Μάργω, Φως και Φωτιά - Φώτης Κατσιμπούρης

[Naroualis]

Μάργω, Φως και Φωτιά
Φώτης Κατσιμπούρης





Από τη Βιβλιονέτ:

Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2015
Σελ. 432
ISBN 978-960-461-685-5
Τιμή: 13,50


Ένα ερωτικό και μυστηριακό μυθιστόρημα τρόμου και φαντασίας, που θα σας συναρπάσει…

Φθινόπωρο… Ενώ κάνει τον βραδινό του περίπατο σ’ ένα τοπίο χαμένο στην καταχνιά, ο Στέφανος συναντά απρόσμενα τη Μάργω, μια μυστηριώδη γυναίκα που διεγείρει νου και σώμα πέρα από τα όρια. Θύμα της ανδρικής βίας σε χρόνους χαμένους στη λήθη –αλλά και ιδανική ερωμένη, πριν από αιώνες, ενός νεαρού μοναχού με τον οποίο γνώρισε τον αληθινό έρωτα– η Μάργω ακολουθεί μια παράξενη μοίρα που ορίζει τον ρόλο της στον κόσμο.

Ποια είναι στ’ αλήθεια; Νύμφη του βουνού; Μάγισσα των σκοτεινών χρόνων; Ή μήπως μια απολύτως πραγματική γυναίκα που ζει ανυπόταχτη, έξω από τις συμβάσεις κάθε εποχής; Ίσως ένα υψηλό πρότυπο, το ιερό θηλυκό, πανίσχυρο, ελεύθερο και συγχρόνως μητρικό και τρυφερό, Φως και Φωτιά του κόσμου προσωποποιημένη.

Η σύγκρουση με μια σκοτεινή σέχτα που θέλει να εξοντώσει τη Μάργω είναι αναπόφευκτη… Η εμπλοκή του Στέφανου, όπως και άλλων ανθρώπων που μοιάζουν αθώοι, θα οδηγήσει όλους τους ήρωες σε μια αναμέτρηση μπροστά στην πανάρχαια Δρυ. Άραγε, το παρελθόν επαναλαμβάνεται στο παρόν; Και πόσο επιθυμητό είναι να στοιχειώσει το μέλλον;

Ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα, με ανθρωπολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, στο οποίο το φυσικό και το μεταφυσικό εμπλέκονται αλλόκοτα κάτω από τη μαγική παρουσία και την επιρροή της Μάργως.

----------------

Μετά τον Σκιοφύλακα και τον εξαιρετικό Όρκο, ξεκίνησα να διαβάζω τη Μάργω με απαιτήσεις από τον Κατσιμπούρη. Και δε διαψεύστηκα. Διατηρεί τα θέματά του, διατηρεί την αγάπη του για την τοπική μεσαιωνική ιστορία της Ελλάδας, διατηρεί την τάση του προς το θαυμαστό και το τρομακτικό και το εξαιρετικό, διατηρεί την ευφυΐα με την οποία έγραψε τα υπόλοιπά του βιβλία (εκτός του "Ανάμεσα σε δυο αγγέλους", που δεν το έχω διαβάσει ακόμη για να έχω γνώμη).

Έχει, όμως, αρχίσει να παρουσιάζει ένα στυλιζάρισμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλίμονο, ακούς δυο ακόρντα και ξέρεις αν είναι Deep Purple (όπως είπε κάποτε η Cassandra Gotha). Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα τον εγκλωβίσει σε μια μανιέρα και θα τον εμποδίσει να εξελιχθεί σαν συγγραφέας.

Και, ναι, είμαι φαν. Το παραδέχομαι.