Jump to content

Η σκιά στο σπίτι - Κωνσταντίνος Κέλλης


BladeRunner

Recommended Posts

Εντυπωσιακο εξωφυλλο, πράγματι. Και οχι οτι χρειαζεστε εμενα να σας το πω, αλλα και το βίβλο ειναι εξαιρετικοτατο.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Μόνο σε μένα δεν άρεσε το εξώφυλλο; :( Όχι ότι παίζει κάποιον ρόλο βέβαια. Θα αγοραστεί από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του και θα ξεκοκκαλιστεί μέσα στο '16 οπωσδήποτε!

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Όπως και στα προηγούμενα δυο βιβλία, το sff.gr και όλα τα μέλη του είναι στις ευχαριστίες μου :friends: 

Ένα κομμάτι με το spine του βιβλίου, και μέρος του οπισθόφυλλου (έκοψα τα γράμματα που είναι βέβαια ακριβώς αυτά που διαβάζετε στο πρώτο ποστ).

post-1558-0-25449600-1477063370_thumb.png


Θανάση, όπως το είπες, δεν έχει τόση σημασία αφού ξέρεις πάνω-κάτω τι να περιμένεις, κι ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Πιστεύω πάντως ότι ταιριάζει γάντι με το ίδιο το βιβλίο. Και είμαι φαν του Γκόλφη που κάνει αυτά τα μινιμάλ εξώφυλλα, οπότε έπαθα ζημιά όταν το είδα. Δε ζήτησα να αλλάξουν ούτε κουκίδα. 

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Κι αν ισχύει η ημερομηνία της παρουσίασης στην Αθήνα(17 Δεκεμβρίου), δυστυχώς έχει συναυλία εκείνη την μέρα και δεν με βλέπω να έρχομαι :(

Link to comment
Share on other sites

1. Πάρα πολύ ωραίο το εξώφυλλο.

 

2. Άμεση αγορά απο μένα και ανυπομονώ να το διαβάσω φυσικά

 

3. Μπράβο και ελπίζω να πάει πολύ καλά.

 

4. Σε ευχαριστώ πολύ που στην περιγραφή γράφεις για το τι πραγματευεται το βιβλίο και όχι ποιητικές ασυναρτησίες στο οπισθόφυλλο χωρίς καμία λογική με σκοπό να "πιάσει"

 

ΜΟΝΟ αρνητικό ΑΝ και χοντρό και δεν μπορώ να στο συγχωρήσω: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΕΡΟΚΛΗΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!! Θέλω come back σε αυτό το βιβλίο κανόνισε.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

1. Πάρα πολύ ωραίο το εξώφυλλο.

4. Σε ευχαριστώ πολύ που στην περιγραφή γράφεις για το τι πραγματευεται το βιβλίο και όχι ποιητικές ασυναρτησίες στο οπισθόφυλλο χωρίς καμία λογική με σκοπό να "πιάσει"

 

Αυτά τα δύο τα ψηφίζω κι εγώ :)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραίο εξώφυλλο, πολλά υποσχόμενη και η παρουσίαση που έγινε στο Φαντάστικον, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο για να το διαβάσω ;)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

ΜΟΝΟ αρνητικό ΑΝ και χοντρό και δεν μπορώ να στο συγχωρήσω: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΕΡΟΚΛΗΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!! Θέλω come back σε αυτό το βιβλίο κανόνισε.

Σε αυτό θα συμφωνήσω κι εγώ.

Ο Ιεροκλής είναι η μορφή του 2016 για μένα. Και μου έχει λείψει ήδη...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

1. Πάρα πολύ ωραίο το εξώφυλλο.

 

2. Άμεση αγορά απο μένα και ανυπομονώ να το διαβάσω φυσικά

 

3. Μπράβο και ελπίζω να πάει πολύ καλά.

 

4. Σε ευχαριστώ πολύ που στην περιγραφή γράφεις για το τι πραγματευεται το βιβλίο και όχι ποιητικές ασυναρτησίες στο οπισθόφυλλο χωρίς καμία λογική με σκοπό να "πιάσει"

 

ΜΟΝΟ αρνητικό ΑΝ και χοντρό και δεν μπορώ να στο συγχωρήσω: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΕΡΟΚΛΗΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!! Θέλω come back σε αυτό το βιβλίο κανόνισε.

 

 

 

ΜΟΝΟ αρνητικό ΑΝ και χοντρό και δεν μπορώ να στο συγχωρήσω: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΕΡΟΚΛΗΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!! Θέλω come back σε αυτό το βιβλίο κανόνισε.

Σε αυτό θα συμφωνήσω κι εγώ.

Ο Ιεροκλής είναι η μορφή του 2016 για μένα. Και μου έχει λείψει ήδη...

 

:friends: 

 

Χαίρομαι που σας έμεινε τόσο ο Ιεροκλής, πραγματικά. Πάντως την έκανε τη δουλειά του, οπότε τώρα πίνει τα ουισκάκια του στον χάρτινο "παράδεισο" που πηγαίνουν οι χαρακτήρες, περιμένοντας το αποψινό Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ. Σε μια πιθανή μελλοντική συλλογή -όχι πριν τα επόμενα δυο μυθιστορήματα- έχω κατα νου ένα διήγημα με τον παλίκαρο πριν τα γεγονότα της νεκρής γραμμής, οπότε θα έρθει να μας τα ξαναπεί τότε.

Επειδή πριν λίγους μήνες, έπεσε το μάτι μου σε μια ερώτηση "ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας που έχετε γράψει", λέω από τώρα -πριν το καινούργιο βιβλίο κυκλοφορήσει- πως ο Ιεροκλής είναι δεύτερος. Η θέση #1 ανήκει σε χαρακτήρα από τη Σκιά.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Επειδή πριν λίγους μήνες, έπεσε το μάτι μου σε μια ερώτηση "ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας που έχετε γράψει", λέω από τώρα -πριν το καινούργιο βιβλίο κυκλοφορήσει- πως ο Ιεροκλής είναι δεύτερος. Η θέση #1 ανήκει σε χαρακτήρα από τη Σκιά.

Δίκαια, είναι εξαιρετική χαρακτήρας και, μέσα στο κείμενο, φαίνεται ότι είναι αγαπημένη σου.
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Οποιος και να είναι ο νέος χαρακτήρας που αναφέρεις σκηνή με το να κρατάει πιτόγυρο στο ένα χέρι να παίζει στο αμάξι Λεντ Ζεπελιν και να πηγαίνει να σκάσει μπάτσες σε φαντάσματα δεν θα έχει.

Οπότε αλλού αυτά.

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Πήρα τηλέφωνο στις εκδόσεις Κέδρος, για να δω αν κυκλοφόρησε, να κατέβω να το αγοράσω και μου είπαν πως θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή, χωρίς να είναι και σίγουροι(ακριβώς τα λόγια τους). :(

Link to comment
Share on other sites

Πήρα τηλέφωνο στις εκδόσεις Κέδρος, για να δω αν κυκλοφόρησε, να κατέβω να το αγοράσω και μου είπαν πως θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή, χωρίς να είναι και σίγουροι(ακριβώς τα λόγια τους). :(

 No worries, μίλησα με το τμήμα πωλήσεων, και μου ανέφεραν ότι ρώτησε κόσμος τηλεφωνικά και στην ιστοσελίδα τους. Έχει κανονιστεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας, απλά καλύπτουν το 1% της πιθανότητας να τους συμβεί καμιά στραβή. Πάντως αν εννοείς το βιβλιοπωλείο του Κέδρου, θα το βρεις εκεί αύριο.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Πήρα τηλέφωνο στις εκδόσεις Κέδρος, για να δω αν κυκλοφόρησε, να κατέβω να το αγοράσω και μου είπαν πως θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή, χωρίς να είναι και σίγουροι(ακριβώς τα λόγια τους). :(

 No worries, μίλησα με το τμήμα πωλήσεων, και μου ανέφεραν ότι ρώτησε κόσμος τηλεφωνικά και στην ιστοσελίδα τους. Έχει κανονιστεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας, απλά καλύπτουν το 1% της πιθανότητας να τους συμβεί καμιά στραβή. Πάντως αν εννοείς το βιβλιοπωλείο του Κέδρου, θα το βρεις εκεί αύριο.

 

Τουμόροου ιτ ιζ δεν!

Link to comment
Share on other sites

Ήμουν αρκετά τυχερός και διάβασα το βιβλίο σε ARC τον Οκτώβριο. Από τα λίγα βιβλία φέτος που τέλειωσα σε 3 ημέρες, και ήταν και μεγάλο το άτιμο, οπότε αυτό λέει κάτι.

 

Λοιπόν, το Ντίνο τον ξέρουμε εδώ μέσα, δε χρειάζεται να μιλάμε για την πένα του. Το θέμα είναι: κατάφερε να κάνει το χατ τρικ (μετά από δύο προηγούμενα εξαιρετικά βιβλία).

 

Η γνώμη μου: ναι, αν και με φόβισε λίγο ότι έβγαινε οφσάιντ.

 

Η ιστορία είναι ως εξής: κτηνίατρος, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της συζύγου του, παίρνει τα παιδιά του και πάει να μείνει στο μοτέλ που είχαν περάσει ένα σημαντικό βράδυ της ζωής τους με την πρώην σύζυγο. Έλα όμως που...

 

Εντάξει, είναι μία ιστορία με στοιχειωμένο σπίτι. Αρχετυπικότατη. Και δεν έχει ούτε ίχνος πρωτοτυπίας στην κεντρική ιδέα (το οφσάιντ που σας έλεγα) και μέχρι τη σελίδα 200 έλεγα "yawn! Τι άλλο θα γράψει πια". Αλλά το βιβλίο σε κερδίζει μέχρι το τέλος του, κυρίως επειδή τα όσα γίνονται στις υπόλοιπες 350 σελίδες προκύπτουν τόσο μα τόσο οργανικά από τους σπόρους που έχουν φυτευτεί από την πρώτη κιόλας σελίδα.

Μου άρεσε πάρα πολύ πως οι χαρακτήρες δίνουν ο ένας στον άλλον την πρωταγωνιστική σκυτάλη. Το πώς όλοι τους σε πείθουν για τα όσα νιώθουν και κάνουν. Έτσι πχ αυτός που μέχρι πριν 50 σελίδες σου έμοιαζε με τον πρωταγωνιστή καταλήγει δεύτερος ρόλος και ο δεύτερος ρόλος έρχεται στο προσκήνιο, κάτι που αφήνει την ιστορία να ξετυλιχθεί πιο φυσικά και πιο σφαιρικά. Οι χαρακτήρες είναι αυτό που τελικά κάνει το βιβλίο τόσο καλό, ειδικά μία συγκεκριμένη που δε θέλω να σποϊλάρω ποια κλέβει την παράσταση.

Η γραφή το ξέρουμε ότι είναι καλή, αποδίδει πολύ καλά τα όσα θέλει να δείξει ο συγγραφέας. Δεν πρωταγωνιστεί, παίζει όμως τη δεύτερη κιθάρα και κρατάει σταθερά το τέμπο και αναδεικνύει τις μελωδίες.

Η ατμόσφαιρα είναι εφάμιλη με τη Νεκρή Γραμμή, υπήρχαν 1-2 τρομοσκηνές (ειδικά εκείνη στο πρώτο κεφάλαιο) που ήταν καταπληκτικές, όμως το καλύτερο είναι αυτή η συνεχής αίσθηση απειλής που υποφώσκει σε κάθε σελίδα.

Η ιδέα, αν και δεν πρωτοτυπεί, αναπτύσσεται πολύ ωραία και υπάρχουν μικροκαινοτομίες στο πώς εξελίσσεται με τρόπο που πρέπει να κάτσεις να προσέξεις το κείμενο για να τις πιάσεις. Για παράδειγμα, αν και είναι μία ιστορία φαντασμάτων, μεγάλο κομμάτι του βιβλίου δείχνει για το πώς οι διάφοροι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και πώς το σπίτι γατζώνεται από τα συναισθήματά τους αυτά. Σε σχέση με τη Νεκρή Γραμμή είναι ένα βιβλίο πιο εσωτερικό και στενάχωρο, δεν σπρώχνει για να μπουκάρει στη λογοτεχνική σκηνή του τρόμου, αντίθετα σου αφήνει χώρο στην πόρτα για να μπεις μαζί του στο σπίτι.

 

Θα ρωτήσετε μερικοί: είναι καλύτερο ή χειρότερο από τη Νεκρή Γραμμή; Απάντηση: τίποτε από τα δύο, είναι εξίσου καλά αλλά και πολύ διαφορετικά βιβλία και το σε ποιον θα άρεσε ιπερισσότερο το ένα και σε ποια το άλλο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα.

  • Like 9
Link to comment
Share on other sites

Το τελείωσα. Σχόλιο αύριο. Ή τουλάχιστον, θα προσπαθήσω, γιατί είμαι λίγο τραγικός σε αυτά. Σε γενικές γραμμές; Έπος. :)

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Η σκιά στο σπίτι λοιπόν. Ένα βιβλίο τρομερά έντονο σε συναισθήματα. Δεν είμαι καλός στο να γράφω σεντόνια, οπότε αρκεστείτε στα λίγα που έχω να πω.
Η απώλεια. Την απώλεια της οικογένειας, όταν την βλέπεις μέσα από τα μάτια είτε των παιδιών, είτε του πατέρα, είναι σα να την βιώνεις ο ίδιος. Ένας κόμπος ανεβαίνει στον λαιμό σου.
Η ατμόσφαιρα. Όταν το ξεκίνησα, νόμιζα πως άκουγα σκάλες να τρίζουν στο σπίτι μου(δεν έχω σκάλες. Να το κοιτάξω αυτό). Νόμιζα ότι άκουγα πόρτες να ανοιγοκλείνουν πίσω μου. Νόμιζα ότι σταμάτησαν να γαυγίζουν τα σκυλιά στην γειτονιά μου. Τα περιστέρια έφυγαν από τα καλώδια έξω από το σπίτι. Και επέστρεψαν μόλις έκλεισα το βιβλίο.
Ο τρόμος. Στις πρώτες 100-150 σελίδες μου είχε σηκωθεί η τρίχα 3 φορές σίγουρα. Σπάνια μου συμβαίνει τόσο νωρίς σε βιβλίο τέτοιας έκτασης.
Το βιβλίο είναι διαφορετικό από τη Νεκρή γραμμή. Δεν ξέρω αν το πω (πιο)mainstream, αν του ταιριάζει ο όρος. Για να το θέσω αλλιώς, έτσι όπως τα είδα εγώ με τα μάτια μου. Στη Σκιά στο σπίτι, δεν έχει τις όποιες καφρίλες είχε η Νεκρή γραμμή. Αλλά αυτό δεν μειώνει τον τρόμο. Το αντίθετο. Στον δίνει μέσα από την ατμοσφαιρα και... το σπίτι! Όπως ειπώθηκε και πιο πάνω, δεν είναι μία πρωτότυπη ιστορία. Είναι μια ιστορία για ένα στοιχειωμένο σπίτι. Έχει ξαναειπωθεί; Άπειρες φορές. Αλλά αυτό στην τελική είναι ένα τεράστιο ΣΥΝ για το βιβλίο. Γιατί μέσα από μία χιλιοειπωμένη ιστορία, καταφέρνει να βγάζει κάτι το μοναδικό.

Edited by Mictantecutli
  • Like 9
Link to comment
Share on other sites

άλφον) Συγχαρητήρια για την κυκλοφορία, Ντίνο! 

βήτον) Πολύ όμορφο εξώφυλλο, ειδικά στο ανάπτυγμα. Μ' αρέσει η μινιμαλιστική λιτότητά του. Είμαι σίγουρος ότι ο Κέδρος θα έχει κάνει εξίσου καλή δουλειά και στο εσωτερικό.

γάμμον) Δυστυχώς, δεν θα καταφέρω να είμαι στην παρουσίαση της 17/12. :-(

δέλτον) (και σημαντικότερον) Εγώ πάλι νιώθω τυχερός που δεν έχω διαβάσει το βιβλίο. Έχοντας διαβάσει προεκδοτικά πολλά από τα καλά βιβλία ελληνικού φανταστικού των τελευταίων ετών, αυτό είναι μια πολύ ευχάριστη εξαίρεση, αφού θα το απολαύσω αστραφτερό και γυαλιστερό, στα καλύτερά του.

έψιλον) (προσέχτε πόσο καλά ταιριάζει το έψιλον...) Άκουσα ήδη πολύ καλά λόγια από ιδιαίτερα απαιτητικό αναγνώστη, ο οποίος βρίσκεται στη μέση του βιβλίου, και μου άνοιξε ακόμα περισσότερο η όρεξη.

στον) Δεν το έχω αγοράσει ακόμα. Μάλλον θα περιμένω να μου το φέρουν από την παρουσίαση. Στο μεταξύ κάνω προσπάθειες να κοντύνω τη στοίβα των αδιάβαστων (και προηγείται αυτό).

ζήτον) Καλοτάξιδο!

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Ξέχασα να αναφέρω πως μόλις το έπιασα στα χέρια μου, άλλαξα γνώμη και για το εξώφυλλο(ήμουν ο μοναδικός στον οποίο δεν άρεσε :p ). Μου θύμισε λίγο και τα σχέδια του Μπάρκερ!

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ok. Η ανάγνωση ολοκληρώθηκε. Βαθιά ανάσα και μετράω μέχρι το δέκα για να καλμάρω, γιατί από τον ενθουσιασμό μου κινδυνεύω να φανώ ασυνάρτητος. Επανέρχομαι λίαν συντόμως με σύντομη διθυραμβική κριτική.

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Λένε ότι το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Δυο χρόνια πέρασαν από τότε που διάβασα το "Νεκρή γραμμή" και σχεδόν τρία από τότε που διάβασα την συλλογή διηγημάτων "Το φως μέσα μου", και τόσο καιρό δεν έβλεπα την ώρα να πιάσω στα χέρια μου το επόμενο πόνημα του Κωνσταντίνου. Να που επιτέλους έγινε κι αυτό και τώρα γράφω την κριτική μου. Λοιπόν, μην σας ζαλίζω: Το βιβλίο τα σπάει κανονικά! Πρόκειται για ένα επικό δραματικό μυθιστόρημα τρόμου και μυστηρίου, που προσφέρει απλόχερα συναισθήματα, ανατριχίλες και τρομάρες, που αρπάζει από τον γιακά τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας σελίδα, και δεν τον αφήνει σε ησυχία μέχρι το τέλος. Αν κάποιος δεν δουλεύει ή τέλος πάντων δεν έχει άλλες υποχρεώσεις, μπορεί να διαβάσει το βιβλίο μονοκοπανιά μέσα σε μια ημέρα, ακόμα και αν μιλάμε για ένα τούβλο σαν κι αυτό. Ναι, είναι τόσο εθιστικό το άτιμο!

 

Στα της ιστορίας, δεν έχουμε τίποτα το εξαιρετικά πρωτότυπο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδιαβάσει ή ξαναδεί στο παρελθόν: Ο Τάσος μετακομίζει μαζί με τα δυο του παιδιά σε μια έπαυλη δίπλα στην λίμνη Βόλβη, λίγους μήνες μετά τον πρόωρο χαμό της γυναίκας του, της Ναταλίας. Η μετακόμιση σ'αυτό το σπίτι ήταν όνειρο ζωής για τον Τάσο, μιας και σ'αυτό έκανε πρόταση γάμου στην Ναταλία τόσα χρόνια πριν, όταν τότε λειτουργούσε σαν μοτέλ. Πρόκειται για ένα μεγάλο και αρκετά αρχοντικό σπίτι, με κήπους και ωραία θέα στην λίμνη. Όμως κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά από το παρελθόν και κατοικείται από ένα πνεύμα που γυρεύει εκδίκηση. Η οικογένεια θα περάσει τα πάνδεινα... Η περίληψη όλο και κάτι θα σας θυμίζει σε γενικές γραμμές, σωστά; Σωστά. Οικογένεια που μετακομίζει σ'ένα στοιχειωμένο σπίτι και τα μέλη της ζουν ένα κάρο τρομακτικές στιγμές και αντιμετωπίζουν δυο κάρα κινδύνους. Και λοιπόν;

 

Το θέμα είναι πως διαχειρίζεται κάθε φορά τα εργαλεία του ο συγγραφέας/σκηνοθέτης/σεναριογράφος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Κωνσταντίνος κεντάει, δίνει ρέστα. Έχει μια πολύ ωραία ιστορία να πει και την λέει με τον καλύτερο και συγκλονιστικότερο τρόπο. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι εξαιρετικότατη, από τον Τάσο και τα παιδιά του, μέχρι την φίλη της νεκρής γυναίκας του, τον τοπικό μπάτσο, ακόμα και τον υδραυλικό που εμφανίζεται για λίγο. Ο Κωνσταντίνος μας κάνει να ενδιαφερόμαστε γι'αυτά που τραβάνε, να συμπάσχουμε μαζί τους, να αγωνιούμε για το μέλλον τους. Επίσης διαχειρίζεται με άριστο τρόπο τα συναισθήματα της απώλειας και της θλίψης, στεναχωριόμαστε και εμείς για τον πρόωρο χαμό της γυναίκας του Τάσου και της μητέρας των παιδιών. Όμως τα καλά νέα δεν σταματούν εδώ. Οι περιγραφές του σπιτιού και των τοπίων είναι εξαιρετικές, άκρως ατμοσφαιρικές, κάνουν τον αναγνώστη να βλέπει με τα ίδια του τα μάτια τους διαδρόμους και τα δωμάτια του σπιτιού, να νιώθει στο πετσί του το κρύο, τις ανατριχίλες, τις σκιές που κυριεύουν το σπίτι. Και, ξέρετε, αυτό δεν είναι καθόλου απλό πράγμα. Επιπρόσθετα, η πλοκή είναι αριστοτεχνικά πλεγμένη, κινείται με αργούς και σταθερούς ρυθμούς, έχει τις εξάρσεις της και προς το τέλος κλιμακώνεται με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο. Οι σκηνές τρόμου είναι όσες πρέπει και ρεαλιστικά δοσμένες, χωρίς υπερβολές. Η ατμόσφαιρα της ιστορίας από γκρίζα έως μαύρη, ταιριάζει καλύτερα για ένα βροχερό και μουντό σαββατοκύριακο, είναι αυτή που κάθε ιστορία τρόμου τις προκοπής πρέπει να έχει.

 

Προσωπικά, δεν συνάντησα αρνητικά στην ιστορία ή την γραφή. Δεν ένιωσα σε κανένα σημείο ότι το βιβλίο υστερούσε σε σχέση με δυνατά βιβλία φτασμένων ξένων συγγραφέων τρόμου. Και, εντάξει, έχω διαβάσει ένα κάρο βιβλία, οπότε ξέρω τι λέω, ε; Και, όχι, δεν έχω πληρωθεί από τον συγγραφέα για να γράφω διθυραμβικές κριτικές για τα έργα του. Πολύ απλά, ο Κωνσταντίνος το "έχει". Φαίνεται ότι έπεσε κι αυτός στην χύτρα του Δρυΐδη όταν ήταν μικρός και τώρα μας προσφέρει τόσο δυνατές και καλογραμμένες ιστορίες, γεμάτες τρόμο, συναισθήματα και συγκινήσεις. Ήδη ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο του.

 

Υ.Γ. Όσον αφορά την έκδοση του Κέδρου, εξαιρετικά προσεγμένη ως προς την επιμέλεια. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι να πέτυχα ούτε ένα λάθος - συντακτικό ή ορθογραφικό. Ούτε καν έναν λάθος τονισμό, εδώ που τα λέμε. Μπράβο! Και το εξώφυλλο πολύ ωραίο και ταιριαστό με την όλη ιστορία. Απλά θα ήθελα το δέσιμο να ήταν πιο... στιβαρό. Εγώ τα προσέχω τα βιβλία μου, αλλά εύκολα η ράχη μπορεί να "σπάσει".

 

9.5/10 (ναι, έκοψα μισή μονάδα για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα :p)

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Επειδή είμαι τεμπέλαρος και ρεμάλι, απλώς θα αναπαράγω την κριτική μου στο Goodreads

 

Υπάρχει, λέει, η κατάρα του δεύτερου μυθιστορήματος, το οποίο αδυνατεί να ξεπεράσει το πρώτο πετυχημένο, με αποτέλεσμα συχνά να κολλάνε ολόκληρες συγγραφικές καριέρες. Δεν ξέρω αν ισχύει ή όχι, ξέρω όμως ότι με τη "Σκιά στο σπίτι" ο Κωνσταντίνος Κέλλης παίρνει την κατάρα, την κάνει μικρά-μικρά κομματάκια και την πετάει στον κάλαθο των αχρήστων. Δεν αρκεί που το βιβλίο κρατάει τον αναγνώστη καθηλωμένο με την υπόθεση και τους χαρακτήρες του: ο Κέλλης έχει πάρει το ίδιο το γράψιμό του, το τόσο ενδιαφέρον και ζωντανό, το πήγε στον παιδίατρο, του έκανε τα εμβόλιά του, και τώρα, απαλλαγμένο από κάθε παιδική ασθένεια μας το παρουσιάζει όσο ώριμο πρέπει να είναι. Τα κλισέ του είδους χρησιμοποιούνται σοφά εκεί όπου πρέπει, και εξίσου σοφά ανατρέπονται μεγαλοπρεπώς. Το τελικό αποτέλεσμα κοιτάζει στα μάτια ένα σωρό βιβλία ξένων συγγραφέων, μερικές φορές δε τα ξεπερνά, και οφείλει να ικανοποιήσει κάθε αναγνώστη, όχι μόνο τους θιασώτες του τρόμου. Το μόνο κακό είναι ίσως ότι ο πήχης μπαίνει πολύ ψηλά.

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..