Το αυγό του Θεού - Σουζάνα Χατζηνικολάου

[tifonas79]

Πριν λιγες μερες πηρα το βιβλιο Αυγο του θεου της Σουζανας Χατζηνικολαου.

 

Ειναι ενα μεγαλο σε ογκο και σελιδες βιβλιο στο οποιο βρησκομαι περιπου στην μεση του και μεταφερω τις μεχρι τωρα εντυπωσεις μου.Ας παμε πρωτα στα ελαχιστα μειονεκτηματα που του εχω βρει μεχρι τωρα.

1)Οι παραγραφοι ειναι τεραστιοι και η συγραφεας προσπαθει να περιγραψει τον κοσμο που εχει δημιουργησει,και στην προσπαθεια της αυτην [απολυτα κατανοητη]στριμωγνει σε μεγαλες παραγραφους πολλες λεπτομερειες του κοσμου,ισως με μικροτερες και ουσιαστικοτερες παραγραφου να ηταν λιγοτερο κουραστικο.

 

2)Πολλες παρομοιωσεις σε βαθμο υπερβολικο νομιζω μεχρι εδω που εχω φτασει περιπου στην μεση του βιβιλιου.

 

Δεν νομιζω οτι ειναι πολλα και σημαντικα τα πλην,παω τωρα στα συν.

 

1)Εαν και δεν εχω μεγαλη πειρα βλεπω μεχρι τωρα οτι σε πολλα ασημαντα πραγματα ειτε στον κοσμο,ειτε στις σκεψεις και πραξεις του ηρωα οταν τα προσεξα ειδα οτι παρακατω υπηρχε η καταληξη που σε μεγαλο βαθμο ειχα υποτευθει.Δηλαδη ο προσεχτικος αναγνωστης θα καταλαβει σε μεγαλο βθμο τι θα γινει,αυτο μου δειχνει οτι εχει μια συνεχεια και δεν γραφει ασυνδετα πραγματα ουτε τραβηγμενα απο τα μαλλια.

 

2)Πολυ καλη αποδωση της τραγικοτητας του ηρωα μεσα απο σκεψεις-πραξεις του,στο περναει αυτο το αισθημα λες και εχεις αδικιθει εσυ νιωθεις.Επισης πολυ καλη και η αποδωση της εσωτερικης παλης του ηρωα για πολλα θεματα.

 

3)Διδαχτικο πολυ σε σχεση με την υποβολη καποιων σε μια κοινωνια για να κανουν την μαζα του λαου οτι θελουν,τι μου θυμηζει αραγε αυτο στην σημερινη εποχη χαχαχαχα.

 

4)Μεχρι στιγμης ολα αρχισουν να συνδεοντε μεταξυ τους αρμονικα και χωρις κενα,δεν χρησιμοποιει απομηχανεις θεους μεχρι τωρα ουτε την ευκολη λυση την δινει η μαγεια.

 

5)Πολυ προσεγγμενο βιβλιο σαν εκδοση καλη ποιοτητα σαν υλικο.

 

Γενικα ειναι η δευτερη ελληνιδα συγγραφεας που διαβαζω μετα τα πνευματα,και οφειλω να πω οτι εαν και τα πνευματα μου αρεσαν πολυ το αυγο του θεου μεχρι τωρα μου αρεσει εξισου ισως και περισσοτερο,και ειναι πολυ πολυ μεγαλυτερο σαν εκταση,χωρις να μου φαινεται φλυαρο μεχρι στιγμης τουλαχιστον μεχρι εδω που εχω φτασει.

 

Αυτα μεχρι στιγμης παιδια.

 

 

Edited July 7, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[tifonas79]

Οι θετικοτατες εντυπωσεις συνεχιζοντε και ειμαι προς το τελος του βιβλιου οταν το τελειωσω,θα γυρισω σε καποια κομματια που μου εχουν κανει εντυπωση και θα τα ξαναδιαβασω.Τοτε θα γραψω πιο πολλα.

Πολυ καλο βιβλιο και θα ελεγα με τα λιγα που ξερω [υπενθυμηζω τωρα στα γεραματα αρχισα να διαβαζω φανταστικη λογοτεχνια οποτε ειμαι αρχαριος αναγνωστης]εξαιρετικη προσπαθεια απο ελληνιδα μαλιστα,που ειναι μανα,ειναι ιατρος [πολυ τρεξιμο κυριως σε δημοσια νοσοκομεια,εφημερειες κτλ τα ξερω και εγω]εχει οικογενεια.

 

Εαν συνυπολογισουμε τις δυσκολιες της ελληνικης οικογενειας στις μερες μας,και οχι μονο σε οικονομικο επιπεδο,τοτε το βιβλιο που εγραψε ειναι απλα εκπληκτικο.

Edited September 20, 2016 by tifonas79

[Souzana]

Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου αρέσει!

[Simitsakis]

Το βιβλίο είναι εκπληκτικό, πονάς τους χαρακτήρες. Βαθύτατο. Δεν έχω προλάβει να γράψω για το συγκεκριμένο κριτική, αλλά διαβάστε το όταν το βρείτε κάπου.

[tifonas79]

Το τελειωσα εδω και μερες και απλα δεν εγραφα γιατι δεν ηξερα τι θετικο να πρωτογραψω.

 

Τα δυο μικρα μειονεκτηματα του που ανεφερα σε παραπανω ποστ εφξαφανιζοντε κυριολεκτικα μετα τα μεσα του βιβλιου,δηλαδη στο δευτερο μισο του βιβλιου οσο και να προσπαθησα ακομα και με "κακοπροαιρετο" ματι [ηθελα να βρω μεινεκτημα σοβαρο ετσι για να βρω χιχιχ]δεν βρηκα.

Αντιθετα γιγανονοντε ολα του τα πλεονεκτηματα,τα εχει ολα.

 

Απλα εκληκτικο τοσο καλο που ακομα και οι σελιδες του μου φανηκαν λιγες αυτο νομιζω τα λεει ολα.

Συγχαρητιρια στην συγγραφεα περιμενω και αλλα εργα της ανυπομονα. 

[tifonas79]

Πραγματικα εχοντας πιο πιο γενικη εικονα και διαβαζοντας και αλλα βιβλια καταλαβαινω ποσο καλο ειναι το αυγο του θεου.

[Kotsos]

Καλησπέρα που μπορώ να βρώ κριτική για το Ίριδα?Ευχαριστώ

[Souzana]

Καλησπέρα Κώστα. Κριτική για την Ίριδα εδώ:

https://www.facebook.com/pg/irida.patakis/notes/?ref=page_internal

[Night Owl]

Υπέροχο βιβλίο, πραγματικά το λάτρεψα από την πρώτη σελίδα. Είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω αναγνώστες να λένε "δεν υπάρχουν Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού". Excuse me?? Anyway.... Εξαίσιες περιγραφές, βάθος χαρατκήρων, εξαίρετη πλοκή. Αγαπώ!

[Naroualis]

Ξεκίνησα το βιβλίο με μεγάλη χαρά, και τολμώ να πω χωρίς να περιμένω πολλά. Τα πρώτα κεφάλαια ήταν υπέροχα, που έταξαν μια καταπληκτική συνέχεια. Ο πρωταγωνιστής Φίλκε είχε όλα όσα ήθελα: δράμα, παρελθόν, χαρακτήρα και εσωτερική φωνή, αντιδράσεις ανθρώπινες (όπως το να κρύβει την αρρώστια του από τους δικούς του). Η ιδέα, η πλοκή και η κοσμοπλασία είναι μια χαρά, υποστηρίζουν η μία την άλλη και παρέχουν βάση για το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγγραφέας. Χάρηκα απίστευτα με τα στόματα του Γκνοφόσιρ, με τη Χρυσή Αλεπού και το Διαμαντένιο Δόρυ, με την ιδέα του Αυγού του Θεού, με τη χρήση της λεβάντας και της μανόλιας.

 

Το κακό είναι ότι από ένα σημείο κι ύστερα η γραφή βαραίνει αδικαιολόγητα. Οι διάλογοι αποτελούνται από διπλές και τριπλές επαναλήψεις του ίδιου θέματος και ως έναν βαθμό όλοι μιλάνε με τον ίδιο τρόπο. Μου δίνει την εντύπωση πως θα μπορούσε να είχε 200 ή και 300 λιγότερες σελίδες και να μην του λείπει κάτι ουσιαστικό, ούτε καν το χρώμα. Από τη μέση και μετά αυτό γίνεται πιο έντονο, κυρίως γιατί περιμένεις την κορύφωση και τη λύση του δράματος κι αυτή πλέει σε πελάγη επαναλήψεων περιγραφών και μακροσκελών διαλόγων. Κι είναι κρίμα, γιατί η ιστορία είναι δυνατή.

[wordsmith]

Το διάβασα τώρα στις διακοπές.

Τα κακά:

-Το γράψιμο έχει τα εξής ελαττώματα:

α)Τα εξηγεί όλα υπερβολικά πολύ. Κάθε άλλο παρά show, don't tell. Υπάρχουν παράγραφοι που λένε το ίδιο πράγμα σε κάθε τους πρόταση, ξανά και ξανά. Σε κάποια σημεία η συγγραφέας κάνει σχεδόν ευθέως κήρυγμα στον αναγνώστη το μήνυμα του βιβλίου. Το ότι το βιβλίο απευθύνεται (προφανώς) σε παιδιά δεν το δικαιολογεί αυτό.

β)Παραείναι στολισμένο και μελό. Πήχτρα στις παρομοιώσεις, οι οποίες μερικές φορές είναι πολύ ωραίες (πχ "οι φλόγες καλοδέχτηκαν το κούτσουρο και το στόλισαν με σπίθες"), αλλά δεν παύουν να είναι υπερβολικά πολλές. Σε άπειρα σημεία κάτι περιγράφεται ως απίστευτα υπέροχο, τρομερά κακό, εξαιρετικά όμορφο κλπ κλπ.

γ)Οι χαρακτήρες μιλάνε όλοι με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα με τρόπο πολύ σημερινό και πολύ σκέτο. Καμία αργκό, καμία χωριάτικη προφορά, καμία διαφορά στη γλώσσα είτε ο χαρακτήρας είναι νέο,ς γέρος, αρχιερέας ή αγρότης, ταβερνιάρης ή βιβλιοφάγος.

-Γίνονται κάποιες ελάχιστες προσπάθειες να μπει ο αναγνώστης στον κόσμο και στην καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, όπως πχ οι σκηνές όπου οι χαρακτήρες παίζουν παιχνίδια ή τραγουδάνε ή λένε αινίγματα, αλλά επειδή σε πολύ πιο σημαντικούς τομείς, πχ γλώσσα, δεν έχει γίνει καμία τέτοια προσπάθεια, οι σελίδες αυτές με τα αινίγματα εμένα μου φαίνονται έως και γελοίες και θα τις έβγαζα.

-Τα περισσότερα αντρικά ονόματα τα βρήκα πολύ άσχημα και χωρίς έμπνευση, σαν εντελώς τυχαίες συλλαβές και γράμματα ενωμένα όλα μαζί (πχ Γκνοφόσιρ, Φίλκε, Ιαρότνα). Στα γυναικεία ονόματα είναι καλύτερα τα πράγματα (πχ Μυράνια, Ελσίνα, Βοσίρα).

-Οι γυναίκες δεν παίζουν άλλους ρόλους πέρα από τις δεσποσύνες σε κίνδυνο ή τις στοργικές συγγενείς που περιθάλπουν τους πολεμιστές, άντε και μία στρίγκλα διαβόλισσα τερατομάνα για κερασάκι στην τούρτα. Εφόσον υπάρχουν ιέρειες σε αυτόν τον κόσμο, θα μπορούσε από κει να βγει καμία πιο φιλόδοξη κυρία.

-Ο λαός στο τέλος αλλάζει γνώμες πολύ εύκολα, γρήγορα και ολοκληρωτικά. Από τη μια στιγμή στην άλλη, ακούγοντας μια δήλωση (που δε γίνεται καν με μικρόφωνο ? ), όλος αυτός ο κόσμος των χιλιάδων ψυχών, χωρίς καμία παρεξήγηση ή παρερμηνεία, παίρνει την ίδια πληροφορία, πείθεται στη στιγμή, στη στιγμή αποφασίζει πώς να αντιδράσει και αντιδρά, όλοι με τον ίδιο τρόπο. Εντάξει, ήταν πολύ πρόβατα οι λαοί των μεσαιωνικών εποχών, που δεν ήξεραν καν να διαβάζουν ίσως κατά πλειοψηφία, αλλά δε με πείθει ότι θα αντιδρούσαν σαν ένα άτομο.

Τα καλά:

-Μου άρεσε πολύ που το υπερφυσικό στοιχείο αργεί να εμφανιστεί (πάνω από 250 σελίδες) και που η χρήση του είναι όση χρειάζεται στην ιστορία και όχι άχρηστες ατάκτως ερριμμένες ιδέες από δω κι από κει για εντυπωσιασμό. Εκτός ίσως από το χαμό στο τέλος.

-Πολύ το χάρηκα που έχει πολλές ιδέες και τις χρησιμοποιεί όλες για την εξέλιξη της πλοκής (πχ τη Σπηλιά του Τρελού) και όχι μόνο για στόλισμα στην κοσμοπλασία.

-Η μυθολογία μου άρεσε και μου θύμισε αρχαία ελληνική, βεβαίως. Αυτό με το στήθος της Βοσίρα μοιάζει λίγο με το μύθο με την Ήρα και τον Ηρακλή και τη δημιουργία του γαλαξία.

-Μια πλοκή πολύ πλούσια, γεμάτη γεγονότα, συγκρούσεις, μάχες κλπ.

-Το μήνυμα είναι μετριοπαθές. Δε λέει "όλες οι θρησκείες είναι συστήματα απάτης, ασπαστείτε την αθεΐα", αλλά το πάει στο πιο "η θρησκεία, παρά τις καλές προθέσεις με τις οποίες δημιουργήθηκε, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για εκμετάλλευση των μαζών". Οι θεοί αυτοί υπάρχουν στ' αλήθεια, αλλά ο αρχιερέας έχει κάνει ό,τι του κάπνιζε με τους κανόνες τις θρησκείας, αντί να ακολουθήσει τα ιερά κείμενα.

Γενικά μου άρεσε, αν και με απογοήτευσε πολύ το ότι ήταν πολύ πιο παιδικό από όσο το περίμενα. Ενδεχομένως είναι κατάλληλο για να προβληματίσει ένα παιδί σχετικά με το ρόλο της θρησκείας, της εκκλησίας, το πώς διαφέρουν αυτές οι δύο και το πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χειραγώγηση του πληθυσμού από κάποιους εξουσιομανείς. Σε σχέση με την "Ίριδα", που τη βαρέθηκα και την άφησα στη μέση, βλέπω μια βελτίωση αρκετά μεγάλη, αλλά υπάρχει περιθώριο για μεγαλύτερη.

Με προβληματίζει το ότι τα σημερινά παιδικά βιβλία τα βρίσκω υπερβολικά παιδικά, το ύφος τους υπερβολικά απλοποιημένο και μασημένο σε σχέση με αυτά που διάβαζα εγώ και ακόμα τα θεωρώ αριστουργήματα (πχ Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρή, Τα ξύλινα σπαθιά του Παντελή Καλιότσου κλπ). Και στου Τριβιζά τα "Μαγικά μαξιλάρια" το παρατηρώ αυτό ως προς το γράψιμο, παρόλο που η ιδέα είναι εξαιρετική, πολιτική θα έλεγε κανείς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Θεωρούνται πιο χαζά τα σημερινά παιδιά ή λιγότερο εξοικειωμένα με το διάβασμα ή πιο κλεισμένα στο σπίτι και υπερπροστατευμένα; Ή μας έχει φάει η πολιτική ορθότητα;

 

 

 

[Laced with the dread]

το βασικο χαρακτηριστικο του αποπασματος του βιβλιου αυτου που εχω διαβασει ειναι η ενταση, το παθος, ο ζοφος