Κάτω από τις ράγες

[Ballerond]

Όνομα Συγγραφέα: Γιάννης
Είδος: Τρόμου / dark fantasy
Βία; Κάτι μυαλά πετάγονται μωρέ
Σεξ; Όχι (εξαρτάται πώς το βλέπεις βέβαια)
Αριθμός Λέξεων: 2671
Αυτοτελής; Ε ναι
Σχόλια: Είναι η συμμετοχή μου για τον 45ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας Τρόμου με θέμα "Κληρονομιά". Πώς κατέληξα σε αυτήν την ιστορία; Απλό. Ξεκίνησα στην αρχή μία ιστορία η οποία έφτασε στις 700 λέξεις. Την παράτησα. Ξεκίνησα μία δεύτερη η οποία έφτασε στις 1500 λέξεις. Την παράτησα. Ξεκίνησα μία τρίτη η οποία ολοκληρώθηκε στις 3800, την διάβασα μία τελευταία φορά πριν την ανέβασω και την πέταξα.

Ε και στο τέλος έγραψα αυτό που θα δείτε παρακάτω.

 

 

Κάτω από τις ράγες.pdf

Κάτω από τις ράγες.doc

[Solonor]

Πανέμορφη ιστορία που όμως πάσχει από την ανοικονόμητη πρόζα της.  Έχεις ασυνέπειες στη σειρά των γεγονότων, πρέπει να κάνεις σαφές τι συμβαίνει και πότε. Επίσης η μαύρη βασίλισσα καλό είναι να αλλάξει χρώμα για να μη μπερδεύει με τον ζουζουνοαφηγητή. Και σκέτο βασίλισσα θα μου έκανε.

Μερικές ιδέες ενώ είναι σούπερ, οι αναμνήσεις π.χ., δεν δένουν τέλεια με την πλοκή και την ιστορία. Δηλαδή κλέβουν αναμνήσεις, οκ. Και να μην το διευκρίνιζες όμως δεν θα άλλαζαν πολλά. Δεν λέω να το βγάλεις, απλώς να το δέσεις κάπως στο διήγημα. Γιατί κλέβουν ιδέες π.χ. πώς δένει αυτό με την κατάρα, με τη ζήλεια;

Επίσης οι εξηγήσεις σου στο τέλος κρατάνε αρκετά, σε ένα σημείο που έχεις δώσει το διήγημα. Αυτό συνήθως σημαίνει πως δεν εμπιστεύεσαι τη ροή πληροφορίας νωρίτερα, ή ίσως δεν έχεις δώσει τα σωστά  στοιχεία.

Όλα τα παραπάνω μου δίνουν την αίσθηση πως το ολοκλήρωσες πριν κατασταλάξει τελείως στο μυαλό σου η ιδέα.

Η ιστορία πάντως μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο και ήθελα να μάθω τι συμβαίνει ως το τέλος. Κι εκεί που παίζεις δίπορτο, απογειώνεται. Το τέλος πολύ-πολύ καλό. Νταξ, δεν ξέρω αν είναι μέσα στο θέμα, αλλά σημασία για μένα έχει το διήγημα. Κι αυτό (αν και θέλει λίγη δουλίτσα) είναι πολύ δυνατό.

Μπράβο και καλή επιτυχία!

ΥΓ.

Έχω κάνει (αγενή) σχόλια στο κείμενο, αν θες να στο στείλω πες.

[SymphonyX13]

Διαβάζοντας την πρώτη παράγραφο παραξενεύτηκα Γιάννη. Μου φάνηκε, πολύ ανάλαφρη και “ζουζουνιάρικη” για αρχή σε ιστορία τρόμου.Διαβάζοντας παρακάτω αυτή η αίσθηση παρέμεινε, καθώς πιο πολύ αντιλαμβανόμουν μια υποβόσκουσα αίσθηση μαύρου χιούμορ, παρά τρόμο. Σε αυτό δεν βοήθησε και η περιγραφή των πλασμάτων. Στην αρχή οι ρουφήχτρες σαν ιδέα, μου έφεραν στο μυαλό τα τέρατα που έτρωγαν το χθες στο “Langoliers” του King, πράγμα πολύ καλό και ελπιδοφόρο, μετά όμως η περιγραφή των φτερωτών χρωματιστών πλασμάτων, μου έφερναν συνέχεια στο μυαλό, τα φτερωτά, χρωματιστά πλάσματα από τα Fairytopia  και αυτό δεν βοήθησε τα πράγματα καθόλου. Επίσης μου έλειψε ..ο τρόμος, καθώς δεν τον αντιλήφθηκα πουθενά. Εδώ φυσικά παίζουν ρόλο και τα προσωπικά μου γούστα, σε τι μου αρέσει να διαβάζω σε μια ιστορία τρόμου. Και σε αυτή την περίπτωση οι “..ράγες” παρόλο που είναι καλογραμμένες(όμορφες περιγραφές, καλός ρυθμός που δεν κολλάει κάπου-μοναδικό σημείο που δεν λειτούργησε καλά για μένα, εκείνο με τις μπερδεμένες, εναλασόμενες προτάσεις) δεν πλησίασαν τα γούστα μου, σε αντίθεση με τον “Κόκκινο κήπο” σου. Το βασικό μείον όμως της ιστορίας είναι ότι την βρίσκω εκτός θέματος. Η παρομοίωση που χρησιμοποιείς για να δικαιολογήσεις το θέμα, απλά δεν λειτουργεί για μένα. Η κατάρα εξακολουθεί να παραμένει κατάρα.

 

Καλή επιτυχία!

[elgalla]

Καλησπέρα, Γιάννη.

 

 

 

Τι να σου πω, τώρα, εσένα. Αρχικά, νόμιζα ότι μας τρόλλαρες. Τελικά, κατάλαβα πως όχι, δεν μας τρόλλαρες.

Εντάξει, τρόμος δεν είναι, κληρονομιά σε καμιά περίπτωση δεν είναι, οπότε θα προσπαθήσω να κάνω όσο πιο ουσιαστική κριτική μπορώ αγνοώντας τα αυτά.

Η ιστορία μου άρεσε και το κόνσεπτ το ίδιο. Ασχέτως, δηλαδή, του διαγωνισμού, πιστεύω ότι έχει προοπτικές και θα πρέπει να ασχοληθείς περαιτέρω μαζί της.

Σε δεύτερη γραφή, θα πρέπει νομίζω να μας πεις περισσότερα πράγματα για τη χρυσή και την κατάρα της πράσινης και το μυστικό της χρυσής κτλ. Νιώθω, δηλαδή, ότι έχεις κάτι καλό εδώ, από το οποίο λείπουν σημαντικές πληροφορίες προκειμένου να γίνει απόλυτα κατανοητό.

Τώρα, εντάξει, στα πλαίσια του διαγωνισμού... είμαι σίγουρη ότι ξέρεις κι εσύ πώς συνεχίζει αυτή η πρόταση.

Σε κάθε περίπτωση, ήταν απ' τα καλογραμμένα σου κείμενα, με ωραίες στιγμές, όπως η παράλληλη αφήγηση πρωταγωνιστή και ρουφήχτρας.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Cassandra Gotha]

Με είχες. Από την αρχή έως λίγο πριν το τέλος, με είχες από τα μαλλιά (πάρ' τε τα από πάνω μου!).

Το θέμα είναι ότι με έχασες με την απότομη αλλαγή ύφους και τις εξηγήσεις στο τέλος (που και πάλι με άφησαν με βασικές απορίες). Μέχρι τότε πήγαινες αργά και ξαφνικά "τέλος χρόνου, γκάζωσε".

 

Θα ήθελα να το διαβάσω σωστά αυτό το διήγημα, γιατί μου αρέσει η ιδέα του. Δεν είναι πρωτότυπη και δεν μπορώ να ορκιστώ στο όνομα του Κθούλου ότι είναι τρόμος (δεν θα με έλεγα και ειδική, βεβαίως). Πιο πολύ με dark fantasy και sci-fi μου μοιάζει. Το θέμα του διαγωνισμού, η κληρονομιά, δεν είναι αρκετά ξεκάθαρο, δεν είναι το κυρίως θέμα, θα έλεγα. Κυρίως θέμα, για 'μένα, είναι η αγωνία του ήρωα, η μοναξιά και η περιθωριοποίησή του (ψςςς τι 'πες τώρα - αλλά ναι, έτσι μου φαίνεται) και η υλοποίηση, η δαιμονοποίηση αυτών των φόβων. Κυρίως θέμα είναι η αντίληψη ότι μπαίνουμε όλοι στη γραμμή και την ακολουθοιύμε με κοιμισμένες τις αισθήσεις. Κι εμένα αυτό μου φτάνει, να σου πω την αλήθεια.

 

Το κομμάτι με τις εναλλασσόμενες σκέψεις ήταν λίγο ενοχλητικό στην ανάγνωση. Καλό σαν ιδέα, αλλά δύσκολο στην εκτέλεση.

[jjohn]

Καλημέρα συνόνοματε Μοδεράτορα,

 

Αυτή η ιστορια με άφησε αρκετά διχασμένο. Θα ξεκινήσω από την γραφή που κάνει μπαμ ότι δεν πρόλαβες να την πολυγυαλίσεις.  Είναι αρκετά στεγνή, πιο πολύ σαν στείρα περιγραφή συμβάντων μου φάνηκε. Μετα στα της ιστορίας, ενώ έχεις ενδιαφέρουσα αρχή και μία ιντριγκαδόρικη ιδέα, για μένα,  τα πράγματα 'καταρρέουν'στο τελειωμα, όπου απλά ήταν too much  για έναν αναγνώστη σαν κι εμένα*  που αρέσκεται σε πιο low πράματα. Θαρρώ πως δεν βοήθησε και ο τρόπος που δόθηκε δηλ με μπόλικη δόση telling.

 

Αυτά! Γενικά, αδικείται η ιδέα  αφενώς από το ότι δεν είχες χρόνο να την σιάξεις. Ίσως με λίγο παραπάνω χρόνο να έφτιαχνες το τελείωμα και να μου φαινόταν καλύτερο.

 

Καλή επιτυχία!

 

*fun fact: Ο υποφαινόμενος έχει γράψει κι εκείνος  -πριν πέντε χρονάκια-  ιστορία για

ανάστηση βασίλισσας περίπου  και ήταν ακόμη πιο too much

.Επίσης ήταν και σε τρίτο πρόσωπο

[Morfeas]

Όμορφη ιδέα (περισσότερο φάντασυ στα μάτια μου), έξυπνο δέσιμο, ακόμη κι αν του λείπουν συνδετικοί κρίκοι, καλή γραφή (πολύ ενδιαφέρον το σημείο όπου μπλέκεις τις 2 αφηγήσεις, ειδικά για τον χρόνο που του αφιέρωσες, κι ακόμη κι αν στην αρχή μου σκάλωσε στο τέλος το διάβασα μονοκοπανιά), νομίζω πιο ανεβασμένο από τα τελευταία σου κείμενα. Πάντως η ιδέα, με λίγο πιο νεραϊδοζοφερή (!) ατμόσφαιρα μπορεί να δώσει πολύ πρωτότυπα πράγματα, θαρρώ.

Για τον διαγωνισμό, κινείσαι πολύ οριακά με το θέμα και το είδος.

Επίσης, κάτι που είναι απλή υποψία: οι πρώτες σου ιστορίες (π.χ. το πρώτο σου σάιφάι κι ιδίως ο Κόκκινος Κήπος) είχαν στιβαρή ατμόσφαιρα, κάτι που δεν μου το βγάζουν στον ίδιο βαθμό τα τελευταία σου κείμενα. Ίσως να φταίει που δίνεις βαρύτητα και σ’ άλλα πράγματα (πραγματολογικά στοιχεία για παράδειγμα), απλώς σου χτυπάω το κουδουνάκι, ως ιδέα που μπορεί να έχει ή να μην έχει βάση και να τη σκεφτείς.

Πάντως συνολικά από τα καλά σου κείμενα, και πιστεύω ότι με λίγες αλλαγές στη δομή και στη ροή της πληροφορίας (ή και στην οπτική της αφήγησης, ιδίως αν πετάξεις τελείως το θέμα κληρονομιά από το παράθυρο, που δεν μου φαίνεται κι απαραίτητο) θα γίνει ένα πραγματικά καλό διήγημα. Καλή σου επιτυχία!

[Mournblade]

Καλησπέρα Γιάννη

 

Στα καλά νέα: η γραφή σου κυμαίνεται, κλασσικά, σε υψηλά επίπεδα. Δινει την εντύπωση πως κυλά αβίαστα από μέσα σου, δίχως πολύ κόπο, και σίγουρα δεν κουράζει τον αναγνώστη που άνετα γυρίζει τις σελίδες για να δει τι θα γίνει παρακάτω.

Στα κακά νέα τώρα: η ιδέα δεν μου άρεσε. Δεν μου έκανε σε τρόμο, και δυστυχώς, δεν με έπεισε. Ίσως είναι δικό μου φταίξιμο, που σ' εναν διαγωνισμό τρόμου περίμενα ίσως να διαβάσω κάτι διαφορετικό, αλλά να, αυτό ένιωσα.

Δεν έχω κάποια άλλη συμβουλή να δώσω, μιας και τεχνικά το έχεις, είναι ολοφάνερο, απλά θα σου έλεγα να αφοσιωθείς περισσότερο σε μια καλή ιδέα, όταν θα σου 'ρθει, παρά να αναλώνεσαι γράφοντας κάτι που δεν μπορεί να σε συνεπάρει ως θέμα, αν φυσικά ισχύει κάτι τέτοιο και δεν είμαι 100% λάθος.

 

Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.

[Ιρμάντα]

Ok, παραμύθι ναι. Τρόμος, no.

 

Στην πραγματικότητα είναι από κείνες τις ιστορίες που, δεν ξέρω, urban fantasy να το πω; Dark fairy tale να το πω; Πού κατατάσσονται ακριβως δεν ξέρω. Γενικώς η ιστορία σου δεν ήταν πολύ "εντός", ούτε θεματικά (κληρονομιά...χμ, χμ), ούτε σαν είδος.

 

Η διπλή αφήγηση; Καλή, αλλά της χρειαζόταν λίγη περισσότερη μαστοριά για να "δείξει" που λέμε. Μπορούσε να κουράσει και να μπερδέψει. Η ιδεά σαν ιδέα θα μπορούσε να σταθεί σε άλλο πλαίσιο, και σίγουρα με πολύ περισσότερη δουλειά από μέρους σου. Μία νουβελίτσα ίσως. Κάτι πιο ολοκληρωμένο, με δουλεμένο καθε στοιχείο του. Και που να μην περιορίζεται από λέξεις ή θεματολογίες διαγωνισμών. Είναι σαν να είχες μία ιδέα ή μία ιστορία μισοέτοιμη και να την πίεσες να ταιριάξει στα πλαίσια του διαγωνισμού. Σαν να ήταν φτιαγμένη για να είναι κάτι άλλο η ιστορία σου. Κάτι άλλο που θα ήταν καλό, αν το άφηνες να αναπνεύσει όπως εκείνο ζητάει.

 

Ο τίτλος; Υπήρχε ένα παιδικό βιβλίο της Άλκη Ζέη, το Κοντά στις Ράγες. Καμία σχέση βέβαια, αλλά αυτό το καμπανάκι που χτύπησε και απλώς το αναφέρω.

 

Από μένα, καλή επιτυχία στον διαγωνισμό, Γιάννη!

[elgalla]

Βιβλιαρα, Ειρηνη. Απο τα αγαπημενα μου.

[Γιώργος77]

 

Ένα σκοτεινό, τρελό παραμύθι. Δεν μοιάζει με καμία άλλη ιστορία του διαγωνισμού. Το τέλος του παραμυθιού θα μπορούσε να είναι κάπως πιο πρωτότυπο. Όχι ανάσταση της βασίλισσας, αλλά κάτι άλλο, πιο μοχθηρό. Εντάξει, σπαστικό τελείως το ανθρώπινο είδος, αλλά να αφανιστεί μόνο και μόνο για να ξαναζήσει ένα ζουζούνι, ταπεινωτικό μου φαίνεται.

 

 

Καλή επιτυχία

[Glokta]

Γεια σου Γιάννη! 

 

 

Ωραία ιστορία. Μου άρεσε ιδιαίτερα το μπλέξιμο. Η φωνή στο κεφάλι.
Δεν είναι τρόμος σίγουρα. Ούτε με κληρονομιά ασχολείται το κείμενο. Αυτό δεν με ενοχλεί προσωπικά.Αυτό που με ενόχλησε είναι η έλλειψη στοιχείων, καθώς και το τελευταίο κομμάτι που έμοιαζε να είναι παραπάνω info dump ή κεφάλαιο μιας προβοσκιδονεραϊδικής εγκυκλοπαίδειας παρά σκέψεις χαρακτήρα που αργοπεθαίνει από εξάντληση .
Πολύ ωραία ιδέα. Το ύφος της γραφής σου το ξέρεις ότι μου αρέσει. Είναι ωραία ιδέα που θεωρώ πως χρειάζεται άπλωμα. Σε παρακαλώ, άπλωσέ την γιατί θα ήθελα να την διαβάσω πιο απλωμένη. Καλή προσπάθεια. Α και κάτι τελευταίο...έχω παρατηρήσει πως τα κείμενά σου είναι, σχεδόν πάντα, κεντραρισμένα απόλυτα πάνω σε ένα χαρακτήρα. Θα ήθελα να δω κάτι δικό σου που να έχει στο κέντρο του πολλούς χαρακτήρες  

 

[Ballerond]

Ξύπνησα, ήπια καφέ, ας πω κι εγώ το κατιτίς μου.

 

ΠΟΙΟΙ ΕΙΠΑΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΥ???!!! (έχετε δίκιο).

Η ιστορία μου βγήκε περισσότερο dark fantasy παραμύθι παρά τρόμου. Όσο το έγραφα τόσο το διαπίστωνα. Βέβαια, για εμένα, ο τρόμος κρύφτηκε αλλού αλλά μάλλον παρακρύφτηκε και δεν τον είδε κανείς. Πάντως, πιστέψτε με, αν ποτέ έχετε βρεθεί σε βαγόνι που σταμάτησε στην μέση της διαδρομής και έσβησαν τα φώτα για δευτερόλεπτα, ε ναι, ΕΚΕΙ, τρομάζεις.

 

ΠΟΙΟΙ ΕΙΠΑΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ??!! (διαφωνώ και συμφωνώ)

Η κληρονομιά δεν ήταν ξεκάθαρη αλλά ήταν και το στοιχείο που ώθησε στο να ξεκινήσει η πλοκή. Την κληρονομιά την εξέλαβα εγώ σαν κάτι που περνάει από ένα ον σε άλλο ον με την βούληση του πρώτου. Εδώ η κατάρα ήταν κληρονομιά της Χρυσαφένιας προς τον πρωταγωνιστή.

Οκ, δεν είναι ξεκάθαρο το ξέρω, αλλά κάπως έτσι δουλεύω με τα θέματα συνήθως οπότε ίσως να πρέπει να το αλλάξω κάπως και να είμαι πιο stick to the point.

 

ΠΟΙΟΙ ΕΙΠΑΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ???!!! (μάλλον έχετε δίκιο)

Δυστυχώς, όπως ανέφερα και στην αρχή, προσπάθησα να γράψω 3(!!) ιστορίες πριν από αυτήν. Μία μάλιστα τη ολοκλήρωσα αλλά την πέταξα. Οπότε, καταλαβαίνετε, ότι είχα απηυδήσει τόσο πολύ, δεν άντεχα άλλο, είχαν μείνει 3 μέρες και μου έσκασε αυτό. Δε θέλω να δικαιολογούμαι, δικό μου λάθος ήταν όλη η οργάνωση, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ και πώς θα το ολοκληρώσω καλύτερα.

 

Από εκεί και πέρα, σας ευχαριστώ για τις κριτικές, δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο στην βαθμολογία γιατί ήταν πολύ weird όλη η ιστορία και χωρίς να ταιριάζει κάπου συγκεκριμένα.

Και εις άλλα με υγεία ;)

Edited June 3, 2017 by Ballerond

[Christos.Antonaros]

Καλησπέρα Γιάννη,

Τα παρακάτω σχόλια είναι προσωπική μου άποψη και μόνο, πράμα που σημαίνει πως δεν είναι υποχρεωτικά σωστά.

Spoiler

 

Η γραφή σου διαβάζεται εύκολα, και είναι εμπλουτισμένη με όμορφες λέξεις.

Δεν με τρόμαξες αρχικά, αλλά μου έδωσες να καταλάβω πως ο πρωταγωνιστής της ιστορίας έχει κάποια εμμονή, οι παραισθήσεις λόγω κάποια ασθένειας – θα έλεγα ναρκωτικά αλλά πάει στην δουλειά του.

Η σκηνή που οι «ρουφήχτρες» βουτάν μέσα στα κεφάλια των επιβατών είναι εντυπωσιακά σιχαμερή, που σημαίνει πως έκανες την δουλειά σου. Αλλά ο τρόπος που τελειώνει (με την πρόταση «…το μοναδικό που έβλεπα … ανθρώπινα μυαλά και διαλυμένα κόκαλα), δεν με κράτησε σε αγωνία.

Κάποιος που βλέπει τέρατα να ρουφάν κεφάλια και ακούει την επόμενη μέρα μαζικές αυτοκτονίες δεν πάει για δουλειά την επόμενη. Περίμενα τον πρωταγωνιστή να δράσει αλλιώς. Δεν ξέρω πως, αλλά όχι σίγουρα να πάρει το μετρό πάλι. Ίσως να έπαιρνε ταξί, ή να δήλωνε άρρωστος.

«Πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο υπέροχα, εισπνέοντας τον βρώμικο αέρα της Αθήνας…». Είναι στο μετρό, πως εισπνέει βρώμικο αέρα;

Αφού ξυπνήσει και μετά γίνεται πολύ μπερδεμένο.

Είναι μια πολύ καλή ιδέα, αναμφισβήτητα, αλλά θέλει δουλειά ως τις αποφάσεις του πρωταγωνιστή και τις επιπτώσεις τους.

 

 

Ελπίζω να μην σε πρόσβαλε ή πείραξε η κριτική μου.

Να `σαι καλά!

[Ballerond]

ΦΪλε Χρήστο,

Από όλες τις ιστορίες του φόρουμ, διάβασες την πιο αμφιλεγόμενη και περίεργή μου  Συμφωνώ στα περισσότερα που έγραψες, ήταν ένα περίεργο πείραμα το οποίο μάλλον απέτυχε.

Σ'' ευχαριστώ πάντως ;)