Αγαπημενα πλασματα του φανταστικου

[Atrelegis]

Cthulhu can kiss my golden daiklave!

[Illidan]

Μην μαλώνετε, όλοι θα πάρετε! Περιμένεται να ξετρυπώσει ο Great Prismatic Wyrm Dragon από το Lair του...

[Atrelegis]

He can kiss my daiklave too!

Δεν είναι όμω΄ς λίγο περίεργο ότι δεν βλέπουμε συχνά πρωτότυπα πλάσματα; Ονερικά όντα, πνεύματα των συναισθημάτων και άλλα;

[brave]

Νάνοι φυσικά.... αυτή η βαρβαρίστηκη ξεροκεφαλιά είναι γοητευτική....

[heiron]

Τα νεοτερα μελη δεν θα παρουν μερος στην προαιωνια μαχη ξωτικων-δρακων(και εξωγηινων...) για την πρωτια στο poll???

[THE ANDROID]

Τα υπόλοιπα δεν με συγκινούν γιατί ειναι ψιλοκλασσικά και συνηθισμένα (ειδικά τα ξωτικά δηλαδή έλεος πια!), γι'αυτό ψήφισα βαμπίρ (τώρα θα μου πείτε πως "τα βαμπίρ δεν είναι κλασσικά και ίσως λίγο ξεπερασμένα ?"), ε ναι είναι αλλά οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται (θα ψήφιζα και δράκους άλλα ψηφίζουμε μόνο μια φορά...κρίμα)

Edited April 22, 2007 by THE ANDROID

[Faia de Wolf]

Δεν ξέρω πώς μου προέκυψε, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα και εξακολουθώ να έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα βαμπίρ κάθε είδους!

Για ανεξήγητο επίσης λόγο είχα ενθουσιαστεί από την 'Ριζένκα' του G. G. Kay...

[Oberon]

Συνήθως βαριέμαι τα "Τολκιενικά" όντα, και μερικά άλλα, που έχουν χρησιμοποιηθεί, ξαναχρησιμοποιηθεί, και επαναξαναχρησιμοποιηθεί μέχρι αηδίας τόσο στα μυθιστορήματα φαντασίας όσο και, περισσότερο μάλλον, στα rpg.

 

Προτιμώ τους εξωγήινους όχι μόνο επειδή μ'αρέσει η ε.φ. αλλά και επειδή έχουν περισσότερη ποικιλία χωρίς να χρειάζεται να ακολουθούν κάποιο κανόνα, όπως συμβαίνει, και εδώ είναι το ευτράπελο του θέματος, με μυθικά όντα της φάντασυ. Σαν κανόνα εννοώ το "canon" που συχνά ασυναίσθητα υιοθετούν οι αναγνώστες και οι παίκτες των rpg, για κάποια φυλή.

 

Όχι πως δεν μπορεί να υπάρξει πρωτοτυπία στις φυλές κλπ που αναφέρονται στο πολλ, είτε σε βιβλία, είτε σε rpg, αλλά αρκετές από αυτές έχουν ήδη ξεζουμιστεί από κάθε άποψη, οπότε δεν με πολυεντυπωσιάζουν. Κάποιες πάντως που θεωρώ ανοιχτές σε ποικιλία και με δυνατότηες εκ βάσεως πρωτοτυπίας είναι οι Μάγοι, τα θεικά όντα και οι Νεράιδες (Faeries), εκτός από τους εξωγήινους.

Edited May 8, 2007 by Dain

[Cassandra Gotha]

Δράκοι, δράκοι, δράκοι! Κακοί, καλοί, είρωνες, παιχνιδιάρηδες, υπεραιωνόβιοι, νεοεκκολαφθέντες, φύλακες θυσαυρών, στοιχειά ερημότοπων, pets (εδώ έχουμε να κάνουμε με υποείδη δράκων, μικρότερους και χαδιάρηδες) ...

 

Τους λατρεύω! Κάνουν και το πιο αδιάφορο fantasy να αποκτά αμέσως ενδιαφέρον. Φυσικά, ποτέ δεν μου αρέσει να τους σκοτώνουν.

 

Κοιτάξτε   τι βρήκα όταν έψαχνα εικόνες με δράκους:

[Δημήτρης]

Η πρώτη ψήφος που πάει στους βάρβαρους είναι η δική μου. Κόναν, Κέιν, Death Dealer και λοιποί ''όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω'', είναι ότι μου αρέσει περισσότερο στο φάντασυ. Όταν διαβάζω βιβλία αυτού του στυλ, τότε απλά είμαι μέσα στο στοιχείο μου. Μετά θα έβαζα μάλλον ιππότες, δράκους και δαίμονες.

Edited April 19, 2013 by Δημήτρης

[wordsmith]

Ήμουν ανάμεσα σε ξωτικά και μάγους. Τα ξωτικά επειδή είναι ειρηνικά και λεπτούλια και, όπως είπε κάποιος παραπάνω, αποτελούν εξελιγμένη/εξιδανικευμένη εκδοχή των ανθρώπων, αλλά μου φαίνεται κάπως κλισέ αυτό, κάπως παγιωμένο, και δε μπορούμε να το κάνουμε τίποτα. Θέλω να πω, αν είναι ιδανικά πλάσματα, δε χρειάζονται τίποτα και δεν έχουν λόγο ύπαρξης σε μια ιστορία, άντε το πολύ πολύ ως βοήθεια στους πρωταγωνιστές. Οπότε ψηφίζω μάγους, γιατί έχουν μεγαλύτερη ποικιλία: μπορείς να τους κάνεις καλούς ή κακούς, νέους ή γέρους, άντρες ή γυναίκες, άτομα που γεννήθηκαν με κάποια μαγική δύναμη ή έμαθαν μαγικά κόλπα από δασκάλους και βιβλία, μπορείς να τους βάλεις γύρω γύρω διάφορα μαγικά αντικείμενα, ξόρκια, πνεύματα φυλακισμένα σε μπουκάλια να τους υπηρετούν κλπ. Τα υπόλοιπα δεν έχουν αρκετή δόση φανταστικού για να με τραβήξουν.

Κι οσο για αυτο που ειπε ο Βαρδος για τα ξωτικα.. Φαινεται οτι ειναι εντελως ανεραστα τα ξωτικα. Ποσα παιδια εκανε η Γκαλαντριελ με τον αντρα της στους τοσους αιωνες γαμου? Εκτος αν σε καποια φαση προ πολλων πολλων χρονων περασε απο κλιμακτηριο και παπαλα.

 

 

ΑΑΑΧΑΧΑ! Η Γκαλάντριελ κλιμακτήριο! Θα πέσει ο Χατζηγιώργης και θα σε πλακώσει!

[Carolus Rex]

Humanity Ascendant, μόνο!

Οκ, οκ, παραδέχομαι ότι παλιά γούσταρα άπειρα τα ξωτικά. Όλες μου οι ιστορίες είχαν ξωτικά, και μάλιστα τους είχα δώσει κανονικά βασίλεια, κανονικούς στρατούς, όχι φλωριές με δασόσπιτα και τόξα. Εν τέλει, συνειδητοποιήσα ότι οι χαρακτήρες γίνονταν όλο και πιο ανθρώπινοι με πάθη και αδυναμίες που δεν ταιριάζουν στην "τέλεια φυλή". Παραδέχομαι επίσης ότι μου αρέσουν οι δράκοι, ειδικά όσοι έχουν μια απόκοσμοι ευφυΐα. Θα ψηφίσω ιπτάμενες σαύρες με φλογερή ανάσα, λοιπόν. 

Οι ιππότες πότε γίνανε φανταστικά πλάσματα?

[heiron]

To θέμα είναι "πλάσματα του φανταστικού"(στην ερώτηση έγινε ένα μπέρδεμα προφανώς) ,του fantasy δηλαδή, και φυσικά οι ιππότες είναι πλάσματα του φανταστικού genre όπως είναι και τα κάστρα setting του φανταστικού. Δεν σημαίνει ότι είναι αποκλειστικά πλάσματα της φαντασίας.

Edited April 21, 2013 by heiron

[Cosmo]

Και ναι η πρώτη ψήφος στους Θεούς πέφτει από μένα...

 

Θεοί, ημίθεοι, Θεοποιημένα πλάσματα και πλάσματα με Θεϊκές δυνάμεις απλά προσκυνώ...

[Mhtsos]

Θεοί όπως στο Malazan Book of the Fallen.

Θεοί δηλαδή που είναι περιορισμένοι/"καταδικασμένοι" από άγραφους κανόνες,τρωτοί και ενίοτε ανεπαρκείς να φέρουν τον τίτλο.

 

Σιχάθηκα τα ξωτικά,έχουν γίνει πολύ σούπα ρε παιδί μου και είναι στα περισσότερα fantasy αχυράνθρωποι δίχως βάθος και ουσία.

 

Οι ιππότες εάν δεν είναι πλάσματα που ξεπήδησαν από κανά βιβλίο του Ρομαντισμού(ρεαλιστικά δηλαδή δοσμένοι) θα μπορούσαν να είναι το alter ego των βαρβάρων.

Edited May 20, 2013 by Mhtsos

[Cassandra Gotha]

 

Σιχάθηκα τα ξωτικά,έχουν γίνει πολύ σούπα ρε παιδί μου και είναι στα περισσότερα fantasy αχυράνθρωποι δίχως βάθος και ουσία.

 

 

Αν θες ξωτικά με βάθος και ουσία, σου συστήνω τον κύριο Andrzej Sapkowski.

Δεν. Φαντάζεσαι.

 

 

On topic: Εγώ επιμένω, δράκοι, δεν άλλαξε τίποτα.

[Νίκη]

Αχ, τι ωραίο θέμα! Εμένα μ' αρέσουν σχεδόν όλα, αν είναι παρουσιασμένα σωστά. Τα μόνα πλάσματα του φανταστικού που δεν μ' αρέσουν είναι τα ξωτικά τύπου Τόλκιν. Είναι υπερβολικά τέλεια, τόσο που γίνονται βαρετά (εκ πρώτης όψεως! Με μια δεύτερη ματιά, κρύβουν αρκετή αλαζονεία και δολοπλοκίες. Όμως, αφού κι αυτά έχουν ελαττώματα, τότε γιατί να μην τα κάνει κανείς ανθρώπους; Όπως, πχ στον Μάρτιν ή στην Τιγκάνα , που έχει μόνον ανθρώπους σε διάφορους πολιτισμούς και τα φανταστικά όντα παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. )

Οι μεγάλες μου αγάπες πάντως είναι οι βρικόλακες και οι νεράιδες. Οι βρικόλακες μ' αρέσουν γιατί όταν ήμουν μικρή είχα μια σειρά με ένα παιδί που πιάνει φιλίες με κάτι βρικολακάκια κι από τότε κόλλησα βρικολακομανία!? Η εκδοχή των νεράιδων που μ' αρέσει δεν είναι των παραμυθιών, με τις καλές νεραίδες, αλλά η λαογραφική και πιο άγρια πλευρά τους (The Fair Folk). Σε αυτή την εκδοχή ανήκουν οι νεράιδες που κλέβουν παιδιά, που σκαρώνουν φάρσες στους ανθρώπους, που συμμετέχουν στο άγριο κυνήγι του γερμανικού φοκλόρ κτλ. Ένας λόγος που λάτρεψα την 6λογια της Cassandra Clare με τους κυνηγούς των σκιών είναι η παρουσίαση των νεράιδων ως πλάσματα γοητευτικά αλλά επικίνδυνα και με πολύ διαφορετικό κωδικά ηθικής απ' τους ανθρώπους.

Αλήθεια, τι λέτε για τα ανθρωποκεντρικά φάνταζυ, όπου οι άνθρωποι έχουν το κύριο βάρος και τα φανταστικά όντα είναι σε δεύτερο πλάνο; εμένα η Τιγκάνα, που είναι τέτοιο στυλ, μ' άρεσε, αλλά είναι μάλλον δύσκολη επιλογή, γιατί στα χέρια λιγότερο ταλαντούχου συγγραφέα υπάρχει κίνδυνος να φύγει απ' την επικράτεια της φαντασίας η ιστορία και να γίνει ψευδοιστορικό μυθιστόρημα.

[Jaqen H'Gar]

  Εγω νομιζω οτι παντα θα προτιμω τους ανθρωπους. Καθε φυλη ουσιαστικα ειναι προεκταση καποιου χαρακτηριστικου που συναντας στους ανθρωπους. Παρολα αυτα ομως υπαρχουν καποιες φυλες εκει εξω στα βιβλια κτλ που με γοητευουν. Οι περισσοτερες ειναι αρχετυπικες. Δεν με τραβανε τα πολυ εξτρημ πραματα. Λατρευω δηλαδη Ξωτικα, Νανους κ Orcs/Goblins Μεσης Γης. Δεν μπορω να φανταστω αυτες τις φυλες διαφορετικα. Ειδικα τα Ξωτικα στους περισσοτερους συγγραφεις δεν μου αρεσουν καν. Σχεδον τα σιχαινομαι. Ο μονος για μενα, εκτος του Τολκιν, που  πηρε αυτη την βασικη ιδεα και την παρουσιασε με εξαιρετικο τροπο ηταν ο Tad Williams στο Memory, Sorrow and Thorn. Ειδικα οι Norns, τα Dark Elves, ειναι καταπληκτικα. Καταφερνει να πατησει πανω στην αρχετυπικη ιδεα και να την διανθισει με επικολυρικο σουρεαλισμο. 
  Mια αλλη φυλη που παντα μ αρεσε ειναι οι Melniboneans του Moorcock. Παραλλαγη και αυτη των Ξωτικων στο διεστραμμενο και υπεροπτικο. Σαδιστικη αυταρεσκη παρακμαζουσα αυτοκρατορια. Οτι πρεπει για villains.