Βοήθεια. Πώς να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα.

[Executive]

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι καινούργιος στο forum και στην συγγραφή βιβλίων γι’ αυτό χρειάζομαι τα φώτα αυτών που έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο.

 

Προέρχομαι από τον χώρο των τεχνικών επιστημών (έχω σπουδάσει μηχανολόγος μηχανικός), οπότε η σχέση μου με την "λογοτεχνική " γλώσσα είναι, θα έλεγα, τουλάχιστον μη φιλική (εγώ προσωπικά δεν έχω τίποτα εναντίον της...). Εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθώ να υλοποιήσω κάποιες τεχνολογικές ιδέες μου χωρίς, όμως, ιδιαίτερη επιτυχία λόγω της οικονομικής κατάστασης στην χώρα. Δεδομένου ότι έχουν περάσει πλέον τα χρόνια και δεν έχω τη δυνατότητα να αφιερώσω ούτε τον απαραίτητο χρόνο (πρέπει να κάνουμε και οικογένεια κάποια στιγμή), σκέφτηκα ότι μια καλή λύση θα ήταν να τις φέρω στη ζωή μέσα από κάποιο μυθιστόρημα.

 

Ξεκίνησα λοιπόν να καταγράφω κάποια στοιχεία όπως τον χώρο, τον χρόνο, τους χαρακτήρες κτλ. αλλά μου έχουν προκύψει κάποια...προβλήματα.

 

- Το πρώτο είναι το εξής: Θεώρησα, αρχικά, σκόπιμο να μην εστιάσω σε έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα ως πρωταγωνιστή αφού αυτό εξυπηρετούσε καλύτερα την ροή της ιστορίας. Έτσι σκέφτηκα να αφιερώνω 2-3 κεφάλαια σε κάθε χαρακτήρα (περιγράφοντας διαφορετικές πτυχές της ζωής του) για όσο διάστημα αυτός μου ήτανε χρήσιμος, και μετά να προχωράω στον επόμενο βάσει των αναγκών της πλοκής. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι θέλω ως πρωταγωνιστή την επιστήμη και όχι ένα πρόσωπο. Γνωρίζετε αν αυτή η τακτική έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν και αν ναι με τι επιτυχία;

 

- Το δεύτερο πρόβλημα που έχω αφορά την μέθοδο αφήγησης. Διάβασα σε κάποια άρθρα του forum για τις διάφορες μεθόδους (α' πρόσωπο, γ' πρόσωπο, αφηγητής παντογνώστης κτλ.) αλλά δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο να επιλέξω. Γνωρίζω για παράδειγμα ότι ο Umberto Eco έγραψε το "Εκκρεμές του Φουκώ" στο α' πρόσωπο ενώ ο Dan Brown έγραψε τον "Κώδικα DaVinci" στο γ' ενσωματώνοντας διαλόγους και σκέψεις. Πότε επιλέγουμε την μία ή την άλλη περίπτωση όμως;

 

- Ένα άλλο πρόβλημα που έχω είναι το επίπεδο λεπτομέρειας στο οποίο πρέπει να στοχεύσω. Το αγαπημένο μου μυθιστόρημα είναι το "Εκκρεμές του Φουκώ" ακριβώς λόγω της παραστατικότητας που δίνει ο συγγραφέας. Θυμάμαι ότι διαβάζοντας τις περιγραφές του (σε α' πρόσωπο) στο μυαλό μου δημιουργούνταν η εικόνα του χώρου που περιέγραφε, με όλες τις λεπτομέρειες, και ένιωθα σαν να βρισκόμουν μέσα στον ίδιο χώρο με τον πρωταγωνιστή. Ήταν τόσο συναρπαστικό που το διάβασα μέσα σε 1,5 ημέρα χωρίς να κοιμηθώ το βράδυ. Από την άλλη ο πατέρας μου ποτέ δεν κατάφερε να περάσει το πρώτο κεφάλαιο γιατί έβρισκε την ανάγνωση πολύ κουραστική. Πιστεύετε ότι υπάρχει το κοινό για μυθιστορήματα τέτοιου βαθμού δυσκολίας ή θα πρέπει να απλοποιήσω την περιγραφή σε επίπεδο "Κώδικα DaVinci";

 

- Τέλος ήθελα να ρωτήσω αν γνωρίζετε πώς μπορώ να συνεργαστώ με κάποιον συγγραφέα για να κάνω το έργο μου πιο... λογοτεχνικό. Έχω την τεχνογνωσία για το θέμα που γράφω και έχω και την πλοκή αλλά γνωρίζω πως η συγγραφή δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Στο εξωτερικό υπάρχουν συγγραφείς που αναλαμβάνουν να ξαναγράψουν την τελική έκδοση του έργου για να βελτιωθεί λογοτεχνικά (ghostwriters νομίζω λέγονται). Στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η κατηγορία συγγραφέων;

 

(Υ.Γ. τον Κώδικα τον διάβασα σε ισπανική μετάφραση και όχι στο πρωτότυπο ή στην Ελληνική οπότε μπορεί να είναι λανθασμένη η οπτική μου).

 

Ευχαριστώ για τη βοήθεια.

[Solonor]

Οι ερωτήσεις σου σηκώνουν τόσες απαντήσεις που χωρούν σε ένα βιβλίο.

Ή και σε δύο.

[wordsmith]

Πρώτον, διάβασε κανένα βιβλίο δημιουργικής γραφής. Εδώ προτείνουμε μερικά. Και γενικά υπάρχουν διάσπαρτες σε όλο φόρουμ συμβουλές για το γράψιμο, μην περιμένεις κάποιος άλλος να το ψάξει και να σου τα φέρει όλα μαζεμένα, γι' αυτό υπάρχει το search engine πάνω δεξιά. Υπάρχει επίσης και τόπικ σχετικό με σεμινάρια δημιουργικής γραφής.

Δεύτερον, ναι, βιβλίο με αλλαγές οπτικής γωνίας ανά κεφάλαιο υπάρχει και είναι αυτό. Εμένα μου άρεσε και νομίζω ότι ο συγγραφέας είναι αυτό που περιγράφεις, τεχνοκράτης που δοκιμάζει να γράψει και λογοτεχνία.

Τρίτον, όχι, δε νομίζω ότι υπάρχουν στην Ελλάδα ghost writers.

Τέταρτον, σκέψου πριν αναφέρεις εδώ μέσα τον Κώδικα Ντα Βίντσι ως καλή λογοτεχνία.

Πέμπτο και σημαντικότερο: όποιος ξανακάνει ερώτηση της οποίας η απάντηση μπορεί να βρεθεί με τη χρήση του search engine, θα μου δημιουργήσει τη διάθεση να τον βρίσω με όλα τα εμότικον και τα @%^$*&^ που διαθέτει το word εδώ.

Καλό βράδυ.

[WILLIAM]

Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα, η συγγραφή δεν είναι επιστήμη και μάλιστα μια από τις θετικές. Δηλαδή δεν εφαρμόζεις μια αρχή, έναν σύστημα εξισώσεων ας πούμε για να φτάσεις στο αποτέλεσμα. Εδώ μια μέθοδος που έφερε σε έναν το αποτέλεσμα για άλλον μπορεί να είναι τελείως ακατάλληλη. Δεν υπάρχει εγγυημένη συνταγή ή πανάκεια. 

Οι προηγούμενοι σου πρότειναν χρήσιμα πράγματα να διαβάσεις και να τους ακούσεις γιατί έχουν την εμπειρία και έχουν ήδη εκδώσει βιβλίο όπως θέλουμε και εμείς.

Πέραν τούτου τι μπορείς να κάνεις; Να γράφεις. Εντάξει είπες ότι δεν έχεις πολλές σχέσεις με τη λογοτεχνία αλλά αυτό που προσπαθείς να πετύχεις είναι αδύνατον, πρέπει να το κατέχεις και εσύ για να γράψεις ακόμα και αν θα σε βοηθήσει άλλος, δεν είναι μαγειρική που με τη  συνταγή και τα υλικά όλοι φτάνουν στο αποτέλεσμα. Για να γράψεις ένα μυθιστόρημα πρέπει να ψηθείς με το γράψιμο δεν υπάρχουν συντομεύσεις της διαδρομής.

 

Α και κάτι για τον Μπράουν, καλή δράση και αγωνία αλλά οι ιστορικές του λεπτομέρειες μπάζουν από παντού.

[Ιρμάντα]

Καλησπέρα και καλώς όρισες στο φόρουμ μας

Δες αν θες εδώ: http://community.sff.gr/forum/104-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%80%CE%B1/

όπου γίνεται αρκετά λόγος για το θέμα και το χειρισμό της οπτικής γωνίας και υπάρχουν σχετικές ασκήσεις όπου μπορεί να βρεις κάτι ενδιαφέρον. Τα όσα σου συστήνουν τα παιδιά επίσης.

Θα χαρούμε να δούμε δουλειά σου!

Edited August 4, 2017 by Ιρμάντα

[Ballerond]

Πρώτον, διάβασε κανένα βιβλίο δημιουργικής γραφής. Εδώ προτείνουμε μερικά. Και γενικά υπάρχουν διάσπαρτες σε όλο φόρουμ συμβουλές για το γράψιμο, μην περιμένεις κάποιος άλλος να το ψάξει και να σου τα φέρει όλα μαζεμένα, γι' αυτό υπάρχει το search engine πάνω δεξιά. Υπάρχει επίσης και τόπικ σχετικό με σεμινάρια δημιουργικής γραφής.

Δεύτερον, ναι, βιβλίο με αλλαγές οπτικής γωνίας ανά κεφάλαιο υπάρχει και είναι αυτό. Εμένα μου άρεσε και νομίζω ότι ο συγγραφέας είναι αυτό που περιγράφεις, τεχνοκράτης που δοκιμάζει να γράψει και λογοτεχνία.

Τρίτον, όχι, δε νομίζω ότι υπάρχουν στην Ελλάδα ghost writers.

Τέταρτον, σκέψου πριν αναφέρεις εδώ μέσα τον Κώδικα Ντα Βίντσι ως καλή λογοτεχνία.

Πέμπτο και σημαντικότερο: όποιος ξανακάνει ερώτηση της οποίας η απάντηση μπορεί να βρεθεί με τη χρήση του search engine, θα μου δημιουργήσει τη διάθεση να τον βρίσω με όλα τα εμότικον και τα @%^$*&^ που διαθέτει το word εδώ.

Καλό βράδυ.

 

Κέλλυ, μην τον στείλουμε και στην κρεμάλα κι όλας. Πρώτο του ποστ είναι, μπορεί και να μην έχει εμπειρίες από αντίστοιχα forums. Όλα καλά.

 

Στο θέμα μας. Καλωσόρισες κι εύχομαι να μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε και να δούμε σύντομα δουλειά σου.

Εγώ, προσωπικά, δεν νομίζω ότι τα πάω καλά με το κομμάτι της εκμάθησης δημιουργικής γραφής μέσα από εγχειρίδια. Δεν είμαι συγγραφέας, ερασιτεχνικά γράφω, αλλά πιο πολύ πιστεύω ότι θα με βοηθήσει η ανάγνωση πολλών καλών βιβλίων κι η διαρκής εξάσκηση στο γράψιμο, παρά ένας δεκάλογος του "καλού συγγραφέα".

 

Μία καλή κίνηση θα είναι να δοκιμάσεις να γράψεις ένα κεφάλαιο από το έργο σου, όπως καλύτερα σου έρχεται, να το ανεβάσεις εδώ και να δεις γνώμες και σχόλια για να καταλάβεις πού κινείσαι και το ίδιο να καταλάβουμε κι εμείς ;)

[Cyrano]

    Για τα περισσότερα με έχουν καλύψει οι προηγούμενοι, θα μου επιτρέψεις να εστιάσω στο πρώτο πρόβλημα. Οι περισσότεροι διαβάζουν μυθιστορήματα για τους χαρακτήρες. Τις εσωτερικές κι εξωτερικές συγκρούσεις τους, της υπαρξιακής αγωνίας τους, το κυνήγι της ευτυχίας. Η ανάγνωση της λογοτεχνίας είναι κυρίως συναισθηματική εμπειρία, μεταφέρει τα μηνύματά της μέσω της ταύτισης και της ενσυναίσθησης. Μπορεί πρωταγωνιστής μιας ιστορίας να είναι ένας κόσμος, αλλά κι αυτός απαιτεί ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Προσοχή: άλλο όμως κόσμος κι άλλο κάτι πιο αφηρημένο όπως η επιστήμη. Η επιστήμη αποτελεί μέρος του κόσμου. Με σκέτη επιστήμη δε φτιάχνεις μυθιστόρημα, για τον απλό λόγο ότι η επιστήμη δε διαθέτει αξιακή ή ηθική υπόσταση (αυτές τις δίνουν οι χαρακτήρες), μόνο γνωσιακή. 
     Ας πάρουμε για παράδειγμα το “Εκκρεμές του Φουκώ”. Το βασικό κίνητρο για να συνεχίζουμε να το διαβάζουμε είναι για να δούμε τι γίνεται με τον Καζαουμπόν και τον Μπέλμπο. Μαθαίνουμε εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα στην πορεία, αλλά τα πιο βαρετά κομμάτια του μυθιστορήματος υπήρξαν εκείνα όπου ο Έκο παρατούσε τους ήρωές του κι έχωνε κομμάτια των μεσαιωνικών σπουδών του (τα κομμάτια της σημειωτικής τα χειρίστηκε καλύτερα ακριβώς επειδή έβαλε τους χαρακτήρες να 'παίζουν' με αυτά). Ωραία ήταν, αλλά οι περισσότεροι αναγνώστες 'πηδούσαν' σελίδες, συχνά κατά δεκάδες, για να μη πω εκατοντάδες, προκειμένου να δουν τι γίνεται στη συνέχεια με τους ήρωες. Το “Εκκρεμές του Φουκώ” δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα χαρακτήρων, άλλο είναι το θέμα του, παρ' όλα αυτά οι χαρακτήρες είναι απολύτως απαραίτητοι για να επιτελέσει το στόχο του. Και τους χαρακτήρες δεν τους εγκαταλείπεις στα κρύα του λουτρού, ο αναγνώστης θέλει να δει ολοκληρωμένη την πορεία τους.  Όπως θα πρόσεξες, ο Έκο δεν 'κλείνει' μόνο τις ιστορίες του Μπέλμπο και του Καζαουμπόν, αλλά και των βασικών δευτερευόντων χαρακτήρων, όπως του Ντιοταλλέβι, ενώ ακόμη και για τους τριτεύοντες όπως ο επιθεωρητής ντε Άντζελις (αν τον θυμάμαι σωστά), ή τους 'χρηστικούς' όπως ο Αλιέ, μας δίνει πάνω κάτω πως διαμορφώνεται η ζωή τους εξαιτίας της ιστορίας. Τα ίδια πάνω κάτω θα παρατηρήσεις ότι συμβαίνουν και με τα μυθιστορήματα του Νταν Μπράουν, αν κι εκεί τα πράγματα κινούνται σε πιο ρηχά νερά.
    Οι τεχνολογικές ιδέες σου έχουν ενδιαφέρον στον μέσο (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) αναγνώστη, μόνο εφόσον διερευνήσεις τις επιπτώσεις τους σε ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες. Σε όσο περισσότερους ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες, τόσο το καλύτερο για την πλήρη ανάπτυξη των ιδεών σου.
     Στα γράφω αυτά, διότι πριν προχωρήσεις σε βιβλία δημιουργικής γραφής κλπ, πρέπει πρώτα ν' αποφασίσεις αν το μέσο της λογοτεχνίας ταιριάζει σε αυτό που θέλεις να κάνεις.  Καλή συνέχεια.

Edited August 5, 2017 by Cyrano

[Executive]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Προφανώς αυτά που έχω στο μυαλό μου είναι πολλά περισσότερα από αυτά που έγραψα στην πρώτη μου ανάρτηση αλλά δεν τα πρόσθεσα γιατί δεν ήθελα να γίνω ακόμα πιο κουραστικός (θεώρησα ότι η ανάρτησή μου ήταν ήδη αρκετά μεγάλη). 

 

Wordsmith: Ζητώ συγνώμη αν η ανάρτησή μου ήταν περιττή ή ανάρμοστη και προφανώς αν θέλουν οι διαχειριστές την αποσύρω άμεσα. Αλλά αν ακούσω ξανά για βρισιές θα απαντήσω ανάλογα! Και εγώ δεν χρησιμοποποιώ emoticons και άλλες αστειότητες! Δεν έχεις το δικαίωμα να με βρίσεις επείδη κάνω ερωτήσεις εκτός αν είσαι απολίτιστη. Προέρχομαι από μια κουλτούρα όπου οι ερωτήσεις όχι μόνο είναι καλοδεχούμενες αλλά και υποχρεωτικές για την υλοποίηση ενός έργου. Ίσως οι συγγραφείς έχουν διαφορετική νοοτροπία, οπότε παρακαλώ οι υπόλοιποι ενημερώστε με για να τις σταματήσω. Προφανώς και έψαξα στο φόρουμ να βρω διάσπαρτες απαντήσεις σε σχετικές ερωτήσεις αλλά έκρινα ότι έπρεπε επίσης να κάνω και απευθείας τις δικές μου ερωτήσεις, αφού κάθε ανάγκη διαφέρει συνήθως στις λεπτομέρειες. Σχετικά με τους ghostwriters ο στόχος μου δεν είναι να βάλω κάποιον άλλο να γράψει την ιστορία μου. Αν ήταν έτσι δεν είχα ασχοληθεί καν με ανάρτηση στο φόρουμ. Θα έβρισκα κάποιον στο εξωτερικό και θα τον πλήρωνα για την παροχή της υπηρεσίας του. Την πλοκή θέλω να την γράψω εγώ γιατί, όσο καλός και να είναι κάποιος συγγραφέας, ποτέ δεν θα μπορέσει να μπει στο μυαλό μου για να καταφέρει να δώσει το ύφος που θέλω εγώ στο έργο. Από την άλλη γνωρίζω και τους περιορισμούς μου, οπότε σίγουρα θα χρειαστώ κάποιον να παραλάβει το τελικό μου κείμενο και να το βελτιώσει ακόμα περισσότερο ώστε οι τυχόν αναγνώστες να το ευχαριστηθούν περισσότερο. Ο στόχος μου είναι να ικανοποιήσω τον πελάτη ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει μοιραστώ τα κέρδη ή την φήμη. Αν αυτή η πρακτική δεν είναι εφαρμόσιμη στην Ελλάδα κανένα πρόβλημα. Θα κάνω απλά το καλύτερο που μπορώ.

 

WILLIAM και Ιρμαντα: Θα κάνω την προσπάθειά μου να μάθω περισσότερα για την συγγραφή. Έχω δει ότι υπάρχει ένας τομέας στο φορουμ με ασκήσεις, έχω δει προτάσεις για βιβλία εκμάθησης από άλλες αναρτήσεις (τα οποία βρήκα στο Public) και διαβάζω και ότι μπορώ από ελληνικές και ξένες ιστοσελίδες για το αντικείμενο. Επίσης έχω γραφτεί και σε μερικά σεμινάρια δημιουργικής γραφής γιατί μαθαίνω πολύ καλύτερα αν κάποιος μου εξηγήσει πώς δουλεύει κάτι παρά αν διαβάσω ένα βιβλίο. Θέλω να ξέρω γιατί κάνουμε κάτι, όχι μόνο πώς το κάνουμε. Αλλά η εμπειρία μου έχει δείξει ότι το καλύτερο φάρμακο είναι... η ίδια η εμπειρία, οπότε πάντα προσπαθώ να συνεννοούμαι με άτομα που γνωρίζουν το αντικείμενο καλύτερα από εμένα. Ευχαριστώ για τις συμβουλές σας και εφόσον καταφέρω να ολοκληρώσω το πρώτο κεφάλαιο, σε ικανοποιητικό επίπεδο για εμένα, θα το αναρτήσω στο φόρουμ.

 

Ballerond: Μου αρέσει η ιδέα σου και εφόσον υπάρχει η δυνατότητα θα χαρώ να ανεβάσω το πρώτο μου κεφάλαιο για αξιολόγηση από το φόρουμ. Γενικά στη ζωή μου είμαι ανοικτός τόσο στην χρήσιμη κριτική όσο και στην συνεργασία. Μόνον έτσι μπορείς να καλυτερεύεις τον εαυτό σου. 

 

Cyrano: Συμφωνώ σε αυτά που λες για το Εκκρεμές του Φουκώ, αν και εγώ ευχαριστήθηκα όλα τα κομμάτια του μυθιστορήματος. Προφανώς όταν αναφέρω ότι θέλω να περνάω σε άλλους χαρακτήρες δεν εννοώ ότι τους εγκαταλείπω, απλά θεωρώ ότι για την πλοκή μου πρέπει κάποιοι από αυτούς να δολοφονηθούν ή να καταστραφεί η φήμη τους (όπως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή), οπότε παύει να υπάρχει η δυνατότητα να επανεμφανιστούν στο προσκήνιο. Έχω προφανώς χαρακτήρες που παραμένουν ως το τέλος της ιστορίας μου αλλά δεν τους είχα ως πρωταγωνιστές. Καταλαβαίνω βέβαια ότι τελικά πρέπει να επιλέξω έναν ήρωα, άρα θα πρέπει να προσαρμόσω την ιστορία μου.

Edited August 5, 2017 by Executive

[wordsmith]

Συγγνώμη που ήμουν επιθετική. Σε πήρε η μπάλα για τη συμπεριφορά υπερβολικά πολλών νέων μελών που γράφονται στο φόρουμ, δε συμμετέχουν σε τίποτα, δε διαβάζουν και δε γράφουν κανένα πόστ και κατευθείαν ανεβάζουν κάποιο δικό τους κείμενο περιμένοντας σχόλια ή ανοίγουν ένα τόπικ κάνοντας ερωτήσεις που τις έχουμε συζητήσει πολλές φορές εδώ μέσα, όπως οι δικές σου. Εννοώ ότι αν ήσουν ο μόνος ή ο πρώτος που φερόταν έτσι, δε θα είχα εκνευριστεί τόσο. Κατά τα άλλα, αν θεωρείς ότι κάτι από αυτά που έχω γράψει στο παρόν τόπικ είναι βρισιά, βρίσε με και εσύ.

[Executive]

Συγγνώμη που ήμουν επιθετική. Σε πήρε η μπάλα για τη συμπεριφορά υπερβολικά πολλών νέων μελών που γράφονται στο φόρουμ, δε συμμετέχουν σε τίποτα, δε διαβάζουν και δε γράφουν κανένα πόστ και κατευθείαν ανεβάζουν κάποιο δικό τους κείμενο περιμένοντας σχόλια ή ανοίγουν ένα τόπικ κάνοντας ερωτήσεις που τις έχουμε συζητήσει πολλές φορές εδώ μέσα, όπως οι δικές σου. Εννοώ ότι αν ήσουν ο μόνος ή ο πρώτος που φερόταν έτσι, δε θα είχα εκνευριστεί τόσο. Κατά τα άλλα, αν θεωρείς ότι κάτι από αυτά που έχω γράψει στο παρόν τόπικ είναι βρισιά, βρίσε με και εσύ.

 

Δεν έχω να χωρίσω τίποτε μαζί σου wordsmith. Απλά δεν μου αρέσει η άσχημη συμπεριφορά. Θεωρώ ότι στις περισσότερες περιπτώσεις μπορούμε να κάνουμε κατανοητό το μήνυμά μας με πολιτισμένο τρόπο. Δεκτή η συγνώμη σου. Και οι συμβουλές σου!

[Solonor]

 

 

σίγουρα θα χρειαστώ κάποιον να παραλάβει το τελικό μου κείμενο και να το βελτιώσει ακόμα περισσότερο ώστε οι τυχόν αναγνώστες να το ευχαριστηθούν περισσότερο.

 

Αυτό λέγεται δημιουργική επιμέλεια. Υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό που θα βρεις σίγουρα, εύκολα και τζάμπα, είναι beta readers.

 

 

 

Ο στόχος μου είναι να ικανοποιήσω τον πελάτη ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει μοιραστώ τα κέρδη ή την φήμη. 

 

Αν αναφέρεσαι σε πιθανά κέρδη κάτι εκατοντάδων ευρώ, ναι, αν προσλάβεις επαγγελματία, θα πρέπει να τα μοιραστείς με τον δημιουργικό επιμελητή -πληρώνοντας προκαταβολικά. 

Η φήμη μερικών δεκάδων ανθρώπων στο goodreads, θα είναι όλη δική σου.

 

Σημαντικό επίσης είναι να (ξεκινήσεις να) διαβάζεις. 

Edited August 5, 2017 by Solonor

[Nienor]

Γεια σου Executive, καλωσόρισες και φυσικά καλά κάνεις και ρωτάς. Σε όλους τους χώρους οι ερωτήσεις είναι υποχρεωτικές, γιατί φυσικά και κανείς δεν μπορεί να ξέρει τα πάντα.

 

Εγώ, σε αυτά που γράφεις στο αρχικό ποστ, μπορώ να διακρίνω δύο πράγματα:

1. Αυτό που αναφέρεις ως λογοτεχνικό ύφος (που δεν τα πηγαίνει καλά μαζί σου - μην το σκέφτεσαι καν έτσι, κύριος) απλώς προφανώς δεν έχεις γράψει ακόμα πολύ (κι αυτό το πολύ είναι μια τρελά αφηρημένη ποσότητα, εντελώς διαφορετική για τον καθένα) οπότε δεν έχεις βρει ακόμα το προσωπικό σου στυλ. Και αυτό είναι δύσκολο πράγμα, ενδεχομένως και το δυσκολότερο από όλα. Ουσιαστικά πρέπει να διαβάζεις πολύ, σε πρώτη φάση να ξέρεις τι από αυτά που διαβάζεις σε συνεπαίρνει, τι σε κάνει χαρούμενο, ρε παιδί μου, τι σε κάνει να μη θέλεις να αφήσεις το βιβλίο κάτω. Κι ύστερα να το προσπαθείς, να γράψεις κάπως έτσι, να βελτιώσεις το λόγο όπως εσύ τον θέλεις να κυλάει, να εμπλουτίζεις το λεξιλόγιό σου, να μαθαίνεις. Αυτή η διαδικασία δεν σταματάει ποτέ. Πάντοτε θα έχεις κάτι καινούργιο να μάθεις, κάτι να εξελίξεις, έρευνα που θα αναγκάζεσαι να κάνεις (αφού είπαμε, κανείς δεν ξέρει τα πάντα, έτσι;) Αλλά τελικά, σε κάποια φάση θα είσαι σε ένα σημείο στο οποίο θα έχεις βρει τη φωνή σου. Αυτό σημαίνει πως θα υπάρχει ένα στυλ γραφής που θα σου είναι αυτονόητο, που ενδεχομένως όταν θα το μοιράζεσαι με άλλους θα το αναγνωρίζουν (ίσως) σχετικά εύκολα. Θα έχεις βρει τον λογοτεχνικό σου τρόπο. Όχι ότι κι αυτό δε θα αλλάζει. Απλώς έχω την εντύπωση πως για αυτό ειναι που μιλάς εξαρχής.

2. Το δεύτερο που βλέπω, για το μυθιστόρημα που γράφεις τώρα, είναι ότι αυτό που περιγράφεις είναι μάλλον ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα. Που σημαίνει πως έχεις μικρές ιστορίες διαφορετικών ηρώων, οι οποίες και αυτές βέβαια οφείλουν να έχουν αρχή, μέση, τέλος και τελικά όλες μαζί συνθέτουν κάτι μεγλύτερο. Αλλιώς, αν δηλαδή απλώς γράφεις ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα (πολύ δύσκολο ξεκίνημα, απλώς για να το έχεις υπόψη σου στο λέω αυτό) θα αναγκαστείς κάποια στιγμή να περιοριστείς σε κάποιους συγκεκριμένους ήρωες και να πορευτείς τελικά μαζί τους. Μοιραία, θα αναδυθεί/ουν και κάποιος/οι πρωταγωνιστής/ες. Και στις δύο περιπτώσεις καλό είναι (για να μη βαλτώσεις) να ξέρεις τους ήρωές σου καλά και ειδικά αν είναι πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις να βρεις τη φωνή τους. Αυτό δεν είναι τόσο χρονοβόρο όσο το να βρεις τελικά τη δική σου και είναι ταυτόχρονα και μια πολύ καλή άσκηση προς αυτή την κατεύθυνση.

 

Αυτονόητο φυσικά είναι πως για να κάνεις οτιδήποτε χρειάζεσαι εργαλεία, να ξέρεις ότι υπάρχουν, να βρεις τους τρόπους να χειρίζεσαι, να μπορείς να εφαρμόσεις τους κανόνες τους. Γι' αυτό τα παιδιά σου προτείνουν κυρίως βιβλία και σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Μπορείς και χωρίς όλα αυτά, απλώς ενδεχομένως θα κάνεις μεγαλύτερο κόπο. Όλα όσα ρωτάς έπειτα, ουσιαστικά έχουν κάνουν με τα εργαλεια σου και τη χρήση αυτών: πόση λεπτομέρια; πόση περιγραφή; το είδος της αφήγησης; η οπτική γωνία; το χτίσιμο των χαρακτήρων; Όλα αυτά είναι εργαλεία που δουλεύουν. Κανείς δεν μπορει να σου πει δυστυχώς "πάρε αυτό και τούτο και κείνο και έχεις τη συνταγή της επιτυχίας" γιατί βέβαια κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Εσύ είσαι που πρέπει να διαλέξεις τι σε εξυπηρετεί, τι μπορείς να κάνεις να δουλέψει καλύτερα με το θέμα και την πλοκή σου και τελικά τι είναι αυτό που θα κάνει το γραπτό σου να ξεχωρίσει. Αλλά ναι, για να μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά, φυσικά πρώτα πρέπει να βρεις πώς δημιουργείς την εξίσωση, με πόσους τρόπους μπορείς να τη λύσεις και τελικά να το κάνεις.

 

Καλή συνέχεια

 

 

edit: Πάτησα edt για να διορθώσω τα τυπογραφικά. Δε θα το κάνω, θα σε αφήσω να τα μετρήσεις και να δεις πόσα λάθη κάνουμε όταν μιλάμε (και σε αυτή την περίπτωση για κάτι που έχω μιλήσει ξανά άπειρες φορές). Ένα πράγμα ακόμα που δεν αναφέρθηκε νομίζω είναι η σημασία της διόρθωσης. Το παιχνίδι είναι το να γράψεις κάτι. Η δουλειά, η πραγματική δουλειά, είναι οι διορθώσεις. Από αυτές είναι που μαθαίνεις και γίνεσαι καλύτερος, και βέβαια δε μιλάω για μερικά τυπογραφικά. Να είσαι έτοιμος να πετάς κειμενο, πολύ κείμενο.

Edited August 11, 2017 by Nienor

[Old man & SiFi]

Να προσθέσω κι εγώ κάτι που εμένα με βοήθησε πολύ:

Μην διαβάσεις απλά. Διάβασε ιστορίες του φόρουμ. Εκτός από το ότι είναι εύκολο, θα βρεις μετά από κάθε ιστορία σχόλια. Αυτά, νομίζω θα σε βοηθήσουν πολύ. Εκτός από την απαραίτητη ανάγνωση, θα δεις και κριτική. Θα καταλάβεις κάποια λάθη για να τα αποφύγεις, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει ένα ανάγνωσμα ενδιαφέρον και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα που δεν είναι εύκολο να στα διδάξει κανείς.

[Nihilio]

Επειδή είσαι μηχανικός, πρέπει να κάνεις optimisation του γραπτού σου. Χρησιμοποιείς το πρόσωπο που λέει καλύτερα την ιστορία σου (σκέψου το ενδεχόμενο του παντογνώστη αφηγητή για παράδειγμα, δε συναντάται συχνά, αλλά θα σου λύσει τα χέρια) και που βγάζει το συναίσθημα που θέλεις να δημιουργήσεις στον αναγνώστη

 

 

Οι ερωτήσεις σου σηκώνουν τόσες απαντήσεις που χωρούν σε ένα βιβλίο.

Ή και σε δύο.

Πολύ τίμιο βιβλίο το πρώτο, από έναν μεροκαματιάρη της γραφής. Ιδανικό για αρχάριους

[TheReaper]

Να κάνω κι εγώ μια ερώτηση εδώ πέρα, ίσως ταιριάζει στο θέμα και δεν χρειάζεται να ανοίξω νέο.

 

Επειδή εδώ και αρκετό καιρό το προσπαθώ, γράφω μια ιστορία στη οποία θέλω να συμπεριλάβω αντικείμενα τύπου alternate reality/parallel universe. Εδώ που είστε γενικά πιο έμπειροι στα θέματα αυτά, θα μπορούσατε να μου πείτε μερικές ιδέες πώς να το προσεγγίσω; Εάν κάποιος από εσάς έχει ασχοληθεί, πως το εισήγαγε μέσα στην αφήγηση;

 

Είναι μεν φαντασία, αλλά επειδή πολλά από αυτά που γράφω τα τεκμηριώνω κάπως "επιστημονικά", για να μην ξεφύγω πουθενά, θα ήθελα να μου πείτε μερικές ιδέες ή αν έχετε οποιαδήποτε άλλη συμβουλή, ευπρόσδεκτα θα είναι όλα.

[Mournblade]

Καλησπέρα Ανέστη! Αν δεν είναι επιστημονική φαντασία, θα σου πρότεινα να εισάγεις τα επιστημονικά στοιχεία καθαρά υπό το πρίσμα της φαντασίας, για να μην υπάρχει διάσταση στο ύφος της ιστορίας. Να βρεις δηλαδή μια φόρμουλα ώστε να δέσουν τα στοιχεία μεταξύ τους. Τώρα για το πως θα το προσεγγίσεις, πολύ φοβάμαι πως αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το βρεις μόνο σου, γράφοντας και σχεδιάζοντας τον σκελετό του βιβλίου.

[TheReaper]

Καλησπέρα, έχω μια ακόμη ερώτηση. Ίσως είναι και αυτονόητο, αλλά θα ήθελα να μάθω εάν όσοι γράφετε, έχετε κατά νου οι σελίδες του κάθε κεφαλαίου να είναι ισάριθμες. Εμένα με πιάνει ένας αυτισμός με αυτό το θέμα και προσπαθώ να τις κάνω ανά 10, αλλά πολλές φορές ξεφεύγω. Βέβαια, δεν κινώ θεούς και δαίμονες για να είναι 10 πάντοτε, αλλά μ' έπιασε η απορία και σκέφτηκα να ρωτήσω.

[Cassandra Gotha]

Γελάω με την ποικιλία των παραξενιών που έχουμε εμείς οι άνθρωποι.

Φυσικά και σκέφτομαι τα μεγέθη των κεφαλαίων, αλλά όχι βρε παιδί μου κι έτσι! Σπας το κεφάλι σου με το να είναι ισάριθμες οι σελίδες! Μα, δεν γίνεται, το ένα κεφάλαιο μπορεί να πάρει είκοσι, το άλλο τριάντα, πώς αλλιώς δηλαδή; Αλλά αν όλα είναι γύρω στις τριάντα, ας πούμε, και το ένα πάρει δέκα σελίδες, ίσως εκεί κάτι να πρέπει να κοιτάξουμε. Μήπως το ξεπετάξαμε γιατί μας ήταν κουραστικό; Μήπως δεν χρειάζεται καν αυτό το κεφάλαιο; (Ή μήπως είναι όλα εντάξει κι εμείς απλά ψυχωτικοί; )

[Mournblade]

Αααα, εγώ εχω ξεπεράσει προ πολλού τέτοιες ανασφάλειες που με βασάνιζαν στην αρχη. ? Γράφω και γράφω, και γράφω, και ξαναγράφω μέχρι να νιώσω πως η διήγηση έχει κάτι να προσφέρει με την διακοπή της. Εχω κεφάλαια κτήνη! Αλλά..! Είναι τοσο ωραία και διαβάζονται τόσο γρήγορα, σαν να ειναι ολα των 10 σελίδων!?

Χεχεχε, προφανώς αστειεύομαι, αλλά είμαι της άποψης πως το μεγεθος των κεφαλαίων θα έπρεπε να είναι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Καλό το σχήμα και η ομοιομορφία, όμως το περιεχόμενο του μπουκαλιού είναι που μετράει.

[WILLIAM]

Το έχω κάνει μόνο μια φορά ανεβάζοντας συνέχειες σε ένα φόρουμ και το βρήκα τρομερά περιοριστικό. Γράφε το κεφάλαιο όπως το θες, όπως το οραματίζεσαι και μη σε σκάει το αν είναι όλα ίσα ή παρεμφερή. Έχω γράψει μερικά μυθιστορήματα που κάθε κεφάλαιο ήταν μια ώρα, ε ούτε σε αυτήν την περίπτωση δεν ήταν ίδια τα κεφάλαια αν και εκεί ήταν σε παρεμφερή μεγέθη.

Οπότε μη σε απασχολεί, γράψε την ιστορία σου, απόλαυσε αυτό που κάνεις και μη σε απασχολούν τέτοια πράγματα.