Ντέιβιντ Πις (David Peace)

[BladeRunner]

Ο Ντέιβιντ Πις είναι Βρετανός συγγραφέας, γεννημένος το 1967 στο Ossett του δυτικού Yorkshire, ο οποίος πλέον κατοικεί κυρίως στο Τόκιο. Είναι γνωστός για το μυθιστόρημα The Damned Utd, αλλά και για την τετραλογία αστυνομικών μυθιστορημάτων Red Riding.

Ταινίες που βασίζονται σε βιβλία του:

(2009) Red Riding: In the Year of Our Lord 1974 [TV Movie]
(2009) Red Riding: In the Year of Our Lord 1980 [TV Movie]
(2009) Red Riding: In the Year of Our Lord 1983 [TV Movie]
(2009) The Damned United (σκην. Tom Hooper, πρωτ. Michael Sheen)

Βιβλία που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

1. Nineteen Seventy Four - Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Τέσσερα (Ίνδικτος)
2. The Damned Utd - Καταραμένη ομάδα (Τόπος)
3. Tokyo Year Zero - Τόκιο Έτος Μηδέν (Τόπος)
4. Occupied City - Κατεχόμενη πόλη (Τόπος)

-----------------------------------------------------------------------------------

Τον Ιανουάριο του 2014 διάβασα το "Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Τέσσερα" και έμεινα κάγκελο. Σχόλιο μου μπορείτε να δείτε εδώ. Χθες το βράδυ τελείωσα και το εξαιρετικό "Καταραμένη ομάδα", για το οποίο θα ακολουθήσει κριτική σε επόμενο post.

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Καταραμένη ομάδα

Τον Ιανουάριο του 2014 διάβασα το "Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Τέσσερα" και έμεινα κάγκελο από την δύναμη και την μαυρίλα της ιστορίας. Μιλάμε για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που θα ζήλευε ακόμα και ο Τζέιμς Ελρόι! Τώρα εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι εντελώς διαφορετικό, μιας και το βιβλίο δεν είναι αστυνομικό, ούτε τόσο μαύρο. Όμως είναι και πάλι γαμάτο! Παρακολουθώ και παίζω ποδόσφαιρο, ρίχνω μια ματιά στις μεταγραφές που γίνονται κάθε χρόνο, και ούτω καθεξής. Όμως μέχρι τώρα δεν είχα διαβάσει βιβλίο που να περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από τον χώρο του ποδοσφαίρου. 

Το βιβλίο έχει ως πρωταγωνιστή τον Μπράιαν Κλαφ, έναν πραγματικά εκκεντρικό, αλαζόνα, εγωιστή και αθυρόστομο άντρα, που υπήρξε ένας από τους καλύτερους επιθετικούς της γενιάς του (μέχρι που τραυματίστηκε σοβαρά και σταμάτησε την μπάλα) και ένας από τους πιο ιδιαίτερους και αρκετά επιτυχημένους μάνατζερς. Η ιστορία του βιβλίου επικεντρώνεται ουσιαστικά σε δυο χρονικές περιόδους, τότε που ανέλαβε την Ντέρμπι Κάουντι (το "πριν" του βιβλίου) και τότε που ήταν προπονητής για 44 μέρες της μισητής γι'αυτόν Λιντς Γιουνάιτεντ (το "τώρα"), μέχρι που αυτές οι δυο περίοδοι συναντιούνται στο τέλος. Η Νότιγχαμ Φόρεστ και τα δυο συνεχόμενα κύπελλα Πρωταθλητριών είναι λίγα χρόνια μετά...

Με το βιβλίο αυτό, εκτός του ότι γνωρίζουμε καλύτερα τον άνθρωπο και προπονητή Μπράιαν Κλαφ, παίρνουμε μια εικόνα και από τον τρόπο λειτουργίας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Αγγλία την δεκαετία του '70, με τους μάνατζερς να καθορίζουν την τύχη των ποδοσφαιριστών και όχι το αντίθετο, με τις μεταγραφές να κλείνονται σε σπίτια, παμπ, εστιατόρια και δωμάτια ξενοδοχείων, με τους ποδοσφαιριστές να πίνουν αλκοόλ και να καπνίζουν το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, με τον ποδοσφαιριστή την μια μέρα να παίζει μπάλα, την επόμενη να σταματάει και την μεθεπόμενη να αναλαμβάνει προπονητής, με τους προέδρους και τα διοικητικά συμβούλια των ομάδων να προσπαθούν να επηρεάσουν διαιτητές και συνειδήσεις, και πάει λέγοντας. Σίγουρα κάποια πράγματα παραμένουν ίδια, πολλά όμως έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί. Για καλό και για κακό.

Τώρα, όσον αφορά την γραφή, κατά την γνώμη μου είναι εξαιρετική, μην πω γαμάτη. Είναι όμως και αρκετά ιδιαίτερη. Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους ο τρόπος περιγραφής των γεγονότων και των σκέψεων του πρωταγωνιστή. Οι κοφτές προτάσεις, που πολλές φορές είναι ακόμα και μια μόνο λέξη, οι διάφορες επαναλήψεις που σκοπό έχουν να δείξουν την ψυχική κατάσταση του Κλαφ την κάθε στιγμή, ο τρόπος αφήγησης που αλλάζει ανάλογα με την χρονική στιγμή (στο "πριν" είναι σε δεύτερο πρόσωπο και στο "τώρα" είναι σε πρώτο), το λίγο αλλά άκρως απαραίτητο και ωραίο βρισίδι. Προσωπικά όλα τα παραπάνω με ξετρέλαναν. Αυτή ακριβώς η γραφή ταίριαζε με την ιστορία και τον πρωταγωνιστή. Αυτή ακριβώς η γραφή πιστεύω ότι κάνει την διαφορά στο βιβλίο. 

Πολλά είπα. Αλλά αυτό συμβαίνει κάθε φορά που διαβάζω ένα πραγματικά καλό βιβλίο. Και αυτό είναι κάτι παραπάνω από καλό. Όμως δεν είναι ένα βιβλίο για όλους. Μπορεί κάποιος μη ποδοσφαιρόφιλος να το γουστάρει -δεν ξέρω. Μπορεί ακόμα και κάποιος τρελαμένος με το ποδόσφαιρο, που ταυτόχρονα διαβάζει βιβλία, να μην του πολυαρέσει. Και πάλι δεν ξέρω. Προσωπικά με ξετρέλανε. Μ'έκανε να το διαβάσω σχεδόν μονοκοπανιά, λες και ήταν κανέναν εθιστικό αστυνομικό θρίλερ. Έφαγα μεγάλο κόλλημα με την γραφή και την ιστορία. Κρίμα που τελείωσε. Αλλά θα υπάρξει και δεύτερη φορά. Μπορεί και τρίτη.

Υ.Γ. Ανυπομονώ να δω και την ταινία!

9.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner