Michael J. Sullivan - Age of Myth

[Mhtsos]

Εχθές τελείωσα το εν λόγω βιβλίο και θα έλεγα ότι είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την εμπειρία.

Είναι/ήταν η ποιο ευχάριστη έκπληξη του τελευταίου καιρού στο θέμα νέο(για εμένα) φάντασι.

 

Η πλοκή του είναι πολύ ωραία δομημένη και "ρέει" εύκολα,δίχως κοιλιές ή άλλα προβλήματα.

Η κοσμοπλασία είναι ψιλο-κλισέ και απλή, αλλά λειτουργεί ωραία διότι την δίνει κατανοητά και εύκολα. Δεν χρειάζεσαι ιδιαίτερη γνώση ή και διάβασμα για να καταλάβεις τι παίζει.Από την άλλη είναι κάπως ρηχή, τουλάχιστον μέχρι τώρα και δεν συγκρίνεται με θηρία του χώρου(aka Erikson).

Οι χαρακτήρες είναι ιδιαίτερα συμπαθητικοί, αν και κάπως κλισέ-cheesy(που λεν και στην Επαρχία).

Δεν θα τους αγαπήσεις, άλλα δεν θα τους ξεχάσεις κιόλας.Το κακό είναι ότι δεν "αναπτύσσονται" και ιδιαίτερα, αλλά αυτό ίσως έχει να κάνει ότι είναι ακόμη το πρώτο βιβλίο μιας μεγαλύτερης σειράς.

Οι μάχες είναι καλές,τίποτα ιδιαίτερο,αλλά λειτουργούν όπως πρέπει.

Ευτυχώς δεν έχει πολλά από (αμπελο)φιλοσοφία ή/και "βαθιά σκέψη" και έτσι δεν γίνεται ένα με την μόδα που θέλει τα φάντασι να έχουν ατελείωτες σειρές με τις ιδέες του συγγραφέα πάνω στην φιλοσοφία και στην ανθρώπινη φύση.Πράγμα που σπάνια λειτουργεί σωστά και συνήθως γίνεται γελοίο.

Γενικά το βιβλίο είναι "δεμένο" σωστά και "γερά".Όλα λειτουργούν όπως πρέπει και δίνουν μια ωραία ιστορία που σε κρατάει.Ελπίζω να μην είναι μια άλλη βαλούτα σειρά που αρχίζει πολύ καλά και μετά όλα πάνε κατά διαόλου. 

 

 

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος με το εν λόγω βιβλίο και θα περιμένω το επόμενο(καλοκαίρι 2017) με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

[Starlord]

Τον Sullivan τον γνώρισα με την τριλογία Riyria Revelations που μού άρεσε πολύ. Όπως είπες δε φιλοσοφεί, δεν πρωτοτυπεί αλλά έχει φοβερή πλοκή, ρυθμό και ανατροπές. Περιμένω κι εγώ να πάρω κάποια στιγμή το Age of Myth.

[Mhtsos]

Ετελείωσα και το Riyria Revelations(3 omnibus).

 

Τα συναισθήματα ανάμικτα θα έλεγα.

 

Ας πάμε στα αρνητικά πρώτα που είναι και πολλά δυστυχώς.

 

Το πρώτο που μένει σε κάποιον πιστεύω είναι η απόλυτη cheeziness που έχει μεγάλο μέρος της ιστορίας. Μιλάμε για: "Αγνό μιτς Βασιλάκη Καϊλας για το απόλυτο συγγραφικό χιτ. Κλάμα και οδυρμός για όλη την φαμίλια..".

Πραγματικά προσπαθεί να ρίξει συναίσθημα στο κείμενο και το κάνει τόσο ατσούμπαλα και "στα μούτρα σου" που γίνεται γελοίο. Προσπερνούσα τις παραγράφους που είχαν τέτοιες αναφορές σαν να μην υπάρχει αύριο.

 

Η πλοκή αν και ρέει όμορφα είναι ανομοιογενής και έχει πολλά σκαμπανεβάσματα.

Δηλαδή σε κάποια σημεία δείχνει ότι ήθελε να κάμει-γράψει κάτι άλλο και το άλλαξε για κάποιο λόγο. Υπόνοιες, "προγεύσεις" και "προφητείες" που αναφέρονται στα πρώτα βιβλία δεν οδηγούν πουθενά στα τελευταία. Αυτό πιστεύω ότι έγινε για να φέρει την "ανατροπή", για την οποία θα αναφερθώ παρακάτω.

 

Οι ανατροπές είναι είτε ηλίου φαεινότερες είτε βεβιασμένες για το γουάου φάκτορ(που λεν και στα χωριά). Προσωπικά δεν υπήρξε στιγμή που να με έπιασε εξαπίνης ή απλά να ευχαριστήθηκα όταν διάβασα κάτι που θεωρούσε ο συγγραφέας μεγάλη αλλαγή. Αυτή η ανάγκη για αλλαγή έφερε σημαντικά προβλήματα στο προσκήνιο με το πόσα λάθη στην "συνέχεια" είχε ο συγγραφέας. Στα πρώτα βιβλία π.χ. αναφέρει κάποια πληροφορία, η οποία όταν γίνεται "χρήσιμη" σε άλλο σημείο έχει αλλάξει είτε στην μορφή, είτε στην ουσία, κάτι που όταν το διαβάζεις μονορούφι χτυπάει πολύ άσχημα. Μπορεί απλά να ξέχασε τι έγραψε ή να άλλαξε γνώμη με τα χρόνια,αλλά η τελική αίσθηση είναι ότι έχει ασάφειες και αλλαγές η ιστορία.

 

Οι χαρακτήρες, αν και συμπαθείς πολλές φορές, είναι μεγάλες κλισεδούρες και το πρωταγωνιστικό ντουέτο είναι κόπι-πέηστ Fafhrd and Grey Mouser.Οι κακοί είναι λίγο...τραγικοί καμία φορά και νομίζεις ότι θα τους βάλει να στρίψουν το τσιγκελωτό μύστακα ενώ γελάν σαρκαστικά με τον πόνο των ηρώων.

Επίσης τι μανία είναι αυτή με τα σύγχρονα φάντασι να έχουν τις ανήλικες να γίνονται Σουγκλάκος και να τα κάμουν όλα...λίμπα;

Στην συγκεκριμένη σειρά είχε τουλάχιστον τρεις τέτοιες περιπτώσεις που έβγαζαν μάτι. Δηλαδή έλεος,η Ζαν ντα'Αρκ μια ήταν, κόψτε κάτι...

 

Καλά σημεία της σειράς(και νορμάλ):

 

Η πλοκή,αν και έχει προβλήματα, είναι ικανοποιητική σε γενικές γραμμές. Δεν βαριέσαι γενικά και περνάει γρήγορα η ώρα διαβάζοντας. Πολύ σπάνια τα προβλήματα που προανέφερα με έκαναν να σταματήσω το διάβασμα και να αφήσω κάτω το e-book reader λόγω αγανάκτησης ή βαρεμάρας.Δεν είναι ότι καλύτερο έχω δει,αλλά κάμει την δουλειά της.

 

Η κοσμοπλασία, αν και προβληματική, είναι ικανοποιητική και λειτουργεί σωστά. Μόνο λίγες φορές ήταν πρόβλημα και αυτό διότι άλλαζε από βιβλίο σε βιβλίο τους "νόμους" που διέπουν τον κόσμο που λαμβάνει χώρα η ιστορία του.

 

Οι μάχες ήταν απλά ικανοποιητικές και δόθηκαν με σωστό τρόπο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

 

Ευτυχώς δεν είχε πολλές αμπελοφιλοσοφίες και λοιπές μακρόσυρτες αναφορές στο "που είμαι και που πάω;" όπως συνηθίζεται τελευταίως.

 

 

 

 

Γενικά είναι μια σειρά βιβλίων που δεν θα βαρεθεί κάποιος εύκολα.Αν και προσωπικά με άφησε με κάπως πικρή αίσθηση διότι στα τελευταία βιβλία ήταν all over the place. Δεν θα την έβαζα σε κάποια τοπ λίστα, αλλά εάν κάποιος δεν έχει κάτι καλύτερο να διαβάσει, νομίζω ότι είναι πιο τίμια επιλογή από πολλά άλλα.

[Jaqen H'Gar]

Να ρωτήσω ρε παιδιά. Αυτό το Age of myth σαν στυλ που θα το κατατάσσατε πιο κοντά? Σε Τολκιν, Φιοναβαρ κτλ( λατρεία και τα 2) ή Jordan, Sanderson( δεν τους αντέχω μια )