Popular Post Διγέλαδος Posted March 9, 2017 Popular Post Share Posted March 9, 2017 Είδος: τρόμοςΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 588Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Σουλουπωμένο φλασάκι από το 15o Flash Fiction Live (FFL) "Κοιτάς ποτέ πίσω σου;" "Τι εννοείς;" Με ρωτάει το ραντεβού μου. Ραντεβού. Παλιομοδίτικη λέξη, αλλά και η ίδια η πράξη, δηλαδή η πρώτη συνάντηση ξεπερασμένη, δεν είναι; Να λες στον άλλον, χωρίς να τον ξέρεις, να βγείτε. Όλη η προετοιμασία, το να λέει ο καθένας για τη ζωή του για χιλιοστή φορά. Και μετά να λες κάτι και να ρίχνεις όλη την προσπάθειά στο γκρεμό. Εγώ δεν χρειάστηκα πολύ. Μόνο μια ερώτηση, που την είχα στο μυαλό μου για πολύ καιρό. Την εξέφρασα και τώρα με κοιτάζει λες και είμαι ο πιο creepy άνδρας στην καφετέρια. "Εννοώ, δεν νιώθεις μερικές φορές σαν να σε παρακολουθούν;" Tο έκανα χειρότερο. Γιατί πάντα το κάνω αυτό; Το βλέμμα της πηγαίνει στο κινητό της. Σκέφτεται να στείλει ένα μεγάλο "Σώστε με" στις φίλες της ή περιμένει εκείνο το τηλέφωνο "διάσωσης" μήπως χρειαστεί να φύγει όλως τυχαίως νωρίτερα; "Θα στο πω διαφορετικά. Ξέρεις πως είναι να σε κοιτούν, έτσι;" Τα αμυγδαλωτά μάτια της στενεύουν για λίγο. Όχι δεν θέλω να σου πω καμιά κλασσική ατάκα πεσίματος. "Θυμήσου, πως είναι να περπατάς και να ξέρεις ότι σε κοιτάνε από πίσω." Σκέψου. "Ναι, οκ. Και;" Να πάρει πάλι το αισθάνομαι. Κάτι έχει εστιάσει στο σβέρκο μου. Όχι δεν θα τη ρωτήσω. "Λοιπόν, μερικές φορές μπορεί να σου συμβεί το ίδιο χωρίς να έχεις προσπεράσει κάποιον. Σε μένα έχει γίνει δηλαδή." Λίγο, να έγερνα το κεφάλι μου πλάγια, να δω. "Έχεις ζητήσει βοήθεια;" Το γόνατό της ανεβοκατεβαίνει, το νιώθω να χτυπάει ελαφριά το τραπέζι. Ρίχνω το κουταλάκι κάτω. "Συγνώμη" της λέω ανάμεσα από τα δόντια μου χωρίς να ακούω τι μου λέει και σκύβω να δω. Είναι η σκιά μου. Κάθε φορά η σκιά μου. Σηκώνω το κεφάλι μου. Περιμένει. Μια άλλη προσπάθεια επικοινωνίας. "Πώς έχεις νικήσει τους φόβους σου;" Τη ρωτάω. Κάτι περνάει γρήγορα από την άκρη του ματιού μου. "Δεν ξέρω. Τους αντιμετώπισα; Έπαιρνα φυσικά βοήθεια και από τους δικούς μου" Ένα μαύρο περίγραμμα κρέμεται στον τοίχο πίσω από τους ώμους της. Είμαι σίγουρος ότι δεν πέφτει κανονικά η σκιά της εκεί. Το φως της λάμπας δεν κοιτάζει προς τα εκεί. "Ξέρεις έχει πάει αργά", κοιτάει το ρολόι της ενώ η σκιά μεγαλώνει, "Όλα καλά; Γιατί πιάνεις το τραπέζι από τις άκρες;" "Εεε", Δεν θα με πιστέψει αν της πω ότι αυτό το μαύρο που είναι από πίσω της ξεκινά από τα πόδια μου. Είναι κάτι δικό μου. "Ναι, πρέπει να φύγουμε" της απαντάω βιαστικά. "Πόσο... Ε! άσε το χέρι μου!" Πρόσεχε, πάω να της πω. Φουσκώνει, σαν να θέλει να σε καταπιεί. "Θα πληρώσω εγώ" "Καλά", μου λέει ενώ ένας φόβος φαίνεται στο πρόσωπό της. Η σκιά σαν να χαμογελάει. Επιστρέφει ξαφνικά στη θέση της. Βγάζω το πορτοφόλι μου από το τζιν και από μέσα τα ψηλά για να πληρώσω τους αποτυχημένους καφέδες μας. "Πάω στο μπάνιο λίγο" μου λέει. Καθώς σηκώνεται πάω κι εγώ να σταθώ όρθιος, αλλά χέρια γραπώνονται πάνω στα πόδια μου και με κρατάνε στην καρέκλα. Σηκώνω το τραπεζομάντιλο. Ένα χρώμα διαφανές που σκουραίνει τα παπούτσια μου και το παντελόνι ανεβαίνει όλο και πιο πάνω. Χτυπάω με τα χέρια μου τα πόδια μου. Οι λίγοι θαμώνες με κοιτάνε παραξενεμένοι. Πως να δουν κάτω από το τραπέζι; Θέλω να ουρλιάξω, να τους ζητήσω βοήθεια, αλλά κάτι έχει μπει μέσα από το λαιμό μου και μου κλείνει κάθε δίοδο αναπνοής. Τα χέρια μου είναι μαγκωμένα. Σαν ένα μαύρο παχύρρευστο υγρό να περνάει μέσα από τις φλέβες μου και να γίνομαι κάτι άλλο. Η κοπέλα γυρνάει από το μπάνιο. "Όλα καλά;" Αυτός σηκώνεται και χαμογελάει. "Τέλεια. Θα σε πάω εγώ" της λέει. 11 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Christos.Antonaros Posted April 28, 2017 Share Posted April 28, 2017 (edited) Καλησπέρα Άλεξ, Να τονίσω πως η κριτική μου είναι η προσωπική μου άποψη και κανενός άλλου, και ότι θεωρώ το γραπτό σου μια αξιόλογη προσπάθεια. Τελειώνοντας τη σύντομη ιστορία σου έμεινα με ζαρωμένα – ελαφρώς χαμογελαστά - χείλη. Αν και καταλαβαίνω πως από την αρχή πως ένας άντρας διηγείται την ιστορία σου, δε καταλαβαίνω την ύπαρξη άλλου ατόμου μέσα στο κείμενο, παρά την παρουσία της κοπέλας. Εκτενέστερα: 1. Το "ραντεβού" δεν έχει όνομα, πρόσωπο ή τουλάχιστον κάποιο χαρακτηριστικό. Μιλά πολύ λίγο για πρώτο ραντεβού και όταν μιλά λέει πολύ λίγα. Η αντίδρασή της όταν της έπιασε το χέρι είναι πολύ απλή. 2. Σε ένα πρώτο ραντεβού με όλα αυτά που συμβαίνουν η κοπέλα θα είχε φύγει όταν, και καλά, θα πήγαινε τουαλέτα. Ξέρω πως λόγω περιορισμού λέξεων πρέπει να περιορίσεις κάποια πράγματα, αλλά προσπάθησε να κόψεις εσωτερικό μονόλογο για να δώσεις περισσότερη «ύπαρξη» στην κοπέλα. Κάτι ακόμα. Χρησιμοποιείς την λέξη creepy μέσα σε ελληνικό κείμενο όταν υπάρχει αντίστοιχη ελληνική λέξη. Καλό είναι όταν δε σου έρχεται κάποια λέξη να βάζεις ένα ερωτηματικό σε παρένθεση (?) και να προχωράς. Όταν τελειώσεις την ιστορία σου μπορείς να γυρίσεις πίσω και να βρεις τη λέξη που ψάχνεις. Η τελική ανατροπή μου αρέσει, και ιδιαίτερα το πως αναφέρεσαι σε τρίτο πρόσωπο στον ίδιο χαρακτήρα. Edited April 28, 2017 by Christos.Antonaros 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted April 29, 2017 Author Share Posted April 29, 2017 Καλησπέρα Άλεξ, Να τονίσω πως η κριτική μου είναι η προσωπική μου άποψη και κανενός άλλου, και ότι θεωρώ το γραπτό σου μια αξιόλογη προσπάθεια. Τελειώνοντας τη σύντομη ιστορία σου έμεινα με ζαρωμένα – ελαφρώς χαμογελαστά - χείλη. Αν και καταλαβαίνω πως από την αρχή πως ένας άντρας διηγείται την ιστορία σου, δε καταλαβαίνω την ύπαρξη άλλου ατόμου μέσα στο κείμενο, παρά την παρουσία της κοπέλας. Εκτενέστερα: 1. Το "ραντεβού" δεν έχει όνομα, πρόσωπο ή τουλάχιστον κάποιο χαρακτηριστικό. Μιλά πολύ λίγο για πρώτο ραντεβού και όταν μιλά λέει πολύ λίγα. Η αντίδρασή της όταν της έπιασε το χέρι είναι πολύ απλή. 2. Σε ένα πρώτο ραντεβού με όλα αυτά που συμβαίνουν η κοπέλα θα είχε φύγει όταν, και καλά, θα πήγαινε τουαλέτα. Ξέρω πως λόγω περιορισμού λέξεων πρέπει να περιορίσεις κάποια πράγματα, αλλά προσπάθησε να κόψεις εσωτερικό μονόλογο για να δώσεις περισσότερη «ύπαρξη» στην κοπέλα. Κάτι ακόμα. Χρησιμοποιείς την λέξη creepy μέσα σε ελληνικό κείμενο όταν υπάρχει αντίστοιχη ελληνική λέξη. Καλό είναι όταν δε σου έρχεται κάποια λέξη να βάζεις ένα ερωτηματικό σε παρένθεση (?) και να προχωράς. Όταν τελειώσεις την ιστορία σου μπορείς να γυρίσεις πίσω και να βρεις τη λέξη που ψάχνεις. Η τελική ανατροπή μου αρέσει, και ιδιαίτερα το πως αναφέρεσαι σε τρίτο πρόσωπο στον ίδιο χαρακτήρα. Ευχαριστώ Χρήστο για τα σχόλια. Όλα είναι ηθελημένα... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glokta Posted May 11, 2017 Share Posted May 11, 2017 (edited) Γεια σου Άλεξ! Είχα διαβάσει το κείμενό σου και όταν έτρεχε ο διαγωνισμός, δύστυχος δεν είχα προλάβει να καταθέσω τα σχόλιά μου. Ήρθε η ώρα λοιπόν Για αρχή...μου άρεσε το τέλος! Θέλω να ουρλιάξω, να τους ζητήσω βοήθεια, αλλά κάτι έχει μπει μέσα από το λαιμό μου και μου κλείνει κάθε δίοδο αναπνοής. Τα χέρια μου είναι μαγκωμένα. Σαν ένα μαύρο παχύρρευστο υγρό να περνάει μέσα από τις φλέβες μου και να γίνομαι κάτι άλλο Έκανες την καρέκλα μου να τρίξει. Επίσης η ατάκα της μεταμόρφωσης κούνησε το κεφάλι μου καταφατικά. Την πρώτη φορά που το διάβασα λίγο με παίδεψε και είχα αναγκαστεί να το ξαναδιαβάσω σε κάποια σημεία. Από ότι κατάλαβα τώρα πρέπει το μπέρδεμά μου αυτό να οφείλετε στα"" που τα έχω συνιθήσει έτσι «». Δεν είμαι σίγουρος όμως. Καλό θα ήταν σε κάποια φάση να τα αλλάξεις νομίζω. Μπράβο! και θα ψάξω να διαβάσω και άλλα από τα κείμενά σου. Edited May 11, 2017 by Glokta Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 14, 2017 Author Share Posted May 14, 2017 Γεια σου Άλεξ! Είχα διαβάσει το κείμενό σου και όταν έτρεχε ο διαγωνισμός, δύστυχος δεν είχα προλάβει να καταθέσω τα σχόλιά μου. Ήρθε η ώρα λοιπόν Για αρχή...μου άρεσε το τέλος! Θέλω να ουρλιάξω, να τους ζητήσω βοήθεια, αλλά κάτι έχει μπει μέσα από το λαιμό μου και μου κλείνει κάθε δίοδο αναπνοής. Τα χέρια μου είναι μαγκωμένα. Σαν ένα μαύρο παχύρρευστο υγρό να περνάει μέσα από τις φλέβες μου και να γίνομαι κάτι άλλο Έκανες την καρέκλα μου να τρίξει. Επίσης η ατάκα της μεταμόρφωσης κούνησε το κεφάλι μου καταφατικά. Την πρώτη φορά που το διάβασα λίγο με παίδεψε και είχα αναγκαστεί να το ξαναδιαβάσω σε κάποια σημεία. Από ότι κατάλαβα τώρα πρέπει το μπέρδεμά μου αυτό να οφείλετε στα"" που τα έχω συνιθήσει έτσι «». Δεν είμαι σίγουρος όμως. Καλό θα ήταν σε κάποια φάση να τα αλλάξεις νομίζω. Μπράβο! και θα ψάξω να διαβάσω και άλλα από τα κείμενά σου. Ευχαριστώ Βασίλη. Σου προτείνω αυτά από τρόμο: Ένας αλλιώτικος φανταστικός φίλος Τράβηξέ με στο πράσινο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted May 14, 2017 Share Posted May 14, 2017 Πολύ ωραίο διηγηματάκι. Άρτιο βασικά, έχει ρυθμό, έχει κλιμάκωση, απ' όλα έχει. Λίγα πράγματα θα άλλαζα, ίσως το γιατί πιάνεις το τραπέζι απ' τις άκρες, να το έκανα "καλέ άσε τις άκρες του τραπεζιού" ή κάτι τέτοιο. Μπράβο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.