Σίρλεϊ Τζάκσον (Shirley Jackson)

[BladeRunner]

 

Η Αμερικανίδα συγγραφέας Σίρλεϊ Τζάκσον (14 Δεκεμβρίου 1916 - 8 Αυγούστου 1965), θεωρείται -και είναι- μεγάλο όνομα της λογοτεχνίας τρόμου, έχοντας γράψει δυο πολύ κλασικά μυθιστορήματα του είδους: The Haunting of Hill House και We Have Always Lived in the Castle. Επίσης το διήγημά της με τον τίτλο The Lottery είναι ένα από τα καλύτερα διηγήματα της Αμερικάνικης λογοτεχνίας. Στο ενεργητικό της έχει αρκετά άλλα διηγήματα, κάποια αυτοβιογραφικά έργα, όπως και ορισμένα άλλα βιβλία τρόμου, που είναι όμως λιγότερο γνωστά.

 

Το The Haunting of Hill House έχει γίνει δυο φορές ταινία, μια το 1963 σε σκηνοθεσία Robert Wise, και μια το 1999 σε σκηνοθεσία Jan de Bont. Η πιο παλιά ταινία είναι σαφώς καλύτερη. Επίσης μέσα στο 2017 να περιμένουμε την μεταφορά του We Have Always Lived in the Castle στην μεγάλη οθόνη.

 

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα δυο παρακάτω μυθιστορήματα:

 

(1959) The Haunting of Hill House - Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ (εκδόσεις Επιλογή)

(1962) We Have Always Lived in the Castle - Ζούσαμε πάντα σ'ένα κάστρο (εκδόσεις Μεταίχμιο)

 

 

[BladeRunner]

Κριτική για το "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ" που διάβασα τον Απρίλιο του 2012:

 

Αυτό είναι το μοναδικό βιβλίο της Σίρλεϊ Τζάκσον που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, αλλά πάλι καλά να λέμε που κάποιος φιλοτιμήθηκε να το μεταφράσει. Σίγουρα είναι από τα πιο καλογραμμένα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου και φυσικά από τα καλύτερα μέσα στο 2012. 

 

Η ιστορία είναι γνωστή, ένας καθηγητής που ερευνά διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα, καλεί τρεις ανθρώπους να μείνουν μαζί του στο Χιλ Χάουζ για κάποιες εβδομάδες, έτσι ώστε να παρατηρήσουν και να καταγράψουν τα διάφορα περίεργα φαινόμενα του σπιτιού. Ποιοι είναι οι καλεσμένοι του καθηγητή: Πρόκειται για τον Λιουκ, στην οικογένεια του οποίου ανήκει το σπίτι, την Θίο, μια δυναμική γυναίκα με κάποιες τηλεπαθητικές ικανότητες, και την Έλινορ, μια συνεσταλμένη κοπέλα, με κάποιες τηλεκινητικές δυνατότητες. Η Έλινορ είναι και η καλύτερα σκιαγραφημένη χαρακτήρας, μαθαίνουμε πολλά για την ζωή της, όπως για παράδειγμα ότι έχει προβλήματα στις σχέσεις με άλλους ανθρώπους, ότι δεν τα πάει καλά με την αδελφή της, και φυσικά ότι σπατάλησε έντεκα χρόνια από την ζωή της για να φροντίζει την άρρωστη μητέρα της κάθε μέρα, όλη μέρα... Διάφορα περίεργα συμβαίνουν στο σπίτι. 

 

Δεν είναι το κλασικό βιβλίο τρόμου, περισσότερο πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ που αφορά τις σχέσεις των πρωταγωνιστών μεταξύ τους αλλά και με το σπίτι. Τα διάφορα περίεργα γεγονότα μπορεί στ'αλήθεια να συμβαίνουν, αλλά και μερικά να είναι απλώς η φαντασία τους. Γενικά η Σίρλεϊ Τζάκσον τ'αφήνει κάπως μετέωρα τα πράγματα και πρέπει εμείς να σκεφτούμε για το τι ακριβώς έγινε τελικά. Χρειάζεται αρκετή προσοχή σε διάφορα γεγονότα και φυσικά στους διαλόγους που έχουν οι καλεσμένοι του σπιτιού. 

 

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα, με αληθινούς χαρακτήρες, ζωντανούς διαλόγους, ωραία ατμόσφαιρα με τον τρόμο και τον φόβο να έχουν έντονη την παρουσία τους, και ένα σκηνικό, το "στοιχειωμένο" Χιλ Χάουζ να είναι αρκετά τρομακτικό, σκοτεινό, μεγάλο, κρύο σε ορισμένα σημεία, σίγουρα δεν είναι να μείνεις μόνος σου το βράδυ με ομίχλη έξω.

 

 

Κριτική για το Ζούσαμε πάντα σ'ένα κάστρο, που μόλις τελείωσα:

 

 

Περίπου τεσσεράμισι χρόνια πέρασαν από τότε που διάβασα το κλασικό "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ", πιστεύοντας ότι δεν θα μεταφραζόταν ποτέ το εξίσου κλασικό We Have Always Lived in the Castle. Τελικά, ποτέ μην λες ποτέ. Να που μεταφράστηκε, κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, το αγόρασα και δεν άργησα να το πιάσω στα χέρια μου και, τελικά, να το διαβάσω σε μια μέρα. Μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα λίγο παραπάνω από το προηγούμενο. 

 

Η ιστορία είναι αρκετά απλή: Σε μια απομονωμένη οικία, έξω από ένα χωριό, μένουν δυο αδερφές, η Κόστανς και η Μέρικατ, καθώς ο άρρωστος γέρος θείος τους, ονόματι Τζούλιαν. Πριν κάποια χρόνια η οικογένειά τους ξεκληρίστηκε από δηλητηρίαση με αρσενικό, με την Κόστανς να κατηγορείται αρχικά για το φονικό. Τελικά η κοπέλα αθωώθηκε, όμως οι κάτοικοι του χωριού τις έχουν στην μπούκα. Είναι ξένες σε ξένο τόπο και καθόλου ευπρόσδεκτες. Συν τοις άλλοις, κάτι δεν πάει καλά με την Μέρικατ. Κάποια στιγμή θα καταφτάσει στην οικία Μπλάκγουντ ο Τσαρλς, ξάδερφος των δυο κοπελιών, και πολλά πράγματα θα αλλάξουν δραματικά...

 

Δεν πρόκειται για ιστορία τρόμου. Θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γοτθικό, ψυχολογικό δράμα, που διαπραγματεύεται την κοινωνική απομόνωση και όλα όσα αυτή επιφέρει στον ψυχισμό των πρωταγωνιστών. Όμως η ιστορία κρύβει μια εσωτερική ένταση, το ενδιαφέρον για την έκβασή της παραμένει υψηλό μέχρι το τέλος, ενώ δεν μπορώ να μην αναφέρω και την περίεργη και κάπως ασπρόμαυρη ατμόσφαιρα. Όσον αφορά τη γραφή, είναι πραγματικά εξαιρετική. Τρομερή πρόζα, σίγουρη, άνετη, ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, με βάθος σε νοήματα και συναισθήματα. Η Τζάκσον με τις περιγραφές της κατάφερε να με μπάσει στον παράξενο κόσμο των δυο πρωταγωνιστριών και να με κάνει ένα με τις σκέψεις και τα προβλήματά τους. 

 

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο και ιδιαίτερο ψυχολογικό δράμα, με γοτθικά στοιχεία και περίεργη ατμόσφαιρα, με την πλοκή όμως να κινείται με αργούς και σταθερούς ρυθμούς, χωρίς πολλές εξάρσεις. Αν θέλετε να τρομάξετε και να χορτάσετε δράση, καλύτερα να πιάσετε άλλο βιβλίο. Προσωπικά, τόσο η ιστορία όσο ακόμα περισσότερο η απίθανη γραφή, η σούπερ ατμόσφαιρα και οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες, μπορώ να πω ότι με άφησαν απόλυτα ικανοποιημένο. Πάντως πιστεύω ότι δεν είναι για όλα τα γούστα και ότι, επίσης, πρέπει να διαβαστεί με την κατάλληλη όρεξη.

 

Υ.Γ. Η ελληνική έκδοση ωραία και προσεγμένη, με εξαιρετική μετάφραση και πολύ όμορφο εξώφυλλο.

 

8.5/10

[Anwrimos23]

Γαματο φαινεται, ευχαριστουμε για τα ενδιαφεροντα reviews!!

[Steel Guardian]

Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ/The Haunting of Hill House (Εκδόσεισ Θύραθεν/Επιλογή)
Πολύ κλασσικό βιβλίο, αλλά πραγματικά το βρήκα κακό. Δεν νομίζω καν ότι θα το τελείωνα αν δεν είχε τη φήμη που έχει.
Στα θετικά η ωραία γραφή και ο αρκετά καλός ρυθμός.
Στα αρνητικά όλα τα άλλα. Γενικά αδιάφοροι, αλλά και μερικές φορές εκνευριστικοί χαρακτήρες, που εξαιρετικά συχνά ήταν αλλοπρόσαλλοι και δεν φαίνεται να ταιριάζουν με το πως ήταν λίγες σελίδες πριν. Οι διάλογοι ήταν τρομερά αφύσικοι, κάτι που έκανε την κατάσταση με τους χαρακτήρες ακόμα πιο προβληματική.
Η υπόθεση δεν έλεγε και τίποτα, θα μπορούσε να είναι έχει ενδιαφέρον αν με απασχολούσαν οι χαρακτήρες ή αν η προσέγγιση του τρόμου δεν ήταν τόσο κακή. Όταν διαβάζεις βιβλίο τρόμου και στις "τρομο-σκηνές¨ νιώθεις βαρεμάρα (περισσότερη από ότι στις μη "τρομο-σκηνές"), σίγουρα υπάρχει πρόβλημα.
Γενικά δεν το προτείνω παρά μόνο σε κάποιους που θα ήθελαν να το διαβάσουν λόγου του status του.

Βαθμολογία: 4.0/10

[Spyrex]

Δυστυχώς, ούτε εμένα μου άρεσε το The haunting of Hill House. Ξεκινάει αρκετά καλά, χτίζοντας μία ατμόσφαιρα κατάλληλη για βιβλίο τρόμου. Η συνέχεια για εμένα ήταν απογοητευτική. Επίσης, οι διάλογοι είναι αρκετά παράξενοι, πολλές φορές δεν μπορούσα να ακολουθήσω την συνεκτικότητά τους. 

Από την άλλη, ίσως να μην είναι αυτό που περίμενα, δηλαδή ένα βιβλίο που θα περιέχει ωμό τρόμο. Αυτό, δηλαδή, που συνάντησα στο Hell House του Matheson.

[Cassandra Gotha]

Διάβασα το "Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ"

Εντάξει, την είχε τη φλυαρία του στο πρώτο μισό, που έλεγα "δεν ξέρει τι να κάνει ή απλά το καθυστερεί;" αλλά μετά έγινε αυτό που υποσχόταν. Αυτό που αναρωτιέσαι είναι, δεν είναι; Το βλέπω μόνο εγώ;
Κι όχι μόνο. Αυτό που κρατάει πιο πολύ το ενδιαφέρον είναι ο χαρακτήρας της Έλινορ και το παιχνίδι με αυτόν της Θιοντόρα. Συν τις ιστορίες του δόκτωρος Μόντεγκιου για το παρελθόν του σπιτιού... Τελειότητα.
Μόλις διάβασα και τις τελευταίες γραμμές, άρχισα να κρυώνω, αλήθεια σας λέω, να κρυώνω.

 

Θα πάρω κάποια στιγμή και το άλλο.