Θεατρικά έργα

[BladeRunner]

Μπέρναρντ Πόμερανς - Ο Άνθρωπος Ελέφαντας (The Elephant Man, 1979)

Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Τζόζεφ Μέρικ, ενός Άγγλου που απασχόλησε την επιστήμη και την κοινή γνώμη της Βικτωριανής Αγγλίας, εξαιτίας μιας σπάνιας και πολύ σοβαρής ασθένειας, που του προκάλεσε τεράστιες δυσμορφίες στο σώμα του. Για να μπορέσει να ζήσει, έγινε θέαμα σε περιπλανώμενο τσίρκο (Freak Show), μέχρι που τράβηξε την προσοχή του χειρούργου Φρέντερικ Τριβς. Τελικά, μετά από κάποιο τραγικό περιστατικό, ο Μέρικ ουσιαστικά έγινε μόνιμος κάτοικος του νοσοκομείου του Λονδίνου, υπό την ιατρική επίβλεψη του Τριβς. Το θεατρικό έργο είναι αν μη τι άλλο αρκετά καταθλιπτικό και μαύρο, όμως έχει κάποια σημαντικά πράγματα να πει, ενώ δίνει και λίγη τροφή για σκέψη. Επίσης καταφέρνει να μεταφέρει με έντονο ρεαλισμό την ατμόσφαιρα και το κλίμα της εποχής, καθώς και τον κοινωνικό στιγματισμό ανθρώπων με κάθε είδους παραμορφώσεις.

8/10

[BladeRunner]

Ίρβιν Σόου - Θάψτε τους νεκρούς (Bury the Dead, 1935)

Ο Ίρβιν Σόου είναι κυρίως γνωστός για τα μυθιστορήματά του "The Young Lions" (1948) και "Rich Man, Poor Man" (1969), όμως εκτός από μυθιστορήματα έγραψε θεατρικά έργα και σενάρια για τηλεοπτικές και κινηματογραφικές ταινίες. Το "Θάψτε τους νεκρούς" είναι το πρώτο του θεατρικό έργο και πρόκειται για ένα αρκετά καταθλιπτικό και κυνικό (αντί)πολεμικό δράμα, όπου έξι στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης αρνούνται να θαφτούν, κάτι το οποίο φυσικά τρελαίνει τους ανωτέρους τους, αλλά και τους συμπολεμιστές τους. Μιλάμε για ένα αλληγορικό θεατρικό έργο, μέσα από το οποίο ξεδιπλώνεται η φρίκη και η απανθρωπιά του πολέμου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σαν θεατρικό έργο θα σας μαυρίσει την ψυχή, αλλά επίσης θα σας κάνει να σκεφτείτε κάποια πράγματα για τον πόλεμο, την ειρήνη και τον κόσμο γύρω σας.

7.5/10

[Cassandra Gotha]

Ίρβιν Σόου, "Θάψτε τους νεκρούς"

Τι αριστούργημα ήταν αυτό! Το είχα βάλει στο μάτι όταν ήμουν 15 χρονών, δεν το διάβασα τότε, μετά πάει, έφυγε, τελικά το πήρα τώρα από δανειστική και δεν το πίστευα, δεν πίστευα την τύχη μου που το άφησα να περιμένει. Ναι, έπρεπε να μεγαλώσω για να το καταλάβω καλά-καλά, λέξη προς λέξη. Όχι ότι στα 15 δεν θα μου μίλαγε... πάντα μιλάει ένα τέτοιο, συγκλονιστικό βιβλίο.

Οι νεκροί ξύπνησαν, άντε και στα δικά μας οι "ζωντανοί"...

Edited January 22, 2020 by Cassandra Gotha

[BladeRunner]

Χένρικ Ίψεν - Οι βρικόλακες (Gengangere, 1881)

Αυτό είναι το πρώτο έργο του μεγάλου Νορβηγού θεατρικού συγγραφέα που πέφτει στα χέρια μου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Ίσως δεν είχα την κατάλληλη διάθεση για ένα παλαιάς κοπής θεατρικό δράμα, ίσως απλώς δεν μου φάνηκαν και τόσο του γούστου μου οι διάλογοι, οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις του συγκεκριμένου δράματος, πάντως δεν νιώθω ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος. Ο Ίψεν κριτικάρει έντονα τις κοινωνικές νόρμες της εποχής του και τολμάει να θίξει ζητήματα αρκετά προχωρημένα για τα τότε δεδομένα, ενώ δίνει και λίγη τροφή για σκέψη. Απλά το θεατρικό αυτό έργο το βρήκα αρκετά μελοδραματικό για τα γούστα μου και, εντέλει, κάπως βαρετό.

6.5/10

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Οι ιδιοτροπίες της Μαριάννας'' του Αλφρέ ντε Μυσσέ.

Παίζει να είναι μόλις το δεύτερο θεατρικό που διαβάζω ύστερα από το πολύ καλό ''Άμλετ''. Ίσως να έχω διαβάσει και κάνα ακόμη και να μην μου έρχεται στο μυαλό. Ο Σέλιο είναι ένας φέρελπις νέος, ερωτοχτυπημένος με την ξαδέρφη του Μαριάννα. Έχει όμως την ατυχία να είναι παντρεμένη. Και όντας πιστή, να μην ανταποκρίνεται. Δεν θα το βάλει όμως εύκολα κάτω και θα κινήσει γη και ουρανό για να την κατακτήσει. Καπρίτσιο της τύχης θα της γυρίσει τα μυαλά κάνοντας την να συγκρουστεί με τον άντρα της. Όχι όμως με την αναμενόμενη κατάληξη. 

Καλό ήταν. Μικρό και ευχάριστο, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Έχω και άλλα δύο- τρία πεζά βιβλία του, θα κοιτάξω κάποια στιγμή να τον γνωρίσω καλύτερα. 

Edited August 9, 2020 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Έντουαρντ Άλμπι - Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; 
(Who's Afraid of Virginia Woolf?, 1962)

Πριν λίγες μέρες είδα την ομότιτλη ταινία με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, εντυπωσιάστηκα από τις ερμηνείες, τη δύναμη των διαλόγων και την όλη ατμόσφαιρα (αλλά και τη σκηνογραφία και τη φωτογραφία), και αποφάσισα στο καπάκι να διαβάσω και το θεατρικό που αποτελεί τη βάση της ταινίας. Προφανώς όσο διάβαζα το θεατρικό έργο του Άλμπι, είχα στο μυαλό μου τις ερμηνείες των ηθοποιών -αλλά και τα σκηνικά-, και θυμόμουν με πολλές λεπτομέρειες τις αντιδράσεις, τις κινήσεις, ακόμα και τη χροιά της φωνής του καθενός από τους τέσσερις πρωταγωνιστές. Δεν είναι ένα θεατρικό που το απολαμβάνεις -η αλήθεια είναι ότι σε κάνει να νιώθεις αρκετά άβολα σε πολλές σκηνές-, αλλά αν μη τι άλλο σε κρατάει μέχρι το τέλος, ενώ σε βάζει και σε διάφορες σκέψεις. 

8/10

Edited March 5, 2021 by BladeRunner

[domaze]

Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου θεατρικά. Δεν το έχω διαβάσει ούτε έχω δει την ταινία, όμως το έχω δει αρκετές φορές στο θέατρο. Πολύ δυνατό κείμενο, με έντονα αμερικάνικα στοιχεία, που όμως εμβαθύνει στην ανθρώπινη φύση, κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο και κάθε φορά που το βλέπω ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο. Είμαι σίγουρος ότι αξίζει να το έχει δει ήδιαβάσει κανείς. Για εμένα είναι τουλάχιστον 9,5/10!