Το τρίπτυχο των ευχών -Γιώργος Δάμτσιος

[AlienBill]

Συγγραφέας: Γιώργος Δάμτσιος

 

Εκδόσεις: iwrite

 

Τιμή: 18.00 €

 

Σελίδες: 434

 

 

 

Περίληψη:

Για τη νεαρή Εύη Καστώνη, η διαµονή σε ένα αποµονωµένο και ορεινό χωριό όπως η Δρύπη είναι σκέτο µαρτύριο. Η άσχηµη εξωτερική της εµφάνιση και το καταρρακωµένο της ηθικό την έχουν οδηγήσει στο περιθώριο. Πλέον κάθε της πέρασµα από την πλατεία του χωριού µπορεί να γίνει η αφορµή για ένα ακόµα επεισόδιο γελοιοποίησης και εκφοβισµού.

Η ευκαιρία για την απόλυτη ανατροπή έρχεται όταν εντοπίζει ένα παράξενο αντικείµενο. Ένα φυλακτό που µοιάζει ικανό να εκπληρώσει την κάθε της επιθυµία. Πλέον µπορεί να γίνει πραγµατική καλλονή, ενώ έχει τη δυνατότητα να εκδικηθεί τον χειρότερο βασανιστή της και να διεκδικήσει τον άντρα των ονείρων της. Μόνο που για κάθε της επιθυµία, το φυλακτό απαιτεί από εκείνη και από µία µικρή εξυπηρέτηση. Μία δοκιµασία. Η οποία είναι τελικά ικανή να την αλλάξει ανεπανόρθωτα.

 

Πόσο µακριά θα φτάσει για να κερδίσει τα όσα ονειρευόταν από µικρό παιδί; Πόση από την ανθρωπιά της θα κινδυνέψει να χάσει;

 

Ο µόνος που γνωρίζει την απάντηση είναι ο παράξενος ένοικος του Τρίπτυχου των Ευχών…

 

 

Σχόλια

 

Το τρίπτυχο των ευχών είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Δάμτσιου, που τον έχουμε γνωρίσει από το εντυπωσιακό ψυχολογικό θρίλερ "μέχρι την τελευταία του ανάσα".

 

Το συγκεκριμένο βέβαια, αν και ψυχογραφεί γλαφυρά τόσο την πρωταγωνίστρια-θύμα όσο και τους συγχωριανούς της που της κάνουν τη ζωή μαύρη, προσωπικά το κατατάσσω στα μεταφυσικά θρίλερ, εφόσον το μεταφυσικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο.

 

Αρκετά διαφορετικό από το προηγούμενό του έργο, μας συστήνει μια κλειστή κοινωνία στο Νομό Ημαθίας και τους κατοίκους της, δίνοντας έμφαση στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και χαρτογραφώντας τη ψυχογραφία τους. Πρόκειται για μία τολμηρή επιλογή δεδομένου ότι το "μέχρι την τελευταία του ανάσα" τοποθετούνταν στις ΗΠΑ και προσωπικά την επικροτώ εφόσον μου αρέσει να διαβάζω ιστορίες που να διαδραματίζονται στο setting της χώρας μας.

 

Οι διαφορές με το προηγούμενο δεν σταματούν εδώ. Τα γεγονότα δεν είναι πια τόσο καταιγιστικά, αλλά η ουσία της αφήγησης εντοπίζεται στις διαπροσωπικές σχέσεις και στους μεστούς διαλόγους που αντανακλούν επιτυχώς τον ψυχισμό των ηρώων και που σε κάνουν να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι κάπου εκεί δίπλα και παρακολουθείς τα όσα λένε.

 

Πλέον όμως αρχίζει να διαφένεται ένα στοιχείο που είναι κοινό στο προηγούμενο μυθιστόρημα με αυτό και που φαίνεται ότι χαρακτηρίζει το προσωπικό ύφος του συγγραφέα: Το γεγονός ότι υπάρχει πάντα κάποιος που χειραγωγεί την μοίρα, με τη διαφορά ότι στο "μέχρι την τελευταία του ανάσα" ο πρωταγωνιστής λειτουργούσε ως υποχείριο, ενώ στο "τρίπτυχο" η πρωταγωνίστρια λειτουργεί ως υπομόχλιο που διαμορφώνει τις εξελίξεις, ακόμη και χωρίς να αντιλαμβάνεται εγκαίρως τις συνέπειες των πράξεών της.

 

Μου άρεσε πολύ το τρίπτυχο των ευχών. Μου άρεσε η ατμόσφαιρά του, η εμβάθυνση στους χαρακτήρες που το απαρτίζουν, όπως επίσης και η εκπληκτική γραφή του που κάνει τις σελίδες να γυρνούνε αβίαστα.

 

Αν υπάρχει κάτι που δεν με κέρδισε τόσο, είναι το γεγονός ότι ότι δεν έχουμε πλέον καταιγιστικές εξελίξεις όπως στο προηγούμενο έργο του συγγραφέα, αλλά αυτές "αργούν" ώστε να δωθεί έμφαση στη ψυχογραφία των ηρώων. Βέβαια είμαι σίγουρος ότι πολύ θα προτιμήσουν αυτή την αφήγηση δεδομένου ότι τα γούστα του καθενός μας διαφέρουν.

 

Τέλος, θεωρώ ότι θα γνωρίσετε καλύτερα τη γραφή του Δάμτσιου μέσα από αυτό το έργο όπως τη γνώρισα κι εγώ και ότι θα θελήσετε να διαβάσετε πολλά ακόμη πονήματά του στο μέλλον.

Edited April 29, 2017 by AlienBill

[GeorgeDamtsios]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την κριτική, Βασίλη! Είχα και την απορία σε ποια βιβλιοθήκη θα καταλήξει αυτό το βιβλίο!