ΣΑ #5 (Απαντήσεις και Σχολιασμοί)

[elgalla]

Rhialto: λοιπόν, μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Δεν με χάλασε το τέλος, αν και θα ήθελα να παίρναμε μια ιδέα για τις αμαρτίες του Τζακ. Όμως μου άρεσε που πάντρεψες όχι δύο, αλλά τρία παραμύθια - κι ας μην είχε σημαντικό ρόλο ο μολυβένιος στρατιώτης, εν τέλει. Με ξένισε (no pun intended) το μπλέξιμο ελληνικών και ξένων ονομάτων, θα προτιμούσα δηλαδή να ήταν Ιάκωβος ο Τζακ, για παράδειγμα. Επίσης, μου άρεσε η ιδέα του σπαθιού και, δεν ξέρω, θα ήθελα κάπως να δω την ιστορία αυτή να συνεχίζεται.

 

Ballerond: τα στοιχεία τα έβαλες όλα, μεν, δεν τα συνέδεσες δε. Αυτό, βέβαια, το ξέρεις κι ο ίδιος, γι' αυτό και έθεσες το πλαίσιο του άσχετου δασκάλου, ώστε κι εείς κι εσύ να μην πάρουμε στα σοβαρά τίποτα και να μην περιμένουμε να δούμε ουσιαστική σύνδεση. Στο ζητούμενο της άσκησης, επομένως, θα έλεγα πως πέτυχε περίπου 30%. Ευχάριστο ήταν, ανάλαφρο και ευανάγνωστο, αν και η ηλικία των παιδιών μου φαίνεται ασαφής: σε κάποια σημεία φαίνονται πολύ μικρά, ο δάσκαλος όμως τους μιλάει λες κι είναι έφηβοι. Η πλάκα είναι πως θα μου άρεσε μια Χιονάτη στην Άγρια Δύση και ίσως εκμεταλλευτώ την ιδέα σου για να τη γράψω η ίδια κάποια στιγμή - μου αρέσει η Άγρια Δύση, ναι, τι;

 

 

Υ.Γ. Τα μαγικά χαρτιά είναι μαγεμένη ταρώ, το άρμα, ο τροχός και ο θάνατος είναι όλα χαρτιά της Μεγάλης Αρκάνα. Όπως το είχα κατά νου, τα χαρτιά είναι λίγο σαν... pokeballs. Τα πετάς και ό,τι αναπαριστούν παίρνει υλική μορφή. Αλλά η πρόταση της δασκάλας θα εφαρμοστεί γιατί μου άρεσε και ταιριάζει.

[Rhialto]

Τα μαγικά χαρτιά:

Αυτή η ιστορία μοιάζει αρκετά απλή όσον αφορά τα διάφορα σημεία την πλοκή της και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία. Για την ακρίβεια χρησιμοποίησες πάρα πολλά μοτίβα διάφορων παραμυθιών (προσωποποιημένα αστέρια, το τίμημα για κάποιο λάθος και η μοιραία εκπλήρωση του κ.α) και τα ένωσες με τον σωστό τρόπο δημιουργώντας κάτι που έχει 100% την δική του αυτοτέλεια και είναι παράλληλα απλό, όπως πρέπει για ένα παραμύθι. Επίσης μου έβγαλες μια νοσταλγία για τα παραμύθια που διάβαζα μικρός…

 

Σταχτοπουτανίτσα:

Τεχνικά ήσουν μια χαρά. Μου άρεσε επίσης και η λογική της υπεροψίας που έβαλες στην σταχτοπούτα. Ίσως αν το συνέχιζες λιγουλάκι ακόμα για να μας δείξεις πως αυτή η χωρίς ηθικές αναστολές χαρακτήρας κατέληξε να γίνει παιδικό παραμύθι νομίζω θα είχε πολύ φάση.

 

Δεύτερη εκδίκηση:

Μου άφησε θετική εικόνα σαν παραμύθι όμως κάποια πράγματα δεν με ικανοποίησαν τόσο. Π.χ πως ο πρίγκιπας δεν είχε καρδιά αν είχε κάποιον τόσο κολλητό από τα μικράτα του. Επίσης είδαμε τον πρίγκιπα να δικαιολογεί συνέχεια την παράλογη συμπεριφορά του φίλου του και γενικότερα να είναι τόσο καλός που στο τέλος η μάγισσα φάνηκε σαν αποκλειστικός villain της υπόθεσης κάτι που δεν μου άρεσε δεδομένου της αυθεντικής εκδοχής (οπού ο πρίγκιπας όντως συμπεριφέρθηκε απαίσια στην μάγισσα).

 

Ballerond:

Μου άρεσε στα πλαίσια της τρολλιάς. Μέχρι εκεί…