elgalla Posted March 1, 2017 Share Posted March 1, 2017 Στο σημείο αυτό θα κάνω μια υπόθεση που όμως εκ των προτέρων ομολογώ πως μπορεί να είναι εντελώς εσφαλμένη. Μένει βεβαίως να αποδειχθεί. Οι Αμερικάνοι έχουν την εξής φράση “monkey see, monkey do”, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει πως πρέπει να δεις κάτι για να το κάνεις κι εσύ. Φαντάζομαι λοιπόν, πώς όλοι αυτοί που καταπιάνονται με ιστορίες Ε.Φ. καθημερινής απλοϊκής πλοκής θα πρέπει ενδεχομένως να αγνοούν βιβλία όπως Hyperion, A fire upon the deep και σειρές όπως Space Battleship Yamato 2199 (γνωστό και ως Star Blazers). Κάνω λάθος; Ναι, κάνεις. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted March 1, 2017 Share Posted March 1, 2017 (edited) ο (εβαλα πάλι το) Disco Volante ξαναχτυπά. Και ναι φίλοι μου! the show aint over! Τέλος το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Υπάρχουν βιβλία space opera από Έλληνες συγγραφείς που να πραγματεύονται ταυτόχρονα διαστρικά ταξίδια, διαστημικούς πολέμους και καταστροφές ευρείας κλίμακας, όπως η παραπάνω ταινία; Και εγώ υποθέτω ότι υπάρχουν μερικά. Γιατί τόσα λίγα; Τι είναι αυτό που αποτρέπει αδιαμφισβήτητα ταλαντούχους συγγραφείς από το να ασχοληθούν με κάτι τέτοιο; Ελπίζω πως όχι η έλλειψη έμπνευσης... Χαίρομαι που ρωτάς αυτό το τέλεια δήθεν ρητορικό ερώτημα, δίνοντας και σε μας, τους αδαείς, την ώθηση να αναρρωτηθούμε και να οδηγηθούμε στη συνειδητοποίηση της αλήθειας σου. Ο λόγος είναι πολύ συγκεκριμένος και είναι ότι τα (ταυτόχρονα) διαστρικά ταξίδια, διαστημικοί πόλεμοι και καταστροφές ευρείας κλίμακας είναι προαπαιτούμενα ΕΦ μόνο ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΞΙΕΣ ΠΕΡΙ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΕΦ. Στον πραγματικό κόσμο δεν είναι παρά στοιχεία που, ναι, μπορούν όπως όλα να χρησιμοποιηθούν (και μάλιστα όχι απαραίτητα ταυτόχρονα - ΣΟΚ), αλλά δεν είναι προαπαιτούμενα. Βέβαια στη δική σου περίπτωση αν ο πραγματικός κόσμος διαφωνεί μαζί σου τόσο το χειρότερο για τον πραγματικό κόσμο, αλλά δε βαριέσαι, εγώ προσπάθησα.. Edited March 1, 2017 by Man_from_Earth 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted March 2, 2017 Share Posted March 2, 2017 Έτσι μπράβο, σταματήστε να διαπληκτίζεστε! Ο καθένας από εμάς γράφει σύμφωνα με τα γούστα του, τα βιώματα του, τις γνώσεις, τις δυνατότητες και την διάθεση που έχει την εκάστοτε στιγμή. Δεν χρειάζεται να επιβάλλουμε σε κανέναν την άποψη μας. Όλους μας συνδέει η αγάπη για το φανταστικό & τον τρόμο. Ενωμένοι θα έπρεπε να ήμαστε, μπας και ανθίσει ο χώρος στην Ελλάδα μας. Υπάρχουν είδη και είδη, είμαι σίγουρος πως εκεί έξω υπάρχει το κοινό για κάθε έκφραση δημιουργικότητας. Εγώ για παράδειγμα, έχοντας ουσιαστικά μηδενική εμπειρία στην (λογοτεχνική) ΕΦ, απόλαυσα τόσο το βιβλίο του Βαγγέλη σαν space opera (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει και ο ίδιος μεγάλα περιθώρια βελτίωσης), όσο και του Ted Chiang που διαβάζω τώρα, και που είναι πολύ διαφορετικό, εγκεφαλικό και προσγειωμένο. Και τα δυο τα απολαμβάνω γι' αυτό που είναι, και μου προσφέρουν εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα. Το πρώτο ψυχαγωγία και χαλάρωση, το δεύτερο προβληματισμό και εντυπωσιασμό για το πνευματικό και γνωστικό επίπεδο του συγγραφέα. Σίγουρα πάντως δεν απορρίπτω κανένα είδος. Ας σεβόμαστε τον κόπο που κάνει ο καθένας για να χαρίσει στην κοινότητα μια καινούρια ιστορία, καλή ή κακή, διαφορετική, παράξενη, εγκεφαλική, επική ή αλλόκοτη ( ). Η ουσία πιστεύω είναι πως η κριτική πρέπει να είναι κομψή, εποικοδομητική και μετριοπαθής, μακριά από απόλυτες τοποθετήσεις, χαρακτηρισμούς ή έκδηλο αρνητισμό, με γνώμονα πάντα την ενσυναίσθηση και την εξέλιξη του ανθρώπου που έχουμε απέναντι μας. Σκληρά και ψυχρά σχόλια, ακόμη κι αν εκφράζονται ειλικρινά, δημιουργούν πικρίες, κόντρες και ανασφάλειες, όπως πολύ καλά αντιλαμβάνομαι πια, και δεν αποφέρουν κανένα απολύτως κέρδος. Το γεγονός επίσης πως εμένα δεν μου αρέσει και τοσο πχ το funny sci fi δεν σημαίνει πως αυτό πρέπει να εκλείψει γιατί είναι τάχα παρωχημένο ή ρηχό. Ούτε σημαίνει πως πρέπει ντε και καλά να καταλαμβάνουν τις τελευταίες ψήφους κατηγορίες που δεν ταιριάζουν με τα γούστα μας. Ενδεικτικό του τρόπου σκέψης μου είναι το γεγονός πως η "Σκουληκότρυπα" του Mors Planch, ενώ ήταν ένα είδος που απέχει μακράν από τα γούστα μου, βρέθηκε τρίτο στην κατάταξη μου καθώς έκρινα πως ήταν ένα διήγημα άρτιο από κάθε άποψη ως εναλλακτική ιστορία. Δεν αγνόησα φυσικά τα γούστα μου, στην πρώτη και στην δεύτερη θέση βρέθηκαν οι ιστορίες που μου άρεσαν περισσότερο, αλλά αντάμειψα και την συμμετοχή ενός είδους που επουδενί δεν με ελκύει στην παρούσα φάση της ζωής μου. Επομένως: με ανοιχτό μυαλό και θετικό τρόπο σκέψης, είτε σαν συγγραφείς, είτε σαν αναγνώστες, πρέπει να προχωράμε και να έχουμε μόνο ως στόχο την βελτίωση και την επέκταση του χώρου. Και μην ξεχνάμε επίσης πως όσα γράφονται στο παρόν, θα διαβάζονται και στο μέλλον, από διάφορους επισκέπτες, επομένως καλό είναι να είμαστε μετριοπαθείς, ψύχραιμοι και ευγενικοί! Αναμένω με ενδιαφέρον το duel of the fates, του master William με τον sith lord Disco Volante! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted March 2, 2017 Share Posted March 2, 2017 "Το γεγονός επίσης πως εμένα δεν μου αρέσει και τοσο πχ το funny sci fi δεν σημαίνει πως αυτό πρέπει να εκλείψει γιατί είναι τάχα παρωχημένο ή ρηχό." Θα σου πρότεινα να το διορθώσεις αυτό φίλε Γρηγόρη, γιατί αν το πάρει χαμπάρι μια ψυχή, θα αρχίσει να ακονίζει μαχαίρια!! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted March 2, 2017 Share Posted March 2, 2017 "Το γεγονός επίσης πως εμένα δεν μου αρέσει και τοσο πχ το funny sci fi δεν σημαίνει πως αυτό πρέπει να εκλείψει γιατί είναι τάχα παρωχημένο ή ρηχό." Θα σου πρότεινα να το διορθώσεις αυτό φίλε Γρηγόρη, γιατί αν το πάρει χαμπάρι μια ψυχή, θα αρχίσει να ακονίζει μαχαίρια!! "Πχ!" Έγραψα "πχ"! Μη, όχι κ. Ν' Γκάρα, μηηηηηηηη, δεν - παρεξήγηση!!! Πάρτε μα-μακριά αυτή τη σπάθα..! Τι; Ναι, μ 'αρέσει και το κλασσικό Sword n' Sorcery! Εεε, γκουχ, γιατί με κοιτάς έτσι; Ιιιιιιιιικ!!! Χλοκ. Τουπ. Τουπ. Τουπ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted March 2, 2017 Share Posted March 2, 2017 Φίλε Mournblade, κάνεις κι εσύ ένα λογικό άλμα, θεωρώντας πως επειδή κάποιος χαρακτηρίζει κάτι ως παρωχημένο, αυτό σημαίνει ότι το απορρίπτει κιόλας. Όχι. Το μόνο που σημαίνει είναι ότι είναι πολύ απαιτητικός όταν διαβάζει ένα είδος που δεκάδες, εκατοντάδες άλλοι έχουν γράψει ήδη, έχουν εξαντλήσει και έχουν καινοτομήσει σε αυτό όσο δεν παίρνει. Πριν από μας. Αυτό πάει να πει ότι, πηγαίνοντας να γράψεις ένα τέτοιο είδος, πρέπει είτε να φέρεις κάτι καινούριο στο τραπέζι είτε να είσαι ΠΟΛΥ καλός συγγραφέας. Και θα φέρω αμέσως μερικά παραδείγματα, για να σου εξηγήσω τι εννοώ και γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως τα κατάλαβες. Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όλων των εποχών είναι το "Dune". Που είναι και το πιο ευπώλητο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας έβερ και έχει συγκριθεί ουκ ολίγες φορές με τον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" σε επίπεδα κοσμοπλασίας και έπικνες. To "Dune" γράφτηκε το 1965, δηλαδή πάνω από 50 χρόνια πριν. To "Έπος των Μεταβαρόνων", των Jodorowsky και Gimenez (που όσοι διάβαζαν 9 θα το θυμούνται), πάταγε πολύ πάνω στο "Dune" και ήταν ξεκάθαρα space opera. Αλλά ήταν τόσο καλογραμμένο και, παρά τις εμφανείς επιρροές του, είχε τόσα φρέσκα πράγματα να δώσει σε επίπεδα χαρακτήρων και προσωπικού/διαπροσωπικού δράματος και μύθου, που άρεσε και έκανε επιτυχία. Αυτό ήταν μεταξύ 1992 και 2003 δηλαδή 15+ χρόνια πριν. Ένα σύγχρονο space opera comic που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία είναι το "Saga" των Vaughan και Staples. Το οποίο, προσωπικά, δεν μου αρέσει, αλλά αναγνωρίζω ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο έκανε επιτυχία είναι ότι έφερε κάτι νέο στο τραπέζι: ποικιλλομορφία χαρακτήρων. Για να δώσω και ένα παράδειγμα από το fantasy, το οποίο μάλλον είναι πιο κοντά σε σένα, οι επικές πολυλογίες τύπου "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" έχουν φορεθεί τόσο πολύ που έχουν κουράσει. Ο λόγος για τον οποίο έκανε και κάνει επιτυχία το "A Song of Ice and Fire" ήταν η έμφαση στους χαρακτήρες και η προσγειωμένη αντιμετώπισή του απέναντι στο ίδιο το είδος του φανταστικού, τα οποία ήταν (σχετικά) νέα πράγματα όταν τα έκανε ο Martin, αλλά τώρα τα κάνουν όλοι. Σύντομα, δηλαδή, η νταρκίλα και το grit δεν θα αρκούν για να κάνουν μια πολυλογία φαντασίας να ξεχωρίσει. Γιατί; Διότι, όπως είπε και η Ιρμάντα πιο πάνω, το πολύ το Κύριε ελέησον, το βαριέται κι ο Θεός. Πάρε, όμως, το "The Steel Remains" του Richard Morgan. Που είναι το πρώτο μιας τριλογίας φαντασίας, είναι σκοτεινό και gritty, ναι, αλλά πλέκει και στοιχεία επιστημονικής φαντασίας κι έχει για πρωταγωνιστές ένα ομοφυλόφιλο πολεμιστή, μια μιγάδα γυναίκα και βετεράνο πολέμου που έχει γίνει αρχηγός της φυλής του. Καταπιάνεται με θέματα που άπτονται της σεξουαλικής ταυτότητας, των φυλετικών διακρίσεων, του μετατραυματικού στρες, της προκατάληψης και το κάνει με έναν τρόπο ώριμο και ταιριαστό και φρέσκο για το είδος - γι' αυτό ξεχωρίζει απ' τον σωρό. Κι ένα ακόμη από το αστυνομικό μυθιστόρημα: το whodunnit είναι παρωχημένο. Ξεκάθαρα. Ο,τι καινοτόμο μπορούσε να γίνει στο είδος αυτό το έχουν ήδη κάνει συγγραφείς όπως ο Conan Doyle, η Christie, ο Simenon και ο(ι) Ellery Queen. Γι' αυτό οι σύγχρονοι συγγραφείς αστυνομικού επενδύουν πλέον αλλού και όχι στην ανατροπή του ποιος είναι ο δολοφόνος. Π.χ. έχεις μεσαιωνικά μυστήρια, όπου το ενδιαφέρον έγκειται στο πώς οι ερευνητές θα βρουν τον δολοφόνο με τα περιορισμένα μέσα τους (το αγαπώ αυτό το είδος, προσωπικά), έχεις noir και tartan noir, όπου επικεντρωνόμαστε στη διαφθορά των ισχυρών και στην ψυχολογία των ηρώων κτλ. Ο Πέτρος Μάρκαρης δεν κάνει επιτυχία επειδή γράφει whodunnit, αλλά επειδή μέσα στο whodunnit φέρνει την πραγματικότητα της Ελλάδας της κρίσης, επειδή έχει εξαιρετικούς χαρακτήρες και επειδή αυτό που γράφει το γράφει καλά. Επομένως, το να γράφεις σε ένα είδος παρωχημένο δεν σημαίνει ότι το είδος είναι για πέταμα, αλλά ότι ΕΣΥ πρέπει να προσπαθήσεις πιο σκληρά για να φέρεις κάτι νέο που θα τραβήξει το ενδιαφέρον όποιου σε διαβάσει. Δεν έχει να κάνει με το ΤΙ γράφεις, αλλά με το ΠΩΣ το γράφεις, κοινώς. Θυμάμαι, πριν κάποια χρονια, είχα γράψει ένα άρθρο σε σχέση με τους βρικόλακες στη λογοτεχνία και αναφερόμουν και στο "Twilight", με όχι ιδιαίτερα κολακευτικό τρόπο. Και είχαν πέσει διάφοροι να με φάνε, με σχόλια τύπου "αν δεν σου αρέσει το φάνταζι πήγαινε να διαβάσεις mainstream", "μάλλον δεν σου αρέσει ο ρομαντισμός, δεν πρέπει να έχεις αγαπήσει ποτέ σου", "προφανώς δεν σου αρέσουν οι βρικόλακες" κτλ. κτλ. Που πεθαίνω για φάνταζι, απολαμβάνω κάλλιστα ένα καλογραμμένο άρλεκιν και το soft spot που έχω για τους βρικόλακες δεν περιγράφεται. Μην πέφτεις στην ίδια παγίδα, Γρηγόρη. Το ότι σε κάποιον δεν αρέσει ένα συγκεκριμένο διήγημα ή πολλά συγκεκριμένα διηγήματα δεν σημαίνει ότι δεν του αρέσει το είδος - σημαίνει μονάχα πως ο συγγραφέας τους δεν έκανε ιδιαίτερα καλή δουλειά. Και όταν ένα είδος είναι ΤΟΣΟ πολυφορεμένο και εξουθενωμένο όσο το space opera ή το sword & sorcery ή το whodunnit, ο συγγραφέας πρέπει να κάταβάλει διπλάσιο (αν όχι και περισσότερο) κόπο για να κερδίσει έναν αναγνώστη ψημένο και απαιτητικό. Κι αν με όλα αυτά δεν έβγαλες νόημα, ορίστε και η σύντομη βερσιόν: κανείς δεν είπε ότι το space opera είναι χάλια ή ότι δεν πρέπει να γράφουμε space opera ή ότι το space opera πρέπει να εκλείψει. Αυτό που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε 2 χρόνια τώρα, 2 φορές τον χρόνο (δηλαδή μετά από ΚΑΘΕ διαγωνισμό SF ή τρόμου) είναι το εξής απλό: αν κάποιος δεν θέλει να βγαίνει τελευταίος, καλό είναι να δουλέψει περισσότερο αντί να προσπαθεί να κλέψει, να γράφει εμπαθή σχόλια (ή και καθόλου σχόλια, μόνο copy paste), να ψηφίζει μνησίκακα, να βάζει φυτιλιές και να κλαίγεται για το πόσο αδικήθηκε από όλους εμάς τους ψευτοκουλτουριάρηδες που δεν εκτιμάμε το "πραγματικό" SF/τρόμο. 9 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted March 2, 2017 Share Posted March 2, 2017 Αταλάντη καλησπέρα, sorry που άργησα να απαντήσω! Πραγματικά, δεν νομίζω πως διαφωνώ σε κάποιο σημείο απ' όσα επιχειρήματα παραθέτεις. Εννοείται πως καλό είναι να εξελίσσονται τα είδη και να προκύπτουν φρέσκιες ιδέες, όπως λογικό βρίσκω να προτιμά το κάτι διαφορετικό απο τα συνηθισμένα ο ψαγμένος αναγνώστης. Να συμπληρώσω μόνο πως κάπου εκεί μέσα υπεισέρχεται και ο παράγοντας "γούστο", αλλά και ο βαθμός κόπωσης του καθενός, δεδομένου πως δεν είμαστε όλοι βιβλιοφάγοι! Η ουσία είναι μια, ουσιαστικά αυτό που λες κι εσύ: το κείμενο πρέπει να έχει ποιότητα, είτε είναι κάτι φρέσκο, είτε είναι... retro. Έχω διαβάσει πολλαπλές φορές τα βιβλία του Τόλκιν, (κάτι σαν χριστουγεννιάτικη ιεροτελεστία ένα πράγμα ) και δεν τα βαριέμαι ποτέ γιατί εξακολουθεί να με μαγεύει η Μέση Γη και ο τρόπος που παρουσιάζει το ταξίδι και την ιστορία του κόσμου. Αντίθετα, καλός και χρυσός ο Μάρτιν, άψογοι χαρακτήρες πράγματι, αλλά κάπου εκεί στο 4ο βιβλίο με έχασε ουσιαστικά, καθώς δεν μου ταιριάζει ούτε σαν στυλ γραφής, ούτε σαν πλοκή, με την βια, την διαπλοκή, κτλ. Τα διαβάζω μεν, περιμένω το 6ο, βλέπω την σειρά, αλλά δεν είμαι fan. Προσωπικά, εύχομαι ολόψυχα κάποια στιγμή να διαβάσω ένα αριστούργημα που να με κάνει να ενθουσιαστώ όπως ο Τόλκιν με τον Άρχοντα, από έναν σύγχρονο συγγραφέα, που θα συνδυάζει παλαιά και νέα στοιχεία, με τρόπο ταιριαστό. Αυτό προσπαθώ άλλωστε να κάνω κι εγώ στο δικό μου έργο (η τριλογία low fantasy που λέγαμε, με sci - fi πινελιές, χωρίς orcs, elves, μαγείες κτλ), αν και newbie με μόλις 2 διηγήματα στο ενεργητικό μου. Κι αυτό γιατί, πάντα σύμφωνα με τα δικά μου γούστα, στους κλασικούς βρίσκεις μια μαγεία αυθεντική, που δεν συναντάς εύκολα αλλού. Δεν ξέρω... ίσως δεν έχω ακούσει και τοσο κύριε ελέησον στη ζωή μου φαίνεται! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 2, 2017 Share Posted March 2, 2017 (edited) Όλα τα posts για τη μονομαχία του William με τον Disco_Volante μεταφέρθηκαν εδώ, για να μη γεμίσουμε κι αυτό το τόπικ με αίματα. Edited March 2, 2017 by Mesmer 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 2, 2017 Share Posted March 2, 2017 (edited) Για το 1) Ας υποθέσουμε ότι είμαστε στο 2004, και στο Σουμάχερ δίνουμε ένα Λάντα και την F2004 σε έναν έφηβο που μόλις πήρε το δίπλωμα. Στον αγώνα αυτό, σε ποιον από τους δύο θα στοιχημάτιζες και γιατί; Εξαρτάται! Εννοείς για ένα γύρο μόνο ή για ολόκληρο αγώνα μέχρι να συμπληρωθούν 300 χιλιόμετρα; Πάντως όπως κι αν έχει, δεν τίθεται καν σύγκριση. Ο έφηβος απλά το μόνο που έχει να κάνει είναι να ενεργοποιήσει τον περιοριστή ταχύτητας στα 100 χλμ/ώρα και στροφών (12000 σαλ), έτσι ώστε να μην φύγει σε καμιά στροφή και μέσα σε 3 με 4 γύρους θα ρίχνει γύρο στο Lada. Πίστεψέ με μόνο 100χλμ/ώρα είναι σα να οδηγείς smart! Δίχως τον περιοριστή όλα αλλάζουν βέβαια. Σε γρήγορες καμπές οι πλευρικές δυνάμεις είναι τόσο έντονες που μόνο στην ευθεία μπορείς να αναπνεύσεις άνετα. Το 2005 είχα την τύχη να γράψω 10 γύρους (όχι βέβαια με Ferrari) και ξέρω πως είναι. Την επόμενη μέρα πονούσε όλο μου το κορμί... Ναι ρε συ, αλλά ο έφηβος του παραδείγματος (όπως το 99,99% του ανθρώπινου πληθυσμού) δεν έχει την παραμικρή ιδέα για περιοριστές ταχύτητας κλπ σε αμάξια της φόρμουλα ένα. Όχι δεν ξέρει πού να το βρει αυτό το μαραφέτι και πώς να το δουλέψει, αλλά δεν ξέρει καν ότι υπάρχει. Αγνοεί την ύπαρξή του. Επιπλέον, παίζει χοντρά να μην ξέρει καν πώς να βάλει μπρος το μονοθέσιο. Οπότε, είτε ένας είτε 300 γύροι το ίδιο είναι. Ο Σουμάχερ με το λάντα θα νικήσει. Ο άλλος δεν θα μπορέσει καν να ξεκινήσει ή, ακόμα κι αν τα καταφέρει, στα πρώτα 100-200 μέτρα θα έχει στουκάρει. Και για να το φέρω πιο κοντά στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται στο μονοθέσιο να βάλουμε τον 17άρη και στο λάντα τον Σουμάχερ. Βάλε και στα δύο έναν μέσο οδηγό. Ε, ο μέσος οδηγός το λάντα τουλάχιστον θα το πάει, ενώ το μονοθέσιο (αν το πάει) θα το πάει χάλια και το πιθανότερο είναι ότι θα το τρακάρει. Για να το καταστρέψω και άλλο στην αναλογία, ο Σουμάχερ είναι ο Σουμάχερ γιατί ήταν ο πρώτος ΑΘΛΗΤΗΣ που οδήγησε φόρμουλα 1. Είχε καταπληκτική φυσική κατάσταση, κάτι που του επέτρεπε να έχει καλύτερες επιδόσεις από τους συναγωνιστές του στην αρχή της καριέρας του. Επίσης, άσχετο, πώς και ξαναπρόβαλες στα μέρη μας; Παρακάτω ακολουθεί ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του πρώτου μου βιβλίου, όπου περιγράφω την έμπνευση μιας εκ των ιστοριών της συλλογής: Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι πολλά χρόνια πίσω. Για την ακρίβεια στο 1994 όταν ακόμα πήγαινα στο δημοτικό σχολείο. Δε θυμάμαι τη μέρα ήταν. Θυμάμαι όμως ότι ήταν άνοιξη, έξω είχε λιακάδα αλλά εγώ ήμουν κλεισμένος στο σπίτι με πυρετό. Ήμουν ξαπλωμένος στον καναπέ του σαλονιού τυλιγμένος με μία κουβέρτα και χάζευα τηλεόραση. Η ώρα ήταν περίπου δέκα και μισή το πρωί και σε όλα τα μεγάλα κανάλια έπαιζαν τα γνωστά και σαχλά πρωινάδικα. Πέρασα με τη σειρά όλα τα κανάλια που έπιανε τότε η τηλεόραση και είχα φτάσει στο τελευταίο. Αν και εκεί δεν έβρισκα κάτι καλό είχα αποφασίσει να κοιμηθώ. Ήταν το New Channel και για καλή μου τύχη είχε μια ταινία κινουμένων σχεδίων. Από τις πρώτες κιόλας σκηνές με μαγνήτισε. Έδειχνε διαστημικές μάχες και διαστρικά ταξίδια με διαστημόπλοια. Με απορρόφησε πλήρως. Για την επόμενη περίπου μία ώρα ξέχασα τελείως τον πυρετό. Μπορεί να ήταν μια απλή ταινία κινουμένων σχεδίων του 1986, παρ’ όλα αυτά σμίλεψε για πάντα το παιδικό μου μυαλό και το γέμισε με πολλές και καλές ιδέες. Το ίδιο βράδυ, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, έπλασα στο μυαλό μου μια ιστορία, ως συνέχεια αυτής που είχα δει. Ήταν η πρώτη μου ιστορία, έστω και νοητή. Όλα είχαν πάρει το δρόμο τους... Η ταινία κινουμένων σχεδίων που αναφέρομαι έχει τίτλο “Gall Force Eternal story” και όποιος θέλει μπορεί να τη δει ολόκληρη εδώ https://www.youtube.com/watch?v=BnYIrq4WqvU Όποιοι τη δουν, νομίζω πως θα συμφωνήσουν μαζί μου πως αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικότατο παράδειγμα epic space opera. Αν μη τι άλλο οι Ιάπωνες ήταν, είναι, και θα είναι οι κορυφαίου του είδους. Αλίμονο στα σημερινά παιδιά που είναι αναγκασμένα να βλέπουν αστειότητες του τύπου Μπομπ ο Σφουγγαράκης, Πέππα το γουρουνάκι, Σον το πρόβατο και έτσι στερούνται όλων εκείνων των ερεθισμάτων των παλιών κλασσικών παιδικών σειρών της γενιάς μου. Την είχα δει κι εγώ μικρός αυτή την ταινία. Ήταν κάργα αντιγραφή του Άλιεν. Το Andromeda Story και το Locke the Superman ήταν πολύ καλύτερα. Και μάντεψε γιατί: είχαν χαρακτήρες που σου έμεναν καρφωμένοι στο μυαλό. Και πολύ πιο επικές ιστορίες. Edited March 2, 2017 by Nihilio 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted March 5, 2017 Share Posted March 5, 2017 (edited) Ευτυχώς έχω καλή μνήμη! Μπορεί να ήμουν ακόμα στο δημοτικό αλλά το θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν το 1996 και ο Φώσκολος ήταν καλεσμένος στον Πρωινό Καφέ για τα πέντε χρόνια της σειράς. Εκεί η Μενεγάκη του έκανε μια προβοκατόρικη ερώτηση: «Πολλοί λένε ότι οι ιστορίες σας είναι λίγο υπερβολικές και δεν αποτυπώνουν την απλή καθημερινότητα των Ελλήνων. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;» Και η απάντησή του ήταν η εξής: «Απλές καθημερινές ιστορίες μπορεί να γράψει ο οποιοδήποτε. Λίγοι όμως μπορούν να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο για το οποίο να αξίζει κάποιος να ανοίξει την τηλεόρασή του». Νομίζω πως η απάντησή του τα λέει όλα. Θυμάμαι πως την ώρα που έπαιζε η Λάμψη άδειαζαν οι δρόμοι. Τότε πήγαινα Αγγλικά και στην είσοδο του φροντιστηρίου υπήρχε το πρόγραμμα με τις ώρες των τμημάτων και τις αίθουσες. Ξεκινούσε από τις 3 και έφτανε μέχρι τις δέκα το βράδυ. Όμως 7 με 8 καμία μέρα δεν υπήρχαν μαθήματα! Τότε όλες οι καθηγήτριες μαζεύονταν στο γραφείο και έβλεπαν Λάμψη. Πείτε μου, συμβαίνει κάτι ανάλογο σήμερα; Disco, κοίτα πάνω σε τι έπεσα πάνω που εξέφραζες το δέος σου στη λάμψη και τον Ευλογητό. Αφιερωμένο.. http://luben.tv/blogosphere/blogs/15499 Edited March 5, 2017 by Man_from_Earth 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted March 5, 2017 Share Posted March 5, 2017 Ευτυχώς έχω καλή μνήμη! Μπορεί να ήμουν ακόμα στο δημοτικό αλλά το θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν το 1996 και ο Φώσκολος ήταν καλεσμένος στον Πρωινό Καφέ για τα πέντε χρόνια της σειράς. Εκεί η Μενεγάκη του έκανε μια προβοκατόρικη ερώτηση: «Πολλοί λένε ότι οι ιστορίες σας είναι λίγο υπερβολικές και δεν αποτυπώνουν την απλή καθημερινότητα των Ελλήνων. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;» Και η απάντησή του ήταν η εξής: «Απλές καθημερινές ιστορίες μπορεί να γράψει ο οποιοδήποτε. Λίγοι όμως μπορούν να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο για το οποίο να αξίζει κάποιος να ανοίξει την τηλεόρασή του». Νομίζω πως η απάντησή του τα λέει όλα. Θυμάμαι πως την ώρα που έπαιζε η Λάμψη άδειαζαν οι δρόμοι. Τότε πήγαινα Αγγλικά και στην είσοδο του φροντιστηρίου υπήρχε το πρόγραμμα με τις ώρες των τμημάτων και τις αίθουσες. Ξεκινούσε από τις 3 και έφτανε μέχρι τις δέκα το βράδυ. Όμως 7 με 8 καμία μέρα δεν υπήρχαν μαθήματα! Τότε όλες οι καθηγήτριες μαζεύονταν στο γραφείο και έβλεπαν Λάμψη. Πείτε μου, συμβαίνει κάτι ανάλογο σήμερα; Disco, κοίτα πάνω σε τι έπεσα πάνω που εξέφραζες το δέος σου στη λάμψη και τον Ευλογητό. Αφιερωμένο.. http://luben.tv/blogosphere/blogs/15499 Πωπω τρελή φάση...πού το ξέθαψες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted March 18, 2017 Author Share Posted March 18, 2017 Ευτυχώς έχω καλή μνήμη! Μπορεί να ήμουν ακόμα στο δημοτικό αλλά το θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν το 1996 και ο Φώσκολος ήταν καλεσμένος στον Πρωινό Καφέ για τα πέντε χρόνια της σειράς. Εκεί η Μενεγάκη του έκανε μια προβοκατόρικη ερώτηση: «Πολλοί λένε ότι οι ιστορίες σας είναι λίγο υπερβολικές και δεν αποτυπώνουν την απλή καθημερινότητα των Ελλήνων. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;» Και η απάντησή του ήταν η εξής: «Απλές καθημερινές ιστορίες μπορεί να γράψει ο οποιοδήποτε. Λίγοι όμως μπορούν να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο για το οποίο να αξίζει κάποιος να ανοίξει την τηλεόρασή του». Νομίζω πως η απάντησή του τα λέει όλα. Θυμάμαι πως την ώρα που έπαιζε η Λάμψη άδειαζαν οι δρόμοι. Τότε πήγαινα Αγγλικά και στην είσοδο του φροντιστηρίου υπήρχε το πρόγραμμα με τις ώρες των τμημάτων και τις αίθουσες. Ξεκινούσε από τις 3 και έφτανε μέχρι τις δέκα το βράδυ. Όμως 7 με 8 καμία μέρα δεν υπήρχαν μαθήματα! Τότε όλες οι καθηγήτριες μαζεύονταν στο γραφείο και έβλεπαν Λάμψη. Πείτε μου, συμβαίνει κάτι ανάλογο σήμερα; Disco, κοίτα πάνω σε τι έπεσα πάνω που εξέφραζες το δέος σου στη λάμψη και τον Ευλογητό. Αφιερωμένο.. http://luben.tv/blogosphere/blogs/15499 Εγώ ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι οι σειρές του Φώσκολου ήταν αλάνθαστες και τέλειες. Απλά είχαν αυτό το διαφορετικό που σπάνια βλέπει κανείς σήμερα. Είχαν ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές ιδέες. Και έτσι είναι. Πάρτε για παράδειγμα όλα τα καθημερινά σίριαλ της τελευταίας δεκαετίας. Ανακυκλώνουν συνεχώς τις ίδιες μίζερες και καθημερινές ιδέες πάνω σε διαπροσωπικές σχέσεις, απιστίες, απαγορευμένους έρωτες κτλ. Θα μου πείτε και στη Λάμψη τα εξώγαμα του Δράκου ξεφύτρωναν το ένα μετά το άλλο, ενώ τα παιδιά του τα είχαν απαγάγει από είκοσι φορές το καθένα! Και θα έχετε απόλυτο δίκιο. Απλά εκεί παράλληλα με τις απλές καθημερινές ιστορίες υπήρχε πάντα και μια ενδιαφέρουσα πλοκή βασισμένη κυρίως σε κάποιον μυστηριώδη σούπερ κακό (βλέπε Αρμαγεδδών, Ευλογητός, El loco, κτλ). Αυτό σήμερα δεν υπάρχει. Σε καμία σειρά, απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχουν ιστορίες με σούπερ κακούς. Και το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι σημερινοί Έλληνες σεναριογράφοι και συγγραφείς είναι όντως τόσο ανίκανοι να φτιάξουν μια ξεχωριστή ιστορία με αξιόλογους ήρωες και αντίστοιχους αντιήρωες; Γιατί βλέπουμε συνέχεια σειρές τύπου Δίδυμα Φεγγάρια (που παρεμπιπτόντως βασίζεται σε μυθιστόρημα γνωστού εκδοτικού); Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε; Μάλλον ναι. Και για κάποιο άγνωστο λόγο δεν μας φτάνουν οι δικές μας μετριότητες αλλά κάνουμε και εισαγωγή από Κύπρο και Τουρκία! Πραγματικά αυτή η μάστιγα με τα Τουρκοκάναλα πρέπει να σταματήσει. Από τη στιγμή που έχουμε εθνικές διαφορές με κάποια χώρα θεωρώ αυτονόητο ότι θα πρέπει να μποϊκοτάρουμε όλα τα προϊόντα της και όχι να τα προβάλουμε! Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που ίσως δε θα έπρεπε να λέγονται Έλληνες. Παρακάτω ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά περιστατικά για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Το 2004 ήμουν στη Γ Λυκείου. Αρχές Φλεβάρη λοιπόν στο μάθημα της Ιστορίας έκανα μια ερώτηση σχετικά με την ιστορία στα Ίμια και πρότεινα να αφιερώσουμε μια ώρα πάνω σε αυτό το θέμα. Ο καθηγητής (κάποιο βδελυρό βολεμένο Πασοκάκι) έγινε έξαλλος με τις ερωτήσεις μου και μάλιστα κάλεσε και τους γονείς μου. Ακόμα αναρωτιέμαι το γιατί. Γιατί ακόμα και σήμερα σχεδόν απαγορεύεται να ειπωθεί αυτή η ιστορία στα σχολεία; Το καλοκαίρι του 2015 σε ένα τραπέζι γάμου είχα βρει έναν από τους βουλευτές της περιφερείας μου (Συριζαίο). Τον είχα ρωτήσει "Είναι ακόμα Ελληνικά τα Ίμια;" Και η απάντησή του ήταν «Φυσικά και είναι!» Δεύτερη ερώτηση: "Τότε γιατί απαγορεύεται να τοποθετήσει κάποιος την Ελληνική σημαία σε χώρο που θεωρείται Ελληνικός;" Απάντηση: ... (κατάπιε τη γλώσσα του) ... Βέβαια οι περισσότεροι στο τραπέζι τον ρωτούσαν για τα capital control! Θυμάμαι κάποιον που έλεγε: έχω 50 χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα. Θα τα χάσω; Συγνώμη κιόλας, αλλά μετά τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2012 και την όλη αβεβαιότητα που ακολούθησε όποιος είχε αφήσει σημαντικό ποσό σε Ελληνική τράπεζα μέχρι το καλοκαίρι του 15 είναι απλά άξιος της μοίρας του! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted March 18, 2017 Share Posted March 18, 2017 "Οι σημερινοί Έλληνες σεναριογράφοι και συγγραφείς είναι όντως τόσο ανίκανοι να φτιάξουν μια ξεχωριστή ιστορία με αξιόλογους ήρωες και αντίστοιχους αντιήρωες;" Ποια βιβλία ακριβώς έχεις διαβασει απο σημερινούς Έλληνες συγγραφείς και τους θεωρείς ανίκανους; 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted March 18, 2017 Share Posted March 18, 2017 (edited) Χωρίς να το ξέρεις φίλε μου έδωσες την απάντηση μόνος σου, σήμερα οι Έλληνες είναι κάτω από μια οικονομική πίεση που δε βίωσαν ούτε τη δεκαετία του 60 που φύγανε χιλιάδες μετανάστες, Από την άλλη φτάνει να δεις την ένα δελτίο ειδήσεων για να χορτάσεις αίμα και βία. Έτσι θέλουν να ξεχαστούν και να ξεσκάσουν όταν βλεπουν μια σειρά και γι' αυτό αυτές πάνε σε θέματα που είναι πιο ανώδυνα και ταυτόχρονα πουλάνε. Τα τούρκικα που ανέφερες (εδώ συμφωνώ μαζί σου) έχουν πολύ περισσότερα φονικά και βία γιατί η νοοτροπία των γειτόνων είναι τέτοια πιο σκληρή. Όσο για τα Ίμια, είναι ένα θέμα ακανθώδες και ο δάσκαλός σου καλά έκανε γιατί το θέμα άπτεται της πολιτικής που είναι ένα θέμα που καλά θα έκανε να μένει έξω από τα σχολεία. Edited March 18, 2017 by WILLIAM Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted March 18, 2017 Share Posted March 18, 2017 Και απο τα φορουμ, να προσθεσω. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cucci Posted March 18, 2017 Share Posted March 18, 2017 (edited) Εγώ να δηλώσω ενθουσιασμένος με την αναβίωση του θέματος, γιατί έχω μείνει πίσω στους σχολιασμούς, και κατά συνέπεια στον αριθμό των ποστ μου. Και σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνεις. Θα προχωρήσω δια της επιστημονικής μεθόδου, φτιάχνοντας ένα n-gram με τη συχνότητα των λέξεων που χρησιμοποιείς, ελαφρώς πειραγμένο ώστε να μη χρησιμοποιεί στη λίστα του λέξεις μικρές (γιατί ως γνωστόν δεν μετράνε και στο word count). Τον πίνακα των λέξεων-εννοιών που συναντήσαμε χρησιμοποιήσαμε στο εργαστήριο στη συνέχεια, μετά την εφαρμογη της μεθόδου του data mining για τα μηνύματα που έχει συνεισφέρει στο θέμα ο Disco Volante, συμπεριλαμβανομένου του αρχικού, ώστε να δημιουργήσουμε μια επεικόνιση της μορφής word cloud για να μπει το θέμα στη σωστή του βάση. Το αποτέλεσμα από την εφαρμογη της μεθοδολογίας ήταν το εξής: Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι το θέμα, για να μπει στη σωστή του βάση, έχει περισσότερη σχέση με την τηλεόραση, τον Φώσκολο, τις εκρήξεις, τη Μενεγάκη και τον ξεπεσμό των Ελλήνων που αδυνατούμε να σε καταλάβουμε, παρά με την όποια αντικειμενικότητα στην κριτική ιστοριών. Και σίγουρα καθόλου με τη λογοτεχνία. Εντωμεταξύ, μιας και ανέφερες την Κύπρο: Βαλς με 12 Θεούς έχεις δει; Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το πρόβλημά σου με το συγκεκριμένο import από τη Μεγαλόνησο. Επίσης, θα ήθελα πολύ να απαντήσεις στην ερώτηση του κουλτουριάρη από παραπαραπάνω, να δω λίγο κάτι. Εγώ, πάντως, σε πείσμα των παραπάνω αποτελεσμάτων, θα συνεχίσω να σου απαντάω, γιατί κατά βάθος πιστεύω στους ανθρώπους. (Ίσως βέβαια, για αυτό να μου αρέσουν οι χαρακτήρες στις ιστορίες. Μην το ψάχνεις, είμαι παράξενο μπισκότο. Τι; Όχι; (για να κλείσω κι εγώ με ρητορική ερώτηση) Edited March 18, 2017 by Cucci 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elli Sketo Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 Το "στη", το "στην", το "τους" και το "αν" δεν είναι λέξεις χαζούλη... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 Έχω ζήσει τις εποχές που στο Sff κρίνονταν οι ιστορίες και όχι η κριτική. Θα σέβεστε! 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 Δε μιλάμε για την έκρηξη της Ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης το 90' DV (που αμφιβάλλω ότι έπιασες από την αρχή λόγω ηλικίας) ούτε για το πόσο σημαντική ήταν και τί συνέπειες είχε στην Ελληνική κουλτούρα. Εγώ θυμάμαι αμυδρά την εποχή που είχαμε να δούμε μόνο ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2 και το τί έκπληξη ήταν να βλέπουμε ξαφνικά ΑΝΤ1 και Mega. Γαμώτο, μέχρι και τον πιλότο της Λάμψης θυμάμαι, το 1993. Επίσης θυμάμαι πόσο lame ήταν να βλέπεις Λάμψη τον 5ο χρόνο που προβαλλόταν (Ο Ευλογητός έπαιζε το 1997) Επίσης: http://luben.tv/blogosphere/blogs/58373 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 (edited) Νιχίλιε θυμάσαι και τι πλάκα που είχε το Μega όταν πρωτάρχισε και εκτός από τις σειρές ανακαλύψαμε και τη διακοπή για διαφημίσεις; Επίσης να διορθώσω ότι το Βαλς με 12 Θεούς μπορεί να είναι τηλεοπτική εισαγωγή αλλά είναι δικό μας προϊόν αφού πρόκειται για βιβλίο της Μαντά (όχι της δικής μας, της άλλης) Edited March 19, 2017 by WILLIAM Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 Νιχίλιε θυμάσαι και τι πλάκα που είχε το Μega όταν πρωτάρχισε και εκτός από τις σειρές ανακαλύψαμε και τη διακοπή για διαφημίσεις; Επίσης να διορθώσω ότι το Βαλς με 12 Θεούς μπορεί να είναι τηλεοπτική εισαγωγή αλλά είναι δικό μας προϊόν αφού πρόκειται για βιβλίο της Μαντά (όχι της δικής μας, της άλλης) Δε το θυμάμαι, όχι, ήμουν επίσης πολύ μικρός και Mega προτοείδα το 1992 νομίζω (χωριατόπαιδο γαρ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 Α ναι; Ήμουν με την ιδέα ότι ήσουν γέννημα θρέμμα Αθηναίος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted March 19, 2017 Author Share Posted March 19, 2017 "Οι σημερινοί Έλληνες σεναριογράφοι και συγγραφείς είναι όντως τόσο ανίκανοι να φτιάξουν μια ξεχωριστή ιστορία με αξιόλογους ήρωες και αντίστοιχους αντιήρωες;" Ποια βιβλία ακριβώς έχεις διαβασει απο σημερινούς Έλληνες συγγραφείς και τους θεωρείς ανίκανους; Εδώ έχεις δίκιο! Οφείλω να διευκρινίσω ότι με τον όρο «ανίκανοι» δεν εννοούσα χαμηλή ποιότητα γραπτού λόγου. Αντίθετα πιστεύω ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι Έλληνες συγγραφείς. Αυτό που εννοούσα είναι ότι στερούνται εμπνεύσεως και ιδεών. Δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα. Πάρε για παράδειγμα τα κοινωνικά best seller που μεταφέρονται και στην τηλεόραση. Τι περιέχουν; Σχέσεις, απαγορευμένους έρωτες, κρυφά πάθη, ίντριγκες απιστίες, κτλ. Το καλούπι σε όλα είναι ακριβώς το ίδιο. Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να σκεφτούν και κάτι διαφορετικό; Μια μεγάλη απειλή ας πούμε (αντιήρωας) και φυσικά έναν καλογραμμένο ήρωα. Το παρά 5 που έγινε μεγάλη επιτυχία είχε, κατά κάποιο τρόπο, αυτό που γράφω. Βέβαια, εκεί ήταν πιο πολύ παρωδία-κωμωδία και εγώ προτιμώ κάτι πιο σοβαρό σαν αυτό ας πούμε https://www.youtube.com/watch?v=ZUrdAoRY3Xc Τόσο δύσκολο είναι λοιπόν να γραφτούν και σήμερα παρόμοιες ιστορίες δράσης; Φυσικά για να μεταφερθούν στην τηλεόραση το κόστος είναι απλά απαγορευτικό. Κάπου είχα διαβάσει ότι ένα επεισόδιο του Εις Θάνατον, με όλα τα εξωτερικά γυρίσματα, κόστιζε πιο πολύ από έναν ολόκληρο κύκλο της Λάμψης... Χωρίς να το ξέρεις φίλε μου έδωσες την απάντηση μόνος σου, σήμερα οι Έλληνες είναι κάτω από μια οικονομική πίεση που δε βίωσαν ούτε τη δεκαετία του 60 που φύγανε χιλιάδες μετανάστες, Από την άλλη φτάνει να δεις την ένα δελτίο ειδήσεων για να χορτάσεις αίμα και βία. Έτσι θέλουν να ξεχαστούν και να ξεσκάσουν όταν βλεπουν μια σειρά και γι' αυτό αυτές πάνε σε θέματα που είναι πιο ανώδυνα και ταυτόχρονα πουλάνε. Τα τούρκικα που ανέφερες (εδώ συμφωνώ μαζί σου) έχουν πολύ περισσότερα φονικά και βία γιατί η νοοτροπία των γειτόνων είναι τέτοια πιο σκληρή. Όσο για τα Ίμια, είναι ένα θέμα ακανθώδες και ο δάσκαλός σου καλά έκανε γιατί το θέμα άπτεται της πολιτικής που είναι ένα θέμα που καλά θα έκανε να μένει έξω από τα σχολεία. Στη δεκαετία του 90 υπήρχε πιο πολύ αίμα και βία στις ειδήσεις απ’ ότι σήμερα. Θυμάμαι κατά τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας να δείχνουν καμένα και διαμελισμένα πτώματα, χωρίς καν να κρύβουν την εικόνα! Και μιας και ανέφερα την Γιουγκοσλαβία να πω και το εξής: σε κάθε ερευνητική δημοσίευση σε διεθνή περιοδικά υπάρχει κάτω από το όνομα του συγγραφέα η σύσταση του ιδρύματος. Στη δική μου περίπτωση η σύσταση γράφει Department of Physics, School of Science, Aristotle University of Thessaloniki, GR-541 24, Thessaloniki, Greece Πριν μερικά χρόνια, τόλμησα σε κάποια δημοσίευση να προσθέσω τον όρο Macedonia ανάμεσα από το Thessaloniki και το Greece. Τότε δέχτηκα σφοδρή επίθεση από το διευθυντή του τομέα που μου ζήτησε, σε έντονο ύφος, να αφαιρέσω τον όρο Macedonia. Εγώ γεννήθηκα στην Ήπειρο ενώ αυτός είναι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονίκης (Μακεδονίας). Ντροπή του λοιπόν. Αν αύριο το πρωί τα μεμέτια οι Τούρκοι έχουν φτάσει μέχρι το Φάληρο και οι Σλαβοσκοπιανοί μέχρι τα Γιάννενα, ελπίζω να μην παραπονεθεί κανείς από αυτούς... Δε μιλάμε για την έκρηξη της Ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης το 90' DV (που αμφιβάλλω ότι έπιασες από την αρχή λόγω ηλικίας) ούτε για το πόσο σημαντική ήταν και τί συνέπειες είχε στην Ελληνική κουλτούρα. Εγώ θυμάμαι αμυδρά την εποχή που είχαμε να δούμε μόνο ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2 και το τί έκπληξη ήταν να βλέπουμε ξαφνικά ΑΝΤ1 και Mega. Γαμώτο, μέχρι και τον πιλότο της Λάμψης θυμάμαι, το 1993. Επίσης θυμάμαι πόσο lame ήταν να βλέπεις Λάμψη τον 5ο χρόνο που προβαλλόταν (Ο Ευλογητός έπαιζε το 1997) Επίσης: http://luben.tv/blogosphere/blogs/58373 Κι όμως, έβλεπα από πολύ μικρός τηλεόραση (μέσα του 1990). Τότε είχαμε μόνο μία συσκευή στο σπίτι και μέχρι το 1995 είχαν γίνει 3 (μία για τον καθέναν, έτσι για να μην μαλώνουμε για τον τηλεδιαυλοεπιλογέα!) Παρεμπιπτόντως, ο πιλότος της Λάμψης προβλήθηκε κάποια Κυριακή βράδυ του Σεπτεμβρίου του 1991 και όχι το 1993. Στο site που παραθέτεις έχουν ξεχάσει να αναφέρουν τον El loco! Νιχίλιε θυμάσαι και τι πλάκα που είχε το Μega όταν πρωτάρχισε και εκτός από τις σειρές ανακαλύψαμε και τη διακοπή για διαφημίσεις; Επίσης να διορθώσω ότι το Βαλς με 12 Θεούς μπορεί να είναι τηλεοπτική εισαγωγή αλλά είναι δικό μας προϊόν αφού πρόκειται για βιβλίο της Μαντά (όχι της δικής μας, της άλλης) Όντως στο MEGA μάθαμε τη διακοπή για διαφημίσεις. Πριν λίγο καιρό είχα δει μια ταινία στο ίδιο κανάλι, μονορούφι, χωρίς διαφημίσεις. Κάνει κάτι γυρίσματα ο καιρός όμως! Το πάλαι ποτέ Μεγάλο Κανάλι κατάντησε κανάλι φάντασμα. Βέβαια, η Νέμεσις δεν αργεί να έρθει. Ήταν απόλυτα λογικό μετά την αισχρή προπαγάνδα που έκανε το καλοκαίρι του 2015 υπερ του ΝΑΙ να τιμωρηθεί. Μέχρι και το βρικόλακα το Μητσοτάκη είχαν ξεθάψει για να μιλήσει υπερ του ΝΑΙ. Έλεος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 "Εδώ έχεις δίκιο! Οφείλω να διευκρινίσω ότι με τον όρο «ανίκανοι» δεν εννοούσα χαμηλή ποιότητα γραπτού λόγου. Αντίθετα πιστεύω ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι Έλληνες συγγραφείς. Αυτό που εννοούσα είναι ότι στερούνται εμπνεύσεως και ιδεών. Δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα."Φυσικά και χρειάζεται να αναφέρεις ονόματα, αν θέλεις να πιστέψω ότι μιλάς σοβαρά.Ξαναρωτάω λοιπόν. Ποια βιβλία ακριβώς έχεις διαβάσει από σημερινούς Έλληνες συγγραφείς και τους θεωρείς ανίκανους ή ότι στερούνται εμπνεύσεως και ιδεών; 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 19, 2017 Share Posted March 19, 2017 Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα πάντως αν οι πολιτικές αναφορές κόβονταν στο θέμα αυτό. Όσον αφορά την έμπνευση, αγαπημένη μου σειρά από Ελληνικές ήταν το σχέσεις-απιστίες-οικογενειακά μυστικά-τίγκα σουρεαλισμός Εγκλήματα. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.