Popular Post tzaspy Posted September 28, 2016 Popular Post Share Posted September 28, 2016 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Τζανάκης ΣπύροςΕίδος: Fantasy over historyΒία: Ναι Σεξ: ΝαιΑριθμός Λέξεων: 3,850Αυτοτελής:Ναι Σχόλια: Η συμμετοχή μου για τον 43ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας, με θέμα το "φυλαχτό". Η δεύτερη συμμετοχή μου σε διαγωνισμό, ελπίζοντας πως θα είναι αξιοπρεπής. DEUS LO VULT.doc Edited October 9, 2016 by Nihilio 14 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted September 29, 2016 Share Posted September 29, 2016 Αυτό το διήγημα έχει στο μεγαλύτερό του μέρος πολύ αποστασιοποιημένη γραφή (η οποία θα χρειαζόταν ένα ξεσκόνισμα για εκφραστικά και τυπογραφικά), στην προσπάθειά σου να χωρέσεις πολλά γεγονότα (που δεν ξέρω αν ήταν όλα απαραίτητα), ο κεντρικός χαρακτήρας ήταν κάπως χάρτινος (κυρίως του συνέβαιναν πράγματα), οι διάλογοι σε σημεία μού φαίνονταν ξύλινοι (αυτά τα «μωρέ» από στρατιώτες με πετούσαν κάπως εκτός). Το τέλος, αν και όχι τόσο πρωτότυπο, ήταν μια ευχάριστη ανατροπή (που όμως δεν είχε την επίδραση που έπρεπε επειδή δεν είχα δεθεί με τον χαρακτήρα). Είναι πάντως πιο καλογραμμένο από την αρχή, και ο πόθος του Φιλίπ πείθει. Ως ιδέα βρίσκω ενδιαφέρον το ιστορικό πλαίσιο (νομίζω δεν επιλέγεται συχνά για να ντύσει ιστορίες του φανταστικού, αλλά ας μας διαφωτίσουν οι εμπειρότεροι) κι είναι κάτι που μπορεί να δώσει φρεσκάδα. Τι θα ήθελα να δω: Λίγο πιο κεντραρισμένη την αφήγησή σου πάνω στον Φιλίπ, να βλέπουμε μόνο τη δική του οπτική για να τον νιώσουμε κοντά μας. Επίσης πιο ζεστή στο σύνολό της τη γραφή (σε σημεία προς το τέλος το πέτυχες, άρα μπορείς γενικά) και να εστιάζεις περισσότερο στις "στιγμές" στις περιγραφές σου, με συγκεκριμένες εικόνες (κι όχι γενικά σε πτώματα ή σε επιθέσεις, αισθανόμουν ότι σε σημεία το πήγαινες fast forward). Τέλος, η σχέση με το θέμα και το είδος μου φαίνεται επιδερμική (στην ουσία το φυλαχτό δεν παίζει μεγάλο ρόλο, και να μην υπήρχε θα μπορούσε απλώς να θεωρηθεί τυχερός). Όπως και να ΄χει, το τέλος είναι αξιοπρεπές, οπότε μετριάζει κάπως την τελική εικόνα. Νομίζω ότι από άποψη γραφής είναι κάπως καλύτερο από το άλλο σου κείμενο που έχω διαβάσει, κάτι σίγουρα θετικό. Καλή σου επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Καλημέρα Σπύρο, Θα ξεκινήσω με το σχόλιο που ήθελα να κάνω από την πρώτη στιγμή που διάβασα την ιστορία σου. Αυτό είναι ένα Άστρο του Δαυίδ: και αυτή είναι μία Πεντάλφα: Όχι μόνο τα σύμβολα είναι διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά και έχουν διαφορετικές προελεύσεις και σημασίες. Δεν θα είχα κανένα θέμα αν οι μη Εβραίοι της ιστορίας μπέρδευαν την Πεντάλφα με Άστρο του Δαυίδ, με την έννοια πως ήταν Μεσαίωνας, ας πούμε - αν και εδώ που τα λέμε το αντίστροφο θα ήταν πιο λογικό (να μπερδεύουν το Άστρο του Δαυίδ με Πεντάλφα και να κατηγορούν τους Εβραίους για μάγους και σατανιστές - κι ας μην έχει η πεντάλφα καμία σχέση με σατανισμό). Αλλά το ότι είναι το φυλαχτό του άντρα της Ρεβέκκας στο τέλος, με έκανε να θεωρήσω πως πράγματι απλά τα μπέρδεψες και δεν είχες στο μυαλό σου να δείξεις κάτι περί θρησκευτικής και κοινωνικής προκατάληψης. Όχι μόνο αυτό, αλλά το εβραϊκό φυλαχτό είχε και το λατινικό γράμμα R επάνω, ενώ το εβραϊκό αλφάβητο είναι διαφορετικό και μη λατινογενές. Δεδομένης της προσοχής στο ιστορικό πλαίσιο του διηγήματος, θα έλεγα πως τα ατοπήματα αυτά αφαιρούν κάποιους πόντους. Συνεχίζοντας, θα συμφωνήσω με τον φίλτατο σύζυγο από πάνω: η γλώσσα είναι αρκετά στεγνή και διεκπεραιωτική, οι χαρακτήρες κάπως άχρωμοι και η ανατροπή του τέλος έρχεται λίγο από το πουθενά. Ωστόσο, θέλω να σταθώ πιο πολύ στα θετικά: είναι με διαφορά καλύτερο από το προηγούμενο κείμενό σου που έχω διαβάσει και οι διάλογοι μου φάνηκαν καλά δουλεμένοι στο μεγαλύτερο μέρος τους. Οπότε συγχαρητήρια για τη βελτίωση, διότι αυτό είναι το ζητούμενο πάντα. Μπράβο σου και καλή επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 4, 2016 Share Posted October 4, 2016 Deus lo vult, Θέλημα Κυρίου δεν σημαίνει; Παρατηρήσεις: • Εφόσον είχε γίνει σφαγή, όπως λες, ήταν λογικό οι νεκροί να είναι όπως –όπως. Δεν φαίνεται να είναι κοιμητήριο, όπου θα υφίστατο η χριστιανική διευθέτηση.• Επίσης θα έβγαζα τη φράση όπως ήταν τότε η χριστιανική συνήθεια. Δείχνει αποστασιοποίηση του συγγραφέα, που μπορεί βέβαια να την επιζητείς και δεν είναι και λάθος, απλά νομίζω θα φαινόταν πιο μοντέρνα και ελκυστική η ματιά ενός συγγραφέα που δεν δείχνει ακριβώς ιστορικός /παρατηρητής, αλλά κάτι πιο «εκ των έσω» (ελπίζω να το διατυπώνω με σαφήνεια αυτό.)• Το ποτάμι τον ήθελε μέσα του οπωσδήποτε και έκανε ότι μπορούσε για να τον πάρει. Η φράση δεν με κέρδισε.• Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να αποφύγεις λέξεις όπως αδρεναλίνη, δεδομένου ότι τότε δεν ήταν έννοια γνωστή.• Αυτό με τον κορμό. Πρώτον δεν κατάλαβα γιατί του φάνηκε μαλακό μαξιλάρι, μάλλον επειδή τον ανακούφιζε η ιδέα ότι θα σωθεί; Επίσης δεν ξέρω αν πρακτικά θα μπορούσε μες στην αντάρα να περάσει την αλυσίδα και στον κορμό. Και συνειδητοποιείς ότι για να γίνει αυτό η αλυσίδα θα έπρεπε να είναι αρκετά μακριά, έτσι;• Και το ξεχαρμανιάζω μου φαίνεται υπερβολικά σημερινή έκφραση.• Η επισήμανση της Αταλάντης και από μένα: άλλο πεντάλφα, άλλο Άστρο του Δαβίδ. Και το R. Με λατινικούς χαρακτήρες εβραϊκό φυλαχτό; Έχω διαβάσει άλλη μία ιστορία σου, νομίζω, στον διαγωνισμό εφ και αυτή εδώ είναι σαφώς καλύτερη. Μπράβο σου λοιπόν, και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tzaspy Posted October 5, 2016 Author Share Posted October 5, 2016 Deus lo vult, Θέλημα Κυρίου δεν σημαίνει; Το "σύνθημα" εκείνης της σταυροφορίας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted October 5, 2016 Share Posted October 5, 2016 Αγαπητέ Σπύρο, Είναι φανερό το ενδιαφέρον σου για την Ιστορία, πρέπει να έψαξες ένα σωρό πράγματα και αυτό δίνει στο διήγημα. Οι διάλογοί σου ήταν ρεαλιστικοί και ζωντανοί και οι περιγραφές σου, όταν τις απέδιδες σαν παρευρισκόμενος, ικανοποιητικές. Αυτό που μου άρεσε πιό πολύ είναι το τουίστ του τέλους: ότι δηλαδή το φυλαχτό τον προστάτευε μόνο για να τον προδώσει την κατάλληλη στιγμή (σαν αρνάκι που το ταίζεις όλο το χρόνο για να το σουβλίσεις το πάσχα...) Ταυτόχρονα, το ίδιο στοιχείο δημιουργεί ερωτηματικά: Το φυλαχτό ήταν πράγματι φυλαχτό (ή ήταν απλά τυχερός για λίγο ο Φιλίπ;) και αν ναι λείπει κάποι εξήγηση για την 'προδοσία' του. Άλλο που θα σου πρότεινα να δεις είναι ότι μπερδεύει η εναλλαγή του ύφους: τη μια φαινόταν σαν ο αφηγητής να είναι εκεί και να το βιώνει σε ζωντανό χρόνο ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποίησες και πιο αποστασιοποιημένα σχήματα (όπως αυτό στις αγκύλες που ήταν σχόλιο μελλοντικού παρατηρητή). Επιπλέον μου χτύπησε το πόσο εύκολα θεώρησε η R ότι είχε να κάνει με το δολοφόνο του άντρα της - θα μπορούσε ο Φιλίπ να το είχε αποκτήσει με χίλιους τρόπους. Επίσης, μένοντας στην R, είναι περίεργο που τον έσωσε στο νοσοκομείο για να τον σκοτώσει αργότερα εν μέσω σεξ. Αν τον μισούσε δεν θα ήθελε ερωτικές επαφές, θα τον άφηνε να πεθάνει από τα τραύματά του. Εδώ μου φάνηκε ότι επεδίωξες ένα δραματικό(τερο) επίλογο. Εκτός αν υπάρχει κάποια ιεροτελεστία με το μεταγιόν, αν σημαίνει κάτι, κλπ. οπότε και θα βοήθαγε να ανέφερες κάτι στο κείμενο. Αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, μπράβο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 6, 2016 Share Posted October 6, 2016 Deus lo vult, Θέλημα Κυρίου δεν σημαίνει; Το "σύνθημα" εκείνης της σταυροφορίας. Ευχαριστώ: αλλά γενικά δεν απαντάμε εν μέσω διαγωνισμών. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tzaspy Posted October 6, 2016 Author Share Posted October 6, 2016 Soryyyyyyyyyyyyyyyyy!!!!! Ξεχάστηκα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted October 8, 2016 Share Posted October 8, 2016 Καλησπέρα Σπύρο, Μπορώ να πω ότι απόλαυσα περισσότερο αυτό το διήγημα συγκριτικά με το τελευταίο σου που είχα διαβάσει (το Πρωθύστερο Χρέος αν δεν κάνω λάθος). Έχεις ωραία ιστορικά στοιχεία και γενικά υποθέσεις που παίζουν με τις σταυροφορίες μου αρέσουν. Η γραφή σου είναι αρκετά καλή αν και αρκετά αποστασιοποιημένη ειδικά προς το τέλος όπου η ιστορία αρχίζει και τρέχει σε ρυθμούς ιλλιγιώδεις λες και κάποιος την κυνηγάει. Ο κεντρικός χαρακτήρας φαίνεται στην αρχή ένας συμπαθητικός και κωμικός βάρβαρος ο οποίος μετά γίνεται το επίκεντρο όλων και καταλήγει προδωμένος από έναν εξ' ουρανού έρωτα. Το φυλαχτό προήλθε με ωραίο τρόπο παρά το ιστορικό ατόπημα που σου επισήμαναν παραπάνω. Θα μου άρεσε περισσότερο αν έδειχνες όλη την πορεία και την προσπάθεια των ανθρώπων να φτάσουν στην Ιερουσαλήμ και να μην το επικεντρώσεις σε έναν μόνο. Δεν με έπεισες απόλυτα για τον έρωτα στο τέλος ούτε ότι υπήρχε λόγος η νοσοκόμα να πηδήξει τον χαρακτήρα μας πριν τον σκοτώσει. Η εκδίκηση πως ακριβώς ταίριαξε με αυτήν την πράξη; Επίσης η σκηνή στο ποτάμι μου φάνηκε αρκετά ευκολο-φτιαγμένη για να δείξει το πως τον προστατεύει το φυλαχτό. Γενικά τέτοια μικρά πραγματάκια με πέταξαν έξω παρ'όλο που στο σύνολο μου άφησε θετική εικόνα. Καλή επιτυχία ;) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted October 9, 2016 Share Posted October 9, 2016 Καλησπέρα Σπύρο! Ήταν μια καλή ιστορία. Η γραφή βατή, η ροή της κυλούσε ομαλά. Δεν ξετρελάθηκα ομως κυριως λογω γούστου. Δεν μου αρέσει και τόσο το ιστορικο setting. Προτιμω την ατμόσφαιρα και την λυρικότητα ενός καθαρού fantasy. Το φανταστικό στοιχείο ηταν δυστυχώς ολίγον υποβαθμισμένο. Ομολογω ομως οτι διαβάζονταν πολυ ανετα και ευχάριστα, επομένως οκ. Το τελος θα μπορούσε να δινει περισσοτερα στοιχεία για ποιον λογο το κακό γινεται αφου, u know, αλλα νομίζω πως τελικά εύκολα γίνεται αντιληπτό γιατί. Ευχομαι καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted October 11, 2016 Share Posted October 11, 2016 Moυ άρεσε η χρονική περίοδος που χρησιμοποίησες(το έχω κάνει και εγώ σε μια ιστορία μου) αν και δεν μπόρεσα να διακρίνω κάπου το fantasy του θέματος. Συγκεκριμένη, ιστορική χρονική περίοδος και η ιστορία σου δεν περιέχει κάτι "φανταστικό", έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον. Η γραφή σου ήταν καλή, οι περιγραφές επίσης, αν και χρησιμοποιείς ορισμένες λέξεις-εκφράσεις(λίγες όμως) που δεν πολυταιριάζουν με το κλίμα της ιστορίας. Τον βασικό χαρακτήρα τον βρήκα λίγο μονοδιάστατο, δεν μπόρεσα να δεθώ μαζί του( όπως ήδη έχει αναφερθεί) για να νοιαστώ ιδιαίτερα για την κατάληξη του. Το πρόβλημα για αυτό νομίζω είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έχουν ορισμένες ιστορίες αυτού του διαγωνισμού. Κατά την γνώμη μου αυτές οι ιστορίες ήθελαν περισσότερο "άπλωμα" για να μας δοθούν περισότερες λεπτομέρειες και να αναπτυχθούν καλύτερα. Η δικιά σου ακριβώς έχει "απλωθεί¨παραπάνω απ`ότι χρειάζεται στον διαθέσιμο χώρο που είχες, παρουσίαζοντας μας ένα ολόκληρο ταξίδι, με πλήθος γεγονότων παρουσιασμένων με την μορφή στιγμιοτύπων-δεινών που γλυτώνει ο ήρωας. Το θέμα με τη διαφορά άστρου Δαυίδ- πεντάλφας ήδη στο έχουν αναφέρει. Η ερωτική σκηνή στο τέλος θα μπορούσε να λείπει κατά την γνώμη μου, αφού ο σκοπός της Ρεβέκκας ήταν η εκδίκηση. Εκτός και αν το κάνεις για να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο η ανατροπή του τέλους. H γενική εικόνα όμως είναι θετική, αφού η ιστορία διαβάστηκε ευχάριστα και ξεκούραστα! Καλή επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted October 11, 2016 Share Posted October 11, 2016 Στρωτή γραφή, ευκολοδιάβαστη. Κυλάει γρήγορα κι αυτό βοηθάει. Δεν της λείπουν τα κλισέ, δεν ενοχλούν, ούτε όμως προσφέρουν. Η ιστορία έχει ενδιαφέρον και διαβάζεται εύκολα. Ωστόσο αυτό που επιχείρησες να κάνεις, είναι πραγματικά δύσκολο. Νομίζω πως το είδος που διάλεξες απαιτεί εκτός από τη γνώση (την οποία φαντάζομαι πως κατέχεις) και μια αυτοπειθαρχία: να μην παρασυρθείς και να μην μοιάζει το κείμενο πουθενά με ιστορικό. Ως ένα σημείο το κάνεις αυτό, έχεις τη σύγκρουση, έχεις τους διαλόγους που έχουν προφορικότητα και τα ωραία τοπία –αν και κάποιες ατάκες μου θύμισαν κόμικ. Σε άλλα πάλι, νομίζω πως θα εξυπηρετούσαν την ιστορία σου άλλες επιλογές. Π.χ. η ιστορία δεν εστιάζει σε κανέναν πρωταγωνιστή για πολύ ώρα. Ειδικά σ’ ένα τέτοιο κείμενο νομίζω η πως η εστιασμένη οπτική στον πρωταγωνιστή θα βοηθούσε. Να φύγουν δηλαδή όλες οι γενικές περιγραφές και να δωθούν τα πάντα από τη σκοπιά του πρωταγωνιστή. Δεν είναι ανάγκη να πεις όλη την ιστορία της σταυροφορίας, μόνο του ήρωα. Καλύτερη στιγμή του κειμένου η περιγραφή στο ποτάμι. Μου έδωσες την αίσθηση πως έχεις ζήσει τέτοια κατάσταση κι ότι ήξερες τι έγραφες. Η ιστορία είναι μια χαρά, και το μεγάλο της ατού είναι πως δείχνει πως ο συγγραφέας διασκέδαζε γράφοντάς την κι αυτό είναι σίγουρα πλεονέκτημα. ΥΓ. Φάουλ η αγκύλη. Ειδικά σ’ αυτό το κείμενο. ΥΓ2. Η εξής πρόταση πρέπει να φύγει, τουλάχιστον στα δικά μου πορνικά μάτια. «Το ποτάμι τον ήθελε μέσα του οπωσδήποτε και έκανε ότι μπορούσε για να τον πάρει». 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted October 13, 2016 Share Posted October 13, 2016 (edited) Καλησπέρα Σπύρο, Νομίζω πως αυτή η ιστορία είναι αρκετά καλύτερη από την ιστορία για τον διαγωνισμό της ΕΦ. Μου άρεσε αρκετά το όλο setting και, παρότι δεν είμαι ιδιαίτερα γνώστης της συγκεκριμένηςπεριόδου, πουθενά δεν ένιωθα να χάνομαι όσον αναφορά τα ιστορικά γεγονότα. Και η γλώσσα μου φάνηκε καλή. Μπορεί η γραφή , όπως είπε ο ΝΙκόλας να είναι απομακρυσμένη, αλλά εμένα σε γενικές γραμμές μου φάνηκε αρκετά ζεστή και νομίζω είναι αρκετά καλογραμμένο, με την έννοια ότι με εξαίρεση μερικές φράσεις( μάλλον έχεις καταλάβει σε ποια αναφέρομαι ) δεν κόλλησα πουθενά. Όσον αφορά την πλοκή, θα έλεγα ότι είναι καλή, αλλά ίσως να 'ναι λίγο πιο μεγάλη απ'ό,τι της αναλογεί. Τι εννοώ; Μας δείχνεις αρκετές φορές πώς το μενταγιόν προστάτευε τον Φίλιπ. Αν έγραφα εγώ την ιστορία, νομίζω θα έβγαζα το περιστατικό με τα βέλη και θα μίκρυνα σε μέγεθος το σημείο με το ποτάμι. Αυτή η τόσο In your face χρήση με χάλασε κάπως. Απεναντίας, βρήκα πολύ πιο έξυπνη και καλή για τα γούστα μου την χρήση του μενταγιόν στο περιστατικό της Κωνσταντινούπολης. Γενικά όταν κάτι γίνεται πολλές φορές με κουράζει κάπως . Σχετικάμε το τέλος: Μου άρεσε με την έννοια ότι είχε πρoοικονομηθεί από τον θάνατο του ραβίνου. Και μου άρεσε η τραγική ειρωνία του τέλους. Δεν με έπεισες πάντως για την ανάγκη ύπαρξης της ερωτικής σκηνής. Αυτά! Σε γενικές γραμμές μου άρεσε σαν ιστορία. Απλά όπως είπα θα ήθελα την μέση του διηγήματος να είναι κάπως πιο 'δυνατη' Καλή επιτυχία! Edited October 13, 2016 by jjohn 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted October 13, 2016 Share Posted October 13, 2016 Συνονόματε, την απόλαυσα την ιστορία σου φίλε μου! Ναι, είχε προβληματάκια, στα αναφέρουν οι προλαλήσαντες αναλυτικά (η πεντάλφα που είναι εξάλφα, η ερωτική σκηνή στο τέλος που κάνει στον αναγνώστη ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που ήθελες, κλπ, κλπ), αλλά με τράβηξε τόσο που απορροφήθηκα διαβάζοντας και τελικά δεν με ενόχλησε κάτι. Μπορεί να γίνει καλύτερη; Οπωσδήποτε, αλλά εμένα μου άρεσε κι αυτό που διάβασα. Μια μικρή γενική λεπτομέρεια. Πριν χρόνια είχα την τύχη και την τιμή να διαβάσει κάποιες από τις ιστορίες μου ένας μεγάλος (και στην αξία και στην ηλικία) Έλληνας συγγραφέας και μου έδωσε μερικές συμβουλές, τις χρησιμότερες που έχω λάβει ever. Μεταξύ άλλων λοιπόν μου είπε πως όταν χρειάζομαι οπωσδήποτε ξενόγλωσσες φράσεις σε κάποιο κείμενό μου θα πρέπει να έχω στο μυαλό μου και τον αναγνώστη που πιθανόν δεν γνωρίζει τη γλώσσα αυτή. Αν τον αγνοήσω είναι φάουλ, θα με αγνοήσει κι αυτός. Αν τον σκεφτώ θα τον κάνω αυτομάτως πιο επιεική απέναντί μου. Οφείλω λοιπόν να επεξηγήσω κάπως (με έναν αστερίσκο ας πούμε, ή σε παρένθεση δίπλα, ή και έμμεσα ακόμα μέσα από συμφραζόμενα στο ίδιο το κείμενο) την ξενόγλωσση φράση. Αυτό όπως κατάλαβες το λέω για τον τίτλο του διηγήματός σου. Στα του διαγωνισμού, σε βρίσκω μέσα στο θέμα, αλλά νομίζω πως ακροβατείς στο όριο του είδους. Καλή επιτυχία, φίλε μου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted October 15, 2016 Share Posted October 15, 2016 Αγαπητέ Σπύρο, ελπίζω μου επιτρέπεις να κάνω κάποια σχόλια, παρότι αρχάρια κι εγώ. Κατ' αρχήν, με άγχωσες με το ρυθμό της ιστορίας σου. Επειδή περιγράφεις ένα πολύ μεγάλο ιστορικό γεγονός-δηλαδή τις Σταυροφορίες- η εστίαση μπερδεύει και δεν μπορεί να ισορροπήσει καλά μεταξύ των μεγάλων γεγονότων και του κύριου ήρωα. Επίσης, νομίζω για αυτό δεν τη χρωμάτισες ιδιαίτερα, μόνο στο τέλος. Για αυτό νομίζω προκύπτει ως αποτέλεσμα ότι ο αναγνώστης δεν καταφέρνει να νοιαστεί για τον πρωταγωνιστή. Η ανατροπή καλή ήταν αλλά κάπως... ας πούμε αχρείαστη. Με αυτό εννοώ: γιατί η Ρεβέκκα να περιθάλψει τον πρωταγωνιστή και να κάνουν ερωτική σχέση ενώ είχε δει το φυλαχτό και είχε καταλάβει τι ήταν και άρα απ' την αρχή ήθελε να τον σκοτώσει; Ακόμη, η σκηνή στο ποτάμι δεν με έπεισε: το να τυλίξει πρώτα το μενταγιόν γύρω απ' το λαιμό του και μετά γύρω απ' το ξύλο θα είχε ως αποτέλεσμα να αυτοστραγγαλισθεί! Δεν είναι σκοινί η αλυσίδα ενός μενταγιόν! Τέλος, δεν βρήκα κάτι φαντασίας στην ιστορία σου. Η σωτηρία απ' τα διάφορα επεισόδια θα μπορούσε να είναι απολύτως τυχαία, ενώ και η ανατροπή δεν έχει σχέση με τις ιδιότητες του μενταγιόν. Η εμφάνιση λατινικού αλφαβήτου σε εβραικό φυλαχτό ήταν λανθασμένη, όπως σου είπαν κι άλλοι. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 16, 2016 Share Posted October 16, 2016 Ενδιαφέρουσα η επιλογή του χρονικού και ιστορικού πλαισίου –άλλη μια πρωτότυπη υλοποίηση της ιδέας του φυλαχτού. Τα θεματάκια που σου επεσήμαναν και οι παραπάνω (με κυριότερο το θέμα της ερωτικής σκηνής που έρχεται πολύ παράξενα και δημιουργεί μια ανατροπή αλλά και πολλά ερωτηματικά) λύνονται με ένα δεύτερο πέρασμα. Ακόμα και η ερωτική σκηνή θα μπορούσε να δουλέψει χωρίς πρόβλημα αν π.χ. η Ρεβέκκα όντως τον είχε ερωτευτεί αλλά στη σκηνή της έμπαινε μια άλλη συγγενής που ήταν εκείνη η γυναίκα του σκοτωμένου. Εμένα μου κόλλησε μια άλλη λεπτομέρεια και με απασχόλησε σε μεγάλο μέρος της ιστορίας. Ας πούμε, έχουμε συζητήσεις κάπου στο ουγγρικό έδαφος, τη σκηνή στην Κωνσταντινούπολη (η οποία παρεμπιπτόντως μού άρεσε πολύ για το ρόλο του φυλαχτού), τις κουβέντες στο στρατόπεδο, την Εβραία Ρεβέκκα και κάπου μέσα σ’ όλα αυτά αναρωτιέμαι σε τι γλώσσα συνεννοούνταν όλοι τους. Επειδή οι περισσότεροι ήταν φτωχοί και αμόρφωτοι δεν είναι πιθανόν να μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που προκύπτουν όταν έχουμε να κάνουμε με γεγονότα στο περιθώριο της πραγματικής ιστορίας. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
South of Heaven Posted October 17, 2016 Share Posted October 17, 2016 Ενδιαφέρουσα ιστορία που με έκανε να περάσω μια βόλτα από Wikipedia μεριά μετά και να ψάξω μέρη και γεγονότα Η γραφή ήταν βατή και η ιστορία κυλούσε εύκολα, απλά σε σημεία μου θύμισε παράθεση γεγονότων (ίσως για να χωρέσουν περισσότερα πράγματα σε λίγο χώρο) και έτσι δυσκολεύτηκα να μπω στο κλίμα. Ωραία η χρήση του φυλαχτού καθώς και η περιπέτεια του ήρωα στο ποτάμι. Ωραίο το τέλος απλά δεν κατάλαβα γιατί η Ρεβέκκα δεν τον σκότωσε επί τόπου χωρίς πολλά πολλά. Ένα τέλος εστιασμένο στην πράξη της εκδίκησης με περισσότερες περιγραφές για το κίνητρο της πράξης θα ήταν κάπως δυνατότερο για μένα. Μπράβο και καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 18, 2016 Share Posted October 18, 2016 Συμφωνώ με τους παραπάνω ότι ήταν ενδιαφέρον το ότι η ιστορία συμβαίνει κατά τη διάρκεια ενός γνωστού ιστορικού γεγονότος και μου άρεσε κι εμένα το περιστατικό στην Κωνσταντινούπολη, που εξαιτίας του φυλαχτού πρώτα τον πιάνουν και μετά τον αφήνουν. Κατά τα άλλα νομίζω πως αργείς να μπεις στο θέμα και να εστιάσεις στον πρωταγωνιστή (και έτσι να καταλάβουμε κι εμείς ότι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής) και, αν δεν έχασα κάτι σημαντικό, το φυλαχτό έχει ελάχιστες έως καθόλου μαγικές δυνάμεις, πέρα από το ότι φαίνεται να επηρεάζει τον παράγοντα τύχη, το οποίο όμως μπορεί να είναι και σειρά συμτπώσεων. Αλλά μπορεί κάτι να μην κατάλαβα εγώ. Κατά τα άλλα το γράψιμο είναι πολύ ευκολοδιάβαστο έως υπερβολικά - δεν ακολουθείς καθόλου τον κανόνα show, don't tell, μας τα λες όλα φάτσα φόρα και ευθέως. Θα πρότεινα να παραλείψεις όσα γεγονότα δεν έχουν άμεση σχέση με την υπόθεση φυλαχτού-Φιλίπ και να χρησιμοποιήσεις τις λέξεις που γλιτώνεις έτσι για να περιγράψεις τα πιο σημαντικά γεγονότα με τρόπο πιο show, με τρόπο που να δίνει στον αναγνώστη τα απαραίτητα στοιχεία για να συνθέσει στη φαντασία του το τι συνέβη, αντί να του τα λες όλα στα ίσα. Το τέλος μού άρεσε και με ξάφνιασε και μπράβο. Καλή επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 18, 2016 Share Posted October 18, 2016 Μου άρεσε πολύ αυτό το διήγημα, μου άρεσε η συνεχής δράση, η ειρωνία του θέματος, η άνεση της γραφής σου. Πραγματικά, δεν έχω παράπονο, μου άρεσαν όλα. Από τα καλύτερα του διαγωνισμού. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γελωτοποιός Posted October 19, 2016 Share Posted October 19, 2016 Σπύρο πολύ καλή η ιστορία σου! Η γραφή σου στρωτή, απλή, την έκανε μια χαρά τη δουλειά. Μου άρεσε το setting που επέλεξες να διαδραματιστεί η ιστορία του ήρωα σου, και ήταν πρωτότυπο που μέσα από τις περιπέτειες αυτού του ανθρώπου παρουσίασες στα γρήγορα αρκετά στοιχεία/γεγονότα της εποχής εκείνης (ή έτσι θέλω να πιστεύω καθώς δεν γνωρίζω με λεπτομέρεια τα πάντα γύρω από τις Σταυροφορίες). Πρέπει να αφιέρωσες πολύ χρόνο σε έρευνα! Το τέλος όντως απότομο, αλλά μου άρεσε, καθώς και η χρήση του φυλαχτού. Ήταν ωραίος και ο ίδιος ο Φιλίπ, λίγο απλός, λίγο άξεστος, ο τρόπος που του συνέβαιναν διάφορα και αυτός συνέχιζε απτόητος να εκπληρώσει τον σκοπό του. Ένας κοινός άνθρωπος δηλαδή που βρέθηκε να ακολουθεί αυτήν τη μεγάλη μάζα σε εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς της ιστορίας μας. Φυσικά, πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, καθώς υπήρχαν αρκετά σημεία που θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα. Εξαίσια προσπάθεια όμως. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted October 21, 2016 Share Posted October 21, 2016 Όση τύχη έφερε και σ’ αυτόν θα φέρει και σε σένα μπάσταρδε Γάλλε!», και πριν τελειώσει τη φράση του, ένας τεράστιος βράχος που είχε ξεκολλήσει από τη βροχή κι έπεφτε με τεράστια ταχύτητα από ψηλά, τον χτύπησε, του ξεκόλλησε το κεφάλι και το πέταξε παρά πέρα, παρασέρνοντας το ακέφαλο σώμα του στην πλαγιά του βουνού. Έχω καιρό να ευχαριστηθώ κάποια σκηνή έτσι. Ειλικρινά. Το ότι ο 'κακός'/σπαστικός χαρακτήρας της ιστορίας βρίσκει μια φορά τη νέμεσή του στα καλά του καθουμένου - χωρίς ο πρωταγωνιστής να προσπαθήσει καν. Γενικά μου άρεσε το ότι όλα όσα ζούσε ο πρωταγωνιστής ήταν τύχη - αλλά τύχη με τη βούλα. Σε πολλές ιστορίες οι πρωταγωνιστές έχουν μαγικά φυλακτά που τους προστατεύουν αλλά πάντα οι συγγραφείς προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι πρωταγωνιστές κινδύνεψαν. Έδινε και ένα είδος - πως να το περιγράψω δεν ξέρω στα σίγουρα - χιούμορ. Σαν ιδέα, ήταν η αγαπημένη μου του διαγωνισμού. Ωστόσο, αν και περίμενα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε στο τέλος - λόγω του προηγούμενου κατόχου του φυλακτού - δεν ξέρω... Θα ήθελα μια εξήγηση γιατί. Δεν είναι ότι είναι υποχρεωμένος ο συγγραφέας να εξηγεί αυτά που γίνονται στην ιστορία - και σίγουρα προτιμώ το να μην υπάρχουν εξηγήσεις αν όταν φανερώνονται να είναι ιδιαίτερα αδύναμες. Απλά μου κίνησε γνήσια την περιέργεια: πότε σε προφυλάσσει το φυλακτό και πότε σε προδίδει; Γιατί έμοιασε ότι οι δύο κάτοχοι είχαν διαφορετικές καταλήξεις ο ένας από τον άλλον, δε βρήκα το κοινό σημείο. Καλή συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tzaspy Posted October 22, 2016 Author Share Posted October 22, 2016 Λοιπόν, το κακό με τα σχόλια είναι, πως στο τέλος, τις πιο πολλές φορές, σε κάνουν να μην σου αρέσει η ιστορία που έγραψες. Το ίδιο έπαθα και με την πρώτη που την ξανάγραψα από την αρχή. Διαφορετική λίγο, αλλά καλύτερη. Πολύ καλύτερη, μιας και ήταν επιμελημένη από τα πάνω από δέκα σχόλια, νομίζω. Ε, το ίδιο έπαθα και τώρα. Θα αρχίσω να την ξαναγράφω πάλι. (Αυτό δεν είναι κακό) Όχι ότι συμφωνώ με όλα τα σχόλια, ξέρω πως η οπτική γωνία του καθενός είναι διαφορετική, αλλά υπάρχουν και οι βασικές αρχές που διέπουν μια σύντομη ιστορία, κάτοχος των οποίων δεν είμαι(τώρα τις μαθαίνω), και που αρκετές φορές απ’ ότι επισημάνθηκε, τις παραβίασα. Φάουλ πρώτο: Νόμιζα πως το Άστρο του Δαυίδ λέγεται και αλλιώς «πεντάλφα». Δεν πειράζει, γηράσκω αεί διδασκόμενος. Φάουλ δεύτερο: Too much history. Να εξηγούμαστε όμως: Για ένα φόρουμ όπως το SFF. Γιατί είμαι σίγουρος πως αν το έδειχνα στους συμφοιτητές μου της ιστορίας, θα ξετρελαινόταν. Φάουλ τρίτο: Απόρροια του δεύτερου. Αποστασιοποιημένη γραφή σε πολλά σημεία. Από την άλλη όμως ένα ιστορικό γεγονός δεν περιγράφεται αλλιώς. Παρά μόνο από τη δημοτική και λαϊκή παράδοση. Η ιστορία δεν είναι λογοτεχνία. Θα μπορούσε μόνο, αλλά δεν το σκέφτηκα, και από την άλλη είναι δύσκολο, να χρησιμοποιήσω πρωτοπρόσωπη γραφή και μέσα από την πορεία του πρωταγωνιστή να περιγράφονται ακροθιγώς τα ιστορικά γεγονότα. Δεν ξέρω. Φάουλ τέταρτο: Πολλά γεγονότα στριμωγμένα σε μικρό κείμενο. Το αντιλήφθηκα και εγώ προς το τέλος, όταν έφτασα σχεδόν 5000 λέξεις και έπρεπε να λογοκρίνω. Φάουλ πέμπτο: Αρχικά η ιστορία άρχιζε και τέλειωνε με την ίδια φράση, και στο τέλος την άλλαξα. Νομίζω πως έκανα λάθος. Ο αρχικός τίτλος ήταν στα Γαλλικά και όχι στα «βαθειά» Λατινικά. Ήταν «Dieu le veut» (Ο Θεός το θέλει ή θέλημα Θεού). Με αυτή τη φράση τέλειωνε και η ιστορία. Την έλεγε ο Φιλίπ πριν ξεψυχήσει. Γιατί; Γιατί μου φαινόταν πιο ωραίο το τέλος. Για μένα, όχι για τον Φιλίπ. Και μερικές «διαφωνίες». -Επειδή ακριβώς δεν πιστεύω στα φυλαχτά, σε κανένα σημείο της ιστορίας δεν υποστήριξα πως η τύχη του Φιλίπ προερχόταν από αυτό. Φυσικά και αν συνέβαιναν θα ήταν τύχη. Η ιστορία όμως προχωρούσε μόνο με υπονοούμενα. Αφού το θέμα μας ήταν το φυλαχτό, φυλαχτό έπρεπε να δείξω. -Για το R του φυλακτού. 1100 μΧ. Πρώιμος ύστερος Μεσαίωνας. Εποχή τρομερής πείνας στην Ευρώπη λόγω μεγάλης αύξησης του πληθυσμού. 99,9999% εντελώς αγράμματοι. Εβραίοι σε όλες τις χώρες ενσωματωμένοι εντελώς με τους τοπικούς πληθυσμούς. Πόσοι από αυτούς ήξεραν τα Εβραϊκά και πολύ περισσότερο την Εβραϊκή γραφή; Απάντηση: Μόνο οι του Ιερατείου και ελάχιστοι, εντελώς ελάχιστοι μορφωμένοι. Άρα σε ένα πιθανό φυλαχτό με το αρχικό της γυναίκας που αγαπούσε, μου φαίνεται πιο πιθανό το R παρά το Εβραϊκό ר. (רבקה = Ρεβέκκα) Από δεξιά προς αριστερά. Αλλά ρε παιδιά, fantasy γράφαμε, σ’ αυτό θα κολλήσουμε; -Σε τι γλώσσα συνεννοούντο οι σταυροφόροι, αφού ήταν από διαφορετικές χώρες; Ξέρω γω; Την ίδια απορία είχα κι εγώ όταν διάβαζα την ιστορία των σταυροφοριών, και μάλιστα από πολλές πηγές. Δεν γράφει πουθενά. Σαν γραφή όμως εκείνη την εποχή όλοι χρησιμοποιούσαν την Λατινική. Αλλά στη λαλιά, δεν ξέρω. Ωραία παρατήρηση όμως. -Και τέλος...., για το τέλος. Πρώτον είχα από την αρχή την πρόθεση να «σκοτώσω» τον Φιλίπ. Δεν ήξερα με πιο τρόπο, αλλά για μένα ήταν τελειωμένος. Όταν έφτασα λοιπόν στα τελειώματα, σκέφτηκα πολύ τον τρόπο που θα πέθαινε. Και τότε μου ήλθε η φλασιά. Θυμήθηκα το τέλος ενός πασίγνωστου φιλμ που στην εποχή του το είχα λατρέψει. (Καλά ρε σεις, πόσο πιο μικροί είστε από μένα; Κανείς δεν το έχει δει;) Είχε ένα τέλος παρόμοιο, χωρίς να το δείχνει, αλλά το υπονοούσε. Και μάλιστα χωρίς προφανή αιτία. Γιατί άραγε θα πρέπει να υπάρχει πάντα μια εξήγηση σε μια φανταστική ιστορία; Όποιος κατάλαβε ποιο ήταν το φιλμ.......μπράβο του. Προφανώς όμως η σκηνή θέλει περισσότερο δούλεμα. Σε ένα μεγαλύτερο κείμενο ίσως. Τέλος πάντων, αυτά είναι μερικά από τα βασικά που ήθελα να εξηγήσω. Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι πως όλοι το διασκεδάσαμε, περάσαμε καλά, μερικοί βρήκαν ευκαιρία να ξεσκουριάσουν και να ξαναακονίσουν τα μολύβια τους, ή τα πληκτρολόγιά τους. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, και ραντεβού στον επόμενο διαγωνισμό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 23, 2016 Share Posted October 23, 2016 Βασικό Ενστικτο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.