WolfBack Posted December 6, 2016 Share Posted December 6, 2016 Που θα το βρω;;;;; Που θα το βρω;;;;; Φουλάρω καύσιμα και ετοιμάζομαι!!!!! Πείτε μου μόνο που θα το βρω στα σίγουρα (μην πέσω και σε καμιά πορεία στο κέντρο της Αθήνας...) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 6, 2016 Author Share Posted December 6, 2016 Που θα το βρω;;;;; Που θα το βρω;;;;; Φουλάρω καύσιμα και ετοιμάζομαι!!!!! Πείτε μου μόνο που θα το βρω στα σίγουρα (μην πέσω και σε καμιά πορεία στο κέντρο της Αθήνας...) Ε, πρώτα-πρώτα υπάρχει στο βιβλιοπωλείο του Κέδρου (Γενναδίου 3). Λες να μην υπήρχε; . Επίσης στην Πρωτοπορία, την Πολιτεία, τον Πατάκη και τον Ιανό θα έχουν άπειρα αντίτυπα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted December 6, 2016 Share Posted December 6, 2016 Να είσαι καλά, Γιώργο. Εκεί που έλεγα να σνομπάρω τον Ντίνο, ο οποίος αποφάσισε να συνταξιοδοτήσει τον Ιεροκλή, ομολογώ πως δεν μπορώ να αντισταθώ. Σπεύδω ταχέως!!!! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 15, 2016 Share Posted December 15, 2016 (edited) Kαλημέρα αγαπητοί συνΣΦΦίτες, μια μικρή υπενθύμιση για μεθαύριο.Η παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα γίνεται μεθαύριο στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ στις 15:00 το μεσημέρι του Σαββάτου.Τι να περιμένετε:-κουβέντα με Νίκο Ρούσσο και Δημήτρη Μαμαλούκα για το βιβλίο. -ερωτήσεις (roasting που λέμε στο χωριό μου) απο τον Νίκο, εννοείται με συμμετοχή του κοινού. Όσοι είσασταν στο ΦantastiCon, ξέρετε τι να περιμένετε -υπογραφές και σουηδικά σοκολατάκια (προσοχή σε εκείνο στο κέντρο του κουτιού που έχει γεύση Καζολίν, δεν ξέρω τι στον Όντιν σκέφτονταν οι Σουηδοί όταν το έφτιαχναν). Ο,τι πρέπει για καφεδάκι είναι εκείνη η ώρα! -κουβέντα παράμερα με όσους διαβάσαν το βιβλίο και έχουν σπόιλεροερωτήσεις-απορίες-παρατηρήσεις. Γνωρίζω μερικούς που ήδη ετοιμάζουν τους πυρσούς και τα δικράνια Ελπίζω να τα πούμε από κοντά, με όσους περισσότερους γίνεται Edited December 15, 2016 by DinMacXanthi 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 19, 2016 Share Posted December 19, 2016 Η Σκιά στη λίστα της BOOK PRESS με τα καλύτερα εκτός μέηνστριμ βιβλία για το 2016, και με τέτοιον τίτλο δεν το γλιτώνω το τρολάρισμα απο μερικούς... http://www.bookpress.gr/politismos/teleutaia-nea/21-astynomika-2016 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 19, 2016 Share Posted December 19, 2016 Κοίτα, αφού μετά τα γνωστά ξαναέχεις χαρακτήρα αστυνομικό, καλά να πάθεις. Είναι επίσημο, πλέον. :-) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted December 19, 2016 Share Posted December 19, 2016 Η Σκιά στη λίστα της BOOK PRESS με τα καλύτερα εκτός μέηνστριμ βιβλία για το 2016, και με τέτοιον τίτλο δεν το γλιτώνω το τρολάρισμα απο μερικούς... http://www.bookpress.gr/politismos/teleutaia-nea/21-astynomika-2016 Σιγά μην αρχίσουμε να κλέβουμε κι εκκλησίες... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 19, 2016 Share Posted December 19, 2016 Ρε παιδιά (sic), το λιώσατε πια αυτό το inside joke. Εγώ, οκέι, ήμουν παρούσα σε εκείνη την παρουσίαση (η οποία, αν υπολογίσουμε και το σχόλιο του Κουρμουλη για τους "Αγέννητους Αδελφούς" ότι χρόνια έχει να γραφτεί επιστημονική φαντασία στην Ελλάδα - τη χρονιά που βραβεύτηκε η "Άγρια Ακρόπολη" αυτό - μπορεί να χαρακτηριστεί ανεκδιήγητη), αλλά λυπηθείτε αυτούς που δεν ήταν εκεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 19, 2016 Share Posted December 19, 2016 Αν δεν έχεις πρόβλημα Κέλλυ, επίτρεψέ μας να μας εχει μείνει και κάτι αστείο απο εκείνη την παρουσίαση, δεν πιστεύω να ενοχλείται κανείς. Ευτυχώς, η προχθεσινή παρουσίαση κύλησε πολύ πολύ πιο αρμονικά, κι από Τετάρτη που θα είμαι στη βάση μου θα έχουμε και τις φωτογραφίες της βραδιάς μαζι και με αυτές της Θεσσαλονίκης απο αύριο. Σύντομα λοιπόν! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 30, 2016 Share Posted December 30, 2016 Για όσους δεν είχατε τη δυνατότητα να παρευρεθείτε, η παρουσίαση του βιβλίου στο βιβλιοπωλείο Ιανός στην Αθήνα, με Count Baltar στα decks και Δημήτρη Μαμαλούκα σε μεγάλα κέφια. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted December 30, 2016 Share Posted December 30, 2016 Μπράβο Κωνσταντίνε! Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση, και υπερ - χρήσιμα τα σχόλια σου για όλους εμάς που μόλις ξεκινήσαμε. Συνέχισε έτσι, προσγειωμένος και αυθεντικός. Καλή επιτυχία στο βιβλίο, το εύχομαι ειλικρινά! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 31, 2016 Share Posted December 31, 2016 Τελείωσα το βιβλίο πριν από μερικές μέρες, αλλά δεν ήθελα να γράψω αμέσως, για να αναδιοργανώσω τη σκέψη μου, αφενός για να μην μου ξεφύγει κανένα spoiler κι αφετέρου για να κάνω ένα βήμα πίσω και να ξανασκεφτώ λίγο την πλοκή, έχοντας πια διαθέσιμα όλα τα στοιχεία. Όταν διαβάσεις 550 σελίδες μέσα σε δυο μέρες, κινδυνεύεις να παρασυρθείς και να χάσεις μερικές λεπτομέρειες που ενώ βρίσκονται εκεί από την αρχή, εσύ τις αγνοείς μέχρι να σου έρθει το twist κάποια στιγμή κατακέφαλα. Ε, να, αυτό έγινε. Στα συν: Εντάξει, μπορεί και να μην είναι spoiler αυτό, αλλά καλού κακού... Περίπου 100 σελίδες πριν το τέλος, έχω την εντύπωση ότι κάτι δεν πάει καλά, κάποια πράγματα είναι υπερβολικά. Δεν είναι όμως. Τα κομμάτια έρχονται και δένουν και ακόμα και μερικά πράγματα που μπορεί να φανούν περίεργα στην αρχή έχουν την εξήγησή τους και κλείνουν κανονικά. Αυτό είναι σημαντικό συν για κάτι τύπους σαν και μένα που γυρεύουν εξηγήσεις ακόμα και σε ιστορίες τρόμου. Η πλοκή κινείται πολύ γρήγορα, και δεν είναι spoiler να πούμε ότι ο αναγνώστης ξέρει από τις πρώτες κιόλας σελίδες ότι κάτι κακό πλανιέται εκεί γύρω. Μάλιστα μια από τις πιο τρομακτικές σκηνές της ιστορίας (για μένα τουλάχιστον) είναι πολύ-πολύ νωρίς. Οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες. Καλύτερος χαρακτήρας (με διαφορά): Η Αντωνία και έπονται η Ελπίδα και ο Μιχάλης. Μάλλον αδιάφορος ο Τάσος (κι ας είμαι λίγο sucker με τους πονεμένους άντρες), αλλά δεν φταίει αυτός. Στην πραγματικότητα είναι ένας χαρακτήρας που δεν μπορούμε να δούμε πραγματικά, αφού πέφτει πάρα πολύ νωρίς στην επιρροή του φαντάσματος. Super evil το φάντασμα της Βασιλικής, αλλά αν το ψάξουμε λίγο, έχει καλούς λόγους που στοίχειωσε έτσι. Το τέλος φέρνει την απαραίτητη κάθαρση, αλλά για μένα η καλύτερη σκηνή του βιβλίου είναι (Προσοχή, εδώ υπάρχει γερό spoiler): Η διπλή οπτική γωνία, μέσα στο σπίτι, με όσα βλέπει η Αντωνία και όσα βλέπει/δεν βλέπει η Ελπίδα! Στα πλην: Από καθαρά προσωπικό γούστο, θα προτιμούσα τα φαντάσματα λίγο λιγότερο "υλικά" αλλά αυτό θα ήταν θέμα ενός άλλου βιβλίου. Word of advice: προσέξτε τα φαντάσματα του Κέλλη. Δεν περιμένουν να νυχτώσει για να βγούν. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 10, 2017 Share Posted January 10, 2017 Κατ' αρχάς να πω και μη βαράτε, δεν τρελάθηκα με το εξώφυλλο. Και αυτό είναι το μόνο αρνητικό που έχω να πω για τη Σκιά. Το διάβασα σε μια μέρα, κοτζαμάν τούβλο. Δεν ξεκόλλαγε από τα χέρια μου, έκανα κάτι προσπάθειες με μισή καρδιά να αφήσω το μισό για την επαύριο, αλλά μπα. Διότι με τέτοιους χαρακτήρες που να το αφήσεις. Όλοι πολύ ζωντανοί, ακόμα κι εκείνος ο πιτσιρικάς ο Σωτηράκης με το σκύλο ρε. Πολύ καλό. Μ' άρεσε από την αρχή μέχρι το τέλος, και με το φαντασματάκι του και τα όλα του. Τι άλλο να πω πια. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted January 31, 2017 Share Posted January 31, 2017 Διάβασα τη σκιά στο σπίτι και (σκιάχτηκα!) αισθάνομαι απόλυτα ικανοποιημένος. Η άποψη μου είναι πως το βιβλίο κινείται σε υψηλό επίπεδο. Οι χαρακτήρες είναι καλά δουλεμένοι. Έχουν το απαραίτητο βάθος για να νιώσεις πως ζουν στο διπλανό σπίτι. Η ιστορία κυλάει όμορφα μέχρι το τέλος, χωρίς κοιλιές και χωρίς κομμάτια που να θέλεις να τα «τρέξεις». Οι δυνατές σκηνές είναι αρκετές και τις χάρηκα πολύ. Οι περιγραφές της γυναίκας γεννούν στο μυαλό καταπληκτικές εικόνες, απίστευτης αποκρουστικής ελκυστικότητας. Νομίζω πως μια τέτοια εικόνα στο εξώφυλλο θα ήταν πιο ταιριαστή. Πέρασα πολύ καλά με τη σκιά στο σπίτι. Είναι σίγουρα ένα από τα βιβλία που θες να σου τυχαίνουν. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cucci Posted February 22, 2017 Share Posted February 22, 2017 Εγώ μόνο αυτό έχω διαβάσει από Κέλλη και μπήκα στο forum αργότερα, άρα δεν τον ήξερα από πριν. Αλλά με εντυπωσίασε και έγραψα κι εγώ κριτική στο βλογ και στο Goodreads. Λίγο τεμπέλικα, θα αντιγράψω κάποια σημεία από εκεί: "Από αυτή την πρώτη γνωριμία με το γράψιμό του, αν έπρεπε να διαλέξω μια λέξη για να περιγράψω τον Κέλλη, αυτή θα ήταν «συνεπής». Ξέρει ακριβώς που σε πάει, έχει απόλυτο έλεγχο της κατάστασης, είναι μετρημένη η πλοκή της ιστορίας που θέλει να πει, την παρουσιάζει με άψογο ρυθμό, και δε σε αφήνει εύκολα να κλείσεις τα αυτιά σου (ή το βιβλίο) και να σταματήσεις την αφήγησή του. Στα σημεία που άγγιξα στο προηγούμενο update: γλωσσικά/τεχνικά, παρέμεινε σχεδόν άψογο το βιβλίο, πράγμα που με ενθουσίασε. Οι αφύσικες/«μεταφρασμένες» εκφράσεις παρέμειναν σε ελάχιστα επίπεδα, και για κάθε μία τους που με ενοχλούσε, υπήρχαν άλλες δεκάδες όμορφα φτιαγμένες, ίσως σε σημείο που έδινε την εντύπωση ότι προσπάθησε λίγο παραπάνω με τον λυρισμό σε κάποιες περιγραφές. Επίσης ένιωσα ότι υπερχρησιμοποιήθηκαν κάποιες φορές συγκεκριμένες λέξεις όπως «πραγματικότητα», «λογισμός», «μετείκασμα». Οι φράσεις όμως που περιέγραφαν τα άξια τρόμου γεγονότα και ο χειρισμός του στοιχειωμένου σπιτιού και του μεταφυσικού πρόδιδαν μια βαθιά αγάπη για το είδος, ταλέντο και εμπειρία, που σε αυτό το επίπεδο εκδηλώνονται ως μαεστρία. Και ναι, με δυο γάτες να τριγυρνάνε τη νύχτα στο ξύλινο σπίτι και να κάνουν ήχους, τρόμαξα, το παραδέχομαι. Στην κολοκυθόπιτα της υπόθεσης εντάσσω το θέμα μου με τους χαρακτήρες, που εν τέλει δεν με κέρδισαν όπως πραγματικά θα ήθελα 100%. [... Όμως ] ήταν συγκινητική η εξερεύνηση των συναισθημάτων τους στα τμήματα της ψυχολογίας τους που χρειάζονταν στην πλοκή, και ο χειρισμός τον διαλόγων ήταν υποδειγματικός – ακόμα και χαρακτήρες στις παρυφές της ιστορίας γίνονταν έτσι ανάγλυφοι. Εξαιρετικό touch στην υπόθεση ήταν οι πολλαπλές φωνές στην αφήγηση. Ανάλογα με το κινηματογραφικό εφέ που ήθελε να δώσει ο Κέλλης, ακόμα και χωρίς ιδιαίτερη συνέπεια, άλλαζε αφηγητή και ο παντογνώστης έδινε χώρο στην οπτική του Δημητράκη, του Τάσου ή της Ελπίδας κ.ο.κ. Τα κομμάτια του παρελθόντος ήταν πολύ όμορφα, αν και θα μου άρεσε να είχαν μεγαλύτερη επίπτωση στο παρόν μετά την παρουσίασή τους. Ήταν σαν να ήταν περισσότερο για χάρη του αναγνώστη (edit: σαν συγγραφικές ασκήσεις), παρά των χαρακτήρων που τα ανακάλυπταν. Μπορεί να ήταν και ιδέα μου αυτό. Στο σύνολο, δίνω 4.5 αστεράκια. Ήταν τρομακτικό, ήταν εθιστικό αρκετά για να το καταβροχθίσω γρήγορα, ήταν τίμιο, καλογραμμένο, και συνεπές, μου άφησε ερωτήματα (κάποια δίκαια, άλλα άδικα θεωρώ), αλλά και τις καλύτερες εντυπώσεις ώστε να περιμένω και το επόμενό του βιβλίο. Εσύ διάβασες Κέλλη; Διάβαζε και γρήγορα. Αξίζει." 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted February 24, 2017 Share Posted February 24, 2017 Ένα podcast από την πολύ ευχάριστη εκπομπή Ex Libris για το μυθιστόρημα "Η σκιά στο σπίτι" https://m.mixcloud.com/michael-kotsarinis/ex-libris-ep-24/ Ο Μιχάλης Κοτσαρίνης δίνει ωραίες ερωτήσεις και συντονίζει, η Νικολέτα Μπαλοπήτου εκφράζει με ευφράδεια τη δική της άποψη, και στο 27:00 έρχομαι κι εγω στην κουβέντα. Τι κάνω εγω εκεί; Απαντάω στις ζουμερές ερωτήσεις φυσικά 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Starlord Posted February 27, 2017 Share Posted February 27, 2017 Ευχαριστώ Νατάσα μου για τη συμμετοχή και την προώθηση του podcast! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted March 10, 2017 Share Posted March 10, 2017 (edited) 50 σελίδες έμειναν για να κλείσω το βιβλίο. Πιάνω αρκετές φορές τον εαυτό μου να αδημονεί να πέσει η νύχτα για να το πιάσω στα χέρια μου. Αλλά, για να πω την αλήθεια, τον τελευταίο καιρό διαβάζω μόνο 2-3 σελίδες ανά μέρα μόνο και μόνο για να επιμηκύνω την αγωνία μου για την αποκορύφωση του τέλους. Κάποιος έχει χαθεί κάπου στο άγνωστο, αλλά δεν βιάζομαι να τον βρω...Θέλω να να γίνονται όλα στον καιρό τους, όπως και όταν πρέπει... Θα επιστρέψω σύντομα με τα σχόλια μου... Edited March 11, 2017 by WolfBack 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted March 13, 2017 Share Posted March 13, 2017 Το τελειωσα κι εγω μετα απο 2 περιπου μηνες αναγνωσης. Και νομιζω οτι θα το χαρακτηρισω εξαιρετικο. Ολα δουλευουν ρολόι. Η ιστορια -αν και κοινοτοπη- ειναι δυνατη και σε κραταει ως το -πολυ καλο- τελος. Σε αυτο φυσικα βασικο ρολο παιζει και η γραφη του Ντινου. Δεν εχω διαβασει τα αλλα εργα του, αλλα εδω τη βρηκα πολυ δυνατη. Με ρυθμο, ενταση οπου χρειαζεται και αρκετο συναισθημα. Καλοδουλεμενοι και απολυτα πιστευτοι και οι χαρακτηρες του. Γενικα, δεν μπορω να πω οτι βρηκα και πολλα ψεγαδια και φυσικα ψηθηκα και να διαβασω και τα προηγουμενα βιβλια του. Συγχαρητηρια Ντινο και να μας δωσεις και αλλες τετοιες δουλειες. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 19, 2017 Share Posted October 19, 2017 Μόλις το τελειώσα κι εγώ. Είχα φοβηθεί ότι θα το βαρεθώ, τόσο μεγάλο που είναι, αλλά τελικά τράβηξε το ενδιαφέρον μου και διαβάστηκε μέσα σε λιγότερο από 10 μέρες. Το ένα σημείο που με ενόχλησε είναι ότι πραγματικά παραείναι μεγάλο, οι πληροφορίες δίνονται με το σταγονόμετρο και θα μπορούσε να γίνει μικρότερο. Με ενόχλησε γιατί από την αρχη νοιάστηκα για τους χαρακτήρες και ήθελα να μάθω, η κουτσομπόλα, πιο πολλά γι' αυτούς και το βιβλίο με είχε στη νηστεία. Το άλλο είναι οι πολλοί (ελαφριοί) αγγλισμοί που είναι γεμάτο το κείμενο ("αυτό είναι το σχέδιο", "σε κάθε περίπτωση"). Πάρα πολλές χαμένες ευκαιρίες να γίνει το γράψιμο πιο ζωντανό, πιο ελληνικό, πιο προφορικό. Βέβαια αυτό μπορεί να μην ταίριαζε σε ένα βιβλίο τρόμου, να μιλάς με "ζωντανό" γράψιμο για πτώματα που περπατάνε. Αυτό που φχαριστήθηκα είναι το ότι δε μένουν ανοιχτές εκκρεμότητες. Μαθαίνουμε, έστω και μετά από πολλές σελίδες, όλη την ιστορία του αρχοντικού Καρατζά και επίσης αρκετές λεπτομέρειες για τη ζωή της οικογένειας του Τάσου ως εκείνη τη χρονιά. Αρκετά απλή και κατανοητή η ιστορία και δε με ενοχλεί η έλλειψη πρωτοτυπίας. Και τους χαρακτήρες τους συμπάθησα, δε με νευρίασαν πουθενά και ήθελα να δω πού θα καταλήξουν. Επίσης μου αρέσει που ο Ντίνος γενικά δεν πέφτει στη λούμπα του "φόβου για το άγνωστο" και βάζει σαφείς κανόνες στο υπερφυσικό στοιχείο. Θέλω να πω οι πράξεις, ακόμα και του φαντάσματος, έχουν συνέπεια και κίνητρα και δεν ξετρυπώνει ο συγγραφέας μια μαγική ιδιότητα όποτε τον βολεύει για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, όπως κάνουν πολλοί άλλοι συγγραφείς τρόμου. Αλλά δεν ήθελα να Spoiler πεθάνει ο Δημητράκης. Εκεί μου τράβηξες το χαλί κάτω από τα πόδια (μα γιατίιιιιιιιιι; ) Δεν το περίμενα και, μέχρι την τελευταία σελίδα, είχα μια ελπίδα ότι θα έβρισκαν κάποιο τρόπο, κάτι θα ανακάλυπταν, ξέρωγω... Περί πεθαμένης μάνας στην ιστορία: μακάρι να είχα κι εγώ τέτοιες ηχογραφήσεις... αλλά δεν ήξερα ότι γίνεται αυτό με ένα κινητό. Γενικά δε θα το έλεγα αριστούργημα, αλλά πολύ καλύτερο από αυτό που περίμενα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted January 3, 2018 Share Posted January 3, 2018 Ολοκλήρωσα κι εγώ τη Σκιά στο Σπίτι. Στα θετικά, η καλή κι απρόσκοπτη ροή, οι όμορφες φράσεις, οι διάλογοι στο μεγαλύτερο μέρος τους, η προσοχή σε λεπτομέρειες, το υπόβαθρο του σπιτιού (η καλύτερη στιγμή του βιβλίου για μένα), το ελληνικό τοπίο που δεν είναι απλώς φόντο της ιστορίας, κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες που αναδεικνύουν τις ικανότητες του συγγραφέα. Υπάρχει μια ισορροπία στη γραφή και στο κομμάτι αυτό ο Ντίνος είναι ωριμότερος από ποτέ. Εκτίμησα και σε σημεία τις προθέσεις του με το κοινωνικό σχόλιο, αν και κατά τη γνώμη μου δεν ήταν και τόσο καλά τοποθετημένο μες στην ιστορία (δεν θα πω περισσότερα για λόγους σπόιλερ). Συνολικά είναι στο γούστο μου όσον αφορά τον τρόμο (ιστορία φαντασμάτων) αλλά και των τρομοσκηνών (όχι ιδιαίτερο gore, περισσότερο υπαινιχτικά ή ψυχολογικά ευρήματα). Είμαι σίγουρος ότι είναι καλύτερο από τον μέσο όρο ελληνικών μυθιστορημάτων τρόμου, και κατά πάσα πιθανότητα κι από τον μέσο όρο της παγκόσμιας παραγωγής. Στα αρνητικά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος (βλ. τρόμος και ιστορία φαντασμάτων), η ιστορία είναι γεμάτη κλισέ, που αισθανόμουν ότι συχνά δεν ενσωματώνονταν στην ιστορία, αλλά πετάγονταν (ίσως και ως φόρος τιμής σε άλλες ιστορίες/ταινίες) και σπάνια διαψεύδονταν οι υποψίες που γεννούσαν. Γενικά μου φάνηκε αρκετά προβλέψιμο στο σύνολό του (τουλάχιστον το 80% των εξελίξεων και των ανατροπών τις καταλάβαινα πολύ πριν συμβούν, όταν συχνά σαν χάπατο μπορώ να εκπλαγώ με πράγματα αυτονόητα) και τα κλισέ δεν χρησιμοποιήθηκαν με όση φρεσκάδα θα ήθελα, παρά το ελληνικό υπόβαθρο. Επίσης, αν και του γούστου μου ως υποείδος, δεν μου φάνηκε τρομαχτικό, και σ’ αυτό οφείλεται αφενός η πολύ συχνή εμφάνιση του «κακού» που εκτονώνει όποιο συναίσθημα τρόμου πήγαινε να γεννηθεί, αφετέρου το σημαντικότερο πρόβλημα του κειμένου, που θα αναφέρω προσεχώς. Δεν είναι τυχαίο που η καλύτερη τρομοσκηνή του διηγήματος για μένα είναι στην αρχή, με έναν χαρακτήρα που ούτε σημαντικός είναι ούτε μας ενδιαφέρει κι ιδιαίτερα. Όλα αυτά δεν θα με πείραζαν, αν δεν είχα πρόβλημα με τους χαρακτήρες. Για μένα εκεί έγκειται και η μεγαλύτερη αδυναμία του μυθιστορήματος. Ήταν πολλά τα στοιχεία που δεν με έπεισαν, αρκετά εκείνα που δεν μου άρεσαν ως επιλογές και, δεδομένου ότι στο κομμάτι αυτό ο Ντίνος έχει κάνει φοβερή δουλειά στο παρελθόν, τόσο σε διηγήματα όσο και στη Νεκρή Γραμμή, απογοητεύτηκα αρκετά. Σε μια ιστορία τρόμου –ιδίως– οι χαρακτήρες είναι το άλφα και το ωμέγα, αν δεν τους συμπαθήσεις ή δεν σε πείσουν δεν θα αγωνιάς και για τις τύχες τους. Έχουμε και λέμε, ο πιο βασικός χαρακτήρας δεν μου φάνηκε καθόλου πειστικός εξαρχής, τόσο στη σχέση του με την οικογένειά του όσο και στις αντιδράσεις του με ανθρώπους που μόλις γνώριζε, κι αδιάφορος έως αντιπαθητικός στη συνέχεια. Από τα παιδιά η Ελπίδα μου ήταν πιο συμπαθής, αν κι εκείνη είχε σε σημεία αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις (κατά τη γνώμη μου, πάντα, δεδομένου του πρόσφατου χαμού της μητέρας της), ενώ ο Δημητράκης ήταν πιο συνεπής αλλά λόγο ηλικίας δεν απέκτησε βάθος. Η Αντωνία ήταν μάλλον ο πιο πειστικός χαρακτήρας, αλλά κι αυτή μου ήταν σε σημεία αντιπαθής, έτσι που να εκνευρίζομαι για την ίδια την ύπαρξή της στο βιβλίο. Και γενικά νομίζω ότι οι χαρακτήρες μιλούσαν πολύ, περισσότερο απ’ όσο θα ταίριαζε στην αντίστοιχη περίσταση, εξηγούσαν πράγματα που δεν αφορούσαν κανέναν αντί να διαολοστείλουν ξέρω γω όσους μπαίνανε στα δωμάτιά τους και ψαχουλεύανε τα πράγματά τους κι έρχονταν μετά με υφάκι και ζητούσαν και τα ρέστα. Παρά την γκρίνια και την απογοήτευση, οι προσδοκίες μου για το επόμενο δεν είναι μειωμένες, καθώς οι δυνατότητες του Ντίνου έχουν φανεί από τα προηγούμενα έργα του. Σίγουρα δεν με ικανοποίησε όσο θα ήθελα, αλλά η τελική εικόνα είναι μέτρια προς θετική, κυρίως γιατί διαβάζεται πολύ εύκολα, παρά το μέγεθός του. Παραπάνω δέρνω, γιατί από τον Ντίνο έχω απαιτήσεις (ήταν ο πρώτος Έλληνας συγγραφέας τρόμου που διάβασα κι ανέβασε ο ίδιος ψηλά τον πήχη) και θέλω το επόμενό του να είναι άψογο και να πάει το είδος ένα βήμα παραπέρα – έχει όλα τα φόντα γι’ αυτό. Πάντως θα έκανε καλή low-budget ταινία ελληνικής παραγωγής· εγώ τουλάχιστον θα την έβλεπα με ευχαρίστηση. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted August 6, 2018 Share Posted August 6, 2018 Μετά την Νεκρή Γραμμή, η οποία μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις, είχα αποφασίσει να αγοράσω και τη Σκιά στο σπίτι αν τυχόν έπεφτα πάνω της σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Έτσι λοιπόν και έπραξα όταν το πέτυχα στην Πολιτεία. Από την αρχή μου έκανε τρομερή εντύπωση το πλούσιο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ανέτρεξα στο ελληνικό λεξικό, σε μία προσωπική προσπάθεια να εμπλουτίσω και το αντίστοιχο δικό μου. Η γραφή είναι «χλιαρή», ό,τι πρέπει για ένα βιβλίο με 500+ σελίδες. Ο Κωνσταντίνος Κέλλης μας δείχνει πώς μπορεί κανείς να γράψει ένα αξιοπρεπέστατο βιβλίο 500+ σελίδων με τόσο λίγους χαρακτήρες. Το γράψιμο καταπληκτικό, οι διάλογοι επίσης, και οι περιγραφές των τοπίων και, κυρίως, της αυλής του σπιτού, καθώς και των ζώων που (δεν) το περιβάλλουν, πλαισιώνουν το τέλειο σκηνικό για ένα βιβλίο φαντασίας και τρόμου. Οι χαρακτήρες έχουν βάθος, κάτι που επιτυγχάνεται και με τις αναπολήσεις στο παρελθόν, οι οποίες έρχονται να συνδεθούν αριστοτεχνικά με το παρόν. Εικόνες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό του αναγνώστη, γιατί η περιγραφή τους γίνεται με μία χαρακτηριστική γλαφυρότητα που συνεπαίρνει. Παρόλο που πρόκειται για μία αρκετά συνηθισμένη πλοκή, ο συγγραφέας φέρνει την ιστορία στα μέτρα του, παρουσιάζοντάς μας τη δική του οπτική ενός σπιτιού, το οποίο είναι ακόμα «κυνηγημένο» από παρουσίες του παρελθόντος. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.