Περι της φυσεως της πραγματικότητας

[Feynman_64]

Όνομα Συγγραφέα: Λάζαρος Δημητριου

Είδος: επιστημονική φαντασία

Βία; οχι

Σεξ; υπονοειται

Αυτοτελής; Ναι

 

Περι της φυσεως της πραγματικότητας

 

Ιασωνας: έχουμε υπολογιστές με ικανη ισχυ εδω και λιγες δεκαετίες. Εχεις αντιληφθει το επίπεδο της λεπτομέρειας που εχουμε σε εξομοιωτες πτησης, σε προσομειωσεις βαρυτικων κυματων, ακομα αν θες και σε παιχνίδια οπως το minecraft η το no man's sky? Γεννουμε κοσμους μεσα απο αυλες μαθηματικες εξισώσεις. Σκέψου τι μπορει να πετυχει ενα ειδος με εμπειρία αιωνων σε επεξεργασία πληροφορίας, η ακομα και εμεις σε λιγες δεκαετιες.

Ειρήνη: ημουν σίγουρη οτι θα μιλησεις παλι για το Singularity..

 

Η Ειρήνη ηταν μαζι του καιρο, η άποψή της για τον κοσμο ηταν θεμελιωδως διαφορετικη αλλα ο Ιασωνας ηταν πολυ ερωτευμένος για να το λαβει υπ οψιν του οταν επλεκε εκεινες τις, απόλυτα λογικες για αυτον, εκτιμησεις για το μελλον της ανθρωπότητας, αποτυγχαινε ομως να δει το μελλον της ιδιας της σχέσης τους.

 

Ο ιδιος ηταν εκπαιδευμενος σε θετικες επιστήμες, το πρισμα ομως με το οποιο φιλτραρε τον κοσμο αλλαζε σταδιακα απο το πληρως μαθηματικοποιημενο οικοδομημα της φυσικης που διδαχτηκε και διδαξε, σε ενα καινούργιο το οποιο περιλαμβανε, αποκαρδιωτικα κατα τον ιδιο αλλα αναγκαία, την χρηση υπολογιστικων μοντελων και αριθμητικων λυσεων των προβλημάτων αντι την παλια καλη μεθοδο της επιλυσης εξισωσεων εστω και με εφαρμογή της καταραμενης θεωριας διαταραχων.

 

Ιασωνας: οχι, δεν μιλαω για το Singularity.

 

Η Ειρήνη με κοπο αφησε το κινητο της και εκλεισε την οθονη του. Οταν βεβαιωθηκε πως το κρύσταλλο μαυρισε τον κοιταξε: α μαλιστα, τοτε τι εννοεις; Απλα αν θες πες μου στον δρομο γιατι εχουμε να παμε στον Εσπερινο.

 

Η ιδιομορφια της αυτη αρχικα του αρεσε, ηταν σιγουρα διαφορετική γυναικα απο τις πρωην του. Ο αμειλικτος χρονος θα αποδεικνυοταν καθοριστικής σημασιας βεβαια: οι ανθρωποι και τα θελω τους δεν αλλαζουν.

 

Ιασωνας: εχω αρχισει να σκεφτομαι το κατα ποσο ο κοσμος μας ειναι προσομοίωση. Να μην ειναι πραγματικος, απλα μια μεγαλη, προσωπικη εκδοχη ενος matrix. Εχει πλακα αν το σκεφτεις.

Ειρηνη: παμε στο αυτοκίνητο τωρα, του ειπε χαμογελωντας και ελεγχοντας το κινητο της μια ακομα φορά.

 

Το ερωτημα δεν αφορουσε μονο τις ελευθερες ωρες του μυαλου του Ιασωνα. Ηταν ενα ερωτημα που ξεκινουσε απο τους αρχαίους Έλληνες και τις σκιες στον τοιχο του Πλάτωνα και εφτανε στην Οξφόρδη και στον Nick Bostrom με τα περίφημα επιχειρηματα του περι ενος προσομειωμενου κοσμου. Απλα και μονο ενα επιχειρημα αρκουσε, ηταν απατηλα απλο αλλα τρομακτικά ισχυρο: το γεγονος οτι αν οι φυσικοι νομοι δεν αποτρεπουν τη δημιουργια μιας αρκουντως πειστικής προσομειωσης μεσω υπολογιστων, τοτε η πιθανοτητα να κατοικούμε και να παρατηρουμε εναν τεχνητο κοσμο αντι του πρωταρχικου, ανοθευτου, επιπεδου-0, ειναι ταξεις μεγεθους μεγαλύτερη απο την πιθανοτητα να ζουμε στον πρωταρχικο. Απλα και μονο γιατι τιποτα δεν εμποδιζει μια δευτερη, τριτη, χιλιοστη προσομειωση απο τη στιγμη που εγινε εφικτη η πρωτη. Επομενως οι ενσυνειδητες οντότητες που θα κατοικουν τον πατο του βαρελιου θα ειναι πολυ περισσοτερες απο αυτές που ζουν στο επιπεδο-0. Σαν ενα διαγραμμα ιεραρχικου clustering.

 

Ειχαν γνωριστει με τον παλιο καλο τροπο. Ενας κοινος γνωστος την ειχε ξεναγησει στην σχολη του Ιασωνα και ετυχε να συναντηθουν στον διαδρομο. Ηταν μικροκαμωμενη και αρκετα μικροτερη του ηλικιακα. Δεν ηταν η πιο ομορφη γυναικα που ειχε γνωρισει αλλα ηταν σιγουρα η πιο εξυπνη. Εβγαινε μαζι της παράλληλα με τη σχεση που ηδη ειχε. Τα ψέμματα που ελεγε στην υπαρχουσα σχεση του δεν στερουνταν δημιουργικοτητας, καθε αλλο. Ειχε εκπληξει ακομα και τον ιδιο του τον εαυτο. Φυσικα η διπλη ζωη δεν αντεξε στο χρονο. Τον χρόνο που περνουσε με την Ειρηνη του δεν θα τον μειωνε καμια αλλη ασχολία της ζωης του, εμβια και μη.

 

Το πιο θεμελιωδες φαινόμενο του κοσμου ηταν η κβαντομηχανικη σκεδαση φωτονιου-ηλεκτρονιου. Αυτη γεννουσε την μιση ηλεκτροδυναμικη, τις εξισωσεις Μαξγουελ και ολοκληρη την Χημεια. Την ζωη, τον ερωτα και τον θανατο. Εφτα δισεκατομμύρια οντα, η συντριπτική πλειοψηφια των οποιων αγνοουσε βασικες αρχες φυσικης, χημειας και μαθηματικων, χαμενα στις αναγκες τους για επιβιωση και τεκνοποιηση, ικανοποιημενα απο τις διδαχες των θρησκειων για τη ζωη η οποια συνεχιζεται και μετα τον θανατο του βιολογικου υποστρωματος τους.

 

Ειρηνη: πως σου φανηκε ο καινούργιος παπας σημερα;

Ιασωνας: ενταξει, ειναι νεος και φαίνεται πως δεν εχει δογματικη εικονα για τον κοσμο, ειπε προσπαθωντας να κρυψει, επιτυχημενα, μια αισθηση αηδιας.

Ειρηνη: το ξερα οτι θα το ελεγες, του ειπε χαμογελωντας και του εσκασε ενα γρηγορο φιλι στο μαγουλο.

 

Ενωνονταν σαρκικα συχνα. Ειχαν την ιδια αποψη για τη ζωη και τον ερωτα η οποια εμοιαζε αρκετα με την, συγκινητικη, εκδοχη του καθηγητη Δημήτρη Λιαντινη. Ενας προσωπικος ήρωας του Ιασωνα μαζί με τον Αϊνστάιν και τον Ντειβιντ Μπομ. Το μυαλο του Ιασωνα κατα την κορυφωση της σαρκικης ενωσης τους ετρεχε πισω στο χρονο, στο ξεδιπλωμα του χωρου και της υλης με μοναδικο, δαντελωτο τροπο, το ισοδυναμο των πιο ομορφων μαθηματικων φρακταλ που ειχε δει. Φυσικα δεν αφηνε να φανει τιποτα τετοιο, το σωμα του και οι αντιδράσεις του ηταν παντα εντος των τεσσαρων τοιχων παντα διπλα της, παντα μεσα της.

 

Την αφησε να κοιμάται και αρχισε να σχηματιζει μια ιδεα στο μυαλο του. Αν και αλλοι σαν αυτον αρχιζαν να ψαχνουν την φυση της πραγματικότητας, το διαδικτυο ηταν ο μονος τροπος που θα μπορουσαν να συναντηθουν, ανωνυμα, απο ολες τις γωνιες του πλανητη. Αν κάποιος μπορουσε να αποδείξει οτι ολα ειναι μια προσομειωση, ποιος θα ηταν ο καλύτερος τροπος να το επικοινωνησει σε λιγους και εκλεκτούς; Ενα site, ενα chat με εξυπνο τιτλο.

Αρχισε να αναζητα.

Οι λεξεις κλειδιά που πληκτρολογουσε αν μη τι αλλο ειχαν ποικιλια, απο πρωτους αριθμους και patterns μεσα στα απειρα δεκαδικά του υπερβατικου αριθμου π, εως τις προσωπικες ιστοσελιδες των καθηγητων του Singularity University.

 

Η Ειρήνη εκλαιγε σιγανα στο κρεβάτι απεναντι του.

 

Η αναζήτηση προχωρουσε. Του φαινοταν αστειο οτι ο δεικτης αναβοσβηνε καθετα επανω απο το κείμενο. Του αρεσε ο οριζοντιος δεικτης κειμενου απο την εποχη του DOS. Για αυτο προτιμουσε την command line.

 

"Ξερεις, ειμαι μονη εδω και καιρο, το ξερουν καποιοι και θα ήθελα να το προχωρησω." Ηταν αγκαλια.

 

Is quantum randomness real? Χμμ, αυτο ειχε νοημα ως αναζητηση. Ηταν ενα απο τα καλύτερα επιχειρηματα αυτων που υποστηριζαν οτι ειμαστε προσομειωση: η τυχαιοτητα της κβαντομηχανικης ηταν ο καλυτερος τροπος να κρυφτει το κατώτερο και πιο θεμελιωδες επιπεδο υπαρξης. Θυμάται τον καθηγητη του να λεει οτι η καλυτερη γκαουσιανη εμφανίζεται στο πειραμα των δυο οπων, στη φυση, οχι στα μαθηματικά. Η τελειοτερη θεωρια συνωμοσίας βρισκοταν στα "καταραμενα κβαντικα αλματα" οπως και ελεγε ενας απο τους θεμελιωτες της κβαντομηχανικης. Οντως η διακριτοτητα της φυσης υπονοούσε και θεμελιωνε την υπολογισιμοτητα της. Ισως ολοκληρο το συμπαν να ηταν ενας κβαντικος χρωμοδυναμικος υπολογιστής. Ειχαν δημοσιευτει ηδη εργασιες περι αυτού.

 

Κρυος ιδρωτας. Δεν πιστευε αυτο που ακουσε. Η ζεστασια των σωματων τους μετατραπηκε στο πιο κρυο σημείο στο συμπαν για αυτον. Δεν ειναι δυνατον να ειναι αληθινο.

 

"Quantum randomness is not real. If you want to learn more type the most famous math equation in the box below". Υπηρχε ενα hint, η εκθετικη συναρτηση και ενα συμβολο ισοτητας. Τα κενα συμβολα ηταν 4. Ευκολο: exp(iπ)=1.

"In order to verify who you are and for us to prove we are everywhere, type the password you frequently use". Αδύνατο. Πως το ηξεραν; Το πλαισιο κειμενου ειχε 4 χαρακτηρες. Το πληκτρολογησε επίτηδες λαθος. "Don't be afraid. We know you. Please type the correct one". Ενα κομματι του μυαλου του περιμενε αυτη την απαντηση. Πληκτρολογησε το σωστό.

 

Ντυθηκαν. Ηταν το τελος. Ειχε κρατησει μονο δυο μηνες. Προσπαθουσε να μην το σκεφτεται. Δεν τα καταφερε. Αποφάσισε τοτε να πλασει μια δικη του ιστορία. Ηξερε οτι αναμασωντας το παρελθον υπονομευε το μελλον του. Αρχισε να πλαθει τις λεπτομέρειες.

 

Η οθονη εγινε κατασπρη. Μικρες μαυρες τελειες αρχισαν να κινούνται. Σχηματα οπως ο τετραδιαστατος κυβος και καποια περιεργα πολυεδρα κατελαβαν τις πεντε γωνιες της οθονης του. Πεντε; Οι τέσσερις τοιχοι, η οθονη, η καρέκλα του δεν υπηρχαν. Η πέμπτη γωνια ηταν ακριβως στο κεντρο στον χωρο που καταλαμβανε η οθονη του πριν. Εβλεπε σε βαθος, σε τρεις διαστάσεις. Δεν ειχε χερια. Κοίταξε κατω. Ουτε σωμα. Η συνειδητοτητα του υπηρχε μονο. Αυτο που ονειρευοταν εγινε πραγματικοτητα. Εγινε uploaded. Αρχισε να ανεβαινει προς εναν κεντρικο σχηματισμο που του θυμιζε αστερι. Παράλληλα με αυτόν, λεπτες ασπρες γραμμες ανεβαιναν μαζι, οχι παράλληλα αλλα υπο γωνια τετοια ωστε να συναντηθουν στο κέντρο του σχηματισμου. Το ονειρο του Ray Kurzweil σκέφτηκε.

 

Ειχε διαβασει αρκετό Sagan και Clarke. Δεν ηταν συμπτωση πως τα δυο αγαπημένα του μυθιστορηματα τελειωναν με τον ιδιο τροπο. "Για μικρα οντα σαν εμας, το μονο που εχει σημασια ειναι η Αγάπη και ο Θάνατος". Απο θεση ισχυος τωρα πια μπορουσε να κανει οτι ηθελε. Να πειραξει λιγο την σταθερα λεπτης υφης και να δει ποσο πιθανη θα ηταν η εμφανιση ζωης στο νεο συμπαν. Να περπατησει αόρατος διπλα στον Αϊνστάιν και τον Γκεντελ στα πρασινα μονοπάτια του Πρινστον και να κρυφακουει. Να ασχοληθει με τους φυσικους νομους στο συμπαν του επιπεδου-0.

 

Οχι, ειχε αφθονο χρονο για ολα αυτα. Για την ακρίβεια ειχε τοσο χρονο οσο του επετρεπε ο πανταχου παρων δευτερος θερμοδυναμικος νομος. Επελεξε κατι διαφορετικό. Εδωσε τα καταλληλα x,y,z,t:

 

Πως σε λενε;

Ειμαι η Ειρήνη.

[Mesmer]

Γεια σου, Λάζαρε.

 

Ωραία η ιστορία σου. Μ' άρεσε που ενώ είναι γεμάτη από επιστήμη και ορολογίες, κρύβει κι ένα ρομαντισμό μέσα της.

 

Πάντως, είναι λιγάκι δύσκολη σαν ιστορία. Εννοώ πως οι φυσικομαθηματικές έννοιες που περιέχει είναι αρκετά στρυφνές και οι εξηγήσεις που δίνονται είναι ελάχιστες. Από τη μία αυτό είναι καλό, επειδή σε μεγαλύτερο κείμενο δεν θα δούλευε και τόσο καλά η ίδια ιστορία, άσε που θα χανόσουν μέσα σε ορισμούς και αναλύσεις. Από την άλλη, όσοι δεν είναι γνώστες του αντικειμένου θα χάσουν λίγο από το ζουμί της ιστορίας.

 

Η γλώσσα είναι αρκετά απλή και απόμακρη, και νομίζω πως ταιριάζει καλά στην ιστορία σου, για να ενισχύσει την αίσθηση ότι τη βλέπουμε από τη μεριά ενός «τρελού επιστήμονα». Φυσικά, έχεις ξεχάσει πολλούς τόνους. Επίσης, βρήκα παράξενο τον τρόπο που δίνεις τους διαλόγους, με το όνομα αυτού που μιλάει στην αρχή, σαν σε θεατρικό/σενάριο. Περίεργη επιλογή, αλλά και λόγω της μικρής έκτασης, δεν χτυπάει άσχημα.

 

Φαίνεται ότι σου αρέσουν τα επιστημονικά θέματα, οπότε ελπίζω να δούμε κι άλλες εξίσου ενδιαφέρουσες επιστημονικές λογοτεχνικές ιδέες από εσένα.

 

Καλή συνέχεια!

[Πυθαρίων]

Δοκιμιακός τίτλος. Προδιαθέτει για την επιστημονική οπτική του κειμένου. Ομολογουμένως, μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ πως δεν θα ήταν αταίριαστη (ταπεινή άποψη, δίχως κριτική διάθεση) μια εκδοχή σε κάτι πιο “λογοτεχνικό” (πράγμα που συμπεριλαμβάνει γενικά και το στυλ γραφής). Όμως, αυτό έχεις επιλέξει, αυτό αποδέχομαι χωρίς αντιρρήσεις. Άλλωστε, υπάρχει μια γοητευτική αμεσότητα που αναγνωρίζω και εκτιμώ -μια εκφραστική δύναμη σ’ αυτόν το λόγο.

 

Κάπως εσωτερικό το διήγημα -εξ ου και αρκετά ασαφές, ελαφρά μεταφυσικό -άρα λίγο θολό. Κατά συνέπεια, επιδέχεται υποκειμενική ανάγνωση (υπάρχουν σημεία που ομολογώ πως δεν είμαι σίγουρος αν αποτελούν συμβολισμούς ή κυριολεξίες, και σημεία που παραμένουν αδιευκρίνιστα).  

 

Για τα γούστα μου, πάντως, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο.

 

Θεωρώ ότι η ιδέα του υπόβαθρου της ιστορίας είναι στοιχειωδώς κατανοητή, ακόμα κι αν ο αναγνώστης δεν είναι απόλυτος γνώστης κάποιας θετικής επιστήμης (η ανάγκη για ανάλυση ή επιβεβαίωση των επιστημονικών αναφορών και πληροφοριών δεν γίνεται επιτακτική, καθώς ο συγγραφέας είναι πειστικός -παρουσιάζεται ως αυθεντία, εμπιστεύεσαι τη σκέψη του και την ακολουθείς).

 

Εισπράττω νοηματικά (η προσωπική ανάγνωση που λέγαμε) μια διττή αναζήτηση, σε δυο βασικές, παράλληλες κατευθύνσεις: Την επιζήτηση της ερωτικής (κι ίσως, όχι μόνο) ταύτισης, και την αέναη ανησυχία του όντος για τη συνειδησιακή του ολοκλήρωση, την αναγνώριση και την κατανόηση του σύμπαντος.  Και μια σχέση ανάμεσα στα δυο, που μου φαίνεται ότι επιδιώκεις να αναδείξεις.

Απέραντα θέματα.

 

Καλό ανάγνωσμα για τσίγκλισμα, Λάζαρε, ευχαριστώ.

 

 

 

Υ.Γ. 1:  Τελικά, η Ειρήνη (μια Ειρήνη) βρίσκεται παντού, και στο σύμπαν του επιπέδου -0, έτσι;  Δεν είναι προσομοιωτική  πλάνη -παραίσθηση.

Αναπόδραστη ειμαρμένη,  ή, μήπως, η δικαίωση της Ειρήνης;  

 

Υ.Γ. 2:  Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για παρατηρήσεις που δεν κάνω σχεδόν ποτέ, αλλά στην περίπτωση αυτή γίνονται μόνο χάριν της ορθογραφικής τελειότητας, που συνάδει με την επιστημονική ακρίβεια και την αναδεικνύει (για κανέναν άλλο, ουσιαστικό λόγο):  Το “αποτύγχαινε” θα έπρεπε να είναι ή αποτύγχανε (από το αποτυγχάνω) ή αποτύχαινε (από το αποτυχαίνω) και η “προσομείωση” (που επαναλαμβάνεται) -κατά το “εξομοιωτές”, που το γράφεις πολύ σωστά- θα έπρεπε να είναι προσομοίωση.  

[WILLIAM]

Ωραία ιστορία, μου άρεσε αν και σε έχασα σε μερικά σημεία μη όντας τόσο εξοικειωμένος με τις επιστήμες.

[Mournblade]

Εγω παντως το παραδέχομαι: δεν την κατάλαβα!

[Feynman_64]

@mesmer:

Οι ορολογιες και το debate περι simulated κοσμου backed up by κβαντομηχανικη, πιστεψε με είναι αληθινο. Οι αναφορές επισης σε οτιδήποτε επιστημονικο και σε προσωπα ειναι ακριβεις. Γνωριζω οτι χανω αναγνώστες και ζηταω προκαταβολικά συγνωμη. Οι τονοι, μαλλον η απουσία τους, οφείλεται στο πληκτρολόγιο του tablet. Την ιδεα την ειχα επι μηνες στα σκαριά που λενε. Την ανεπτυξα σε ενα διωρο..

Ναι, ειναι ρομαντικη κατα βαση. Προσεξε τα x,y,z,t: ο τύπος πηγε πισω στο χρονο να τη βρει για πρώτη φορα ξανά για να διορθώσει την κατάσταση.

 

Η εναλλαγη μεταξυ διαλογου και αφήγησης, οπως επισης και η εναλλαγη μεταξυ θεματων ανα παραγραφο μου φαίνεται ενα αρκετά καλό αφηγηματικο σχημα. Θελω να κανει refocus συνεχώς το μυαλο του αναγνωστη, να διεκδικησω αυτα τα δευτερόλεπτα που κανει switch στο context. Το λατρευω στην μικρή και μεγάλη οθονη.

 

Σε ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σου.

 

@Πυθαριων

Αμεσοτητα ναι! Το εξεφρασες πολυ καλά.

Οχι τοσο μεταφυσικό θελω να πιστεύω. Ο ηρωας επλαθε την ιστορία του μαζι της, τελικα ηταν μαζι της ελάχιστα και όχι τόσο όσο θα ήθελε για αυτο αποφασιζει να αλλάξει τις προτεραιότητες του μολις απέκτησε τη δύναμη να μεταφέρεται σε οποιο σημειο σε χωρο και χρονο ήθελε μεσα στην προσομοίωση.. Εχεις δικιο οσο αφορά τις αναζητήσεις του ηρωα.

 

Η Ειρήνη υπαρχει μονο στην προσομοιωση και δεν νομίζω οτι ο ηρωας μας θα βγει απο αυτη σύντομα . Αλλά μου εδωσες πολυ καλη ιδεα για εναλλακτικο τελος. Μου θυμιζει το 13th floor.

 

Απόλυτο δικιο για τα ορθογραφικά,με συνεπηρε η συγγραφή και ο ρυθμός. Θα προσπαθήσω να κανω edit σε pc.

 

Τελειο το "γκεμμα"..

 

William και mournblade, συγνωμη για το οτι δεν εδωσα πολλες εξηγήσεις και για το οτι κρατησα την γραφη τεχνικη. Μετα απο το post αυτο ριξτε μια ματιά ακομα και ρωτηστε με ο,τι θέλετε

 

Σας ευχαριστώ ολους.

[Mournblade]

Αααααα οκ, πήγε πίσω στον χρόνο, το έπιασα..! thanx.

Δεν με μπέρδεψαν οι τεχνικότητες, ίσα-ίσα μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, καθώς η αλήθεια είναι πως με εξιτάρει η φυσική και ειδικά η κβαντομηχανική με τα παράδοξα της και τις αντιφάσεις της με τους νόμους της αστροφυσικής.(Παρακολουθώ, όσο μπορώ, τις εξελίξεις μέσα από περιοδικά εκλαϊκευμένης επιστήμης όπως το Περισκόπιο της Επιστήμης και έχω μια ακόρεστη δίψα να μαθαίνω καινούρια πράγματα).

Βέβαια, για το συγκεκριμένο debate, μάλλον θα παραδεχτώ πως δεν είμαι και τόσο ρομαντικός ώστε να πιστεψω πως ζούμε σε ένα matrix.

Όλα έχουν μια λογική εξήγηση. Απλώς πρέπει να βρεις την λύση στο μυστήριο, κάτι που εμείς δεν καταφέραμε να κάνουμε ακόμη. (Ναι ακόμα και η διττή φύση της γάτας του Σρόντιγκερ, που είναι ζωντανή και νεκρή την ίδια στιγμή μέχρι να την παρατηρήσεις. Κάτι άλλο συμβαίνει. Κάτι που δεν έχουμε ερμηνεύσει... ακόμα).

 

Όσον αφορά την ιστορία, πολύ καλή προσπάθεια πάντως. Αν και την διάβασα στο πόδι, μου κράτησε το ενδιαφέρον και μου άρεσε η γραφή σου. Καλή ιδέα και οι εναλλαγές θέματος, συμφωνώ. Σ' ευχαριστώ πολύ και για τις εξηγήσεις!

Edited August 18, 2016 by Mournblade

[WILLIAM]

Ότι πήγε πίσω στο χρόνο το κατάλαβα αφού μας έδωσες το στοιχείο πως πήγε να ακούσει τη συζήτηση του Αινστάιν με τον Γκέντελ. 

Απλά δεν είμαι εξοικειωμένος τόσο ώστε να πιάνω όλες τις αναφορές στις θετικές επιστήμες. Ας πούμε στην πιο γνωστή μαθηματική σχέση θα σκεφτόμουν κάτι πιο απλό. Αλλά τη θεωρία την είχα ξανακούσει.

Συνέχισε να μας δίνεις καλές ιστορίες.

[Ballerond]

Δεν μπορώ να το δω σαν "λογοτεχνική ιστορία" σε καμία περίπτωση γιατι απέχει παρασάγγας από κάτι τέτοιο. Και δεν νομίζω ότι σε ενδιαφέρει να το πασάρεις έτσι.

 

Θα το δω σαν δοκίμιο. Μία ενδιαφέρουσα ιδέα, εμποτισμένη από αρκετούς επιστημονικούς όρους χωρίς όμως να ξινίζει (ή τουλαχιστον όχι πολύ).

 

Αν θες να παραμείνει σαν δοκίμιο, συνέχισε το είναι καλή προσπάθεια και κάτι διαφορετικό. Μην αλλάξεις καθόλου τον τρόπο γραφής. Θα φύγεις από το κλίμα. Ίσα ίσα που μπορείς να το κάνεις ακόμα πιο "ξερό".

 

Αν από την άλλη θες να το πας πιο "λογοτεχνικά" και να βγει σαν διήγημα ΕΦ τότε πρέπει να αλλάξεις πολλά πράγματα όσον αφορά την τεχνική. Διαλόγους, περιγραφές, απόδωση χαρακτήρων κτλ.

 

keep up

[Feynman_64]

Ναι, απέχει πολύ από το να είναι λογοτεχνική ιστορία.

Για να είμαι ειλικρινής, αυθόρμητα γράφω. Δεν έχω εκτεθει σε τροπους γραφής ή σε οτιδήποτε έχει να κάνει με δημιουργική συγγραφή. Είναι η 2η μου ιστορία και είναι λίγο ..μεγαλύτερη από την προηγούμενη.

Γράφω μόνο όταν -νομίζω πως- έχω κάτι να πω. Σχετικά σπάνια δηλαδή

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που διέθεσες.

[Mesmer]

@mesmer:

Οι ορολογιες και το debate περι simulated κοσμου backed up by κβαντομηχανικη, πιστεψε με είναι αληθινο. Οι αναφορές επισης σε οτιδήποτε επιστημονικο και σε προσωπα ειναι ακριβεις. Γνωριζω οτι χανω αναγνώστες και ζηταω προκαταβολικά συγνωμη. Οι τονοι, μαλλον η απουσία τους, οφείλεται στο πληκτρολόγιο του tablet. Την ιδεα την ειχα επι μηνες στα σκαριά που λενε. Την ανεπτυξα σε ενα διωρο..

Ναι, ειναι ρομαντικη κατα βαση. Προσεξε τα x,y,z,t: ο τύπος πηγε πισω στο χρονο να τη βρει για πρώτη φορα ξανά για να διορθώσει την κατάσταση.

 

Η εναλλαγη μεταξυ διαλογου και αφήγησης, οπως επισης και η εναλλαγη μεταξυ θεματων ανα παραγραφο μου φαίνεται ενα αρκετά καλό αφηγηματικο σχημα. Θελω να κανει refocus συνεχώς το μυαλο του αναγνωστη, να διεκδικησω αυτα τα δευτερόλεπτα που κανει switch στο context. Το λατρευω στην μικρή και μεγάλη οθονη.

 

Σε ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σου.

 

Τις ξέρω πολύ καλά τις θεωρίες περί εξομοιωμένου κόσμου. Έχω γράψει κι εγώ ιστορίες με μπόλικη τεχνική ορολογία, οπότε καταλαβαίνω το ότι ήθελες να πεις την ιστορία με αυτόν τον τρόπο. Όπως επίσης κατάλαβα και τα χ, ψ, ζ ,τ και πώς τα χρησιμοποίησε ο Ιάσονας. Γι' αυτό ανάφερα και το ρομαντισμό της ιστορίας. Συνέχισε να γράφεις.

[tzaspy]

Λάζαρε, γεια σου κι από εμένα. Διάβασα με ενδιαφέρον την ιστορία σου και ευχαριστήθηκα αρκούντως για τις γνώσεις που έχεις, πάνω στην ανάπτυξη νέων και παλιών φυσικών επιστημονικών θεωριών. Θεωριών που αναζητούν λύσεις και ικανοποιητικές απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα της εποχής μας για τη φύση του κόσμου που έχουμε την τύχη να ζούμε. Όμως το να προσπαθείς να στριμώξεις τόσες θεωρίες και τόσους θεωρητικούς φυσικούς και φιλοσόφους, για τις οποίες έχουν γραφεί, και οι οποίοι έχουν γράψει, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες βιβλία, σε τόσο μικρό κείμενο, και να προσπαθείς να δώσεις και ρομαντική-λογοτεχνική χροιά, το θεωρώ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Πολύ περισσότερο, μιας και έγινε βιαστικά, απ' ότι φανερώνουν και τα λάθη στην ορθογραφία και στη σύνταξη. Την έχω πατήσει κι εγώ παλιότερα, φτιάχνοντας ιστορία σε μιάμιση μέρα και ποστάροντάς την χωρίς να την ξανακοιτάξω ούτε μια φορά. 

Θέλω να πω, πως χρειαζόσουν πολύ μεγαλύτερο κείμενο για να εκλαϊκεύσεις στοιχειωδώς τις θεωρίες, και με αυτό το προϊόν να δομήσεις την ιστορία όπως την είχες φανταστεί από την αρχή. Όσο περισσότερα από αυτά που είναι γραμμένα σε μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας, κατανοεί ο αναγνώστης, τόσο πιο εύκολα "χωνεύει" την ιστορία και ευχαριστιέται από αυτήν. 

Προσωπικά, θα περιοριζόμουν στις θεωρίες, ότι το σύνολο της φυσικής πραγματικότητας ανάγεται σε καθαρή πληροφορία και θα δομούσα την ιστορία με πιο απλό και κατανοητό τρόπο. (Βλέπε Matrix). Επίσης δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί ανακατεύεις  θεωρίες πεδίων με θεωρίες πληροφορίας, και ποιες από αυτές θεωρείς εσύ πιο αξιόπιστες. Έτσι κι αλλιώς από μόνες τους έρχονται σε σύγκρουση. Τέλος, ειλικρινά, δεν κατάλαβα στην τελευταία παράγραφο,  πού κολλάει η εντροπία.

ΥΓ

1)  Θεωρώ πως είναι αδύνατο να γίνει αναγωγή σε 0 και σε 1, του νευτώνειου κόσμου που ζούμε σε ένα πρόγραμμα υπολογιστή, πρώτον γιατί υπάρχουν σχεδόν άπειρες μεταβλητές και πάρα πολλές "πεταλούδες", και δεύτερο, γιατί ο αριθμός googol (10¹⁰⁰) είναι κολοσσιαίος. Καταλαβαίνεις τι εννοώ.

2) Δυσκολεύομαι να καταλάβω, πώς, μια κοπέλα που παρακολουθεί τον Εσπερινό, ήταν η πιο έξυπνη που είχε γνωρίσει. (Χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανένα).

3) Συγνώμη από όλους εάν δυσκόλεψα τα πράγματα με όσα έγραψα.

[Mournblade]

Ο Λαζαρος αναφέρει την εντροπία ως την έννοια του χρόνου στο τέλος, αν κατάλαβα σωστά

Edited August 19, 2016 by Mournblade

[Feynman_64]

Γεια σου Σπυρο,

 

το θεμα ειναι ούτως ή άλλως πολύ ειδικο. Είναι πιθανό να μην απαντηθεί και ποτέ. Η εκλαικευση παραδέχομαι ότι δεν είναι η πρώτη προτεραιότητά μου, ήθελα να αγγίξω τους γνώστες περισσότερο όπως έχω πει και πιο πριν.

Οι θεωρίες πεδίων με θεωρίες πληροφορίας, αναφέρεσαι στην κβαντική χρωμοδυναμική που κάποιοι την έχουν ήδη χρησιμοποιήσει ως hint για αυτό:

http://arxiv.org:443/find/grp_physics/1/ti:+AND+computer+AND+quantum+AND+universe+as/0/1/0/all/0/1

για το τεχνικό κομμάτι και

http://gizmodo.com/5-reasons-our-universe-might-actually-be-a-virtual-real-1665353513

για το εκλαικευμένο.

 

Στα ΥΓ:

1) προφανώς, αφού για να αποθηκευθούν οι ιδιότητες ενός σωματιδίου μόνο χρειάζονται παραπάνω από ένα. Υπάρχει λύση, την οποία εκμεταλλέυονται αρκετά pc games. Γίνεται render μόνο η πληροφορία στην οποία έχεις άμεση πρόσβαση. Τα πρωτόνια στο σύμπαν πάντως είναι 10^80.

2) Μην το αποκλείεις.

 

Ο κόσμος δεν είναι νευτώνειος. Υπακούει στην κβαντομηχανική η οποία είναι και θεωρία πληροφορίας, όχι μόνο πεδίου. Τεράστιο θέμα που δεν μπορεί να αναπτυχθεί εδώ, αναζήτησέ το στο δίκτυο ή στα links.

[Mors Planch]

Και τα θαύματα είναι η απόδειξη του simulation argument. Ή αν η Ειρήνη του έχει δίκιο ζει σε εξομοίωση.

 

Τούτου λεχθεντος. Η ιδέα είναι καλή, με προοπτική... αφού διορθωθεί και το simulation argument προσφέρεται γενικότερα για κάθε λογής ιστορίες μικρές και μεγάλες. Στην εφαρμογή η γλώσσα χρήζει σοβαρές βελτίωσης, σε πολλά σημεία φαίνεται λες και τσιγγουνεύεσαι τα άρθρα ανάμεσα στις λέξεις, αλλού λες και μεταφράζεις στο μυαλό σου από τα αγγλικά αυτό που γράφεις. Για την απόδοση των τεχνικών όρων στα Ελληνικά δεν έχω γνώμη, όποια επαφή κρατώ με το σπορ είναι συνήθως στα Αγγλικά. Στα ονόματα άλλα τα αφήνεις στα Αγγλικά και άλλα στα Ελληνικά χωρίς προφανή αιτία. Γιατί Sagan και όχι Σαγκάν για παράδειγμα;

[Feynman_64]

Δημήτρη, καταλαβες κατι πολυ βαθυ που το ειχα αφησει να εννοηθεί. Ειναι η πρώτη σου σειρα σε αυτο που εγραψες.

 

Ναι, εχεις δικιο σε ολα τα παρακατω σχεδόν

 

Ευχαριστώ.