Popular Post jjohn Posted September 28, 2016 Popular Post Share Posted September 28, 2016 (edited) Τίτλος: Το μικρό καλικαντζαρίνι Είδος : Παραμύθι μύθι-μύθι Λέξεις: 1.808 όλα μαζί Βία/Σεξ: Ούτε κατά διάνοια. Για την ακρίβεια θα χαρώ να το δείξετε στα παιδιά σας ή στα ανίψια σας. Και θα χαρώ ακόμη περισσότερο αν λάβω κάνα p.m από τον μικρό Γιωργάκη που να λέει 'Φίλε τα σπας' Αυτοτέλεια: Ναι Σχόλια: Η όλη συγγραφή μου πήρε πέντε ώρες. Αυτό σημαίνει ότι δυστυχώς το κείμενο δεν είναι τόσο καλό όσο θα ήθελα. Ελπίζω όμως να σας αρέσει. Έμπνευση της τελευταίας στιγμής είναι. Εγώ πολύ το διασκέδασα όταν το έγραψα γιατί είναι η πρώτη μου απόπειρα για παραμύθι Σε κάθε περίπτωση μην νομίζετε ότι το έγραψα μόνο και μόνο για να το γράψω. Μου αρέσει παρά το γεγονός ότι θέλει πολύ δουλειά. EDIT: Ξέχασα το πιο σημαντικό. Η ιστορία είναι και αυτή αφιερωμένη στους nekrogoblikon τους οποίους και άκουγα όταν την έγραφα. Τώρα πώς ακριβώς μπόρεσα να ανακατέψω μοντέρνο μελωδικό ντεθ μέταλ με παραμύθια ένας Θεός το ξέρει.... Να ένα τυπικό τραγούδι της μπάντας (και με κορυφαία γκεστ σταρ στο βιντεο δεν λέω παραπάνω ) Υ.Γ Αν θέλετε κι άλλα τέτοια παραμύθια δείτε εδώ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Το μικρό καλικαντζαρίνι.pdf Δεν μου βγήκε καλά το copy paste, οπότε προτιμήστε το pdf ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Το μικρό καλικαντζαρίνι Ήτανε απόγευμα όταν το μικρό πρασινωπό πλασματάκι που άκουγε στο όνομα Κότζι βγήκε έξω απ’ τη σπηλιά. Στο ζωνάρι του παντελονιού είχε πλαισιώσει το καινούριο του ρόπαλο. Το ρόπαλο, φτιαγμένο από κόκαλα μαμούθ που ο ίδιος είχε συλλέξει, το’ χε φτιάξει σαν δώρο γενεθλίων ο πατέρας του λίγες μέρες νωρίτερα. Αφού πήρε μερικές ανάσες, κοίταξε τριγύρω του ψάχνοντας να βρει κάποιο παιδάκι για να τρομάξει. Τα χωριατόπαιδα συνήθιζαν να μπαίνουν μες το δάσος και να παίζουν κρυφτό με τις ώρες. Ως υπερήφανο καλικαντζαράκι που ήτανε, λοιπόν, είχε καθήκον να τους δώσει τέτοια τρομάρα που θα την θυμούνταν για καιρό. Όσο όμως και να έψαχνε, πουθενά δεν έβρισκε κάποιο παιδάκι. Ή τον είχε προλάβει κάποιο από τα ξαδέρφια του ή απλούστατα δεν είχε απομείνει κανένα παιδάκι πια στο χωριό. Γέλασε και συνέχισε να προχωρά προς την καρδιά του δάσους. Μα πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν παιδάκια; Απλά είναι πιο μέσα έλεγε στον εαυτό του με κάθε βήμα που έκανε. Κάποια στιγμή κι ενώ είχε μπει για τα καλά μέσα στο δάσος, άκουσε έναν δυνατό βρυχηθμό όπως εκείνους που έβγαζε ο Θείος Κοτζιμπιτσι όταν έτρωγε πολλές κάμπιες μαζεμένες. Νομίζοντας, λοιπόν, ότι θα αντίκρυζε τον Θείο του, έκανε ένα γύρισμα προς τα πίσω. Ο ατυχούλης Κότζι, ωστόσο, μοναχά τον Θείο του δεν αντίκρυσε… Απέναντι του στεκόταν ένα πελώριο γκρι πλάσμα. Είχε παχύ τρίχωμα σε ολόκληρο το κορμί του και σουβλερά δόντια προ εξείχαν από το στόμα. Οι μικροσκοπικές καφετί ίριδες στα μάτια του έκαναν τον Κότζι να απορεί πώς και αν το πλάσμα μπορούσε να δει. «Βρε, βρε, βρε… » είπε το πλάσμα με την βαριά φωνή του «Καλησπέρα!» έκανε ο Κότζι «Τι γυρεύεις εδώ πέρα;» ρώτησε το πλάσμα που στην συνέχεια βάρεσε με το δεξί χέρι την παχουλή κοιλιά του λες κι ήτανε κάποιο ταμπούρλο. «Ήρθα να τρομάξω τα παιδάκια» είπε γεμάτος αυτοπεποίθηση ο Κότζι »Εδώ που ήρθες παιδάκια, όπως λες, δεν έχει» «Καλά δεν πειράζει. Θα τα βρω εγώ…. Μήπως ξέρετε προς τα πού έχουνε πάει;» «Ήτανε εδώ, αλλά φύγανε...» «Τα τρομάξατε κύριε;» «Μόνα τους φύγανε...» «Γιατί;» «Γιατί, μικρέ, είμαι ο Ξάμτζι το Τρολ. Όλοι με τρέμουνε...» «Τρολ; Ο μπαμπάς μου μού είπε ότι τα τρολ μένουνε σε γέφυρες» «Είμαι ειδική περίπτωση Τρολ. Κάνω ό,τι θέλω...» είπε με ανεβασμένο (κι άλλο…) τον τόνο της φωνής του «A! Σας παρακαλώ, μην μου φωνάζετε. Απλά δεν ξέρω πού να πάω για να βρω παιδάκια. Θέλω λίγη βοήθεια...» «Αν σε πάω στα παιδάκια, τι θα μου δώσεις;» «Θα πω τον μπαμπά μου να σας φτιάξει μια γέφυρα. Δείτε ‘δω τι μου έφτιαξε» είπε ο Κότζι και κούνησε χαρούμενος το ρόπαλο του «Ωραίο το ρόπαλο σου. Μου αρέσει. Αν μου το δώσεις θα σου φέρω τρία παιδάκια. Ένα για το πρωί, ένα για το μεσημέρι και ένα για το βράδυ » «Το ρόπαλο δεν το δίνω! Είναι δώρο από το μπαμπά μου...« είπε ο Κότζι τσιριχτά «Εάν δεν μου το δώσεις, θα σε φάω...» «Ο μπαμπάς μου λέει ότι εμείς οι καλικάντζαροι είμαστε άνοστοι. Είχε προσπαθήσει μια φορά να φάει τον Θείο Κουτζ και ο Θείος ήτανε, λέει, πολύ ανάλατος» «Δεν πειράζει. Εμένα μου αρέσουνε τα καλικαντζαράκια. Με λίγο ξυδάκι είστε ό,τι πρέπει» είπε ο Ξαμτζι και άπλωσε το τεράστιο χέρι του προς το μικρούλη Κότζι Ο καημενούλης δεν πρόλαβε να φύγει και ξαφνικά βρέθηκε στην βρωμερή και ιδρωμένη παλάμη του γιγαντιαίου πλάσματος, που αν είχε λιγουλάκι τσίπα θα τα έβαζε με κάποιον στο μέγεθος του και όχι με τον μικρόσωμο Κότζι που δεν είχε κλείσει καν πέντε χρόνια ζωής. «Και τώρα που σε έπιασα, θα σε κάνω μια χαψιά» είπε το πλάσμα κι ο Κότζι ο φουκαράς δεν ήξερε τι να του ανταπαντήσει.. Ο Ξάμτζι άνοιξε το στόμα του και εκτίναξε το καλικαντζαράκι στον αέρα. Τον κατάπιε και έτσι ο Κότζι έμαθε από πρώτο χέρι πόσο μα πόσο αηδιαστικό είναι το στομάχι ενός γκρι τρολ. Παντού υπήρχαν κάτι περίεργα κολλώδη υγρά σαν κι εκείνα με τα οποία συνήθιζε να κάνει μπάνιο ο Θείος του ο Κοτζίτζι. Η ανάμνηση του Θείου του και των μυτερών του αυτιών βεβαίως βεβαίως έφτιαξε μεν κάπως την διάθεση του Κότζι, αλλά όχι τόσο όσο θα ήθελε. «Πφφ. Δεν χόρτασα με αυτό το καναπεδάκι. Θέλω κι άλλο..» έκανε ο Ξάμτζι απ’ έξω. Κι ο Κότζι είχε αρχίσει να πεινάει, είναι η αλήθεια, αλλά ‘κει μέσα δεν υπήρχε κάτι για να φάει. Μήτε λαχταριστές ακρίδες έβλεπε, μήτε τίποτα τζιτζίκια... Ξαφνικά ο Κότζι άρχισε να ταράζεται και να πετάγεται αριστερά και δεξιά σαν μπίλια κλεισμένη σε κάποιο κουτί. Ο Ξάμτζι περπατάει σκέφτηκε και πιάστηκε από κάτι μου έμοιαζε με πελώριο σκουλήκι για να μπορέσει να κρατηθεί. «Τώρα θα σε φάω!» ακούστηκε κάποια στιγμή ο εκνευριστικά τριχωτός γίγαντας Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ένα περίεργο πλάσμα έπεσε πλάι από τον Κότζι. «Τι είσαι εσύ πάλι;» έκανε το μικρό καλικαντζαράκι που δεν είχε ποτέ του ματαδεί σκυλάκι. «Γουφ-γουφ» «Χάρηκα πολύ για την γνωριμία. Είμαι ο Κότζι» «Τώρα θα σε φάω!» ξανακούστηκε ο Ξαμτζι Όπως και πριν έτσι και τώρα, η φωνή του τρολ συνοδεύτηκε από την εμφάνιση ενός ακόμα ζώου στο στομάχι. «Γεια!» είπε και σε εκείνο ο Κότζι «Νιαου-Νιαου» έκανε το γατάκι που ακόμα δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Το τρολ επανέλαβε ξανά την ίδια κουβέντα του και αυτή τη φορά κατάπιε ένα άλογο «Τι είναι τούτο πάλι; Γεια σου πάντως!» είπε ο Κότζι που ούτε για τα άλογα γνώριζε κάτι... «Χλιμλιμιιλμρρρρρρρρρρρρ» έκανε το μαυριδερό αλογάκι «Ουφ! Έσκασα» ακούστηκε ο Ξάμτζι μετά από λίγο «Να σκάσεις!» του φώναξε ο Κότζι και έκανε μια κοροϊδευτική γκριμάτσα «Χμμ. Κάτι έχει κολλήσει στα δόντια μου. Α, είναι εκείνο το ρόπαλο. Για να δω μου κάνει για οδοντογλυφίδα; Μου κάνει. Τέλεια! Ωχχχχχχχχχχχ πέφτει» ψέλλισε ο Ξάμτζικι με τα λόγια του να μην βγάζουν το παραμικρό νόημα για τον Κότζι. Παρόλα αυτά όταν είδε το αγαπημένο του ρόπαλο να πέφτει από τον οισοφάγο και να προσγειώνεται ακριβώς επάνω στο κεφάλι του κόντεψε να πετάξει από την χαρά του κι ας είχε μόλις αποκτήσει ένα καρούμπαλο τόσο δα! «Το ρόπαλο μου! Το ρόπαλο μου!» είπε χοροπηδώντας. «Θα γλιτώσουμε τώρα! Να δείτε!» έκανε απευθυνόμενος στα ζώα και βάρεσε μια δυνατή ροπαλιά στην κοιλιά του τρολ «Ωχχχχχχχχχχχχ» τσίριξε το τρολ «Πάμε ξανά!» έκανε ο Κότζι κι κοπάνησε πάλι με το ρόπαλο το ίδιο σημείο. «Ωχχχχχχχχχχχχχ» ούρλιαξε και πάλι «Άσε μας να φύγουμε» βροντοφώναξε ο Κότζι. Μπορεί τα πνευμόνια του να ήτανε ακόμη τοσοδούλικα, αλλά η φωνούλα του βγήκε με τέτοια ένταση που λίγο έλειψε ο Ξάμτζι να κουφαθεί. «Απαίσια πλάσματα...» ψέλισε «Δεν είμαι πλάσμα! Είμαι καλικαντζαράκι» είπε ο Κότζι και τον χτύπησε ξανά με το ρόπαλο. «Εντάξει, εντάξει! Φύγετε. Χαθείτε, να μην σας ξαναδω….» έκανε ο ηττημένος γκρι γίγαντας κι έχωσε βαθιά το χέρι στο στόμα του για να ξεφορτωθεί τους ενοχλητικούς επισκέπτες απ’ το στομάχι του. «Και τώρα φύγε» έκανε ο Κότζι και πρόταξε το ρόπαλο του σε περίπτωση που το τρολ είχε όρεξη για καυγάδες. Ο Ξάμτζι όμως κάθε άλλο παρά καυγάδες επιθυμούσε. Το έβαλε τρέχοντας στα πόδια πότε πότε βγάζοντας και καμία κραυγή εκνευρισμού. «Ουφ! Πάει αυτό» έκανε γεμάτος ανακούφιση ο Κότζι. Η χαρά του όμως δεν κράτησε πολύ και κόπηκε απότομα μόλις αντιλήφθηκε ότι ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει και ότι ο ίδιος δεν είχε ιδέα που βρισκότανε. «Θέλω να πάω σπίτι» έκανε στεναχωρημένος στα ζωντανά. «Θα σε πάω εγώ» είπε το άλογο «Δεν ήξερα ότι μιλούσες» είπε έκπληκτος «Πού είναι το σπίτι σου;» «Δεν ξέρω...» απάντησε μουδιασμένα το μικρό καλικαντζαράκι «Μπορώ να σε μυρίσω;» επενέβη τότες ο σκύλος «Κι εσύ μιλάς;» είπε ο Κότζι για να προσθέσει «Γιατί όχι… Ναι, μύρισε με» Ο σκύλος τον πλησίασε και κόλλησε τα ρουθούνια του στο δέρμα του Κότζι. Στην συνέχεια έσκυψε και άρχισε να μυρίζει το έδαφος. «Το σπίτι σου είναι από εδώ. Μπορώ να ακολουθήσω την μυρωδιά. Ακολουθήστε με. Α και μόλις φτάσουμε να πας και για ένα μπάνιο!» «Ωραία. Τέλεια» έκανε τότε και το γατάκι «Τι ωραία; Εσύ τίποτα δεν έκανες...» είπε τότε το σκυλάκι. Μπορεί το ίδιο να μην είχε τίποτα να χωρίσει με το γατάκι, αλλά υπήρχε και μία προαιώνια κόντρα στην μέση. «Το βρήκα! Εγώ με τα μάτια μου θα κοιτάζω αριστερά και δεξιά και θα σας λέω αν ο δρόμος είναι ασφαλής. Είναι νύχτα και μπορεί να έχει κι άλλα τέτοια πλάσματα εδώ τριγύρω» «Ευχαριστώ! Σας ευχαριστώ όλους» είπε ο Κότζι χαμογελώντας «Εμείς είμαστε που πρέπει να πούμε ευχαριστώ! Εσύ μας έσωσες Κότζι! Ανέβα επάνω λιλιπούτειε φίλε μου για να ξεκινήσουμε» έκανε το άλογο. Ο Κότζι χαμογέλασε και σκαρφάλωσε στην ράχη του αλόγου. Θα το ρωτούσε αργότερα τι σημαίνει αυτό το λιλιπούτειε. Εκείνη την στιγμή απλώς ήθελε να πάει στο σπιτάκι του. *** Έξω από την σπηλιά βρισκότανε η μητέρα του Κότζι που φύσαγε και ξεφύσαγε όλη την ώρα. «Μαμά, μαμά, έφτασα!» είπε ο Κότζι μόλις την είδε κι ενώ ήταν ακόμα καθισμένος στην πλάτη του αλόγου. Εκείνη πλησίασε το άλογο κι έπιασε τον μικρό της διαολάκο από το μαλλάκι του. «Πού είσαι χαμένο τόση ώρα;» είπε και του τράβηξε το πράσινο αυτί «Άουτς» «Να μην κάνεις άλλες τέτοιες τρέλες. Κοντέψαμε να πεθάνουμε από την αγωνία μας!» «Μαμά! Μαμά! Μαμά! Δες οι καινούργιοι μου φίλοι» είπε ο Κότζι που δεν έδειξε να πτοείται από την γκρίνια της μητέρας του. «Μα αυτά είναι ζώα» έκανε η Κοτζιτζόνα απορημένη. «Είναι οι φίλοι μου τα ζώα τότε» είπε χαρούμενος ο Κότζι και κούνησε το ρόπαλο του στον αέρα. «Μικρέ, μπορώ να σου πω λίγο;» ακούστηκε μέσα απ’ τη σπηλιά ο μπαμπάς του Κότζι «Ναι, μπαμπάκα έρχομαι!» έκανε ο Κότζι και έτρεξε προς τα μέσα «Τι έγινε μικρέ;Πού ήσουν χαμένος τόσες ώρες;» Ο Κότζι τότες του εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα. Πώς βρήκε το Ξάμτζι το τρολ, πώς αυτό κατάπιε εκείνον και τους φίλους τους, πώς το ρόπαλο γλίστρησε κι έπεσε μέσα και βεβαίως πώς οι φίλοι του τον έφεραν με ασφάλεια σπίτι. Μόλις τελείωσε με την αφήγηση του, ο πατέρας του ξεκίνησε να γελάει. «Είπα κάτι αστείο μπαμπάκα;» «Όχι. Απλά θυμήθηκα κάτι μου είπε ο παππούς σου όταν ήμουν μικρός» «Ο παππούς Κοτζιμπέρι;» «Ναι. Μου είπε, θυμάμαι, ότι τα μαμούθ είναι τυχερά ζώα. Τότες νόμιζα πως μου έλεγε χαζομάρες, αλλά τώρα λέω να αλλάξω γνώμη. Μπορώ να δω το ρόπαλο σου;» «Είναι το καλύτερο ρόπαλο του κόσμου» έκανε ο Κότζι προτού του το δώσει «Το ξέρω! Γι’ αυτό φρόντισε να το προσέχεις. Είναι το φυλακτό σου» «Φυλακ-τι;» «Φυλακτό. Κι αν δεν ξέρεις τι σημαίνει, θα το μάθεις αργότερα...» είπε χαμογελαστός «Καλά. Μπορώ αύριο να το πάρω και να πάω να τρομάξω τα παιδάκια;» «Μπορείς, αλλά τώρα έχεις και άλλους φίλους για να παίξεις. Φτάνει πια με τα παιδάκια. Αρκετά δεν τα ταλαιπώρησες;» «Δεν τα ταλαιπωρώ. Απλώς παίζουμε….» είπε ο Κότζι και χαμογέλασε. «Όπως αγαπάς» έκανε ο Κοτζιτζαρ και έτριψε το κεφαλάκι του μοναχιογού του. Edited October 9, 2016 by Nihilio 13 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted September 29, 2016 Share Posted September 29, 2016 1ον, γούτσου γούτσου 2ον, χαζογέλαγα μοναχός μου σαν πεντάχρονο σε πολλά σημεία (π.χ. στα ζωάκια ή μετά στη χρησιμότητα της γάτας) 3ον, είναι όντως πολύ βιαστικά γραμμένο και του φαίνεται (π.χ. τόνοι που λείπουν, αποσιωπητικά στην αφήγηση που δεν χρειάζονται, κάποια εκφραστικά) και μερικά πράγματα δεν αξιοποιήθηκαν ιδανικά. π.χ. θα ήθελα να έχει και πιο εκπαιδευτικό χαρακτήρα το παιδικό παραμύθι σου, π.χ. να είναι πιο ρεαλιστικά φτιαγμένη η κοιλιά του τρολ (ας πούμε να ζεματάει το καλικατζαρίνι σου το υγρό στο οποίο επιπλέει) και το τρολ να μην βάλει το τεράστιο χέρι του μέσα στο λαιμό του, αλλά το καλικαντζαράκι να χτυπά με το μαγικό ρόπαλο την κοιλιά του τέρατος μέχρι εκείνο να ξεράσει (οκ, δεν θα το περιέγραφες έτσι ωμά), όπως συμβαίνει δηλαδή με εμάς και τα μικρόβια ή τη χαλασμένη τροφή, οπότε και θα απελευθερώνονταν. Θέλει πάντως κάποιες ματιές ακόμα, και περισσότερες περιγραφές (ας πούμε και στην οικογενειακή επανένωση), μιας και τα παιδιά απορροφούν περισσότερο τις εικόνες και τη δική σου ιδέα την παίρνει. Αλλά συνολικά μου άφησε γλυκιά γεύση και μάλλον τζάμπα χαίρεσαι για την τελευταία θέση. Εγώ πάντως θα πω το συγκεκριμένο παραμύθι σε ανιψάκια μου και φαντάζομαι θα το απολαύσουν(χωρίς τη μουσική που το ενέπνευσε, προφανώς). Καλή σου επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted October 2, 2016 Share Posted October 2, 2016 1ον: Γούτσου γούτσου κι εγώ! Καλικατζαρίνι ρίνι - ρίνι! 2ον: Πολύ ωραίο παραμυθάκι, παιχνιδιάρικο, έξυπνο και με ωραία νοήματα στο τέλος 3ον: Κι εγώ χαζογέλαγα και φαντάζομαι πόσο θα χαζογελάει κι ο γιος μου όταν θα του το διαβάζω 4ον: Ίσως να ήθελα λίγο παραπάνω διαδραστικότητα του Κότζι με τα ζωάκια αλλά και πάλι λεπτομέρεια. 5ον: Μπράβο ρε γΓιάννη! Κάτι διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει ;) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Ωραίο παραμύθι πράγματι! Ευχαριστη εκπληξη η παρουσία του! Ξεκουραστο, και αν μη τι άλλο paying tribute στις ρίζες και στο πνεύμα του fantasy που θέλω να πιστεύω οτι ειναι τα παραμύθια. Θα το ήθελα περισσότερο αλληγορικό και επιμορφωτικό αλλα αυτό ειναι κατι που διορθώνεται νομίζω αν το θελήσεις! Μπράβο πάντως, γιατι νομίζω οτι ειναι πολύ δυσκολο να γραψεις παιδικά χωρις να φαινεται πως εισαι ενήλικας. Καλη επιτυχία! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Καλησπέρα, Γγιάννη, άχου τοοοοοοοοο, μωλέ μωλέεεεεε. Έλα, πες μου, έχεις διαβάσει τον Λαίμαργο Τουνελόδρακο, έτσι δεν είναι; Αν όχι, να τον διαβάσεις οπωσδήποτε γιατί ο Κότζι σου και ο Τσουφ-τσουφ του Τριβιζά θα έκαναν πολύ καλή παρέα. Μωρέ μου άρεσεεεεε. Εντάξει, δεν λέω ότι είναι τέλειο και δεν μπορείς να φτιάξεις πράγματα, αλλά είναι τόσο γλυκούλι και τόσο διαφορετικό από ό,τι άλλο έχω διαβάσει από σένα. Ξέρω πως ήθελες την τελευταία θέση, αλλά εγώ δεν νομίζω να στη δώσω, προσωπικά. Μπράβο σου και καλή επιτυχία! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tzaspy Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Dear jjohn, ανιψάκια και παιδάκια δεν έχω σε ηλικία κατάλληλη να τους διαβάσω την ιστορία σου.Έχω 25χρονα. Αλλά ξέρεις, τα 25χρονα προτιμούν 25χρονες αντί για παραμυθάκια. Και τούμπαλιν.Αντ' αυτού, τη διάβασα 3-4 φορές μιας και ήταν εξαιρετική. Μπράβο σου, "you gar a gift, Doc",που έλεγε και ο Ντε Νίρο.Αντιπαρέρχομαι τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη,μιας και η ιστορία γράφτηκε τόσο βιαστικά. Πιστεύω πως σε μια-δυο ώρες το πολύ, διορθώνονται.Οι χαρακτήρες τρομεροί, οι διάλογοί τους έρρεαν σαν ήρεμο ποταμάκι. Μου άρεσαν και τα ονόματα.Ότι πρέπει για παραμύθι. Με ένα καλό σκιτσογράφο βγαίνει ένα πολύ καλό κόμικ για παιδιά.Το μόνο που με ξένισε από την πρώτη ανάγνωση, ήταν το τέλος. Καλή η προσπάθεια να συνδέσειςτην ιστορία με το θέμα, αλλά έχω την υποψία πως δεν τα κατάφερες. Πολύ χαλαρή η σύνδεση, και μικρή.Το ωραίο, έτσι κι αλλιώς μας το είχες σερβίρει πριν. Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 4, 2016 Share Posted October 4, 2016 Ωραίους θείους έχει ο μικρός. Α, επίσης πώς δεν τους μπερδεύει; Κοτζ, Κοτζίτζι….ψιλά –χαμηλά συνονόματοι μου ακούγονται αυτοί…. Άκου να τρομάξει παιδάκια σα δε ντρέπεται! Α- χαχαχα! Κοτζιμπέρι! Θεούλης! Πολύ χαριτωμένο. Με παρέσυρε αρκετά για να ξεχάσω, μέχρι τις τελευταίες φράσεις, ότι έπρεπε να είναι ιστορία με φυλαχτό μέσα. Μπράβο και καλή σου επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted October 4, 2016 Share Posted October 4, 2016 Μήπως να αφήσεις τις Νανούργιες και τη Τζάβα και να πιάσεις τα παιδικά παραμύθια; Ωραίο ήταν αυτό. Αν το είχα πριν δυο τρία χρόνια θα έκανα και κρας τεστ στις ανηψιές μου αλλά μεγαλώσανε τώρα για παραμύθια! Πάντως την τελευταία θέση θα μου την αφήσεις, εσύ θα πας πιο ψηλά με το καλικαντζαρίνι! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted October 4, 2016 Share Posted October 4, 2016 Αχαχ, πολύ πλάκα! Πολύ χαριτωμένο το παραμυθάκι σου, Γιάννη! Μόνο ο τίτλος μου φάνηκε λίγο άστοχος, θα μου άρεσε καλύτερα να ήταν το κλασσικό "το καλικαντζαράκι". Εννοώ δηλαδή ότι δεν τον βρήκα εύηχο, καθώς η κατάλιξη -ίνι μου θυμίζει μανταρίνι, πατίνι κτλ. Θα πρότεινα βέβαια κι εγώ λίγη περισσότερη διαδραστικότητα με τα ζωάκια, αλλά και πάλι καλό ήταν, με δεδομένη τη γρήγορη συγγραφή του. Άλλο που βρήκα πρόβλημα ήταν τα ονόματα των θείων του καλικαντζαρακίου, τα οποία ήταν λίγο υπερβολικά ομόηχα. Επίσης είσαι λίγο στο όριο με το εκτός θέματος, νομίζω. Θα το διαβάσω πάντως κι εγώ στον μικρό μου ανιψιό. Και σίγουρα εσύ θα πας πιο ψηλά απ' την τελευταία θέση, αυτήν ας την για μένα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted October 8, 2016 Share Posted October 8, 2016 Πολύ διασκεδαστικό και γλυκό παραμύθι που ακολουθεί τους κανόνες και την γενική πλοκή παρόμοιων παραμυθιών με ζώα-βοηθούς. Ωραία ιδέα να είναι το φυλακτό του ένα ρόπαλο. Επίσης Κοτζιμπέρι Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 8, 2016 Share Posted October 8, 2016 Πολύ χαριτωμένο και θα έλεγα ότι απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδάκια. Συμφωνώ ότι θέλει μερικά περάσματα ακόμα για λάθη και επίσης έχει κάποια σημεία tell αχρείαστου, εκεί όπου λες πολύ ευθέως τι αισθάνεται το καλικαντζαράκι - θα το καταλαβαίναμε και λίγο πιο έμμεσα αν το έλεγες. Το περί φυλαχτού επίσης είναι σαν να το θυμάσαι στο τέλος και το προσθέτεις για να είσαι μέσα στο θέμα, αλλά δε φαίνεται άσχημα. Κατά τα άλλα δεν έχω να σου πω τίποτα, βάζεις ένα στόχο πολύ μετριοπαθή και τον πετυχαίνεις σε μεγάλο βαθμό. ΥΓ: Τι είναι αυτό με το Κοτζιμπέρι; Κάτι που δεν έχω δει/διαβάσει εγώ και δεν πιάνω το αστείο; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted October 8, 2016 Share Posted October 8, 2016 Πολύ χαριτωμένο και θα έλεγα ότι απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδάκια. Συμφωνώ ότι θέλει μερικά περάσματα ακόμα για λάθη και επίσης έχει κάποια σημεία tell αχρείαστου, εκεί όπου λες πολύ ευθέως τι αισθάνεται το καλικαντζαράκι - θα το καταλαβαίναμε και λίγο πιο έμμεσα αν το έλεγες. Το περί φυλαχτού επίσης είναι σαν να το θυμάσαι στο τέλος και το προσθέτεις για να είσαι μέσα στο θέμα, αλλά δε φαίνεται άσχημα. Κατά τα άλλα δεν έχω να σου πω τίποτα, βάζεις ένα στόχο πολύ μετριοπαθή και τον πετυχαίνεις σε μεγάλο βαθμό. ΥΓ: Τι είναι αυτό με το Κοτζιμπέρι; Κάτι που δεν έχω δει/διαβάσει εγώ και δεν πιάνω το αστείο; Είναι popular στις υγιεινές διατροφές, super food που λένε. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted October 9, 2016 Share Posted October 9, 2016 Ωραίο παραμυθάκι, δίνει νομίζω το κάτι διαφορετικό σε αυτόν τον ΔΣΣΙ. Μπορείς πανεύκολα να του δώσεις και το περίφημο 'ηθικό δίδαγμα': είναι καλό να βοηθάς ακόμη και τον στιγματισμένο κοινωνικά (τα υπόλοιπα ζωάκια βοηθάνε τον 'κακό' καλλικάτζαρο). Α και μας τζιτζίκωσες με τα ονόματά σου ρε συ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted October 11, 2016 Share Posted October 11, 2016 Παραμύθι με καλικάντζαρους. Καθόλου άσχημα. Δεν μπορώ να σου γράψω σεντόνι γιατί τα περισσότερα είναι εκεί που πρέπει. Η γλώσσα, το στυλ, οι διάλογοι, η πλοκή, το setting. Αστέρια, τα ονόματα κι οι ιστορίες απ’ τη ζωή των καλικάντζαρων. Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε ίσως να ανεβάσει το διήγημα, αυτό θα ήταν να κάνει και κάτι παραπάνω ο πρωταγωνιστής, κάτι π.χ. που να δείχνει την πονηριά του για να νικήσει. Κι ίσως να είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, το οποίο θα τον βοηθούσε. Να μην είναι δηλαδή μόνο το αντικείμενο. Και χωρίς αυτό πάντως, το παραμύθι στέκει μια χαρά. Και το διασκέδασα και ήθελα να δω τι θα γίνει στο τέλος και θα το έδινα να το διαβάσει μικρό παιδί κι είμαι σίγουρος πως θα του άρεσε. Ίσως του κατέστρεφες τη ζωή οδηγώντας το στο World of Warcraft, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ναι, το διήγημα μπορεί να μην είναι πρωτότυπο, είναι όμως μια πετυχημένη εκτέλεση. Δεν ξέρω πόσο έχεις γράψει σ’ αυτό το στυλ, όμως το έχεις. Συγχαρητήρια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted October 12, 2016 Share Posted October 12, 2016 Mιλάμε για πολλά γούτσου-γούτσου, όχι αστεία! Πανέμορφο παραμυθάκι που το ευχαριστήθηκα και με διασκέδασε αφάνταστα! Γλυκό και πεντανόστιμο, περισότερο και από την μηλόπιτα που έφτιαξε χθες η γυναίκα μου! Θα μου άρεσε να το διάβαζα στις κόρες μου(μια αγαπημένη μου ασχολία πριν κοιμηθούν όταν ήταν μικρότερες) αλλά η μεγάλη που κλείνει τα 11 μεθαύριο, μάλλον θα με κοιτάξει κουνώντας το κεφάλι με νόημα σκεπτόμενη, "πάει, αρχίζει και το χάνει!". Η μικρή μάλλον είναι στο όριο και θα την βάλω να το διαβάσει μόνη της! Υ.Γ. 1 Το τραγούδι που σε ενέπνευσε τα έσπασε, όπως και το βίντεο και μου θύμισε αυτό το επίσης διασκεδαστικό και κάφρικο... Υ.Γ 2 Το λινκ που έδωσες, φαντάζομαι πως είναι συνέχεια, reboot ή εμπνευσμένο τέλος πάντων από αυτήν την αγαπημένη σειρά των 80 που δεν έχανα επεισόδιο και είχα να θυμηθώ δεκαετίες! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 16, 2016 Share Posted October 16, 2016 Χε χε! Πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό. Άλλη μια πολύ καλή ιδέα για φυλαχτό, και προοικονομείται καλά από την αρχή χωρίς καν να το καταλάβουμε. Δεν έχω να κάνω τίποτα σπουδαία σχόλια, τα σχετικά με την ανάγκη για ένα δεύτερο πέρασμα για κάποια λαθάκια στην έχουν αναφέρει και τα παιδιά παραπάνω. Εγώ πάντως διασκέδασα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
South of Heaven Posted October 17, 2016 Share Posted October 17, 2016 Ωραίο παραμυθάκι jjohn, pure fantasy και pure fun! Ο Κότζι είναι όλα τα λεφτά και η ιστορία τρέχει μια χαρά. Το φυλαχτό εξηγείται λίγο αργά και αποκομμένα αλλά ακόμα κι εκεί υπάρχει αυτό που είναι διάχυτο σε όλη την ιστορία και είναι το δυνατό της σημείο. Χιούμορ! Φυλακ-τι; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted October 18, 2016 Share Posted October 18, 2016 Άχου το μωρέεε... Σου πάνε τα παραμύθια! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 19, 2016 Share Posted October 19, 2016 (edited) Αχού το, μωρέ... πράγματι. Λοιπόν, αυτό ήταν ένα ευχάριστο τρολάρισμα. Κανονικά! Τι να σου πω τώρα; Θες και σχόλια; EDIT την επόμενη μέρα: Λοιπόν, μια που τέλειωσε η τρεχάλα μου να προλάβω την προθεσμία ψηφοφορίας, ας μιλήσω σοβαρά (χθες πραγματικά δεν προλάβαινα, σόρρυ για το σχόλιο-ξεπέτα, και ναι, θέλεις σχόλια κι εσύ, γιατί να μη θέλεις; ). Η ιστοριούλα αυτή πραγματικά μου άρεσε. Είχε όλα τα καλά: κυλούσε άνετα, με διασκέδασε, δεν ήθελα να τελειώσει, ήθελα να διαβάσω παρακάτω (ναι, το τονίζω γιατί δεν είναι αυτονόητο), είχε όλα τα στοιχεία του διαγωνισμού (fantasy με θέμα το φυλαχτό) και, περιέργως, μετά από όλα αυτά που έγιναν εκεί μέσα, κατέληξες να είσαι... καλός. Καλός, μωρέ! Πόσο το εκτίμησα αυτό! Το είπα τρολάρισμα γιατί... μάλλον ξέρεις. Διαβάζω, διαβάζω, περνάω καλά... και ξαφνικά, μια ακίδα στο μυαλό: πού είναι το θέμα, το φυλαχτό; Κι εκεί καταλαβαίνω, χαμογελώντας, ότι φταίει το τρολ. Διαβάζω κι άλλο και, αφού η περιπέτεια έχει τελειώσει πια, να σου και το φυλαχτό, ήταν τόση ώρα εκεί, κάτω απ' τη μύτη μας, όπως μας ενημερώνει ο μπαμπάς καλικάντζαρος. Άπαιχτο! Δεν υπάρχει ψεγάδι στην πλοκή και στην ανάπτυξή της, εφόσον είναι ένα κωμικό διήγημα που θέλει να κάνει πλάκα. Το μόνο ψεγάδι που βρήκα, ήταν η όχι και τόσο καλή χρήση της γλώσσας. Τα λέμε, (στο SFFNoWriMo). Edited October 20, 2016 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γελωτοποιός Posted October 19, 2016 Share Posted October 19, 2016 Γιάννη, πολύ ωραίο, χιουμοριστικό παραμυθάκι. Ο χαβαλές και η ευχάριστη διάθεση επικρατούσε σε όλο το κείμενο. Η δε είσοδος του αλόγου και ο ήχος που έβγαλε, με έριξε κάτω από τα γέλια! Ωραίος και ο Κοτζιμπέρι. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted October 20, 2016 Author Share Posted October 20, 2016 (edited) Ευχαριστώ πολύ παιδιά για τα σχόλια. Χαίρομαι που περάσατε καλά γιατί -εντάξει- ο σκοπός μου δεν ήταν ούτε να σας προβληματίσω ούτε να σας κάνω καταθλιπτικούς(ναι αυτό ήτανε μπηχτή ) Για μένα ήταν πολύ ευχάριστη εμπειρία -το είπα και το ξαναλέω- αφού ένα παραμύθι ήταν κάτι που ήθελα να γράψω καιρό (π.χ στο πιο πρόσφατο FFL το προσπάθησα μα δεν μου βγήκε) Μερικές -ασήμαντες- απαντήσεις σε σχόλια που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον για διαφορετικούς λόγους --- Έχω 25χρονα. Αλλά ξέρεις, τα 25χρονα προτιμούν 25χρονες αντί για παραμυθάκια. Και τούμπαλιν. Πονεμένη ιστορία Καλησπέρα, Γγιάννη, Έλα, πες μου, έχεις διαβάσει τον Λαίμαργο Τουνελόδρακο, έτσι δεν είναι; Αν όχι, να τον διαβάσεις οπωσδήποτε γιατί ο Κότζι σου και ο Τσουφ-τσουφ του Τριβιζά θα έκαναν πολύ καλή παρέα. ά. Μπράβο σου και καλή επιτυχία! Αυτό το σχόλιο με έκανε να χαμογελάσω όταν το πρωτοδιάβασα. Εβρισκόμουν στο μάθημα και ανοίγω το κινητό μου να σερφάρω λίγο. Στην αρχή ο τίτλος δεν μου είπε κάτι. Μετά έκανα αναζήτηση, βρήκα το εξώφυλλο και τότε θυμήθηκα. Ναι, το έχω διαβάσει ή μου το έχουν διαβάσει ή χάζευα τις εικόνες του τέλος πάντων όταν ήμουν πολύ πολύ μικρούλι. Αυτό, τα 88 ντολμαδάκια, τα τρία μικρά λυκάκια και ενδεχομένως κι άλλα τα είχαμε στον παιδικό όπου δούλευε η μαμά μου πριν πολλά χρόνια πριν εγώ πάω δημοτικό ακόμη. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα και από τα τρία όμως τώρα πια :/ Μπορείς πανεύκολα να του δώσεις και το περίφημο 'ηθικό δίδαγμα': είναι καλό να βοηθάς ακόμη και τον στιγματισμένο κοινωνικά (τα υπόλοιπα ζωάκια βοηθάνε τον 'κακό' καλλικάτζαρο). Α και μας τζιτζίκωσες με τα ονόματά σου ρε συ Αυτό ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί Μπράβο μου. Περνάω υποσυνειδήτα μηνύματα Ίσως του κατέστρεφες τη ζωή οδηγώντας το στο World of Warcraft, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Dunno γιατί World Of Warcraft δεν έχω παίξει ποτέ στην ζωή μου, αλλά νομίζω το χειρότερο που μπορεί να πάθει ένα παιδάκι εξαιτίας του διηγήματος αυτού είναι να πατήσει στο βίντεο της πρώτης σελίδας, να γράψει μετά το όνομα της ξανθιάς στον γουγλή και να καταλήξει στο pornhub Υ.Γ. 1 Το τραγούδι που σε ενέπνευσε τα έσπασε, όπως και το βίντεο και μου θύμισε αυτό το επίσης διασκεδαστικό και κάφρικο... Υ.Γ 2 Το λινκ που έδωσες, φαντάζομαι πως είναι συνέχεια, reboot ή εμπνευσμένο τέλος πάντων από αυτήν την αγαπημένη σειρά των 80 που δεν έχανα επεισόδιο και είχα να θυμηθώ δεκαετίες! 1. Όχι ρε συ δεν μοιάζουνε 2. Ναι, το έχω διαβάσει και εγώ αυτό για την παλιά σειρα πριν λίγο καιρό. Όπως και να έχει, όμως, είναι πολύ ωραίο πρόγραμμα και λυπάμαι που δεν το έχω προχωρήσει όσο θα ήθελα. Edited October 20, 2016 by jjohn 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.