Steinar Bragi - Παγωμένη Γη

[BladeRunner]

 

Τίτλος: Παγωμένη Γη (Hálendið/The Ice Lands)
Συγγραφέας: Steinar Bragi (Στέιναρ Μπράγκι)
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
 

Έτσι ξαφνικά, πριν από δυο-τρεις μέρες, κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα βιβλίο τρόμου γραμμένο από Ισλανδό συγγραφέα. Το εξώφυλλο μου κίνησε την προσοχή από την πρώτη στιγμή που το είδα, διάβασα και την περίληψη και είπα να το αγοράσω, παρά την ιδιαίτερα μέτρια βαθμολογία του στο Goodreads. Τι στο καλό, σε πολύ μεγάλο βαθμό εμπιστεύομαι τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Λοιπόν, οι μέτριες κριτικές που υπάρχουν στο ίντερνετ για το βιβλίο, μπορώ να πω ότι δικαιολογούνται, σε γενικές γραμμές.

 

Τέσσερις νέοι άνθρωποι -δυο άντρες και δυο γυναίκες-, όλα θύματα της οικονομικής κρίσης με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πηγαίνουν μια εκδρομή στην ενδοχώρα της Ισλανδίας, μ'ένα νοικιασμένο τζιπ. Στην μέση του πουθενά, με την ομίχλη να καλύπτει σχεδόν τα πάντα, παθαίνουν ένα ατύχημα. Θα βρεθούν μπροστά σ'ένα απομονωμένο σπίτι, όπου θα συναντήσουν ένα ζευγάρι γέρων, με ιδιαίτερα παράξενη συμπεριφορά. Στις προσπάθειές τους για να φύγουν από την ερημιά αυτή και να βρεθούν ξανά πίσω στον πολιτισμό, θα συναντήσουν ένα κάρο εμπόδια. Επίσης, θα ανακαλύψουν πολλά περίεργα και τρομακτικά πράγματα...

 

Λοιπόν, το βιβλίο σίγουρα δεν είναι τόσο κακό όσο δείχνει η βαθμολογία του στο Goodreads. Όμως, είναι μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για κάτι το ξεχωριστό. Ο συγγραφέας χτίζει μια τρομερή ατμόσφαιρα, μας γνωρίζει με σχετικά ικανοποιητικό τρόπο τους τέσσερις πρωταγωνιστές, μας προσφέρει λίγες ανατριχίλες λόγω των τοπίων, της ομίχλης και κάποιων παράξενων γεγονότων/σκηνικών, όμως στο τέλος τα γκρεμίζει όλα, μιας και δεν έλυσε πολλές απορίες και δεν εξήγησε τα γιατί και πως. Εντάξει, δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε και όλα, ας μένουν κάποια πράγματα ανοικτά στο τέλος, αλλά εδώ δεν κατάλαβα γιατί και πως έγινε ό,τι έγινε. Στο τέλος συμβαίνουν διάφορα κουλά και μάλλον τίποτα δεν ξεκαθαρίζεται. Να φταίω μόνο εγώ; Μπα, και άλλοι αναγνώστες αναρωτιούνται...

 

Γενικά, πέρασα καλά. Η γραφή μου άρεσε αρκετά (αν και ήταν κάπως... ανιαρή, που και που), η ατμόσφαιρα εξαιρετική, έτσι σκοτεινή, μουντή και γκρίζα όπως ήταν, και οι χαρακτήρες μάλλον ενδιαφέροντες αν και όχι τόσο συμπαθητικοί κατά την γνώμη μου -ο συγγραφέας ξόδεψε αρκετό χρόνο για να μας τους γνωρίσει, μερικές φορές εις βάρος της αφήγησης. Σε σημεία όμως με κούρασε, ενώ απογοητεύτηκα από τον τρόπο που έκλεισε την όλη ιστορία ο συγγραφέας. Σαν να μην ήξερε ούτε ο ίδιος τι έγινε πραγματικά...

 

6.5/10

Edited March 5, 2017 by BladeRunner