Jump to content

Για την αυτοκριτική


Vikar

Recommended Posts

Nomizw oti eva tetoio 8ema eivai must. Kaln n kritikn twv allwv (h kai n apousia tnc!), alla ti givetai me tnv dikn mac kritikn apevavti mac;

 

Sugkekrimeva: Molic teleiwvete auto to ergo gia to opoio legame, pwc to krivete; Exete brei iswc kai rnta kritnria giautov to skopo;

 

Kai pio gevika: Poia vomizete oti eivai ta proternmata sac sto grayimo kai poia ta elattwmata sac;

Link to comment
Share on other sites

Πω πω ρε vikar...!!! :)

Τι ωραίο και δύσκολοοοοοοοο θέμα! :thmbup:

Θα σκεφτώ πολύ για να απαντήσω εδώ :hmm:

Link to comment
Share on other sites

Sugkekrimeva: Molic teleiwvete auto to ergo gia to opoio legame, pwc to krivete; Exete brei iswc kai rnta kritnria giautov to skopo;

 

Όταν τελειώσω κάτι, πάντα κάνω διορθώσεις. Αλλάζω κάποια κομμάτια για να μ'αρέσουν καλύτερα, διορθώνω λάθη, κόβω πράγματα, προσθέτω πράγματα, κτλ. Αυτά τα θεωρώ μέρος του παιχνιδιού.

 

Αλλά, γενικά, γράφω πάντα την ιστορία που θα ήθελα να διαβάσω.

 

Kai pio gevika: Poia vomizete oti eivai ta proternmata sac sto grayimo kai poia ta elattwmata sac;

 

Αδύνατον να απαντήσω, γιατί δεν μπορώ ο ίδιος να κρίνω απόλυτα τον εαυτό μου. Ωστόσο, κάθε φορά προσπαθώ να γράφω κάτι καλύτερο από ό,τι έγραψα την προηγούμενη φορά.

 

Και πάντα γράφω την ιστορία που θα ήθελα να διαβάσω.

 

 

(Ναι, επίτηδες το λέω δύο φορές. Για μένα αυτό είναι το σημαντικότερο απ'όλα. Ο συγγραφέας πρέπει να γράφει την ιστορία που θα ήθελε να διαβάσει.)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ το θεωρούσα δεδομένο... είναι δυνατόν κάποιος να γράψει κάτι που δεν του αρέσει ή δεν θα θέλε να διαβάσει; Αφού το διαβάζει...!

Link to comment
Share on other sites

Αυτοκριτική; Είναι απλό. Αν γράψω κάτι που δεν είναι καλό, το σιχαίνομαι! Δεν το σκίζω από ευσπλαχνία. :p Αλλά το σιχαίνομαι.

Το ίδιο ισχύει και αν φτιάξω κάποια σύνθεση άσχημη, πάλι την σιχαίνομαι...

 

Είμαι καλη στο να χειρίζομαι το συναίσθημα. Γενικά σε ότι έχει συναίσθημα. Είμαι απαίσια στο να περιγράφω μάχες κτλ, αλλά δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας. Δεν γράφω κάτι που να μην θέλω να το γράψω πάντως, και σπάνια γράφω αηδίες που δεν μπορώ να ανεχτώ.

Link to comment
Share on other sites

Συνήθως όταν γράφω κάτι σε χαρτί στο τέλος γράφω και σχόλια. Με βρίζω ή με επαινώ ανάλογα. Συνήθως με βρίζω αλλά έχω πάψει να ντρέπομαι γι αυτά που γράφω. Κάνω κριτική με τον ίδιο τρόπο που κάνω και σε όλους τους άλλους, αν και ποτέ δε θα μπορέσω να είμαι αντικειμενική. Πάντως χαίρομαι όταν συμφωνεί η αυτοκριτική μου με τις κριτικές άλλων.

 

Αυτό που με εκνευρίζει είναι όταν αρέσουν αυτά που εγώ θεωρώ τα χειρότερά μου και δεν ακούω καλά λόγια γι αυτά που λατρεύω :diablo: Είναι κι αστείο όμως αν το καλοσκεφτείς :p

Link to comment
Share on other sites

Δε σας έχει τύχει ποτέ να διαβάσετε κάτι που είχατε γράψει πριν από χρόνια και να σκεφτείτε: Πώς ήταν δυνατόν, τότε, να σκεφτόμουν τόσο παιδαριωδώς; Ή: Αα, αυτό τώρα θα μπορούσα να το είχα γράψει με πολύ καλύτερο τρόπο!

Link to comment
Share on other sites

Δε σας έχει τύχει ποτέ να διαβάσετε κάτι που είχατε γράψει πριν από χρόνια και να σκεφτείτε: Πώς ήταν δυνατόν, τότε, να σκεφτόμουν τόσο παιδαριωδώς; Ή: Αα, αυτό τώρα θα μπορούσα να το είχα γράψει με πολύ καλύτερο τρόπο!

Πολύ συχνά. Αν και υπάρχουν και ιστορίες που με ικανοποιούν όταν τις ξαναδιαβάζω και με κάνουν περίφανο.

Link to comment
Share on other sites

Βασικά, ποτέ δεν έχω καταφέρει να τελειώσω την ανάγνωση μιας ιστορίας μου. Είτε γιατί :crybaby: είτε γιατί :cool2:, όπου συνήθως μου βγαίνουν τελείως μάπα. Γενικά αυτά που αρέσουν στους άλλους είναι αυτά που για κάποιο λόγο δεν τα τελείωσα όταν έγγραφα, και έχουν μείνει μισά. Καταραμένο writers block!!

 

Πιστεύω ότι το καλό που έχω είναι η χρήση χαρακτήρων σε ακραίες καταστάσεις, και κάποιες καλές ιδεές, ενώ το μεγάλο αρνητικό, είναι η μη γνώση της γυναικείας ψυχολογίας, όταν γράφω. Μου είναι τρομακτικά δύσκολο να γράψω γυναίκες. Θέλει νείς να βοηθήσει πάνω σε αυτό;; ( :worshippy: )

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι είμαι συνήθως πολύ αρνητικός απέναντι στο γραπτό μου όταν είναι φρέσκο. Πρέπει πρώτα να περάσει λίγος καιρός για να αποστασιοποιθώ από τη διαδικασία του γραψίματος και τελικά να πω: "Ε, καλά δεν είναι δα και τόσο χάλια." Βασικά αυτό πρέπει να είναι κάποιου είδους κόμπλεξ :nonono: (Μπορεί βέβαια να φταίει και ο καρκίνος στον νοτιαίο μυελό :bangin: )

Εκεί που δυσκολεύομαι είναι να γράψω ζουμιά και να βγάλω μεγάλο κείμενο. Είμαι πολύ λακωνικός, σε σημείο που δυσκολεύομαι σε κομμάτια που χρειάζονται και λίγη σάλτσα. Μάλον γι'αυτό προτιμώ τα διηγήματα. Επίσης νομίζω πως έχω ένα προβληματάκι με τους διαλόγους, που πιστεύω ότι είναι και το δυσκολότερο μέρος τους γραψίματος (για μένα τουλάχιστον:p).

Link to comment
Share on other sites

Πιστεύω ότι το καλό που έχω είναι η χρήση χαρακτήρων σε ακραίες καταστάσεις, και κάποιες καλές ιδεές, ενώ το μεγάλο αρνητικό, είναι η μη γνώση της γυναικείας ψυχολογίας, όταν γράφω. Μου είναι τρομακτικά δύσκολο να γράψω γυναίκες. Θέλει νείς να βοηθήσει πάνω σε αυτό;; ( :worshippy: )

 

Μην φοβάσαι να γράψεις για το οτιδήποτε. Αν πιστεύεις ότι δυσκολεύεσαι να γράφεις για γυναίκες, γράψε περισσότερο για γυναίκες. Επίσης, παρατήρησε πώς φέρονται οι γυναίκες στην πραγματικότητα, διάβασε καμια γυναίκα συγγραφέα, δες πώς οι άλλοι συγγραφείς παρουσιάζουν τις γυναίκες (σκέψου πάνω στο πώς και το γιατί τις παρουσιάζουν όπως τις παρουσιάζουν), δες πώς συμπεριφέρονται οι γυναίκες στις ταινίες (αν και γενικότερα δεν έχω τις ταινίες σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, όσον αφορά τον ρεαλισμό :diablo: ).

 

Εγώ πάλι είμαι συνήθως πολύ αρνητικός απέναντι στο γραπτό μου όταν είναι φρέσκο. Πρέπει πρώτα να περάσει λίγος καιρός για να αποστασιοποιθώ από τη διαδικασία του γραψίματος και τελικά να πω: "Ε, καλά δεν είναι δα και τόσο χάλια." Βασικά αυτό πρέπει να είναι κάποιου είδους κόμπλεξ :nonono: (Μπορεί βέβαια να φταίει και ο καρκίνος στον νοτιαίο μυελό :bangin: )

 

Έχω το ακριβώς αντίθετο πρόβλημα. Όσο κοιτάω ένα παλιότερο κείμενο (ή ένα κείμενο γενικότερα), θέλω να το διορθώνω. Είμαι απόλυτα βέβαιως ότι ποτέ δε θα έπαυα να διορθώνω ένα κείμενο, αν η λογική μου δε μου έλεγε κάπου "Εντάξει, ρε μαλάκα, κόψε πλέον!"

 

Είμαστε απόλυτα φυσιολογικοί, μην ανυσυχείς για τίποτα. :whistling:

 

Εκεί που δυσκολεύομαι είναι να γράψω ζουμιά και να βγάλω μεγάλο κείμενο. Είμαι πολύ λακωνικός, σε σημείο που δυσκολεύομαι σε κομμάτια που χρειάζονται και λίγη σάλτσα.

 

Κι εγώ ακριβώς αυτό το πρόβλημα είχα πάντα, και ακόμα το έχω. Αλλά δεν το θεωρώ, πια, πρόβλημα. Έτσι είναι το ύφος σου. Και, για να πω την αλήθεια, διαβάζοντας τα διηγήματά σου, ποτέ μου φάνηκε ότι λείπει κάτι που θα έπρεπε να είναι εκεί. Less is more.

 

Μάλον γι'αυτό προτιμώ τα διηγήματα.

 

Κι εγώ αυτό έλεγα, ώσπου κατάλαβα ότι η διαφορά μυθιστορήματος και διηγήματος δεν είναι στο πόσες λέξεις γράφεις, αλλά στο πόσο μεγάλη είναι η πλοκή.

 

 

:lion:

Edited by Bardos
Link to comment
Share on other sites

H autokritikn sigoura emperiexei eva parado3o, afou, gia va kriveic kati, upoti8etai pwc prepei va toxeic mprosta sou wc avtikeimevo, va to "blepeic". Otav suvepwc kaleisai va deic tov eauto sou, xmm... prepei va breic tropo va (yeudo)apostasiopoin8eic apo eseva. Ti mporeic va kaveic giauto; Proswpika exw kataln3ei wc twra se kavaduo-tria pragmata pou me bon8ouv sautnv tnv apostasiopoinsn.

 

1. Xrovoc

To leei ndn o Meldokioc pio pavw:

Πρέπει πρώτα να περάσει λίγος καιρός για να αποστασιοποιθώ από τη διαδικασία του γραψίματος [...]

Kiemeva auto me bon8a polu. Xreiazomai va perasei kapoioc kairoc stov opoio dev 8a skeftomai tnv istoria --- iswc malista sto meta3u vasxoln8w me kapoia alln h kai me ka8olou grayimo. Auto exei wc apotelesma va tnv "3exasw" arketa, wste otav tnv 3avadiabasw va me odngei autn pleov (avti8eta apoti kata tn diadikasia tnc suggrafnc), kai vamai malla logia, kati sav koivoc avagvwstnc tnc.

 

2. Idavikoi avagvwstec

Afou exw teleiwsei mia istoria, suvn8wc tn diabazw upokrivomevoc oti eimai kapoioc apo touc dikouc mou av8rwpouc (filoi, goveic, erwmevec, erastec... (oupc!)) . Me tnv proupo8esn oti touc gvwrizw arketa kala (n opoia eivai polu suzntnsimn proupo8esn bebaia), katafervw va sumperavw pragmata gia ta keimeva mou, priv ta diabasei alloc, kai va ta a3iolognsw perissotero polupleura. Sugkekrimeva, mautov tov tropo katafervw pio eukola va evtopizw snmeia ta opoia eivai grammeva "movo gia meva", ta opoia, efosov evdiaferomai gia tnv epikoivwvia, prospa8w gevika va apaleifw (ektoc kiav prokeitai gia keimevo nmerologiakou xaraktnra).

 

3. Apaggelia

Suvn8wc diabazw tic istoriec mou fwvaxta, prokeimevou va evtopizw problnmata ru8mika. Fusika, eva keimevo gevika dev grafetai aposkopwvtac stnv apaggelia, alla stnv avagvwsn. Exovtac auto upoyn wstoso, n apaggelia bon8a polu sto ru8mo --- kai o elegxoc tou ru8mou teleutaia mexei stoixeiwsei (pervaw fasn).

 

 

Av eivai twra va autoa3iologn8w, prepei prwta-prwta va omolognsw, oti o logoc mou repei pavtote proc to melo h to pompwdec.* Auto mou tn spaei para polu, giati opote diabazw keimeva allwv, pou emfavizouv paromoia problnmata (eivai dnladn pnxtra sto klamma h sto stomfo) suvn8wc andiazw. Opwc 3erete, eivai polu evoxlntiko o,ti koroideueic va to louzesai. Prospa8w loipov polu pavw sauto.

 

Kovta sauto to problnma, erxetai kai n glwssa autn ka8autn. Mia kai asxoloumai evtatika gia xrovia me ta ma8nmatika, sac lew eilikriva oti taxw brei mpastouvia me tn xrnsn tnc glwssac, ka8wc n tasn gia tn megistn duvatn akribologia exei avaptux8ei toso polu mesa mou, pou eimai sxedov avikavoc pia va evdwsw stov au8ormntismo! Akomn pio pera, n tasn autn me kavei suxva va mpaivw se katagrafec poluplokwv kai epitndeumevwv sullogismwv, me apotelesma fusika va xavetai n epikoivwviakotnta tou graptou. Pollec forec loipov 8a brei kaveic sta keimeva mou "to eukolo va givetai duskolo". Alla vomizw oti auto ndn 8a toxete katalabei apo ta posts mou...

 

Oso gia ta 8etika (prepei twra va polemnsw me tn metriofrosuvn mou pali), vomizw oti exw mia efesn stouc parallnlismouc kai tic afaireseic. Etsi, grafovtac favtasia, mporw va eimai pio eilikrivnc kai apotelesmatikoc apoti av egrafa mn-favtasia.

 

 

Na sxoliasw pavw se kapoiec apo tic prongoumevec gvwmec:

Leei o Bardos:

[...] γράφω πάντα την ιστορία που θα ήθελα να διαβάσω

Wraio kai eustoxo (kai piasariko...).

 

Leei n Eroviana:

Συνήθως όταν γράφω κάτι σε χαρτί στο τέλος γράφω και σχόλια. Με βρίζω ή με επαινώ ανάλογα. [...]

Apisteuto... :)

 

Rwtaei o Bardos:

Δε σας έχει τύχει ποτέ να διαβάσετε κάτι που είχατε γράψει πριν από χρόνια και να σκεφτείτε: Πώς ήταν δυνατόν, τότε, να σκεφτόμουν τόσο παιδαριωδώς; Ή: Αα, αυτό τώρα θα μπορούσα να το είχα γράψει με πολύ καλύτερο τρόπο!

Mou sumbaivei suxva kai oxi movo gia palia keimeva (!). Mouxei sumbei omwc kai to avtistrofo: va diabazw palia mou keimeva kai va skeftomai "gamwto, va mporousa va grayw twra kati tetoio". Pollec forec avtimetwpizw autnv tnv avasfaleia: oti pera apo tnv texvikn, n opoia beltiwvetai oso askeic tnv texvn, n ikavotnta mou f8ivei kai ftwxaivei. Xmm...

 

_____________________________

* Nomizw malista oti auto ofeiletai stnv paidio8ev maviwdn avagvwsn Louvtemn :blush: ...

Link to comment
Share on other sites

Έχω το ακριβώς αντίθετο πρόβλημα. Όσο κοιτάω ένα παλιότερο κείμενο (ή ένα κείμενο γενικότερα), θέλω να το διορθώνω. Είμαι απόλυτα βέβαιως ότι ποτέ δε θα έπαυα να διορθώνω ένα κείμενο, αν η λογική μου δε μου έλεγε κάπου "Εντάξει, ρε μαλάκα, κόψε πλέον!"

Χαχαχα! Έτσι είμαι κι εγώ! Συνέχεια θέλω να διορθώνω τα κείμενά μου, εκτός και αν αυτά είναι φλασάκια, οπότε δεν τα αγγίζω γιατί θα είναι σαν να προσβάλω την στιγμιαία έμπνευση που μου ήρθε για να τα γράψω. Το ίδιο για τα ποιήματα.

 

Εγώ άλλοτε είμαι πολύ λακωνικός, άλλοτε με πιάνει ένα κάτι και γράφω σάλτσες... τι να πω...

 

 

2. Idavikoi avagvwstec

Afou exw teleiwsei mia istoria, suvn8wc tn diabazw upokrivomevoc oti eimai kapoioc apo touc dikouc mou av8rwpouc (filoi, goveic, erwmevec, erastec... (oupc!)) . Me tnv proupo8esn oti touc gvwrizw arketa kala (n opoia eivai polu suzntnsimn proupo8esn bebaia), katafervw va sumperavw pragmata gia ta keimeva mou, priv ta diabasei alloc, kai va ta a3iolognsw perissotero polupleura. Sugkekrimeva, mautov tov tropo katafervw pio eukola va evtopizw snmeia ta opoia eivai grammeva "movo gia meva", ta opoia, efosov evdiaferomai gia tnv epikoivwvia, prospa8w gevika va apaleifw (ektoc kiav prokeitai gia keimevo nmerologiakou xaraktnra).

Κι εγώ το κάνω αυτό, αν και πολύ πιο υπο/α-συνείδητα.

 

Όσο για το χρόνο, στην αρχή ό,τι γράφω μου φαίνεται από καλό μέχρι γαμάτο. Όταν περάσει λίγος καιρός και προσγειώνομαι, μπορώ να κρίνω πολύ πιο αντικειμενικά το κείμενό μου. Αυτά που θεωρώ αληθινά γαμάτα, είναι αυτά που όσος καιρός και να περάσει μου φαίνονται το ίδιο ωραία. πχ. τέτοια είναι όσα φλασάκια έχω γράψει και Το τραγούδι του Βάρδου, το οποίο ακόμη και τώρα να κάτσω να το διαβάσω θα με ενθουσιάσει και θα πορωθώ, αν και ξέρω ακριβώς τι γίνεται (άλλωστε εγώ είμαι ο συγγραφέας...) πάλι θα με συναρπάσει! Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ αν έκανα όσα κάνετε συνειδητά θα ασχολούμουν με ένα δύο πράγματα στη ζωή μου - και θα πέθαινα από βαρεμάρα. Μιας και ασχολούμαι με πολλά, αφήνω το ένστικτο, την διαίσθηση, το υποσυνείδητο, και λοιπούς καλούς μου φίλους σαν αυτούς τους τρεις να κάνουν τη δουλειά. Μάλιστα την κάνουν πολύ καλά και δεν έχουμε πρόβλημα, κανένα καυγαδάκι που και που αλλά δεν κρατάμε κακίες. :p

Ισχύουν όσα είπα παραπάνω.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι είμαι συνήθως πολύ αρνητικός απέναντι στο γραπτό μου όταν είναι φρέσκο. Πρέπει πρώτα να περάσει λίγος καιρός για να αποστασιοποιθώ από τη διαδικασία του γραψίματος και τελικά να πω: "Ε, καλά δεν είναι δα και τόσο χάλια."

 

Α-κρι-βώς έτσι!

 

Το post μιας οποιασδήποτε ιστορίας με γεμίζει άγχος και ανασφάλεια!

Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου γιατί πιστεύω πως οι άλλοι θα είναι ακόμα αυστηρότεροι μαζί μου, οπότε προσπαθώ να προλάβω τα σχόλιά τους!

 

Όσες φορές έχω κινηθεί γρήγορα (κι αυτό έχει γίνει από ενθουσιασμό μπροστά στο νέο αποκύημα), έχω διαπιστώσει φρικτά και εμφανή λάθη που θα μπορούσα με καλύτερο reviewing να τα είχα αποφύγει!

 

Στη σάλτσα είμαι καλή, όμως δεν έχω μάθει ακόμα να αποστασιοποιούμαι από τους χαρακτήρες μου. Δεν ταιριάζει σε όλες τις ιστορίες αυτού του είδους η αντιμετώπιση κι είναι ένα λάθος που κάνω συχνά, γιατί χρησιμοποιώ το γράψιμο και την ηθοπλαστική ως ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδο αυτογνωσίας.

Link to comment
Share on other sites

γιατί χρησιμοποιώ το γράψιμο και την ηθοπλαστική ως ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδο αυτογνωσίας.

και ποιος δεν το κάνει αυτό άλλωστε; :)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..