Popular Post Ballerond Posted October 2, 2016 Popular Post Share Posted October 2, 2016 (edited) Όνομα Συγγραφέα: ΓιάννηςΕίδος: Τρόμος; Μαύρη κωμωδία και τρόμος; Λίγο απ'όλα με τζατζίκι;Βία; Ω ναιΣεξ; Μπα, που να προλάβω σε 70 λεπτάΑριθμός Λέξεων: 1590Αυτοτελής; Ε ναι (τι όχι;)Σχόλια: Είναι η συμμετοχή μου για τό Come Write-in του Φαντάστικον 2016 με θέμα "αυγο". Δεν κέρδισε τίποτα αλλά το διασκέδασα πάρα πολύ κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Το έγραψα σε 70 λεπτά κι αποτελεί καφρίλα horror/humour φάση. Λίγα λόγια για το setting για να το καταλάβετε. Είμασταν σε μία αίθουσα 18 άτομα για να γράψουμε. Τα άτομα που περιγράφω μέσα υπήρχαν όντως στην αίθουσα. Ο απέναντι, η διπλανή, η πίσω κτλ. όλα ήταν εκεί την ώρα που το έγραφα. Ελπίζω να το διασκεδάσετε ;) Ναι ωραία, και τώρα; Μαζευτήκαμε εδώ δεκαοχτώ άτομα, και μας είπαν ότι πρέπει να γράψουμε. Μας έδωσαν και διορία λέει, 75 λεπτά. Και κάθομαι τώρα εγώ και κοιτάω τον υπολογιστή, ο υπολογιστής κοιτάει εμένα και περιμένουμε κάποιος να κάνει την πρώτη κίνηση. Ή εγώ να ξεκινήσω την ιστορία ή αυτός να κλείσει από βαρεμάρα. Η διπλανή μου γράφει ασταμάτητα εντωμεταξύ, κλικ - κλικ συνέχεια, τι διάολο έχει μέσα στο κεφάλι της; Κοιτάω κι έχει γράψει μισή παράγραφο. Καλά κάστανα. Ένα παλικάρι απέναντι μου φοράει ακουστικά, κουνάει τα χέρια στον αέρα σαν μαέστρος και φαντάζομαι εγώ, μέσα στα αυτιά του να παίζουν κονσέρτα και συμφωνίες με βιολιά και βιόλες. Ή μπορεί να ακούει και Καζαντζίδη, ποιος ξέρει. Ότι τον φτιάχνει τον καθένα. Έχουν περάσει δέκα λεπτά κι εγώ φλυαρώ πάνω σε έναν κειμενογράφο κι ευτυχώς δεν κοιτάει κανείς να δει τι βλακείες γράφω. Ή κοιτάει; Ο δεξιός ώμος μου με βαραίνει απότομα γαμώτο, ένα μούδιασμα απλώνεται στο μπράτσο. Σαν να έπεσα σε λήθαργο και να έριξα όλο το βάρος μου πάνω του. Γυρνάω και τι να δω; Κι άλλη κοπέλα με ακουστικά! Καλά τι γίνεται, τους λένε κρυφά ιδέες από το πάνελ; Αυτή χαμογελάει περίεργα όμως. Τέρμα το κωλοβάρεμα, ας σοβαρευτούμε. Ήρθα να γράψω και θα γράψω. Θέμα δεν μας δώσανε βέβαια, ελεύθερο λέει κι ότι κατεβάσει το κεφάλι σας. Κεφάλι ακούς; Σε σένα μιλάω, ναι, με την προχωρημένη φαλάκρα και τον μεταλλικό σκελετό με τζάμια στερεωμένο στα αυτιά. Κατέβασε και τίποτα σοβαρό για να μην περάσω στο πάνθεον των διαγωνισμών σαν η ιστορία με την χειρότερη ιδέα σε ανύπαρκτο θέμα. Η υπεύθυνη του διαγωνισμού κάθεται να φάει. Αχ, πείνασε η κακομοίρα. Κι αυτή η ζαμπονοτυρόπιτα, μου τρυπάει σαν βελόνα τα ρουθούνια. Πάλι το βάρος στον ώμο μου. Πιάνω μία ανεπαίσθητη μυρωδιά, κάτι φαγώσιμο και δεν μοιάζει με ζύμη. Το βάρος απλώνεται περισσότερο και το νιώθω βαρύ σαν αμόνι. Γράφω με το ένα χέρι πλέον. Τι σκατά γίνεται πίσω μου, πρέπει να γυρίσω, πρέπει να γυρ... Η κοπελίτσα πίσω έχει παρατήσει τα ακουστικά, έχει κλείσει το λάπτοπ και καθαρίζει πάνω του ένα αυγό! Ο Χριστός κι η Παναγία, αποτρελαθήκαμε εδώ μέσα! Αδιάφορη για το τι γίνεται στην αίθουσα, σπάει ένα - ένα τα τσόφλια του αυγού, τα βάζει στην άκρη, παίρνει το ασπράδι, το κοιτάει με έναν θαυμασμό λες και έβγαλε από τον βράχο το Εξκάλιμπερ και μετά ΧΛΑΠ! το καταπίνει ολόκληρο. Γλύφει τα χείλη της με ευχαρίστηση και μετά σωριάζεται πάνω στον υπολογιστή. Πετάγομαι πίσω και παραλίγο να ρίξω κάτω καφέδες, λαπτοπ, κινητά, την διπλανή μου. Κοιτάω τους υπόλοιπους, όλοι τους ατάραχοι. Λες και έγινε το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. «Σας έχουν μείνει 30 λεπτά», αναφωνεί η κυριούλα που έχει καταβροχθίσει την ζαμπονοτυρόπιτα και κομματάκια ξερής ζύμης στολίζουν το πηγούνι της. Μαλάκα μου, σιγοψιθυρίζω, ζούμε σουρεάλ καταστάσεις. Δεν τολμάω να κοιτάξω πίσω μου ξανά, μπορεί η τύπισσα να έχει μεταμορφωθεί σε κάνα βατράχι ή στον Κθούλου τον ίδιο. Συνειδητοποιώ ότι τα χέρια μου τρέμουν γιατί γράφω και σβήνω συνέχεια από τα λάθη που κάνω. Ακούω έναν ήχο απέναντι και βλέπω τον τυπάκο που νωρίτερα έπαιζε τον μαέστρο, να έχει κατεβάσει την οθόνη του λαπτοπ, να έχει βγάλει τα ακουστικά και να καθαρίζει ένα αυγό. Ε, εντάξει, δεν πάει άλλο. «Ρε παιδιά, τι παίζει με τα αυγά; Η κοπέλα πίσω λιποθύμησε, ο άλλος το καθαρίζει. Θα μαγειρέψουμε κι όλας; Μου κάνετε πλάκα;». Όλοι γυρνάνε να με κοιτάξουν απορημένοι λες και βγήκα στην μέση της αίθουσας και ξεκίνησα να χορεύω μακαρένα. Η κυριούλα έχει βγάλει δεύτερη ζαμπονοτυρόπιτα και με κοιτάει μασουλώντας. «Κύριε Σιδέρη, καθίστε σας παρακαλώ και συνεχίστε. Μην ενοχλείτε τους διαγωνιζόμενους». Ο τυπάκος έχει καθαρίσει το αυγό, το κοιτάει με θαυμασμό και το καταπίνει. Τρίβει και την κοιλιά του μετά το λουκούλλειο γεύμα που έφαγε και πέφτει αναίσθητος. Οι διπλανοί του γράφουν κανονικά, ο μπροστινός του τεντώνεται και ρουφάει με ευχαρίστηση από το καλαμάκι του φραπέ του. Όλα καλά παιδιά, μην αγχώνεστε! Συνεχίστε να γράφετε! Εμείς εδώ αράζουμε, τρώμε αυγά και λιποθυμάμε! Ψήνομαι άσχημα να φύγω. Δεν μου αρέσει αυτή η κατάσταση. Η καρέκλα ξαφνικά μοιάζει να έχει κολλήσει με μαγνήτη στο πάτωμα, τα δάκτυλα μου συνεχίζουν να γράφουν και τα πόδια μου διαμαρτύρονται από τον πόνο λες κι έχω διανύσει χιλιόμετρα. Τρίτο λαπτοπ που κλείνει, τρίτο αυγό που ξεφλουδίζεται στα αριστερά μου, κατάποση, ευχαρίστηση, λιποθυμία. Εντάξει λοιπόν, αφού μπήκαμε στον χορό θα χορέψουμε. Εγώ πάντως αυγό ΔΕΝ πρόκειται να φάω. Κοιτάω και ξανακοιτάω τι έχω γράψει. Τυχαίες σκέψεις και εικόνες, αναπαράσταση του θεάτρου του παραλόγου που βιώνω τα τελευταία λεπτά. Απέναντι μου δύο τύποι με ακουστικά, τα έχουν ακουμπήσει στην άκρη και ναι μαντέψτε τις επόμενες κινήσεις τους. Ο αέρας μοιάζει να έχει γεμίσει σκόνη κι εγώ φτερνίζομαι μπροστά στην οθόνη γεμίζοντας την μύξες και σάλια. Αν μπορούσε να μιλήσει ο υπολογιστής μου, θα κατέβαζε δυαδικές χριστοπαναγίες και μετά θα έφευγε αρνούμενος να συνεχίσει. Η αίθουσα είναι γεμάτη με άδειες καρέκλες, ανθρώπους που γράφουν, ανθρώπους που ξεφλουδίζουν αυγό και ανθρώπους λιπόθυμους. Σαν αρχαιοελληνική κωμικοτραγωδία που θέλει να περάσει ένα βαθύτερο νόημα που κανείς δεν πρόκειται να ανασύρει. Νομίζω ότι απλά θα κλείσω τα μάτια. Κάποια στιγμή θα τελειώσει ο χρόνος, θα λήξει ο διαγωνισμός, θα κλείσω το λαπτοπ και αγνοώντας το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ υπάρχει στην αίθουσα θα βγω έξω. Τόσο απλά. Ήρεμα. Ειρηνικά. Ωραία. Αμ δε... Ένα απότομο βουητό με ταρακουνάει και ανοίγω άθελα τα μάτια μου. Έχω δει πολλές ταινίες τρόμου και φαντασίας. Αλλοπρόσαλλα μυαλά με παρανοϊκές ιδέες να ξεδιπλώνουν την τρέλα τους στην οθόνη και να μας την σερβίρουν αμάσητη. Τϊποτα απ'όλα αυτά όμως δεν αγγίζει στο ελάχιστο, αυτό που βλέπω τώρα μπροστά μου. Έχουν μείνει τρεις άνθρωποι που γράφουν ακόμα. Εγώ και δύο κοπέλες. Ένας ένας από τους λιπόθυμους αρχίζει και αιωρείται πάνω από την καρέκλα του και με ένα αόρατο σχοινί οδηγείται στο κέντρο της αίθουσας. Η κοπέλα πίσω μου, περνάει ξυστά πάνω από το κεφάλι μου. Το σώμα τους είναι διπλωμένο και τοποθετημένο σαν τουβλάκια Tetris. Το στόμα μου χάσκει ορθάνοιχτο και νομίζω ότι κι η αναπνοή μου φοβάται να βγει έξω σε αυτόν τον παραλογισμό που ξετυλίγεται μπροστά μου. Κάθε σώμα ενώνεται με το άλλο, φτιάχνοντας μία κατασκευή. Η υπεύθυνη του διαγωνισμού , η οποία παίζει να έχει ξετινάξει κι ένα ολόκληρο φούρνο, κοιτάει ατάραχη το θέαμα. Χέρια αγκυλωμένα σε ορθή γωνία, κεφάλια στραβωμένα στα πλάγια, όλα συνθέτουν ένα ωοειδές σχήμα το οποίο έχει ύψος περίπου στα δύο μέτρα. Οι δύο κοπέλες που γράφανε, παρατάνε το λαπτοπ και σηκώνονται όρθιες. Πλησιάζουν την «ανθρώπινη» κατασκευή και τελειοποιούν καλύτερα το σχήμα, διορθώνοντας τα κενά. Ακούω κόκκαλα να σπάνε και πλευρά να ραγίζουν από την προσπάθεια για να τελειοποιηθεί το σχήμα. Ένα ανθρώπινο αυγό. Το σώμα μου αρνείται να υπακούσει στις εντολές του μυαλού που του λένε ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ. Το σχήμα είναι έτοιμο. Η υπεύθυνη σηκώνεται, τινάζει τους τόνους ξερής ζύμης από τα ρούχα της και πλησίαζει το κέντρο της αίθουσας. Κουνάει το κεφάλι με ευχαρίστηση και ακουμπάει την παλάμη της στο αποτρόπαιο σχήμα. Μία λάμψη αναβοσβήνει από μέσα του, ένας βόμβος ακούγεται καθώς το αυγό μπροστά μου πάλλεται ελαφρά. Η λάμψη σταματάει. Η γυναίκα δίνει το σήμα και μαζί με τις άλλες δύο, ξεκινάνε να ξεφλουδίζουν το αυγό. Δέρμα ξεκολλάει από τα κεφάλια, κόκκαλα σπάνε σε κομματάκια και πετάγονται στις άκρες, σάρκες και αίμα καλύπτουν το πάτωμα. Η καρδιά μου δεν ξέρω αν σταμάτησε, εγώ πάντως νιώθω χαμένος στον χρόνο. Μόνο τα χέρια μου λειτουργούν από μόνα τους, καταγράφουν ότι βλέπουν. Το ξεφλούδισμα σταματάει. Οι γυναίκες είναι λουσμένες στο αίμα και σε ανθρώπινα απομεινάρια. Ένα τέλεια σχηματισμένο αυγό στέκεται μπροστά μου, καλυμμένο με ανθρώπινες σάρκες. Για λίγα δευτερόλεπτα δεν συμβαίνει τίποτα. Μία ανάσα μου βγαίνει δειλά δειλά και νιώθω τα άκρα μου να ξεμουδιάζουν. Το σώμα μου αρχίζει, επιτέλους, να συνεργάζεται. Την στιγμή που κάνω την κίνηση να σηκωθώ για να φύγω τρέχοντας, ακούω έναν ήχο από το αυγό που μου κόβει την χολή. Μία κραυγή. Ουρλιαχτό. Και μετά κλάμα, κλάμα μωρού. Ένα κοκκαλιάρικο χέρι τρυπάει την επιφάνεια του αυγού και βγαίνει έξω. Ένα δεύτερο το ακολουθάει και μαζί αρχίζουν και σκίζουν τον φλοιό. Το ματωμένο ασπράδι ανοίγει στην μέση κι από μέσα βγαίνει κουλουριασμένο ένα πλάσμα. Μοιάζει με άνθρωπο, μοιάζει με λύκο, μοιάζει με οτιδήποτε μπορώ να σκεφτώ. Δεν έχει συγκεκριμένο σχήμα, σώμα, υπόσταση. Σηκώνεται και σιγοκλαίει. Οι γυναίκες το χαιδεύουν τρυφερά και του δίνουν από το πάτωμα ανθρώπινες σάρκες τις οποίες τις καταπίνει λαίμαργα. Επιτέλους νιώθω ότι μπορώ να μιλήσω. «Τι...». Δεν κατάφερα και πολλά. Κι αυτό το «τι» ακούστηκε σαν βήχας. Το πλάσμα γυρίζει να με κοιτάξει. Χαμογελάει. Εικόνες ταξιδεύουν στο πρόσωπο του, αναδύονται σαν κινούμενη άμμος. Ανοίγει το στόμα του και μία φωνή σαν βοή εκατοντάδων ανθρώπων ακούγεται. «Καθημερινά στο μυαλό σας γεννιούνται εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια ιδέες. Γράφετε, γράφετε και γράφετε. Φαντάζεστε ξωτικά, μάγους, τέρατα και πολέμους. Κι όλα αυτά, σε ένα χαρτί. Ταΐζετε έναν αχόρταγο κόσμο που ολοένα ζητάει και παραπάνω. Κάθε ιδέα έχει και το τίμημα της. Κι ο κόσμος αυτός πλέον χόρτασε. Θέλει να βγει έξω, να γεννηθεί, να αποκτήσει υπόσταση. Τέρατα δε θέλατε; Τα έχετε. Φαντασία; Απεριόριστη. Κάθε κομμάτι σας...κομμάτι μου». Πρέπει να ονειρεύομαι. Πρέπει να κοιμήθηκα στο λαπτοπ, να βλέπω τις γνωστές παλαβομάρες που βλέπω, να μου τρέχουν τα σάλια και να με κοροιδεύουν οι διπλανοί μου. Σίγουρα ονειρεύομαι. Το πλάσμα μπροστά μου, σηκώνει τα χέρια του και ψάχνει την κοιλιά του. Βγάζει από τον αφαλό ένα αυγό. Είναι πεντακάθαρο, τέλεια σχηματισμένο και λάμπει. «Έχεις καταγράψει την ιστορία μου. Θα το κρατήσω για ενθύμιο της γέννησης μου. Αλλά ήρθε η ώρα να συναντήσεις τους υπόλοιπους. Μην ελπίζεις να γλυτώσεις. Εξ άλλου, είμαι και δικό σου δημιούργημα». Αφήνει το αυγό μπροστά μου. Οι γυναίκες με κοιτάνε ανυπομονώντας. Το πλάσμα σταυρώνει τα χέρια του. Δεν ξυπνάω. Γράφω ακόμα. Κατεβάζω την οθόνη και ακούω τα πλήκτρα να πατιούνται ακόμα μόνα τους. Πιάνω το αυγό και το κοιτάω. Με παρακαλεί να το καταπιώ, να το κατεβάσω στο στομάχι μου. Εμένα όμως δεν μου αρέσουν τα αυγά. Προτιμώ τις ομελέτες. Το πετάω στο πάτωμα. Edited October 2, 2016 by Ballerond 11 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted October 2, 2016 Share Posted October 2, 2016 Ντάξει, δεν έχω τίποτα να πω, στο είπα και χτες. Είναι τέλειο, είναι bizzaro, είναι άπαιχτο και πιστεύω (ταπεινή μου άποψη, δηλαδή) πως εδώ ακριβώς είναι η "φωνή" σου. Σπουδαίο φλασάκι, δεν μπορώ να του προσάψω τίποτα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 2, 2016 Share Posted October 2, 2016 ΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΟΥΧΟΥΧΟΥ! Διήγημα τρόμου με τίτλο "Αυγό μελάτο"; Δεν περιγράφω άλλο! Αρκετά καλογραμμένο, ζωντανό, αστείο και πρωτότυπο. Τι, ήθελες και να τρομάξω, δηλαδή; (Η μανδάμ ζαμπονοτυρόπιτα ποια είναι; ) Κάπου έχουμε εδώ μέσα έναν κουραμπιέ-πεντάλφα, του dagoncult, δε θυμάμαι τώρα ακριβώς τίτλο, αλλά ψάξε να τον βρεις, να ανοίξετε μαζί ζαχαροπλαστείο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted October 2, 2016 Author Share Posted October 2, 2016 Η κυρία ζαμπονοτυρόπιτα είναι η Ευθυμία :D 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 2, 2016 Share Posted October 2, 2016 Η κυρία ζαμπονοτυρόπιτα είναι η Ευθυμία :D Το περίμενα :rofl2: . Να και το επιδόρπιο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Ρε συ Γιάννη, μια ερωτησούλα μόνο και καθάρισες: σαλτσούλα είχε η ζαμπονοτυρόπιτα; Γιατί αν δεν είχε, να παρεξηγηθώ. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Γέλιο είχε αυτό, μ' αρέσει που προήλθε από τρομοπρόκληση! Με έκανες και γέλασα με την καρδιά μου παρότι υπό ένα άλλο πρίσμα η ιδέα θα μπορούσε να είναι τρομακτική. Naroualis να υποθέσω ότι την προτιμάς με σατσούλα; Συμφωνώ στην προτίμηση. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Yπέροχο, καλογραμμένο, αστείο φλασάκι που τα είχε όλα! Αξιομνημόνευτους χαρακτήρες( κυρία ζαμπονοτυροπιτα FTW! ) γέλιο, αίμα...ήταν λες και διάβαζα κάποια σελίδα από το σενάριο του "Ash Vs Evil Dead" (παρεπιπτόντως η πρεμιέρα της δεύτερης σαιζόν τα έσπασε! ) Γιάννη, δεν χρειάζονται περισότερα σχόλια, εξαίσιο! Υ.Γ. Άσε που με κέρδισε έτσι και άλλιώς με μια λέξη που περιείχε.... "Ρ' Λύε, Κθούλου φθούι φτανγκ!!!" 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Γέλιο είχε αυτό, μ' αρέσει που προήλθε από τρομοπρόκληση! Με έκανες και γέλασα με την καρδιά μου παρότι υπό ένα άλλο πρίσμα η ιδέα θα μπορούσε να είναι τρομακτική. Naroualis να υποθέσω ότι την προτιμάς με σατσούλα; Συμφωνώ στην προτίμηση. Μα, ζαμπονοτυρόπιτα χωρίς σάλτσα; Επιτέλους, έχει παρέλθει ο εικοστός αιών! Είμεθα πια πολιτισμένοι! Χωρίς σάλτσα θα ήτο βαρβαρότης! 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Δυστυχώς είμεθα ακόμη βαρβαροι! Την τελευταία φορά που ζήτησα μία τοιαύτην τερψιλαρύγγιο λιχουδιάν μου απευθύνθη η ερώτησις με ή άνευ σάλτσας! Πάει τον κολάσαμε τον συγγραφέα μας για τα καλά με τη ζαμπονοτυρόπιτα, θα τρέχει σε φούρνο να βγάλει το άχτι του! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted October 3, 2016 Author Share Posted October 3, 2016 Έχω τσακίσει ήδη μία για πρωινό!! Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε και διασκεδάσατε ;) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Ε βέβαια με τέτοια νοητική πίεση πως να την αποφύγεις τη ζαμπονοτυρόπιτα σήμερα; Είναι και νόστιμες οι άτιμες! Πάντως αυτό που έγραψες για τον τύπο που έκανε κινήσεις λες και άκουγε ορχηστρική μουσική το κάνω και γω αν και όχι δημοσίως! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Αν μπορείς να γράφεις τέτοια φλασάκια γιατί δεν το κάνεις πιο συχνά, να γελάμε κι εμείς λίγο περισσότερο (στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε);Πολύ καλό, αλλά έχω μία ένσταση: Τα αυγά θα τα προτιμούσα μάτια με μπέικον (με το μπέικον να σχηματίζει μύτη και σαρδόνιο χαμόγελο). 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted October 3, 2016 Author Share Posted October 3, 2016 Θα εκδόσω φλασοσυλλογή με όλες τις παραλλαγές! Μπέικον, μανιτάρια, πιπεριές κτλ 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted October 3, 2016 Share Posted October 3, 2016 Ε βέβαια με τέτοια νοητική πίεση πως να την αποφύγεις τη ζαμπονοτυρόπιτα σήμερα; Είναι και νόστιμες οι άτιμες! Πάντως αυτό που έγραψες για τον τύπο που έκανε κινήσεις λες και άκουγε ορχηστρική μουσική το κάνω και γω αν και όχι δημοσίως! Eγώ φίλε μου William, κάθε φορά που ακούω μουσική με ακουστικά από το κινητό όταν περπατάω στον δρόμο, δίνω ρεσιτάλ air drumming! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 12, 2016 Share Posted October 12, 2016 Κι ενώ διαβάζω και γελώ, έρχονται και μου λένε: "ΤΙ ΓΕΛΑΣ ΕΤΣΙ ΕΣΥ; ΑΥΓΑ ΣΟΥ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝΕ;" Ποιές είναι οι δύο που βοηθάνε το τέρας /έμβρυο /whatever να γεννηθεί; ΠΟΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ; 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted October 12, 2016 Author Share Posted October 12, 2016 Κι ενώ διαβάζω και γελώ, έρχονται και μου λένε: "ΤΙ ΓΕΛΑΣ ΕΤΣΙ ΕΣΥ; ΑΥΓΑ ΣΟΥ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝΕ;" Ποιές είναι οι δύο που βοηθάνε το τέρας /έμβρυο /whatever να γεννηθεί; ΠΟΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ; Θα το αφήσω στην φαντασία του κοινού που βρίσκοταν εκεί :D 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted October 13, 2016 Share Posted October 13, 2016 Από το σημερινό View New Content. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 13, 2016 Share Posted October 13, 2016 Από το σημερινό View New Content. 2016-10-13.png Ρε συ, "αυγό" ήταν το θέμα του write-in . Καμιά πρωτοτυπία όμως στους τίτλους. Δε μπορούσατε να βάλετε έστω ένα "ομελέτα", ένα "μπεσαμέλ", ένα "η μοίρα που αυγοκόβει τις ψυχές", κάτι. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted October 16, 2016 Share Posted October 16, 2016 (edited) Ενδιαφέρουσα ιστορία. Καλή αφήγηση και νομίζει είναι καλό παράδειγμα του πώς η πρωτοπρόσωπη αφήγηση μπορεί να κάνει ένα διήγηα πιο ζώντανο. Και στο τελείωμα της μας βγήκε αρκετά σουρέαλ αν και έχω δει ή διαβάσει κι άλλες φορές παρόμοια σκηνικά. Πέρασα καλά όμως και αυτό έχει σημασία γιατί αυτός ήτανε και ο σκοπός του διηγήματος άλλωστε. Πάντως, πρέπει να ομολογήσω, ήταν μεγάλο ρίσκο να γράψεις τόσο meta διήγημα. Υ.Γ Κάτι που μου έμεινε σαν απορία είναι το τι ακριβώς είναι αυτή ζαμπονοτυρόπιτα που αναλύεται τόσο και τόσο παρακάτω στα σχόλια. Έχετε δοκιμασει να φάτε ζαμπονοκασερόπιτα; Νομίζω είναι πιο γευστικός ο συνδιασμός αν και γενικά γούστα είναι αυτά... Edited October 16, 2016 by jjohn 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 23, 2016 Share Posted October 23, 2016 (edited) Από το σημερινό View New Content. 2016-10-13.png Ρε συ, "αυγό" ήταν το θέμα του write-in . Καμιά πρωτοτυπία όμως στους τίτλους. Δε μπορούσατε να βάλετε έστω ένα "ομελέτα", ένα "μπεσαμέλ", ένα "η μοίρα που αυγοκόβει τις ψυχές", κάτι. Χμ, και αυγό ήταν η λύση σε ένα από τα τρία αινίγματα στο κεφάλαιο του βιβλίου που διάβαζα χθες βράδυ... edit: Α, ναι, εδώ μιλάμε για το διήγημα του Ballerond (το ξέχασα για μια στιγμή) ! Ωραίο ήταν, και μου άρεσε που, ενώ έκοψε την πλάκα στη μέση και σοβάρεψαν ανατριχιαστικά τα πράγματα, την ξαναθυμήθηκε στο τέλος. Αγαπημένη ατάκα «Όλα καλά παιδιά, μην αγχώνεστε! Συνεχίστε να γράφετε! Εμείς εδώ αράζουμε, τρώμε αυγά και λιποθυμάμε!» Α, δεν πάει άλλο! Την επόμενη φορά στο Φantasticon να φοράμε όλοι καρτελάκια με την επιγραφή sff.gr! (Ήμουν η ανυποψίαστη που ήρθε χωρίς λάπτοπ, αν πρόσεξες). Edited October 23, 2016 by Cassandra Gotha 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted November 16, 2016 Share Posted November 16, 2016 Ευφάνταστο, πρωτότυπο και φλασάκι τρόμου. Σίγουρα το διασκέδασα και μπράβο σου 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted December 1, 2016 Share Posted December 1, 2016 Όταν διάβασα ότι το διήγημα το έγραψες για διαγωνισμό με θέμα "αυγό" κι ύστερα ξεκίνησα να διαβάζω την ιστορία, μου φαινόταν ότι δεν θα σου έβγαινε κάτι καλό και πως "το αυγό" θα ήταν άκυρο σε σχέση με τα άλλα, απλά και μόνο για να το αναφέρεις. Παρ' όλ' αυτά μπόρεσες και το έκανες ένα με την ιστορία και τελικά βγήκε κάτι πολύ ωραίο και διασκεδαστικό. Μου άρεσε και αυτή η δόση χιούμορ που είχε το διήγημα. Πολύ ωραίο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glokta Posted May 11, 2017 Share Posted May 11, 2017 Ρε φιλαράκι δε με λες μήπως αυτός με τον φραπέ ήμουν εγώ που ήρθα από Θεσσαλονίκη ; Σοβαρά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπόρεσες και έγραψες αυτό το κείμενο στον χρόνο που είχαμε. Εγώ άλλαξα τρεις φορές ιδέα και στο τέλος τα παράτησα. Άξιος. Το λοιπόν...μου άρεσε πολύ 1) ο χαρακτήρας καθημερινός τύπος, εγώ, εσύ, αυτός. Ταυτίζεσαι αμέσως. Λίγο μου ξένισε που στο τέλος γυρνάει πάλι σε Bizzaro/κωμική η κατάσταση γιατί θεώρησα πως έδωσες άψογα την μεταφορά από "πλάκα με κανς" σε "βοήθειααα!" βέβαια ίσως να είναι και θέμα προσωπικού γούστου. 2) Μου άρεσε πάρα πολύ το θέμα. Θεωρώ πως το κείμενο πρέπει πάντα να έχει ένα βαθύτερο νόημα. Ένα κρυφό...μανιφέστο να το πώ;....προβληματισμό;... του συγγραφέα. Το κείμενό σου ήταν χτισμένο γύρο σε τέτοιο μοτίβο (νομίζω) και το λατρεύω όταν γίνεται αυτό. Ένα δύο μικροξινίλες μου βγήκαν αλλά δεν αξίζουν να τις πω...πως τα κατάφερες ρε θηρίο; Μπράβο 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.