Rogue One - A Star Wars Story (2016)

[AlienBill]

Μόλις γύρισα από το σινεμά και πραγματικά δεν έχω λόγια για να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου.

Θυμάστε την γκρίνια που είχα ρίξει στο Force Awakens; Ε, λοιπόν καμία σχέση. Αυτή τη φορά είδα ένα επικό star wars που -επιτέλους- σέβεται τον εαυτό του.

Κατ' αρχήν για όσους βλέπουμε τα επεισόδια back-to-back κάθε τόσο (και την άνοιξη προετοιμάζομαι για έναν τέτοιο μαραθώνιο), η ταινία κάνει την καλύτερη δυνατή δουλειά προκειμένου να ετοιμάσει το έδαφος για το επεισόδιο 4 "a new hope".

Απειρα respect που δεν ενέδωσαν οι δημιουργοί στο fanbοyλίκι τους και δεν έκαναν το λάθος να γεμίσουν το σενάριο με τον Darth Vader. Ισα-ίσα που τον προετοιμάζουν με γερές και δυνατές στιγμές, έτσι ώστε να πεις "θελω περισσότερο από αυτόν τον τύπο" και το ξέρεις ότι θα το έχεις! Στα επεισόδια 4, 5 και 6 που είναι η αρχική τριλογία. Επομένως το rogue one σεβάστηκε τον χαρακτήρα τόσο, ώστε όχι απλώς να μην τον κάψει με κατάχρησή του, αλλά επιπλέον να τον αναδείξει με δυο εξαιρετικές σκηνές, αυτήν της δεξαμενής -προσθήκη στον χαρακτήρα που μας δείχνει πώς περνάει τον χρόνο του όταν δεν φοράει τη στολή και αυτό είναι εξαιρετικά creepy- και την ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ σκηνή στον διάδρομο στο τέλος. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ, η καλύτερη σκηνή που υπήρξε ποτέ στο franchise.

Μετά την απογοήτευση του the force awakens είχα χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών μου και τώρα μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά ότι παρακολούθησα το καλύτερο star-wars μετά το the empire strikes back. Και κατ' αρχήν μπράβο για το σενάριο που ήταν επιτέλους μια πρωτότυπη ιστορία. Και μόνο για το γεγονός αυτό, του βγάζω το καπέλο.

Μέχρι στιγμής τα όποια αρνητικά σχόλια έχω ακούσει για την παραγωγή αυτή, είναι ανάξια λόγου και τα περισσότερα είναι ασόβαροι fanboyσμοί.

Ίσως έχει κάποια βάση ότι "δεν αναπτύσσονται οι χαρακτήρες πολύ" αλλά αν το καλοσκεφτει κανείς, σε κανένα star-wars δεν είχαν αναπτυχθεί οι χαρακτήρες από την πρώτη ταινία της εμφάνισής τους. Ναι, το the force awakens τους ανέπτυξε κάπως παραπάνω, αλλά σάμπως έκανε και τίποτα περισσότερο από αυτό;

Οι ερμηνείες  συμπαθητικές αλλά ως εκεί.

Αλλά το καλύτερο δώρο που μου έκανε αυτή η ταινία είναι ότι επιτέλους μου έδωσε αυτό που είχα ανάγκη προκειμένου να διαγράψω εντελώς το Phantom menace απο το μυαλό μου και να αντικαταστήσω με αυτό την τριλογία των prequels. Βέβαια θα πει κάποιος "και το attack of the clones"; H απάντησή μου είναι ότι καλύτερα να ξεκινά κανείς με μία κακή ταινία και όχι με δύο και μάλιστα σερί.

Επομένως για εμένα το star wars αποτελείται μόνο από τα ΙΙ, ΙΙΙ, Rogue one, IV, V, VI kai VII. To άθλιο phantom menace δεν υπήρξε ποτέ.

Ειδική αναφορά θέλω να κάνω στο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ CGI που το είχε και το the force awakens και αναφέρομαι στα διαστημόπλια των οποίων το μέταλο έμοιαζε πέρα για πέρα αληθινό. Μιλάμε για cgi με σκουρια και cgi με βρομιά, δηλαδή σχεδόν φωτογραφικό και όχι καροτουνίστικο ή βερνικωμένο.

"Συμπάθησα" ακόμη και τους CGI χαρακτήρες με την έννοια ότι δεν γινόταν να εμφανιστούν αλλιώς και παρόλο που έδειχναν ότι ήταν ψεύτικοι, έμοιαζαν πολύ με αληθινοί.

Για μένα το rogue one προσδίδει μια νέα ατμόσφαιρα στο franchise, δείχνοντάς μας την επανάσταση από τη σκοπιά των απόκληρων, των ανταρτών που δεν είναι ήρωες, αλλά φονιάδες και τυχοδιώκτες και από αυτή την άποψη προσεγγίζει αρκετά τα κόμιξ star wars της dark horse που ήταν πιο "ενήλικα", παρά το παιδικό όραμα του Lucas που δολοφόνησε το ίδιο του το δημιουργημα κάποια στιγμή.

Μπράβο στη disney και μπράβο σε όλους τους συντελεστές.
Για μένα η κατάταξη από το καλύτερο προς το χειρότερο είναι πλέον η εξής:

V
rogue one
IV
III
VI
Force awakens
II
I (ποιο Ι; Δεν υπάρχει ΚΑΝ Ι κατ' εμέ)

Edited December 7, 2017 by Dreamer
Προστέθηκε το έτος που κυκλοφόρησε η ταινία στον τίτλο του topic καθώς και το τρέιλερ της ταινίας

[Blacksword]

Την είδα εχτές και, παρ' όλο που δεν είμαι φαν του Star Wars, μπορώ να πω ότι την ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο από τις πρώτες έξι ταινίες. Ο, αγαπημένος, Mickelsen ταίριαξε πολύ καλά στο ρόλο του πατέρα της πρωταγωνίστριας και, πιστεύω, ότι έδωσε το δικό του χαρακτηριστικό στοιχείο στην ταινία. Η πρωταγωνίστρια, το καστ, όπως και ο K-2SO, ήταν και αυτοί αρκετά καλοί κάνοντάς σε να περάσεις ευχάριστα αυτές τις δύο ώρες.

Το μεγαλύτερο  αρνητικό όμως της ταινίας είναι το φινάλε, δίνοντας μια αίσθηση του τύπου "είμαι φίλερ ταινία, οπότε μην μου δίνεις πολύ σημασία", πράγμα που με ξενέρωσε πάρα πολύ. Γενικά, θα έλεγα ότι είναι μια καλή ταινία αλλά θα την προτιμούσα αν ήταν εντελώς αυτοτελής, σε μια άλλη εποχή, στο μέλλον ή στο παρελθόν.