Τζορτζ Όργουελ (George Orwell)

[BladeRunner]

Ο Eric Arthur Blair, ή κατά κόσμον George Orwell, ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς συγγραφείς, γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1903 στην Ινδία, που τότε ήταν υπό Βρετανική ηγεμονία. Ήταν γνωστός για την αντίθεσή του στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, για τις κοινωνικές του ευαισθησίες και την στήριξή του στον δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Από το 1922 έως και το 1927 εργάστηκε ως αξιωματικός στην Ινδική Αγγλοσαξονική Αστυνομία στην Βιρμανία (σημερινή Μιανμάρ), ενώ την διετία 1936-1937 πολέμησε στο πλευρό των Δημοκρατικών, στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Επίσης έζησε και εργάστηκε αρκετά χρόνια στο Παρίσι. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου του 1950, λίγους μήνες πριν συμπληρώσει τα 47 χρόνια.

Φυσικά είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο για το δυστοπικό μυθιστόρημα "1984", καθώς και για το αλληγορικό "Η φάρμα των ζώων". Συνολικά έγραψε έξι μυθιστορήματα και τρία Non Fiction βιβλία, όπως φυσικά και δεκάδες δημοσιογραφικά άρθρα, ποιήματα και διηγήματα.

 

Περισσότερα στοιχεία για την ζωή και το έργο του, εδώ. Πλήρης βιβλιογραφία του, εδώ.

Ταινίες που βασίζονται σε έργα του:

(1954). Animal Farm. Ταινία κινουμένων σχεδίων.
(1956). 1984
(1984). 1984. Σκηνοθέτης: Michael Radford, Πρωταγωνιστές: John Hurt, Richard Burton.
(1999). Animal Farm

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

*(1933)*. Down and Out in Paris and London - Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), Οι άθλιοι του Παρισιού και του Λονδίνου (εκδ. Ασβός)
*(1934)*. Burmese Days - Μέρες της Βιρμανίας (εκδ. Κάκτος), Μέρες της Μπούρμα (εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Δωδώνη)
*(1935)*. A Clergyman's Daughter - Η κόρη του παπά (εκδ. Κάκτος, Ελεύθερος Τύπος)
*(1936)*. Keep the Aspidistra Flying - Η παγίδα του χρήματος (εκδ. Κάκτος)
*(1937)*. The Road to Wigan Pier - Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν (εκδ. Κάκτος), Στις φάμπρικες του Γουήγκαν Πράιαρ (εκδ. Ελεύθερος Τύπος)
*(1938)*. Homage to Catalonia - Πεθαίνοντας στην Καταλωνία (εκδ. Κάκτος), Φόρος τιμής στην Καταλωνία (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), Προσκύνημα στην Καταλωνία (εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη)
*(1939). Coming Up for Air - Στη σκιά του 1984 (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), Ανάσες (εκδ. Αίολος)
*(1941)*. The Lion and the Unicorn - Το λιοντάρι και ο μονόκερος (εκδ. Εξάντας)
*(1945)*. Animal Farm - Η φάρμα των ζώων (εκδ. Κάκτος, Ζαχαρόπουλος, Ελεύθερος Τύπος, Ars Brevis, Εκδοτική Θεσσαλονίκης, Γράμματα, Δαμιανός, Λιβάνης, Ψυχογιός, Μεταίχμιο, Μίνωας κ.α.)
*(1947)*. Books v. Cigarettes - Βιβλία εναντίον τσιγάρου (εκδ. Μεταίχμιο)
*(1949)*. 1984 - 1984 (εκδ. Κάκτος, Clip Books, Ψυχογιός, Μεταίχμιο, Πατάκης, 24 Γράμματα, Ζαχαρόπουλος, Μίνωας, Αργοναύτης κ.α.)

Επίσης υπάρχουν εκδόσεις στα ελληνικά, με διάφορα δοκίμια του συγγραφέα. Ενδεικτικά:

*Κρατήστε σφιχτά το μικροαστισμό σας (εκδ. Ελεύθερος Τύπος)
*Στη σκιά του 1984 (εκδ. Ελεύθερος Τύπος)
*Για τον εθνικισμό (εκδ. Πατάκη)
*Δοκίμια (εκδ. Έρασμος)

Edited March 14, 2021 by BladeRunner

[BladeRunner]

Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου

Τον Νοέμβριο του μακρινού, πλέον, 2008, όταν ουσιαστικά μόλις είχα αρχίσει την Β' Λυκείου, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Τζορτζ Όργουελ, διαβάζοντας ένα από τα σημαντικότερα βιβλία που γράφτηκαν τον περασμένο αιώνα, το "1984". Μια φορά το έχω διαβάσει, αλλά έχω σκοπό στο άμεσο μέλλον να το διαβάσω, όντας πλέον πιο έμπειρος αναγνώστης και, υποθέτω, πιο ώριμος. Το 2012 διάβασα και την εξαιρετική αλληγορική νουβέλα "Η φάρμα των ζώων", και από τότε Τζορτζ Όργουελ γιοκ. Ε, χθες αποφάσισα να πιάσω επιτέλους ξανά ένα βιβλίο του, διάλεξα το "Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου", και σήμερα το τελείωσα. 

Μαγεύτηκα. Δεν μπορώ να το θέσω αλλιώς. Η άμεση γραφή του, ο τρόπος που περιγράφει τα πάντα, το χιούμορ του, τα κοινωνιολογικά σχόλια, τι να πω, ο άνθρωπος ήταν ένας μάστορας. Ο Όργουελ περιγράφει τις εμπειρίες του από τους μήνες που έζησε μέσα στην φτώχεια και την παρακμή στο Παρίσι, μένοντας σε άθλια δωμάτια ξενοδοχείων ή σε κοιτώνες, πουλώντας τα ίδια του τα ρούχα για να βγάλει λίγα φράγκα ώστε να μην μείνει θεονήστικος, προσπαθώντας να βρει μια άθλια και κακοπληρωμένη δουλειά ως λαντζέρης σε κάποιο ξενοδοχείο ή εστιατόριο της κακιάς ώρας, περπατώντας χιλιόμετρα στους δρόμους του Παρισιού χωρίς να έχει κάτι να κάνει για να ξεχάσει την πείνα του. Μετά την μέση του βιβλίου, ο Όργουελ επιστρέφει στο Λονδίνο, και εκεί πλέον πιάνει τον πάτο. Τριγυρνάει από άσυλο σε άσυλο και από υπνωτήριο σε υπνωτήριο, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλους αλήτες, που ξέπεσαν στο σημείο να μένουν άπλυτοι για μήνες, να μαζεύουν γόπες από τα πεζοδρόμια, να ζητιανεύουν, να κάνουν λογής λογής ατιμίες. Ίσως το μόνο κέρδος του Όργουελ απ'όλη αυτή την χαμοζωή, ήταν οι άνθρωποι που γνώρισε, οι φιλίες που έκανε και οι ιστορίες που άκουσε. Το κέρδος για μας; Αυτό το απίθανο βιβλίο!

Η γραφή του Όργουελ είναι εξαιρετική, άμεση, ευκολοδιάβαστη, και γενικά ευχάριστη. Αυτά που έζησε και περιγράφει, είναι σίγουρα τραγικά, άθλια, καταθλιπτικά. Όμως ο τρόπος που μας τα παρουσιάζει δεν σε ρίχνει ψυχολογικά. Οι περιγραφές του είναι γλαφυρές, ολοζώντανες, σε μεταφέρουν στα καταγώγια, τα άσυλα, τα υπνωτήρια, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια της κακιάς ώρας, και φυσικά στους δρόμους και τις φτωχογειτονιές του Παρισιού και του Λονδίνου. Και αυτές οι περιγραφές σου δίνουν την δυνατότητα να γνωρίσεις ένα κάρο μοναδικούς χαρακτήρες, βιοπαλαιστές, ζητιάνους και κάθε είδους αλήτες. Όμως, ανάμεσα στις περιγραφές αυτές, ο Όργουελ βρίσκει χρόνο και χώρο για να κάνει κάποιες μικρές κοινωνιολογικές αναλύσεις, γύρω από την χαμηλόμισθη και επίπονη εργασία, την ζητιανιά, την αλητεία, την φτώχεια. Και αυτές οι μικρές αναλύσεις βρίσκουν στόχο και πονάνε εξίσου με τις γλαφυρές περιγραφές του από την άθλια χαμοζωή.

Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Μόνο ότι είναι ένα από τα καλύτερα και πιο "γεμάτα" βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Και ότι, φυσικά, το προτείνω σε όλους όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι δυνατό, έντονο και ενδιαφέρον, σχετικά με την φτώχεια και την αλήτικη ζωή στις πόλεις. Όσον αφορά την ελληνική μετάφραση που διάβασα (Ελεύθερος Τύπος, 1978), μου φάνηκε αρκετά ικανοποιητική για τα χρόνια της και σίγουρα γλαφυρή, απλά θα μπορούσε να ήταν λιγάκι καλύτερα επιμελημένη. Πάντως δεν μου χάλασε καθόλου την αναγνωστική απόλαυση! Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει και από τις εκδόσεις Ασβός, με σαφώς πιο σύγχρονη μετάφραση. Και οι δυο εκδόσεις είναι, δυστυχώς, εξαντλημένες...

9.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Πρώτος Όργουελ που διαβάζω με το ''Η Φάρμα των ζώων''. Περίμενα ότι θα μου αρέσει. Εν μέρει εξαιτίας της φήμης του, εν μέρει εξαιτίας του ονόματος του συγγραφέα, είχα καλό ένστικτό. Όχι όμως ότι θα μου άρεζε τόσο πολύ. 

Για τα της υπόθεσης δεν χρειάζεται να πω πολλά. Τα ζώα μίας φάρμας επαναστατούν κατά του ιδιοκτήτη δυνάστη τους. Θα πάρουν την εξουσία με τα πρωτεία να περνάνε σ' ένα συγκεκριμένο υποσύνολο, αυτό των γουρουνιών. Και από εκεί και πέρα θα γίνει το έλα να δεις. Δυνατό φλασάκι, πολύ δυνατό. Ακόμη μία απόδειξη ότι δεν κάνουν τα μεγέθη τα βιβλία. Πολύ οικονομικό, λέει πολλά για το μικρό του μέγεθος. Και αφήνει να υπονοηθούν αρκετά περισσότερα. Εκεί άλλωστε έγκειται και η αξία του, στην ανατριχιαστική, απαισιόδοξη αίσθηση που αφήνει. Ωραία η εξουσία μόνο όταν δεν την έχουμε. Και αν λάχει και την αποκτήσουμε, θα μπορέσουμε άραγε να αντισταθούμε στον πειρασμό να βουτήξουμε τα δάχτυλα μας στο βάζο με το μέλι; Ή θα καταντήσουμε να κάνουμε αυτά τα οποία κατηγορούσαμε; 

Έχω επίσης και το μεγαλεπήβολο 1984 το οποίο θα πιάσω αργά ή γρήγορα. Μου εξήρε όμως το ενδιαφέρον για το σύνολο του έργου του το οποίο ούτως ή άλλως είχα υπόψιν. 

Edited June 28, 2019 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Μέρες της Μπούρμα

Δυόμιση και πλέον χρονιά από την τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ, επιτέλους ξαναδιαβάζω κάτι δικό του. Το πήρα μαζί μου στις διακοπές, γιατί ήθελα να διαβάσω κάτι αμιγώς βρετανικό, ενώ συν τοις άλλοις ήθελα η ιστορία του να διαδραματίζεται σε κάποιο εξωτικό μέρος. Και, βέβαια, ο Όργουελ αποτελεί εγγύηση ποιότητας. Είναι το τέταρτο βιβλίο του που διαβάζω και με άνεση τσιμπάει πέντε αστεράκια.

Το "Μέρες της Μπούρμα" μπορεί να είναι το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ (μονάχα το καταπληκτικό "Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου" προηγείται χρονικά, που όμως δεν είναι μυθιστόρημα), όμως είναι γραμμένο με τέτοια μαεστρία και οξυδέρκεια, που δεν ταιριάζει και τόσο σε (σχεδόν) πρωτόλειο έργο. Σε τούτο το βιβλίο ο Όργουελ είναι αιχμηρός και εξαιρετικά κυνικός, αναδεικνύει με τον πλέον ρεαλιστικό και ωμό τρόπο τόσο την αισχρότητα και την υποκρισία των αποικιοκρατών Βρετανών στην Μπούρμα, όσο και τη διαφθορά των ντόπιων. Αν υπάρχει κάποιος βασικός πρωταγωνιστής στην όλη μαύρη ιστορία, είναι ο Φλόρι, η απόπειρα του οποίου να ξεφύγει από τη μίζερη ζωή σε μια επαρχιακή πόλη της άνω Μπούρμα είναι καταδικασμένη από την αρχή...

Οι ευαίσθητοι οπαδοί της αναθεματισμένης πολιτικής ορθότητας, όντας και σχετικά κοντόφθαλμοι, μπορεί να δυσανασχετήσουν με κάποιες εκφράσεις και περιγραφές ανθρώπων και καταστάσεων, όμως ο Όργουελ κατακρίνει όλες τις πρακτικές των Βρετανών, χωρίς όμως να χαρίζει κάστανα και στους ιθαγενείς, που με τη σειρά τους έχουν τις δικές τους ευθύνες. Ο συγγραφέας έζησε πολλές παρόμοιες καταστάσεις με το βιβλίο, όντας αξιωματικός της Αποικιακής Αστυνομίας στην Μπούρμα, οπότε ξέρει πολύ καλά τι λέει. Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο, έντονο και σε σημεία υποβλητικό, ιδιαίτερα αληθοφανές και υπό μια έννοια κλειστοφοβικό και θλιβερό. Το προτείνω με κλειστά μάτια!

9.5/10

 

[Δημήτρης]

Διάβασα -επιτέλους- και το 1984. Το ζαχάρωνα καιρό. Από τότε που βγήκε από εκδόσεις ClipBooks μιας και με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχω εμπιστοσύνη στον Κάκτο. Btw είχε κάποια λίγα προβλήματα επιμέλειας με τα σημεία στίξης τα οποία όμως δεν αμαύρωσαν την όλη θετική εικόνα. 

Και ήταν ακριβώς όπως το περίμενα. Μεγαλεπήβολο και υπέροχο. Αλλά και συνάμα απαισιόδοξο, μουντό και σκοτεινό. Ικανό να γ...σει την ψυχολογία, ιδίως όταν αυτός που το διαβάζει βρίσκεται στις κακές του. Εύστοχη η παρατήρηση στο οπισθόφυλλο ότι το 1984 είναι μία χρονιά που ουσιαστικά θα αναφέρεται πάντα στο κοντινό, δυστοπικό μέλλον. Ότι σημασία δεν έχει τόσο το νούμερο, το πότε, όσο τα ζόρικα που έρχονται. Που μόνο στόχο έχουν να κάνουν τους υγιώς σκεπτόμενους να χάσουν την υπόσταση τους και να υποβιβαστούν στο επίπεδο του ζώου. Κερδίζοντας έτσι όχι κάτι το τρομερό, παρά μόνο εγκεφαλοπλυμμένο, με ημερομηνία λήξης χρόνο. Δεν λέω παραπάνω, η ιστορία είναι λίγο- πολύ γνωστή. 

Πηγαίνοντας κόντρα στο ρέμα θα πω ότι ''Η Φάρμα των Ζώων'' μου άρεσε περισσότερο. Όχι δηλαδή ότι θα μπω στη διαδικασία να πω ότι το ''1984'' ήταν ''καλό'' ή ''κακό''. Δεν είναι βιβλίο που μπαίνει σε τέτοια καλούπια. Παρά μόνο ένα από τα σημαντικότερα στην ιστορία της λογοτεχνίας και αυτό είναι όλο  

Edited October 4, 2019 by Δημήτρης

[yanni]

1984

Έχω βαρεθεί να βλέπω, ακούω το εξής "θεωρώ ότι είναι από τα βιβλία που θα έπρεπε να το διαβάσουν όλοι". Ωραία ως εδώ, όσοι διαβάζουν σίγουρα το έχουν διαβάσει. Ε καί, τι κάνουν για αυτό? Το παίζουν ψαχμενοι χωρίς να είναι, το προσωπικό συμφέρον δύσκολα το βάζει στην άκρη κάνεις, ας είναι σε βάρος των άλλων.

Η ιστορία είναι θλιβερή και ζοφερή. Περιγράφει πράγματα τα οποία έχουμε ζήσει κι τολμώ να πω, ξεπεράσει! Σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς και να συνειδητοποιήσεις, ότι υπάρχει κακό στο καλό και δεν πρέπει να σε τυφλώνει η καλή πλευρά των πραγμάτων. Το συμπέρασμα είναι ότι όχι μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι "κακά", αλλά κι κάθε πολιτικό σύστημα που περιορίζει την ελευθερία των πολιτών.

Edited May 27, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[rolandofgileaad]

On 5/27/2022 at 11:36 AM, yanni said:

1984

Έχω βαρεθεί να βλέπω, ακούω το εξής "θεωρώ ότι είναι από τα βιβλία που θα έπρεπε να το διαβάσουν όλοι". Ωραία ως εδώ, όσοι διαβάζουν σίγουρα το έχουν διαβάσει. Ε καί, τι κάνουν για αυτό? Το παίζουν ψαχμενοι χωρίς να είναι, το προσωπικό συμφέρον δύσκολα το βάζει στην άκρη κάνεις, ας είναι σε βάρος των άλλων.

Η ιστορία είναι θλιβερή και ζοφερή. Περιγράφει πράγματα τα οποία έχουμε ζήσει κι τολμώ να πω, ξεπεράσει! Σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς και να συνειδητοποιήσεις, ότι υπάρχει κακό στο καλό και δεν πρέπει να σε τυφλώνει η καλή πλευρά των πραγμάτων. Το συμπέρασμα είναι ότι όχι μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι "κακά", αλλά κι κάθε πολιτικό σύστημα που περιορίζει την ελευθερία των πολιτών.

"Περιγράφει πράγματα τα οποία έχουμε ζήσει κι τολμώ να πω, ξεπεράσει". Γράφτηκε το 1948 που το γνωρίζετε, άρα πολύ πριν τα ζήσουμε.

[vaggelis]

Πεθαίνοντας στην Καταλονία

Από τον Δεκέμβριο του 1936 και για έξι μήνες ο Τζώρτζ Όργουελ πολεμούσε στο πλευρό των Δημοκρατικών ως μέλος της Ισπανικής Πολιτοφυλακής μέχρι την στιγμή που τραυματίστηκε σοβαρά στον λαιμό του και αναγκάστηκε να αποσυρθεί στην Αγγλία για να αναρρώσει. Το βιβλίο του "Πεθαίνοντας στην Καταλονία" είναι η καταγραφή αυτών των έξι μηνών που πέρασε την Ισπανία και μέσα του θα βρούμε πολλές από τις ιδέες που αργότερα θα τον οδηγήσουν να γράψει το "1984" και την "Φάρμα των ζώων". 

Εξαιρετικό όπως και όλα του Όργουελ

9/10

Edited March 27, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Spyrex]

1984

Πολύ ωραίο βιβλίο, φυσικά αντάξιο της φήμης του. Δεν είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία, και ακόμα έχω κάποια ερωτηματικά για την εξέλιξη της πλοκής. Το σίγουρο όμως είναι ότι πέρασα υπέροχα και χαίρομαι ιδιαίτερα που το διάβασα.