Ballerond Posted June 10, 2017 Share Posted June 10, 2017 Όνομα Συγγραφέα: Λάκης ΠιστολάκηςΕίδος: Σκοτεινότατη φαντασίαΒία; ΜπορείΣεξ; ΜπαααΑριθμός Λέξεων: 2811Αυτοτελής; Ναι μωρέ, που να τρέχουμε τώραΣχόλια: Η συμμετοχή μου για το Εικόνα κι επί τόπου #15 όπου διαγωνίζομαι με Ιρμάντα και Rhialto. Την εικόνα που εμπνέει τις ιστορίες μας θα την βρείτε στο πρώτο post από το topic του παραπάνω link. Ένα μπουκέτο λουλούδια.doc Ένα μπουκέτο λουλούδια.pdf 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 11, 2017 Share Posted June 11, 2017 Καλημέρα, Γιάννη. Φαίνεται ότι το έχεις ρίξει στο American Gods, τελευταίως. Πιο σοβαρά, τώρα, η ιστορία είναι καλή, πιστή στην εικόνα και με αρκετά ικανοποιητική δομή. Μου θύμισε τη Χριστουγεννιάτικη που είχες διαβάσει στη Ντεθ Ντίσκο, εκείνη με το σπίτι που παρακολουθεί την οικογένεια. Σου έχουν ξεφύγει κάποια λαθάκια, ντάξει, ένα πέρασμα υπόθεση, τίποτα σοβαρό. Ουσιαστικά, τρία είναι τα σημεία που πάσχει το διήγημα κατ' εμέ. Το πρώτο είναι ότι δεν έχει καμία πρωτοτυπία ή έκπληξη, από τις εισαγωγικές παραγράφους καταλαβαίνουμε πού θα το πας και πώς θα το εξελίξεις. Το δεύτερο είναι ότι στο τέλος δίνεις όλη την πληροφορία που αφορά την επίλυση της υπόθεσης μέσα από πολύ άκομψο tell. Και το τρίτο, υπάρχουν κάποιες φάσεις που αισθάνθηκα ότι μας έδωσες τη δική σου σκέψη και, μάλιστα, σαν μασημένη τροφή (τα λέω αυτά σε σχέση με τις σκέψεις για την τηλεόραση, πιο πολύ). Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ένα εντάξει διήγημα που μπορεί να γίνει καλύτερο αν δουλευτεί. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted June 11, 2017 Share Posted June 11, 2017 Όμορφη ιστορία, στηριγμένη με πολύ ωραίο, σχεδόν to the point τρόπο στην εικόνα που έδωσε η Αταλάντη. Μου άρεσε το θέμα της, το ανέπτυξες μια χαρά,αν και θα μπορούσες να το δουλέψεις περισσότερο. Να δώσεις πιο πολλές πληροφορίες για τους αντιπάλους και την έχθρα που έχουν.Επίσης μου αρέσει το πόσο ανοιχτή σε πιθανότητες είναι η ιστορία που διάλεξες να πεις. Πολύ καλή σαν dark fantasy, αλλά άνετα την έβλεπα να παίρνει και πιο horror δρόμους. Ωραίο short story λοιπόν αλλά και μια πολύ καλή βάση για κάτι μεγαλύτερο αν ήθελες να ασχοληθείς και άλλο μαζί του. Υ.Γ. Με την ευκαιρία Γιάννη, εκείνη την ιστορία που απέριψες για τον τρομοδιαγωνισμό όντως την έχεις διαγράψει; Αν υπάρχει ακόμα στα αρχεία σου και έχεις την διάθεση, θα μου άρεσε να την διάβαζα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted June 11, 2017 Author Share Posted June 11, 2017 Symphony την έχω εννοείται, θα την σουλουπώσω λίγο κι ίσως την ανεβάσω να την δείτε Για σχόλια πάνω στο διήγημα θα επανέλθω αφού γράψουν κι οι υπόλοιποι 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 15, 2017 Share Posted June 15, 2017 Χμ, ενδιαφέρουσα. Θα σου πρότεινα να ξαναδείς σημεία όπου λες πάρα πολλά. Ξέρεις τι εννοώ, είμαι σίγουρη. Ή τα αναφορικά. Ας πούμε: στα οποία μετά από λίγο δεν σε νοιάζει το περιεχόμενο, το οποίο παρουσίαζε έναν άνθρωπο, σκυμμένο πάνω από ένα τεράστιο τραπέζι, που έχτιζε μία πόλη από χαρτόνι. Σπάσε τέτοια κομμάτια σε μικρότερες προτάσεις, είναι δυναμικότερο και κάνει καλύτερο εφέ. Και ενώ γενικά σε κάποια σημεία λες πολλά, υπάρχουν και κομμάτια που οι εξηγήσεις θα μπορούσαν να είναι περισσότερες. Εγώ θα ήθελα να ξέρω πώς προέκυψε ο εχθρός και πώς η φύση αποφάσισε ότι έπρεπε να τον πολεμήσει. Τι είναι ακριβώς, τεχνολογία εναντίον φυσικής ζωής; Σκέψου το. Κατά τα άλλα, πατάς γερά στην εικόνα. Δες την αφήγησή σου και στάσου στο είδος του πολέμου. Θα ήθελα να το μάθουμε. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhialto Posted June 15, 2017 Share Posted June 15, 2017 Σε γενικές γραμμές η ιστορία μου άφησε καλή εντύπωση και με κράτησε σε αγωνία μέχρι το τέλος ώστε να δω την κατάληξη της. Νομίζω πως ίσως θα χρειαζόταν μια παραπάνω ανάπτυξη σε μερικά σημεία ώστε να αποκτήσει ο αναγνώστης μια καλύτερη ματιά για τον αθέατο πόλεμο που υπονοείται προς το τέλος. Ίσως να της ταίριαζε και καλύτερα μια πιο τρομακτική κατεύθυνση από αυτή που τελικά της έδωσες. Επίσης έχω παρατηρήσει πως αρκετές φορές συνδέεις το τραγικό/τρομακτικό με το κωμικό. Τις περισσότερες φορές δουλεύει πολύ πετυχημένα και μπορώ να πω πως πλέον το θεωρώ σαν κομμάτι του προσωπικού σου στυλ. Αυτή την φορά όμως η έκφραση περί σαλαμιού με ξένισε πολύ και με πέταξε εκτός κειμένου γκρεμίζοντας μου την ατμόσφαιρα που όμορφα είχες χτίσει μέχρι εκείνο το σημείο. Το τέλος όμως με άφησε με την δίψα για κάποιο είδος συνέχειας… Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 17, 2017 Share Posted June 17, 2017 (edited) Ωραία ιδέα, η Φύση ενάντια στην Τεχνολογία και, κατ' επέκταση, ενάντια στον Άνθρωπο. Καλά να πάθουμε. Δεν θα πω πολλά για την εκτέλεση, το διήγημα δείχνει να γράφτηκε πολύ βιαστικά και θέλει δουλειά. Έτσι δεν το απόλαυσα, ήταν σαν σημειώσεις για το διήγημα που θα γράψεις. Μια λεπτομέρεια (ή όχι) : δεν μου αρέσουν οι τελείως αμασκάρευτες προσθήκες (εδώ, η Μητέρα Φύση που μιλάει στην Κόρη Δέσποινα) που σκοπό έχουν να εξηγήσουν την ιστορία. edit: Συγγνώμη για την αρχική αδυναμία μου να εκφράσω τι δεν πήγε καλά σ' αυτό το διήγημα. Ας προσπαθήσω τώρα. Το θέμα είναι καλό. Η πλοκή απλή και σαφής. Όμως, σε μια αφήγηση, το ζητούμενο είναι να με (μας) νοιάζει η υπόθεση, να θέλουμε να διαβάσουμε παρακάτω. Με λίγα λόγια, η τέχνη απευθύνεται κυρίως στο συναίσθημα (είπα "κυρίως", ας μην αναλύσουμε τώρα τις άλλες περιπτώσεις, όπως το υποσυνείδητο, για παράδειγμα). Αυτό εδώ δεν κατάφερε να με νοιάξει, κι ο λόγος είναι απλός στη σκέψη, αλλά δύσκολος σαν στόχος. Είναι η ανάπτυξη των χαρακτήρων. Αν οι χαρακτήρες είναι χάρτινοι, αν δεν έχουν υλική υπόσταση, πώς θα με νοιάξει η ιστορία, το οτιδήποτε κάνουν ή περνάνε; Εκεί είναι όλο το παιχνίδι, και όχι στο θέμα. Το θέμα είναι η αρχή, είναι η ιδέα πάνω στην οποία χτίζουμε. Αυτό είναι. Δεν πίστεψα ούτε στιγμή ότι αυτοί οι άνθρωποι ζούνε, ότι αναπνέουν και πονάνε μέσα στην ιστορία σου. Edited June 17, 2017 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted June 20, 2017 Share Posted June 20, 2017 Η εισαγωγή εμφανίζει κάποια ποιητική διάθεση. Η αφήγηση, στη συνέχεια, κινείται με ρεαλιστικό ύφος. Επιχειρεί λίγη σασπένς, βάζει κάμποση φαντασία, αφήνει την εντύπωση μιας ενδεχόμενης αλληγορίας (με τον “εχθρό” από την τηλεόραση), με όλα αυτά να συνθέτουν μια ιστορία όχι ,ίσως, ιδιαίτερα συναρπαστική ή πρωτότυπη -ως κόνσεπτ, αλλά, πάντως, συνεπή στο θέμα. Στρωτή η ροή και η γλώσσα. Το κλείσιμο συνοψίζει και επεξηγεί, μη αφήνοντας περιθώρια παρερμηνείας ή υποκειμενικής ανάγνωσης. Καλή προσπάθεια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted June 21, 2017 Share Posted June 21, 2017 Καλημέρα Λάκη, Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά που σε διαβάζω. Δυστυχώς το διήγημα δεν κατάφερε να με κερδίσει. Το γιατί το εξήγησε πολύ καλά η Άννα. Το διήγημα ήταν κάπως άψυχο και μου θύμισε τον λόγο που δεν συμπαθώ ιδιαίτερα το τρίτο πρόσωπο. Η γραφή θέλει επειγόντως μια ένεση ζωντάνιας επειγόντως. Νομίζω κάπου είπες ότι το κείμενο γράφτηκε ενώ μετακόμιζες, οπότε γι' αυτό δεν είχες χρόνο να το γυαλίσεις. Επίσης η 'γιγάντωση στο τέλος δεν μου κάθισε καλά! Υ.Γ Κουράστηκα να διαβάζω για ανθρώπους που κάθονται σταυροπόδι Καλή επιτυχία Λάκη! Χαιρετίσματα στον μοδεράτορα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.