Ντένις Λεχέιν (Dennis Lehane)

[BladeRunner]

Ο Αμερικανός Ντένις Λεχέιν, γεννημένος στις 4 Αυγούστου του 1965 στην Βοστόνη, είναι ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Αν δει κανείς το έργο του και την απήχηση που έχει τόσο στο κοινό όσο και στον κόσμο του κινηματογράφου, θα καταλάβει κανείς για ποιο λόγο είναι ένας μεγάλος συγγραφέας. Μέχρι στιγμής έχει γράψει 11 μυθιστορήματα και 2 συλλογές διηγημάτων.

Όλα του τα μυθιστορήματα είναι αρκετά πολυδιαβασμένα και αγαπημένα από εκατομμύρια αναγνώστες, όμως δυο είναι αυτά που ξεχωρίζουν: Mystic River (2001) και Shutter Island (2003). Άλλωστε, σ'αυτά τα δυο βιβλία βασίζονται οι ομότιτλες αριστουργηματικές ταινίες. Επίσης οι σειρές βιβλίων του Kenzie & Gennaro και Coughlin είναι από τις πιο γνωστές του είδους τους.

Ταινίες που βασίζονται σε βιβλία, διηγήματα ή σενάρια του Λεχέιν:

{2003} Mystic River (σκην. Clint Eastwood, πρωτ. Sean Penn, Tim Robbins, Kevin Bacon, Laurence Fishburne κ.α.)
{2007} Gone Baby Gone (σκην. Ben Affleck, πρωτ. Casey Affleck, Morgan Freeman, Ed Harris, Michelle Monaghan κ.α.)
{2010} Shutter Island (σκην. Martin Scorcese, πρωτ. Leonardo DiCaprio, Mark Ruffalo, Ben Kingsley, Max von Sydow κ.α.)
{2014} The Drop (σκην. Michaël R. Roskam, πρωτ. Tom Hardy, James Gandolfini, Noomi Rapace κ.α.)
{2016} Live by Night (σκην. Ben Afflec, πρωτ. Ben Affleck, Zoe Saldana, Scott Eastwood, Brendan Gleeson κ.α.)

Επίσης έχει γράψει και σενάρια για κάποια επεισόδια των τρομερών τηλεοπτικών σειρών The Wire και Boardwalk Empire.

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

1. Mystic River - Σκοτεινό ποτάμι (Bell)
2. Shutter Island - Το νησί των καταραμένων (Bell)
3. Moonlight Mile - Ένα μίλι δρόμος στο σεληνόφωτο (Κέδρος)
4. The Given Day - Εκείνη την μέρα (Κέδρος)
5. Live By Night - Ο νόμος της νύχτας (Πατάκη)

----------------------------------------------------------------------------------------

Προσωπικά έχω διαβάσει δυο βιβλία του μέχρι στιγμής: Πρώτα το "Το Νησί των καταραμένων" τον Ιούλιο του 2010 και μετά το "Σκοτεινό ποτάμι", τον Φεβρουάριο του 2011. Και τα δυο τα φιλοδώρησα με πέντε αστεράκια. ΤΡΟΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ. Σίγουρα θα τα ξαναδιαβάσω μια μέρα...

Και μόλις ξεκίνησα το τούβλο με τον τίτλο "Εκείνη τη μέρα". 

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Εκείνη τη μέρα

Το πολύ ωραίο αυτό τούβλο έτυχε να το κερδίσω σε διαγωνισμό των εκδόσεων Κέδρος, τον Δεκέμβριο του 2014, τότε που έσκασε μύτη στα βιβλιοπωλεία. Ήταν ένα βιβλίο που θ'αγόραζα έτσι κι αλλιώς, αλλά στάθηκα πολύ τυχερός. Τόσο καιρό περίμενε υπομονετικά την σειρά του, μέχρι που πήρα την απόφαση να το διαβάσω. Να, σε δυο-τρεις μήνες θα προβληθεί η ταινία "Live By Night", η οποία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο, που είναι το δεύτερο της σειράς Coughlin. Για να δω την ταινία, πρέπει να διαβάσω το βιβλίο πρώτα (το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη). Και για να διαβάσω το δεύτερο βιβλίο, πρέπει πρώτα να διαβάσω αυτό που προηγείται. Σωστά; Ε, αυτό έκανα. Τέλος πάντων, σας έπρηξα, ας μπούμε στο ψητό.

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ιστορικό-κοινωνικό δράμα με στοιχεία εγκλήματος. Ας πούμε ότι οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι δυο, ένας Λευκός και ένας Μαύρος. Ο μεν πρώτος, ονόματι Ντάνι Κόφλιν, είναι αστυφύλακας στην Αστυνομία της Βοστόνης, ο οποίος οργανώνεται στην συνδικαλιστική ομάδα των αστυνομικών ενώ παράλληλα κυνηγάει Μπολσεβίκους και ριζοσπάστες, ενώ ο δεύτερος είναι ένας τυπάκος, ο Λούθερ Λόρενς, που δολοφονεί ένα αφεντικό του εγκλήματος στην Τάλσα και την κοπανάει για την Βοστόνη, αφήνοντας πίσω την έγκυο γυναίκα του.

Μέσω της πορείας των δυο αυτών ανδρών, γινόμαστε μάρτυρες μιας ολόκληρης εποχής και όλων των κοινωνικοπολιτικών αναταραχών στην Βοστόνη. Γνωρίζουμε ένα κάρο ανθρώπους, τόσο δημιουργήματα της φαντασίας του συγγραφέα όσο και αληθινά πρόσωπα, παρακολουθούμε την ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος, βλέπουμε την σύγκρουση των εργατών με το κεφάλαιο, καθώς και το κυνήγι των τρομοκρατών και των κάθε είδους ριζοσπαστικών από τις Αρχές. Στο βιβλίο συμμετέχουν συντηρητικοί και ριζοσπάστες, αριστοκράτες και φτωχοί, ευυπόληπτοι και περιθωριακοί, διεφθαρμένοι πολιτικοί και εκπρόσωποι του νόμου που προσπαθούν να βγάλουν μια άκρη με το καθημερινό χάος γύρω τους. Όλα αυτά, ελάχιστα μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που άλλαξε τόσα πολλά.

Μιλάμε για ένα πολύ καλογραμμένο, ενδιαφέρον και σημαντικό βιβλίο, που αναδεικνύει με γλαφυρό και συναρπαστικό τρόπο μια άλλη, μακρινή εποχή, δύσκολη αλλά συνάμα όμορφη. Δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα με μυστήριο, ανατροπές και αποκαλύψεις στην πλοκή. Καμία σχέση. Θέλει τον χρόνο του, αλλά στο τέλος βυθίζεσαι στο γκρίζο σύμπαν του. Προσωπικά δέθηκα με όλους τους χαρακτήρες και τις σκέψεις τους, τα βάσανα και τα προβλήματά τους έγιναν και δικά μου, ειλικρινά χάρηκα που τους γνώρισα. Ο συγγραφέας έκανε πολύ καλή δουλειά με την σκιαγράφησή τους, αλλά και γενικά με την σκιαγράφηση της εποχής και της πόλης της Βοστόνης. Η γραφή μου φάνηκε πάρα μα πάρα πολύ καλή, ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, με ωραίες περιγραφές της Βοστόνης και των διάφορων σκηνικών, και με φυσικούς διαλόγους.

Αυτά τα ολίγα είχα να πω. Πριν αρχίσω το βιβλίο ήμουν σίγουρος ότι θα το λατρέψω, και για άλλη μια φορά δεν έπεσα έξω στις προβλέψεις μου. Σίγουρα θα μου λείψει η Βοστόνη, θα μου λείψουν οι διάφοροι χαρακτήρες (ακόμα και οι πιο σιχαμένοι ανάμεσά τους), θα μου λείψει όλο το γκρίζο σύμπαν του βιβλίου. Άλλωστε τέσσερις μέρες μου κράτησε παρέα. Τέλος πάντων, τώρα θα περιμένω πως και πως να κυκλοφορήσει στα ελληνικά και το δεύτερο βιβλίο (που είναι αυτοτελές, όπως και το πρώτο), έτσι ώστε να δω και την ταινία, από την οποία περιμένω πολλά πράγματα.

Υ.Γ. 1. Ωραία η ελληνική έκδοση, με εξαιρετική μετάφραση και προσεκτική επιμέλεια.

Υ.Γ. 2. Ο Λεχέιν είναι πολύ μεγάλος συγγραφέας. Και τα τρία βιβλία του που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής ("Το νησί των καταραμένων", "Σκοτεινό ποτάμι", "Εκείνη τη μέρα") βαθμολογήθηκαν με πέντε αστεράκια από μένα. Ελπίζω να δούμε περισσότερα βιβλία του στα ελληνικά.

9.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Steel Guardian]

Live by Night/Ο Νόμος της Νύχτας
Από Lehane έχω διαβάσει και το Mystic River, το οποίο είναι πάρα πολύ καλό και το προτείνω ανεπιφύλακτα. Με αυτό το βιβλίο έμεινα εξίσου ικανοποιημένος.
Η ιστορία διαδραματίζεται στις Η.Π.Α. την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και ακολουθεί έναν νεαρό παράνομο, που προσπαθεί να ζήσει μία ζωή ελεύθερος, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να υπακούει τους όρους κανενός.Το βιβλίο σε πολλά σημεία μου θύμισε, την εξαιρετική τηλεοπτική σειρά Boardwalk Empire, κάτι που μόνο θετικό μπορεί να είναι.
Ο Lehane γράφει όμορφα και χωρίς να γίνεται καθόλου κουραστικός, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να δώσει το κλίμα της εποχής γρήγορα και να το διατηρήσει σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου.
Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα και κινείται με σταθερό ρυθμό, χωρίς να είναι ούτε γρήγορη ούτε αργή. Επειδή  πρόκειται, στην ουσία, για την ιστορία μέρους της ζωής του πρωταγωνιστή έχει κάπως επεισοδιακή μορφή. Παρά το γεγονός αυτό όμως, ρέει ομαλά και δεν δίνει την εντύπωση ξεχωριστών ιστοριών γύρω από τον ίδιο χαρακτήρα, αλλά μιας συνεχούς αφήγησης.
Η ανάπτυξη των σημαντικών χαρακτήρων είναι αρκετή και ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει εύκολα τι είναι αυτό που παρακινεί τον καθένα. Όμως δεν υπάρχει κάποιος χαρακτήρας που να έχει κάτι ξεχωριστό, είναι όλοι λίγο-πολύ (με μία ίσως εξαίρεση) γνωστά αρχέτυπα που συναντάμε στις περισσότερες γκανγκστερικές ιστορίες.
Πιστεύω πως υπάρχουν δύο αρνητικά που πρέπει να αναφέρω. Το πρώτο είναι πως τα, ας τα πούμε, ρομαντικά κομμάτια της ιστορίας είναι κάπως αδύναμα γραμμένα, σε σχέση με το υπόλοιπο βιβλίο. Ευτυχώς όμως είναι πολύ μικρό τμήμα της συνολικής ιστορίας.
Το δεύτερο είναι πως για ιστορία του είδους της λείπουν κάπως η δράση/η βία και η απαραίτητη "σκοτεινιά". Αυτό βέβαια είναι κάτι τελείως υποκειμενικό.
Γενικά το βιβλίο είναι πολύ καλό και πιστεύω πως όσοι απολαμβάνουν ιστορίες σχετικές με το οργανωμένο έγκλημα ή τις Η.Π.Α. εκείνη την εποχή θα περάσουν καλά διαβάζοντάς το.

Βαθμολογία: 8.5/10
 

[BladeRunner]

Live by Night/Ο Νόμος της Νύχτας

Χαίρομαι που σου άρεσε. Ο Lehane είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Σου προτείνω να διαβάσεις επίσης το "Το νησί των καταραμένων" και φυσικά το "Εκείνη τη μέρα", που αποτελεί αυτοτελές πρίκουελ του βιβλίου που μόλις διάβασες.

[BladeRunner]

Ο νόμος της νύχτας

Πέρυσι τέτοια εποχή (δηλαδή τέλη Οκτωβρίου), διάβασα και απόλαυσα το τρομερό "Εκείνη τη μέρα", ένα επικό κοινωνικό-ιστορικό δράμα με στοιχεία εγκλήματος, το οποίο χρονικά προηγείται του "Ο νόμος της νύχτας", που μόλις τελείωσα. Το βιβλίο αυτό ήταν να το διαβάσω αρκετό καιρό πριν, με σκοπό να δω μετά και την ομότιτλη ταινία στο σινεμά, αλλά τελικά έτυχε να μην πάω να δω την ταινία στο σινεμά, οπότε η ανάγνωση του πήγε πίσω. Όμως καιρός ήταν να το διαβάσω επιτέλους, γιατί ο Μπεν Άφλεκ του εξωφύλλου της ελληνικής έκδοσης με κοίταγε με παράπονο τόσους μήνες.

Η όλη ιστορία ξεκινάει κάποια μέρα μέσα στο 1926, στην Βοστόνη, με την Ποτοαπαγόρευση να είναι στα ντουζένια της, την εγκληματικότητα να έχει βαρέσει κόκκινο με τις συμμορίες, τους λαθρέμπορους και τους γκάνγκστερ, και την κοινωνία να βρίσκεται σε αναβρασμό λόγω της οικονομικής κατάστασης και του όλου πολέμου των συμμοριών που μαίνεται παντού. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Τζο Κόγκλιν, το μικρότερο παιδί της οικογένειας που γνωρίσαμε στο "Εκείνη τη μέρα", γιος ενός επιφανούς αστυνομικού διευθυντή, ο οποίος όμως πήρε τελείως τον στραβό τον δρόμο και έγινε γκάνγκστερ. Ή άνθρωπος εκτός νόμου. Δεν του λείπουν τα κότσια και σίγουρα δεν του λείπει το μυαλό, οπότε ο Κόγκλιν γρήγορα θα γίνει μεγάλο όνομα στον κόσμο του εγκλήματος, στην Βοστόνη και μετέπειτα στην Τάμπα. Φυσικά θα κινδυνέψει πολλές φορές να σκοτωθεί, θα μπει φυλακή, θα γνωρίσει τον έρωτα, θα ζήσει έντονες καταστάσεις.

Ο Λεχέιν είναι μάστορας στο είδος του και μ'αυτό το βιβλίο το αποδεικνύει για ακόμη μια φορά. Με χαρακτηριστική ευκολία και άνεση μεταφέρει τον αναγνώστη στις δεκαετίες του '20 και του '30, σε μια άλλη Αμερική, με το Οργανωμένο Έγκλημα, την Ποτοαπαγόρευση και όλα αυτά τα "ωραία", να είναι στο φόρτε τους. Μέσω του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα γινόμαστε μάρτυρες μιας άλλης εποχής, ενός άλλου κόσμου, μεταφερόμαστε στην Βοστόνη και την Τάμπα, όπου το (παράνομο) αλκοόλ ρέει και οι σφαίρες σφυρίζουν. Οι περιγραφές είναι εξαιρετικά δυναμικές και ρεαλιστικές, οι σκηνές δράσης ολοζώντανες και σε χορταστική ποσότητα. Η όλη αφήγηση είναι στρωτή, γρήγορη και σε σημεία αγωνιώδης, δεν ένιωσα πουθενά να "κολλάει". Οι χαρακτήρες, ανάλογα με την διάρκεια εμφάνισής τους, είναι καλογραμμένοι και ενδιαφέροντες, αν και σίγουρα αρχετυπικοί για το είδος, με τα αναμενόμενα κλισέ. Η όλη ατμόσφαιρα είναι, φυσικά, εξαιρετική και απίθανη.

Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και θα βάλω και σ'αυτό πέντε αστεράκια στο Goodreads, όπως έβαλα και στα προηγούμενα τρία. Τέσσερα στα τέσσερα, δηλαδή. Σίγουρα δεν αποτελεί σύμπτωση. Ο Λεχέιν ανήκει σε μια ξεχωριστή λίστα με τους αγαπημένους μου συγγραφείς, απλά θα ήθελα να είχα διαβάσει περισσότερα βιβλία του. Εντάξει, οπωσδήποτε θα διαβάσω αρκετά βιβλία του στο μέλλον, αν και προς το παρόν μόνο ένα βιβλίο του με περιμένει στα ελληνικά ("Ένα μίλι δρόμος στο σεληνόφωτο"). Λίαν συντόμως θα δω και την ταινία, η οποία πάντως δίχασε αρκετό κόσμο.

9/10

[Steel Guardian]

Quote

Λίαν συντόμως θα δω και την ταινία, η οποία πάντως δίχασε αρκετό κόσμο.

Η ταινία δεν ήταν ακριβώς κακή, αλλά μάλλον η επιτομή της μετριότητας και εντελώς άνευρη. Θα σου πρότεινα καλύτερα να την αποφύγεις ή να περιμένεις να μην έχεις φρέσκο το βιβλίο, γιατί εγώ που την είδα μια δυο μέρες αφού το τελείωσα απογοητεύτηκα πάρα πολύ.

[Spyrex]

Το νησί των καταραμένων 

Είχα δει την ταινία στα μαθητικά μου χρόνια, δεν την είχα καταλάβει, κι έτσι όταν έμαθα ότι υπάρχει και βιβλίο είχα αποφασίσει να το διαβάσω για να ξεδιαλύνει το τοπίο. Το αποτέλεσμα ήταν να μπερδευτώ ακόμη περισσότερο. Πρόσφατα, μιλώντας με έναν φίλο για την ταινία αποφάσισα να ξαναδιαβάσω το βιβλίο. Και καλά έκανα. 

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αστυνομικό/μυστηρίου που έχει να προσφέρει ωραίους κι έξυπνους ενίοτε διαλόγους, ωραίες εικόνες και μπόλικο μυστήριο. Το γράψιμο είναι γενικά καλό, όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά βοηθάει στην εύκολη και ομαλή ανάγνωση του βιβλίου. Υπήρχαν και στιγμές που με «ξίνισε», αλλά αυτό ωχριά μπροστά στη γενική εικόνα του βιβλίου. Από τη μέση και μετά η εξέλιξη της ιστορίας είναι καθηλωτική. Οι ιστορίες του Lehane έχουν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που δεν βλέπουμε σε άλλους συγγραφείς. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να γεννά στο μυαλό του αναγνώστη ηθικά διλήμματα και ερωτήματα, μέσω του δράματος που βιώνουν οι ήρωές του. Θα συνεχίσω να τον διαβάζω.

ΥΓ: Το shutter island, το mystic river και το gone, baby, gone έχουν γίνει όλα εξαιρετικές ταινίες.

[rolandofgileaad]

On 3/28/2020 at 12:56 PM, Spyrex said:

Το νησί των καταραμένων 

Είχα δει την ταινία στα μαθητικά μου χρόνια, δεν την είχα καταλάβει, κι έτσι όταν έμαθα ότι υπάρχει και βιβλίο είχα αποφασίσει να το διαβάσω για να ξεδιαλύνει το τοπίο. Το αποτέλεσμα ήταν να μπερδευτώ ακόμη περισσότερο. Πρόσφατα, μιλώντας με έναν φίλο για την ταινία αποφάσισα να ξαναδιαβάσω το βιβλίο. Και καλά έκανα. 

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αστυνομικό/μυστηρίου που έχει να προσφέρει ωραίους κι έξυπνους ενίοτε διαλόγους, ωραίες εικόνες και μπόλικο μυστήριο. Το γράψιμο είναι γενικά καλό, όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά βοηθάει στην εύκολη και ομαλή ανάγνωση του βιβλίου. Υπήρχαν και στιγμές που με «ξίνισε», αλλά αυτό ωχριά μπροστά στη γενική εικόνα του βιβλίου. Από τη μέση και μετά η εξέλιξη της ιστορίας είναι καθηλωτική. Οι ιστορίες του Lehane έχουν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που δεν βλέπουμε σε άλλους συγγραφείς. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να γεννά στο μυαλό του αναγνώστη ηθικά διλήμματα και ερωτήματα, μέσω του δράματος που βιώνουν οι ήρωές του. Θα συνεχίσω να τον διαβάζω.

ΥΓ: Το shutter island, το mystic river και το gone, baby, gone έχουν γίνει όλα εξαιρετικές ταινίες.

Το είχα διαβάσει λίγο μετά την προβολή της ταινίας στον κινηματογράφο. Αν θυμάμαι καλά το βιβλίο ήταν πιο ξεκάθαρο το τέλος σε σχέση με το διφορούμενο της ταινίας.