφί.

Καλή επιτυχία!

[Ιρμάντα]

MadnJim

 

Αλήθεια, η δική σου σειρά να σοβαρευτείς πότε θα έρθει;

Δεν μπορώ να πω, καλογραμμενο κείμενο και δεν το περίμενες με τίποτα αυτό που ερχόταν. Πίστευα ότι τους ξερίζωναν τις αναμνήσεις, τουλάχιστον, σε μια φουτουριστική πραγματικότητα όπου ο πόνος αντιμετωπίζεται έτσι, δεν ξέρω 'γω τι πίστευα. Έτσι όμως που το έκανες, μονολότι και καλογραμμένο είναι και αναπάντεχο και είναι σίγουρος, σίγουρος ο αναγνώστης, ότι κάτι ανείπωτα μαύρο και δυστοπικό τον περιμένει στο τέλος- έτσι όπως το έκανες ξαναλέω δυσκολεύμαι να εννοήσω πού βρίσκεται τελικά το υπερφυσικό στοιχείο. Πού; Στην ανάμνηση της γυναίκας του που δεν λέει να τον αφήσει; Τεσπα. Ως προς τα υπόλοιπα με κάλυψαν οι προηγούμενοι. Καλή επιτυχία σου εύχομαι!