Glokta Posted February 15, 2017 Share Posted February 15, 2017 Όνομα Συγγραφέα: Ησαϊάδης Βασίλειος (Glokta)Είδος: ηρωική φαντασίαΒία; ΝαιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 1146Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Το κείμενο γράφτηκε σε διαγωνισμό write in με περιθώριο 4 ώρες. Το θέμα που δόθηκε ήταν "Απόδραση"Αρχείο: Αλλαγή Φρουράς Τι σκατά; Πρώτα άκουσε το σφύριγμα που έγλειψε το αυτί του. Ύστερα γύρισε το κεφάλι του, εκεί που ακούστηκε ο γδούπος της προσγείωσης. Ένας ευγενής, στο πάτωμα με ένα τσεκούρι καρφωμένο στο στήθος. Τα κόκαλα και τα χαϊμαλιά του τσεκουριού δήλωναν την προέλευσή του. Οι άγριοι του νότου. Παραισθήσεις. Πως μπορεί να βρέθηκαν άγριοι εδώ. Πρέπει να διασχίσουν το μισό βασίλειο για να φτάσουν στις Ρονδαλίες. Το πανδοχείο βρισκόταν στο κέντρο των Ρονδαλίων, τριγυρισμένο από τα διαμερίσματα των ευγενών του Χάμερσβι. Ήταν σίγουρα ασφαλές μέρος για έναν δούκα, οπότε ο λόρδος με το τσεκούρι στο στήθος σίγουρα ήταν παιχνίδι του κουρασμένου, από το γλέντι, μυαλού του. Παραισθήσεις φυσικά. Τα εξωτικά φυτά στο χτεσινοβραδινό όργιο είναι γνωστό πως μπορεί να έχουν μικρές επιδράσεις για μία εβδομάδα. Το όργιο ήταν κέρασμα του ίδιου του βασιλέα στους ευγενής. Ένα συγνώμη, ουσιαστικά, για τους φόρους υπέρ λαού. Λες και ένα όργιο θα έφτανε για να ξεπληρώσει τέτοια απόφαση. Φόρος για στρατό φτιαγμένο απ την πλέμπα. Γύρισε στο κρασί του και χάζεψε για λίγο της φωτιές στο τεράστιο τζάκι του πανδοχείου, προσπαθώντας να αποκλείσει τα ουρλιαχτά των τριγύρω σαν παραισθήσεις. Η φωτιά σάλευε και αυτός σχεδόν είχε διώξει τα ουρλιαχτά από το μυαλό του. Έπαιζε, με την γλώσσα, το κρασί που είχε βάλει στο στόμα, προσπαθώντας να αποκλείσει τις αισθήσεις του εκεί και να ξεφύγει από το κακό αυτό όνειρο. Το σπάσιμο της πόρτας των έκανε να πεταχτεί, φτύνοντας την γουλιά που είχε βάλει στο στόμα. Είναι αλήθεια! Ήρθαν! Σκατά! Σκατά! Σκατά! Που είναι η φρουρά; Είχε κολλήσει με την πλάτη στον τοίχο. Τα δάχτυλά του, αγκυροβολημένα στο ντουβάρι. Το πανδοχείο είχε γίνει πεδίο μάχης. Τα μάτια του,σαν εκκρεμές, δεξιά και αριστερά. Προσπαθούσε να αντιληφθεί την κατάσταση. Είδε έναν γίγαντα. Πως έφεραν τον γίγαντα εδώ; Πως δεν τους εντόπισε κανένας. Ο Γίγαντας ξήλωσε τον θώρακα της πανοπλίας του αρχηφρούραρχου που μόλις είχε σακατέψει. Στον θώρακα χαραγμένο το παλιό σήμα της βασιλικής φρουράς. Ο μαύρος σταυρός. Ο Γίγαντας έφτυσε στον σταυρό και πέταξε τον θώρακα κάτω, ύστερα κραύγαζε σαν ζώο. Κάποιοι προσπαθούσαν να προσπεράσουν την μάχη και να βγουν από την πόρτα, όμως έβρισκαν της κυρτές λεπίδες των αγρίων. Άλλοι γεμάτοι αυτοπεποίθηση τράβηξαν τα σπαθιά τους, τα διακοσμητικά σπαθιά τους, που είχαν να τραβήξουν από το μάθημα ξιφασκίας στο σχολείο. Διακοσμητικά εναντίων αυτοσχέδιων, μηχανισμών, δολοφονίας. Τα τσεκούρια των αγρίων όσο άσχημα και αν ήταν σίγουρα ήταν φτιαγμένα για σφαγή. Οι ευγενής ενάντιων των αγρίων. Η άνεση ενάντια στην εξαθλίωση. Τουλάχιστον αυτοί oi ανόητοι παλικαράδες, οι όμοιοί του, προσέφεραν χρόνο. Τι να κάνει όμως; Από σπαθί και αυτός δεν είχε ιδέα, και στην τέχνη της μαγείας ήξερε μόνο κάποια ξόρκια. Κυρίως προστασίας από την φύση. Ξόρκι που άνοιγε βράγχια, στον χρήστη του, σε περίπτωση πλημμύρας. Ξόρκι προστασίας από την φωτιά σε περίπτωση πυρκαγιάς...Αυτό είναι! το τζάκι! Τύμπανα και σάλπιγγες ακούστηκαν από έξω. Ο Γίγαντας που πλέον περιφερόταν σκυφτός μέσα στο πανδοχείο πίνοντας, τρώγοντας και σκοτώνοντας, έβγαλε μια κραυγή, στα Φάλχταρ, την γλώσσα των αγρίων. Την κραυγή δεν την κατάλαβε αλλά την χειρονομία που έκανε προς τους άγριους, με τον αντίχειρα να περνάει από τον λαιμό την καταλάβαινες ακόμη και χωρίς να μιλάς Φάλχταρ. Έτρεξε προς το τζάκι. Στον δρόμο του ο γίγαντας, πήγε να τον αρπάξει. Μα τον Έρεμις τον πουπουλένιο, αν γλιτώσω τρεις μέρες θα κοιμάμαι στο όνομά του. «Καρδία καυτή» είπε, στην γλώσσα της μαγείας και έλαμψε σαν την φωτιά. Με ένα σάλτο πήδηξε, σαν πούπουλο, στον αέρα, ξεγλίστρησε από τα ανοιχτά χέρια του γίγαντα και προσγειώθηκε μέσα στο τεράστιο τζάκι του πανδοχείου. Το ξόρκι δεν είχε πιάσει. Υπήρχαν σημεία που δεν ήταν προστατευμένος. Ένιωσε το δεξί του μάγουλο να σχίζετε από πόνο. Ενστικτωδώς πήδηξε και αρπάχτηκε από ένα τούβλο μέσα στην καμινάδα. Ανέβαινε και σιγοψηνόταν από την φωτιά. Έφτασε στην οροφή. Πήρε μια ανάσα. Τελικά τα μαθήματα ορειβασίας που με ανάγκαζε να κάνω η μητέρα μου με τον σύλλογο φυσιολατρών έπιασαν τόπο. Απέδρασα από το πανδοχείο της σφαγής. Σήκωσε το κεφάλι και κατάλαβε πως δεν είχε αποδράσει από τίποτα. Σφαγή. Γυναίκες, παιδιά, όλοι νεκροί. Στρατός πουθενά. Μόνο κάποια πτώματα της παλιάς φρουράς του Μαύρου σταυρού. Βούρκωσε. Κάθισε εκεί, στην σκεπή του πανδοχείου με το μάγουλό του να πονάει και να δημιουργεί φουσκάλες. Ακόμη και να κατάφερνε να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση, από την ασχήμια αυτής της πληγής δεν υπήρχε διέξοδος. Το βράδυ επικρατούσε ηρεμία τριγύρω. Όλοι ήταν νεκροί . Κάποιοι Άγριοι πηγαίναν χαλαροί προς το κεντρικό παλάτι των Ρωνδαλίων. Εκεί που γινόταν οι δεξιώσεις. Μα τους θεούς εκεί που κοιμάται ο Βασιλιάς. Αυτό σήμαινε πως των σκότωσαν; Πως το βασίλειο έπεσε στην ορδή των αγρίων; Πού είναι αυτός ο περίφημος στρατός του φοίνικα που έφτιαξε ο βασιλιάς χρησιμοποιώντας την λαϊκή πλέμπα; Αυτών τον στρατό που με τα λεφτά από τους, αισχρούς του, φόρους έφτιαξε. Δεν άντεχε άλλο. Πήδηξε κάτω. Χτύπησε το πόδι του. Κούτσαινε. Ο δρόμος γεμάτος πτώματα. Έπρεπε να κρυφτεί στο δάσος. Στον δρόμο προς το δάσος, διαμελισμένα πτώματα, αίμα, λάσπη. Δεν θα είναι αυτή η μοίρα μου. Ένα πτώμα, αγρίου, στον δρόμο. Το ξέντυσε. Έφτασε στο δάσος χωρίς πρόβλημα. Κανείς δεν πήγαινε προς τα εκεί. Από ότι φαίνεται πρέπει να πεθάναν όλοι οι καλεσμένοι. Όλοι εκτός από αυτόν. Έβγαλε τα μισοκαμμένα, ρούχα του και φόρεσε τα λασπωμένα που πήρε από το πτώμα. Ξεκίνησε και αυτός προς το Κάστρο. Λαβωμένος, λασπωμένος, άγριος. Δεν θύμιζε σε τίποτα τον ξανθό, πουδραρισμένο, δούκα. Στον δρόμο άκουσε βούκινα. Κρύφτηκε. Ήταν ο στρατός του φοίνικα. Ο νέος στρατός. Σώθηκε. «Έι εδώ» φώναξε στους στρατιώτες Αυτοί των χαιρέτησαν με κραυγές χαράς και νίκης λες και είχαν κερδίσει ήδη την μάχη. Δεν σταμάτησαν, συνέχισαν να βαδίζουν προς το κάστρο. «Ε, άγριε, έλα μαζί μας» είπε ένας φαντάρος, χαμογελαστός. Τι συμβαίνει; Με περνάει για άγριο...τότε γιατί μου χαμογελάει; «Πάμε να δούμε την ομιλία του βασιλέα μαζί. Από σήμερα ήμαστε αδέρφια εγώ και εσύ. Βλέπω ήδη μιλάς την γλώσσα μας» «Έρμμ», τι σκατά συμβαίνει; «Χε! Δύσκολη ε φιλαράκο; θα την μάθεις σιγά-σιγά, πάμε τώρα», ο στρατιώτης τον έπιασε από τον ώμο, χαμογελώντας. Έφτασαν στην αυλή του κάστρου. Γεμάτη κόσμο. Άγριοι μαζί με τους γίγαντές τους, πανηγύριζαν παρέα με των νέο στρατό του βασιλέα. Έπαιξε ο εθνικός ύμνος και όλοι σταμάτησαν. Ο Βασιλιάς βγήκε στο μπαλκόνι. «Πολίτες, σήμερα είναι μια καινούργια μέρα. Χρόνια ζούσατε στην φτώχεια και την μιζέρια, στρατιώτες του φοίνικα. Χρόνια κυνηγημένη στις ερήμους, άνθρωποι του νότου. Σήμερα αποδράσατε από την αδικία. Και αυτοί που τόσα χρόνια σας αδικούσαν δεν θα αποδράσουν από την αλλαγή. Γιατί η σκλαβιά είναι κελί, και από το κελί, το στάσιμο μπορείς να αποδράσεις. Η αλλαγή όμως, σαν κύμα παρασέρνει. Και αν προσπαθήσεις να αποδράσεις με την ορμή της σε τσακίζει. Έτσι τσακίστηκαν και αυτοί που σας αδικούσαν. Τυφλοί από την σιγουριά της δύναμης τους ήρθαν εδώ για γλέντι και βρήκαν την οργή σας. Από εσάς ζητάω μόνο ένα. Αποδείξτε την ανωτερότητά σας. Μην τους κυνηγήσετε. Όποιος από αυτούς προσαρμοστεί στην αλλαγή θα ζήσει.» Ο πρώην ευγενής χάιδεψε το καμένο μάγουλό του. Είχε αποδράσει. Είχε αλλάξει. Ησαϊάδης Βασίλειος,2017 Αλλαγή Φρουράς.pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted February 16, 2017 Share Posted February 16, 2017 Καλημέρα φίλε Βασίλη. Πολύ ωραίο το φλασάκι σου και άκρως ικανοποιητικό για τον χρόνο που είχες στην διάθεση σου. Είναι κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο; έχεις κάτι στο μυαλό σου γενικά; Αν ναι, ανάπτυξε το γιατί θα ήθελα να δω την συνέχεια! Το κείμενο ρέει πολύ καλά, η γραφή έντονη, ζωντανή, κοφτή. Εντάξει, έχει μερικά λαθάκια αλλά με ένα περασματάκι φτιάχνουν, δεν είναι τίποτα. Πρόσεξε όμως μην έχεις πολλές κοφτές φράσεις, γιατί θα σκαλώσουν τον αναγνώστη σε αρκετά σημεία. Η λέξη "πλέμπα" δεν μου ταίριαζε στο κείμενo btw. Μου άρεσε ο πρωταγωνιστής και με έπεισε. Δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί ο βασιλιάς πήρε το μέρος των αγρίων και απο ποιους τους ελευθέρωσε, αν έχει συνέχεια θα ήθελα να το δω! Συνέχισε λοιπόν και περιμένουμε κι άλλα κείμενα σου 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glokta Posted February 20, 2017 Author Share Posted February 20, 2017 Καλημέρα φίλε Βασίλη. Πολύ ωραίο το φλασάκι σου και άκρως ικανοποιητικό για τον χρόνο που είχες στην διάθεση σου. Είναι κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο; έχεις κάτι στο μυαλό σου γενικά; Αν ναι, ανάπτυξε το γιατί θα ήθελα να δω την συνέχεια! Το κείμενο ρέει πολύ καλά, η γραφή έντονη, ζωντανή, κοφτή. Εντάξει, έχει μερικά λαθάκια αλλά με ένα περασματάκι φτιάχνουν, δεν είναι τίποτα. Πρόσεξε όμως μην έχεις πολλές κοφτές φράσεις, γιατί θα σκαλώσουν τον αναγνώστη σε αρκετά σημεία. Η λέξη "πλέμπα" δεν μου ταίριαζε στο κείμενo btw. Μου άρεσε ο πρωταγωνιστής και με έπεισε. Δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί ο βασιλιάς πήρε το μέρος των αγρίων και απο ποιους τους ελευθέρωσε, αν έχει συνέχεια θα ήθελα να το δω! Συνέχισε λοιπόν και περιμένουμε κι άλλα κείμενα σου Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ! Είναι κομμάτι από έναν κόσμο σε setting fantasy που έχω σκεφθεί ένα γενικό story αλλά δεν έχω κάτσει να το ολοκληρώσω σαν ιδέα. Γενικά το να ασχολειθώ με τον συγκεκριμένο κόσμο στο μυαλό μου είναι αρκετά μακριά στις δημιουργικές μου προτεραιώτητες και μέχρι στιγμής γράφω κομμάτια του σε μικρά flash/short stories. Παραδείγματος χάρη στον κόσμο ήθελα να γίνει ένα coup, μια αλλαγή στην τάξη πραγμάτων. Μου ήρθε η ιδέα από εκεί δηλαδή. Αν έμενα στον κόσμο που έχω στο μυαλό μου οι άγριοι και οι γίγαντες θα ήταν πλάσματα τύπου όρκ και Τρόλς αλλά στο μικρό περιθώριο χρόνου και μεγέθους που είχα δεν ήθελα να βάλω τέτοια στοιχεία (δεν ξέρω γιατί...) Όσο για τον Βασιλιά το γεγονός ότι δεν δείχνω λόγο που το έκανε νομίζω βοηθάει στην αντίληψη της ψυχολογικής επίθεσης που δέχεται ο πρωταγωνιστής (ο κόσμος του γυρνάει τα πάνω-κάτω, χωρίς να ξέρει καν την αιτία) Από την άλλη αν σε ενδιαφέρει να μάθεις τι είχα στο μυαλό μου ο βασιλιάς είναι ανδρείκελο τον δυνατών οίκων. Οι οίκοι μετά απο χιλιάδες χρόνια ήρθαν σε εναντίωση μεταξύ τους λόγο του θανάτου ενός αριστοκράτη κατά το επαγγελματικό του ταξίδι στον Νότο. Ο οίκος του νεκρού ήταν το κεφάλι στο συμβούλιο των οίκων που έκαναν κουμάντο και ήθελε αντίποινα, όμως κάτι τέτοιο θα έφερνε καταστροφή για τους πιο αδύναμους οίκους που έκαναν κυρίως δουλειές με τον νότο.Ο βασιλιάς είναι νέος(35άρης), δεν γουστάρει τον τρόπο που οι οίκοι, του κάνουν κουμάντο και έχει φιλίες με νότιους αλλά και με τους νεότερους απο τους αδύναμους οίκους από τον πόλεμο που είχε γίνει πριν δέκα χρόνια. Τα παραπάνω είναι απλά σε concept και δεν έχω περαιτέρω λεπτομέρειες αυτή την στιγμή Σκοπεύω να ανεβάσω και άλλα καθώς και να προλάβω κάποια στιγμή deadline του διαγωνισμού. Και πάλι, ευχαριστώ πολύ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Twinss Risen Posted February 25, 2017 Share Posted February 25, 2017 Ωωωω! Πολύ μου άρεσε το αναπάντεχο τέλος! Το μόνο "κακό" που βρήκα στην ιστορία σου είναι κάποια επώδυνα ορθογραφικά. Φαντάζομαι πως στη βιασύνη σου έγιναν, αλλά βρε παιδί μου, βγάζουν λίγο μάτι (ένα παράδειγμα είναι πως τους "ευγενείς" [όταν ήταν πληθυντικός] τους είχες "ευγενής"). Καταλαβαίνω πως λογικά ήταν λόγω βιασύνης, αλλά πρόσεξε το γιατί η ποιότητα της ιστορίας μειώνεται στην κυριολεξία από το τίποτα. Επίσης δεν είχα ιδέα τι σημαίνει η λέξη "πλέμπα" αλλά την έμαθα χαχα. Θα συμφωνήσω με το άλλο παλικάρι, πως ίσως δεν ταιριάζει στην ιστορία, στο "ύφος" της ιστορίας. Όπως και να'χει, πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, πολύ ωραία πλοκή-ανάπτυξη, και όσων αφορά τον πρωταγωνιστή έχω διφορούμενα συναισθήματα για το αν θα τον συμπαθήσω αν η ιστορία αναπτυχθεί κι άλλο ή αν θα τον μισήσω. Για την ώρα, ήθελα να σωθεί χαχα οπότε είμαστε σε καλό δρόμο. Δεν έχω διαβάσει πολλές ιστορίες στα ελληνικά, και τολμώ να πω πως αυτή είναι η πρώτη ιστορία που διάβασα με τόσο ευθύ λόγο και χωρίς "πολλά-πολλά". Μου άρεσε πάρα πολύ. Ανυπομονώ να διαβάσω κι άλλα από σένα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glokta Posted February 27, 2017 Author Share Posted February 27, 2017 Ωωωω! Πολύ μου άρεσε το αναπάντεχο τέλος! Το μόνο "κακό" που βρήκα στην ιστορία σου είναι κάποια επώδυνα ορθογραφικά. Φαντάζομαι πως στη βιασύνη σου έγιναν, αλλά βρε παιδί μου, βγάζουν λίγο μάτι (ένα παράδειγμα είναι πως τους "ευγενείς" [όταν ήταν πληθυντικός] τους είχες "ευγενής"). Καταλαβαίνω πως λογικά ήταν λόγω βιασύνης, αλλά πρόσεξε το γιατί η ποιότητα της ιστορίας μειώνεται στην κυριολεξία από το τίποτα. Επίσης δεν είχα ιδέα τι σημαίνει η λέξη "πλέμπα" αλλά την έμαθα χαχα. Θα συμφωνήσω με το άλλο παλικάρι, πως ίσως δεν ταιριάζει στην ιστορία, στο "ύφος" της ιστορίας. Όπως και να'χει, πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, πολύ ωραία πλοκή-ανάπτυξη, και όσων αφορά τον πρωταγωνιστή έχω διφορούμενα συναισθήματα για το αν θα τον συμπαθήσω αν η ιστορία αναπτυχθεί κι άλλο ή αν θα τον μισήσω. Για την ώρα, ήθελα να σωθεί χαχα οπότε είμαστε σε καλό δρόμο. Δεν έχω διαβάσει πολλές ιστορίες στα ελληνικά, και τολμώ να πω πως αυτή είναι η πρώτη ιστορία που διάβασα με τόσο ευθύ λόγο και χωρίς "πολλά-πολλά". Μου άρεσε πάρα πολύ. Ανυπομονώ να διαβάσω κι άλλα από σένα. TwinSS Ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Τα ορθογραφικά δεν είναι λόγο βιασύνης τόσο, όσο δικού μου προβλήματος. Έχω το κουσούρι να είμαι τεμπελάκος στο θέμα της ορθογραφίας και τα χρόνια που πέρασαν μην προσέχοντάς την μου έχουν κοστίσει (πχ ήμουν την προηγούμενη εβδομάδα πάνω από ένα κείμενο για 2 ώρες να ψάχνω για ορθογραφικά που δεν βρίσκει ο αυτόματος έλεγχος και πάλι 2-3 μου ξέφυγαν) Χάρηκα που σου άρεσε η ιστορία. Γενικά μου αρέσει ο άμεσος λόγος όταν διαβάζω και πιστεύω πως σε σκηνές δράσης ειδικά είναι αναγκαίος. Αν διαβάσεις και άλλα κείμενά μου θα δεις πως τον επιλέγω και κατά βάση αυτή είναι η συγγραφική φωνή μου. Στο συγκεκριμένο φλασάκι το παρακάνω λίγο γιατί μου το επιτρέπει η φόρμα του. Σε κάτι πιο μεγάλο όμως δεν το πάω τόσο κοφτά γιατί (όπως είπε και ο Bellarond) ο αναγνώστης μπορεί να σκαλώσει, να μπερδευτεί και να κουραστεί. Η λέξη πλέμπα αποτελεί μια πεντακάθαρη λάθος επιλογή εκ μέρους μου καθώς στον κόσμο που αναφέρω δεν υπήρξαν ποτέ πληβείοι . Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου! Θα ήθελα πραγματικά να διαβάσεις και άλλα από τα κείμενα μου και ελπίζω να μην σε κουράσουν τα επώδυνα ορθογραφικά λάθη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Twinss Risen Posted March 8, 2017 Share Posted March 8, 2017 Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου! Θα ήθελα πραγματικά να διαβάσεις και άλλα από τα κείμενα μου και ελπίζω να μην σε κουράσουν τα επώδυνα ορθογραφικά λάθη. Αν η ιστορία δεν ήταν τόσο καλή και δεν με τραβούσε σαν τυφώνας, τότε θα τα είχα παρατήσει. Το καλό όμως, αφού τα λαθάκια οφείλονται σε άγνοια και όχι σε απροσεξία/βιασύνη, είναι ότι, επειδή αντιστοιχούν σε πολύ βασικούς κανόνες γραμματικής/ορθογραφίας, άμα κάτσεις και μελετήσεις ή κάνεις ένα χρόνο το πολύ μαθήματα (κάπου, κάπως, κάποτε) της ελληνικής γραμματικής και ορθογραφίας, δε θα έχεις κανένα πρόβλημα! Το λεξιλόγιο σου δεν ήταν "φτωχό", και ούτε είχες θέματα με κλίσεις ρημάτων κοκ. Οπότε, μια χαρά! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.