Αιώνια δική μου.

[Roland]

Είδος: Αστυνομικό.

Βία    : Λίγη. 

Σεξ    : Όχι.

Αριθμός Λέξεων: 2266

Αυτοτελής: Ναι

   

Αιώνια δική μου.docx

Edited November 25, 2016 by Roland

[Ballerond]

Καλησπέρα Νίκο.

 

Διάβασα την ιστορία σου και σε ευχαριστώ που την μοιράστηκες μαζί μας. Δεν έχω διαβάσει άλλο κείμενο σου, οπότε επέτρεψε μου να είμαι ειλικρινής στον σχολιασμό μου και πάντα με καλές προθέσεις.

 

Το αστυνομικό είναι ζόρικο. Ειδικά όταν βγαίνει σε μικρή φόρμα διηγήματος. Πρέπει σε 2-3 χιλιάδες λέξεις να αποδώσεις ατμόσφαιρα, χαρακτήρες, καλοστημένη πλοκή χωρίς κενά και ένα "λυτρωτικό" τέλος. Δεν ξέρω αν ο λόγος που το έκοψες στις 2266 είναι συγκεκριμένος (είχες κάποιο όριο από κάποιον διαγωνισμό ίσως;) ή αν απλά εσύ το επέλεξες.

 

Η ιστορία σου έχει ενδιαφέρον, δεν παρουσιάζει κάτι πρωτότυπο αλλά πλέον στα αστυνομικά δύσκολα θα βρεις πρωτοτυπία. Τα πράγματα που θα ήθελα να παρατηρήσω είναι τα εξής:

 

 

 

1) Έχεις μικρά λαθάκια επιμέλειας τα οποία λύνονται με ένα πέρασμα. Κυρίως στίξη, επαναλήψεις, φράσεις που δεν κολλάνε στο κείμενο κτλ. 

2) Κόβεις απότομα κάθε σκηνή. Σαν να έβλεπα πράξεις θεατρικού ένιωσα χωρίς να μπορέσω καθόλου να μπω στην ατμόσφαιρα της κάθε σκηνής. Οι διάλογοι αρκετές φορές είναι "προφορικοί" κι άλλες φορές αφύσικοι. Πρέπει να αφήνεις τον αναγνώστη να εμβαθύνει λίγο περισσότερο σε αυτό που περιγράφεις πριν τον μεταφέρεις αλλού.

3) Παρατήρησα κάποια πράγματα στην πλοκή που δεν με έπεισαν πολύ. Φαίνεται από την αρχή ποιος λογικά είναι ο δολοφόνος αλλά το background για να το κάνει αυτό φαίνεται πολύ φτωχό. Επίσης στην σκηνή που υπάρχει η συμπλοκή των δύο συναδέλφων μου προκύπτει αναληθοφάνεια. Έτσι στην ψύχρα πυροβολάει ο ένας τον άλλον; Ούτε ένα «ακίνητος!» ή κάποιος έντονος διάλογος μεταξύ τους; Απλά μπαμ-μπουμ λες και είναι εχθροί σε συμμορίες; Πολύ αψυχολόγητη κίνηση

4) Το concept με τον πατέρα το τραβάει από τα μαλλιά. Να ζει, χωρίς πρόσωπο όπως λες και να υποκινεί τον γιο του να κάνει αυτές τις δολοφονίες, μοιάζει λίγο υπερβολικό. Για μένα δεν χρειάζεται να ζει. Απλά να ταλαιπωρεί τον Θανάση από εφιάλτες. Αλλά πρέπει να το χτίσεις αυτό, με περισσότερο background, περισσότερη ανάπτυξη χαρακτήρα, πως βλέπει τον κόσμο, τις γυναίκες, αν είχε γυναίκα στην ζωή του, όλα αυτά. Ξερούς δολοφόνους πλέον δε θέλουμε τόσο να βλέπουμε γιατί έχει προχωρήσει η λογοτεχνία από τότε.

5) Νομίζω ότι το τέλος παραείναι απλό για να ντύσει μία τέτοια ιστορία. Γενικά αν μπορείς να απλώσεις την ιστορία σου, κάνε το. Μην την φοβηθείς. Το αστυνομικό θέλει πλοκή κι όχι αφαιρετική αφήγηση. Θέλει χαρακτήρες. Θέλει noirila. Ελπίζω να με πιάνεις ;)

 

 

 

Κατά τα άλλα πολύ καλή προσπάθεια και θα ήθελα να δω κι άλλες δουλειές σου! Να τις ανεβάσεις εδώ να τις δούμε

[Roland]

Καλησπέρα και σε σένα Γιάννη. Παλιότερα είχα ανεβάσει ακόμη δύο διηγήματα σε διαγωνισμούς αλλά εδώ και πολύ καιρό απέχω από το σαιτ. Τώρα επέστρεψα και ελπίζω να παραμείνω ενεργά.

Όντως η συγκεκριμένη ιστορία είναι από διαγωνισμό, εξού και ο περιορισμός λέξεων.

Ήταν η πρώτη μου απόπειρα σε αστυνομικό και προσπάθησα να το κάνω να φανεί λίγο κινηματογραφικό για αυτό και αυτές οι απότομες εναλλαγές. Γενικά πάντως πειραματίζομαι με διάφορα είδη ιστοριών, αλλά για αστυνομικό δεν ξέρω αν θα ξαναπροσπαθήσω. Χαχαχαχα. Αστειεύομαι φυσικά.

Όσο για τα υπόλοιπα, σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο και δεν συμφωνώ μαζί σου σε κάποια ψιλοπραγματάκια.

Ελπίζω να μπορέσω και να τα λέμε συχνά από εδώ και πέρα.

Ευχαριστώ για τα ειλικρινή σου σχόλια και πάνω από όλα ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσες για να διαβάσεις το δημιούργημα και για να σχολιάσεις κιόλας.  

[jjohn]

Καλησπέρα και από εμένα.

 

Αστυνομική ιστορία στο φόρουμ, ε, δεν γίνεται να λείπω...

 

Λοιπόν Νικόλα, εμενα προσωπικά, με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Τόσο σε θέματα πλοκής, όσο και σε θέματα γραφής.

Ας πιάσουμε την πλοκή όμως. Την συγκεκριμένη ιστορία, καλώς ή κακως, την έχω διαβάσει δεκάδες άλλες φορές.Στην δικιά σου υλοποίηση δεν βρήκα  κάτι που να μην είχα συναντησει ξανάσ τις υπόλοιπες εκδοχές. Δεν μπορώ παρά αν συμφωνήσω με τον συνονόματο ότι με δύο και τρεις χιλιάδες λέξεις αστυνομική ιστορία -καλή τουλάχιστον- δεν γίνεται να γράψεις. Το αστυνομικό  είναι πολύ ζόρικο. Από την μία και πρέπει να μπερδέψεις τον αναγνώστη και  από την άλλη πρέπει να του πετάξεις και τα διάφορα στοιχεία. Ε, εδώ,  δεν μας μπέρδεψες ούτε στιγμή,μια που όλα ήταν πολύ προφανή από τις πρώτες γραμμές. Αυτό  από μόνο του δεν είναι κακό, αν εστιάσεις στο ψυχολογικό στοιχείο(που το αγγίζει ελαφρά), αλλά και πάλι οι λέξεις δεν φτάνουν οι ρημάδες...

 

Επίσης για μένα  

Η 'αποκάλυψη' του δολοφόνου γίνεται πολύ-πολύ βεβιασμένα. Ο Γιώργος  κατ'εμέ κάνει ένα τεράστιο άλμα λογικής

 

Όσον αφορά την γραφή, για μένα μοιάζει λίγο άτσαλη και βιαστική. Όπως ειπε και  ο μοδεράτορας από πάνω, οι μεταβάσεις είναι  πολύ απότομες και οι σκηνές αυτές καθ' αυτές πολύ  μικρές για να μπορέσεις να μπεις στο εκάστοτε σκηνικό. Επίσης, η εισαγωγή σου με την τηλεόραση δεν λειτούργησε καθόλου καλά. Είναι πολύ too your face έναρξη. Παρόμοια σκηνικά δουλεύουν σε ταινίες, επειδή ο σκηνοθέτης έχει μια κάμερα και μπορεί να δείχνει  κάτι, αλλά ο συγγραφέας δεν έχει αντιστοίχα μέσ στην διάθεση του.

 

Συνοψίζονας, η βελτίωση στην τεχνική θα έρθει με το γράψιμο οπότε απλά  συνέχισε να γράφεις. Η βελτίωση σε θέματα πλοκής θα έρθει  πάλι με το γράψιμο αλλά και με το να δεις ή να διαβάσεις άλλους συγγραφείς

Σου προτείνω.

 

Αυτά. Συγγνώμη αν ήμουνα λίγο αυστηρούλης

Καλή σου συνέχεια!

 

edit: Το εν λόγω ποστ το είχα κάνει μια ώρα, αλλά έπεσε το ίντερνετ και το ανέβασα στην cacharismένη σελίδα μόλις ξαναήρθε.

Δεν διάβασα την απάντηση παρά μόνο τώρα. Να το ξαναπροσπαθήσεις το αστυνομικό

Edited November 25, 2016 by jjohn